1
00:00:04,831 --> 00:00:08,237
จอห์นและชาร์ลอต บลอนสกีส์ ผู้ซึ่ง

2
00:00:08,237 --> 00:00:11,609
เป็นคู่สมรสที่อาศัยอยู่ที่
บรอนซ์ ในนิวยอร์ค ซิตี้

3
00:00:11,609 --> 00:00:12,854
สร้างอะไรบางอย่าง

4
00:00:12,854 --> 00:00:16,833
พวกเขาได้สิทธิบัตรในปี 1965 
สำหรับสิ่งที่พวกเขาเรียกว่า

5
00:00:16,833 --> 00:00:22,508
"อุปกรณ์สำหรับช่วยผู้หญิงในการคลอด"

6
00:00:22,508 --> 00:00:26,438
อุปกรณ์นี้ประกอบด้วยโต๊ะกลมขนาดใหญ่

7
00:00:26,438 --> 00:00:28,191
และส่วนกลไก

8
00:00:28,191 --> 00:00:31,400
เมื่อผู้หญิงพร้อมที่จะคลอดลูก

9
00:00:31,400 --> 00:00:32,801
เธอนอนหงาย

10
00:00:32,801 --> 00:00:35,232
เธอถูกตรึงไว้กับโต๊ะ

11
00:00:35,232 --> 00:00:38,311
และโต๊ะก็ถูกหมุนด้วยความเร็วสูง

12
00:00:38,311 --> 00:00:41,736
เด็กก็จะลอยออกมา

13
00:00:41,736 --> 00:00:48,767
ด้วยแรงสู่ศูนย์กลาง

14
00:00:49,717 --> 00:00:54,246
ถ้าคุณดูที่สิทธิบัตรนี้ดีๆ

15
00:00:54,246 --> 00:00:58,115
โดยเฉพาะถ้าคุณมีพื้นฐานทางวิศวกรรม
หรือมีพรสวรรค์แล้วล่ะก็

16
00:00:58,115 --> 00:00:59,574
คุณอาจคิดว่าคุณเห็น

17
00:00:59,574 --> 00:01:06,261
หนึ่งหรือสองจุดที่ซึ่งการออกแบบนั้น
ไม่คอยจะสมบูรณ์เท่าไหร่ (เสียงหัวเราะ)

18
00:01:06,261 --> 00:01:09,030
คุณหมอ ไอวาน ชเวป ในแคลิฟอเนีย

19
00:01:09,030 --> 00:01:10,984
เป็นคนหนึ่ง
ที่เป็นตัวตั้งตัวตี

20
00:01:10,984 --> 00:01:12,570
ในการช่วยตอบคำถามว่า

21
00:01:12,570 --> 00:01:18,281
"ทำไมนกหัวขวานไม่ปวดหัว"

