WEBVTT

00:00:00.835 --> 00:00:02.901
Ik hou van een groot mysterie,

00:00:02.901 --> 00:00:07.313
en ik ben gefascineerd door het grootste 
onopgeloste mysterie in de wetenschap,

00:00:07.313 --> 00:00:09.271
misschien omdat het persoonlijk is.

00:00:09.681 --> 00:00:11.539
Het gaat over wie we zijn,

00:00:11.539 --> 00:00:14.176
en ik kan het niet helpen 
nieuwsgierig te zijn.

00:00:14.186 --> 00:00:16.274
Het mysterie is dit:

00:00:16.274 --> 00:00:19.710
Wat is de relatie tussen je hersenen

00:00:19.710 --> 00:00:21.221
en je bewuste ervaringen,

00:00:21.221 --> 00:00:23.891
zoals je ervaring van de smaak 
van chocolade

00:00:23.891 --> 00:00:25.665
of het gevoel van fluweel?

00:00:26.805 --> 00:00:28.389
Dit mysterie is niet nieuw.

00:00:28.999 --> 00:00:32.598
In 1868 schreef Thomas Huxley:

00:00:32.598 --> 00:00:37.892
"Dat iets zo opmerkelijks 
als een staat van bewustzijn ontstaat

00:00:37.892 --> 00:00:41.259
als gevolg van geprikkeld zenuwweefsel

00:00:41.259 --> 00:00:43.325
is net zo onverklaarbaar

00:00:43.325 --> 00:00:47.378
als het verschijnen van de geest 
als Aladdin over zijn lamp wrijft."

00:00:49.268 --> 00:00:51.545
Huxley wist dat hersenactiviteit

00:00:51.545 --> 00:00:54.819
en bewuste ervaringen gecorreleerd zijn,

00:00:54.819 --> 00:00:56.978
maar hij wist niet waarom.

00:00:56.978 --> 00:01:00.299
Voor de wetenschap van zijn tijd 
was het een mysterie.

00:01:00.299 --> 00:01:02.435
In de jaren sinds Huxley,

00:01:02.435 --> 00:01:05.801
heeft de wetenschap veel 
over hersenactiviteit geleerd,

00:01:05.801 --> 00:01:07.822
maar de relatie tussen hersenactiviteit

00:01:07.822 --> 00:01:10.910
en bewuste ervaringen 
is nog steeds een mysterie.

00:01:10.910 --> 00:01:14.555
Waarom? 
Waarom is er zo weinig vooruitgang?

00:01:14.555 --> 00:01:19.414
Sommige deskundigen denken dat we 
dit probleem niet kunnen oplossen

00:01:19.414 --> 00:01:23.213
omdat we niet over de nodige concepten 
en intelligentie beschikken.

00:01:23.883 --> 00:01:27.952
We verwachten niet dat apen problemen 
in de kwantummechanica kunnen oplossen,

00:01:27.952 --> 00:01:32.117
en zo verwachten we ook niet 
dat onze soort dit probleem kan oplossen.

00:01:32.527 --> 00:01:35.661
Ik ben het daarmee oneens. 
Ik ben optimistischer.

00:01:35.661 --> 00:01:38.703
Ik denk dat we gewoon 
een verkeerde veronderstelling maakten.

00:01:38.703 --> 00:01:42.019
Als we die kunnen repareren, 
kunnen we dit probleem misschien oplossen.

00:01:42.019 --> 00:01:45.096
Vandaag wil ik jullie vertellen 
wat die veronderstelling is,

00:01:45.096 --> 00:01:47.764
waarom ze fout is, 
en hoe we ze in orde krijgen.

00:01:47.874 --> 00:01:49.568
Laten we beginnen met een vraag:

00:01:49.778 --> 00:01:52.866
zien we de werkelijkheid zoals ze is?

00:01:52.866 --> 00:01:54.561
Ik open mijn ogen

00:01:54.561 --> 00:01:56.926
en ik heb een ervaring die ik omschrijf

00:01:56.926 --> 00:02:00.606
als ‘een rode tomaat 
op één meter afstand’.

00:02:00.606 --> 00:02:03.849
Hierdoor ga ik geloven 
dat in werkelijkheid

00:02:03.849 --> 00:02:06.491
er zich een rode tomaat 
op één meter afstand bevindt.

00:02:06.751 --> 00:02:11.615
Ik sluit mijn ogen, en mijn ervaring 
verandert in ‘een grijs veld’,

00:02:12.425 --> 00:02:15.361
maar is het nog steeds zo 
dat in werkelijkheid 


00:02:15.361 --> 00:02:18.361
er een rode tomaat is 
op één meter afstand?

00:02:18.361 --> 00:02:21.913
Ik denk het, maar kan ik verkeerd zijn?

00:02:21.913 --> 00:02:26.511
Kan ik de aard van mijn perceptie 
verkeerd inschatten?

00:02:27.351 --> 00:02:30.551
We hebben al eerder onze 
waarnemingen verkeerd geïnterpreteerd.

00:02:30.551 --> 00:02:34.010
We dachten dat de Aarde plat was, 
want zo ziet ze eruit.

00:02:34.707 --> 00:02:37.586
Pythagoras ontdekte dat 
we hadden het mis hadden.

00:02:37.586 --> 00:02:41.598
Toen dachten we dat de Aarde 
het onbewogen centrum van het heelal was,

00:02:41.603 --> 00:02:43.506
opnieuw omdat het zo lijkt.

