WEBVTT

00:00:00.835 --> 00:00:02.901
ผมชอบปริศนาอันยิ่งใหญ่

00:00:02.901 --> 00:00:07.313
และผมตื่นเต้นกับปริศนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
ที่ยังไม่เปิดเผยในวงการวิทยาศาสตร์

00:00:07.313 --> 00:00:09.271
บางที อาจเป็นเพราะว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว

00:00:09.681 --> 00:00:11.539
มันเกี่ยวกับว่า เรานั้นเป็นใคร

00:00:11.539 --> 00:00:13.656
และผมก็ฉงนสงสัย

NOTE Paragraph

00:00:14.186 --> 00:00:16.275
ปริศนาก็คือ

00:00:16.275 --> 00:00:19.710
อะไรคือความสัมพันธ์ระหว่างสมองของคุณ

00:00:19.710 --> 00:00:21.221
และประสบการณ์ใต้จิตสำนึกของคุณ

00:00:21.221 --> 00:00:23.891
เช่น ประสบการณ์ที่ได้ลิ้มลองช็อกโกแลต

00:00:23.891 --> 00:00:25.665
หรือสัมผัสที่มีต่อผ้ากำมะหยี่

NOTE Paragraph

00:00:26.805 --> 00:00:28.739
เอาล่ะ ปริศนานี้ไม่ใช่เรื่องใหม่เลย

00:00:28.999 --> 00:00:32.598
ในปีค.ศ. 1868 โทมัส ฮักซ์ลี เขียนว่า

00:00:32.598 --> 00:00:37.892
"เราไม่สามารถอธิบายได้เลยว่า
สิ่งที่น่าทึ่งอย่างสภาวะมีสติ

00:00:37.892 --> 00:00:41.259
ที่เป็นผลจากการกวนเนื้อเยื่อประสาทนั้น

00:00:41.259 --> 00:00:43.325
เกิดขึ้นได้อย่างไร

00:00:43.325 --> 00:00:47.378
มันอย่างกับว่า เกิดการปรากฏตัวขึ้นของยักษ์
เมื่ออะลาดินถูกตะเกียง"

00:00:49.268 --> 00:00:51.545
ครับ ฮักซ์ลี รู้ว่ากิจกรรมของสมอง

00:00:51.545 --> 00:00:54.819
กับประสบการณ์ใต้จิตสำนึกนั้นเกี่ยวข้องกัน

00:00:54.819 --> 00:00:56.978
แต่เขาไม่รู้ว่าทำไม

00:00:56.978 --> 00:01:00.299
ด้วยวิทยาศาสตร์ในยุคของเขา
มันยังเป็นปริศนา

00:01:00.299 --> 00:01:02.435
หลายปีหลังจากสมัยของฮักซ์ลี

00:01:02.435 --> 00:01:05.801
วิทยาศาสตร์ได้เรียนรู้มากมาย
เกี่ยวกับกิจกรรมของสมอง

00:01:05.801 --> 00:01:07.822
แต่ความสัมพันธ์ระหว่างกิจกรรมของสมอง

00:01:07.822 --> 00:01:10.910
กับประสบการณ์ใต้จิตสำนึกยังคงเป็นปริศนา

00:01:10.910 --> 00:01:14.555
ทำไมล่ะ ทำไมเรื่องนี้ไม่คืบหน้าสักเท่าไรเลย

00:01:14.555 --> 00:01:19.414
ครับ ผู้เชี่ยวชาญบางท่านคิดว่า
เราไม่สามารถแก้ปัญหานี้ได้

00:01:19.414 --> 00:01:23.213
เพราะว่าเราขาดแนวคิดที่จำเป็น
และความเฉลียวฉลาด

00:01:23.883 --> 00:01:27.952
เราคงไม่คาดหวังให้ลิงแก้ปัญหา
ที่เกี่ยวกับกลศาสตร์ควอนตัม

00:01:27.952 --> 00:01:32.117
และอย่างที่เห็น เราไม่ได้คาดหวังว่า
พวกเราจะแก้ปัญหานี้ได้เช่นกัน

00:01:32.527 --> 00:01:35.661
แต่ว่านะ ผมไม่เห็นด้วยหรอก
ผมมองโลกในแง่ดีกว่า

00:01:35.661 --> 00:01:38.703
ผมคิดว่า พวกเราได้ตั้งสมมุติฐานที่ผิด

00:01:38.703 --> 00:01:42.209
เมื่อเราแก้ไขสิ่งนี้แล้ว เราก็น่าจะแก้ปัญหาได้

00:01:42.209 --> 00:01:44.626
วันนี้ ผมอยากจะบอกพวกคุณ
ว่าสมมุติฐานที่ว่าคืออะไร

00:01:44.626 --> 00:01:47.384
ทำไมมันถึงผิด และเราจะแก้ไขมันได้อย่างไร

NOTE Paragraph

00:01:47.874 --> 00:01:49.808
มาเริ่มกันด้วยคำถามที่ว่า

00:01:49.808 --> 00:01:52.866
คุณเห็นความเป็นจริงอย่างที่มันเป็นหรือเปล่า

00:01:52.866 --> 00:01:54.561
ผมลืมตา

00:01:54.561 --> 00:01:59.498
และผมมีประสบการณ์ว่าผมอธิบาย
ถึงมะเขือเทศแดงที่ห่างออกไปหนึ่งเมตร

00:02:00.606 --> 00:02:03.849
ผลก็คือ ผมเชื่อว่านั่นเป็นความเป็นจริง

00:02:03.849 --> 00:02:06.491
มีมะเขือเทศสีแดงอยู่ห่างออกไปหนึ่งเมตร

00:02:06.751 --> 00:02:11.615
จากนั้นผมหลับตา และประสบการณ์ของผม
ก็เปลี่ยนไปเป็นสีเทา

00:02:12.425 --> 00:02:17.591
แต่มันยังเป็นจริงอยู่หรือไม่ในความเป็นจริง
ที่มะเขือเทศสีแดงอยู่ห่างไปหนึ่งเมตร

00:02:18.361 --> 00:02:21.913
ผมคิดว่าใช่นะครับ 
แต่มันจะผิดแผกเป็นอย่างอื่นได้ไหม

00:02:21.913 --> 00:02:26.511
ผมเข้าใจธรรมชาติของการตระหนักรู้ของผม 
ผิดไปหรือเปล่า

NOTE Paragraph

00:02:27.351 --> 00:02:30.551
เราเคยตีความการตระหนักรู้ของเรา 
ผิดพลาดมาก่อน

00:02:30.551 --> 00:02:34.010
เราเคยคิดว่าโลกแบน 
เพราะดูแล้วมันเป็นแบบนั้น

00:02:34.707 --> 00:02:37.586
ปีทากอรัสค้นพบว่าเราคิดผิด


00:02:37.586 --> 00:02:41.598
จากนั้น เราคิดว่าโลกอยู่นิ่ง ๆ 
เป็นศูนย์กลางจักรวาล