22
00:01:18,281 --> 00:01:19,498
คำตอบสำหรับคำถามนี้คือ

23
00:01:19,498 --> 00:01:21,722
เพราะสมองของพวกมัน

24
00:01:21,722 --> 00:01:23,493
ถูกบรรจุอยู่ในกระโหลก

25
00:01:23,493 --> 00:01:25,993
ในแบบที่แตกต่าง

26
00:01:25,993 --> 00:01:28,497
จากสมองของเรา เราที่เป็นมนุษย์

27
00:01:28,497 --> 00:01:32,456
จริงอยู่ มีสมองที่ถูกบรรจุเอาไว้

28
00:01:32,456 --> 00:01:34,839
นกหัวขวาน ตามปกติพวกมัน

29
00:01:34,839 --> 00:01:37,027
จะจิก พวกมันจะโขกหัว

30
00:01:37,027 --> 00:01:42,318
กับชิ้นไม้เป็นพันๆ ครั้งต่อวัน
ทุกวัน

31
00:01:42,318 --> 00:01:44,231
เท่าที่ใครสักคนจะทราบ

32
00:01:44,231 --> 00:01:45,437
นั่นไม่ได้กวนใจอะไรมันสักนิด

33
00:01:45,437 --> 00:01:47,703
มันเกิดขึ้นได้อย่างไรกัน

34
00:01:47,703 --> 00:01:50,629
สมองของพวกมันไม่ได้กระเฉาะไปมาอย่างของเรา

35
00:01:50,629 --> 00:01:53,341
สมองของพวกมันถูกบรรจุได้ไว้อย่างแน่นหนามาก

36
00:01:53,341 --> 00:01:56,197
อย่างน้อยก็สำหรับการอัดที่มาจากข้างหน้า

37
00:01:56,197 --> 00:01:58,140
มีไม่กี่คนที่ให้ความสนใจ

38
00:01:58,140 --> 00:02:01,224
กับการวิจัยนี้จนกระทั่งไม่กี่ปีที่ผ่านมา

39
00:02:01,224 --> 00:02:03,839
โดยเฉพาะในประเทศนี้

40
00:02:03,839 --> 00:02:05,227
เมื่อคนสงสัยเกี่ยวกับว่า


41
00:02:05,227 --> 00:02:07,422
มันเกิดอะไรขึ้นกับสมองของนักฟุตบอล

42
00:02:07,422 --> 00:02:10,150
ที่เอาหัวโขกกันซ้ำๆ

43
00:02:10,150 --> 00:02:15,218
และนกหัวขวานอาจเกี่ยวข้องกับสิ่งนั้น

44
00:02:15,218 --> 00:02:17,311
มีเอกสารถูกตีพิมพ์

45
00:02:17,311 --> 00:02:19,056
ในวารสารทางการแพทย์ 
เดอะ แลนเซท (The Lancet)

46
00:02:19,056 --> 00:02:20,486
ในอังกฤษไม่กี่ปีก่อน ชื่อว่า

47
00:02:20,486 --> 00:02:27,903
"ชายผู้ซึ่งแทงนิ้วตัวเอง
และดมกลิ่นเน่าๆ เป็นเวลา 5 ปี"

48
00:02:27,903 --> 00:02:29,711
ดร. คาโรไลน์ มิลส์ และคณะ

49
00:02:29,711 --> 00:02:33,810
รับคนไข้คนนี้ และไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี

