0:00:02.963,0:00:05.988
گفته می شود که برای شاعر بودن

0:00:06.948,0:00:10.553
باید به جهنم بروی و برگردی.

0:00:12.173,0:00:15.349
اولین باری که زندان را دیدم،

0:00:15.349,0:00:20.025
از سر و صدای قفلها شگفت زده نشدم

0:00:20.025,0:00:24.243
یا از بسته شدن درها یا میله های سلول،

0:00:24.243,0:00:28.246
یا هر چیز دیگری که قبلا تصورش را کرده بودم .

0:00:28.246,0:00:33.559
شاید چون زندان در فضایی کاملا آزاد قرار دارد.

0:00:33.559,0:00:35.689
می توانی آسمان را ببینی.

0:00:35.689,0:00:39.332
مرغ های دریایی بالای سرت پرواز می کنند[br]و احساس می کنی که کنار دریا هستی،

0:00:39.332,0:00:42.375
و در واقع هم کنار دریایی.

0:00:42.375,0:00:48.305
اما حقیقت این است که مرغ های دریایی در [br]توده ی زباله کنار زندان دنبال غذا می گردند.

0:00:49.250,0:00:55.221
داخل زندان شدم و ناگهان دیدم که زندانیان[br]ازراهرو ها عبور می کنند.

0:00:55.886,0:00:59.966
بعد انگار قدمی عقب رفتم و فکر کردم

0:00:59.966,0:01:03.775
که ممکن بود من هم یکی از آنها باشم.

0:01:03.775,0:01:09.522
اگر داستان زندگی دیگری، زمینه ی دیگری[br]یا اقبال متفاوتی داشتم.

0:01:10.457,0:01:15.959
چون هیچ کس -هیچ کس -نمی تواند تصمیم بگیرد[br]که کجا به دنیا بیاید.

0:01:17.790,0:01:22.453
در سال ۲۰۰۹ دعوت شدم که به پروژه ای بپیوندم

0:01:22.453,0:01:27.860
که دانشگاه سن مارتین درندامتگاه واحد۴۸

0:01:27.865,0:01:31.080
برای همکاری با کارگاه نویسندگی برگزار کرده بود.

0:01:31.080,0:01:37.525
خدمات ندامتگاه، زمینی را در انتهای زندان واگذار کرده بود

0:01:37.525,0:01:43.157
که همان جایی است که ساختمان مرکزی دانشگاه را ساختند.

0:01:44.152,0:01:46.570
اولین باری که زندانیان را دیدم،

0:01:46.570,0:01:50.245
از آن ها پرسیدم چرا درخواست برگزاری[br]کارگاه نویسندگی داشتند.

0:01:50.245,0:01:53.896
و آن ها گفتند که می خواستند تمام آن چه را که

0:01:53.896,0:01:57.827
نمی توانستند بیان کنند یا انجام بدهند روی کاغذ بیاورند.

0:01:59.062,0:02:03.929
همان لحظه تصمیم گرفتم که شعر را وارد زندان کنم.

0:02:05.434,0:02:09.038
پس به آنها گفتم چرا روی شعر کار نکنیم

0:02:09.044,0:02:10.780
البته اگر آنها می دانستد که شعر چیست .

0:02:11.375,0:02:16.267
اما هیچ کس نمی دانست که شعر واقعا چیست.

0:02:18.622,0:02:20.256
همچنین آنها به من پیشنهاد دادند که

0:02:20.256,0:02:22.775
که کارگاه را نه تنها برای زندانیانی که

0:02:22.775,0:02:28.031
در کلاس های دانشگاه شرکت میکنند[br]بلکه برای تمام زندانیان بر گزار کنیم.

0:02:28.641,0:02:31.808
و من گفتم برای شروع این کارگاه

0:02:31.808,0:02:35.650
نیاز دارم ابزاری پیدا کنم که همه ی [br]ما به طور مشترک آن را داریم.

0:02:35.650,0:02:38.756
آن ابزار زبان بود.

0:02:38.756,0:02:44.948
ما زبان داشتیم، کارگاه داشتیم، [br]می توانستیم شعر داشته باشیم.

0:02:44.948,0:02:50.774
اما چیزی که به آن توجه نکردم نابرابری بود[br]که در زندان هم وجود داشت.

0:02:50.774,0:02:55.895
خیلی از زندانیان حتی کلاس دستور زبان[br]مدرسه را هم به اتمام نرسانده بودند.

0:02:55.895,0:03:01.275
خیلی ها نمی توانستند از خط تحریری استفاده کنند[br]با اشکال تایپ می کردند.

