1
00:00:06,915 --> 00:00:08,824
ปริศนาของเรามีอยู่ว่า:

2
00:00:08,824 --> 00:00:11,970
แฝดแท้เกิดมาจากดีเอ็นเอเดียวกัน

3
00:00:11,970 --> 00:00:14,323
แล้วทำไมพวกเขาจึงแตกต่างกัน

4
00:00:14,323 --> 00:00:17,816
แม้แต่ในลักษณะที่มีองค์ประกอบ
ทางพันธุกรรมอย่างมีนัยสำคัญ

5
00:00:17,816 --> 00:00:21,792
ยกตัวอย่างเช่น ทำไมแฝดคนหนึ่ง
ถึงเป็นโรคหัวใจตอนอายุ 55

6
00:00:21,792 --> 00:00:25,377
ในขณะที่น้องสาวของเขาที่วิ่งมาราธอน
มีสุขภาพที่สมบูรณ์แข็งแรง

7
00:00:25,377 --> 00:00:27,889
ธรรมชาติและการเลี้ยงดู
มีบทบาทสำคัญอย่างมากต่อสิ่งนี้

8
00:00:27,889 --> 00:00:33,131
คำตอบที่ลึกซึ้งกว่านั้น สามารถถูกพบได้
ในสิ่งที่เรียกว่า เอพิเจเนติกส์

9
00:00:33,131 --> 00:00:35,719
มันคือการศึกษาว่า ดีเอ็นเอมีปฏิสัมพันธ์

10
00:00:35,719 --> 00:00:39,187
กับโมเลกุลเล็ก ๆ ทั้งหลายในเซลล์ได้อย่างไร

11
00:00:39,187 --> 00:00:43,291
ซึ่งมันสามารถกระตุ้นหรือยับยั้งยีนได้

12
00:00:43,291 --> 00:00:45,572
ถ้าคุณลองจินตนาการเปรียบเทียบดีเอ็นเอ
กับตำราอาหาร

13
00:00:45,572 --> 00:00:49,697
โมเลกุลส่วนใหญ่เหล่านั้นคือสิ่งที่กำหนดว่า
อะไรจะถูกปรุงตอนไหน

14
00:00:49,697 --> 00:00:53,692
พวกมันไม่ได้ทำการตัดสินใจด้วยตัวมันเอง

15
00:00:53,692 --> 00:00:58,388
แต่การปรากฏอยู่และความเข้มข้นของพวกมัน
ภายในเซลล์ต่างหากที่สร้างความแตกต่าง

16
00:00:58,388 --> 00:01:00,099
แล้วมันทำงานได้อย่างไร

17
00:01:00,099 --> 00:01:05,645
ยีนในดีเอ็นเอถูกแสดงออกเมื่อพวกมันถูกอ่าน
และลอกรหัสไปเป็นอาร์เอ็นเอ

18
00:01:05,645 --> 00:01:10,579
ซึ่งจะถูกแปลรหัสไปเป็นโปรตีน
โดยโครงสร้างที่ชื่อว่า ไรโบโซม

19
00:01:10,579 --> 00:01:15,256
และโปรตีนก็เป็นส่วนสำคัญ
ในการกำหนดลักษณะและหน้าที่ของเซลล์

20
00:01:15,256 --> 00:01:21,752
การเปลี่ยนแปลงเอพิเจเนติกส์สามารถเร่ง
หรือรบกวนการลอกรหัสของบางยีน

21
00:01:21,752 --> 00:01:25,001
วิธีการรบกวนที่พบได้ทั่วไปที่สุด
ก็คือดีเอ็นเอ

22
00:01:25,001 --> 00:01:27,252
หรือโปรตีนที่มันพันไปโดยรอบ

23
00:01:27,252 --> 00:01:30,100
ถูกติดฉลากด้วยฉลากสารเคมีเล็ก ๆ

24
00:01:30,100 --> 00:01:33,665
ชุดของฉลากสารเคมีทั้งหมด
ที่ติดอยู่กับจีโนม

25
00:01:33,665 --> 00:01:35,037
ของเซลล์หนึ่ง ๆ

26
00:01:35,037 --> 00:01:37,442
เรียกว่า เอพิจีโนม

27
00:01:37,442 --> 00:01:41,508
พวกมันบางตัว อย่างเช่น หมู่เมธิล
ยับยั้งการแสดงออกของยีน