50
00:02:33,810 --> 00:02:35,670
นิ้วของชายคนนี้ถูกบาด

51
00:02:35,670 --> 00:02:39,143
เขาทำงานในการแปรรูปไก่

52
00:02:39,143 --> 00:02:41,579
และหลังจากที่เขาเริ่มมีกลิ่นแย่ๆ

53
00:02:41,579 --> 00:02:42,798
จนเมื่อเขาเข้าไปในห้อง

54
00:02:42,798 --> 00:02:44,115
กับหมอและพยาบาล

55
00:02:44,115 --> 00:02:46,874
พวกเขาทนอยู่ร่วมกับชายคนนี้ไม่ได้

56
00:02:46,874 --> 00:02:48,675
มันสุดจะทานทน

57
00:02:48,675 --> 00:02:50,174
พวกเขาลองใช้ยาทุกอย่าง

58
00:02:50,174 --> 00:02:51,992
ทุกการรักษาที่คิดออก

59
00:02:51,992 --> 00:02:54,223
หนึ่งปีหลังจากนั้น เขายังคงมีกลิ่นเน่า

60
00:02:54,223 --> 00:02:56,032
สองปีหลังจากนั้น ก็มีกลิ่นเหม็นเน่า

61
00:02:56,032 --> 00:02:59,262
สามปี สี่ปี ก็ยังมีกลิ่มเน่า

62
00:02:59,262 --> 00:03:02,299
หลังจากห้าปี กลิ่นก็หายไปเองของมัน

63
00:03:02,299 --> 00:03:05,998
มันเป็นปริศนา

64
00:03:05,998 --> 00:03:08,347
ในนิวซีแลนด์ ดร.ลินน์ เพอร์คิน

65
00:03:08,347 --> 00:03:13,909
และคณะ ได้ทดสอบประเพณีเก่าแก่
ในเมืองของเธอ

66
00:03:13,909 --> 00:03:16,636
พวกเขาอยู่ในเมืองที่มีภูเขาขนาดใหญ่

67
00:03:16,636 --> 00:03:18,255
เขาแบบในซานฟรานซิสโก

68
00:03:18,255 --> 00:03:20,372
และในฤดูหนาวที่นั่น มันก็หนาวมาก

69
00:03:20,372 --> 00:03:21,556
และมีน้ำแข็งเต็มไปหมด

70
00:03:21,556 --> 00:03:23,150
มีผู้ได้รับบาดเจ็บมากมาย

71
00:03:23,150 --> 00:03:25,415
ประเพณีที่พวกเขาทดสอบ

72
00:03:25,415 --> 00:03:27,047
ทดสอบโดยขอให้ผู้คน

73
00:03:27,047 --> 00:03:29,446
ผู้ที่กำลังเดินทางไปทำงานในตอนเช้า

74
00:03:29,446 --> 00:03:31,389
ให้หยุดและลองทำอะไรบางอย่าง

75
00:03:31,389 --> 00:03:33,392
ลองหนึ่งในสองข้อกำหนด

76
00:03:33,392 --> 00:03:36,145
ประเพณีก็คือ ในฤดูหนาว

77
00:03:36,145 --> 00:03:40,861
ในเมืองนั้น คุณสวมถุงเท้า
ไว้ข้างนอกรองเท้าบูท

78
00:03:40,861 --> 00:03:44,260
และที่พวกเขาค้นพบโดยการทดลองคือ

79
00:03:44,260 --> 00:03:46,429
และมันก็ค่อนข้างชัดเจนเมื่อพวกเขามองมัน

80
00:03:46,429 --> 00:03:47,844
มันเป็นจริงหรือไม่

81
00:03:47,844 --> 00:03:51,163
ถ้าคุณสวมถุงเท้าไว้ข้างนอก
แทนที่จะเป็นข้างใน

82
00:03:51,163 --> 00:03:56,516
คุณจะมีโอกาสรอดและไม่ลื่นหกล้ม
มากกว่า

83
00:03:56,516 --> 00:04:01,894
ทีนี้ ผมหวังว่าคุณจะเห็นด้วยกับผม
ว่าสิ่งเหล่านี้

84
00:04:01,894 --> 00:04:04,109
ที่ผมบรรยายให้คุณฟัง

85
00:04:04,109 --> 00:04:10,289
แต่ละเรื่อง สมควรได้รับรางวัลอะไรสักอย่าง
(เสียงหัวเราะ)

86
00:04:10,289 --> 00:04:11,924
และนั่นเป็นเหตุว่าทำไมพวกเขาจึงได้

87
00:04:11,924 --> 00:04:15,199
พวกเขาแต่ละคนได้รับรางวัลอิ๊กโนเบล
(Ig Nobel prize)

88
00:04:15,199 --> 00:04:19,191
ในปี 1991 ผมกับคนอื่นๆ

89
00:04:19,191 --> 00:04:22,094
ริเริ่มงานประกาศรางวัลอิ๊กโนเบล

90
00:04:22,094 --> 00:04:25,026
ทุกปี เรามอบรางวัล 10 รางวัล

91
00:04:25,026 --> 00:04:32,009
รางวัลพวกนี้ขึ้นอยู่กับแค่เกณฑ์เดียว
มันง่ายมากครับ

92
00:04:32,009 --> 00:04:37,993
ซึ่งก็คือ คุณได้ทำอะไรสักอย่าง
ที่ทำให้คนขำ แล้วก็ฉุดคิด