00:02:41.603 --> 00:02:43.506
ก็เพราะว่ามันดูเหมือนว่าเป็นอย่างนั้น

00:02:44.406 --> 00:02:49.312
โคเปอร์นิคัส และกาลิเลโอ ค้นพบว่า
เราคิดผิดอีกแล้ว

NOTE Paragraph

00:02:49.312 --> 00:02:53.400
กาลิเลโอสงสัยว่า
เราตีความประสบการณ์ของเราผิดแผก

00:02:53.400 --> 00:02:54.908
ไปเป็นอื่นหรือเปล่า

00:02:54.908 --> 00:02:59.917
เขาเขียนว่า "ผมคิดว่ารส กลิ่น สี และอื่น ๆ

00:02:59.917 --> 00:03:01.921
อยู่ในจิตสำนึกของเราเอง

00:03:02.291 --> 00:03:08.043
ฉะนั้น ถ้าไม่มีสิ่งมีชีวิต
คุณสมบัติทั้งหมดนี้ก็จะมลายไปด้วย"

NOTE Paragraph

00:03:08.955 --> 00:03:10.794
เอาล่ะ นั่นเป็นการกล่าวอ้างที่น่าทึ่ง

00:03:11.184 --> 00:03:12.995
กาลิเลโอพูดถูกหรือเปล่า

00:03:12.995 --> 00:03:17.593
เราตีความประสบการณ์ของเราได้แย่จริง ๆ หรือ

00:03:17.593 --> 00:03:20.154
วิทยาศาสตร์สมัยใหม่ว่าอย่างไรกับสิ่งนี้

NOTE Paragraph

00:03:20.704 --> 00:03:25.928
เอาล่ะ นักประสาทวิทยาบอกเราว่า
ประมาณหนึ่งในสามของสมองส่วนคอร์เท็กซ์

00:03:25.928 --> 00:03:27.786
มีส่วนเกี่ยวข้องกับการมอง

00:03:27.786 --> 00:03:31.292
เมื่อคุณลืมตาและมองไปรอบ ๆ ห้อง

00:03:31.292 --> 00:03:35.564
เซลล์ประสาทเป็นพันล้านเซลล์
กับไซแนปส์เป็นล้านล้านเข้าทำงานร่วมกัน

NOTE Paragraph

00:03:35.564 --> 00:03:37.172
ครับ นี่มันน่าประหลาดใจสักหน่อย

00:03:37.172 --> 00:03:39.813
เพราะว่าถ้าเราจะพิจารณา
ในแง่มุมหนึ่งของการมองเห็น

00:03:39.813 --> 00:03:42.650
เราก็จะคิดว่ามันเหมือนกับกล้องถ่ายรูป

00:03:42.650 --> 00:03:46.590
มันแค่ถ่ายภาพสิ่งของอย่างที่มันเป็นจริง ๆ

00:03:46.590 --> 00:03:50.290
มันมีส่วนการมองเห็น ซึ่งเหมือนกับ
กล้องถ่ายรูป

00:03:50.290 --> 00:03:54.929
ตามีเลนส์ที่โฟกัสภาพไปทางด้านหลังของตา

00:03:54.929 --> 00:03:58.319
ที่ซึ่งมีตัวรับแสง 130 ล้านตัว

00:03:58.319 --> 00:04:02.219
ฉะนั้นตาของเราเหมือนกล้อง 130 เมกะพิกเซล

00:04:02.219 --> 00:04:05.702
แต่นั่นไม่ได้อธิบายถึงเซลล์ประสาทพันล้านเซลล์

00:04:05.702 --> 00:04:09.324
และไซเนปส์เป็นล้านล้าน
ที่ทำงานเกี่ยวกับการมองเห็น

00:04:09.324 --> 00:04:11.623
เซลล์ประสาทพวกนี้ทำอะไรกัน

NOTE Paragraph

00:04:11.623 --> 00:04:15.830
ครับ นักประสาทวิทยาบอกพวกเราว่า
พวกมันสร้าง

00:04:15.830 --> 00:04:20.160
รูปร่าง สิ่งของ สี และการเคลื่อนไหว
ตามเวลาจริงที่เรามองเห็น

00:04:20.160 --> 00:04:23.651
มันเหมือนกับว่า เราแค่ถ่ายภาพนิ่ง
ของห้องนี้ในแบบที่มันเป็น

00:04:23.651 --> 00:04:27.226
แต่อันที่จริง เราสร้างภาพทุกสิ่งที่เราเห็น

00:04:27.226 --> 00:04:30.407
เราไม่ได้สร้างภาพโลกทั้งใบขึ้นมาในทีเดียว

00:04:30.407 --> 00:04:33.172
เราสร้างภาพสิ่งที่เราต้องการในวินาทีนั้น ๆ

NOTE Paragraph

00:04:33.542 --> 00:04:36.909
ครับ มีการสาธิตมากมายที่ค่อนข้างน่าสนใจ

00:04:36.909 --> 00:04:38.720
ว่าเราสร้างภาพสิ่งที่เรามองเห็น

00:04:38.720 --> 00:04:40.763
ผมจะลองให้ชมสองตัวอย่างนะครับ

00:04:40.763 --> 00:04:46.529
ในตัวอย่างนี้ คุณเห็นแผ่นกลมสีแดง
ที่มีรอยแหว่งไปนิดหน่อย

00:04:46.529 --> 00:04:49.470
แต่ถ้าผมหมุนมันสักนิดนึง

00:04:49.470 --> 00:04:54.207
คุณก็จะเห็นลูกบากศ์สามมิติ ปรากฏขึ้นบนจอ

00:04:54.207 --> 00:04:57.040
แน่ล่ะ จอมันแบน

00:04:57.040 --> 00:04:59.640
ฉะนั้นลูกบากศ์สามมิติที่คุณได้เห็น

00:04:59.640 --> 00:05:02.617
จะต้องเป็นการสร้างภาพของคุณ

NOTE Paragraph

00:05:03.397 --> 00:05:05.310
ในตัวอย่างต่อไป

00:05:05.310 --> 00:05:09.534
คุณเห็นแท่งเรืองแสงสีฟ้า 
ที่มีขอบขัดเจนเคลื่อนที่ไปช้า ๆ

00:05:09.534 --> 00:05:12.718
เคลื่อนผ่านกลุ่มจุดหลายจุด

00:05:13.708 --> 00:05:16.845
อันที่จริง ไม่มีจุดใดเลยที่เคลื่อนที่

00:05:16.845 --> 00:05:21.466
จากฉากหนึ่งไปอีกฉากหนึ่ง
ผมแค่เปลี่ยนสีของจุด

00:05:21.466 --> 00:05:23.927
จากสีน้ำเงินเป็นดำ และดำเป็นน้ำเงิน

00:05:23.927 --> 00:05:25.761
แต่เมื่อคุณทำมันเร็ว ๆ

00:05:25.761 --> 00:05:29.476
ระบบการมองเห็นของคุณจะสร้างภาพ
แท่งสีฟ้าเรืองแสง

00:05:29.476 --> 00:05:32.147
ที่มีขอบชัดเจน และมีการเคลื่อนไหว

00:05:32.147 --> 00:05:34.817
มันยังมีตัวอย่างอื่นอีกมาก
แต่มีแค่สองตัวอย่างนี้

00:05:34.817 --> 00:05:37.580
ที่คุณสร้างภาพขึ้นมาเมื่อคุณมอง

NOTE Paragraph

00:05:37.580 --> 00:05:39.955
แต่นักประสาทวิทยาไปไกลกว่านั้น

00:05:41.395 --> 00:05:46.496
พวกเขาบอกว่า เราสร้างความเป็นจริงขึ้นใหม่

00:05:46.496 --> 00:05:50.722
ฉะนั้น เมื่อผมมีประสบการณ์
ที่อธิบายได้ว่าเป็นมะเขือเทศสีแดง

