WEBVTT

00:00:00.965 --> 00:00:03.507
ฉันไม่เคยคิดเคยฝัน

00:00:03.531 --> 00:00:07.483
ว่ามือวางระเบิดพลีชีพอายุ 19 ปี

00:00:07.507 --> 00:00:11.188
จะเป็นคนสอนบทเรียนที่มีค่ากับฉัน

00:00:12.640 --> 00:00:13.807
แต่เขาสอนค่ะ

00:00:14.640 --> 00:00:19.259
เขาสอนฉันให้ไม่มีวันทึกทัก

00:00:19.283 --> 00:00:22.423
เรื่องของคนที่เราไม่รู้จักเป็นอันขาด

NOTE Paragraph

00:00:24.414 --> 00:00:28.543
เช้าวันพฤหัสบดี
ในเดือนกรกฎาคม ปี ค.ศ. 2005

00:00:28.567 --> 00:00:31.625
มือวางระเบิดกับฉัน

00:00:31.649 --> 00:00:36.196
เลือกขึ้นรถไฟขบวนเดียวกัน
ในเวลาเดียวกัน โดยที่ไม่รู้มาก่อน

00:00:36.220 --> 00:00:40.683
เรายืนห่างกันแค่ไม่กี่ฟุตเอง

00:00:42.345 --> 00:00:43.495
ฉันไม่เห็นเขาหรอกค่ะ

00:00:44.185 --> 00:00:45.976
เอาจริง ๆ แล้ว ฉันไม่เห็นใครเลย

00:00:46.000 --> 00:00:48.587
เป็นเหมือนตามปกติ
ที่ไม่มีใครมองใครตอนอยู่บนรถไฟ

00:00:48.611 --> 00:00:51.912
แต่ฉันว่าเขาคงเห็นฉัน

00:00:52.916 --> 00:00:55.957
ฉันเดาว่าเขาคงมองพวกเราทุกคน

00:00:56.687 --> 00:01:00.901
ขณะที่มือเขาสัมผัสอยู่กับปุ่มกดระเบิด

00:01:02.439 --> 00:01:06.884
ฉันก็สงสัยอยู่บ่อย ๆ 
ว่าตอนนั้นเขาคิดอะไรอยู่

00:01:06.908 --> 00:01:10.265
โดยเฉพาะในช่วงไม่กี่วินาทีสุดท้าย

NOTE Paragraph

00:01:12.765 --> 00:01:14.374
ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องส่วนตัว

00:01:14.977 --> 00:01:18.994
เขาไม่ได้ตั้งใจจะฆ่า
หรือทำให้ฉันที่มีชื่อว่า จิล ฮิคส์ พิการ

00:01:19.018 --> 00:01:20.771
เขาไม่รู้จักฉัน

00:01:21.758 --> 00:01:22.932
ไม่เลยค่ะ

00:01:23.666 --> 00:01:26.612
แต่เขากลับเลือกที่จะตราหน้า

00:01:26.636 --> 00:01:31.241
ว่าฉันผิดและไม่เป็นที่ต้องการ

00:01:32.272 --> 00:01:35.652
ฉันกลายเป็นศัตรู

00:01:37.390 --> 00:01:40.966
สำหรับเขาแล้วฉันเป็น "คนอื่น"

00:01:40.990 --> 00:01:43.687
"พวกนั้น" ไม่ใช่ "พวกเรา"