93
00:04:37,993 --> 00:04:41,837
สิ่งที่คุณได้ทำทำให้คนขำ แล้วก็ฉุดคิด

94
00:04:41,837 --> 00:04:43,845
ไม่ว่ามันจะเป็นอะไร มันมีอะไรบางอย่าง

95
00:04:43,845 --> 00:04:46,582
ที่เมื่อคนเผชิญกับมันตอนแรก


96
00:04:46,582 --> 00:04:49,893
การตอบสนองเดียวของพวกเขาคือขำ

97
00:04:49,893 --> 00:04:51,816
และจากนั้นหนึ่งสัปดาห์

98
00:04:51,816 --> 00:04:53,507
มันยังคงวนอยู่ในหัวของพวกเขา

99
00:04:53,507 --> 00:04:56,267
และที่พวกเขาอยากจะทำก็คือ
เล่าให้เพื่อนๆ ฟัง

100
00:04:56,267 --> 00:04:58,465
นั่นเป็นคุณสมบัติที่เรามองหา

101
00:04:58,465 --> 00:05:01,250
ทุกปี เราเข้าไปยังเพื่อนบ้าน

102
00:05:01,250 --> 00:05:05,692
ผู้ที่ได้รับการเสนอชื่อใหม่ราว 9,000 ราย
สำหรับอิ๊กโนเบล

103
00:05:05,692 --> 00:05:08,521
แน่ละ ระหว่าง 10 เปอร์เซ็นต์

104
00:05:08,521 --> 00:05:11,004
และ 20 เปอร์เซ็นต์ของผู้ที่ได้รับการเสนอขื่อ

105
00:05:11,004 --> 00:05:14,914
คือคนที่เสนอชื่อตัวเอง

106
00:05:14,914 --> 00:05:18,881
คนที่เสนอตัวเองเหล่านั้นแทบจะไม่เคยชนะ

107
00:05:18,881 --> 00:05:23,200
ตามตัวเลขแล้ว มันยากมาก 
ที่คุณจะชนะรางวัล ถ้าคุณอยากได้มัน

108
00:05:23,200 --> 00:05:25,045
แม้ว่าคุณจะไม่ต้องการ

109
00:05:25,045 --> 00:05:27,761
มันก็ยากมากๆ ในทางสถิติ

110
00:05:27,761 --> 00:05:31,411
คุณควรรู้ไว้ว่าเมื่อเราเลือกใครสักคน

111
00:05:31,411 --> 00:05:32,683
ให้ชนะรางวัลอิ๊กโนเบล

112
00:05:32,683 --> 00:05:36,259
พวกเราติดต่อกับคนคนนั้นอย่างเงียบๆ

113
00:05:36,259 --> 00:05:38,820
พวกเราให้โอกาสพวกเขาในการปฏิเสธ

114
00:05:38,820 --> 00:05:42,202
เกียรติอันยิ่งใหญ่นี้ ถ้าพวกเขาต้องการ

115
00:05:42,202 --> 00:05:45,526
พวกเรายินดีมาก 
ที่แทบจะทุกคนที่ได้รับเสนอรางวัล

