1
00:00:00,835 --> 00:00:02,901
ผมชอบปริศนาอันยิ่งใหญ่

2
00:00:02,901 --> 00:00:07,313
และผมตื่นเต้นกับปริศนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
ที่ยังไม่เปิดเผยในวงการวิทยาศาสตร์

3
00:00:07,313 --> 00:00:09,271
บางที อาจเป็นเพราะว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว

4
00:00:09,681 --> 00:00:11,539
มันเกี่ยวกับว่า เรานั้นเป็นใคร

5
00:00:11,539 --> 00:00:13,656
และผมก็ฉงนสงสัย

6
00:00:14,186 --> 00:00:16,275
ปริศนาก็คือ

7
00:00:16,275 --> 00:00:19,710
อะไรคือความสัมพันธ์ระหว่างสมองของคุณ

8
00:00:19,710 --> 00:00:21,221
และประสบการณ์ใต้จิตสำนึกของคุณ

9
00:00:21,221 --> 00:00:23,891
เช่น ประสบการณ์ที่ได้ลิ้มลองช็อกโกแลต

10
00:00:23,891 --> 00:00:25,665
หรือสัมผัสที่มีต่อผ้ากำมะหยี่

11
00:00:26,805 --> 00:00:28,739
เอาล่ะ ปริศนานี้ไม่ใช่เรื่องใหม่เลย

12
00:00:28,999 --> 00:00:32,598
ในปีค.ศ. 1868 โทมัส ฮักซ์ลี เขียนว่า

13
00:00:32,598 --> 00:00:37,892
"เราไม่สามารถอธิบายได้เลยว่า
สิ่งที่น่าทึ่งอย่างสภาวะมีสติ

14
00:00:37,892 --> 00:00:41,259
ที่เป็นผลจากการกวนเนื้อเยื่อประสาทนั้น

15
00:00:41,259 --> 00:00:43,325
เกิดขึ้นได้อย่างไร

16
00:00:43,325 --> 00:00:47,378
มันอย่างกับว่า เกิดการปรากฏตัวขึ้นของยักษ์
เมื่ออะลาดินถูกตะเกียง"

17
00:00:49,268 --> 00:00:51,545
ครับ ฮักซ์ลี รู้ว่ากิจกรรมของสมอง

18
00:00:51,545 --> 00:00:54,819
กับประสบการณ์ใต้จิตสำนึกนั้นเกี่ยวข้องกัน

19
00:00:54,819 --> 00:00:56,978
แต่เขาไม่รู้ว่าทำไม

20
00:00:56,978 --> 00:01:00,299
ด้วยวิทยาศาสตร์ในยุคของเขา
มันยังเป็นปริศนา

21
00:01:00,299 --> 00:01:02,435
หลายปีหลังจากสมัยของฮักซ์ลี

22
00:01:02,435 --> 00:01:05,801
วิทยาศาสตร์ได้เรียนรู้มากมาย
เกี่ยวกับกิจกรรมของสมอง

23
00:01:05,801 --> 00:01:07,822
แต่ความสัมพันธ์ระหว่างกิจกรรมของสมอง

24
00:01:07,822 --> 00:01:10,910
กับประสบการณ์ใต้จิตสำนึกยังคงเป็นปริศนา

25
00:01:10,910 --> 00:01:14,555
ทำไมล่ะ ทำไมเรื่องนี้ไม่คืบหน้าสักเท่าไรเลย

26
00:01:14,555 --> 00:01:19,414
ครับ ผู้เชี่ยวชาญบางท่านคิดว่า
เราไม่สามารถแก้ปัญหานี้ได้

27
00:01:19,414 --> 00:01:23,213
เพราะว่าเราขาดแนวคิดที่จำเป็น
และความเฉลียวฉลาด

28
00:01:23,883 --> 00:01:27,952
เราคงไม่คาดหวังให้ลิงแก้ปัญหา
ที่เกี่ยวกับกลศาสตร์ควอนตัม

29
00:01:27,952 --> 00:01:32,117
และอย่างที่เห็น เราไม่ได้คาดหวังว่า
พวกเราจะแก้ปัญหานี้ได้เช่นกัน

30
00:01:32,527 --> 00:01:35,661
แต่ว่านะ ผมไม่เห็นด้วยหรอก
ผมมองโลกในแง่ดีกว่า

31
00:01:35,661 --> 00:01:38,703
ผมคิดว่า พวกเราได้ตั้งสมมุติฐานที่ผิด

32
00:01:38,703 --> 00:01:42,209
เมื่อเราแก้ไขสิ่งนี้แล้ว เราก็น่าจะแก้ปัญหาได้

33
00:01:42,209 --> 00:01:44,626
วันนี้ ผมอยากจะบอกพวกคุณ
ว่าสมมุติฐานที่ว่าคืออะไร

34
00:01:44,626 --> 00:01:47,384
ทำไมมันถึงผิด และเราจะแก้ไขมันได้อย่างไร

35
00:01:47,874 --> 00:01:49,808
มาเริ่มกันด้วยคำถามที่ว่า

36
00:01:49,808 --> 00:01:52,866
คุณเห็นความเป็นจริงอย่างที่มันเป็นหรือเปล่า

37
00:01:52,866 --> 00:01:54,561
ผมลืมตา

38
00:01:54,561 --> 00:01:59,498
และผมมีประสบการณ์ว่าผมอธิบาย
ถึงมะเขือเทศแดงที่ห่างออกไปหนึ่งเมตร

39
00:02:00,606 --> 00:02:03,849
ผลก็คือ ผมเชื่อว่านั่นเป็นความเป็นจริง

40
00:02:03,849 --> 00:02:06,491
มีมะเขือเทศสีแดงอยู่ห่างออกไปหนึ่งเมตร

41
00:02:06,751 --> 00:02:11,615
จากนั้นผมหลับตา และประสบการณ์ของผม
ก็เปลี่ยนไปเป็นสีเทา

42
00:02:12,425 --> 00:02:17,591
แต่มันยังเป็นจริงอยู่หรือไม่ในความเป็นจริง
ที่มะเขือเทศสีแดงอยู่ห่างไปหนึ่งเมตร

43
00:02:18,361 --> 00:02:21,913
ผมคิดว่าใช่นะครับ 
แต่มันจะผิดแผกเป็นอย่างอื่นได้ไหม

44
00:02:21,913 --> 00:02:26,511
ผมเข้าใจธรรมชาติของการตระหนักรู้ของผม 
ผิดไปหรือเปล่า

45
00:02:27,351 --> 00:02:30,551
เราเคยตีความการตระหนักรู้ของเรา 
ผิดพลาดมาก่อน

46
00:02:30,551 --> 00:02:34,010
เราเคยคิดว่าโลกแบน 
เพราะดูแล้วมันเป็นแบบนั้น

47
00:02:34,707 --> 00:02:37,586
ปีทากอรัสค้นพบว่าเราคิดผิด


48
00:02:37,586 --> 00:02:41,598
จากนั้น เราคิดว่าโลกอยู่นิ่ง ๆ 
เป็นศูนย์กลางจักรวาล

49
00:02:41,603 --> 00:02:43,506
ก็เพราะว่ามันดูเหมือนว่าเป็นอย่างนั้น

50
00:02:44,406 --> 00:02:49,312
โคเปอร์นิคัส และกาลิเลโอ ค้นพบว่า
เราคิดผิดอีกแล้ว

