[Script Info]
Title: 
[Events]
Format: Layer, Start, End, Style, Name, MarginL, MarginR, MarginV, Effect, Text
Dialogue: 0,0:00:03.12,0:00:10.59,Default,,0000,0000,0000,,ว่ากันว่าหากจะเป็นกวีต้องเคยตกนรกสักครั้ง
Dialogue: 0,0:00:11.98,0:00:17.95,Default,,0000,0000,0000,,ครั้งแรกที่ฉันได้เข้าไปในเรือนจำ \Nฉันไม่แปลกใจต่อเสียงต่าง ๆ
Dialogue: 0,0:00:17.98,0:00:24.07,Default,,0000,0000,0000,,เสียงแม่กุญแจ หรือเสียงประตูที่กำลังปิด \Nหรือเสียงของตารางห้องขัง
Dialogue: 0,0:00:24.11,0:00:28.07,Default,,0000,0000,0000,,ไม่มีสักสิ่งที่เหมือนกับ\Nที่ฉันเคยจินตนาการเอาไว้เลย
Dialogue: 0,0:00:28.10,0:00:32.89,Default,,0000,0000,0000,,บางที นั่นอาจเป็นเพราะห้องขัง\Nอยู่ในที่ค่อนข้างเปิดโล่ง
Dialogue: 0,0:00:32.92,0:00:35.46,Default,,0000,0000,0000,,ที่มองเห็นท้องฟ้า
Dialogue: 0,0:00:35.49,0:00:39.07,Default,,0000,0000,0000,,นกนางนวลกำลังบินผ่านไป \Nและคุณคิดว่ามีทะเลอยู่ห่างไปไม่ไกล
Dialogue: 0,0:00:39.11,0:00:42.10,Default,,0000,0000,0000,,ว่าคุณอยู่ใกล้ ๆ กับชายหาด
Dialogue: 0,0:00:42.13,0:00:49.22,Default,,0000,0000,0000,,แต่อันที่จริง นกนางนวลบินผ่านไป\Nกินอาหารที่กองขยะที่อยู่ใกล้ ๆ กับเรือนจำ
Dialogue: 0,0:00:49.25,0:00:55.85,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเดินต่อ เข้าไปในเรือนจำ ทันใดนั้น\Nฉันก็เห็นนักโทษที่กำลังเดินผ่านตัวอาคาร
Dialogue: 0,0:00:55.89,0:01:00.07,Default,,0000,0000,0000,,นั่นเป็นเหมือนกับการย้อนกลับไป\Nและฉันก็คิดว่า
Dialogue: 0,0:01:00.10,0:01:03.68,Default,,0000,0000,0000,,ฉันอาจจะเป็นหนึ่งในพวกเขาก็ได้
Dialogue: 0,0:01:03.72,0:01:10.22,Default,,0000,0000,0000,,ที่มีเรื่องราว สภาพแวดล้อม \Nและความโชคดีอีกแบบหนึ่ง
Dialogue: 0,0:01:10.26,0:01:17.61,Default,,0000,0000,0000,,เพราะว่าไม่มีใคร ไม่มีใครเลย\Nที่จะเลือกสถานที่เกิดได้
Dialogue: 0,0:01:19.00,0:01:22.46,Default,,0000,0000,0000,,ปี ค.ศ. 2009 \Nฉันได้รับเชิญให้เข้าร่วมโครงการ
Dialogue: 0,0:01:22.50,0:01:27.83,Default,,0000,0000,0000,,กับมหาวิทยาลัยซานมาติน (San Martín)\Nที่จัดขึ้นทีหน่วย 48
Dialogue: 0,0:01:27.86,0:01:31.08,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อสอนเกี่ยวกับการฝึกเขียน
Dialogue: 0,0:01:31.12,0:01:37.53,Default,,0000,0000,0000,,ทัณฑสถานให้พื้นที่ด้านในสุดของเรือนจำ\Nกับพวกเขา
Dialogue: 0,0:01:37.56,0:01:43.51,Default,,0000,0000,0000,,และพวกเขาก็สร้างอาคารของมหาวิทยาลัย\Nตรงนั้น
Dialogue: 0,0:01:43.54,0:01:46.23,Default,,0000,0000,0000,,นั่นเป็นครั้งแรก\Nที่ฉันได้เข้าไปพบกับนักโทษ