00:02:44.406 --> 00:02:49.312
Copernicus en Galileo ontdekten ook weer 
dat we fout zaten.

00:02:49.312 --> 00:02:52.730
Galileo vroeg zich toen af dan 
af of we onze ervaringen

00:02:52.730 --> 00:02:55.868
misschien ook op andere manieren 
verkeerd interpreteerden.

00:02:55.868 --> 00:02:59.917
Hij schreef: "Ik denk dat smaken, 
geuren, kleuren en ga zo maar door

00:02:59.917 --> 00:03:01.921
in het bewustzijn verblijven.

00:03:02.291 --> 00:03:05.955
Dus als het levend wezen verwijderd werd,

00:03:05.955 --> 00:03:08.955
hielden al deze kwaliteiten op 
te bestaan."

00:03:08.955 --> 00:03:10.794
Dat is een stoute bewering.

00:03:11.184 --> 00:03:12.995
Kon Galileo gelijk hebben?

00:03:12.995 --> 00:03:17.593
Kunnen we onze ervaringen 
echt zo verkeerd interpreteren?

00:03:17.593 --> 00:03:20.154
Wat zegt de moderne wetenschap hierover?

00:03:20.704 --> 00:03:24.518
Neurowetenschappers vertellen ons 
dat ongeveer een derde

00:03:24.518 --> 00:03:27.216
van de cortex van de hersenen 
dient om te zien.

00:03:27.216 --> 00:03:30.552
Als je gewoon je ogen opent en rondkijkt,

00:03:30.552 --> 00:03:35.564
dan zijn miljarden neuronen 
en biljoenen synapsen er mee bezig.

00:03:35.564 --> 00:03:37.172
Nu is dit een beetje verrassend,

00:03:37.172 --> 00:03:39.813
omdat we over zien denken

00:03:39.813 --> 00:03:42.650
als over een camera.

00:03:42.650 --> 00:03:46.590
We nemen een beeld op 
van de objectieve realiteit zoals ze is.

00:03:46.590 --> 00:03:50.290
Nu is er wel een deel van het zien 
dat werkt als een camera:

00:03:50.290 --> 00:03:54.929
het oog bevat een lens die een beeld 
projecteert op de achterkant van het oog

00:03:54.929 --> 00:03:58.319
waar 130 miljoen fotoreceptoren zitten.

00:03:58.319 --> 00:04:02.219
Het oog is dus 
als een 130-megapixel camera.

00:04:02.219 --> 00:04:05.702
Maar dat verklaart de miljarden neuronen

00:04:05.702 --> 00:04:09.324
en biljoenen synapsen niet 
die betrokken zijn bij het zien.

00:04:09.324 --> 00:04:11.263
Wat doen deze neuronen?

00:04:11.263 --> 00:04:13.320
Neurowetenschappers vertellen ons dat ze

00:04:13.320 --> 00:04:15.830
alle vormen, voorwerpen, 
kleuren en bewegingen

00:04:15.830 --> 00:04:19.260
die we zien, in real time creëren.

00:04:19.260 --> 00:04:21.940
Het voelt alsof we gewoon 
een snapshot maken

00:04:21.940 --> 00:04:23.651
van deze ruimte zoals ze is,

00:04:23.651 --> 00:04:27.226
maar in feite construeren we 
alles wat we zien.

00:04:27.226 --> 00:04:30.407
En niet alles ineens.

00:04:30.407 --> 00:04:33.172
Wij construeren wat we 
momenteel nodig hebben.

00:04:33.542 --> 00:04:36.909
Er bestaan vele demonstraties 
die heel overtuigend aantonen

00:04:36.909 --> 00:04:38.720
dat we construeren wat we zien.

00:04:38.720 --> 00:04:40.763
Ik toon er twee.

00:04:40.763 --> 00:04:46.529
In dit voorbeeld zie je 
wat rode schijven met stukjes uit,

00:04:46.529 --> 00:04:49.470
maar als ik ze even laat draaien,

00:04:49.470 --> 00:04:54.207
zie je plotseling 
een 3D-kubus verschijnen.

00:04:54.207 --> 00:04:57.040
Het scherm is natuurlijk vlak,

00:04:57.040 --> 00:04:59.640
zodat de driedimensionale kubus 
die je ervaart

00:04:59.640 --> 00:05:02.617
je eigen constructie moet zijn.

00:05:03.397 --> 00:05:05.310
In het volgende voorbeeld

00:05:05.310 --> 00:05:09.534
zie je oplichtende blauwe balken 
met mooie scherpe randen

00:05:09.534 --> 00:05:12.718
over een veld van stippen bewegen.

00:05:13.708 --> 00:05:16.845
Maar de punten bewegen helemaal niet.

00:05:16.845 --> 00:05:21.466
Alleen de kleuren van de punten veranderen

00:05:21.466 --> 00:05:23.927
van blauw naar zwart 
of van zwart naar blauw.

00:05:23.927 --> 00:05:25.761
Maar als ik dit snel doe,

00:05:25.761 --> 00:05:29.476
creëert je visuele systeem 
die oplichtende blauwe balken

00:05:29.476 --> 00:05:32.147
met de scherpe randen en de beweging.

00:05:32.147 --> 00:05:34.817
Er zijn veel meer voorbeelden, 
maar dit zijn er al twee

00:05:34.817 --> 00:05:37.580
waarbij je construeert wat je ziet.

