WEBVTT

00:00:06.713 --> 00:00:10.030
ลองนึกถึงการชี้ตัวผู้ต้องหาโดยพยาน 10 คน

00:00:10.030 --> 00:00:15.631
มาชี้ตัวโจรปล้นธนาคารที่พวกเขาได้เห็น
ระหว่างการหลบหนีออกจากที่เกิดเหตุ

00:00:15.631 --> 00:00:18.274
หากพยานมากกว่า 6 คนชี้ตัวคนร้ายคนเดียวกัน

00:00:18.274 --> 00:00:21.204
นั่นมีความเป็นไปได้มากกว่า
คนนั้นคือผู้ต้องหา

00:00:21.204 --> 00:00:23.015
แต่หากพยานทั้ง 10 คนชี้ไปที่คนเดียวกัน

00:00:23.015 --> 00:00:25.209
คุณอาจจะคิดว่าคดีนี้ยิ่งหนักแน่นทีเดียว

00:00:25.209 --> 00:00:27.255
แต่คุณอาจจะคิดผิด

00:00:27.255 --> 00:00:29.728
สำหรับพวกเราส่วนใหญ่สิ่งนี้อาจฟังดูแปลก

00:00:29.728 --> 00:00:34.693
แต่ไหนแต่ไรมา สังคมของเราให้ความสำคัญ
กับการลงคะแนนเสียงกับเสียงส่วนใหญ่

00:00:34.693 --> 00:00:35.693
ไม่ว่าจะเป็นการเมือง

00:00:35.693 --> 00:00:36.693
ธุรกิจ

00:00:36.693 --> 00:00:37.751
หรือวงการบันเทิง

00:00:37.751 --> 00:00:42.030
ดังนั้นเป็นเรื่องปกติที่จะคิดว่า
ยิ่งเสียงส่วนมากคือยิ่งดี

00:00:42.030 --> 00:00:44.863
จนถึงบัดนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้น

00:00:44.863 --> 00:00:48.986
แต่ในบางครั้ง ยิ่งคุณเข้าใกล้ความเป็น
เอกฉันท์มากเท่าไหร่

00:00:48.986 --> 00:00:52.590
ผลที่ได้จะมีความน่าเชื่อถือน้อยลง

00:00:52.590 --> 00:00:56.032
สิ่งนี้เรียกว่าความย้อนแย้ง
ของความเป็นเอกฉันท์

00:00:56.032 --> 00:00:58.347
ปัจจัยสำคัญในการทำความเข้าใจ
ความย้อนแย้งนี้

00:00:58.347 --> 00:01:01.894
คือในการพิจารณาองค์รวมของ
ความไม่แน่นอน

00:01:01.894 --> 00:01:05.783
เกี่ยวกับประเภทของเหตุการณ์
ที่คุณเผชิญอยู่

00:01:05.783 --> 00:01:09.936
ยกตัวอย่างเช่น หากเราให้พยานจำแนก
แอปเปิ้ลออกมา

00:01:09.936 --> 00:01:13.389
ผลที่ได้ก็จะเป็นเอกฉันท์อย่างแน่นอน

00:01:13.389 --> 00:01:17.500
แต่ในกรณีที่เราจำเป็นจะต้องคำนึงถึง
ความแตกต่างทางธรรมชาติบางอย่าง

00:01:17.500 --> 00:01:21.334
เราต้องคำนึงถึงการกระจายที่ต่างออกไปด้วย

00:01:21.334 --> 00:01:23.460
ถ้าเราลองโยนเหรียญ 100 ครั้ง

00:01:23.460 --> 00:01:28.156
เราคงคาดหวังว่าจะได้เห็นด้านหัวประมาณ
50% ของจำนวนครั้งทั้งหมด

00:01:28.156 --> 00:01:31.541
ถ้าหากผลลัพธ์ออกมาว่าเหรียญออกหัวทั้งหมด

00:01:31.541 --> 00:01:34.177
คุณจะตั้งสมมติฐานว่าน่าจะมีบางสิ่งผิดปกติ

00:01:34.177 --> 00:01:35.972
ซึ่งไม่ได้มาจากการโยนของเรา

00:01:35.972 --> 00:01:39.001
แต่ผิดปกติที่ตัวเหรียญเอง

00:01:39.001 --> 00:01:43.806
แน่นอนว่า การชี้ตัวผู้ต้องหาไม่ได้
เป็นการสุ่มเหมือนการโยนเหรียญ

00:01:43.806 --> 00:01:48.339
แต่มันก็ไม่ได้ชัดเจนเหมือนกันแยกแอปเปิ้ล
ออกจากกล้วยเช่นกัน

00:01:48.339 --> 00:01:54.203
อันที่จริงแล้ว การศึกษาในปี ค.ศ. 1944
พบว่า 48% ของพยาน

