1
00:00:08,690 --> 00:00:10,272
ลองดูนี่

2
00:00:10,272 --> 00:00:14,769
นี่คือตาราง ไม่มีอะไรพิเศษ
แค่ตารางธรรมดาทั่วไป

3
00:00:14,769 --> 00:00:18,546
แต่ดูที่จุดสีขาวตรงกลาง

4
00:00:18,546 --> 00:00:22,824
ตรงที่เส้นขวางและเส้นดิ่งตัดกันให้ดี ๆ

5
00:00:22,824 --> 00:00:26,545
ดูให้ดี ๆ เห็นอะไรแปลก ๆ ไหม

6
00:00:26,545 --> 00:00:27,915
ไม่เห็นจะมีอะไร

7
00:00:27,915 --> 00:00:30,686
ดูต่อไป
ลองจ้องต่อไป

8
00:00:30,686 --> 00:00:33,742
แล้วลองเพ่งที่จุดสีขาวนี้

9
00:00:33,742 --> 00:00:36,689
แล้วดูรอบ ๆ ว่าเห็นอะไร

10
00:00:36,689 --> 00:00:43,697
จุดอื่นยังเป็นสีขาวไหม
หรือกลายเป็นจุดสีเทากะพริบ

11
00:00:43,697 --> 00:00:46,654
ลองมาดูถาดอบมัฟฟินนี้บ้าง

12
00:00:46,654 --> 00:00:50,865
อุ๊ย ขอโทษที มีหลุมหนึ่ง
นูนออกมาแทนที่จะบุ๋มลงไป

13
00:00:50,865 --> 00:00:54,994
เดี๋ยวก่อน ลองกลับด้านถาดดู
อีกห้าหลุมกลับปูดออกมาแทน

14
00:00:54,994 --> 00:00:58,475
จะยังไงเสีย ถาดนี้ก็มีตำหนิ

15
00:00:58,475 --> 00:01:02,168
ส่วนนี่คือรูปอับราฮัม ลินคอล์น
และรูปนี้กลับหัว

16
00:01:02,168 --> 00:01:03,866
ไม่มีอะไรแปลก

17
00:01:03,866 --> 00:01:09,827
เดี๋ยวก่อน ลองกลับหัวให้ถูกทิศ
เกิดอะไรขึ้นกับลินคอล์นกันเนี่ย

18
00:01:09,827 --> 00:01:13,491
ทั้งสามภาพเป็นเหมือนภาพลวงตา
มันหลอกพวกเรา

19
00:01:13,491 --> 00:01:15,175
มันเป็นไปได้อย่างไรกัน

20
00:01:15,175 --> 00:01:18,389
ภาพพวกนี้มีเวทมนตร์หรืออย่างไร

21
00:01:18,389 --> 00:01:20,942
หรือพวกเราอาจแอบใส่จุดเทากะพริบ

22
00:01:20,942 --> 00:01:24,123
รอบจุดสีขาวในตารางเมื่อครู่นี้ก็เป็นได้

23
00:01:24,123 --> 00:01:26,417
แต่ ขอสัญญาเลยว่าเราไม่ได้ทำ

24
00:01:26,417 --> 00:01:30,333
คุณจะเห็นแบบเดียวกัน
แม้จะลงมือพิมพ์ลงบนกระดาษธรรมดา

25
00:01:30,333 --> 00:01:35,855
ที่จริงแล้ว ตารางนี้เป็นแค่ตารางธรรมดา
แต่ไม่ใช่สำหรับระบบรับภาพในสมอง

26
00:01:35,855 --> 00:01:40,615
นี่คือวิธีที่สมองตีความข้อมูลแสง
จากตารางที่คุณเห็น

27
00:01:40,615 --> 00:01:46,170
จุดตัดสีขาวถูกล้อมรอบด้วย
เส้นสีขาวทั้งสี่ด้าน


28
00:01:46,170 --> 00:01:49,437
ซึ่งมีมากกว่าจุดสีขาวในเส้น

29
00:01:49,437 --> 00:01:54,231
เซลล์จอประสาทตาตรวจจับได้ว่า
มีสีขาวมากกว่าที่รอบ ๆ จุดตัด