28
00:01:41,508 --> 00:01:44,316
โดยการเบี่ยงกลไกการลอกรหัสของเซลล์

29
00:01:44,316 --> 00:01:48,002
หรือทำให้ดีเอ็นเอขดแน่นขึ้น

30
00:01:48,002 --> 00:01:49,694
ทำให้มันไม่สามารถถูกเข้าถึงได้

31
00:01:49,694 --> 00:01:52,788
ยีนยังอยู่ตรงนั้น แต่มันไม่ทำงาน

32
00:01:52,788 --> 00:01:55,729
การเร่งการลอกรหัสนั้นตรงข้ามในส่วนสำคัญ

33
00:01:55,729 --> 00:02:00,828
บางฉลากเคมีจะคลายเกลียวดีเอ็นเอ
ทำให้มันง่ายต่อการลอกรหัส

34
00:02:00,828 --> 00:02:04,507
ซึ่งเร่งการผลิตโปรตีนที่เกี่ยวข้อง

35
00:02:04,507 --> 00:02:07,788
การเปลี่ยนเอพิเจเนติกส์
ถูกรักษาไว้หลังจากการแบ่งเซลล์

36
00:02:07,788 --> 00:02:11,827
ซึ่งหมายความว่า มันยังคงมีผล
ต่อสิ่งมีชีวิตไปตลอดชีวิตของมัน

37
00:02:11,827 --> 00:02:13,634
บางครั้ง มันก็เป็นเรื่องดี

38
00:02:13,634 --> 00:02:16,377
การเปลี่ยนเอพิเจเนติกส์เป็นส่วนหนึ่ง
ของการเจริญเติบโต

39
00:02:16,377 --> 00:02:19,639
เซลล์ในเอ็มบริโอเริ่มต้น
ด้วยจีโนมหลักจีโนมเดียว

40
00:02:19,639 --> 00:02:22,486
เมื่อเซลล์แบ่งตัว บางยีนถูกกระตุ้นให้ทำงาน

41
00:02:22,486 --> 00:02:24,423
และบางยีนถูกยับยั้งการทำงาน

42
00:02:24,423 --> 00:02:27,187
เมื่อเวลาผ่านไป ด้วยกระบวนการจัดระบบใหม่
เชิงเอพิเจเนติกส์นี้

43
00:02:27,187 --> 00:02:29,447
บางเซลล์จะเจริญไปเป็นเซลล์หัวใจ

44
00:02:29,447 --> 00:02:31,629
และเซลล์อื่นอาจกลายไปเป็นเซลล์ตับ

45
00:02:31,629 --> 00:02:34,799
เซลล์ประมาณ 200 ชนิดในร่างกายของคุณ

46
00:02:34,799 --> 00:02:37,064
แต่ละชนิดมีจีโนมเหมือนกันในส่วนสำคัญ

47
00:02:37,064 --> 00:02:39,866
แต่มีเอพิจีโนมที่ต่างกันออกไป

48
00:02:39,866 --> 00:02:43,170
เอพิจีโนมยังกำกับการสื่อสาร

49
00:02:43,170 --> 00:02:45,914
ระหว่างยีนกับสิ่งแวดล้อมไปตลอดชีวิต

50
00:02:45,914 --> 00:02:48,938
ฉลากสารเคมีที่เปิดและปิดยีน

51
00:02:48,938 --> 00:02:51,598
ถูกเปลี่ยนไปตามปัจจัยที่รวมถึง การบริโภค

52
00:02:51,598 --> 00:02:52,970
การสัมผัสต่อสารเคมี

53
00:02:52,970 --> 00:02:54,971
และการใช้ยา

54
00:02:54,971 --> 00:02:58,754
ผลจากการเปลี่ยนเอพิเจเนติกส์
สุดท้ายแล้วสามารถนำไปสู่การเกิดโรค

55
00:02:58,754 --> 00:03:04,324
ยกตัวอย่างเช่น ถ้าหากมันปิดการทำงาน
ของยีนที่สร้างโปรตีนยับยั้งการเกิดเนื้องอก

56
00:03:04,324 --> 00:03:07,846
การเปลี่ยนแปลงเอพิเจเนติกส์ที่ถูกเหนี่ยวนำ
โดยสิ่งแวดล้อมเป็นเหตุผลส่วนหนึ่ง

57
00:03:07,846 --> 00:03:13,101
ว่าทำไมแฝดที่มียีนเหมือนกัน
ถึงเติบโตขึ้นมาโดยมีชีวิตที่แตกต่างกันมาก

58
00:03:13,101 --> 00:03:16,382
เมื่อแฝดทั้งคู่อายุมากขึ้น
เอพิจีโนมของพวกเขาก็ยิ่งแตกต่าง