00:01:54.203 --> 00:01:56.967
มีแนวโน้มที่จะชี้ตัวผู้ต้องหาผิดคน

00:01:56.967 --> 00:02:00.312
แม้ว่าพวกเขาจะมั่นใจในการชี้ตัวของพวกเขา
มากก็ตาม

00:02:00.312 --> 00:02:03.788
ความทรงจำที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของการ
เห็นเพียงแวบเดียวนั้นเชื่อได้ยาก

00:02:03.788 --> 00:02:07.204
และเรามักจะคาดคะเนเกินจากความแม่นยำของเรา

00:02:07.204 --> 00:02:08.164
ด้วยปัจจัยเหล่านี้

00:02:08.164 --> 00:02:12.093
การบ่งชี้ที่เป็นเอกฉันท์เริ่มดูจะมี
ความน่าเชื่อถือน้อยลง

00:02:12.093 --> 00:02:14.705
และเป็นเหมือนความบกพร่องของระบบ

00:02:14.705 --> 00:02:17.024
หรือความลำเอียงที่เกิดขึ้น

00:02:17.024 --> 00:02:21.013
ความบกพร่องของระบบไม่เพียงเกิดขึ้น
ในกรณีของการตัดสินของมนุษย์เท่านั้น

00:02:21.013 --> 00:02:23.364
ในปี ค.ศ. 1993-2008

00:02:23.364 --> 00:02:28.835
มีการตรวจพบ DNA ของหญิงสาวในที่เกิดเหตุ
อาชญากรรมหลายแห่งในยุโรป

00:02:28.835 --> 00:02:34.433
ซึ่งเรียกว่าเป็นฆาตกรที่หาตัวจับยาก
ชื่อว่า Phantom of Heilbronn

00:02:34.433 --> 00:02:40.233
แต่หลักฐานเกี่ยวกับ DNA นี้มีความสอดคล้อง
กับที่เกิดเหตุเพราะเกิดความผิดพลาดขึ้นมา

00:02:40.233 --> 00:02:43.963
ปรากฎว่าสำลีที่ใช้ตรวจหาตัวอย่าง DNA

00:02:43.963 --> 00:02:50.045
เกิดอุบัติเหตุถูกปนเปื้อนโดยผู้หญิงคนหนึ่ง
ที่ทำงานในโรงงานผลิต

00:02:50.045 --> 00:02:54.194
ในบางกรณีระบบที่ผิดพลาดเกิดจาก
การเจตนาทุจริต

00:02:54.194 --> 00:02:59.218
เหมือนประชามติที่จัดทำขึ้นโดยซัดดัม ฮุสเซน
ในปี ค.ศ.2002

00:02:59.218 --> 00:03:06.368
ที่ระบุว่ามีผู้ลงคะแนนเสียงถึง 100% 
พร้อมกับนิยมชมชอบถึง 100% เช่นกัน

00:03:06.368 --> 00:03:09.456
กับการเป็นประธานาธิบดีอีกเจ็ดปี

00:03:09.456 --> 00:03:10.839
เมื่อคุณมองเห็นเรื่องแบบนี้

00:03:10.839 --> 00:03:15.121
ความย้อนแย้งในความเป็นเอกฉันท์
อาจจะไม่ใช่ความย้อนแย้งทั้งหมด


00:03:15.121 --> 00:03:18.244
ความเห็นพ้องตรงกันอย่างเป็นเอกฉันท์
ยังเป็นแค่ความคิดเชิงทฤษฏี

00:03:18.244 --> 00:03:23.588
โดยเฉพาะกรณีที่มีคาดหวังต่ำมาก
ในตัวแปรและความไม่แน่นอน


00:03:23.588 --> 00:03:24.557
แต่ในทางปฏิบัติแล้ว

00:03:24.557 --> 00:03:29.058
การได้เสียงเอกฉันท์ในสภาวะ
ที่ความเป็นเอกฉันท์ไม่น่าเกิดขึ้นได้

00:03:29.058 --> 00:03:34.180
บอกเราว่าน่าจะมีปัจจัยซ่อนเร้นบางประการ
ที่กำลังส่งผลอยู่ในระบบ

00:03:34.180 --> 00:03:37.018
บางทีเราอาจจะต่อสู้เพื่อความสมานฉันท์
และฉันทามติ

00:03:37.018 --> 00:03:42.159
ในหลายสถานการณ์ ความผิดพลาดและความเห็นต่าง
ยังเป็นสิ่งที่คาดหวังได้ตามธรรมชาติ

00:03:42.159 --> 00:03:44.696
และถ้าผลลัพธ์ที่สมบูรณ์แบบนั้น
ดูดีเกินกว่าจะเป็นจริงได้


00:03:44.696 --> 00:03:46.343
มันก็อาจจะเกินจริงไปจริง ๆ