116
00:05:45,526 --> 00:05:49,035
ตัดสินใจที่จะรับรางวัล

117
00:05:49,035 --> 00:05:51,976
คุณจะได้อะไรถ้าคุณชนะรางวัลอิ๊กโนเบล

118
00:05:51,976 --> 00:05:53,553
คุณจะได้สองสามอย่างครับ

119
00:05:53,553 --> 00:05:57,083
คุณได้รางวัลอิ๊กโนเบล

120
00:05:57,083 --> 00:05:59,414
การออกแบบนั้นจะแตกต่างกันไปทุกปี

121
00:05:59,414 --> 00:06:04,220
มันจะเป็นงานทำมือจากวัสดุราคาถูกๆ เสมอ

122
00:06:04,220 --> 00:06:05,881
คุณกำลังมองภาพ

123
00:06:05,881 --> 00:06:09,910
ของรางวัลที่เราให้เมื่อปีที่แล้ว 2013

124
00:06:09,910 --> 00:06:11,946
รางวัลทั่วไปในโลกนี้ยังให้เงิน

125
00:06:11,946 --> 00:06:16,644
กับผู้ชนะอีกด้วย

126
00:06:16,644 --> 00:06:17,707
เราไม่มีเงิน

127
00:06:17,707 --> 00:06:19,218
เราก็เลยให้พวกเขาไม่ได้

128
00:06:19,218 --> 00:06:22,094
อันที่จริง ผู้ชนะต้องจ่ายค่าเดินทางเอง

129
00:06:22,094 --> 00:06:24,898
เพื่อมารับรางวัลอิ๊กโนเบล

130
00:06:24,898 --> 00:06:26,761
ซึ่งส่วนใหญ่ก็ทำกัน

131
00:06:26,761 --> 00:06:29,754
ปีที่แล้ว เราได้เงินมา

132
00:06:29,754 --> 00:06:34,265
ปีที่แล้วผู้ชนะรางวัลอิ๊กโนเบลทุก 10 คน

133
00:06:34,265 --> 00:06:40,043
จะได้รับเงิน 10 ล้านล้านดอลลาร์

134
00:06:40,043 --> 00:06:45,476
10 ล้านล้านเหรียญดอลลาร์ซิมบับเวย์น่ะครับ 
(เสียงหัวเราะ)

135
00:06:45,476 --> 00:06:48,300
คุณอาจจำได้ว่าซิมบับเวย์ต้องผจญภัยนิดหน่อย

136
00:06:48,300 --> 00:06:50,895
เป็นเวลาสองสามปีกับภาวะเงินเฟ้อ

137
00:06:50,895 --> 00:06:52,515
พวกเขาพิมพ์ธนบัตร

138
00:06:52,515 --> 00:06:56,371
ที่มีหน่วยเงินใหญ่มากถึง 100 ล้านล้านดอลล่าร์

139
00:06:56,371 --> 00:06:59,156
ชายผู้รับผิดชอบดูแลแบงค์ชาติ

140
00:06:59,156 --> 00:07:01,929
เขาชนะรางวัลอิ๊กโนเบลสาขาคณิตศาสตร์ด้วย

141
00:07:01,929 --> 00:07:03,681
อีกอย่างที่คุณได้ คือคำเชิญ

142
00:07:03,681 --> 00:07:05,184
ให้มางานประกาศรางวัล

143
00:07:05,184 --> 00:07:06,926
ซึ่งมีขึ้นที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาด

144
00:07:06,926 --> 00:07:08,061
และเมื่อคุณไปที่นั่น

145
00:07:08,061 --> 00:07:10,778
คุณจะไปที่ที่ชุมนุมที่ใหญ่ทึ่สุดของฮาวาร์ด

146
00:07:10,778 --> 00:07:12,063
มันจุคนได้ 1,100 คน

147
00:07:12,063 --> 00:07:13,189
คนที่แน่นเป็นแผง

148
00:07:13,189 --> 00:07:14,020
ยาวไปจนถึงเวที

149
00:07:14,020 --> 00:07:15,814
รอที่จะได้สัมผัสมือคุณ

150
00:07:15,814 --> 00:07:18,086
รอที่จะได้มอบรางวัลอิ๊กโนเบลให้กับคุณ

151
00:07:18,086 --> 00:07:20,735
คือผู้ชนะรางวัลโนเบล

152
00:07:20,735 --> 00:07:22,034
มันเป็นหัวใจของงานประกาศรางวัล

153
00:07:22,034 --> 00:07:24,184
ชื่อผู้ชนะถูกเก็บเป็นความลับจนถึงวินาทีนี้น

154
00:07:24,184 --> 00:07:26,611
แม้แต่ผู้ได้รับรางวัลโนเบลที่มาจับมือด้วย

155
00:07:26,611 --> 00:07:29,854
ก็ไม่รู้ว่าผู้ชนะเป็นใครจนกว่าจะมีการประกาศ

156
00:07:29,854 --> 00:07:32,974
ผมจะบอกคุณเกี่ยวกับ

157
00:07:32,974 --> 00:07:36,028
รางวัลสองสามอย่างที่เราให้
ที่เกี่ยวข้องกับการแพทย์