Dialogue: 0,0:01:46.26,0:01:49.78,Default,,0000,0000,0000,,ฉันถามพวกเขาว่า\Nทำไมถึงขอฝึกเรียนการเขียน
Dialogue: 0,0:01:49.81,0:01:53.36,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาตอบว่าเพราะอยากจะบันทึกทุกสิ่ง
Dialogue: 0,0:01:53.39,0:01:58.89,Default,,0000,0000,0000,,ที่พวกเขาไม่สามารถพูดหรือทำได้\Nลงบนหน้ากระดาษ
Dialogue: 0,0:01:58.92,0:02:05.24,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจึงตัดสินใจที่นำบทกวีไปสู่เรือนจำ
Dialogue: 0,0:02:05.27,0:02:09.01,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจึงบอกพวกเขาว่า\Nทำไมเราถึงไม่ลองฝึกเขียนบทกวีล่ะ
Dialogue: 0,0:02:09.04,0:02:10.75,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าหากพวกเขารู้ว่าบทกวีคืออะไรนะ
Dialogue: 0,0:02:10.78,0:02:17.35,Default,,0000,0000,0000,,แต่ไม่มีใครรู้ว่าจริง ๆ แล้วกวีคืออะไร
Dialogue: 0,0:02:17.38,0:02:21.52,Default,,0000,0000,0000,,นั่นบอกฉันว่าห้องเรียนนี้ต้องไม่ใช่แค่
Dialogue: 0,0:02:21.56,0:02:24.74,Default,,0000,0000,0000,,ห้องเรียนสำหรับนักโทษมหาวิทยาลัย\Nแต่ว่ามันต้องเป็นห้องเรียนสำหรับ
Dialogue: 0,0:02:24.78,0:02:28.46,Default,,0000,0000,0000,,ทุกคนที่เป็นนักโทษ
Dialogue: 0,0:02:28.49,0:02:32.11,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจึงพูดว่า \Nเพื่อที่เราจะเริ่มเรียน
Dialogue: 0,0:02:32.15,0:02:35.60,Default,,0000,0000,0000,,ฉันต้องมีอุปกรณ์ที่เราทุกคนมี
Dialogue: 0,0:02:35.64,0:02:38.72,Default,,0000,0000,0000,,อุปกรณ์นั้นคือภาษา
Dialogue: 0,0:02:38.75,0:02:44.92,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อเรามีภาษา เรามีชั้นเรียน\Nเราจึงจะมีบทกวี
Dialogue: 0,0:02:44.95,0:02:50.80,Default,,0000,0000,0000,,แต่สิ่งที่ฉันคาดไม่ถึงก็คือ\Nในเรือนจำก็มีความไม่เท่าเทียมกัน
Dialogue: 0,0:02:50.83,0:02:55.84,Default,,0000,0000,0000,,หลายคนเรียนไม่จบแม้แต่ชั้นประถม
Dialogue: 0,0:02:55.88,0:03:01.28,Default,,0000,0000,0000,,หลายคนไม่รู้จักตัวเขียน, รู้จักแต่ตัวพิมพ์
Dialogue: 0,0:03:03.31,0:03:06.85,Default,,0000,0000,0000,,แถมยังเขียนไม่คล่องอีกด้วย
Dialogue: 0,0:03:06.89,0:03:14.34,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น เราจึงเริ่มกันด้วยการหาบทกลอนสั้น ๆ\Nสั้นมาก ๆ แต่ก็มีประสิทธิภาพมาก
Dialogue: 0,0:03:14.37,0:03:17.98,Default,,0000,0000,0000,,เราเริ่มอ่านงานของนักเขียนไปทีละคน
Dialogue: 0,0:03:18.01,0:03:23.81,Default,,0000,0000,0000,,เมื่ออ่านบทกลอนสั้น ๆ ทุกคนก็เริ่มรู้สึกว่า
Dialogue: 0,0:03:23.85,0:03:26.52,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่ภาษาของบทกวีได้ทำก็คือ