30
00:01:54,231 --> 00:01:59,632
เพราะพวกมันเพิ่มความแตกต่างของแสง
ด้วยวิธียับยั้งเซลล์ข้างเคียง

31
00:01:59,632 --> 00:02:03,389
ยิ่งเห็นความแตกต่างของแสงมาก
ยิ่งทำให้เห็นขอบของวัตถุได้ง่าย

32
00:02:03,389 --> 00:02:07,780
ซึ่งตาและสมองของเรา
วิวัฒนาการมาเพื่อเห็นสิ่งนี้

33
00:02:07,780 --> 00:02:11,633
เซลล์จอประสาทตาไม่ตอบสนองต่อสีขาว
ของจุดตัดมากเท่าที่ควร

34
00:02:11,633 --> 00:02:15,847
เพราะเกิดการยับยั้งเซลล์ข้างเคียง
ที่เส้นสีขาวรอบ ๆ มากกว่า

35
00:02:15,847 --> 00:02:20,041
ซึ่งเส้นเหล่านั้น
ถูกล้อมรอบด้วยสีดำ

36
00:02:20,041 --> 00:02:22,307
นี่ไม่ใช่เพราะตาคุณบกพร่อง

37
00:02:22,307 --> 00:02:26,503
หากคุณมองเห็นได้ ภาพลวงตา
ก็หลอกคุณได้แม้ว่าจะสวมแว่นตา

38
00:02:26,503 --> 00:02:30,331
ไม่ว่าจะดูจากกระดาษ
หรือจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้า

39
00:02:30,331 --> 00:02:32,355
ภาพลวงตาแสดงให้เห็นว่า

40
00:02:32,355 --> 00:02:37,025
เซลล์รับแสงและสมองนั้น
ประกอบข้อมูลภาพ

41
00:02:37,025 --> 00:02:39,895
เป็นโลกสามมิติรอบตัวเราได้อย่างไร

42
00:02:39,895 --> 00:02:42,169
และเน้นตรงขอบมุมเป็นพิเศษ

43
00:02:42,169 --> 00:02:45,789
เพราะวัตถุที่มีขอบคม
อาจช่วยหรือฆ่าเราได้

44
00:02:45,789 --> 00:02:49,316
ลองดูถาดมัฟฟินอีกรอบ
รู้ไหมอะไรทำให้คุณสับสน

45
00:02:49,316 --> 00:02:54,812
สมองส่วนของการมองเห็น
ทำงานโดยคิดว่าแสงในภาพ

46
00:02:54,812 --> 00:02:59,222
ต้องมาจากแหล่งเดียว
โดยฉายจากด้านบนลงล่าง

47
00:02:59,222 --> 00:03:03,573
และส่วนของเงา
ต้องเกิดจากแสงที่ส่องลงมา

48
00:03:03,573 --> 00:03:07,131
ตรงส่วนนูนของโดม
หรือที่ก้นหลุมเท่านั้น

49
00:03:07,131 --> 00:03:10,547
หากเราวาดภาพแรเงาแบบเดียวกันนี้

50
00:03:10,547 --> 00:03:12,652
แม้บนกระดาษเรียบๆ

51
00:03:12,652 --> 00:03:17,319
สมองของเราจะสร้างทรงเว้าหรือทรงนูน
โดยอัตโนมัติ

52
00:03:17,319 --> 00:03:20,195
ทีนี้มาดูรูปลินคอล์นกลับหัวชวนขนลุกกัน

53
00:03:20,195 --> 00:03:23,185
ใบหน้ากระตุ้นการทำงาน
ของสมองบริเวณ

54
00:03:23,185 --> 00:03:27,152
ส่วนที่พัฒนามาเพื่อช่วยเราแยกแยะ
ใบหน้ามนุษย์โดยเฉพาะ

55
00:03:27,152 --> 00:03:31,944
เช่น เขตรับรู้หน้าในรอยนูนรูปกระสวย
และส่วนอื่น ๆ ในสมองกลีบท้ายทอยและขมับ

