0:00:00.965,0:00:03.507
هرگز تصور نمیکردم

0:00:03.531,0:00:07.483
که یک بمب گذار انتحاری ۱۹ ساله

0:00:07.507,0:00:11.518
بتواند درسی چنان با ارزش به من بدهد.

0:00:12.640,0:00:14.077
اما داد.

0:00:14.640,0:00:19.259
او به من یاد داد که هرگز چیزی را

0:00:19.283,0:00:23.143
درباره کسی که نمیشناسم فرض نکنم.

0:00:24.414,0:00:28.543
در صبح یکی از سه شنبههای جولای ۲۰۰۵،

0:00:28.567,0:00:31.625
بمب گذار و من، ناآگاهانه

0:00:31.649,0:00:36.196
در یک زمان سوار یک قطار شدیم،

0:00:36.220,0:00:40.683
و ظاهرا تنها چند قدم دور از هم ایستادیم.

0:00:42.345,0:00:43.495
من او را ندیدم.

0:00:44.185,0:00:45.976
در واقع، من هیچ کس را ندیدم.

0:00:46.000,0:00:48.587
میدانیم که نباید در قطار به کسی نگاه کرد،

0:00:48.611,0:00:51.912
اما حدس میزنم او مرا دید.

0:00:52.916,0:00:58.147
من فکر میکنم آن هنگام که[br]دستش بر کلید انفجار مردد بود

0:00:58.147,0:01:00.901
داشت به همه ما نگاه میکرد.

0:01:02.439,0:01:06.884
بارها از خودم پرسیدهام: در چه فکری بود؟

0:01:06.908,0:01:10.265
مخصوصاً در آن ثانیههای نهایی.

0:01:12.765,0:01:14.794
میدانم که شخصی نبود.

0:01:14.977,0:01:18.994
نقشه نکشیده بود که مرا بکشد [br]یا به من جیل هیکس، صدمه وارد کند.

0:01:19.018,0:01:21.531
منظورم این است که -- [br]او مرا نمیشناخت.

0:01:21.781,0:01:22.932
نه.

0:01:23.666,0:01:25.266
در عوض

0:01:25.266,0:01:31.241
برچسبی ناخواسته و بی جا بر من نهاده بود.

0:01:32.272,0:01:35.652
من دشمن شده بودم.

0:01:37.390,0:01:40.966
برای او، من همان «دیگری» بودم،

0:01:40.990,0:01:44.107
همان «آنها» که در برابر «ما» بودند.

0:01:45.581,0:01:50.855
نام «دشمن» به او اجازه میداد [br]تا ما را از انسانیت ساقط کند.

0:01:51.674,0:01:54.621
به او اجازه داد تا آن دکمه را فشار دهد.

0:01:55.339,0:01:58.086
و گزینشی هم نبود.

0:01:58.875,0:02:04.058
بیست و شش جان پر ارزش [br]تنها در کوپه ما از دست رفت،

0:02:05.042,0:02:07.560
و من هم تقریبا یکی از آنها بودم.

0:02:08.855,0:02:11.596
در زمانی کمتر از یک بازدم،

0:02:11.620,0:02:15.290
در چنان تاریکی فشردهای فرو شدیم

0:02:15.314,0:02:17.696
که میشد آن را لمس کرد؛

0:02:17.720,0:02:22.609
فکر میکنم غرق شدن در قیر[br]چنان احساسی داشته باشد.

0:02:23.398,0:02:25.448
نمیدانستیم که دشمن هستیم.

0:02:26.321,0:02:30.379
تنها عدهای مسافر بودیم که چند دقیقه قبل،

0:02:30.403,0:02:32.887
داشتیم قوانین تونل را رعایت میکردیم:

0:02:32.911,0:02:35.117
چشم در چشم شدن ممنوع،

0:02:35.141,0:02:36.821
حرف زدن ممنوع،

0:02:36.894,0:02:40.566
و البته هر گونه مکالمهای قدغن.

0:02:41.948,0:02:44.901
اما با پس رفتن تاریکی،

0:02:45.776,0:02:47.401
ما هم بیرون میآمدیم.

0:02:48.179,0:02:49.691
داشتیم به هم کمک میکردیم.

0:02:50.808,0:02:53.269
همدیگر را به اسم صدا میکردیم،

0:02:53.293,0:02:56.064
و کمی شبیه حضور و غیاب،

0:02:56.389,0:02:58.666
منتظر جواب میماندیم.

0:03:00.559,0:03:03.972
«من جیلم. من اینجام.

0:03:05.111,0:03:06.421
من زندهام.

0:03:08.279,0:03:09.468
باشه.»

0:03:11.697,0:03:12.883
«اسم من جیله.

0:03:13.679,0:03:14.875
اینجا.

0:03:16.318,0:03:17.627
زنده.

0:03:19.329,0:03:20.524
باشه.»

0:03:23.096,0:03:26.097
الیسون را نمیشناختم.

0:03:26.399,0:03:30.641
اما هر چند دقیقه منتظر شنیدن صدایش بودم.