00:05:37.580 --> 00:05:39.955
Maar neurowetenschappers gaan verder.

00:05:41.395 --> 00:05:46.496
Ze zeggen 
dat we werkelijkheid 'reconstrueren'.

00:05:46.496 --> 00:05:50.722
Als ik een ervaring heb 
die ik beschrijf als een rode tomaat,

00:05:50.722 --> 00:05:54.855
dan is die ervaring eigenlijk 
een nauwkeurige reconstructie

00:05:54.855 --> 00:05:56.970
van de eigenschappen van een rode tomaat

00:05:56.970 --> 00:06:00.265
die zelfs als ik niet keek, zou bestaan.

00:06:01.415 --> 00:06:05.116
Waarom zeggen neurowetenschappers 
dat we niet alleen maar construeren,

00:06:05.116 --> 00:06:06.696
maar reconstrueren?

00:06:06.696 --> 00:06:11.617
He standaard argument
is meestal evolutionair van aard.

00:06:12.941 --> 00:06:15.380
Onze voorouders 
die nauwkeuriger konden zien

00:06:15.380 --> 00:06:17.233
hadden een competitief voordeel 


00:06:17.233 --> 00:06:20.233
ten opzichte van degenen 
die minder nauwkeurig zagen.

00:06:20.233 --> 00:06:22.989
Ze hadden daardoor meer kans 
om hun genen door te geven.

00:06:22.989 --> 00:06:26.380
Wij zijn de nakomelingen van degenen 
die nauwkeuriger zagen,

00:06:26.380 --> 00:06:29.049
en zo kunnen we er zeker van zijn

00:06:29.049 --> 00:06:31.680
dat onze waarnemingen 
meestal accuraat zijn.

00:06:31.680 --> 00:06:35.375
Je ziet dit in de standaard leerboeken.

00:06:35.375 --> 00:06:37.369
Een leerboek zegt, bijvoorbeeld,

00:06:37.369 --> 00:06:39.340
"Evolutionair gesproken,

00:06:39.340 --> 00:06:43.383
is zien nuttig, 
juist omdat het zo nauwkeurig is."

00:06:43.383 --> 00:06:48.181
Het idee is dat nauwkeuriger waarnemingen 
‘fittere’ waarnemingen zijn.

00:06:48.181 --> 00:06:50.325
Ze geven je een overlevingsvoordeel.

00:06:50.325 --> 00:06:52.240
Klopt dat?

00:06:52.240 --> 00:06:54.899
Is dit de juiste interpretatie 
van de evolutietheorie?

00:06:54.899 --> 00:06:58.280
Laten we eerst eens kijken 
naar een paar voorbeelden in de natuur.

00:06:58.800 --> 00:07:01.238
De Australische juweelkever

00:07:01.238 --> 00:07:04.349
is rimpelig, glanzend en bruin.

00:07:04.349 --> 00:07:06.694
Het vrouwtje kan niet vliegen.

00:07:06.694 --> 00:07:10.711
De mannetjes vliegen wel, op zoek, 
natuurlijk, naar een willig vrouwtje.

00:07:10.711 --> 00:07:14.659
Als hij er een vindt, 
strijkt hij neer en paart hij.

00:07:14.659 --> 00:07:17.130
Maar in de outback 
vind je ook een andere soort,

00:07:17.130 --> 00:07:18.464
Homo sapiens.

00:07:18.464 --> 00:07:21.531
Het mannetje van deze soort 
heeft een enorm brein

00:07:21.531 --> 00:07:25.479
dat hij gebruikt bij de jacht 
op een koud biertje.

00:07:25.889 --> 00:07:27.168
(Gelach)

00:07:27.168 --> 00:07:29.542
Als hij het vindt, 
drinkt hij het leeg

00:07:29.542 --> 00:07:32.932
en gooit de fles wel eens in de outback.

00:07:32.932 --> 00:07:37.180
Nu zijn deze flessen 
ook rimpelig en glanzend,

00:07:37.180 --> 00:07:39.772
en hebben precies de juiste tint bruin

00:07:39.772 --> 00:07:42.772
om de verbeelding 
van deze kevers te prikkelen.

00:07:42.772 --> 00:07:46.235
De mannetjes zwermen over de flessen 
en proberen er mee te paren.

00:07:47.582 --> 00:07:50.369
Ze verliezen alle interesse 
in echte wijfjes.

00:07:50.369 --> 00:07:54.572
Klassiek geval van mannetje dat 
vrouwtje in de steek laat voor de fles.

00:07:54.572 --> 00:07:57.519
(Gelach) 
(Applaus)

00:07:59.402 --> 00:08:01.773
De soort stierf er bijna door uit.

00:08:02.443 --> 00:08:06.752
Australia moest zijn flessen veranderen 
om de kevers te redden.

00:08:06.752 --> 00:08:09.752
(Gelach)

00:08:09.752 --> 00:08:12.340
De mannetjes
hadden de vrouwtjes

00:08:12.340 --> 00:08:16.398
duizenden, misschien wel miljoenen 
jaren lang met succes gevonden.

00:08:16.398 --> 00:08:20.832
Het leek alsof ze de werkelijkheid zagen
zoals ze is, maar blijkbaar niet.