51
00:02:49,312 --> 00:02:53,400
กาลิเลโอสงสัยว่า
เราตีความประสบการณ์ของเราผิดแผก

52
00:02:53,400 --> 00:02:54,908
ไปเป็นอื่นหรือเปล่า

53
00:02:54,908 --> 00:02:59,917
เขาเขียนว่า "ผมคิดว่ารส กลิ่น สี และอื่น ๆ

54
00:02:59,917 --> 00:03:01,921
อยู่ในจิตสำนึกของเราเอง

55
00:03:02,291 --> 00:03:08,043
ฉะนั้น ถ้าไม่มีสิ่งมีชีวิต
คุณสมบัติทั้งหมดนี้ก็จะมลายไปด้วย"

56
00:03:08,955 --> 00:03:10,794
เอาล่ะ นั่นเป็นการกล่าวอ้างที่น่าทึ่ง

57
00:03:11,184 --> 00:03:12,995
กาลิเลโอพูดถูกหรือเปล่า

58
00:03:12,995 --> 00:03:17,593
เราตีความประสบการณ์ของเราได้แย่จริง ๆ หรือ

59
00:03:17,593 --> 00:03:20,154
วิทยาศาสตร์สมัยใหม่ว่าอย่างไรกับสิ่งนี้

60
00:03:20,704 --> 00:03:25,928
เอาล่ะ นักประสาทวิทยาบอกเราว่า
ประมาณหนึ่งในสามของสมองส่วนคอร์เท็กซ์

61
00:03:25,928 --> 00:03:27,786
มีส่วนเกี่ยวข้องกับการมอง

62
00:03:27,786 --> 00:03:31,292
เมื่อคุณลืมตาและมองไปรอบ ๆ ห้อง

63
00:03:31,292 --> 00:03:35,564
เซลล์ประสาทเป็นพันล้านเซลล์
กับไซแนปส์เป็นล้านล้านเข้าทำงานร่วมกัน

64
00:03:35,564 --> 00:03:37,172
ครับ นี่มันน่าประหลาดใจสักหน่อย

65
00:03:37,172 --> 00:03:39,813
เพราะว่าถ้าเราจะพิจารณา
ในแง่มุมหนึ่งของการมองเห็น

66
00:03:39,813 --> 00:03:42,650
เราก็จะคิดว่ามันเหมือนกับกล้องถ่ายรูป

67
00:03:42,650 --> 00:03:46,590
มันแค่ถ่ายภาพสิ่งของอย่างที่มันเป็นจริง ๆ

68
00:03:46,590 --> 00:03:50,290
มันมีส่วนการมองเห็น ซึ่งเหมือนกับ
กล้องถ่ายรูป

69
00:03:50,290 --> 00:03:54,929
ตามีเลนส์ที่โฟกัสภาพไปทางด้านหลังของตา

70
00:03:54,929 --> 00:03:58,319
ที่ซึ่งมีตัวรับแสง 130 ล้านตัว

71
00:03:58,319 --> 00:04:02,219
ฉะนั้นตาของเราเหมือนกล้อง 130 เมกะพิกเซล

72
00:04:02,219 --> 00:04:05,702
แต่นั่นไม่ได้อธิบายถึงเซลล์ประสาทพันล้านเซลล์

73
00:04:05,702 --> 00:04:09,324
และไซเนปส์เป็นล้านล้าน
ที่ทำงานเกี่ยวกับการมองเห็น

74
00:04:09,324 --> 00:04:11,623
เซลล์ประสาทพวกนี้ทำอะไรกัน

75
00:04:11,623 --> 00:04:15,830
ครับ นักประสาทวิทยาบอกพวกเราว่า
พวกมันสร้าง

76
00:04:15,830 --> 00:04:20,160
รูปร่าง สิ่งของ สี และการเคลื่อนไหว
ตามเวลาจริงที่เรามองเห็น

77
00:04:20,160 --> 00:04:23,651
มันเหมือนกับว่า เราแค่ถ่ายภาพนิ่ง
ของห้องนี้ในแบบที่มันเป็น

78
00:04:23,651 --> 00:04:27,226
แต่อันที่จริง เราสร้างภาพทุกสิ่งที่เราเห็น

79
00:04:27,226 --> 00:04:30,407
เราไม่ได้สร้างภาพโลกทั้งใบขึ้นมาในทีเดียว

80
00:04:30,407 --> 00:04:33,172
เราสร้างภาพสิ่งที่เราต้องการในวินาทีนั้น ๆ

81
00:04:33,542 --> 00:04:36,909
ครับ มีการสาธิตมากมายที่ค่อนข้างน่าสนใจ

82
00:04:36,909 --> 00:04:38,720
ว่าเราสร้างภาพสิ่งที่เรามองเห็น

83
00:04:38,720 --> 00:04:40,763
ผมจะลองให้ชมสองตัวอย่างนะครับ

84
00:04:40,763 --> 00:04:46,529
ในตัวอย่างนี้ คุณเห็นแผ่นกลมสีแดง
ที่มีรอยแหว่งไปนิดหน่อย

85
00:04:46,529 --> 00:04:49,470
แต่ถ้าผมหมุนมันสักนิดนึง

86
00:04:49,470 --> 00:04:54,207
คุณก็จะเห็นลูกบากศ์สามมิติ ปรากฏขึ้นบนจอ

87
00:04:54,207 --> 00:04:57,040
แน่ล่ะ จอมันแบน

88
00:04:57,040 --> 00:04:59,640
ฉะนั้นลูกบากศ์สามมิติที่คุณได้เห็น

89
00:04:59,640 --> 00:05:02,617
จะต้องเป็นการสร้างภาพของคุณ

90
00:05:03,397 --> 00:05:05,310
ในตัวอย่างต่อไป

91
00:05:05,310 --> 00:05:09,534
คุณเห็นแท่งเรืองแสงสีฟ้า 
ที่มีขอบขัดเจนเคลื่อนที่ไปช้า ๆ

92
00:05:09,534 --> 00:05:12,718
เคลื่อนผ่านกลุ่มจุดหลายจุด

93
00:05:13,708 --> 00:05:16,845
อันที่จริง ไม่มีจุดใดเลยที่เคลื่อนที่

94
00:05:16,845 --> 00:05:21,466
จากฉากหนึ่งไปอีกฉากหนึ่ง
ผมแค่เปลี่ยนสีของจุด

95
00:05:21,466 --> 00:05:23,927
จากสีน้ำเงินเป็นดำ และดำเป็นน้ำเงิน

96
00:05:23,927 --> 00:05:25,761
แต่เมื่อคุณทำมันเร็ว ๆ

97
00:05:25,761 --> 00:05:29,476
ระบบการมองเห็นของคุณจะสร้างภาพ
แท่งสีฟ้าเรืองแสง

98
00:05:29,476 --> 00:05:32,147
ที่มีขอบชัดเจน และมีการเคลื่อนไหว

99
00:05:32,147 --> 00:05:34,817
มันยังมีตัวอย่างอื่นอีกมาก
แต่มีแค่สองตัวอย่างนี้