56
00:03:31,944 --> 00:03:34,974
ซึ่งสมเหตุสมผล
เพราะมนุษย์เป็นสัตว์สังคม

57
00:03:34,974 --> 00:03:37,914
ที่มีวิธีปฏิสัมพันธ์ซับซ้อนอย่างมาก

58
00:03:37,914 --> 00:03:41,186
เมื่อเห็นใบหน้า 
เราต้องแยกแยะได้ว่านี่คือใบหน้า

59
00:03:41,186 --> 00:03:44,475
และบอกสีหน้าได้อย่างรวดเร็ว

60
00:03:44,475 --> 00:03:47,769
สิ่งที่เราสนใจที่สุด
คือตาและปาก

61
00:03:47,769 --> 00:03:51,539
เพราะช่วยบอกเราว่า
คนคนนั้นโกรธเราอยู่หรืออยากผูกมิตร

62
00:03:51,539 --> 00:03:53,085
ในภาพหน้าลินคอล์นกลับหัว

63
00:03:53,085 --> 00:03:56,104
ตาและปากหันถูกทิศแล้ว

64
00:03:56,104 --> 00:03:58,302
เราจึงไม่รู้สึกว่ามีอะไรแปลก

65
00:03:58,302 --> 00:04:01,819
แต่เมื่อกลับหัวภาพ
ส่วนที่สำคัญที่สุดของใบหน้า

66
00:04:01,819 --> 00:04:06,617
นั่นคือตาและปาก ดันกลับหัว
เราจึงรู้ว่าภาพผิดเพี้ยนไป

67
00:04:06,617 --> 00:04:10,770
เราบอกได้ว่าสมองเราใช้ทางลัด
และมองข้ามบางอย่างไป

68
00:04:10,770 --> 00:04:14,938
นี่ไม่ใช่เพราะสมองขี้เกียจ
แต่เป็นเพราะมันยุ่งอย่างมาก

69
00:04:14,938 --> 00:04:18,454
จึงต้องใช้พลังงาน
ให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด

70
00:04:18,454 --> 00:04:24,595
และพึ่งสมมติฐานเกี่ยวกับข้อมูลภาพ
เพื่อสร้างภาพโลกที่ดัดแปลงแก้ไขมาแล้ว

71
00:04:24,595 --> 00:04:27,641
ลองจินตนาการสมองของเรา
แก้ไขภาพเหล่านี้ทันทีที่เห็น

72
00:04:27,641 --> 00:04:29,732
“โอเค สี่เหลี่ยมนั้นอาจเป็นสิ่งของ

73
00:04:29,732 --> 00:04:33,724
เพิ่มค่าความแตกต่างของแสงตรงขอบ
ด้วยการยับยั้งเซลล์ข้างเคียง

74
00:04:33,724 --> 00:04:34,948
ทำให้ขอบเข้มขึ้นอีก!

75
00:04:34,948 --> 00:04:36,874
ไล่จากเทาเข้มไปเทาอ่อน

76
00:04:36,874 --> 00:04:39,891
น่าจะมีแดดเหนือศีรษะ
ตกกระทบส่วนโค้ง ต่อไป!

77
00:04:39,891 --> 00:04:43,782
ตาคู่นี้เหมือนตาที่เคยเห็นมา
ไม่มีอะไรผิดเพี้ยน”

78
00:04:43,782 --> 00:04:47,380
เห็นไหม ภาพลวงตาเหล่านี้
เผยให้เห็นหน้าที่ของสมอง

79
00:04:47,380 --> 00:04:52,012
ในฐานะผู้กำกับภาพเคลื่อนไหวสามมิติ
ในห้องส่งภายในกะโหลกของเรา

80
00:04:52,012 --> 00:04:56,270
ทำหน้าที่แบ่งสรรพลังสมอง
และสร้างโลกไปด้วย

81
00:04:56,270 --> 00:05:01,020
ด้วยกลเม็ดที่ใช้ได้ผลจริงแท้
แม้อาจลวงหลอกบ้างก็ตาม