Dialogue: 0,0:03:26.55,0:03:30.00,Default,,0000,0000,0000,,การทำลายการใช้เหตุผลแบบหนึ่ง \Nและใส่อีกระบบเข้าไป
Dialogue: 0,0:03:30.04,0:03:33.77,Default,,0000,0000,0000,,การทำลายการใช้เหตุผลของภาษาคือ\Nการทำลายการใช้เหตุผลของระบบเช่นกัน
Dialogue: 0,0:03:33.80,0:03:37.76,Default,,0000,0000,0000,,ระบบที่เขาเคยชินที่จะตอบสนอง
Dialogue: 0,0:03:37.79,0:03:43.14,Default,,0000,0000,0000,,ระบบใหม่จึงเกิดขึ้น\Nระเบียบใหม่
Dialogue: 0,0:03:43.18,0:03:48.63,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งทำให้พวกเขาเข้าใจ\Nได้อย่างรวดเร็วมากจริง ๆ
Dialogue: 0,0:03:48.66,0:03:53.94,Default,,0000,0000,0000,,ด้วยภาษาของบทกวี\Nพวกเขาสื่อถึงทุกอย่างที่เขาต้องการจริง ๆ
Dialogue: 0,0:03:59.38,0:04:05.24,Default,,0000,0000,0000,,มีคำพูดที่ว่า \Nจะเป็นกวีจะต้องเคยตกนรกสักครั้ง
Dialogue: 0,0:04:05.28,0:04:09.99,Default,,0000,0000,0000,,และสำหรับพวกเขา \Nนรกนั้นมีอย่างล้นเหลือ
Dialogue: 0,0:04:10.03,0:04:14.20,Default,,0000,0000,0000,,ครั้งหนึ่ง หนึ่งในพวกเขาพูดว่า\N"คุณไม่เคยหลับในคุก
Dialogue: 0,0:04:14.23,0:04:20.32,Default,,0000,0000,0000,,คุณไม่สามารถข่มตาหลับได้ในคุก\Nคุณไม่เคยจะสามารถปิดเปลือกตาได้"
Dialogue: 0,0:04:20.35,0:04:25.15,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจึงทำอย่างที่ฉันทำอยู่ตอนนี้
Dialogue: 0,0:04:25.18,0:04:31.18,Default,,0000,0000,0000,,ให้ทุกคนอยู่ในความเงียบชั่วขณะหนึ่ง \Nและฉันก็พูดว่า ทุกคุณ นี่แหละบทกวี
Dialogue: 0,0:04:31.21,0:04:37.31,Default,,0000,0000,0000,,โลกแห่งเรือนจำกำลังปรากฎให้เห็น\Nในมือของพวกคุณ
Dialogue: 0,0:04:37.35,0:04:39.36,Default,,0000,0000,0000,,ทุกสิ่งที่คุณพูดเกี่ยวกับเรื่องที่ว่า\Nคุณไม่เคยนอนหลับได้เลย
Dialogue: 0,0:04:39.40,0:04:47.24,Default,,0000,0000,0000,,มันกลั่นแสดงถึงความกลัว \Nทั้งหมดนี้ที่ไม่ได้มีเขียนไว้ นี่คือบทกวี
Dialogue: 0,0:04:47.27,0:04:51.51,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้นเราจึงเริ่มใช้สิ่งที่มีอยู่ในนรกนั้น
Dialogue: 0,0:04:51.54,0:04:55.03,Default,,0000,0000,0000,,เรานำความคิดในหัวของเรา\Nไปยังนรกขุมที่เจ็ด
Dialogue: 0,0:04:55.07,0:04:59.01,Default,,0000,0000,0000,,ในนรกขุมที่เจ็ดที่เป็นของเรา \Nและเป็นที่รักยิ่งนั้น
Dialogue: 0,0:04:59.05,0:05:03.71,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาได้เรียนรู้ว่ากำแพงจะล่องหน\Nจะร้องตะโกน
Dialogue: 0,0:05:03.74,0:05:07.69,Default,,0000,0000,0000,,ได้ที่หน้าต่าง \Nจะหลบซ่อนได้อยู่ในเงามืด
Dialogue: 0,0:05:11.55,0:05:15.64,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อจบการเรียนปีแรก
