1
00:00:06,713 --> 00:00:10,030
ลองนึกถึงการชี้ตัวผู้ต้องหาโดยพยาน 10 คน

2
00:00:10,030 --> 00:00:15,631
มาชี้ตัวโจรปล้นธนาคารที่พวกเขาได้เห็น
ระหว่างการหลบหนีออกจากที่เกิดเหตุ

3
00:00:15,631 --> 00:00:18,274
หากพยานมากกว่า 6 คนชี้ตัวคนร้ายคนเดียวกัน

4
00:00:18,274 --> 00:00:21,204
นั่นมีความเป็นไปได้มากกว่า
คนนั้นคือผู้ต้องหา

5
00:00:21,204 --> 00:00:23,015
แต่หากพยานทั้ง 10 คนชี้ไปที่คนเดียวกัน

6
00:00:23,015 --> 00:00:25,209
คุณอาจจะคิดว่าคดีนี้ยิ่งหนักแน่นทีเดียว

7
00:00:25,209 --> 00:00:27,255
แต่คุณอาจจะคิดผิด

8
00:00:27,255 --> 00:00:29,728
สำหรับพวกเราส่วนใหญ่สิ่งนี้อาจฟังดูแปลก

9
00:00:29,728 --> 00:00:34,693
แต่ไหนแต่ไรมา สังคมของเราให้ความสำคัญ
กับการลงคะแนนเสียงกับเสียงส่วนใหญ่

10
00:00:34,693 --> 00:00:35,693
ไม่ว่าจะเป็นการเมือง

11
00:00:35,693 --> 00:00:36,693
ธุรกิจ

12
00:00:36,693 --> 00:00:37,751
หรือวงการบันเทิง

13
00:00:37,751 --> 00:00:42,030
ดังนั้นเป็นเรื่องปกติที่จะคิดว่า
ยิ่งเสียงส่วนมากคือยิ่งดี

14
00:00:42,030 --> 00:00:44,863
จนถึงบัดนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้น

15
00:00:44,863 --> 00:00:48,986
แต่ในบางครั้ง ยิ่งคุณเข้าใกล้ความเป็น
เอกฉันท์มากเท่าไหร่

16
00:00:48,986 --> 00:00:52,590
ผลที่ได้จะมีความน่าเชื่อถือน้อยลง

17
00:00:52,590 --> 00:00:56,032
สิ่งนี้เรียกว่าความย้อนแย้ง
ของความเป็นเอกฉันท์

18
00:00:56,032 --> 00:00:58,347
ปัจจัยสำคัญในการทำความเข้าใจ
ความย้อนแย้งนี้

19
00:00:58,347 --> 00:01:01,894
คือในการพิจารณาองค์รวมของ
ความไม่แน่นอน

20
00:01:01,894 --> 00:01:05,783
เกี่ยวกับประเภทของเหตุการณ์
ที่คุณเผชิญอยู่

21
00:01:05,783 --> 00:01:09,936
ยกตัวอย่างเช่น หากเราให้พยานจำแนก
แอปเปิ้ลออกมา

22
00:01:09,936 --> 00:01:13,389
ผลที่ได้ก็จะเป็นเอกฉันท์อย่างแน่นอน

23
00:01:13,389 --> 00:01:17,500
แต่ในกรณีที่เราจำเป็นจะต้องคำนึงถึง
ความแตกต่างทางธรรมชาติบางอย่าง

24
00:01:17,500 --> 00:01:21,334
เราต้องคำนึงถึงการกระจายที่ต่างออกไปด้วย

25
00:01:21,334 --> 00:01:23,460
ถ้าเราลองโยนเหรียญ 100 ครั้ง

26
00:01:23,460 --> 00:01:28,156
เราคงคาดหวังว่าจะได้เห็นด้านหัวประมาณ
50% ของจำนวนครั้งทั้งหมด

27
00:01:28,156 --> 00:01:31,541
ถ้าหากผลลัพธ์ออกมาว่าเหรียญออกหัวทั้งหมด

28
00:01:31,541 --> 00:01:34,177
คุณจะตั้งสมมติฐานว่าน่าจะมีบางสิ่งผิดปกติ

29
00:01:34,177 --> 00:01:35,972
ซึ่งไม่ได้มาจากการโยนของเรา

30
00:01:35,972 --> 00:01:39,001
แต่ผิดปกติที่ตัวเหรียญเอง

31
00:01:39,001 --> 00:01:43,806
แน่นอนว่า การชี้ตัวผู้ต้องหาไม่ได้
เป็นการสุ่มเหมือนการโยนเหรียญ

32
00:01:43,806 --> 00:01:48,339
แต่มันก็ไม่ได้ชัดเจนเหมือนกันแยกแอปเปิ้ล
ออกจากกล้วยเช่นกัน

33
00:01:48,339 --> 00:01:54,203
อันที่จริงแล้ว การศึกษาในปี ค.ศ. 1944
พบว่า 48% ของพยาน