00:05:50.722 --> 00:05:54.855
ที่จริงแล้วประสบการณ์นั้น
เป็นการสร้างขึ้นใหม่ที่แม่นยำ

00:05:54.855 --> 00:05:56.970
จากคุณสมบัติที่เป็นของมะเขือเทศสีแดงจริง ๆ

00:05:56.970 --> 00:06:00.265
ที่ควรจะเป็น แม้ว่าผมจะไม่ได้มองมันก็ตาม

NOTE Paragraph

00:06:01.595 --> 00:06:04.816
เอาล่ะ ทำไมนักประสาทวิทยาถึงบอกว่า
เราไม่ได้แค่สร้างภาพ

00:06:04.816 --> 00:06:06.696
แต่เราสร้างภาพขึ้นใหม่

00:06:06.696 --> 00:06:09.227
ครับ ข้อโต้แย้งพื้นฐานที่มีอยู่

00:06:09.227 --> 00:06:11.781
ก็มักจะเป็นเรื่องของวิวัฒนาการ

00:06:12.941 --> 00:06:15.380
บรรพบุรุษของพวกเราที่เห็นได้ชัดเจนกว่า

00:06:15.380 --> 00:06:20.233
มีความได้เปรียบเมื่อเทียบกับพวกที่เห็นได้แย่กว่า

00:06:20.233 --> 00:06:22.989
และดังนั้น พวกเขาก็มักจะส่งต่อยีนส์พวกนั้น

00:06:22.989 --> 00:06:26.380
เราเป็นลูกหลานของพวกที่มองเห็นได้ดีกว่า

00:06:26.380 --> 00:06:29.149
และดังนั้น เราจึงมั่นใจในกรณีปกติ

00:06:29.149 --> 00:06:31.680
การตระหนักรู้ของเรามีความแม่นยำ

00:06:31.680 --> 00:06:35.375
คุณเห็นสิ่งนี้ในหนังสือตำราพื้นฐาน

00:06:35.375 --> 00:06:37.369
หนังสือเล่มหนึ่งอ้างไว้ว่า ยกตัวอย่างเช่น

00:06:37.369 --> 00:06:39.340
"เมื่อพูดในเชิงวิวัฒนาการ

00:06:39.340 --> 00:06:43.383
การมองเห็นมีประโยชน์อย่างแน่นอน
เพราะว่ามันแม่นยำจริง ๆ "

00:06:43.383 --> 00:06:48.181
ฉะนั้น แนวคิดก็คือว่าการมองเห็นที่แม่นยำ
เป็นการตระหนักรู้ที่เหมาะสมกว่า

00:06:48.181 --> 00:06:50.325
พวกมันทำให้คุณมีข้อได้เปรียบในการอยู่รอด

NOTE Paragraph

00:06:50.325 --> 00:06:52.240
แล้วมันถูกต้องหรือไม่

00:06:52.240 --> 00:06:54.899
นี่เป็นการตีความที่ถูกแล้วหรือ
สำหรับทฤษฎีวิวัฒนาการ

00:06:54.899 --> 00:06:58.280
เอาล่ะ ลองมาดูสองสามตัวอย่างในธรรมชาติ

NOTE Paragraph

00:06:58.800 --> 00:07:01.238
ออสเตเรียน จีวัล บีทเทิล 
(Australian jewel beetle)

00:07:01.238 --> 00:07:04.349
มีร่องบุ๋ม เป็นเงามัน และสีน้ำตาล

00:07:04.349 --> 00:07:06.694
ตัวเมียบินไม่ได้

00:07:06.694 --> 00:07:10.711
แมลงตัวผู้ กำลังมองหาตัวเมียสวย ๆ

00:07:10.711 --> 00:07:14.659
เมื่อมันพบแล้ว มันก็จะเข้าคู่ และผสมพันธุ์

00:07:14.659 --> 00:07:17.130
ยังมีอีกสปีชีส์หนึ่งในชุมชนห่างไกลนั้น

00:07:17.130 --> 00:07:18.464
โฮโม เซเปียนส์ (Homo sapiens)

00:07:18.464 --> 00:07:21.531
ตัวผู้ของสปีชีส์นี้มีสมองขนาดใหญ่

00:07:21.531 --> 00:07:25.479
ที่เอาไว้ใช้สำหรับล่าหาเบียร์เย็น ๆ

00:07:25.889 --> 00:07:27.168
(เสียงหัวเราะ)

00:07:27.168 --> 00:07:29.542
และเมื่อเขาพบเข้าแล้ว เขาก็จะดื่มมัน

00:07:29.542 --> 00:07:32.932
และบางทีก็จะขว้างขวดทิ้งไปในชุมชนนั้น

00:07:32.932 --> 00:07:37.180
ทีนี้ เมื่อเป็นอย่างนี้ 
ขวดที่มีร่อง เป็นเงามัน

00:07:37.180 --> 00:07:41.320
และมีสีน้ำตาลกำลังพอดี
ก็กระตุ้นความใคร่ของแมลงเหล่านี้

00:07:42.772 --> 00:07:46.235
พวกตัวผู้เข้ารุมล้อมขวด
พยายามที่จะจับคู่ผสมพันธุ์

00:07:47.582 --> 00:07:50.369
พวกมันหมดความสนใจกับตัวเมียจริง ๆ

00:07:50.369 --> 00:07:54.572
ตัวอย่างคลาสสิกของตัวผู้
ที่หนีตัวเมียไปหาขวด

00:07:54.572 --> 00:07:57.519
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

00:07:59.402 --> 00:08:01.773
แมลงสปีชีส์นี้เกือบที่จะสูญพันธุ์

00:08:02.443 --> 00:08:06.752
ประเทศออสเตรเลียจำต้องเปลี่ยนสีขวด
เพื่อที่จะช่วยแมลงพวกนี้

00:08:06.752 --> 00:08:09.752
(เสียงหัวเราะ)

00:08:09.752 --> 00:08:13.960
เอาละ แมลงตัวผู้ตามหาตัวเมียได้สำเร็จ
มาเป็นพัน ๆ ปี

00:08:13.960 --> 00:08:16.398
หรืออาจจะเป็นล้าน ๆ ปี

00:08:16.398 --> 00:08:20.832
เหมือนว่ามันเห็นความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น
แต่เอาเข้าจริงแล้วไม่ใช่

00:08:20.832 --> 00:08:23.689
วิวัฒนาการได้มอบทางลัดให้กับพวกมัน

00:08:23.689 --> 00:08:28.425
ตัวเมียคืออะไรก็ตามที่มีร่องบุ๋ม
เป็นเงามัน และเป็นสีน้ำตาล