00:08:20.832 --> 00:08:23.689
Evolutie gaf ze een vuistregel mee:

00:08:23.689 --> 00:08:28.425
alles wat rimpelig, glanzend en bruin is, 
is een vrouwtje.

00:08:28.425 --> 00:08:30.701
Hoe groter, hoe beter.

00:08:30.701 --> 00:08:32.534
(Gelach)

00:08:32.534 --> 00:08:37.375
Zelfs terwijl ze over de fles kropen, 
konden de mannetjes hun fout niet inzien.

00:08:37.945 --> 00:08:41.590
Nu kan je zeggen dat kevers 
maar zeer eenvoudige wezens zijn,

00:08:41.590 --> 00:08:43.448
maar zoogdieren zeker niet.

00:08:43.448 --> 00:08:46.165
Zoogdieren zijn 
niet afhankelijk van trucs.

00:08:46.165 --> 00:08:52.178
Ik ga het niet uitwerken, 
maar je snapt het. (Gelach)

00:08:52.178 --> 00:08:55.336
Nu een belangrijke technische vraag:

00:08:55.336 --> 00:09:01.327
“Begunstigt natuurlijke selectie echt 
het zien van de werkelijkheid zoals ze is?

00:09:01.877 --> 00:09:05.413
Gelukkig hoeven we er niet 
met onze pet naar te gooien:

00:09:05.413 --> 00:09:08.154
evolutie is 
een wiskundig precieze theorie.

00:09:08.154 --> 00:09:10.674
We kunnen de vergelijkingen 
van de evolutie

00:09:10.674 --> 00:09:12.147
gebruiken om dit na te gaan.

00:09:12.147 --> 00:09:16.300
We kunnen verschillende organismen 
in kunstmatige werelden laten concurreren,

00:09:16.300 --> 00:09:18.253
zien welke overleven en gedijen,

00:09:18.253 --> 00:09:21.806
welke sensorische systemen ‘fitter’ zijn.

00:09:21.806 --> 00:09:25.891
Een belangrijke component 
in die vergelijkingen is ‘fitness’.

00:09:25.891 --> 00:09:28.586
Bekijk deze biefstuk:

00:09:29.956 --> 00:09:32.918
wat betekent deze biefstuk 
voor de fitness van een dier?

00:09:33.438 --> 00:09:37.179
Voor een hongerige leeuw, 
op zoek naar eten,

00:09:37.179 --> 00:09:40.179
bevordert hij de fitness.

00:09:40.179 --> 00:09:43.053
Voor een goed gevoede leeuw 
op zoek naar paring,

00:09:43.053 --> 00:09:46.053
verbetert hij de fitness niet.

00:09:46.053 --> 00:09:49.924
En voor een konijn in welke toestand ook, 
zal hij de fitness niet verbeteren.

00:09:49.924 --> 00:09:54.048
Fitness is dus wel afhankelijk 
van de werkelijkheid zoals ze is,

00:09:54.048 --> 00:09:58.236
maar ook van het organisme, 
zijn toestand en gedrag.

00:09:58.236 --> 00:10:01.789
Fitness is niet hetzelfde 
als de werkelijkheid zoals die is.

00:10:01.789 --> 00:10:05.272
En het is fitness, 
en niet de werkelijkheid zoals die is,

00:10:05.272 --> 00:10:09.451
die centraal staat 
in de vergelijkingen van de evolutie.

00:10:09.451 --> 00:10:12.642
In mijn lab laten we honderdduizenden

00:10:12.642 --> 00:10:16.417
evolutionaire spelsimulaties uitvoeren

00:10:16.417 --> 00:10:19.482
met veel verschillende 
willekeurig gekozen werelden

00:10:19.482 --> 00:10:23.661
en organismen die concurreren 
om de middelen in die werelden.

00:10:23.661 --> 00:10:27.980
Sommige organismen 
zien de hele werkelijkheid,

00:10:27.980 --> 00:10:29.869
anderen slechts een deel ervan,

00:10:29.869 --> 00:10:31.974
en sommigen zien geen werkelijkheid,

00:10:31.974 --> 00:10:33.740
alleen fitness.

00:10:34.240 --> 00:10:36.250
Wie wint?

00:10:36.290 --> 00:10:39.255
Nou, ik zeg het niet graag,

00:10:39.255 --> 00:10:42.255
maar de perceptie 
van de werkelijkheid sterft uit.

00:10:42.255 --> 00:10:44.164
In bijna alle simulaties

00:10:44.164 --> 00:10:46.346
drijven organismen die geen werkelijkheid,

00:10:46.346 --> 00:10:48.436
maar wel fitness zien,

00:10:48.436 --> 00:10:53.660
de organismen die de werkelijkheid zien, 
tot uitsterven.

00:10:53.660 --> 00:10:57.280
Waar het op neerkomt, 
is dat de evolutie geen feitelijke

00:10:57.280 --> 00:10:59.906
of nauwkeurige waarnemingen begunstigt.

00:10:59.906 --> 00:11:03.668
Die percepties van de realiteit 
sterven uit.

00:11:03.668 --> 00:11:05.688
Dat is toch nogal verrassend.

00:11:05.688 --> 00:11:09.140
Hoe kan het niet nauwkeurig 
zien van de wereld

00:11:09.140 --> 00:11:11.370
ons een voordeel 
om te overleven opleveren?

00:11:11.370 --> 00:11:13.303
Dat is een beetje contra-intuïtief.

00:11:13.303 --> 00:11:15.138
Maar denk aan de juweelkever.