100
00:05:34,817 --> 00:05:37,580
ที่คุณสร้างภาพขึ้นมาเมื่อคุณมอง

101
00:05:37,580 --> 00:05:39,955
แต่นักประสาทวิทยาไปไกลกว่านั้น

102
00:05:41,395 --> 00:05:46,496
พวกเขาบอกว่า เราสร้างความเป็นจริงขึ้นใหม่

103
00:05:46,496 --> 00:05:50,722
ฉะนั้น เมื่อผมมีประสบการณ์
ที่อธิบายได้ว่าเป็นมะเขือเทศสีแดง

104
00:05:50,722 --> 00:05:54,855
ที่จริงแล้วประสบการณ์นั้น
เป็นการสร้างขึ้นใหม่ที่แม่นยำ

105
00:05:54,855 --> 00:05:56,970
จากคุณสมบัติที่เป็นของมะเขือเทศสีแดงจริง ๆ

106
00:05:56,970 --> 00:06:00,265
ที่ควรจะเป็น แม้ว่าผมจะไม่ได้มองมันก็ตาม

107
00:06:01,595 --> 00:06:04,816
เอาล่ะ ทำไมนักประสาทวิทยาถึงบอกว่า
เราไม่ได้แค่สร้างภาพ

108
00:06:04,816 --> 00:06:06,696
แต่เราสร้างภาพขึ้นใหม่

109
00:06:06,696 --> 00:06:09,227
ครับ ข้อโต้แย้งพื้นฐานที่มีอยู่

110
00:06:09,227 --> 00:06:11,781
ก็มักจะเป็นเรื่องของวิวัฒนาการ

111
00:06:12,941 --> 00:06:15,380
บรรพบุรุษของพวกเราที่เห็นได้ชัดเจนกว่า

112
00:06:15,380 --> 00:06:20,233
มีความได้เปรียบเมื่อเทียบกับพวกที่เห็นได้แย่กว่า

113
00:06:20,233 --> 00:06:22,989
และดังนั้น พวกเขาก็มักจะส่งต่อยีนส์พวกนั้น

114
00:06:22,989 --> 00:06:26,380
เราเป็นลูกหลานของพวกที่มองเห็นได้ดีกว่า

115
00:06:26,380 --> 00:06:29,149
และดังนั้น เราจึงมั่นใจในกรณีปกติ

116
00:06:29,149 --> 00:06:31,680
การตระหนักรู้ของเรามีความแม่นยำ

117
00:06:31,680 --> 00:06:35,375
คุณเห็นสิ่งนี้ในหนังสือตำราพื้นฐาน

118
00:06:35,375 --> 00:06:37,369
หนังสือเล่มหนึ่งอ้างไว้ว่า ยกตัวอย่างเช่น

119
00:06:37,369 --> 00:06:39,340
"เมื่อพูดในเชิงวิวัฒนาการ

120
00:06:39,340 --> 00:06:43,383
การมองเห็นมีประโยชน์อย่างแน่นอน
เพราะว่ามันแม่นยำจริง ๆ "

121
00:06:43,383 --> 00:06:48,181
ฉะนั้น แนวคิดก็คือว่าการมองเห็นที่แม่นยำ
เป็นการตระหนักรู้ที่เหมาะสมกว่า

122
00:06:48,181 --> 00:06:50,325
พวกมันทำให้คุณมีข้อได้เปรียบในการอยู่รอด

123
00:06:50,325 --> 00:06:52,240
แล้วมันถูกต้องหรือไม่

124
00:06:52,240 --> 00:06:54,899
นี่เป็นการตีความที่ถูกแล้วหรือ
สำหรับทฤษฎีวิวัฒนาการ

125
00:06:54,899 --> 00:06:58,280
เอาล่ะ ลองมาดูสองสามตัวอย่างในธรรมชาติ

126
00:06:58,800 --> 00:07:01,238
ออสเตเรียน จีวัล บีทเทิล 
(Australian jewel beetle)

127
00:07:01,238 --> 00:07:04,349
มีร่องบุ๋ม เป็นเงามัน และสีน้ำตาล

128
00:07:04,349 --> 00:07:06,694
ตัวเมียบินไม่ได้

129
00:07:06,694 --> 00:07:10,711
แมลงตัวผู้ กำลังมองหาตัวเมียสวย ๆ

130
00:07:10,711 --> 00:07:14,659
เมื่อมันพบแล้ว มันก็จะเข้าคู่ และผสมพันธุ์

131
00:07:14,659 --> 00:07:17,130
ยังมีอีกสปีชีส์หนึ่งในชุมชนห่างไกลนั้น

132
00:07:17,130 --> 00:07:18,464
โฮโม เซเปียนส์ (Homo sapiens)

133
00:07:18,464 --> 00:07:21,531
ตัวผู้ของสปีชีส์นี้มีสมองขนาดใหญ่

134
00:07:21,531 --> 00:07:25,479
ที่เอาไว้ใช้สำหรับล่าหาเบียร์เย็น ๆ

135
00:07:25,889 --> 00:07:27,168
(เสียงหัวเราะ)

136
00:07:27,168 --> 00:07:29,542
และเมื่อเขาพบเข้าแล้ว เขาก็จะดื่มมัน

137
00:07:29,542 --> 00:07:32,932
และบางทีก็จะขว้างขวดทิ้งไปในชุมชนนั้น

138
00:07:32,932 --> 00:07:37,180
ทีนี้ เมื่อเป็นอย่างนี้ 
ขวดที่มีร่อง เป็นเงามัน

139
00:07:37,180 --> 00:07:41,320
และมีสีน้ำตาลกำลังพอดี
ก็กระตุ้นความใคร่ของแมลงเหล่านี้

140
00:07:42,772 --> 00:07:46,235
พวกตัวผู้เข้ารุมล้อมขวด
พยายามที่จะจับคู่ผสมพันธุ์

141
00:07:47,582 --> 00:07:50,369
พวกมันหมดความสนใจกับตัวเมียจริง ๆ

142
00:07:50,369 --> 00:07:54,572
ตัวอย่างคลาสสิกของตัวผู้
ที่หนีตัวเมียไปหาขวด

143
00:07:54,572 --> 00:07:57,519
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

144
00:07:59,402 --> 00:08:01,773
แมลงสปีชีส์นี้เกือบที่จะสูญพันธุ์

145
00:08:02,443 --> 00:08:06,752
ประเทศออสเตรเลียจำต้องเปลี่ยนสีขวด
เพื่อที่จะช่วยแมลงพวกนี้

146
00:08:06,752 --> 00:08:09,752
(เสียงหัวเราะ)

147
00:08:09,752 --> 00:08:13,960
เอาละ แมลงตัวผู้ตามหาตัวเมียได้สำเร็จ
มาเป็นพัน ๆ ปี

148
00:08:13,960 --> 00:08:16,398
หรืออาจจะเป็นล้าน ๆ ปี

149
00:08:16,398 --> 00:08:20,832
เหมือนว่ามันเห็นความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น
แต่เอาเข้าจริงแล้วไม่ใช่

150
00:08:20,832 --> 00:08:23,689
วิวัฒนาการได้มอบทางลัดให้กับพวกมัน

151
00:08:23,689 --> 00:08:28,425
ตัวเมียคืออะไรก็ตามที่มีร่องบุ๋ม
เป็นเงามัน และเป็นสีน้ำตาล