00:08:28.425 --> 00:08:30.701
ยิ่งใหญ่ยิ่งดี

00:08:30.701 --> 00:08:32.535
(เสียงหัวเราะ)

00:08:32.535 --> 00:08:37.375
แม้ว่ามันจะคลานไปซะทั่วขวดแล้ว
ตัวผู้ก็ยังไม่พบข้อผิดพลาดของมัน

NOTE Paragraph

00:08:37.945 --> 00:08:41.590
ครับ คุณอาจจะบอกว่า แมลงเหรอ แหงสิ
พวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำ

00:08:41.590 --> 00:08:43.448
เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหรอก

00:08:43.448 --> 00:08:46.165
สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมไม่ถูกตบตาหรอก

00:08:46.165 --> 00:08:52.178
เอาล่ะครับ ผมคงไม่ยึดติดกับมันหรอก
แต่คุณคงพอเห็นแนวคิดนะครับ (เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:08:52.178 --> 00:08:55.336
ฉะนั้น สิ่งนี้ทำให้เกิดคำถามทางเทคนิคที่สำคัญ

00:08:55.336 --> 00:09:01.327
การคัดเลือกทางธรรมชาติ
สนับสนุนการมองเห็นความเป็นจริงงั้นหรือ

NOTE Paragraph

00:09:01.877 --> 00:09:05.413
โชคดี ที่เราไม่จำต้องซี้ซั้วเดา

00:09:05.413 --> 00:09:08.594
วิวัฒนาการ
เป็นทฤษฎีที่มีความแน่นอนในเชิงคณิตศาสตร์

00:09:08.594 --> 00:09:12.147
เราสามารถใช้สมการของวิวัฒนาการ
ในการตรวจสอบได้

00:09:12.147 --> 00:09:16.300
เราสามารถทำให้สิ่งมีชีวิตต่าง ๆ แข่งขันกัน
ในโลกสมมติ

00:09:16.300 --> 00:09:18.253
และดูว่าสิ่งมีชีวิตใดจะอยู่รอด
และพัฒนาได้

00:09:18.253 --> 00:09:21.806
ระบบการรับสัมผัสใดจะเหมาะสมมากกว่า

NOTE Paragraph

00:09:21.806 --> 00:09:25.891
สิ่งสำคัญในสมการนี้คือความเหมาะสม

00:09:25.891 --> 00:09:28.586
ลองพิจารณาเนื้อก้อนนี้ดู

00:09:29.956 --> 00:09:32.918
เนื้อก้อนนี้จะมีผลกระทบอะไร
ต่อความเหมาะสมของสัตว์


00:09:33.438 --> 00:09:39.454
สำหรับสิงโตหิวโหยที่กำลังจ้องจะกิน
มันเสริมสร้างความเหมาะสม

00:09:40.179 --> 00:09:44.773
สำหรับสิงโตที่อิ่มดีที่กำลังมองหาคู่
มันไม่ได้ช่วยเสริมสร้างความเหมาะสม

00:09:46.053 --> 00:09:49.924
และสำหรับกระต่ายในสถานะใด ๆ
มันไม่ได้ช่วยเสริมสร้างความเหมาะสม

00:09:49.924 --> 00:09:54.048
ฉะนั้น ใช่ครับ ความเหมาะสมขึ้นอยู่กับ
ความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น

00:09:54.048 --> 00:09:58.236
แต่ยังคงขึ้นอยู่กับสิ่งมีชีวิต
สถานะของมันและการกระทำของมัน

00:09:58.236 --> 00:10:01.789
ความเหมาะสมไม่ได้เป็นอย่างเดียวกัน
กับความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น

00:10:01.789 --> 00:10:05.272
และมันคือความเหมาะสม
ไม่ใช่ความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น

00:10:05.272 --> 00:10:09.451
ที่เป็นตัวเลขที่สำคัญอย่างยิ่ง
ในสมการของวิวัฒนาการ

NOTE Paragraph

00:10:09.451 --> 00:10:12.642
ดังนั้น ในห้องทดลองของผม

00:10:12.642 --> 00:10:16.417
พวกเราได้ดำเนินการกับการจำลองเกมส์วิวัฒนาการ
เป็นแสน ๆ ครั้ง

00:10:16.417 --> 00:10:19.482
ด้วยการสุ่มเลือกโลก

00:10:19.482 --> 00:10:23.661
และเป็นสิ่งมีชีวิตต่าง ๆ ให้พวกมัน
แข่งขันแก่งแย่งแหล่งอาหารกัน

00:10:23.661 --> 00:10:27.980
สิ่งมีชีวิตบางอย่างเห็นความเป็นจริงทั้งหมด

00:10:27.980 --> 00:10:29.869
ชนิดอื่น ๆ เห็นเพียงบางส่วนของความเป็นจริง

00:10:29.869 --> 00:10:31.974
และบางชนิด ไม่เห็นความเป็นจริงเลย

00:10:31.974 --> 00:10:33.740
มีเพียงแค่ความเหมาะสม

00:10:34.240 --> 00:10:35.820
ใครจะเป็นผู้ชนะ

NOTE Paragraph

00:10:36.290 --> 00:10:42.255
ครับ ผมเกลียดจริง ๆ ที่จะเฉลยให้คุณฟังว่า
การตระหนักรู้ความเป็นจริงนั้นสูญพันธุ์

00:10:42.255 --> 00:10:44.164
ในเกือบทุกแบบจำลอง

00:10:44.164 --> 00:10:46.346
สิ่งมีชีวิตที่ไม่เห็นความเป็นจริงเลย

00:10:46.346 --> 00:10:48.436
แต่มุ่งไปหาความเหมาะสม

00:10:48.436 --> 00:10:53.660
ขับเคลื่อนการสูญพันธุ์สิ่งมีชีวิตทุกชนิด
ที่เห็นความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น

00:10:53.660 --> 00:10:58.250
ฉะนั้น สิ่งสำคัญก็คือ 
วิวัฒนาการไม่ได้ส่งเสริม

00:10:58.250 --> 00:10:59.906
หรือทำให้การตระหนักรู้นั้นแม่นยำ

00:10:59.906 --> 00:11:03.668
การตระหนักรู้ถึงความเป็นจริงสูญพันธุ์ไป

NOTE Paragraph

00:11:03.668 --> 00:11:05.688
ครับ มันน่าตกใจไม่น้อย

00:11:05.688 --> 00:11:09.370
มันจะเป็นไปได้อย่างไร 
ที่การไม่เห็นโลกอย่างแม่นยำ

00:11:09.370 --> 00:11:11.190
สร้างความได้เปรียบในการอยู่รอดให้กับเรา

00:11:11.190 --> 00:11:13.303
มันอาจเหมือนกับการตอบโต้ทางสัญชาตญาณ

00:11:13.303 --> 00:11:15.138
แต่จำไว้นะครับว่า จีวัล บีทเทิล

00:11:15.138 --> 00:11:18.899
แมลงที่อยู่รอดมาเป็นพัน ๆ ปี 
บางทีอาจจะเป็นล้าน ๆ ปี