Dialogue: 0,0:05:15.67,0:05:17.97,Default,,0000,0000,0000,,เราจัดงานเลี้ยงสิ้นปีเล็ก ๆ
Dialogue: 0,0:05:18.01,0:05:21.32,Default,,0000,0000,0000,,อย่างที่ทำกันเมื่อเราทำงานด้วยความรัก
Dialogue: 0,0:05:21.36,0:05:23.70,Default,,0000,0000,0000,,เราย่อมอยากฉลองและจัดงานเลี้ยง
Dialogue: 0,0:05:23.70,0:05:28.96,Default,,0000,0000,0000,,เราจึงเชิญครอบครัว เพื่อน\Nเจ้าหน้าที่ของมหาวิทยาลัยมาด้วย
Dialogue: 0,0:05:28.100,0:05:32.74,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งเดียวที่พวกเขาต้องทำก็คืออ่านบทกลอน
Dialogue: 0,0:05:32.78,0:05:38.61,Default,,0000,0000,0000,,รับประกาศนียบัตร ปรบมือ \Nและนั่นคืองานเลี้ยงที่เรียบง่ายของเรา
Dialogue: 0,0:05:38.65,0:05:50.80,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งเดียวที่ฉันต้องการที่จะฝากเอาไว้\Nคือวินาทีที่พวกชายเหล่านั้น
Dialogue: 0,0:05:50.84,0:05:53.45,Default,,0000,0000,0000,,ที่ตัวใหญ่โตเมื่อพวกเขายืนอยู่ข้าง ๆ ฉัน
Dialogue: 0,0:05:53.49,0:05:58.93,Default,,0000,0000,0000,,หรือหนุ่มน้อยทั้งหลาย\Nที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ
Dialogue: 0,0:05:58.96,0:06:04.52,Default,,0000,0000,0000,,ถือแผ่นกระดาษในมือ ยืนตัวสั่นเหมือนเด็ก ๆ \Nและเหงื่อแตกท่วม
Dialogue: 0,0:06:04.56,0:06:11.70,Default,,0000,0000,0000,,และอ่านบทกลอนของเขาด้วยเสียงแหบห้าว
Dialogue: 0,0:06:11.73,0:06:19.69,Default,,0000,0000,0000,,วินาทีนั้นทำให้ฉันได้คิดว่า\Nนี่ต้องเป็นครั้งแรกสำหรับพวกเขาหลายๆ คน
Dialogue: 0,0:06:19.73,0:06:26.77,Default,,0000,0000,0000,,ที่มีคนปรบมือให้\Nกับสิ่งที่พวกเขาได้ทำ
Dialogue: 0,0:06:28.81,0:06:32.22,Default,,0000,0000,0000,,ในคุกมีสิ่งที่ไม่สามารถทำได้
Dialogue: 0,0:06:32.26,0:06:36.49,Default,,0000,0000,0000,,ในคุก คุณไม่อาจฝันได้\Nในคุก คุณร้องไห้ไม่ได้
Dialogue: 0,0:06:36.52,0:06:41.87,Default,,0000,0000,0000,,มีคำพูดบางคำที่เกือบจะเป็นคำต้องห้าม \Nเช่น คำว่า เวลา
Dialogue: 0,0:06:41.90,0:06:46.100,Default,,0000,0000,0000,,คำว่าอนาคต คำว่าความปรารถนา
Dialogue: 0,0:06:47.03,0:06:52.28,Default,,0000,0000,0000,,แต่พวกเรากล้าที่จะฝัน\Nและฝันมากมายซะด้วย
Dialogue: 0,0:06:52.32,0:06:56.83,Default,,0000,0000,0000,,เพราะพวกเราตัดสินใจว่าจะเขียนหนังสือ
Dialogue: 0,0:06:56.86,0:07:01.26,Default,,0000,0000,0000,,ไม่ใช่แค่ว่าพกเราเขียนหนังสือ\Nแต่พวกเรารวมเข้าเล่มเองด้วย
Dialogue: 0,0:07:01.29,0:07:04.07,Default,,0000,0000,0000,,นั่นคือปลายปี ค.ศ. 2010
Dialogue: 0,0:07:04.11,0:07:08.67,Default,,0000,0000,0000,,พวกเราตั้งเป้าหมายที่สอง\Nและก็เขียนหนังสืออีกเล่ม
