0:00:08.690,0:00:10.272
ลองดูนี่

0:00:10.272,0:00:14.769
นี่คือตาราง ไม่มีอะไรพิเศษ[br]แค่ตารางธรรมดาทั่วไป

0:00:14.769,0:00:18.546
แต่ดูที่จุดสีขาวตรงกลาง

0:00:18.546,0:00:22.824
ตรงที่เส้นขวางและเส้นดิ่งตัดกันให้ดี ๆ

0:00:22.824,0:00:26.545
ดูให้ดี ๆ เห็นอะไรแปลก ๆ ไหม

0:00:26.545,0:00:27.915
ไม่เห็นจะมีอะไร

0:00:27.915,0:00:30.686
ดูต่อไป[br]ลองจ้องต่อไป

0:00:30.686,0:00:33.742
แล้วลองเพ่งที่จุดสีขาวนี้

0:00:33.742,0:00:36.689
แล้วดูรอบ ๆ ว่าเห็นอะไร

0:00:36.689,0:00:43.697
จุดอื่นยังเป็นสีขาวไหม[br]หรือกลายเป็นจุดสีเทากะพริบ

0:00:43.697,0:00:46.654
ลองมาดูถาดอบมัฟฟินนี้บ้าง

0:00:46.654,0:00:50.865
อุ๊ย ขอโทษที มีหลุมหนึ่ง[br]นูนออกมาแทนที่จะบุ๋มลงไป

0:00:50.865,0:00:54.994
เดี๋ยวก่อน ลองกลับด้านถาดดู[br]อีกห้าหลุมกลับปูดออกมาแทน

0:00:54.994,0:00:58.475
จะยังไงเสีย ถาดนี้ก็มีตำหนิ

0:00:58.475,0:01:02.168
ส่วนนี่คือรูปอับราฮัม ลินคอล์น[br]และรูปนี้กลับหัว

0:01:02.168,0:01:03.866
ไม่มีอะไรแปลก

0:01:03.866,0:01:09.827
เดี๋ยวก่อน ลองกลับหัวให้ถูกทิศ[br]เกิดอะไรขึ้นกับลินคอล์นกันเนี่ย

0:01:09.827,0:01:13.491
ทั้งสามภาพเป็นเหมือนภาพลวงตา[br]มันหลอกพวกเรา

0:01:13.491,0:01:15.175
มันเป็นไปได้อย่างไรกัน

0:01:15.175,0:01:18.389
ภาพพวกนี้มีเวทมนตร์หรืออย่างไร

0:01:18.389,0:01:20.942
หรือพวกเราอาจแอบใส่จุดเทากะพริบ

0:01:20.942,0:01:24.123
รอบจุดสีขาวในตารางเมื่อครู่นี้ก็เป็นได้

0:01:24.123,0:01:26.417
แต่ ขอสัญญาเลยว่าเราไม่ได้ทำ

0:01:26.417,0:01:30.333
คุณจะเห็นแบบเดียวกัน[br]แม้จะลงมือพิมพ์ลงบนกระดาษธรรมดา

0:01:30.333,0:01:35.855
ที่จริงแล้ว ตารางนี้เป็นแค่ตารางธรรมดา[br]แต่ไม่ใช่สำหรับระบบรับภาพในสมอง

0:01:35.855,0:01:40.615
นี่คือวิธีที่สมองตีความข้อมูลแสง[br]จากตารางที่คุณเห็น

0:01:40.615,0:01:46.170
จุดตัดสีขาวถูกล้อมรอบด้วย[br]เส้นสีขาวทั้งสี่ด้าน[br]

0:01:46.170,0:01:49.437
ซึ่งมีมากกว่าจุดสีขาวในเส้น

0:01:49.437,0:01:54.231
เซลล์จอประสาทตาตรวจจับได้ว่า[br]มีสีขาวมากกว่าที่รอบ ๆ จุดตัด

0:01:54.231,0:01:59.632
เพราะพวกมันเพิ่มความแตกต่างของแสง[br]ด้วยวิธียับยั้งเซลล์ข้างเคียง

0:01:59.632,0:02:03.389
ยิ่งเห็นความแตกต่างของแสงมาก[br]ยิ่งทำให้เห็นขอบของวัตถุได้ง่าย

0:02:03.389,0:02:07.780
ซึ่งตาและสมองของเรา[br]วิวัฒนาการมาเพื่อเห็นสิ่งนี้

0:02:07.780,0:02:11.633
เซลล์จอประสาทตาไม่ตอบสนองต่อสีขาว[br]ของจุดตัดมากเท่าที่ควร

0:02:11.633,0:02:15.847
เพราะเกิดการยับยั้งเซลล์ข้างเคียง[br]ที่เส้นสีขาวรอบ ๆ มากกว่า

0:02:15.847,0:02:20.041
ซึ่งเส้นเหล่านั้น[br]ถูกล้อมรอบด้วยสีดำ

0:02:20.041,0:02:22.307
นี่ไม่ใช่เพราะตาคุณบกพร่อง

0:02:22.307,0:02:26.503
หากคุณมองเห็นได้ ภาพลวงตา[br]ก็หลอกคุณได้แม้ว่าจะสวมแว่นตา

0:02:26.503,0:02:30.331
ไม่ว่าจะดูจากกระดาษ[br]หรือจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้า