00:11:18.899 --> 00:11:21.593
ใช้กลเม็ดและการวิธีลัดแบบง่าย ๆ

00:11:21.593 --> 00:11:24.770
สิ่งที่สมการวิวัฒนาการกำลังบอกกับเรา

00:11:24.770 --> 00:11:30.413
คือสิ่งมีชีวิตทุกอย่าง รวมถึงเราด้วย
อยู่บนเรือลำเดียวกัน กับจีวัล บีทเทิล

00:11:30.413 --> 00:11:32.343
เราไม่ได้เห็นความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น

00:11:32.343 --> 00:11:36.615
เราถูกหล่อหลอมขึ้นด้วยกลเม็ด
และวิธีลัดที่ทำให้เราอยู่รอด

NOTE Paragraph

00:11:36.615 --> 00:11:38.635
ถึงอย่างนั้น

00:11:38.635 --> 00:11:40.702
เราต้องการอะไรบางอย่างจากการหยั่งรู้ของเรา

00:11:40.702 --> 00:11:45.485
การไม่ยอมรับความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น
มีประโยชน์อย่างไร

00:11:45.485 --> 00:11:49.154
ครับ โชคดี 
เรามีการเปรียบเปรยที่ช่วยเราได้มาก

00:11:49.154 --> 00:11:51.986
หน้าจออินเทอร์เฟสคอมพิวเตอร์ของคุณนั่นเอง

00:11:51.986 --> 00:11:56.119
ลองพิจารณาไอคอนสีฟ้า
สำหรับ TED Talk ที่คุณกำลังเขียนถึง

00:11:56.119 --> 00:12:00.123
ทีนี้ ไอคอนนั้นเป็นสีฟ้าและเป็นสีเหลี่ยมผืนผ้า

00:12:00.123 --> 00:12:02.504
และอยู่ที่มุมขวาด้านล่างของหน้าจอ

00:12:03.324 --> 00:12:07.510
นั่นหมายความว่า
ไฟล์ข้อความในคอมพิวเตอร์เองนั้นเป็นสีฟ้า

00:12:07.850 --> 00:12:11.955
เป็นกล่องสี่เหลี่ยม และอยู่ตรงที่มุมขวาด้านล่าง
ของคอมพิวเตอร์อย่างงั้นหรือ

00:12:11.955 --> 00:12:13.278
ไม่ใช่หรอก

00:12:13.278 --> 00:12:17.987
ใคร ๆ ที่คิดอย่างนั้นตีความจุดประสงค์
ของอินเทอร์เฟสผิดไป

00:12:17.987 --> 00:12:20.755
มันไม่ได้มีไว้เพื่อแสดงความเป็นจริง
ของคอมพิวเตอร์

00:12:20.755 --> 00:12:23.680
อันที่จริง มันอยู่ตรงนั้นเพื่อที่จะ
ซ่อนความเป็นจริง

00:12:23.680 --> 00:12:25.555
คุณไม่จำเป็นต้องรู้เกี่ยวกับไดโอด

00:12:25.555 --> 00:12:27.805
และตัวต้านทาน และซอฟแวร์หลายเมกะไบต์

00:12:27.805 --> 00:12:30.936
ถ้าคุณจะต้องไปยุ่งเกี่ยวกับสิ่งนั้น
คุณคงจะเขียนไฟล์ข้อความ

00:12:30.936 --> 00:12:32.411
หรือแก้ไขภาพของคุณไม่ได้หรอก

00:12:32.411 --> 00:12:37.128
ฉะนั้นแนวคิดคือว่า 
วิวัฒนาการให้อินเทอร์เฟสกับเรา

00:12:37.128 --> 00:12:41.443
ที่ซ่อนความเป็นจริง
และให้แนวทางพฤติกกรรมที่ปรับเปลี่ยนได้

00:12:41.443 --> 00:12:44.461
ที่ว่างและเวลา 
ที่คุณตระหนักรู้ถึงพวกมันได้ในตอนนี้

00:12:44.461 --> 00:12:46.635
เป็นหน้าจอของคุณ

00:12:46.635 --> 00:12:51.372
ทางกายภาพต่าง ๆ คือไอคอนบนหน้าจอ

NOTE Paragraph

00:12:52.192 --> 00:12:54.413
แต่มีข้อโต้แย้งที่ค่อนข้างชัดเจน

00:12:54.413 --> 00:12:58.361
ฮอฟแมน ถ้าคุณคิดว่ารถไฟวิ่งมาตามราง
ด้วยความเร็ว 200 ไมล์ต่อชั่วโมง

00:12:58.361 --> 00:13:00.822
เป็นแค่ไอคอนบนหน้าจอ

00:13:00.822 --> 00:13:02.947
ทำไมคุณไม่เดินลงไปขวางล่ะ

00:13:02.947 --> 00:13:05.240
และหลังจากที่คุณจากไปแล้ว
พร้อมกับทฤษฎีของคุณ

00:13:05.240 --> 00:13:08.554
เรารู้ว่ามันเป็นรถไฟ
มากกว่าจะเป็นเพียงแค่ไอคอน

00:13:08.554 --> 00:13:10.597
ครับ ผมคงจะไม่ลงไปยืนขวางรถไฟ

00:13:10.597 --> 00:13:12.153
ด้วยเหตุผลเดียวกัน

00:13:12.153 --> 00:13:16.448
ผมคงจะไม่ลากไอคอน
ทิ้งลงถังขยะอย่างไม่ระมัดระวัง

00:13:16.448 --> 00:13:19.629
ไม่ใช่เพราะว่าผมเข้าใจว่าไอคอน
เป็นแบบนั้นจริง ๆ --

00:13:19.629 --> 00:13:22.634
ไฟล์ก็ไม่ได้เป็นสีฟ้าจริง ๆ 
หรือเป็นแค่กล่องสี่เหลี่ยม --

00:13:22.934 --> 00:13:25.260
แต่ผมต้องจริงจังกับมันมากเพราะ

00:13:25.260 --> 00:13:27.291
ผมอาจเสียงานที่ผมทำไว้เป็นเวลาหลายสัปดาห์

00:13:27.291 --> 00:13:29.845
คล้ายกัน วิวัฒนาการหล่อหลอมเรา

00:13:29.845 --> 00:13:34.281
ด้วยสัญลักษณ์ที่เราตระหนักรู้ได้ 
ที่ถูกออกแบบไว้เพื่อทำให้เรามีชีวิตอยู่รอด

00:13:34.811 --> 00:13:37.276
เราควรที่จะจริงจังกับมันจริง ๆ

00:13:37.276 --> 00:13:39.481
ถ้าคุณเห็นงู ก็ไม่ควรจะหยิบมันขึ้นมา

00:13:40.391 --> 00:13:43.150
ถ้าคุณเห็นหน้าผา ก็อย่าได้กระโดดลงไป

00:13:43.150 --> 00:13:46.726
พวกมันถูกออกแบบมาเพื่อให้พวกเราปลอดภัย
และเราควรจะจริงจังกับพวกมัน

00:13:46.726 --> 00:13:49.417
นั่นไม่ได้หมายความว่า
เราไม่ควรที่จะเข้าใจแบบนั้นจริง ๆ