152
00:08:28,425 --> 00:08:30,701
ยิ่งใหญ่ยิ่งดี

153
00:08:30,701 --> 00:08:32,535
(เสียงหัวเราะ)

154
00:08:32,535 --> 00:08:37,375
แม้ว่ามันจะคลานไปซะทั่วขวดแล้ว
ตัวผู้ก็ยังไม่พบข้อผิดพลาดของมัน

155
00:08:37,945 --> 00:08:41,590
ครับ คุณอาจจะบอกว่า แมลงเหรอ แหงสิ
พวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำ

156
00:08:41,590 --> 00:08:43,448
เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหรอก

157
00:08:43,448 --> 00:08:46,165
สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมไม่ถูกตบตาหรอก

158
00:08:46,165 --> 00:08:52,178
เอาล่ะครับ ผมคงไม่ยึดติดกับมันหรอก
แต่คุณคงพอเห็นแนวคิดนะครับ (เสียงหัวเราะ)

159
00:08:52,178 --> 00:08:55,336
ฉะนั้น สิ่งนี้ทำให้เกิดคำถามทางเทคนิคที่สำคัญ

160
00:08:55,336 --> 00:09:01,327
การคัดเลือกทางธรรมชาติ
สนับสนุนการมองเห็นความเป็นจริงงั้นหรือ

161
00:09:01,877 --> 00:09:05,413
โชคดี ที่เราไม่จำต้องซี้ซั้วเดา

162
00:09:05,413 --> 00:09:08,594
วิวัฒนาการ
เป็นทฤษฎีที่มีความแน่นอนในเชิงคณิตศาสตร์

163
00:09:08,594 --> 00:09:12,147
เราสามารถใช้สมการของวิวัฒนาการ
ในการตรวจสอบได้

164
00:09:12,147 --> 00:09:16,300
เราสามารถทำให้สิ่งมีชีวิตต่าง ๆ แข่งขันกัน
ในโลกสมมติ

165
00:09:16,300 --> 00:09:18,253
และดูว่าสิ่งมีชีวิตใดจะอยู่รอด
และพัฒนาได้

166
00:09:18,253 --> 00:09:21,806
ระบบการรับสัมผัสใดจะเหมาะสมมากกว่า

167
00:09:21,806 --> 00:09:25,891
สิ่งสำคัญในสมการนี้คือความเหมาะสม

168
00:09:25,891 --> 00:09:28,586
ลองพิจารณาเนื้อก้อนนี้ดู

169
00:09:29,956 --> 00:09:32,918
เนื้อก้อนนี้จะมีผลกระทบอะไร
ต่อความเหมาะสมของสัตว์


170
00:09:33,438 --> 00:09:39,454
สำหรับสิงโตหิวโหยที่กำลังจ้องจะกิน
มันเสริมสร้างความเหมาะสม

171
00:09:40,179 --> 00:09:44,773
สำหรับสิงโตที่อิ่มดีที่กำลังมองหาคู่
มันไม่ได้ช่วยเสริมสร้างความเหมาะสม

172
00:09:46,053 --> 00:09:49,924
และสำหรับกระต่ายในสถานะใด ๆ
มันไม่ได้ช่วยเสริมสร้างความเหมาะสม

173
00:09:49,924 --> 00:09:54,048
ฉะนั้น ใช่ครับ ความเหมาะสมขึ้นอยู่กับ
ความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น

174
00:09:54,048 --> 00:09:58,236
แต่ยังคงขึ้นอยู่กับสิ่งมีชีวิต
สถานะของมันและการกระทำของมัน

175
00:09:58,236 --> 00:10:01,789
ความเหมาะสมไม่ได้เป็นอย่างเดียวกัน
กับความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น

176
00:10:01,789 --> 00:10:05,272
และมันคือความเหมาะสม
ไม่ใช่ความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น

177
00:10:05,272 --> 00:10:09,451
ที่เป็นตัวเลขที่สำคัญอย่างยิ่ง
ในสมการของวิวัฒนาการ

178
00:10:09,451 --> 00:10:12,642
ดังนั้น ในห้องทดลองของผม

179
00:10:12,642 --> 00:10:16,417
พวกเราได้ดำเนินการกับการจำลองเกมส์วิวัฒนาการ
เป็นแสน ๆ ครั้ง

180
00:10:16,417 --> 00:10:19,482
ด้วยการสุ่มเลือกโลก

181
00:10:19,482 --> 00:10:23,661
และเป็นสิ่งมีชีวิตต่าง ๆ ให้พวกมัน
แข่งขันแก่งแย่งแหล่งอาหารกัน

182
00:10:23,661 --> 00:10:27,980
สิ่งมีชีวิตบางอย่างเห็นความเป็นจริงทั้งหมด

183
00:10:27,980 --> 00:10:29,869
ชนิดอื่น ๆ เห็นเพียงบางส่วนของความเป็นจริง

184
00:10:29,869 --> 00:10:31,974
และบางชนิด ไม่เห็นความเป็นจริงเลย

185
00:10:31,974 --> 00:10:33,740
มีเพียงแค่ความเหมาะสม

186
00:10:34,240 --> 00:10:35,820
ใครจะเป็นผู้ชนะ

187
00:10:36,290 --> 00:10:42,255
ครับ ผมเกลียดจริง ๆ ที่จะเฉลยให้คุณฟังว่า
การตระหนักรู้ความเป็นจริงนั้นสูญพันธุ์

188
00:10:42,255 --> 00:10:44,164
ในเกือบทุกแบบจำลอง

189
00:10:44,164 --> 00:10:46,346
สิ่งมีชีวิตที่ไม่เห็นความเป็นจริงเลย

190
00:10:46,346 --> 00:10:48,436
แต่มุ่งไปหาความเหมาะสม

191
00:10:48,436 --> 00:10:53,660
ขับเคลื่อนการสูญพันธุ์สิ่งมีชีวิตทุกชนิด
ที่เห็นความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น

192
00:10:53,660 --> 00:10:58,250
ฉะนั้น สิ่งสำคัญก็คือ 
วิวัฒนาการไม่ได้ส่งเสริม

193
00:10:58,250 --> 00:10:59,906
หรือทำให้การตระหนักรู้นั้นแม่นยำ

194
00:10:59,906 --> 00:11:03,668
การตระหนักรู้ถึงความเป็นจริงสูญพันธุ์ไป

195
00:11:03,668 --> 00:11:05,688
ครับ มันน่าตกใจไม่น้อย

196
00:11:05,688 --> 00:11:09,370
มันจะเป็นไปได้อย่างไร 
ที่การไม่เห็นโลกอย่างแม่นยำ

197
00:11:09,370 --> 00:11:11,190
สร้างความได้เปรียบในการอยู่รอดให้กับเรา

198
00:11:11,190 --> 00:11:13,303
มันอาจเหมือนกับการตอบโต้ทางสัญชาตญาณ

199
00:11:13,303 --> 00:11:15,138
แต่จำไว้นะครับว่า จีวัล บีทเทิล

200
00:11:15,138 --> 00:11:18,899
แมลงที่อยู่รอดมาเป็นพัน ๆ ปี 
บางทีอาจจะเป็นล้าน ๆ ปี