00:11:15.138 --> 00:11:18.899
De juweelkever overleefde duizenden, 
misschien wel miljoenen jaren,

00:11:18.899 --> 00:11:21.593
met eenvoudige trucs en vuistregels.

00:11:21.593 --> 00:11:24.770
De vergelijkingen van de evolutie 
vertellen ons

00:11:24.770 --> 00:11:27.413
dat alle organismen, 
wij inclusief

00:11:27.413 --> 00:11:30.413
in hetzelfde schuitje zitten 
als de juweelkever.

00:11:30.413 --> 00:11:33.013
We zien de werkelijkheid niet zoals ze is.

00:11:33.013 --> 00:11:36.615
We zijn gevormd met trucs en vuistregels 
die ons in leven houden.

00:11:36.615 --> 00:11:40.655
Toch hebben we
wat hulp nodig bij onze intuïties.

00:11:40.702 --> 00:11:42.485
Hoe kan het niet waarnemen

00:11:42.485 --> 00:11:45.485
van de werkelijkheid zoals ze is, 
nuttig zijn?

00:11:45.485 --> 00:11:49.154
Gelukkig hebben we 
een zeer behulpzame metafoor:

00:11:49.154 --> 00:11:51.986
de desktop-interface 
van je computer.

00:11:51.986 --> 00:11:53.999
Neem die blauwe icoon 
voor een TED-talk

00:11:53.999 --> 00:11:56.119
die je aan het schrijven bent.

00:11:56.119 --> 00:12:00.123
Het pictogram 
is blauw en rechthoekig

00:12:00.123 --> 00:12:03.324
en staat in de rechterbenedenhoek 
van het bureaublad.

00:12:03.324 --> 00:12:05.200
Betekent dit 
dat het tekstbestand

00:12:05.200 --> 00:12:08.200
in de computer 
blauw en rechthoekig is,

00:12:08.200 --> 00:12:11.955
en zich in de rechterbovenhoek 
van de computer bevindt?

00:12:11.955 --> 00:12:13.278
Natuurlijk niet.

00:12:13.278 --> 00:12:17.337
Iedereen die zo denkt, interpreteert 
het doel van de interface fout.

00:12:17.337 --> 00:12:20.865
Het is er niet om de realiteit 
van de computer te laten zien.

00:12:20.865 --> 00:12:23.680
In feite is het er 
om de werkelijkheid te verbergen.

00:12:23.680 --> 00:12:25.415
Je wil niets weten over de diodes,

00:12:25.415 --> 00:12:27.805
de weerstanden 
en al die megabytes aan software.

00:12:27.805 --> 00:12:31.316
Als je daarmee rekening moest houden, 
kwam je nooit aan tekstschrijven

00:12:31.316 --> 00:12:32.411
of foto’s bewerken toe.

00:12:32.411 --> 00:12:37.128
Het idee is dat de evolutie 
ons een interface heeft gegeven

00:12:37.128 --> 00:12:41.443
die de werkelijkheid verbergt 
en adaptief gedrag stuurt.

00:12:41.443 --> 00:12:44.461
Ruimte en tijd, zoals je ze nu ziet,

00:12:44.461 --> 00:12:46.635
zijn jouw bureaublad.

00:12:46.635 --> 00:12:51.372
Fysieke objecten zijn gewoon iconen 
in dat bureaublad.

00:12:52.192 --> 00:12:54.413
Er is een voor de hand liggend bezwaar.

00:12:54.413 --> 00:12:58.361
Hoffman, als je denkt dat die trein 
die aan 300 km/h op je af komt

00:12:58.361 --> 00:13:00.822
gewoon een icoon van je bureaublad is,

00:13:00.822 --> 00:13:02.627
waarom ga je er dan niet voor staan?

00:13:02.627 --> 00:13:05.050
Als je dan weg bent, 
en je theorie samen met jou,

00:13:05.050 --> 00:13:08.554
weten we dat die trein 
meer is dan een icoon.

00:13:08.554 --> 00:13:12.157
Nou, ik ga niet voor die trein staan
om dezelfde reden als

00:13:12.157 --> 00:13:16.448
dat ik die icoon niet achteloos 
naar de prullenbak zou slepen:

00:13:16.448 --> 00:13:19.629
niet omdat ik de icoon letterlijk neem -

00:13:19.629 --> 00:13:22.634
het bestand is niet letterlijk 
blauw of rechthoekig -

00:13:22.934 --> 00:13:25.260
maar ik neem het serieus.

00:13:25.260 --> 00:13:27.291
Ik kon weken werk kwijtraken.

00:13:27.291 --> 00:13:29.845
Zo heeft de evolutie ons gevormd

00:13:29.845 --> 00:13:34.281
met perceptuele symbolen bedoeld 
om ons in leven te houden.

00:13:34.811 --> 00:13:37.276
We kunnen ze beter serieus nemen.

00:13:37.276 --> 00:13:39.481
Als je een slang ziet, laat ze.

00:13:40.391 --> 00:13:43.150
Als je een klif ziet, niet springen.

00:13:43.150 --> 00:13:45.590
Ze zijn ontworpen 
om ons veilig te houden.

00:13:45.590 --> 00:13:46.906
We moeten ze serieus nemen.

00:13:46.906 --> 00:13:49.417
Dat betekent niet dat 
we ze letterlijk moet nemen.