00:13:49.417 --> 00:13:51.671
นั่นมันตรรกะวิบัติแล้วล่ะ

NOTE Paragraph

00:13:51.671 --> 00:13:54.876
อีกหนึ่งข้อโต้แย้งก็คือ 
มันไม่มีอะไรใหม่จริง ๆ เลยหรือ

00:13:54.876 --> 00:13:58.800
นักฟิสิกส์เคยบอกเรามานานแล้วว่า
โลหะของรถไฟที่ดูแล้วเป็นของแข็ง

00:13:58.800 --> 00:14:03.188
ที่จริงมันเกือบจะมีแต่ที่ว่างเปล่า
เพราะมีอนุภาคระดับไมโครวิ่งไปรอบ ๆ

00:14:03.188 --> 00:14:04.676
ไม่มีอะไรใหม่เลยตรงนี้

00:14:04.676 --> 00:14:06.880
ก็ ไม่ถึงกับเป็นอย่างนั้นหรอกครับ

00:14:06.880 --> 00:14:10.920
มันเหมือนกับการบอกว่า 
ผมรู้ว่ามีไอคอนสีฟ้าบนหน้าจอ

00:14:10.920 --> 00:14:13.219
ไม่ได้เป็นความเป็นจริงของคอมพิวเตอร์

00:14:13.219 --> 00:14:16.678
แต่ถ้าผมเอาแว่นขยายที่ไว้ใจได้ออกมา
และส่องเข้าไปดูใกล้ ๆ

00:14:16.678 --> 00:14:18.489
ผมจะเห็นพิกเซล (pixel) เล็ก ๆ

00:14:18.489 --> 00:14:20.950
และนั่นคือความเป็นจริงของคอมพิวเตอร์

00:14:20.950 --> 00:14:24.758
ครับ ก็ไม่ใช่เป็นอย่างนั้นจริง ๆ หรอก--
คุณยังอยู่กับหน้าจอ และนั่นแหละครับประเด็น

00:14:24.758 --> 00:14:27.754
อนุภาคระดับไมโครเหล่านั้น
ยังคงอยู่ในที่ว่างและเวลา

00:14:27.754 --> 00:14:30.145
พวกมันยังอยู่ในอินเทอร์เฟสของผู้ใช้

00:14:30.145 --> 00:14:33.907
ฉะนั้น ผมกำลังพูดถึงบางอย่าง
ที่มันสุดโต่งกว่าที่นักฟิสิกส์ว่าไว้

NOTE Paragraph

00:14:34.727 --> 00:14:36.200
สุดท้าย คุณอาจโต้แย้งได้อีกว่า

00:14:36.200 --> 00:14:38.759
เอาล่ะ เราทุกคนเห็นรถไฟ

00:14:38.759 --> 00:14:41.801
ฉะนั้น ไม่มีใครสร้างภาพรถไฟขึ้นมาเอง

00:14:41.801 --> 00:14:43.891
แต่จำตัวอย่างนี้ได้นะครับ

00:14:43.891 --> 00:14:46.607
ในตัวอย่างนี้ เราทุกคนเห็นลูกบาศก์

00:14:47.597 --> 00:14:49.690
แต่จอภาพแบน

00:14:49.690 --> 00:14:52.427
ฉะนั้น ลูกบาศก์ที่คุณเห็น 
เป็นลูกบาศก์ที่คุณสร้างภาพขึ้น

00:14:53.736 --> 00:14:55.779
เราทุกคนเห็นลูกบาศก์

00:14:55.779 --> 00:15:00.638
เพราะว่าเราทุกคน แต่ละคน
สร้างภาพลูกบาศก์ที่เราเห็น

00:15:00.638 --> 00:15:02.698
ซึ่งเป็นจริงเช่นเดียวกับรถไฟ

00:15:02.698 --> 00:15:07.180
เราทุกคนเห็นรถไฟเพราะว่า
เราแต่ละคนเห็นรถไฟที่เราสร้างภาพขึ้นมา

00:15:07.180 --> 00:15:10.733
และมันก็เป็นจริงกับวัตถุทางกายภาพทั้งหลาย

NOTE Paragraph

00:15:12.343 --> 00:15:17.396
เราถูกทำให้โน้มเอียงการคิดว่าการตระหนักรู้
เหมือนกับหน้าต่างบนความจริงอย่างที่มันเป็น

00:15:17.396 --> 00:15:22.400
ทฤษฎีวิวัฒนาการกำลังบอกเราว่า
มันเป็นการตีความที่ผิดพลาด

00:15:22.400 --> 00:15:23.865
ของการตระหนักรู้ของเรา

00:15:25.095 --> 00:15:28.639
ความจริงแล้ว 
ความเป็นจริงเป็นมากกว่าหน้าจอสามมิติ

00:15:28.639 --> 00:15:31.936
ที่ถูกออกแบบมา ให้ซ่อนความสลับซับซ้อน
ของโลกแห่งความเป็นจริง

00:15:31.936 --> 00:15:33.802
และให้แนวทางกับพฤติกรรมที่ปรับเปลี่ยนได้

00:15:34.282 --> 00:15:37.210
ที่ว่างอย่างที่คุณยอมรับ
ว่ามันอยู่บนหน้าจอของคุณ

00:15:37.210 --> 00:15:40.236
วัตถุทางกายภาพเป็นเพียงแค่ไอคอนบนหน้าจอ

NOTE Paragraph

00:15:41.456 --> 00:15:45.126
เราเคยคิดว่าโลกแบน
เพราะดูแล้วมันเป็นแบบนั้น

00:15:45.520 --> 00:15:48.654
จากนั้น เราคิดว่าโลกอยู่นิ่ง ๆ 
เป็นศูนย์กลางของความเป็นจริง

00:15:48.654 --> 00:15:50.378
เพราะดูแล้วมันเป็นแบบนั้น

00:15:50.378 --> 00:15:51.520
เราผิดไปแล้ว

00:15:51.520 --> 00:15:54.190
เราได้ตีความการตระหนักรู้ของเราผิดไป

00:15:54.910 --> 00:15:58.319
ทีนี้ เราเชื่อว่า มิติเวลา และวัตถุต่าง ๆ

00:15:58.319 --> 00:16:00.933
เป็นธรรมชาติของความจริงอย่างที่มันเป็น

00:16:01.453 --> 00:16:05.377
ทฤษฎีวิวัฒนาการกำลังบอกเรา
ครั้งแล้วครั้งเล่า ว่าเราผิด

00:16:05.377 --> 00:16:10.416
เรากำลังตีความเนื้อหาประสบการณ์การตระหนักรู้ของเรา
อย่างผิด ๆ

00:16:10.416 --> 00:16:12.947
บางสิ่งมีตัวตนอยู่เมื่อคุณไม่ได้มอง

00:16:12.947 --> 00:16:16.350
แต่มันไม่ใช่มิติเวลาและวัตถุทางกายภาพ

00:16:16.350 --> 00:16:19.378
สำหรับเราการปล่อยวางจากเรื่องมิติเวลาและวัตถุต่าง ๆ

00:16:19.378 --> 00:16:22.861
มันยากพอ ๆ กับที่ จีวัล บีทเทิล 
จะปล่อยวางจากขวดของมัน