34
00:01:54,203 --> 00:01:56,967
มีแนวโน้มที่จะชี้ตัวผู้ต้องหาผิดคน

35
00:01:56,967 --> 00:02:00,312
แม้ว่าพวกเขาจะมั่นใจในการชี้ตัวของพวกเขา
มากก็ตาม

36
00:02:00,312 --> 00:02:03,788
ความทรงจำที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของการ
เห็นเพียงแวบเดียวนั้นเชื่อได้ยาก

37
00:02:03,788 --> 00:02:07,204
และเรามักจะคาดคะเนเกินจากความแม่นยำของเรา

38
00:02:07,204 --> 00:02:08,164
ด้วยปัจจัยเหล่านี้

39
00:02:08,164 --> 00:02:12,093
การบ่งชี้ที่เป็นเอกฉันท์เริ่มดูจะมี
ความน่าเชื่อถือน้อยลง

40
00:02:12,093 --> 00:02:14,705
และเป็นเหมือนความบกพร่องของระบบ

41
00:02:14,705 --> 00:02:17,024
หรือความลำเอียงที่เกิดขึ้น

42
00:02:17,024 --> 00:02:21,013
ความบกพร่องของระบบไม่เพียงเกิดขึ้น
ในกรณีของการตัดสินของมนุษย์เท่านั้น

43
00:02:21,013 --> 00:02:23,364
ในปี ค.ศ. 1993-2008

44
00:02:23,364 --> 00:02:28,835
มีการตรวจพบ DNA ของหญิงสาวในที่เกิดเหตุ
อาชญากรรมหลายแห่งในยุโรป

45
00:02:28,835 --> 00:02:34,433
ซึ่งเรียกว่าเป็นฆาตกรที่หาตัวจับยาก
ชื่อว่า Phantom of Heilbronn

46
00:02:34,433 --> 00:02:40,233
แต่หลักฐานเกี่ยวกับ DNA นี้มีความสอดคล้อง
กับที่เกิดเหตุเพราะเกิดความผิดพลาดขึ้นมา

47
00:02:40,233 --> 00:02:43,963
ปรากฎว่าสำลีที่ใช้ตรวจหาตัวอย่าง DNA

48
00:02:43,963 --> 00:02:50,045
เกิดอุบัติเหตุถูกปนเปื้อนโดยผู้หญิงคนหนึ่ง
ที่ทำงานในโรงงานผลิต

49
00:02:50,045 --> 00:02:54,194
ในบางกรณีระบบที่ผิดพลาดเกิดจาก
การเจตนาทุจริต

50
00:02:54,194 --> 00:02:59,218
เหมือนประชามติที่จัดทำขึ้นโดยซัดดัม ฮุสเซน
ในปี ค.ศ.2002

51
00:02:59,218 --> 00:03:06,368
ที่ระบุว่ามีผู้ลงคะแนนเสียงถึง 100% 
พร้อมกับนิยมชมชอบถึง 100% เช่นกัน

52
00:03:06,368 --> 00:03:09,456
กับการเป็นประธานาธิบดีอีกเจ็ดปี

53
00:03:09,456 --> 00:03:10,839
เมื่อคุณมองเห็นเรื่องแบบนี้

54
00:03:10,839 --> 00:03:15,121
ความย้อนแย้งในความเป็นเอกฉันท์
อาจจะไม่ใช่ความย้อนแย้งทั้งหมด


55
00:03:15,121 --> 00:03:18,244
ความเห็นพ้องตรงกันอย่างเป็นเอกฉันท์
ยังเป็นแค่ความคิดเชิงทฤษฏี

56
00:03:18,244 --> 00:03:23,588
โดยเฉพาะกรณีที่มีคาดหวังต่ำมาก
ในตัวแปรและความไม่แน่นอน


57
00:03:23,588 --> 00:03:24,557
แต่ในทางปฏิบัติแล้ว

58
00:03:24,557 --> 00:03:29,058
การได้เสียงเอกฉันท์ในสภาวะ
ที่ความเป็นเอกฉันท์ไม่น่าเกิดขึ้นได้

59
00:03:29,058 --> 00:03:34,180
บอกเราว่าน่าจะมีปัจจัยซ่อนเร้นบางประการ
ที่กำลังส่งผลอยู่ในระบบ

60
00:03:34,180 --> 00:03:37,018
บางทีเราอาจจะต่อสู้เพื่อความสมานฉันท์
และฉันทามติ

61
00:03:37,018 --> 00:03:42,159
ในหลายสถานการณ์ ความผิดพลาดและความเห็นต่าง
ยังเป็นสิ่งที่คาดหวังได้ตามธรรมชาติ

62
00:03:42,159 --> 00:03:44,696
และถ้าผลลัพธ์ที่สมบูรณ์แบบนั้น
ดูดีเกินกว่าจะเป็นจริงได้


63
00:03:44,696 --> 00:03:46,343
มันก็อาจจะเกินจริงไปจริง ๆ