00:01:45.581 --> 00:01:50.855
คำตราหน้าว่า "ศัตรู"
ช่วยทำให้เขามองว่าเราไม่ใช่คน

00:01:51.674 --> 00:01:54.101
ช่วยดลใจให้เขากดระเบิด

00:01:55.339 --> 00:01:57.506
เขาไม่ได้เลือกคนหรอกค่ะ

00:01:58.875 --> 00:02:04.058
แค่ในขบวนที่ฉันอยู่
26 ชีวิตอันมีค่าก็ถูกพรากไป

00:02:05.042 --> 00:02:06.970
ฉันเองก็เกือบเป็นหนึ่งในนั้น

NOTE Paragraph

00:02:08.855 --> 00:02:11.596
ในช่วงเวลาสั้น ๆ เพียงชั่วอึดใจ

00:02:11.620 --> 00:02:15.290
เหมือนเราดูดให้จมสู่ความมืดมิด

00:02:15.314 --> 00:02:17.696
ซึ่งมันเหมือนจริงเสียยิ่งกว่าจริง

00:02:17.720 --> 00:02:22.079
กับการเดินฝ่าน้ำมันในจินตนาของฉัน

00:02:23.398 --> 00:02:25.448
เราไม่รู้หรอก ว่าเราเป็นศัตรูกัน

00:02:26.321 --> 00:02:30.379
เราเป็นเพียงคนที่สัญจรไปมา
คนที่เมื่อไม่กี่นาทีก่อน

00:02:30.403 --> 00:02:32.887
ทำตามมารยาทบนรถไฟ

00:02:32.911 --> 00:02:35.117
ไม่สบตาใคร

00:02:35.141 --> 00:02:36.291
ไม่คุย

00:02:36.894 --> 00:02:39.766
ไม่สนทนาอะไรกับใครทั้งนั้น

NOTE Paragraph

00:02:41.948 --> 00:02:44.901
แต่เมื่อความมืดเลือนหายไป

00:02:45.776 --> 00:02:47.401
เราเอื้อมเข้าหากัน

00:02:48.179 --> 00:02:49.691
เราช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

00:02:50.808 --> 00:02:53.269
เราตะโกนบอกชื่อตัวเอง

00:02:53.293 --> 00:02:55.444
เหมือนเวลาเช็คชื่อในชั้นเรียน

00:02:56.389 --> 00:02:58.666
รอคนอื่นตอบ

NOTE Paragraph

00:03:00.559 --> 00:03:03.222
"ฉันชื่อจิล ฉันอยู่ที่นี่

00:03:05.111 --> 00:03:06.421
ฉันยังมีชีวิต

00:03:08.279 --> 00:03:09.468
โอเคนะ"

NOTE Paragraph

00:03:11.697 --> 00:03:12.883
"ฉันชื่อจิล

00:03:13.679 --> 00:03:14.875
อยู่ตรงนี้

00:03:16.318 --> 00:03:17.627
ยังมีชีวิตอยู่

00:03:19.329 --> 00:03:20.524
โอเคนะ"

NOTE Paragraph

00:03:23.096 --> 00:03:25.637
ฉันไม่รู้จักเอลิสัน

00:03:26.399 --> 00:03:30.641
แต่ฉันคอยฟังเธอตอบมา
ทุก ๆ สองสามนาที

00:03:31.340 --> 00:03:32.958
ฉันไม่รู้จักริชาร์ด

00:03:33.839 --> 00:03:36.728
แต่มันสำคัญสำหรับฉันที่เขารอดชีวิต

NOTE Paragraph

00:03:38.752 --> 00:03:40.546
ฉันก็บอกพวกเขา

00:03:40.570 --> 00:03:42.053
ไปแค่ชื่อต้น

00:03:43.013 --> 00:03:44.164
พวกเขาไม่รู้

00:03:44.188 --> 00:03:47.711
ว่าฉันเป็นหัวหน้าแผนก
ของสภาการออกแบบ

00:03:49.185 --> 00:03:52.742
และนี่คือกระเป๋าใบเก่งของฉัน

00:03:52.766 --> 00:03:55.217
ที่ถูกกู้ได้จากเช้าวันนั้นเช่นกันกัน

00:03:56.479 --> 00:04:00.445
พวกเขาไม่รู้ว่าบทความฉันถูกตีพิมพ์
ลงวารสารสถาปัตย์และการออกแบบ