00:13:49.417 --> 00:13:51.671
Dat is een denkfout.

00:13:51.671 --> 00:13:54.876
Een ander bezwaar: 
er is niets echt nieuw hier.

00:13:54.876 --> 00:13:56.276
Van natuurkundigen weten we

00:13:56.276 --> 00:13:58.800
dat het metaal van die trein 
er solide uitziet,

00:13:58.800 --> 00:14:01.248
maar in feite is het vooral lege ruimte

00:14:01.248 --> 00:14:03.788
met microscopische deeltjes 
die er in rondzwieren.

00:14:03.788 --> 00:14:05.506
Dus niets nieuws.

00:14:05.506 --> 00:14:06.880
Toch wel.

00:14:06.880 --> 00:14:10.920
Het is hetzelfde als zeggen: “Ik weet dat 
die blauwe icoon op het bureaublad

00:14:10.920 --> 00:14:13.219
niet de realiteit van de computer is,

00:14:13.219 --> 00:14:16.678
maar als ik mijn trouwe vergrootglas 
erbij haal en echt nauw kijk,

00:14:16.678 --> 00:14:18.489
dan zie ik kleine pixels,

00:14:18.489 --> 00:14:20.950
en dat is de realiteit van de computer.

00:14:20.950 --> 00:14:24.758
Niet echt - je bent nog steeds 
op het bureaublad. Dat is het punt.

00:14:24.758 --> 00:14:27.754
Die microscopische deeltjes 
zijn nog steeds in ruimte en tijd:

00:14:27.754 --> 00:14:30.145
ze zijn nog steeds 
in de gebruikersinterface.

00:14:30.145 --> 00:14:33.907
Dus zeg ik iets nog veel radicalers 
dan die natuurkundigen.

00:14:34.387 --> 00:14:36.200
Tenslotte zou je kunnen opwerpen:

00:14:36.200 --> 00:14:38.759
“Kijk, we zien die trein allemaal,

00:14:38.759 --> 00:14:41.801
dus niemand construeert die trein.

00:14:41.801 --> 00:14:43.891
Maar denk aan dit voorbeeld.

00:14:43.891 --> 00:14:46.607
In dit voorbeeld zagen we 
allemaal een kubus,

00:14:47.597 --> 00:14:49.690
maar het scherm is plat,

00:14:49.690 --> 00:14:53.527
zodat de kubus die je ziet 
de kubus is die je construeert.

00:14:53.736 --> 00:14:55.779
We zien een kubus

00:14:55.779 --> 00:15:00.638
omdat we allemaal de kubus 
die we zien, construeren.

00:15:00.638 --> 00:15:02.698
Hetzelfde geldt voor de trein.

00:15:02.698 --> 00:15:07.180
We zien een trein omdat we allemaal 
de trein zien die we construeren

00:15:07.180 --> 00:15:10.733
en hetzelfde geldt 
voor alle fysieke objecten.

00:15:11.453 --> 00:15:14.396
We zijn geneigd te denken 
dat de perceptie

00:15:14.396 --> 00:15:17.396
een venster op de werkelijkheid is 
zoals ze is.

00:15:17.396 --> 00:15:21.180
De theorie van de evolutie vertelt ons

00:15:21.180 --> 00:15:25.055
dat dit een onjuiste interpretatie is 
van onze waarnemingen.

00:15:25.095 --> 00:15:28.639
In plaats daarvan is de werkelijkheid 
meer als een 3D-bureaublad

00:15:28.639 --> 00:15:31.936
ontworpen om de complexiteit 
van de echte wereld te verbergen

00:15:31.936 --> 00:15:33.802
en adaptief gedrag te sturen.

00:15:34.282 --> 00:15:37.210
Ruimte zoals je die waarneemt, 
is jouw bureaublad.

00:15:37.210 --> 00:15:41.376
Fysieke objecten zijn slechts 
pictogrammen op dat bureaublad.

00:15:41.456 --> 00:15:44.840
We dachten dat de aarde plat was, 
omdat het er zo uitzag.

00:15:44.840 --> 00:15:46.520
Daarna dachten we dat de aarde 


00:15:46.520 --> 00:15:49.104
het onbeweeglijke centrum 
van de werkelijkheid was,

00:15:49.104 --> 00:15:50.378
want het zag er zo uit.

00:15:50.378 --> 00:15:51.520
We hadden het mis.

00:15:51.520 --> 00:15:54.190
We hadden onze waarnemingen 
verkeerd geïnterpreteerd.

00:15:54.910 --> 00:15:57.959
Nu geloven we: 
ruimtetijd en objecten

00:15:57.959 --> 00:16:00.933
zijn de aard van de werkelijkheid 
zoals ze is.

00:16:01.453 --> 00:16:05.377
De theorie van de evolutie vertelt ons 
dat we alweer verkeerd zijn.

00:16:05.377 --> 00:16:10.416
We misinterpreteren de inhoud 
van onze perceptuele ervaringen.

00:16:10.416 --> 00:16:12.647
Er is iets dat bestaat 
wanneer je niet kijkt,

00:16:12.647 --> 00:16:15.160
maar het is niet de ruimtetijd 
en fysieke objecten.

00:16:15.160 --> 00:16:17.840
Wij kunnen net zo moeilijk afstand doen

00:16:17.840 --> 00:16:19.378
van de ruimtetijd en objecten

00:16:19.378 --> 00:16:22.861
als de juweelkever van de fles.