201
00:11:18,899 --> 00:11:21,593
ใช้กลเม็ดและการวิธีลัดแบบง่าย ๆ

202
00:11:21,593 --> 00:11:24,770
สิ่งที่สมการวิวัฒนาการกำลังบอกกับเรา

203
00:11:24,770 --> 00:11:30,413
คือสิ่งมีชีวิตทุกอย่าง รวมถึงเราด้วย
อยู่บนเรือลำเดียวกัน กับจีวัล บีทเทิล

204
00:11:30,413 --> 00:11:32,343
เราไม่ได้เห็นความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น

205
00:11:32,343 --> 00:11:36,615
เราถูกหล่อหลอมขึ้นด้วยกลเม็ด
และวิธีลัดที่ทำให้เราอยู่รอด

206
00:11:36,615 --> 00:11:38,635
ถึงอย่างนั้น

207
00:11:38,635 --> 00:11:40,702
เราต้องการอะไรบางอย่างจากการหยั่งรู้ของเรา

208
00:11:40,702 --> 00:11:45,485
การไม่ยอมรับความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น
มีประโยชน์อย่างไร

209
00:11:45,485 --> 00:11:49,154
ครับ โชคดี 
เรามีการเปรียบเปรยที่ช่วยเราได้มาก

210
00:11:49,154 --> 00:11:51,986
หน้าจออินเทอร์เฟสคอมพิวเตอร์ของคุณนั่นเอง

211
00:11:51,986 --> 00:11:56,119
ลองพิจารณาไอคอนสีฟ้า
สำหรับ TED Talk ที่คุณกำลังเขียนถึง

212
00:11:56,119 --> 00:12:00,123
ทีนี้ ไอคอนนั้นเป็นสีฟ้าและเป็นสีเหลี่ยมผืนผ้า

213
00:12:00,123 --> 00:12:02,504
และอยู่ที่มุมขวาด้านล่างของหน้าจอ

214
00:12:03,324 --> 00:12:07,510
นั่นหมายความว่า
ไฟล์ข้อความในคอมพิวเตอร์เองนั้นเป็นสีฟ้า

215
00:12:07,850 --> 00:12:11,955
เป็นกล่องสี่เหลี่ยม และอยู่ตรงที่มุมขวาด้านล่าง
ของคอมพิวเตอร์อย่างงั้นหรือ

216
00:12:11,955 --> 00:12:13,278
ไม่ใช่หรอก

217
00:12:13,278 --> 00:12:17,987
ใคร ๆ ที่คิดอย่างนั้นตีความจุดประสงค์
ของอินเทอร์เฟสผิดไป

218
00:12:17,987 --> 00:12:20,755
มันไม่ได้มีไว้เพื่อแสดงความเป็นจริง
ของคอมพิวเตอร์

219
00:12:20,755 --> 00:12:23,680
อันที่จริง มันอยู่ตรงนั้นเพื่อที่จะ
ซ่อนความเป็นจริง

220
00:12:23,680 --> 00:12:25,555
คุณไม่จำเป็นต้องรู้เกี่ยวกับไดโอด

221
00:12:25,555 --> 00:12:27,805
และตัวต้านทาน และซอฟแวร์หลายเมกะไบต์

222
00:12:27,805 --> 00:12:30,936
ถ้าคุณจะต้องไปยุ่งเกี่ยวกับสิ่งนั้น
คุณคงจะเขียนไฟล์ข้อความ

223
00:12:30,936 --> 00:12:32,411
หรือแก้ไขภาพของคุณไม่ได้หรอก

224
00:12:32,411 --> 00:12:37,128
ฉะนั้นแนวคิดคือว่า 
วิวัฒนาการให้อินเทอร์เฟสกับเรา

225
00:12:37,128 --> 00:12:41,443
ที่ซ่อนความเป็นจริง
และให้แนวทางพฤติกกรรมที่ปรับเปลี่ยนได้

226
00:12:41,443 --> 00:12:44,461
ที่ว่างและเวลา 
ที่คุณตระหนักรู้ถึงพวกมันได้ในตอนนี้

227
00:12:44,461 --> 00:12:46,635
เป็นหน้าจอของคุณ

228
00:12:46,635 --> 00:12:51,372
ทางกายภาพต่าง ๆ คือไอคอนบนหน้าจอ

229
00:12:52,192 --> 00:12:54,413
แต่มีข้อโต้แย้งที่ค่อนข้างชัดเจน

230
00:12:54,413 --> 00:12:58,361
ฮอฟแมน ถ้าคุณคิดว่ารถไฟวิ่งมาตามราง
ด้วยความเร็ว 200 ไมล์ต่อชั่วโมง

231
00:12:58,361 --> 00:13:00,822
เป็นแค่ไอคอนบนหน้าจอ

232
00:13:00,822 --> 00:13:02,947
ทำไมคุณไม่เดินลงไปขวางล่ะ

233
00:13:02,947 --> 00:13:05,240
และหลังจากที่คุณจากไปแล้ว
พร้อมกับทฤษฎีของคุณ

234
00:13:05,240 --> 00:13:08,554
เรารู้ว่ามันเป็นรถไฟ
มากกว่าจะเป็นเพียงแค่ไอคอน

235
00:13:08,554 --> 00:13:10,597
ครับ ผมคงจะไม่ลงไปยืนขวางรถไฟ

236
00:13:10,597 --> 00:13:12,153
ด้วยเหตุผลเดียวกัน

237
00:13:12,153 --> 00:13:16,448
ผมคงจะไม่ลากไอคอน
ทิ้งลงถังขยะอย่างไม่ระมัดระวัง

238
00:13:16,448 --> 00:13:19,629
ไม่ใช่เพราะว่าผมเข้าใจว่าไอคอน
เป็นแบบนั้นจริง ๆ --

239
00:13:19,629 --> 00:13:22,634
ไฟล์ก็ไม่ได้เป็นสีฟ้าจริง ๆ 
หรือเป็นแค่กล่องสี่เหลี่ยม --

240
00:13:22,934 --> 00:13:25,260
แต่ผมต้องจริงจังกับมันมากเพราะ

241
00:13:25,260 --> 00:13:27,291
ผมอาจเสียงานที่ผมทำไว้เป็นเวลาหลายสัปดาห์

242
00:13:27,291 --> 00:13:29,845
คล้ายกัน วิวัฒนาการหล่อหลอมเรา

243
00:13:29,845 --> 00:13:34,281
ด้วยสัญลักษณ์ที่เราตระหนักรู้ได้ 
ที่ถูกออกแบบไว้เพื่อทำให้เรามีชีวิตอยู่รอด

244
00:13:34,811 --> 00:13:37,276
เราควรที่จะจริงจังกับมันจริง ๆ

245
00:13:37,276 --> 00:13:39,481
ถ้าคุณเห็นงู ก็ไม่ควรจะหยิบมันขึ้นมา

246
00:13:40,391 --> 00:13:43,150
ถ้าคุณเห็นหน้าผา ก็อย่าได้กระโดดลงไป

247
00:13:43,150 --> 00:13:46,726
พวกมันถูกออกแบบมาเพื่อให้พวกเราปลอดภัย
และเราควรจะจริงจังกับพวกมัน

248
00:13:46,726 --> 00:13:49,417
นั่นไม่ได้หมายความว่า
เราไม่ควรที่จะเข้าใจแบบนั้นจริง ๆ