0:03:03.410,0:03:07.082
یا این که نمی توانستند با تسلط بنویسند.

0:03:07.082,0:03:11.693
پس ما به دنبال شعر های کوتاه گشتیم.

0:03:11.693,0:03:14.759
خیلی کوتاه، اما خیلی قدرتمند.

0:03:14.759,0:03:18.507
و شروع به خواندن کردیم، شعرهای[br]یک نویسنده را میخواندیم و بعد یکی دیگر،

0:03:18.507,0:03:23.982
و با خواندن آن شعر های کوتاه همه متوجه شدند که

0:03:23.982,0:03:28.639
آن چه زبان شعری انجام می دهد شکستن نوعی منطق

0:03:28.639,0:03:30.394
و خلق نظامی دیگری بود.

0:03:30.394,0:03:33.988
شکستن منطق زبان، همینطور منطق نظامی که آنها

0:03:33.988,0:03:37.755
آموخته اند به آن واکنش نشان بدهند[br]را به هم می ریزد.

0:03:38.550,0:03:42.043
پس نظام جدیدی پدیدار شد.

0:03:42.043,0:03:47.202
قواعد جدیدی که باعث شده بود [br]آن ها خیلی سریع متوجه همه چیز بشوند.

0:03:47.202,0:03:49.081
خیلی سریع

0:03:49.081,0:03:51.230
که با زبان شعر

0:03:51.230,0:03:55.739
قادرند آن چه را که می خواهند به طور کامل بیان کنند.

0:03:59.479,0:04:04.570
گفته می شود که اگر می خواهی شاعر باشی باید[br]تا جهنم بروی و برگردی.

0:04:05.475,0:04:09.974
وآنها تعداد زیادی جهنم دارند.[br]تعداد زیادی جهنم.

0:04:09.974,0:04:14.589
روزی یکی از آنها گفت:[br]"در زندان هیچ وقت نمی خوابی.

0:04:14.589,0:04:19.454
در زندان هیچ وقت نمی توانی بخوابی[br]هرگز نمی توانی پلک هایت را روی هم بگذاری."

0:04:20.351,0:04:26.707
و من مثل همین الان، [br]بعد از لحظه ای سکوت گفتم،

0:04:26.707,0:04:31.429
این آن چیزی است که به آن شعر می گویند، بچه ها.

0:04:32.309,0:04:37.494
در دنیای زندان که اطراف همه شما وجود دارد.

0:04:37.494,0:04:39.774
مثلا تمام چیزهایی که راجع به نخوابیدنتان می گویید،

0:04:39.774,0:04:41.464
نشان دهنده ترس است.

0:04:41.464,0:04:46.229
تمام حرفهای نانوشته[br]همه آن ها شعر هستند.

0:04:47.469,0:04:51.676
پس ما مناسب سازی آن جهنم را شروع کردیم.

0:04:51.676,0:04:55.184
ما درون حلقه ی هفتم جهنم سقوط کردیم.

0:04:55.184,0:04:59.222
و درحلقه ی هفتم جهنم که همان[br]حلقه ی مخصوص و موردعلاقه ی ماست،

0:04:59.222,0:05:03.434
آن ها یاد گرفتند که می توانند دیوار ها را نامرئی کنند،

0:05:03.434,0:05:05.604
و این که می توانند پنجره ها را به فریاد تبدیل کنند،

0:05:05.604,0:05:08.544
و این که می توانیم درون سایه ها پنهان شویم.

0:05:11.504,0:05:15.464
وقتی که اولین سال کارگاه به پایان رسید،

0:05:15.464,0:05:17.872
جشن کوچکی ترتیب دادیم،

0:05:17.872,0:05:21.562
مثل کاری که شما میکنید وقتی [br]یک کار با تمام عشقی که به آن دارید پایان می رسد،

0:05:21.562,0:05:24.512
و دوست دارید که آن را جشن بگیرید.

0:05:24.512,0:05:28.979
ما خانواده، دوستان ومسئولان دانشگاه را دعوت کردیم.

0:05:28.979,0:05:33.321
تنها کاری که زندانیان باید انجام می دادند این بود که شعر خود را بخوانند،

0:05:33.321,0:05:35.558
و گواهی پایان دوره خود را دریافت کنند و تشویق شوند.

0:05:35.558,0:05:38.085
این جشن ساده ما بود.