158
00:07:36,028 --> 00:07:38,284
จำไว้นะครับว่าเราให้ 230 รางวัล

159
00:07:38,284 --> 00:07:40,578
มีคนมากมายเหล่านี้ที่ปะปนอยู่กับคุณ

160
00:07:40,578 --> 00:07:42,698
บางทีคุณอาจเป็นหนึ่งในนั้น

161
00:07:42,698 --> 00:07:44,842
เอกสารวิชาการที่ตีพิมพ์ 
ประมาณ 30 ปีก่อน

162
00:07:44,842 --> 00:07:47,352
มีชื่อว่า 
"การบาดเจ็บอันเนื่องมาจากมะพร้าวตกใส่"

163
00:07:47,352 --> 00:07:49,307
เขียนโดย ดร. ปีเตอร์ บาส์

164
00:07:49,307 --> 00:07:51,518
ชาวแคนาดา

165
00:07:51,518 --> 00:07:53,704
ดร. บาส์ มางานประกาศรางวัล

166
00:07:53,704 --> 00:07:55,571
และอธิบายว่าตอนที่เขาเป็นหมอหนุ่ม

167
00:07:55,571 --> 00:07:57,052
เขาต้องการที่จะเห็นโลกกว้าง

168
00:07:57,052 --> 00:07:59,341
เขาจึงไปที่ปาปัวนิวกินี

169
00:07:59,341 --> 00:08:01,680
เมื่อเขาไปที่นั่น เขาไปทำงานที่โรงพยาบาล 
และสงสัย

170
00:08:01,680 --> 00:08:07,195
ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนที่เข้ามาที่โรงพยาบาล

171
00:08:07,195 --> 00:08:08,493
เขาดูบันทึกประวัติและพบว่า

172
00:08:08,493 --> 00:08:11,283
มีคนจำนวนมากจนน่าตกใจ

173
00:08:11,283 --> 00:08:12,449
ที่มาโรงพยาบาล

174
00:08:12,449 --> 00:08:15,996
เพราะบาดเจ็บจากการที่ลูกมะพร้าวตกใส่

175
00:08:15,996 --> 00:08:17,782
สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นคือ

176
00:08:17,782 --> 00:08:21,581
คนจะมาจากที่ดอน
ที่ซึ่งมีต้นมะพร้าวไม่มาก

177
00:08:21,581 --> 00:08:23,829
เพื่อมาเยี่ยมญาติที่อยู่ทางชายฝั่ง

178
00:08:23,829 --> 00:08:25,289
ที่ซึ่งมีต้นมะพร้าวมากมาย

179
00:08:25,289 --> 00:08:26,679
และพวกเขาจะคิดว่า ใต้ต้นมะพร้าว

180
00:08:26,679 --> 00:08:29,348
ก็ดูน่ายึดเป็นที่นอนดี

181
00:08:29,348 --> 00:08:31,955
ต้นมะพร้าวที่สูง 90 ฟุต

182
00:08:31,955 --> 00:08:34,178
และมีมะพร้าวที่หนักสองปอนด์

183
00:08:34,178 --> 00:08:38,230
ที่ตกลงมาได้ทุกเมื่อ

184
00:08:38,230 --> 00:08:40,023
คณะแพทย์ในยุโรป

185
00:08:40,023 --> 00:08:43,532
ตีพิมพ์บทความวิชาการออกมาชุดหนึ่ง
เกี่ยวกับโคโลโนสโคปี

186
00:08:43,532 --> 00:08:45,562
คุณคุ้นเคยกับโคโลโนสโคปี

187
00:08:45,562 --> 00:08:46,854
ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

188
00:08:46,854 --> 00:08:48,169
หรือในบางกรณี

189
00:08:48,169 --> 00:08:51,674
จากทางหนึ่ง สู่อีกทาง

190
00:08:51,674 --> 00:08:55,023
ในเอกสารพวกนี้ พวกเขา

191
00:08:55,023 --> 00:08:59,191
อธิบายถึงเพื่อนชาวแพทย์
ที่กระทำโคโลโนสโคปี

192
00:08:59,191 --> 00:09:01,162
ว่าจะทำได้อย่างไรเพื่อลดโอกาส

193
00:09:01,162 --> 00:09:03,823
ที่เมื่อคุณกระทำโคโลโนสโคปี

194
00:09:03,823 --> 00:09:07,413
แล้วคนไข้จะระเบิด (เสียงหัวเราะ)