249
00:13:49,417 --> 00:13:51,671
นั่นมันตรรกะวิบัติแล้วล่ะ

250
00:13:51,671 --> 00:13:54,876
อีกหนึ่งข้อโต้แย้งก็คือ 
มันไม่มีอะไรใหม่จริง ๆ เลยหรือ

251
00:13:54,876 --> 00:13:58,800
นักฟิสิกส์เคยบอกเรามานานแล้วว่า
โลหะของรถไฟที่ดูแล้วเป็นของแข็ง

252
00:13:58,800 --> 00:14:03,188
ที่จริงมันเกือบจะมีแต่ที่ว่างเปล่า
เพราะมีอนุภาคระดับไมโครวิ่งไปรอบ ๆ

253
00:14:03,188 --> 00:14:04,676
ไม่มีอะไรใหม่เลยตรงนี้

254
00:14:04,676 --> 00:14:06,880
ก็ ไม่ถึงกับเป็นอย่างนั้นหรอกครับ

255
00:14:06,880 --> 00:14:10,920
มันเหมือนกับการบอกว่า 
ผมรู้ว่ามีไอคอนสีฟ้าบนหน้าจอ

256
00:14:10,920 --> 00:14:13,219
ไม่ได้เป็นความเป็นจริงของคอมพิวเตอร์

257
00:14:13,219 --> 00:14:16,678
แต่ถ้าผมเอาแว่นขยายที่ไว้ใจได้ออกมา
และส่องเข้าไปดูใกล้ ๆ

258
00:14:16,678 --> 00:14:18,489
ผมจะเห็นพิกเซล (pixel) เล็ก ๆ

259
00:14:18,489 --> 00:14:20,950
และนั่นคือความเป็นจริงของคอมพิวเตอร์

260
00:14:20,950 --> 00:14:24,758
ครับ ก็ไม่ใช่เป็นอย่างนั้นจริง ๆ หรอก--
คุณยังอยู่กับหน้าจอ และนั่นแหละครับประเด็น

261
00:14:24,758 --> 00:14:27,754
อนุภาคระดับไมโครเหล่านั้น
ยังคงอยู่ในที่ว่างและเวลา

262
00:14:27,754 --> 00:14:30,145
พวกมันยังอยู่ในอินเทอร์เฟสของผู้ใช้

263
00:14:30,145 --> 00:14:33,907
ฉะนั้น ผมกำลังพูดถึงบางอย่าง
ที่มันสุดโต่งกว่าที่นักฟิสิกส์ว่าไว้

264
00:14:34,727 --> 00:14:36,200
สุดท้าย คุณอาจโต้แย้งได้อีกว่า

265
00:14:36,200 --> 00:14:38,759
เอาล่ะ เราทุกคนเห็นรถไฟ

266
00:14:38,759 --> 00:14:41,801
ฉะนั้น ไม่มีใครสร้างภาพรถไฟขึ้นมาเอง

267
00:14:41,801 --> 00:14:43,891
แต่จำตัวอย่างนี้ได้นะครับ

268
00:14:43,891 --> 00:14:46,607
ในตัวอย่างนี้ เราทุกคนเห็นลูกบาศก์

269
00:14:47,597 --> 00:14:49,690
แต่จอภาพแบน

270
00:14:49,690 --> 00:14:52,427
ฉะนั้น ลูกบาศก์ที่คุณเห็น 
เป็นลูกบาศก์ที่คุณสร้างภาพขึ้น

271
00:14:53,736 --> 00:14:55,779
เราทุกคนเห็นลูกบาศก์

272
00:14:55,779 --> 00:15:00,638
เพราะว่าเราทุกคน แต่ละคน
สร้างภาพลูกบาศก์ที่เราเห็น

273
00:15:00,638 --> 00:15:02,698
ซึ่งเป็นจริงเช่นเดียวกับรถไฟ

274
00:15:02,698 --> 00:15:07,180
เราทุกคนเห็นรถไฟเพราะว่า
เราแต่ละคนเห็นรถไฟที่เราสร้างภาพขึ้นมา

275
00:15:07,180 --> 00:15:10,733
และมันก็เป็นจริงกับวัตถุทางกายภาพทั้งหลาย

276
00:15:12,343 --> 00:15:17,396
เราถูกทำให้โน้มเอียงการคิดว่าการตระหนักรู้
เหมือนกับหน้าต่างบนความจริงอย่างที่มันเป็น

277
00:15:17,396 --> 00:15:22,400
ทฤษฎีวิวัฒนาการกำลังบอกเราว่า
มันเป็นการตีความที่ผิดพลาด

278
00:15:22,400 --> 00:15:23,865
ของการตระหนักรู้ของเรา

279
00:15:25,095 --> 00:15:28,639
ความจริงแล้ว 
ความเป็นจริงเป็นมากกว่าหน้าจอสามมิติ

280
00:15:28,639 --> 00:15:31,936
ที่ถูกออกแบบมา ให้ซ่อนความสลับซับซ้อน
ของโลกแห่งความเป็นจริง

281
00:15:31,936 --> 00:15:33,802
และให้แนวทางกับพฤติกรรมที่ปรับเปลี่ยนได้

282
00:15:34,282 --> 00:15:37,210
ที่ว่างอย่างที่คุณยอมรับ
ว่ามันอยู่บนหน้าจอของคุณ

283
00:15:37,210 --> 00:15:40,236
วัตถุทางกายภาพเป็นเพียงแค่ไอคอนบนหน้าจอ

284
00:15:41,456 --> 00:15:45,126
เราเคยคิดว่าโลกแบน
เพราะดูแล้วมันเป็นแบบนั้น

285
00:15:45,520 --> 00:15:48,654
จากนั้น เราคิดว่าโลกอยู่นิ่ง ๆ 
เป็นศูนย์กลางของความเป็นจริง

286
00:15:48,654 --> 00:15:50,378
เพราะดูแล้วมันเป็นแบบนั้น

287
00:15:50,378 --> 00:15:51,520
เราผิดไปแล้ว

288
00:15:51,520 --> 00:15:54,190
เราได้ตีความการตระหนักรู้ของเราผิดไป

289
00:15:54,910 --> 00:15:58,319
ทีนี้ เราเชื่อว่า มิติเวลา และวัตถุต่าง ๆ

290
00:15:58,319 --> 00:16:00,933
เป็นธรรมชาติของความจริงอย่างที่มันเป็น

291
00:16:01,453 --> 00:16:05,377
ทฤษฎีวิวัฒนาการกำลังบอกเรา
ครั้งแล้วครั้งเล่า ว่าเราผิด

292
00:16:05,377 --> 00:16:10,416
เรากำลังตีความเนื้อหาประสบการณ์การตระหนักรู้ของเรา
อย่างผิด ๆ

293
00:16:10,416 --> 00:16:12,947
บางสิ่งมีตัวตนอยู่เมื่อคุณไม่ได้มอง

294
00:16:12,947 --> 00:16:16,350
แต่มันไม่ใช่มิติเวลาและวัตถุทางกายภาพ

295
00:16:16,350 --> 00:16:19,378
สำหรับเราการปล่อยวางจากเรื่องมิติเวลาและวัตถุต่าง ๆ

296
00:16:19,378 --> 00:16:22,861
มันยากพอ ๆ กับที่ จีวัล บีทเทิล 
จะปล่อยวางจากขวดของมัน