0:05:40.105,0:05:45.004
تنها چیزی که می خواهم نتیجه گیری [br]از آن را به شما واگذار کنم

0:05:46.694,0:05:51.019
لحظه ایست که آن مردها،

0:05:51.019,0:05:53.514
که بعضی از آن ها خیلی تنومند بودند،

0:05:53.519,0:05:59.230
یا پسران جوان- خیلی جوان[br]اما با غروری عظیم،

0:05:59.230,0:06:05.073
کاغذهایشان را در دست می گرفتند و مثل [br]بچه های کوچک می لرزیدند و عرق می کردند،

0:06:05.078,0:06:10.287
و با صدایی لرزان شعرهایشان را می خواندند.

0:06:12.042,0:06:16.009
این لحظه من را به تفکر زیاد وادار کرد،

0:06:16.959,0:06:21.066
زیرا برای خیلی از آن ها این اولین باری بود که

0:06:21.066,0:06:25.564
کسی آنها را برای کاری که انجام داده بودند تشویق می کرد.

0:06:28.809,0:06:32.262
در زندان کارهایی هست که نمیشود انجام داد.

0:06:32.262,0:06:37.118
در زندان نمیشود رویا پردازی کرد.[br]در زندان نمیشود گریه کرد.

0:06:37.118,0:06:42.147
کلماتی وجود دارد که تقریبا ممنوع است[br]مثل کلمه "زمان"

0:06:42.147,0:06:47.016
کلمه "آینده" کلمه "آرزو"

0:06:47.016,0:06:52.322
اما ما جرئت رویا پردازی را داشتیم.

0:06:52.322,0:06:57.126
تصمیم گرفتیم که آنها کتابی بنویسند.

0:06:57.126,0:07:01.546
نه تنها کتاب را نوشتند بلکه خودشان آن را صحافی هم کردند.

0:07:01.546,0:07:04.642
این کار را در پایان سال ۲۰۱۰ انجام دادند.

0:07:04.642,0:07:09.051
بعد کتاب دیگری نوشتیم.

0:07:09.051,0:07:10.685
و آن را هم صحافی کردیم.

0:07:10.685,0:07:14.109
مدت کوتاهی از آن زمان گذشته،[br]پایان سال قبل.

0:07:16.474,0:07:20.000
آن چه هفته به هفته شاهد آن بودم،

0:07:20.000,0:07:24.357
این بود که چگونه آن ها به انسان هایی دیگر تبدیل شدند.

0:07:24.357,0:07:26.904
این که چگونه تغییر می کردند.

0:07:26.904,0:07:31.251
چگونه کلمات به آن ها[br]قدرت و وقار بخشید،

0:07:31.251,0:07:33.334
که حتی نمی توانستند تصور کنند.

0:07:33.334,0:07:38.125
هرگز فکر نمی کردند که این وقار از درون[br]خودشان سرچشمه می گیرد.

0:07:39.130,0:07:46.397
در کارگاه، درآن جهنم دوست داشتنی، ما هرکدام[br]هر چه داشتیم با دیگران تقسیم کردیم.

0:07:46.397,0:07:50.997
ما دستها و قلب هایمان را می گشاییم [br]آن چه را می توانیم با دیگران تقسیم می کنیم.

0:07:50.997,0:07:53.151
همه ی ما به طور یکسان.[br]

0:07:53.151,0:07:57.766
بنابراین احساس می کنی حداقل هرچقدر هم کم

0:07:57.766,0:08:01.416
شما به تعمیر آن شکاف عظیم اجتماعی می پردازید[br]

0:08:01.416,0:08:06.634
که برای خیلی از آن ها اتفاق میفتد،

0:08:06.634,0:08:09.812
زندان تنها مقصد آن هاست پر می کنی.

0:08:12.172,0:08:17.551
شعری را به یاد می آورم که سروده ی شاعری بزرگ است،

0:08:18.586,0:08:24.430
از کارگاهمان در واحد ۴۸،[br]نیکلاس دورادو:

0:08:28.395,0:08:34.789
"برای ترمیم این زخم عمیق به نخی بیکران نیاز خواهم داشت."

0:08:35.485,0:08:40.679
شعر این ویژگی را دارد،[br]زخم های محرومیت را التیام می بخشد.

0:08:41.004,0:08:46.242
درها را باز می کند. فن شاعری مانند آینه عمل می کند.[br]

0:08:46.417,0:08:49.762
آینه ای می سازد که همان شعر است.

0:08:49.762,0:08:53.745
آن ها خودشان را می شناسند،[br]در شعر به خودشان نگاه می کنند.

0:08:53.745,0:08:58.808
برای نوشتن از کسی که هستند می نویسند،[br]

0:08:58.808,0:09:01.513
و از کسی که می نویسند می شوند.