0:02:30.331,0:02:32.355
ภาพลวงตาแสดงให้เห็นว่า

0:02:32.355,0:02:37.025
เซลล์รับแสงและสมองนั้น[br]ประกอบข้อมูลภาพ

0:02:37.025,0:02:39.895
เป็นโลกสามมิติรอบตัวเราได้อย่างไร

0:02:39.895,0:02:42.169
และเน้นตรงขอบมุมเป็นพิเศษ

0:02:42.169,0:02:45.789
เพราะวัตถุที่มีขอบคม[br]อาจช่วยหรือฆ่าเราได้

0:02:45.789,0:02:49.316
ลองดูถาดมัฟฟินอีกรอบ[br]รู้ไหมอะไรทำให้คุณสับสน

0:02:49.316,0:02:54.812
สมองส่วนของการมองเห็น[br]ทำงานโดยคิดว่าแสงในภาพ

0:02:54.812,0:02:59.222
ต้องมาจากแหล่งเดียว[br]โดยฉายจากด้านบนลงล่าง

0:02:59.222,0:03:03.573
และส่วนของเงา[br]ต้องเกิดจากแสงที่ส่องลงมา

0:03:03.573,0:03:07.131
ตรงส่วนนูนของโดม[br]หรือที่ก้นหลุมเท่านั้น

0:03:07.131,0:03:10.547
หากเราวาดภาพแรเงาแบบเดียวกันนี้

0:03:10.547,0:03:12.652
แม้บนกระดาษเรียบๆ

0:03:12.652,0:03:17.319
สมองของเราจะสร้างทรงเว้าหรือทรงนูน[br]โดยอัตโนมัติ

0:03:17.319,0:03:20.195
ทีนี้มาดูรูปลินคอล์นกลับหัวชวนขนลุกกัน

0:03:20.195,0:03:23.185
ใบหน้ากระตุ้นการทำงาน[br]ของสมองบริเวณ

0:03:23.185,0:03:27.152
ส่วนที่พัฒนามาเพื่อช่วยเราแยกแยะ[br]ใบหน้ามนุษย์โดยเฉพาะ

0:03:27.152,0:03:31.944
เช่น เขตรับรู้หน้าในรอยนูนรูปกระสวย[br]และส่วนอื่น ๆ ในสมองกลีบท้ายทอยและขมับ

0:03:31.944,0:03:34.974
ซึ่งสมเหตุสมผล[br]เพราะมนุษย์เป็นสัตว์สังคม

0:03:34.974,0:03:37.914
ที่มีวิธีปฏิสัมพันธ์ซับซ้อนอย่างมาก

0:03:37.914,0:03:41.186
เมื่อเห็นใบหน้า [br]เราต้องแยกแยะได้ว่านี่คือใบหน้า

0:03:41.186,0:03:44.475
และบอกสีหน้าได้อย่างรวดเร็ว

0:03:44.475,0:03:47.769
สิ่งที่เราสนใจที่สุด[br]คือตาและปาก

0:03:47.769,0:03:51.539
เพราะช่วยบอกเราว่า[br]คนคนนั้นโกรธเราอยู่หรืออยากผูกมิตร

0:03:51.539,0:03:53.085
ในภาพหน้าลินคอล์นกลับหัว

0:03:53.085,0:03:56.104
ตาและปากหันถูกทิศแล้ว

0:03:56.104,0:03:58.302
เราจึงไม่รู้สึกว่ามีอะไรแปลก

0:03:58.302,0:04:01.819
แต่เมื่อกลับหัวภาพ[br]ส่วนที่สำคัญที่สุดของใบหน้า

0:04:01.819,0:04:06.617
นั่นคือตาและปาก ดันกลับหัว[br]เราจึงรู้ว่าภาพผิดเพี้ยนไป

0:04:06.617,0:04:10.770
เราบอกได้ว่าสมองเราใช้ทางลัด[br]และมองข้ามบางอย่างไป

0:04:10.770,0:04:14.938
นี่ไม่ใช่เพราะสมองขี้เกียจ[br]แต่เป็นเพราะมันยุ่งอย่างมาก

0:04:14.938,0:04:18.454
จึงต้องใช้พลังงาน[br]ให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด

0:04:18.454,0:04:24.595
และพึ่งสมมติฐานเกี่ยวกับข้อมูลภาพ[br]เพื่อสร้างภาพโลกที่ดัดแปลงแก้ไขมาแล้ว

0:04:24.595,0:04:27.641
ลองจินตนาการสมองของเรา[br]แก้ไขภาพเหล่านี้ทันทีที่เห็น

0:04:27.641,0:04:29.732
“โอเค สี่เหลี่ยมนั้นอาจเป็นสิ่งของ

0:04:29.732,0:04:33.724
เพิ่มค่าความแตกต่างของแสงตรงขอบ[br]ด้วยการยับยั้งเซลล์ข้างเคียง

0:04:33.724,0:04:34.948
ทำให้ขอบเข้มขึ้นอีก!

0:04:34.948,0:04:36.874
ไล่จากเทาเข้มไปเทาอ่อน

0:04:36.874,0:04:39.891
น่าจะมีแดดเหนือศีรษะ[br]ตกกระทบส่วนโค้ง ต่อไป!

0:04:39.891,0:04:43.782
ตาคู่นี้เหมือนตาที่เคยเห็นมา[br]ไม่มีอะไรผิดเพี้ยน”

0:04:43.782,0:04:47.380
เห็นไหม ภาพลวงตาเหล่านี้[br]เผยให้เห็นหน้าที่ของสมอง

0:04:47.380,0:04:52.012
ในฐานะผู้กำกับภาพเคลื่อนไหวสามมิติ[br]ในห้องส่งภายในกะโหลกของเรา

0:04:52.012,0:04:56.270
ทำหน้าที่แบ่งสรรพลังสมอง[br]และสร้างโลกไปด้วย

0:04:56.270,0:05:01.020
ด้วยกลเม็ดที่ใช้ได้ผลจริงแท้[br]แม้อาจลวงหลอกบ้างก็ตาม