00:16:22.861 --> 00:16:27.279
ทำไมน่ะหรือ เพราะว่าเราถูกทำไห้มองไม่เห็น
ความสามารถในการมองเห็นของเราเอง

00:16:28.409 --> 00:16:30.756
แต่เรามีข้อได้เปรียบเหนือกว่าจีวัล บีทเทิล

00:16:30.756 --> 00:16:32.544
เรามีวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของเรา

00:16:32.544 --> 00:16:34.935
ด้วยการจ้องมองผ่านเลนส์ของกล้องโทรทัศน์

00:16:34.935 --> 00:16:39.571
เราค้นพบว่าโลกไม่ได้อยู่นิ่ง ๆ 
เป็นศูนย์กลางของความเป็นจริง

00:16:39.571 --> 00:16:42.449
และด้วยการมองผ่านเลนส์ของทฤษฎีวิวัฒนาการ

00:16:42.449 --> 00:16:44.771
เราค้นพบว่ามิติเวลาและวัตถุต่าง ๆ

00:16:44.771 --> 00:16:47.139
ไม่ได้เป็นธรรมชาติของความเป็นจริง

00:16:47.139 --> 00:16:51.424
เมื่อผมมีประสบการณ์เชิงการตระหนักรู้
ที่ผมอธิบายว่าเป็นมะเขือเทศแดง

00:16:51.424 --> 00:16:54.361
ผมมีปฎิสัมพันธ์กับความเป็นจริง

00:16:54.361 --> 00:16:59.571
แต่ความเป็นจริงนั้นไม่ใช่มะเขือเทศแดง
และไม่มีอะไรเหมือนมะเขือเทศแดง

00:16:59.571 --> 00:17:04.972
คล้ายกัน เมื่อผมมีประสบการณ์
ที่ผมอธิบายว่าเป็นสิงโตหรือเนื้อก้อน


00:17:04.972 --> 00:17:06.820
ผมมีปฏิสัมพันธ์กับความเป็นจริง

00:17:06.820 --> 00:17:09.978
แต่ความเป็นจริงมันไม่ใช่สิงโตหรือเนื้อก้อน

00:17:09.978 --> 00:17:11.998
และที่ทำให้ฉุกคิดก็คือ

00:17:11.998 --> 00:17:16.688
เมื่อผมมีประสบการณ์เชิงการตระหนักรู้
ที่ผมอธิบายว่าเป็นสมอง หรือเซลล์ประสาท

00:17:16.688 --> 00:17:18.778
ผมมีปฏิสัมพันธ์กับความเป็นจริง

00:17:18.778 --> 00:17:22.307
แต่ความเป็นจริงไม่ใช่สมองหรือเซลล์ประสาท

00:17:22.307 --> 00:17:25.805
และไม่มีอะไรเหมือนกับสมองหรือเซลล์ประสาท

00:17:25.805 --> 00:17:30.584
และความเป็นจริงนั้น ไม่ว่ามันคืออะไร

00:17:30.584 --> 00:17:34.195
เป็นต้นกำเนิดที่แท้จริงของเหตุและผล

00:17:34.195 --> 00:17:38.227
ในโลก -- ไม่ใช่สมอง ไม่ใช่เซลล์ประสาท

00:17:38.227 --> 00:17:40.827
สมองและเซลล์ประสาทไม่มีอำนาจที่เกี่ยวข้องกัน

00:17:40.827 --> 00:17:43.428
พวกมันไม่ได้ก่อให้เกิดประสบการณ์เชิงตระหนักรู้เรา

00:17:43.428 --> 00:17:45.216
และพฤติกรรมใดของเรา

00:17:45.216 --> 00:17:50.592
สมองและเซลล์ประสาทเป็นชุดสัญลักษณ์
ที่เฉพาะเจาะจงต่อสปีชีส์ มันเป็นทางลัด

NOTE Paragraph

00:17:50.592 --> 00:17:53.273
มันความหมายถึงอะไรต่อปริศนาของจิตสำนึก

00:17:53.923 --> 00:17:57.916
มันเปิดเผยความเป็นไปได้สิ่งใหม่ ๆ

00:17:57.916 --> 00:17:59.611
ยกตัวอย่างเช่น

00:17:59.611 --> 00:18:06.590
บางที ความเป็นจริงคือเครื่องยนต์ขนาดใหญ่
ที่เป็นสาเหตุของประสบการณ์จิตสำนึก

00:18:06.590 --> 00:18:10.260
ผมสงสัยครับ แต่มันก็คุ้มค่าที่จะสำรวจ

00:18:10.260 --> 00:18:15.609
บางที ความเป็นจริงคือเครือข่ายปฏิสัมพันธ์
ที่ยิ่งใหญ่ของสสารต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับจิตสำนึก

00:18:15.609 --> 00:18:21.182
ทั้งที่เรียบง่ายและสลับซับซ้อน
ที่ทำให้เกิดประสบการณ์จิตสำนึก

00:18:21.182 --> 00:18:24.432
อันที่จริง มันไม่ได้ฟังดูบ้าอย่างที่คิด


00:18:24.432 --> 00:18:26.052
และผมก็กำลังทำการสำรวจอยู่

NOTE Paragraph

00:18:26.592 --> 00:18:28.658
แต่ประเด็นก็คือว่า

00:18:28.658 --> 00:18:31.979
เมื่อเรายอมปล่อยวางการหยั่งรู้
ที่มีมามากมายของเรา

00:18:31.979 --> 00:18:35.903
แต่ก็ยังมีข้อสมมุติที่ยังผิดพลาดอยู่อย่าง
มากมายเกี่ยวกับธรรมชาติของความจริง

00:18:35.903 --> 00:18:40.291
มันเปิดทางใหม่ให้เราได้คิด
เกี่ยวกับปริศนาชีวิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

00:18:41.251 --> 00:18:45.860
ผมขอพนันเลยว่า ความจริงจะน่าสนใจ

00:18:45.860 --> 00:18:49.834
และเหนือความคาดหมาย
กว่าที่เราเคยได้จินตนาการเอาไว้

NOTE Paragraph

00:18:49.834 --> 00:18:54.222
ทฤษฎีวิวัฒนาการแสดงให้เราเห็น
ถึงความท้าทายอย่างที่สุด


00:18:54.222 --> 00:18:59.364
ความท้าทายที่จะรู้ว่าการตระหนักรู้
ไม่ใช่แค่การเห็นความจริง

00:18:59.364 --> 00:19:03.460
มันเกี่ยวกับการมีลูกหลาน

00:19:03.460 --> 00:19:08.200
แล้วแม้แต่งาน TED ครั้งนี้ 
มันก็แค่จินตนาการในสมองของคุณเท่านั้นแหละ

NOTE Paragraph

00:19:08.200 --> 00:19:10.244
ขอบคุณมาก ๆ ครับ

NOTE Paragraph

00:19:10.244 --> 00:19:13.632
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:19:20.786 --> 00:19:24.221
คริส แอนเดอร์สัน : ถ้าหากว่าคุณอยู่ตรงนั้นจริง ๆ 
ขอบคุณนะครับ