59
00:03:16,382 --> 00:03:20,820
ซึ่งส่งผลต่อการชราภาพของพวกเขา
และความไวต่อโรคของพวกเขา

60
00:03:20,820 --> 00:03:24,628
แม้ว่าประสบการณ์ทางสังคม
อาจทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเอพิเจเนติกส์

61
00:03:24,628 --> 00:03:26,378
ในการทดลองอันโด่งดังการทดลองหนึ่ง

62
00:03:26,378 --> 00:03:29,578
เมื่อแม่หนูไม่ได้ให้การดูแลลูก ๆ ของมัน
อย่างเพียงพอ


63
00:03:29,578 --> 00:03:34,034
ยีนในลูกหนูที่ช่วยให้พวกมัน
จัดการกับความเครียดถูกเติมหมู่เมธิล

64
00:03:34,034 --> 00:03:36,067
และปิดการทำงาน

65
00:03:36,067 --> 00:03:38,565
และมันอาจไม่ได้หยุดอยู่แต่ที่หนูรุ่นนั้น

66
00:03:38,565 --> 00:03:43,252
ร่องรอยเอพิเจเนติกส์ส่วนใหญ่
ถูกลบไปเมื่อไข่และสเปิร์มรวมุตัวกัน

67
00:03:43,252 --> 00:03:47,783
แต่ตอนนี้ นักวิจัยคิดว่าบางร่องรอยเหล่านั้น
สามารถรอดต่อไปได้อีก

68
00:03:47,783 --> 00:03:51,751
และส่งต่อลักษณะทางเอพิเจเนติกต่อไป
ยังรุ่นลูกหลาน

69
00:03:51,751 --> 00:03:55,098
ประสบการณ์วัยเด็กของแม่หรือพ่อของคุณ

70
00:03:55,098 --> 00:03:57,064
หรือการตัดสินใจเมื่อเป็นผู้ใหญ่

71
00:03:57,064 --> 00:04:00,073
อาจปรับแต่งเอพิจีโนมของคุณ

72
00:04:00,073 --> 00:04:02,573
แต่แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงเอพิเจเนติกส์
จะติดหนึบไม่ยอมไปไหนง่าย ๆ

73
00:04:02,573 --> 00:04:04,879
พวกมันก็ไม่จำเป็นจะต้องอยู่อย่างถาวร

74
00:04:04,879 --> 00:04:07,638
การใช้ชีวิตอย่างสมดุลที่รวมถึง
การบริโภคเพื่อสุขภาพ

75
00:04:07,638 --> 00:04:08,782
การออกกำลังกาย

76
00:04:08,782 --> 00:04:10,914
และการหลีกเลี่ยงต่อการสัมผัสสิ่งเจือปน

77
00:04:10,914 --> 00:04:14,630
อาจช่วยสร้างเอพิจีโนมที่สมบูรณ์แข็งแรง
ในระยะยาว

78
00:04:14,630 --> 00:04:17,696
ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่น่าตื่นเต้น
ในการศึกษาเอพิเจเนติกส์

79
00:04:17,696 --> 00:04:19,785
นักวิทยาศาสตร์เพิ่งจะเริ่มเข้าใจ

80
00:04:19,785 --> 00:04:24,632
ว่าเอพิเจเนติกส์จะอธิบายกลไกการพัฒนา
และการแก่ชราของมนุษย์ได้อย่างไร

81
00:04:24,632 --> 00:04:26,469
เช่นเดียวกับจุดกำเนิดของมะเร็ง

82
00:04:26,469 --> 00:04:27,599
โรคหัวใจ

83
00:04:27,599 --> 00:04:28,750
โรคทางประสาท

84
00:04:28,750 --> 00:04:29,721
การเสพติด

85
00:04:29,721 --> 00:04:31,502
และอาการอื่น ๆ

86
00:04:31,502 --> 00:04:35,632
ตอนนี้ เทคโนโลยีใหม่ในการแก้ไขจีโนม
ทำให้มันง่ายขึ้นมากต่อการบ่งบอก

87
00:04:35,632 --> 00:04:40,574
ว่าการเปลี่ยนแปลงเอพิเจเนติกส์ไหน
ที่สำคัญต่อสุขภาพและการเกิดโรค


88
00:04:40,574 --> 00:04:44,218
เมื่อเราเข้าใจแล้วว่าเอพิจีโนมของเรา
มีอิทธิพลต่อเราอย่างไร

89
00:04:44,218 --> 00:04:46,915
เราอาจจะสามารถมีอิทธิพลเหนือมันได้เช่นกัน