0:09:01.513,0:09:05.704
آن ها نیاز دارند لحظه ی نوشتن را اختصاصی کنند،[br]

0:09:05.704,0:09:09.155
که این لحظه همان لحظه ی فوق العاده ی آزادی است.

0:09:09.155,0:09:12.098
آن ها باید درون ذهن خودشان به دنبال کمی آزادی بگردند[br]

0:09:12.098,0:09:17.124
آزادی که که هیچ وقت موقع نوشتن از آن ها گرفته نشود

0:09:17.124,0:09:20.635
و این که بفهمند آزادی امکان پذیر است[br]

0:09:20.635,0:09:22.973
حتی درون زندان.

0:09:22.973,0:09:28.235
و این که بفهمند تنها میله هایی که ما در[br]این فضای شگفت انگیز داریم

0:09:28.235,0:09:30.097
کلمه ی" میله ها" است،[br]

0:09:30.097,0:09:33.959
و این که همه ی ما با شادی در جهنم خودمان می سوزیم.

0:09:33.959,0:09:37.669
وقتی که فتیله ی واژه را روشن می کنیم.[br]

0:09:37.669,0:09:40.669
(تشویق حضار)

0:10:05.143,0:10:11.597
من راجع به زندان و آن چه که هر هفته[br]تجربه می کنم خیلی برای شما صحبت کردم

0:10:11.597,0:10:16.178
و این که چگونه از این تجربه لذت می برم و[br]خودم را با زندانیان تطبیق می دهم.

0:10:16.178,0:10:19.593
اما نمی دانید چقدر دلم می خواست

0:10:19.593,0:10:25.159
می توانستید حس کنید، زندگی کنید، تجربه کنید،[br]حتی برای چند ثانیه،

0:10:25.159,0:10:29.494
آن چه را که من هر هفته از آن لذت می برم و [br]من را به کسی که الان هستم تبدیل کرده.

0:10:32.151,0:10:35.151
(تشویق حضار)

0:10:41.228,0:10:45.459
مارتین بوستامانته:[br]قلب، اشکهای زمان را می جود

0:10:45.464,0:10:48.346
در حالی که از شدت نور نابینا شده،

0:10:48.346,0:10:51.721
شتاب هستی را پنهان می کند،

0:10:51.721,0:10:53.874
جایی که تصاویر پارو زنان می روند.

0:10:53.874,0:10:56.847
می جنگد، ثابت قدم است.

0:10:56.847,0:11:00.549
قلب زیر نگاه های خیره ی غمناک ترک می خورد،

0:11:00.554,0:11:04.327
روی طوفانی که اتش می افروزد می تازد،

0:11:04.327,0:11:07.451
سرهایی که از شرم فرو افتاده اند را بالا می برد،

0:11:07.451,0:11:10.627
می داند که فقط خواندن و ادامه دادن نیست،

0:11:10.627,0:11:14.452
و امیدوار است که آبی بی کران را ببیند.

0:11:14.457,0:11:18.185
قلب می نشیند تا راجع به همه چیز فکر کند،

0:11:18.185,0:11:20.897
می جنگد تا از عادی بودن بپرهیزد،

0:11:20.897,0:11:24.320
تلاش می کند تا بدون آسیب رساندن دوست داشته باشد،

0:11:24.320,0:11:28.023
خورشید را نفس می کشد،[br]به خود جرئت می بخشد،

0:11:28.023,0:11:32.391
تسلیم می شود، به سوی خرد حرکت می کند.

0:11:32.391,0:11:35.294
قلب با مردابها می جنگد،

0:11:35.294,0:11:38.819
از لبه ی عالم اموات می گذرد،

0:11:38.819,0:11:43.101
خسته سقوط می کند، اما تسلیم آن چه آسان است نمیشود،

0:11:43.101,0:11:45.590
در حال که گام های ناموزون مستی

0:11:45.590,0:11:47.167
بیدار می کنند،

0:11:47.167,0:11:49.057
سکون را بیدار می کنند.

0:11:49.057,0:11:51.029
من مارتین بوستامانته هستم،

0:11:51.756,0:11:55.254
در واحد ۴۸ سن مارتین زندانی هستم

0:11:55.254,0:11:58.112
امروز، روز آزادی موقت من است.

0:11:58.112,0:12:01.784
و شاعری و ادبیات زندگی من را تغییر داد.

0:12:01.784,0:12:02.905
خیلی از شما متشکرم!

0:12:02.905,0:12:04.325
کریستینا دومینیک: متشکرم.

0:12:04.325,0:12:06.645
(تشویق حضار)