195
00:09:07,413 --> 00:09:09,373
ดร. เอ็มมานูเอง เบน-โซลซัน

196
00:09:09,373 --> 00:09:10,547
หนึ่งในผู้เขียน

197
00:09:10,547 --> 00:09:13,706
บินมาจากปารีสเพื่อมางานประกาศรางวัล

198
00:09:13,706 --> 00:09:15,597
เมื่อเขาได้อธิบายประวัติศาสตร์ของสิ่งนี้

199
00:09:15,597 --> 00:09:16,773
ว่าในยุค 1950

200
00:09:16,773 --> 00:09:22,101
เมื่อโคโลโนสโคปีกลายมาเป็น
เทคนิคที่ใช้กันแพร่หลายเป็นครั้งแรก

201
00:09:22,101 --> 00:09:24,740
คนพยายามหาวิธีที่ดีในการใช้

202
00:09:24,740 --> 00:09:27,500
และก็มีปัญหาบ้างในตอนแรก

203
00:09:27,500 --> 00:09:31,471
ปัญหาที่พบบ่อย ที่ผมคิดว่าคุณคุ้นเคย

204
00:09:31,471 --> 00:09:36,800
ก็คือ คุณมองเข้าไปในช่องแคบๆ ยาวๆ มืดๆ

205
00:09:36,800 --> 00:09:40,355
และคุณก็อยากจะได้ที่กว้างๆ กว่านี้

206
00:09:40,355 --> 00:09:42,486
คุณก็ใส่ก๊าซเข้าไปเพื่อขยายมัน

207
00:09:42,486 --> 00:09:44,400
เพื่อให้มีที่ให้ดูได้มากขึ้น

208
00:09:44,400 --> 00:09:47,127
เอาล่ะ นั่นเป็นการเติมก๊าซมีเทน

209
00:09:47,127 --> 00:09:48,635
ซึ่งมีอยู่ข้างในอยู่แล้ว

210
00:09:48,635 --> 00:09:51,635
ก๊าซที่พวกเขาใช้ตอนแรก
ในหลายๆ กรณี เป็นก๊าซออกซิเจน

211
00:09:51,635 --> 00:09:54,084
พวกเขาเติมออกซิเจนใส่ก๊าซมีเทน

212
00:09:54,084 --> 00:09:55,799
และจากนั้นพวกเขาต้องการที่จะเห็น

213
00:09:55,799 --> 00:09:57,047
พวกเขาต้องการแสง

214
00:09:57,047 --> 00:09:58,452
ดังนั้น พวกเขาจึงนำแหล่งแสงเข้าไป

215
00:09:58,452 --> 00:10:00,228
ซึ่งในยุค 1950 มันร้อนมาก

216
00:10:00,228 --> 00:10:03,546
พวกเขามีก๊าซมีเทนที่ติดไฟได้

217
00:10:03,546 --> 00:10:06,338
ออกซิเจนและความร้อน

218
00:10:06,338 --> 00:10:11,476
พวกเขาหยุดใช้ออกซิเจนอย่างด่วนเลยครับ 
(เสียงหัวเราะ)