00:19:24.221 --> 00:19:27.152
มีเรื่องราวมากมายเลยจากการบรรยายในครั้งนี้

00:19:27.152 --> 00:19:30.421
อย่างแรกเลย บางคนอาจรู้สึกหดหู่อย่างสุด ๆ

00:19:30.421 --> 00:19:35.970
กับความคิดที่ว่า 
ถ้าหากวิวัฒนาการไม่ได้ส่งเสริมความเป็นจริง

00:19:35.970 --> 00:19:39.300
ผมหมายความว่า ในบางแง่มุม
มันคงจะไม่กร่อนทำลายความพยายามของเรา

00:19:39.300 --> 00:19:41.984
ความสามารถของคนเราที่จะคิดว่า
เราสามารถคิดความจริงได้หรือครับ

00:19:41.984 --> 00:19:45.490
แม้ว่าจะรวมเอาทฤษฎีของคุณเข้าไปด้วยแล้ว
ถ้าคุณหมายความถึงเช่นนั้น

NOTE Paragraph

00:19:45.490 --> 00:19:49.944
โดนัล ฮอฟแมน : ครับ มันไม่ได้ห้ามเรา
ไม่ให้ประสบความสำเร็จทางวิทยาศาสตร์

00:19:49.944 --> 00:19:52.756
สิ่งที่เราได้คือทฤษฎีหนึ่งที่
กลายเป็นว่ามันได้ผิดพลาดไป

00:19:52.756 --> 00:19:57.215
และการมองเห็นก็เหมือนกับความเป็นจริง
และความเป็นจริงก็เหมือนกับการมองเห็นของเรา

00:19:57.215 --> 00:19:58.900
ทฤษฎีนั้นกลายเป็นว่ามันผิดพลาดไป

00:19:58.900 --> 00:20:00.318
เอาล่ะ โยนทฤษฎีนั้นทิ้งไป

00:20:00.318 --> 00:20:03.572
นั่นมันไม่ไช่หยุดยั้งเราให้ตั้งสมมุติฐานสำหรับทฤษฎีอื่น ๆ

00:20:03.572 --> 00:20:04.930
ในเรื่องธรรมชาติของความเป็นจริง

00:20:04.930 --> 00:20:08.535
ฉะนั้น ที่จริงแล้วมันเป็นความก้าวหน้า
ที่เราจะรู้ว่าทฤษฎีของเรานั้นผิด

00:20:08.535 --> 00:20:11.193
วิทยาศาสตร์ยังดำเนินการต่อไปตามปกติ
ไม่มีปัญหาอะไรครับ

NOTE Paragraph

00:20:11.193 --> 00:20:13.794
คริส:ถ้าอย่างนั้นคุณก็คิดว่ามันเป็นไปได้
-- (เสียงหัวเราะ) --

00:20:13.794 --> 00:20:17.904
เจ่งดีครับ จากที่คุณพูด ผมคิดว่ามันเป็นไปได้

00:20:17.904 --> 00:20:20.551
ที่วิวัฒนาการยังจะพาคุณไปยังเหตุผล

NOTE Paragraph

00:20:20.551 --> 00:20:22.864
โดนัล: ครับ นั่นเป็นคำถามที่น่าสนใจมากครับ

00:20:22.864 --> 00:20:27.391
แบบจำลองเกมส์วิวัฒนาการที่ผมแสดงให้ดู
มันเฉพาะเจาะจงต่อการตระหนักรู้

00:20:27.391 --> 00:20:29.969
และพวกมันแสดงให้เห็นว่า
การตระหนักรู้ได้ถูกหล่อหลอม

00:20:29.969 --> 00:20:31.849
ให้ไม่แสดงความจริงอย่างที่มันเป็นต่อเรา

00:20:31.849 --> 00:20:36.122
แต่นั่นไม่ได้มีความหมายอย่างเดียวกัน
กับตรรกะ หรือคณิตศาสตร์ของพวกเรา

00:20:36.122 --> 00:20:39.744
เราไม่ได้ดำเนินการตามแบบจำลองเหล่านี้
แต่ผมขอพนันว่า เราจะพบว่า

00:20:39.744 --> 00:20:43.366
มีแรงขับบางอย่าง
ในการเลือกตรรกะและคณิตศาสตร์ของเรา

00:20:43.366 --> 00:20:45.572
ให้มีทิศทางไปหาความจริงไม่มากก็น้อย

00:20:45.572 --> 00:20:48.219
ถ้าคุณเหมือนกับผม
คณิตศาสตร์กับตรรกะไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ

00:20:48.219 --> 00:20:51.570
เราไม่ได้เข้าใจมันดีหรอก 
แต่อย่างน้อย ๆ แรงขับในการเลือก

00:20:51.570 --> 00:20:53.908
ก็ไม่ได้เคลื่อนห่าง
ออกจากคณิตศาสตร์และตรรกะจริง ๆ

00:20:53.908 --> 00:20:57.228
ฉะนั้น ผมคิดว่าเราจะได้พบว่า 
เราต้องดูความสามารถในการรับรู้แต่ละอย่าง

00:20:57.228 --> 00:20:59.852
ทีละอย่าง และดูว่าวิวัฒนาการกระทำอะไรกับมัน

00:20:59.852 --> 00:21:03.613
สิ่งที่จริงสำหรับการตระหนักรู้
อาจไม่เป็นจริงสำหรับคณิตศาสตร์และตรรกะ

NOTE Paragraph

00:21:03.613 --> 00:21:07.607
คริส : สำหรับผม สิ่งที่คุณกำลังเสนอ
มันเหมือนกับการตีความโลก

00:21:07.607 --> 00:21:09.998
ของ บิชอป เบิร์คลีย์ ในแบบใหม่

00:21:09.998 --> 00:21:12.947
จิตสำนึกก่อให้เกิดสสาร
ไม่ใช่ตรงกันข้ามกัน

NOTE Paragraph

00:21:12.947 --> 00:21:15.339
โดนัล : มันต่างไปจากของเบิร์คลีย์นิดหน่อยครับ

00:21:15.339 --> 00:21:18.701
เบิร์คลีย์คิดว่า เขาเป็นผู้เชื่อในพระเจ้า
และเขาคิดว่าที่สุดของธรรมชาติความเป็นจริง

00:21:18.701 --> 00:21:20.740
ก็คือพระเจ้า เป็นต้น

00:21:20.740 --> 00:21:23.850
ผมไม่จำต้องไปในแนวทางเดียวกับเบิร์คลีย์

00:21:23.850 --> 00:21:26.545
ฉะนั้น มันค่อนข้างแตกต่างไปจากเบิร์คลีย์
นิดหน่อย

00:21:27.725 --> 00:21:31.235
ผมเรียกมันว่าความเป็นจริงจากจิตสำนึก
มันเป็นวิธีการที่แตกต่างออกไปอย่างมาก

NOTE Paragraph

00:21:31.235 --> 00:21:34.825
คริส : ดอน ผมคงได้คุยกับคุณได้เป็นชั่วโมงๆ
ผมอยากจริง ๆ เลยครับ

NOTE Paragraph

00:21:34.825 --> 00:21:37.298
ขอบคุณมาก ๆ นะครับ
ดอน : ขอบคุณครับ (เสียบปรบมือ)