0:03:31.340,0:03:32.958
ریچارد را نمیشناختم.

0:03:33.839,0:03:36.728
اما برایم مهم بود که[br]او زنده مانده است.

0:03:38.752,0:03:40.546
تمام چیزی که با آنها به اشتراک گذاشتم

0:03:40.570,0:03:42.053
اسم کوچکم بود.

0:03:43.013,0:03:44.164
انها نمیدانستند که من

0:03:44.188,0:03:47.711
رئیس یکی از بخشهای شورای طراحی هستم.

0:03:49.185,0:03:52.742
و این هم کیف دوست داشتنی من،

0:03:52.766,0:03:55.817
که او هم از آن صبح [br]جان سالم به در برده است.

0:03:56.479,0:04:00.445
آنها نمیدانستند که من [br]مقالات معماری و طراحی منتشر کردهام،

0:04:00.469,0:04:03.785
که عضو انجمن سلطنتی هنر بودم،

0:04:03.809,0:04:05.844
که سیاه میپوشیدم --

0:04:06.695,0:04:07.861
هنوز هم میپوشم --

0:04:08.566,0:04:11.122
که سیگار برگ کوتاه میکشیدم.

0:04:11.888,0:04:14.191
دیگر سیگار نمیکشم.

0:04:14.215,0:04:18.399
جین مینوشیدم و سخنرانی TED میدیدم،

0:04:18.423,0:04:24.629
البته هرگز فکرش را هم نمیکردم[br]که روزی اینجا بایستم،

0:04:25.593,0:04:28.488
سعی کنم تعادلم را روی[br]پاهای مصنوعی حفظ کنم،

0:04:28.512,0:04:30.339
و یک سخنرانی ارائه بدهم.

0:04:30.651,0:04:36.295
من زن جوان استرالیایی بودم که داشتم[br]کارهای خارقالعادهای در لندن میکردم.

0:04:36.319,0:04:39.962
و آمادگی پایان گرفتن همه آنها را نداشتم.

0:04:40.882,0:04:44.040
آن قدر برای نجات مصمم بودم

0:04:44.064,0:04:49.266
که شالم را به عنوان شریان بند[br]بالای پاهایم بستم،

0:04:49.290,0:04:54.623
و همه چیز و همه کس را از سرم بیرون کردم،

0:04:55.345,0:04:58.605
تا تمرکز کنم، تا به خودم گوش کنم،

0:04:58.629,0:05:02.503
تا تنها غریزه مرا هدایت کند.

0:05:03.085,0:05:05.179
سرعت نفس کشیدنم را کاهش دادم.

0:05:05.847,0:05:07.627
رانهایم را بالا بردم.

0:05:07.651,0:05:09.559
خودم را صاف نگه داشتم

0:05:09.559,0:05:13.583
و با میل بستن چشمهایم مبارزه کردم.

0:05:14.681,0:05:18.013
تقریبا یک ساعت دوام آردم،

0:05:19.030,0:05:23.411
ساعتی برای اندیشیدن به تمام زندگیام

0:05:23.435,0:05:25.231
از ابتدا تا آن نقطه.

0:05:27.199,0:05:30.278
شاید باید کارهای بیشتری میکردم.

0:05:31.223,0:05:34.427
شاید میتوانستم[br]بیشتر زندگی کنم، بیشتر ببینم.

0:05:34.451,0:05:39.565
شاید باید میرفتم میدویدم،[br]رقص یاد میگرفتم، یوگا کار میکردم.

0:05:40.317,0:05:45.255
اما اولویت و تمرکز من همیشه کارم بود.

0:05:45.279,0:05:47.180
زندگی کرده بودم تا کار کنم.

0:05:47.730,0:05:50.537
کسی که اسمش روی کارت ویزیتم بود

0:05:50.561,0:05:52.061
برایم اهمیت داشت.

0:05:53.688,0:05:57.598
اما در آن تونل دیگر هیچ اهمیتی نداشت.

0:05:59.226,0:06:03.696
زمانی که اولین تماس

0:06:03.720,0:06:06.290
یکی از امدادگران را احساس کردم،

0:06:06.472,0:06:08.589
قادر به صحبت نبودم،

0:06:08.613,0:06:13.952
حتی نمیتوانستم کلمه کوچکی[br]مثل «جیل» را به زبان بیاورم.

0:06:15.183,0:06:17.918
بدنم را به آنها تسلیم کردم.

0:06:17.942,0:06:20.815
هر کاری از دستم بر میآمد کرده بودم،

0:06:20.839,0:06:24.535
و حالا در دست آنها بودم.

0:06:27.091,0:06:28.799
من تنها وقتی متوجه شدم

0:06:29.283,0:06:35.481
انسان کیست و انسانیت به چه معناست،

0:06:35.972,0:06:37.935
که برای اولین بار

0:06:37.935,0:06:42.454
پلاکی که در بیمارستان[br]به من داده شده بود را دیدم.