00:04:00.469 --> 00:04:03.785
ไม่รู้ว่าฉันเป็นสมาชิกราชสมาคมศิลปะ

00:04:03.809 --> 00:04:05.274
ไม่รู้ว่าฉันใส่ชุดสีดำ --

00:04:06.695 --> 00:04:07.861
ตอนนี้ก็ยังใส่อยู่ --

00:04:08.566 --> 00:04:11.122
ไม่ว่าฉันสูบซิการ์ริลโล

00:04:11.888 --> 00:04:14.191
เดี๋ยวนี้ฉันไม่ได้สูบแล้วล่ะค่ะ

00:04:14.215 --> 00:04:18.399
ฉันดื่มจินและดู TED Talks

00:04:18.423 --> 00:04:24.629
แน่ล่ะค่ะ ฉันไม่เคยคิดเคยฝัน
ว่าวันหนึ่งฉันจะมายืน

00:04:25.593 --> 00:04:28.488
มาปรับสมดุลร่างกายตัวเอง
บนขาเทียมสองข้าง

00:04:28.512 --> 00:04:29.669
มาเป็นผู้บรรยาย

NOTE Paragraph

00:04:30.651 --> 00:04:36.295
ฉันเป็นสาวชาวออสเตรเลีย ที่ตอนนั้น
กำลังทำสิ่งที่น่าทึ่ง อยู่ในกรุงลอนดอน

00:04:36.319 --> 00:04:39.152
และฉันก็ไม่พร้อมให้มันจบแต่เพียงแค่นั้น

00:04:40.882 --> 00:04:44.040
ฉันตั้งมั่นว่าต้องรอดให้ได้

00:04:44.064 --> 00:04:49.266
ฉันถึงขนาดใช้ผ้าพันคอ
เป็นตัวขันชะเนาะขาท่อนบนทั้งสองข้าง

00:04:49.290 --> 00:04:54.623
และปิดกั้นทุกอย่างและทุกคนออกไป

00:04:55.345 --> 00:04:58.605
เพื่อตั้งสติและฟังแต่เสียงของตัวเอง

00:04:58.629 --> 00:05:01.763
ใช้แค่สัญชาตญาณในการนำทาง

00:05:03.085 --> 00:05:05.179
ฉันบังคับให้ตัวเองหายใจช้า ๆ

00:05:05.847 --> 00:05:07.627
ฉันยกต้นขาขึ้น

00:05:07.651 --> 00:05:09.319
ฉันสั่งให้ตัวเองนั่งหลังตรง

00:05:09.343 --> 00:05:13.013
และฝืนตัวเองให้ถ่างตาเอาไว้

NOTE Paragraph

00:05:14.681 --> 00:05:18.013
ฉันอดทนอยู่เกือบชั่วโมง

00:05:19.030 --> 00:05:23.411
ช่วงเวลาหนึ่งชั่วโมง
ที่ใช้ทบทวนชีวิตที่ผ่านมา

00:05:23.435 --> 00:05:25.231
จนถึงวินาทีนั้น

00:05:27.199 --> 00:05:30.278
บางทีฉันน่าจะทำให้มากกว่านี้

00:05:31.223 --> 00:05:34.427
น่าจะใช้ชีวิตให้เต็มที่กว่านี้
ออกไปเห็นโลกให้มากกว่านี้

00:05:34.451 --> 00:05:38.865
บางที ฉันน่าจะออกไปวิ่ง เต้นรำ 
เรียนโยคะ

00:05:40.317 --> 00:05:45.255
แต่สิ่งที่ฉันให้ความสำคัญ
และความสนใจตลอดมาคือการงาน

00:05:45.279 --> 00:05:47.180
ฉันมีชีวิตอยู่เพื่อทำงาน

00:05:47.730 --> 00:05:50.537
ชื่อและตำแหน่งบนนามบัตร

00:05:50.561 --> 00:05:51.831
มีความหมายสำหรับฉัน

00:05:53.688 --> 00:05:57.298
แต่มันไม่มีความหมายอะไรเลย
ในอุโมงค์รถไฟใต้ดินวันนั้น

