Twoje DNA tworzy około 20 tysięcy genów. Geny kodują cząsteczki, z których składa się twoje ciało, na przykład keratynę w paznokciach, kolagen na koniuszku nosa oraz dopaminę, która kłębi się w mózgu. Inne gatunki mają własne geny. Pająk ma geny do produkcji nici pajęczej. Dąb ma geny do wytwarzania chlorofilu, który zmienia światło słoneczne w drewno. Skąd wzięły się wszystkie geny? To zależy od genu. Naukowcy uważają, że życie na Ziemi pojawiło się około 4 miliardów lat temu. Wczesne formy życia były prymitywnymi mikrobami z podstawowym zestawem genów, aby utrzymać się przy życiu. Mikroby przekazywały geny potomstwu przez miliardy pokoleń. Niektóre nadal wykonują te same zadania w naszych komórkach, jak na przykład kopiowanie DNA. Jednak żaden z mikrobów nie miał genów do produkcji nici pajęczej ani dopaminy. Na Ziemi jest obecnie dużo więcej genów. Wiele z dodatkowych genów jest wynikiem błędów. Za każdym razem, gdy komórka się dzieli, tworzy nowe kopie swojego DNA. Czasem przypadkowo kopiuje ten sam odcinek DNA dwukrotnie. To może spowodować powstanie dodatkowej kopii jednego z genów. Najpierw dodatkowy gen działa tak samo jak oryginalny. Jednak przez wiele pokoleń może ulec mutacjom. Mutacje mogą zmienić sposób działania nowego genu, który może się znowu powielić. Zaskakująco duża liczba mutacji pojawiła się całkiem niedawno, a wiele z nich dopiero kilka milionów lat temu. Najmłodsze z genów wyewoluowały, gdy oddzieliliśmy się od naszych kuzynów, małp człekokształtnych. Choć potrzeba ponad miliona lat, aby pojedynczy gen dał początek całej rodzinie genów, naukowcy odkrywają, że gdy tylko pojawiają się nowe geny, to bardzo szybko przejmują podstawowe funkcje. Na przykład mamy setki genów kodujących białka w naszych nosach, które wyłapują cząsteczki zapachów. Mutacje pozwalają wyłapywać różne cząsteczki. Dzięki temu rozpoznajemy biliony różnych zapachów. Czasami mutacje wpływają bardziej na nowe kopie genów. Mogą sprawić, że gen koduje białko w innym narządzie lub na innym etapie życia, lub to białko przejmie zupełnie nową funkcję. Na przykład węże mają gen kodujący białko, które służy do zabijania bakterii. Dawno temu ten gen został skopiowany i nowa kopia uległa mutacji. Mutacja zmieniła w genie sygnał, gdzie ma kodować swoje białko. Zamiast aktywować się w trzustce węża, gen zaczął produkować bakteriobójcze białko w jamie gębowej. Gdy wąż ukąsił ofiarę, enzym dostał się do rany zwierzęcia. Kiedy białko okazało się mieć szkodliwy skutek i pomogło wężom w złapaniu większej ilości zdobyczy, wtedy stało się korzystne. Teraz gen, kiedyś działający w trzustce, produkuje w pysku węża jad, który zabija zdobycz. Są jeszcze bardziej niebywałe sposoby tworzenia nowych genów. DNA zwierząt, roślin i innych gatunków zawiera bardzo długie odcinki, w których nie ma genów kodujących białka. Do tej pory naukowcy uważali, że to w większości losowe sekwencje genetycznego bełkotu, który nie pełni żadnej funkcji. Te odcinki DNA czasem ulegają mutacji, zupełnie tak jak geny. Czasami mutacje przekształcają ten kod w obszar, od którego komórka może zacząć odczytywać DNA. Wtedy komórka znienacka produkuje nowe białko. Białko może być początkowo bezużyteczne lub nawet szkodliwe, ale kolejne mutacje mogą zmienić kształt białka. To białko może zacząć robić coś użytecznego, coś, co sprawi, że organizm będzie zdrowszy, silniejszy, lepiej przystosowany do reprodukcji. Naukowcy odkryli nowe geny w wielu częściach ciała u zwierząt. Zatem nasze 20 tysięcy genów pochodzi z różnych źródeł, zaczynając od początków życia, aż do genów powstających od zera. Dopóki życie będzie tutaj na Ziemi, dopóty będzie tworzyć nowe geny.