Dialogue: 0,0:07:08.71,0:07:10.36,Default,,0000,0000,0000,,และก็รวบรวมเข้าเล่ม
Dialogue: 0,0:07:10.39,0:07:14.44,Default,,0000,0000,0000,,นั่นเพิ่งเกิดขึ้นไม่นาน\Nเมื่อปลายปีที่แล้วเอง
Dialogue: 0,0:07:16.47,0:07:21.62,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่ฉันจะได้เห็นในแต่ละสัปดาห์\Nคือความเปลี่ยนแปลงของพวกเขา
Dialogue: 0,0:07:21.65,0:07:26.68,Default,,0000,0000,0000,,ไปเป็นอีกคนหนึ่ง\Nคือการที่พวกเขากำลังเปลี่ยนไป
Dialogue: 0,0:07:26.71,0:07:31.12,Default,,0000,0000,0000,,การที่คำทำให้พวกเขาเกิดความภูมิใจ\Nแบบที่พวกเขาไม่เคยรู้มาก่อน
Dialogue: 0,0:07:31.16,0:07:33.09,Default,,0000,0000,0000,,ไม่เคยแม้แต่จะจินตนาการถึง
Dialogue: 0,0:07:33.13,0:07:38.66,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาไม่รู้ว่าความภูมิใจนั้นมีอยู่\Nและพวกเขาสามารถรู้สึกภูมิใจในตนเองได้
Dialogue: 0,0:07:38.70,0:07:46.06,Default,,0000,0000,0000,,ในช่วงการฝึกเขียนในนรกอันเป็นที่รักนั้น\Nพวกเราให้ พวกเราแบ่งปัน
Dialogue: 0,0:07:46.09,0:07:48.44,Default,,0000,0000,0000,,พวกเราเปิดอ้อมแขน หัวใจ \Nและแบ่งปัน
Dialogue: 0,0:07:48.48,0:07:51.44,Default,,0000,0000,0000,,ในสิ่งที่เรามี สิ่งที่เราสามารถทำได้ ทุกคน
Dialogue: 0,0:07:51.48,0:07:52.78,Default,,0000,0000,0000,,ทุก ๆ คน\Nอย่างเท่าเทียมกัน
Dialogue: 0,0:07:52.82,0:07:57.35,Default,,0000,0000,0000,,ด้วยวิธีนั้น คุณอาจรู้สึกได้ว่าอย่างน้อยที่สุด
Dialogue: 0,0:07:57.38,0:08:02.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณกำลังซ่อมรอยแตกขนาดใหญ่ทางสังคม
Dialogue: 0,0:08:02.24,0:08:08.82,Default,,0000,0000,0000,,ที่ทำให้คนอย่างพวกเขามองว่า\Nเรือนจำเป็นปลายทางเดียว
Dialogue: 0,0:08:11.56,0:08:17.55,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจำวรรคหนึ่งของกวีผู้ยิ่งใหญ่ได้
Dialogue: 0,0:08:17.59,0:08:27.50,Default,,0000,0000,0000,,ในหน่วย 48 ในชั้นเรียนของเรา\Nนิโคลาส โดราโด:
Dialogue: 0,0:08:27.54,0:08:34.79,Default,,0000,0000,0000,,"ฉันต้องตามหาเส้นด้ายที่ยาวไม่มีสิ้นสุด\Nเพื่อเย็บรอยแผลรอยใหญ่นั้น"
Dialogue: 0,0:08:34.82,0:08:40.68,Default,,0000,0000,0000,,บทกลอนทำให้เกิดสิ่งนี้\Nมันเย็บรอยแผลแห่งการแปลกแยก
Dialogue: 0,0:08:40.71,0:08:46.38,Default,,0000,0000,0000,,มันเปิดประตู\Nบทกวีเป็นดั่งกระจกเงา
Dialogue: 0,0:08:46.42,0:08:49.08,Default,,0000,0000,0000,,มันสร้างกระจกเงา ซึ่งก็คือกวี
Dialogue: 0,0:08:51.74,0:08:54.40,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาจดจำตัวเองได้ \Nพวกเขามองเห็นตัวเองในบทกวี