NOTE Paragraph

00:05:59.226 --> 00:06:03.696
กว่าจะถึงตอนที่ฉันรู้สึกตัว
ว่าเจ้าหน้าที่กู้ภัย

00:06:03.720 --> 00:06:05.860
กำลังแตะตัวฉัน

00:06:06.472 --> 00:06:08.589
ฉันไม่เหลือแรงจะพูดแล้ว

00:06:08.613 --> 00:06:13.592
พูดไม่ได้แม้แต่คำสั้น ๆ อย่าง "จิล"

00:06:15.183 --> 00:06:17.918
ฉันยอมยกร่างกายของฉัน
ให้เป็นภาระของพวกเขา

00:06:17.942 --> 00:06:20.815
ฉันทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้แล้ว

00:06:20.839 --> 00:06:24.535
และต่อจากนี้ชีวิตฉันอยู่ในมือพวกเขา

NOTE Paragraph

00:06:27.091 --> 00:06:28.479
ฉันเข้าใจอย่างถ่องแท้

00:06:29.283 --> 00:06:35.481
ว่าความเป็นมนุษย์มีหน้าตาอย่างไร

00:06:35.972 --> 00:06:39.171
ก็ตอนที่ฉันเห็นป้ายประจำตัว

00:06:39.195 --> 00:06:42.454
ที่พวกเขาติดให้ฉัน
ตอนส่งฉันไปโรงพยาบาล

00:06:42.478 --> 00:06:43.652
มันเขียนว่า

00:06:44.218 --> 00:06:49.488
"ผู้รอดชีวิตไม่ทราบชื่อ เพศหญิง"

00:06:51.162 --> 00:06:55.377
ผู้รอดชีวิตไม่ทราบชื่อ เพศหญิง

00:06:57.004 --> 00:06:59.951
คำไม่กี่พยางค์นี่คือของขวัญของฉัน

00:07:01.125 --> 00:07:03.872
สิ่งที่มันบอกฉันอย่างชัดเจน

00:07:03.896 --> 00:07:06.601
คือชีวิตฉันปลอดภัยแล้ว

00:07:06.625 --> 00:07:09.769
ด้วยเหตุผลเดียวคือเพราะฉันเป็นมนุษย์

00:07:10.610 --> 00:07:14.794
ความแตกต่างทั้งหลายไม่ใช่เรื่องสำคัญ

00:07:14.818 --> 00:07:19.375
สำหรับเจ้าหน้าที่กู้ภัย
ที่พร้อมทุ่มเททุกอย่าง

00:07:20.129 --> 00:07:21.669
เพื่อช่วยชีวิตฉัน

00:07:22.458 --> 00:07:25.181
เพื่อช่วยชีวิตคนไม่ทราบชื่อ
ให้ได้มากที่สุด

00:07:25.205 --> 00:07:27.537
และยอมกระทั่งเสี่ยงชีวิตตนเอง

00:07:28.405 --> 00:07:32.576
สำหรับพวกเขาแล้ว 
มันไม่สำคัญเลยว่าฉันจะรวยหรือจน

00:07:33.298 --> 00:07:35.439
ผิวของฉันจะเป็นสีอะไร

00:07:35.463 --> 00:07:37.025
ฉันจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย

00:07:37.049 --> 00:07:38.946
ฉันชอบเพศไหน

00:07:39.613 --> 00:07:41.216
ลงคะแนนเลือกใคร

00:07:41.240 --> 00:07:42.758
มีการศึกษาดีหรือเปล่า

00:07:42.782 --> 00:07:46.471
มีศาสนาหรือไม่

00:07:47.409 --> 00:07:49.353
ไม่มีเรื่องไหนสำคัญ

00:07:49.377 --> 00:07:54.020
ไปมากกว่าความที่ฉันเป็นมนุษย์คนหนึ่ง

NOTE Paragraph

00:07:55.881 --> 00:07:59.361
ฉันมองว่าตัวเองเป็นข้อเท็จจริงที่มีชีวิต

00:08:00.223 --> 00:08:02.252
เป็นข้อพิสูจน์

00:08:02.276 --> 00:08:09.004
ว่าความรักและความเคารพที่ไร้เงื่อนไข
ไม่ได้แค่ช่วย

00:08:09.028 --> 00:08:12.069
แต่มันยังเปลี่ยนแปลงชีวิตอีกด้วย

00:08:13.226 --> 00:08:17.694
นี่คือภาพอันน่าทึ่งของเจ้าหน้าที่กู้ภัย
ที่ช่วยฉัน ภาพของแอนดี้กับฉัน