00:16:22.861 --> 00:16:27.279
Waarom? Omdat we blind zijn 
voor onze eigen blindheid.

00:16:27.409 --> 00:16:30.756
Maar we hebben één voordeel 
ten opzichte van de juweelkever:

00:16:30.756 --> 00:16:32.544
onze wetenschap en technologie.

00:16:32.544 --> 00:16:34.935
Door te turen 
door de lens van een telescoop

00:16:34.935 --> 00:16:36.571
ontdekten we dat de aarde niet 


00:16:36.571 --> 00:16:39.571
het onbeweeglijk centrum 
van de werkelijkheid is.

00:16:39.571 --> 00:16:42.449
Door te turen door de lens 
van de evolutietheorie

00:16:42.449 --> 00:16:44.771
ontdekten we dat de ruimtetijd en objecten

00:16:44.771 --> 00:16:47.139
niet de aard van de werkelijkheid zijn.

00:16:47.139 --> 00:16:51.424
Wanneer ik een perceptuele ervaring heb 
die ik omschrijf als een rode tomaat,

00:16:51.424 --> 00:16:54.361
interageer ik met de werkelijkheid,

00:16:54.361 --> 00:16:56.571
maar die werkelijkheid 
is geen rode tomaat

00:16:56.571 --> 00:16:59.571
en lijkt helemaal niet op een rode tomaat.

00:16:59.571 --> 00:17:04.972
Ook als ik een ervaring omschrijf 
als een leeuw of een biefstuk,

00:17:04.972 --> 00:17:06.819
interageer ik met de werkelijkheid,

00:17:06.819 --> 00:17:09.978
maar die werkelijkheid 
is geen leeuw of biefstuk.

00:17:09.978 --> 00:17:11.998
En hier komt het:

00:17:11.998 --> 00:17:14.138
wanneer ik een perceptuele ervaring heb

00:17:14.138 --> 00:17:16.688
die ik omschrijf als een brein, 
of neuronen,

00:17:16.688 --> 00:17:18.778
interageer ik met de werkelijkheid,

00:17:18.778 --> 00:17:22.307
maar die werkelijkheid zijn geen hersenen 
of neuronen

00:17:22.307 --> 00:17:25.805
en is niets als hersenen of neuronen.

00:17:25.805 --> 00:17:30.584
Die werkelijkheid, wat ze ook is,

00:17:30.584 --> 00:17:34.195
is de echte bron van oorzaak 
en gevolg in de wereld

00:17:34.195 --> 00:17:38.227
- geen hersenen, geen neuronen.

00:17:38.227 --> 00:17:40.827
Hersenen en neuronen 
hebben geen causale krachten.

00:17:40.827 --> 00:17:43.428
Ze veroorzaken geen waarnemingservaringen,

00:17:43.428 --> 00:17:45.216
en ook niet ons gedrag.

00:17:45.216 --> 00:17:48.892
Hersenen en neuronen zijn 
een soort-specifieke set symbolen,

00:17:48.892 --> 00:17:50.592
een vuistregel.

00:17:50.592 --> 00:17:53.273
Wat betekent dit 
voor het mysterie van het bewustzijn?

00:17:53.923 --> 00:17:57.916
Het opent nieuwe mogelijkheden.

00:17:57.916 --> 00:17:59.611
Bijvoorbeeld,

00:17:59.611 --> 00:18:03.590
misschien is realiteit 
een soort grote machine

00:18:03.590 --> 00:18:06.590
die onze bewuste ervaringen veroorzaakt.

00:18:06.590 --> 00:18:10.260
Ik betwijfel het, maar het is 
de moeite waard om te onderzoeken.

00:18:10.260 --> 00:18:15.609
Misschien is de realiteit een uitgebreid, 
interagerend netwerk van bewuste agenten,

00:18:15.609 --> 00:18:21.182
eenvoudige en complexe, die 
elkaars bewuste ervaringen veroorzaken.

00:18:21.182 --> 00:18:24.432
Eigenlijk is dit niet 
zo’n gek idee als het lijkt,

00:18:24.432 --> 00:18:26.572
en ik ben nu bezig het te onderzoeken.

00:18:26.592 --> 00:18:28.658
Maar hier is het punt:

00:18:28.658 --> 00:18:30.719
zodra we onze massaal intuïtieve,

00:18:30.719 --> 00:18:32.939
maar massaal verkeerde veronderstelling

00:18:32.939 --> 00:18:35.903
over de aard 
van de werkelijkheid loslaten,

00:18:35.903 --> 00:18:40.291
opent dat nieuwe manieren om na te denken 
over het grootste mysterie van het leven.

00:18:41.251 --> 00:18:45.860
Ik durf te wedden dat de werkelijkheid 
uiteindelijk boeiender

00:18:45.860 --> 00:18:49.834
en onverwachter zal zijn 
dan we ooit hebben gedacht.

00:18:49.834 --> 00:18:54.222
De evolutietheorie 
geeft ons de ultieme uitdaging:

00:18:54.222 --> 00:18:59.364
durf te erkennen dat perceptie niet gaat 
over het zien van de waarheid,

00:18:59.364 --> 00:19:03.460
het gaat over het hebben van kinderen.

00:19:03.460 --> 00:19:08.200
En tussen haakjes, ook deze TED-talk 
zit gewoon in je hoofd.