297
00:16:22,861 --> 00:16:27,279
ทำไมน่ะหรือ เพราะว่าเราถูกทำไห้มองไม่เห็น
ความสามารถในการมองเห็นของเราเอง

298
00:16:28,409 --> 00:16:30,756
แต่เรามีข้อได้เปรียบเหนือกว่าจีวัล บีทเทิล

299
00:16:30,756 --> 00:16:32,544
เรามีวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของเรา

300
00:16:32,544 --> 00:16:34,935
ด้วยการจ้องมองผ่านเลนส์ของกล้องโทรทัศน์

301
00:16:34,935 --> 00:16:39,571
เราค้นพบว่าโลกไม่ได้อยู่นิ่ง ๆ 
เป็นศูนย์กลางของความเป็นจริง

302
00:16:39,571 --> 00:16:42,449
และด้วยการมองผ่านเลนส์ของทฤษฎีวิวัฒนาการ

303
00:16:42,449 --> 00:16:44,771
เราค้นพบว่ามิติเวลาและวัตถุต่าง ๆ

304
00:16:44,771 --> 00:16:47,139
ไม่ได้เป็นธรรมชาติของความเป็นจริง

305
00:16:47,139 --> 00:16:51,424
เมื่อผมมีประสบการณ์เชิงการตระหนักรู้
ที่ผมอธิบายว่าเป็นมะเขือเทศแดง

306
00:16:51,424 --> 00:16:54,361
ผมมีปฎิสัมพันธ์กับความเป็นจริง

307
00:16:54,361 --> 00:16:59,571
แต่ความเป็นจริงนั้นไม่ใช่มะเขือเทศแดง
และไม่มีอะไรเหมือนมะเขือเทศแดง

308
00:16:59,571 --> 00:17:04,972
คล้ายกัน เมื่อผมมีประสบการณ์
ที่ผมอธิบายว่าเป็นสิงโตหรือเนื้อก้อน


309
00:17:04,972 --> 00:17:06,820
ผมมีปฏิสัมพันธ์กับความเป็นจริง

310
00:17:06,820 --> 00:17:09,978
แต่ความเป็นจริงมันไม่ใช่สิงโตหรือเนื้อก้อน

311
00:17:09,978 --> 00:17:11,998
และที่ทำให้ฉุกคิดก็คือ

312
00:17:11,998 --> 00:17:16,688
เมื่อผมมีประสบการณ์เชิงการตระหนักรู้
ที่ผมอธิบายว่าเป็นสมอง หรือเซลล์ประสาท

313
00:17:16,688 --> 00:17:18,778
ผมมีปฏิสัมพันธ์กับความเป็นจริง

314
00:17:18,778 --> 00:17:22,307
แต่ความเป็นจริงไม่ใช่สมองหรือเซลล์ประสาท

315
00:17:22,307 --> 00:17:25,805
และไม่มีอะไรเหมือนกับสมองหรือเซลล์ประสาท

316
00:17:25,805 --> 00:17:30,584
และความเป็นจริงนั้น ไม่ว่ามันคืออะไร

317
00:17:30,584 --> 00:17:34,195
เป็นต้นกำเนิดที่แท้จริงของเหตุและผล

318
00:17:34,195 --> 00:17:38,227
ในโลก -- ไม่ใช่สมอง ไม่ใช่เซลล์ประสาท

319
00:17:38,227 --> 00:17:40,827
สมองและเซลล์ประสาทไม่มีอำนาจที่เกี่ยวข้องกัน

320
00:17:40,827 --> 00:17:43,428
พวกมันไม่ได้ก่อให้เกิดประสบการณ์เชิงตระหนักรู้เรา

321
00:17:43,428 --> 00:17:45,216
และพฤติกรรมใดของเรา

322
00:17:45,216 --> 00:17:50,592
สมองและเซลล์ประสาทเป็นชุดสัญลักษณ์
ที่เฉพาะเจาะจงต่อสปีชีส์ มันเป็นทางลัด

323
00:17:50,592 --> 00:17:53,273
มันความหมายถึงอะไรต่อปริศนาของจิตสำนึก

324
00:17:53,923 --> 00:17:57,916
มันเปิดเผยความเป็นไปได้สิ่งใหม่ ๆ

325
00:17:57,916 --> 00:17:59,611
ยกตัวอย่างเช่น

326
00:17:59,611 --> 00:18:06,590
บางที ความเป็นจริงคือเครื่องยนต์ขนาดใหญ่
ที่เป็นสาเหตุของประสบการณ์จิตสำนึก

327
00:18:06,590 --> 00:18:10,260
ผมสงสัยครับ แต่มันก็คุ้มค่าที่จะสำรวจ

328
00:18:10,260 --> 00:18:15,609
บางที ความเป็นจริงคือเครือข่ายปฏิสัมพันธ์
ที่ยิ่งใหญ่ของสสารต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับจิตสำนึก

329
00:18:15,609 --> 00:18:21,182
ทั้งที่เรียบง่ายและสลับซับซ้อน
ที่ทำให้เกิดประสบการณ์จิตสำนึก

330
00:18:21,182 --> 00:18:24,432
อันที่จริง มันไม่ได้ฟังดูบ้าอย่างที่คิด


331
00:18:24,432 --> 00:18:26,052
และผมก็กำลังทำการสำรวจอยู่

332
00:18:26,592 --> 00:18:28,658
แต่ประเด็นก็คือว่า

333
00:18:28,658 --> 00:18:31,979
เมื่อเรายอมปล่อยวางการหยั่งรู้
ที่มีมามากมายของเรา

334
00:18:31,979 --> 00:18:35,903
แต่ก็ยังมีข้อสมมุติที่ยังผิดพลาดอยู่อย่าง
มากมายเกี่ยวกับธรรมชาติของความจริง

335
00:18:35,903 --> 00:18:40,291
มันเปิดทางใหม่ให้เราได้คิด
เกี่ยวกับปริศนาชีวิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

336
00:18:41,251 --> 00:18:45,860
ผมขอพนันเลยว่า ความจริงจะน่าสนใจ

337
00:18:45,860 --> 00:18:49,834
และเหนือความคาดหมาย
กว่าที่เราเคยได้จินตนาการเอาไว้

338
00:18:49,834 --> 00:18:54,222
ทฤษฎีวิวัฒนาการแสดงให้เราเห็น
ถึงความท้าทายอย่างที่สุด


339
00:18:54,222 --> 00:18:59,364
ความท้าทายที่จะรู้ว่าการตระหนักรู้
ไม่ใช่แค่การเห็นความจริง

340
00:18:59,364 --> 00:19:03,460
มันเกี่ยวกับการมีลูกหลาน

341
00:19:03,460 --> 00:19:08,200
แล้วแม้แต่งาน TED ครั้งนี้ 
มันก็แค่จินตนาการในสมองของคุณเท่านั้นแหละ

342
00:19:08,200 --> 00:19:10,244
ขอบคุณมาก ๆ ครับ

343
00:19:10,244 --> 00:19:13,632
(เสียงปรบมือ)

344
00:19:20,786 --> 00:19:24,221
คริส แอนเดอร์สัน : ถ้าหากว่าคุณอยู่ตรงนั้นจริง ๆ 
ขอบคุณนะครับ