219
00:10:11,476 --> 00:10:13,997
ทีนี้มันก็ยากแล้วที่ผู้ป่วยจะระเบิด

220
00:10:13,997 --> 00:10:19,736
แต่มันก็ยังเกิดขึ้น

221
00:10:19,736 --> 00:10:23,311
สิ่งสุดท้ายที่ผมอยากบอกคุณก็คือ


222
00:10:23,311 --> 00:10:25,742
รางวัลที่เรามอบให้ ดร. เอเลนา บอตเนอร์

223
00:10:25,742 --> 00:10:29,867
ดร. เอเลนา บอตเนอร์ ประดิษฐ์ยกทรง

224
00:10:29,867 --> 00:10:31,425
ที่ในยามฉุกเฉิน

225
00:10:31,425 --> 00:10:32,618
สามารถถอดแยกออกได้อย่างรวดเร็ว

226
00:10:32,618 --> 00:10:36,137
มาเป็นหน้ากากป้องกัน

227
00:10:36,137 --> 00:10:37,904
อันหนึ่งไว้ช่วยตัวคุณเอง

228
00:10:37,904 --> 00:10:43,228
อีกอันเอาไว้ช่วยคนใกล้ตัวผู้โชคดี
(เสียงหัวเราะ)

229
00:10:43,228 --> 00:10:46,255
คุณอาจสงสัยว่า
ทำไมต้องมีใครมาประดิษฐ์สิ่งนี้ด้วย


230
00:10:46,255 --> 00:10:48,387
ดร. บอตเนอร์ มางานประกาศรางวัล

231
00:10:48,387 --> 00:10:51,348
และเธออธิบายว่า 
เธอเติบโตในยูเครน

232
00:10:51,348 --> 00:10:53,064
เธอเป็นหมอคนหนึ่งที่รักษาคนเหยื่อ

233
00:10:53,064 --> 00:10:55,108
ของโรงงานไฟฟ้า เซอร์โนบิล

234
00:10:55,108 --> 00:10:57,692
ต่อมาพวกเขาพบว่า

235
00:10:57,692 --> 00:10:59,617
ปัญหาทางสุขภาพแย่ๆ มากมาย

236
00:10:59,617 --> 00:11:01,739
มาจากอนุภาคที่คนสูดดมเข้าไป

237
00:11:01,739 --> 00:11:03,667
เธอคิดถึงสิ่งนี้มาตลอด

238
00:11:03,667 --> 00:11:05,294
ว่าน่าจะมีหน้ากากง่ายๆ

239
00:11:05,294 --> 00:11:09,990
ที่มีอยู่ทุกที่ เมื่อสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น

240
00:11:09,990 --> 00:11:11,603
หลายปีต่อมา เธอย้ายไปยังอเมริกา

241
00:11:11,603 --> 00:11:12,447
เธอมีลูก

242
00:11:12,447 --> 00:11:14,203
วันหนึ่งเธอมอง และบนพื้นนั่น

243
00:11:14,203 --> 00:11:17,274
ทารกชายของเธอหยิบยกทรงของเธอขึ้นมา

244
00:11:17,274 --> 00:11:19,133
และปะมันไว้บนหน้า

245
00:11:19,133 --> 00:11:20,814
และนั่นแหละที่เธอได้ความคิดนี้มา

246
00:11:20,814 --> 00:11:22,817
เธอมายังงานประกาศรางวัลอิ๊กโนเบล

247
00:11:22,817 --> 00:11:25,157
ด้วยยกทรงต้นแบบอันแรก

248
00:11:25,157 --> 00:11:29,511
ที่เธอสาธิต

249
00:11:29,511 --> 00:11:53,275
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

250
00:11:58,265 --> 00:12:06,694
["พอล ครักแมน ผู้ได้รางวัลโนเบลสาขาเศรษฐศาสตร์ 
(2008)]

251
00:12:28,574 --> 00:12:35,583
["โวฟกัง เคทเทอเรล ผู้ได้รางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์
(2001)]

252
00:12:43,663 --> 00:12:47,283
ผมเองก็มียกทรงฉุกเฉินนะครับ (เสียงหัวเราะ)

253
00:12:47,283 --> 00:12:49,621
มันเป็นยกทรงโปรดเลยครับ

254
00:12:49,621 --> 00:12:52,273
แต่ผมก็ยินดีที่จะแบ่งปันมันกับพวกคุณ

255
00:12:52,273 --> 00:12:54,122
ถ้าเกิดมันเป็นที่ต้องการครับ

256
00:12:54,122 --> 00:12:55,078
ขอบคุณครับ

257
00:12:55,078 --> 00:13:00,075
(เสียงปรบมือ)