00:08:17.718 --> 00:08:19.590
ที่เพิ่งถ่ายเมื่อปีที่แล้ว

00:08:20.080 --> 00:08:22.641
สิบปีหลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้น

00:08:22.665 --> 00:08:25.009
ภาพของพวกเราสองคนเดินแนบชิดกัน

NOTE Paragraph

00:08:27.559 --> 00:08:29.677
ฝ่าช่วงความโกลาหล

00:08:29.701 --> 00:08:32.541
มีคนคอยจับมือฉันไม่ห่าง

00:08:33.200 --> 00:08:36.073
มีคนคอยลูบหน้าปลอบประโลม

00:08:37.161 --> 00:08:38.573
ฉันรู้สึกยังไงน่ะหรือคะ

00:08:39.541 --> 00:08:40.763
ฉันรู้สึกถึงรัก

00:08:41.685 --> 00:08:46.502
สิ่งที่เป็นโล่คอยกำบังฉัน
จากความเกลียดชังและการจองเวร

00:08:46.526 --> 00:08:49.515
สิ่งที่ทำให้ฉันกล้าจะพูดว่า

00:08:49.539 --> 00:08:52.419
ให้มันจบลงแค่นี้เถิด

00:08:54.006 --> 00:08:55.197
คือความรัก

00:08:56.585 --> 00:08:58.583
ฉันได้รับความรัก

NOTE Paragraph

00:09:01.234 --> 00:09:07.499
ฉันเชื่อว่าความเป็นไปได้
ที่เราจะเปลี่ยนแปลงโลกด้วยความรัก

00:09:07.523 --> 00:09:09.103
นั้นมากมายเหลือเกิน

00:09:09.127 --> 00:09:12.031
เพราะฉันรู้ซึ้งว่า
พวกเราสามารถทำอะไรได้

00:09:12.055 --> 00:09:15.252
ฉันเชื่อในความดีงามของมนุษยชาติ

00:09:15.930 --> 00:09:19.840
เรื่องนี้ทิ้งปมให้ฉันต้องทบทวน

00:09:19.864 --> 00:09:23.266
และคำถามให้พวกเราทุกคนลองขบคิด

00:09:24.512 --> 00:09:30.385
สิ่งที่รวมใจเราเข้าด้วยกัน ไม่ได้ยิ่งใหญ่
กว่าสิ่งที่ทำให้เราแตกแยกหรือ

00:09:31.663 --> 00:09:35.453
จำเป็นด้วยหรือที่ต้องมีโศกนาฏกรรม
หรือหายนะ

00:09:35.477 --> 00:09:39.973
เพื่อทำให้เรารู้สึกว่าพวกเราทุกคน
ผูกพันเป็นสายพันธุ์เดียวกัน

00:09:40.902 --> 00:09:42.761
ว่าเป็นมนุษย์เหมือน ๆ กัน

00:09:43.755 --> 00:09:48.961
และเมื่อไรกัน 
ที่เราจะใช้ปัญญาแห่งยุคสมัยนี้

00:09:49.764 --> 00:09:53.134
เพื่อก้าวผ่านแค่การอดทนกับอีกฝ่าย

00:09:53.931 --> 00:09:56.868
และเปลี่ยนมันเป็นการยอมรับ

00:09:56.892 --> 00:10:02.225
คนที่เราตราหน้าไว้
จนถึงวันที่มีโอกาสได้รู้จักเขาจริง ๆ

NOTE Paragraph

00:10:03.550 --> 00:10:04.710
ขอบคุณค่ะ

NOTE Paragraph

00:10:04.734 --> 00:10:11.532
(เสียงปรบมือ)