00:19:08.200 --> 00:19:10.244
Heel erg bedankt.

00:19:10.244 --> 00:19:13.632
(Applaus)

00:19:20.786 --> 00:19:24.221
Chris Anderson: Als jij hier echt staat, 
ben je bedankt.

00:19:24.221 --> 00:19:27.152
Hier zit zoveel aan vast.

00:19:27.152 --> 00:19:30.421
Misschien worden sommige mensen 
hier diep depressief van.

00:19:30.421 --> 00:19:32.970
Als de evolutie niet gaat

00:19:32.970 --> 00:19:35.970
over het weergeven van de werkelijkheid,

00:19:35.970 --> 00:19:39.300
ondermijnt dat dan tot op zekere hoogte 
niet al onze inspanningen,

00:19:39.300 --> 00:19:41.984
heel ons vermogen 
dat we de waarheid kunnen denken,

00:19:41.984 --> 00:19:45.490
misschien zelfs ook je eigen theorie, 
als puntje bij paaltje komt?

00:19:45.490 --> 00:19:49.944
Donald Hoffman: 
Dit belet geen succesvolle wetenschap.

00:19:49.944 --> 00:19:52.756
We hadden een theorie die fout bleek,

00:19:52.756 --> 00:19:57.215
dat de perceptie als de werkelijkheid is 
en de werkelijkheid is als onze perceptie.

00:19:57.215 --> 00:19:58.900
Die theorie blijkt vals te zijn.

00:19:58.900 --> 00:20:00.318
Oké, gooi die theorie weg.

00:20:00.318 --> 00:20:03.192
Dat houdt ons niet tegen 
om allerlei andere theorieën

00:20:03.192 --> 00:20:05.560
over de aard van de werkelijkheid 
te postuleren.

00:20:05.560 --> 00:20:08.945
We gaan vooruit door in te zien 
dat één van onze theorieën vals was.

00:20:08.945 --> 00:20:11.323
De wetenschap doet gewoon verder. 
Geen probleem.

00:20:11.323 --> 00:20:13.794
CA: Dus je denkt dat het mogelijk is 
- (Gelach) -

00:20:13.794 --> 00:20:17.904
Dit is cool, maar ik denk dat je bedoelt 
dat het mogelijk is dat de evolutie

00:20:17.904 --> 00:20:20.551
je nog steeds tot de rede kan brengen.

00:20:20.551 --> 00:20:22.864
DH: Ja. Dat is een zeer, zeer goed punt.

00:20:22.864 --> 00:20:25.311
De evolutionaire spelsimulaties 
die ik liet zien,

00:20:25.311 --> 00:20:27.391
gingen specifiek over waarneming.

00:20:27.391 --> 00:20:30.189
Ze toonden aan dat 
onze waarnemingen niet gevormd zijn

00:20:30.189 --> 00:20:32.549
om ons de werkelijkheid te tonen 
zoals die is.

00:20:32.549 --> 00:20:33.959
Maar dat wil niet zeggen dat

00:20:33.959 --> 00:20:36.122
dat ook geldt 
voor onze logica of wiskunde.

00:20:36.122 --> 00:20:39.744
Die simulaties hebben we niet uitgevoerd, 
maar ik wed

00:20:39.744 --> 00:20:43.366
dat er een zekere selectiedruk 
voor onze logica en wiskunde

00:20:43.366 --> 00:20:45.572
in de richting van de waarheid zal zijn.

00:20:45.572 --> 00:20:48.219
Voor mij zijn wiskunde en logica 
niet eenvoudig.

00:20:48.219 --> 00:20:51.570
We zijn er nog niet, maar 
in ieder geval gaat de selectiedruk niet

00:20:51.570 --> 00:20:53.908
helemaal tegen wiskunde en logica in.

00:20:53.908 --> 00:20:57.228
Daarom denk ik dat we 
elk kenvermogen apart moeten bekijken

00:20:57.228 --> 00:20:59.852
om te zien wat de evolutie ermee doet.

00:20:59.852 --> 00:21:01.222
Wat is waar voor waarneming

00:21:01.222 --> 00:21:03.613
is misschien niet waar 
voor wiskunde en logica.

00:21:03.613 --> 00:21:07.607
CA: Ik denk dat wat je voorstelt 
een soort van hedendaagse

00:21:07.607 --> 00:21:09.998
bisschop-Berkeley-interpretatie 
van de wereld is:

00:21:09.998 --> 00:21:12.947
bewustzijn veroorzaakt materie, 
niet andersom.

00:21:12.947 --> 00:21:15.339
DH: Het is toch een beetje anders 
dan Berkeley.

00:21:15.339 --> 00:21:19.511
Berkeley, een deïst, 
dacht dat de uiteindelijke

00:21:19.511 --> 00:21:21.720
aard van de werkelijkheid God is, 
enzovoort.

00:21:21.720 --> 00:21:23.850
Dat hoef ik niet te doen,

00:21:23.850 --> 00:21:26.545
dus het verschilt sterk van Berkeley.

00:21:27.725 --> 00:21:31.235
Ik noem dit bewust realisme. 
Het is eigenlijk een heel andere aanpak.

00:21:31.235 --> 00:21:34.825
CA: Don, ik zou hier uren met je 
over kunnen doorgaan, en ik hoop dat ook.

00:21:34.825 --> 00:21:37.298
Hartelijk bedankt. 
DH: Dank je wel. (Applaus)