Dialogue: 0,0:08:54.43,0:08:58.77,Default,,0000,0000,0000,,และพวกเขาเขียนจากสิ่งที่พวกเขาเป็น\Nและเป็นจากสิ่งที่พวกเขาเขียน
Dialogue: 0,0:08:58.81,0:09:04.53,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อที่จะเขียน พวกเขาต้องใช้ช่วงเวลา
Dialogue: 0,0:09:04.56,0:09:08.62,Default,,0000,0000,0000,,ที่เป็นเวลาแห่งอิสระภาพ
Dialogue: 0,0:09:08.65,0:09:11.65,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาต้องเข้าไปในความคิดของตัวเอง\Nและค้นหาเสี้ยวเล็ก ๆ ของอิสระภาพ
Dialogue: 0,0:09:11.68,0:09:16.41,Default,,0000,0000,0000,,ที่ไม่เคยมีใครที่จะลิดรอนไปได้\Nในขณะที่พวกเขาเขียน
Dialogue: 0,0:09:16.45,0:09:20.26,Default,,0000,0000,0000,,และใช้มันเพื่อพิสูจน์ว่า\Nอิสระภาพเป็นสิ่งที่เป็นไปได้
Dialogue: 0,0:09:20.29,0:09:24.72,Default,,0000,0000,0000,,แม้ว่าเขาจะยังอยู่ในที่คุมขัง\Nและกรงขังเดียวที่เรามี
Dialogue: 0,0:09:24.75,0:09:30.80,Default,,0000,0000,0000,,ในพื้นที่แสนวิเศษของเรา\Nก็คือคำว่า กรงขัง
Dialogue: 0,0:09:30.84,0:09:33.66,Default,,0000,0000,0000,,และทุกคนในนรกของพวกเรา\Nก็ลุกเป็นไฟแห่งความสุข
Dialogue: 0,0:09:33.69,0:09:37.67,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อสายชนวนแห่งคำถูกจุดให้ลุกไหม้
Dialogue: 0,0:09:37.70,0:09:40.70,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงปรบมือ)
Dialogue: 0,0:10:04.66,0:10:11.01,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเล่าเรื่องมากมายเกี่ยวกับเรือนจำ\Nเรื่องมากมายจากประสบการณ์ของฉัน
Dialogue: 0,0:10:11.04,0:10:15.65,Default,,0000,0000,0000,,ในแต่ละสัปดาห์ และความสุขใจที่ฉันมีต่อมัน\Nและการที่ฉันเปลี่ยนไปพร้อมกับพวกเขา
Dialogue: 0,0:10:15.68,0:10:21.39,Default,,0000,0000,0000,,แต่พวกคุณไม่รู้หรอกว่าฉันอยากสุขใจแค่ไหน\Nถ้าพวกคุณสามารถได้สัมผัส ใช้ชีวิต
Dialogue: 0,0:10:21.42,0:10:25.07,Default,,0000,0000,0000,,และมีประสบการณ์ \Nแม้ว่านั่นจะเป็นเพียงแค่เสี้ยววินาที
Dialogue: 0,0:10:25.10,0:10:29.10,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่ฉันสุขใจในแต่ละสัปดาห์\Nและทำให้ฉันเป็นฉัน
Dialogue: 0,0:10:32.15,0:10:35.15,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงปรบมือ)
Dialogue: 0,0:10:41.23,0:10:45.43,Default,,0000,0000,0000,,"หัวใจบดเคี้ยวหยดน้ำตาแห่งเวลา
Dialogue: 0,0:10:45.46,0:10:48.30,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งเลือนบอดใบ้ด้วยแสงสว่าง
Dialogue: 0,0:10:48.33,0:10:51.71,Default,,0000,0000,0000,,มันเก็บซ่อนความเร็วแห่งการมีอยู่
Dialogue: 0,0:10:51.74,0:10:53.36,Default,,0000,0000,0000,,ที่ซึ่งภาพทั้งหลายถูกฉายผ่านให้เห็น