345
00:19:24,221 --> 00:19:27,152
มีเรื่องราวมากมายเลยจากการบรรยายในครั้งนี้

346
00:19:27,152 --> 00:19:30,421
อย่างแรกเลย บางคนอาจรู้สึกหดหู่อย่างสุด ๆ

347
00:19:30,421 --> 00:19:35,970
กับความคิดที่ว่า 
ถ้าหากวิวัฒนาการไม่ได้ส่งเสริมความเป็นจริง

348
00:19:35,970 --> 00:19:39,300
ผมหมายความว่า ในบางแง่มุม
มันคงจะไม่กร่อนทำลายความพยายามของเรา

349
00:19:39,300 --> 00:19:41,984
ความสามารถของคนเราที่จะคิดว่า
เราสามารถคิดความจริงได้หรือครับ

350
00:19:41,984 --> 00:19:45,490
แม้ว่าจะรวมเอาทฤษฎีของคุณเข้าไปด้วยแล้ว
ถ้าคุณหมายความถึงเช่นนั้น

351
00:19:45,490 --> 00:19:49,944
โดนัล ฮอฟแมน : ครับ มันไม่ได้ห้ามเรา
ไม่ให้ประสบความสำเร็จทางวิทยาศาสตร์

352
00:19:49,944 --> 00:19:52,756
สิ่งที่เราได้คือทฤษฎีหนึ่งที่
กลายเป็นว่ามันได้ผิดพลาดไป

353
00:19:52,756 --> 00:19:57,215
และการมองเห็นก็เหมือนกับความเป็นจริง
และความเป็นจริงก็เหมือนกับการมองเห็นของเรา

354
00:19:57,215 --> 00:19:58,900
ทฤษฎีนั้นกลายเป็นว่ามันผิดพลาดไป

355
00:19:58,900 --> 00:20:00,318
เอาล่ะ โยนทฤษฎีนั้นทิ้งไป

356
00:20:00,318 --> 00:20:03,572
นั่นมันไม่ไช่หยุดยั้งเราให้ตั้งสมมุติฐานสำหรับทฤษฎีอื่น ๆ

357
00:20:03,572 --> 00:20:04,930
ในเรื่องธรรมชาติของความเป็นจริง

358
00:20:04,930 --> 00:20:08,535
ฉะนั้น ที่จริงแล้วมันเป็นความก้าวหน้า
ที่เราจะรู้ว่าทฤษฎีของเรานั้นผิด

359
00:20:08,535 --> 00:20:11,193
วิทยาศาสตร์ยังดำเนินการต่อไปตามปกติ
ไม่มีปัญหาอะไรครับ

360
00:20:11,193 --> 00:20:13,794
คริส:ถ้าอย่างนั้นคุณก็คิดว่ามันเป็นไปได้
-- (เสียงหัวเราะ) --

361
00:20:13,794 --> 00:20:17,904
เจ่งดีครับ จากที่คุณพูด ผมคิดว่ามันเป็นไปได้

362
00:20:17,904 --> 00:20:20,551
ที่วิวัฒนาการยังจะพาคุณไปยังเหตุผล

363
00:20:20,551 --> 00:20:22,864
โดนัล: ครับ นั่นเป็นคำถามที่น่าสนใจมากครับ

364
00:20:22,864 --> 00:20:27,391
แบบจำลองเกมส์วิวัฒนาการที่ผมแสดงให้ดู
มันเฉพาะเจาะจงต่อการตระหนักรู้

365
00:20:27,391 --> 00:20:29,969
และพวกมันแสดงให้เห็นว่า
การตระหนักรู้ได้ถูกหล่อหลอม

366
00:20:29,969 --> 00:20:31,849
ให้ไม่แสดงความจริงอย่างที่มันเป็นต่อเรา

367
00:20:31,849 --> 00:20:36,122
แต่นั่นไม่ได้มีความหมายอย่างเดียวกัน
กับตรรกะ หรือคณิตศาสตร์ของพวกเรา

368
00:20:36,122 --> 00:20:39,744
เราไม่ได้ดำเนินการตามแบบจำลองเหล่านี้
แต่ผมขอพนันว่า เราจะพบว่า

369
00:20:39,744 --> 00:20:43,366
มีแรงขับบางอย่าง
ในการเลือกตรรกะและคณิตศาสตร์ของเรา

370
00:20:43,366 --> 00:20:45,572
ให้มีทิศทางไปหาความจริงไม่มากก็น้อย

371
00:20:45,572 --> 00:20:48,219
ถ้าคุณเหมือนกับผม
คณิตศาสตร์กับตรรกะไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ

372
00:20:48,219 --> 00:20:51,570
เราไม่ได้เข้าใจมันดีหรอก 
แต่อย่างน้อย ๆ แรงขับในการเลือก

373
00:20:51,570 --> 00:20:53,908
ก็ไม่ได้เคลื่อนห่าง
ออกจากคณิตศาสตร์และตรรกะจริง ๆ

374
00:20:53,908 --> 00:20:57,228
ฉะนั้น ผมคิดว่าเราจะได้พบว่า 
เราต้องดูความสามารถในการรับรู้แต่ละอย่าง

375
00:20:57,228 --> 00:20:59,852
ทีละอย่าง และดูว่าวิวัฒนาการกระทำอะไรกับมัน

376
00:20:59,852 --> 00:21:03,613
สิ่งที่จริงสำหรับการตระหนักรู้
อาจไม่เป็นจริงสำหรับคณิตศาสตร์และตรรกะ

377
00:21:03,613 --> 00:21:07,607
คริส : สำหรับผม สิ่งที่คุณกำลังเสนอ
มันเหมือนกับการตีความโลก

378
00:21:07,607 --> 00:21:09,998
ของ บิชอป เบิร์คลีย์ ในแบบใหม่

379
00:21:09,998 --> 00:21:12,947
จิตสำนึกก่อให้เกิดสสาร
ไม่ใช่ตรงกันข้ามกัน

380
00:21:12,947 --> 00:21:15,339
โดนัล : มันต่างไปจากของเบิร์คลีย์นิดหน่อยครับ

381
00:21:15,339 --> 00:21:18,701
เบิร์คลีย์คิดว่า เขาเป็นผู้เชื่อในพระเจ้า
และเขาคิดว่าที่สุดของธรรมชาติความเป็นจริง

382
00:21:18,701 --> 00:21:20,740
ก็คือพระเจ้า เป็นต้น

383
00:21:20,740 --> 00:21:23,850
ผมไม่จำต้องไปในแนวทางเดียวกับเบิร์คลีย์

384
00:21:23,850 --> 00:21:26,545
ฉะนั้น มันค่อนข้างแตกต่างไปจากเบิร์คลีย์
นิดหน่อย

385
00:21:27,725 --> 00:21:31,235
ผมเรียกมันว่าความเป็นจริงจากจิตสำนึก
มันเป็นวิธีการที่แตกต่างออกไปอย่างมาก

386
00:21:31,235 --> 00:21:34,825
คริส : ดอน ผมคงได้คุยกับคุณได้เป็นชั่วโมงๆ
ผมอยากจริง ๆ เลยครับ

387
00:21:34,825 --> 00:21:37,298
ขอบคุณมาก ๆ นะครับ
ดอน : ขอบคุณครับ (เสียบปรบมือ)