0:06:42.478,0:06:43.652
و نوشته بود:

0:06:44.218,0:06:49.488
«یک زن ناشناس»

0:06:51.162,0:06:55.377
یک زن ناشناس.

0:06:57.004,0:06:59.951
آن کلمات هدیه من بودند.

0:07:01.125,0:07:03.872
چیزی که به وضوح به من گفتند

0:07:03.896,0:07:06.601
این بود که جان من نجات پیدا کرد،

0:07:06.625,0:07:09.769
تنها به این دلیل که انسان بودم.

0:07:10.610,0:07:14.794
هرگونه تفاوتی برای خیل عظیم امداد گرانی

0:07:14.818,0:07:17.055
که با خطر انداختن زندگی خودشان،

0:07:17.055,0:07:20.625
برای نجات جان من،

0:07:20.625,0:07:24.758
و تا جایی که میتوانستند [br]نجات ناشناسهای بیشتر

0:07:24.758,0:07:28.020
به صف شده بودند[br]هیچ تفاوتی ایجاد نمیکرد.

0:07:28.405,0:07:33.026
برای آنها اهمیتی نداشت [br]که من فقیر بودم یا غنی،

0:07:33.298,0:07:35.439
پوستم چه رنگی داشت،

0:07:35.463,0:07:37.025
زن بودم یا مرد،

0:07:37.049,0:07:39.336
چه تمایل جنسی داشتم،

0:07:39.613,0:07:41.216
به کی رای داده بودم،

0:07:41.240,0:07:42.758
تحصیل کرده بودم یا نه،

0:07:42.782,0:07:46.471
با ایمان بودم یا ملحد.

0:07:47.409,0:07:49.353
هیچ چیز اهمیت نداشت

0:07:49.377,0:07:54.490
غیر از آنکه من جان شریف انسانی بودم.

0:07:55.881,0:07:59.361
من خود را به عنوان یک شاهد زنده میبینم.

0:08:00.223,0:08:02.252
من اثباتی هستم

0:08:02.276,0:08:09.004
بر اینکه عشق و احترام بی قید و شرط[br]نه تنها میتواند منجی زندگی باشد،

0:08:09.028,0:08:12.529
بلکه میتواند آن را دگرگون کند.

0:08:13.226,0:08:17.694
این عکسی فوق العاده است[br]از من و یکی از امدادگرانم، اندی

0:08:17.718,0:08:19.590
که پارسال گرفته شده است.

0:08:20.080,0:08:22.641
ده سال پس از وقوع واقعه،

0:08:22.665,0:08:25.909
این ما هستیم، شانه به شانه هم.

0:08:27.559,0:08:29.677
در میان همه آشوبها،

0:08:29.701,0:08:32.831
دستم را حس میکردم که فشرده میشد،

0:08:33.200,0:08:36.523
و صورتم که به نرمی نوازش میشد.

0:08:37.161,0:08:38.823
چه احساسی داشتم؟

0:08:39.541,0:08:41.283
احساس دوست داشته شدن.

0:08:41.685,0:08:46.502
چیزی که مرا از تنفر و میل به قصاص حفظ کرد،

0:08:46.526,0:08:49.515
چیزی که به من شهامت میدهد که بگویم:

0:08:49.539,0:08:52.999
این با من تمام میشود

0:08:54.006,0:08:56.037
عشق است.

0:08:56.585,0:08:59.303
من دوست داشته شدم.

0:09:01.234,0:09:07.499
من باور دارم که پتانسیل انتشار تحولات مثبت

0:09:07.523,0:09:09.103
بسیار عظیم است

0:09:09.127,0:09:12.031
زیرا میدانم که ما ظرفیت آن را داریم.

0:09:12.055,0:09:15.822
من از استعداد بشر آگاهم.

0:09:15.930,0:09:19.840
خوب این نکات عظیمی را برای من[br]باقی میگذارد که باید به آنها بیاندیشم

0:09:19.864,0:09:23.556
و چندین سوال برای همه ما مطرح میکند:

0:09:24.512,0:09:31.075
آیا چیزی که ما را یکپارچه میکند بزرگتر از[br]چیزی نیست که ما را از هم سوا میکند؟

0:09:31.663,0:09:35.453
آیا باید حتما یک تراژدی [br]یا یک فاجعه به وقوع بپیوندد

0:09:35.477,0:09:39.973
تا ما عمیقا به عنوان یک گونه واحد

0:09:40.902,0:09:43.581
به عنوان انسان،[br]به هم تعلق خاطر پیدا کنیم؟

0:09:43.755,0:09:49.531
و کی ما میخواهیم خرد عصر خود را[br]در آغوش بگیریم

0:09:49.764,0:09:53.134
و مرز تحمل خود را چنان گسترش دهیم

0:09:53.931,0:09:58.528
تا همه کسانی که [br]پیش از آنکه آنها را بشناسیم

0:09:58.528,0:10:03.145
برای ما تنها برچسبی [br]بیش نیستند را پذیرا باشیم؟

0:10:03.550,0:10:04.710
متشکرم.

0:10:04.734,0:10:11.532
(تشویق)