Dialogue: 0,0:10:53.40,0:10:56.79,Default,,0000,0000,0000,,มันยืนหยัด สู้ไม่ถอย
Dialogue: 0,0:10:56.82,0:11:00.52,Default,,0000,0000,0000,,หัวใจแตกสลายภายใต้สายตาเศร้า
Dialogue: 0,0:11:00.55,0:11:03.19,Default,,0000,0000,0000,,ควบเข้าไปในพายุที่พ่นลูกไฟร้อน
Dialogue: 0,0:11:03.22,0:11:07.13,Default,,0000,0000,0000,,ยืดอกที่ถูกถ่วงด้วยความละอายขึ้น
Dialogue: 0,0:11:07.17,0:11:10.58,Default,,0000,0000,0000,,รู้ไว้ว่านั่นไม่ใช่แค่การอ่าน\Nและทำตาม ๆ กันไป
Dialogue: 0,0:11:10.61,0:11:14.42,Default,,0000,0000,0000,,แต่เป็นความปรารถนา\Nที่จะผืนฟ้าอันไร้ขอบเขต
Dialogue: 0,0:11:14.46,0:11:17.64,Default,,0000,0000,0000,,หัวใจพักเพื่อที่จะคิดถึงสิ่งต่าง ๆ
Dialogue: 0,0:11:17.68,0:11:20.85,Default,,0000,0000,0000,,ต่อสู้เพื่อไม่ให้ตกลงอยู่ในความคุ้นเคย
Dialogue: 0,0:11:20.88,0:11:24.27,Default,,0000,0000,0000,,ตั้งใจเรียนรู้ที่จะรักโดยไม่ให้เกิดบาดแผล
Dialogue: 0,0:11:24.30,0:11:27.96,Default,,0000,0000,0000,,หายใจเอาแสงอาทิตย์ สร้างกำลังใจ
Dialogue: 0,0:11:27.100,0:11:31.69,Default,,0000,0000,0000,,มอบกายใจ ท่องเที่ยวไปหาเหตุผล
Dialogue: 0,0:11:31.73,0:11:35.06,Default,,0000,0000,0000,,หัวใจต่อสู้ในบึงตม
Dialogue: 0,0:11:35.10,0:11:38.78,Default,,0000,0000,0000,,ที่อยู่ที่ขอบของโลกใต้พิภพ
Dialogue: 0,0:11:38.81,0:11:42.68,Default,,0000,0000,0000,,ทิ้งตัวลงอย่างไร้เรียวแรง\Nและไม่ยอมให้กับหนทางที่ง่ายกว่า
Dialogue: 0,0:11:42.72,0:11:45.52,Default,,0000,0000,0000,,ในขณะที่ย่างก้าวที่ไม่สม่ำเสมอของความสุข
Dialogue: 0,0:11:45.56,0:11:47.10,Default,,0000,0000,0000,,ตื่นขึ้นเถิด
Dialogue: 0,0:11:47.13,0:11:49.02,Default,,0000,0000,0000,,ปลุกให้ความนิ่งเฉยตื่นขึ้นมา
Dialogue: 0,0:11:49.05,0:11:51.34,Default,,0000,0000,0000,,ผมชื่อ มาร์ติน บัสตาเมนเต้ \N(Martín Bustamante)
Dialogue: 0,0:11:51.38,0:11:54.98,Default,,0000,0000,0000,,ผมเป็นนักโทษที่\Nหน่วย 48 ที่เรือนจำซาน มาติน
Dialogue: 0,0:11:55.02,0:11:57.97,Default,,0000,0000,0000,,วันนี้ ผมได้รับอนุญาต\Nให้ออกจากเรือนจำได้เป็นกรณีชั่วคราว
Dialogue: 0,0:11:58.01,0:11:59.85,Default,,0000,0000,0000,,และสำหรับผม บทกวีและวรรณกรรม
Dialogue: 0,0:11:59.89,0:12:01.30,Default,,0000,0000,0000,,ได้เปลี่ยนชีวิตของผม
Dialogue: 0,0:12:01.30,0:12:02.30,Default,,0000,0000,0000,,ขอบคุณครับ\N(เสียงปรบมือ)
Dialogue: 0,0:12:02.30,0:12:03.30,Default,,0000,0000,0000,,คริสตินา: ขอบคุณค่ะ
Dialogue: 0,0:12:03.30,0:12:06.30,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงปรบมือ)