W ciągu ostatnich miesięcy
wyjeżdżałam na kilka tygodni,

zabierając tylko jedną walizkę ubrań.

Raz zaproszono mnie
na ważną uroczystość,

na którą chciałam założyć
coś szczególnego i nowego.

Nie znalazłam w walizce 
niczego odpowiedniego.

Na szczęście tego dnia byłam
na konferencji technicznej,

więc miałam dostęp do drukarek 3D.

Szybko zaprojektowałam 
spódnicę na komputerze

i przesłałam plik do drukarki.

Części wydrukowały się przez noc.

Rano złożyłam je w całość

w pokoju hotelowym

i tak oto powstała spódnica, 
którą mam dziś na sobie.

(Brawa)

Nie pierwszy raz drukowałam ubrania.

Postanowiłam stworzyć
całą dyplomową kolekcję

w szkole projektowania mody
na domowej drukarce 3D.

Nie wiedziałam zbyt wiele o druku 3D

i miałam tylko dziewięć miesięcy,
by wydrukować pięć modnych kreacji.

Zawsze najlepiej pracuje mi się w domu.

Uwielbiałam testować nowe materiały

i próbowałam opracowywać nowe techniki,

by uzyskać wyjątkowe tkaniny
dla swoich kolekcji.

Chodziłam do starych fabryk
i dziwacznch sklepów

w poszukiwaniu resztek
dziwnych proszków i materiałów,

z którymi potem eksperymentowałam w domu.

Jak sobie wyobrażacie,

moi współlokatorzy nie byli zachwyceni.

(Śmiech)

Postanowiłam więc przerzucić się
na wielkie maszyny,

które nie mieściły się w salonie.

Uwielbiam precyzję i personalizację,

na które pozwalają technologie odzieżowe,

jak maszyny dziewiarskie, 
krojenie laserowe czy sitodruk.

Pewnego lata przyjechałam tu,
do Nowego Jorku, na staż

w domu mody w Chinatown.

Pracowaliśmy nad dwiema fantastycznymi
sukienkami, drukowanymi w 3D.

Były niesamowite - 
jak sami możecie zobaczyć.

Ale miały kilka wad.

Wykonane były z twardego plastiku,
więc były bardzo łamliwe.

Modelki nie mogły w nich siadać,

a plastik drapał je pod pachami.

Drukowanie 3D dało projektantom mozliwość

tworzenia ubrań
dokładnie takich, jak chcieli,

ale musieli korzystać z dużych i drogich
przemysłowych maszyn drukarskich,

znajdujących się w laboratoriach
oddalonych od pracowni.

W tym samym roku 
koleżanka podarowała mi naszyjnik

wydrukowany na drukarce 3D w domu.

Wiedziałam, że takie urządzenia
są dużo tańsze

i dużo bardziej dostępne niż te,
których używaliśmy na stażu.

Popatrzyłam na naszyjnik

i pomyślałam: "Jeśli można
wydrukować w domu naszyjnik,

można też drukować ubrania".

Podobało mi się, że nie będę musiała
chodzić do sklepu

i wybierać materiałów
z ograniczonej oferty.

Będę mogła sama je zaprojektować
i wydrukować w domu.

Znalazłam mała pracownię,

gdzie nauczyłam się wszystkiego, 
co wiem o druku 3D.

Od samego początku
dostałam klucz do laboratorium,

gdzie każdego wieczoru
mogłam przeprowadzać eksperymenty.

Największym wyzwaniem było 
znalezienie odpowiedniego filamentu.

Czym jest filament?

To materiał, z którego drukarka drukuje.

Przez około miesiąc
eksperymentowałam z PLA,

twardym, drapiącym i łamliwym materiałem.

Przełom nastąpił, gdy odkryłam Filaflex,

nowy rodzaj filamentu.

Jest mocny, a jednocześnie 
bardzo elastyczny.

Mogłam wydrukować 
z niego pierwsze ubranie,

czerwony żakiet z napisem "Liberté",

po francusku "wolność",

wdrukowanym w tkaninę.

Wybrałam to słowo, bo czułam się
uskrzydlona i wolna,

mogąc projektować ubranie w domu,

by potem samodzielnie je wydrukować.

Projekt żakietu można łatwo
ściągnąć na komputer

i zmienić napis na inne słowo,

na przykład swoje imię
lub imię ukochanej osoby.

(Śmiech)

Platformy w drukarkach są małe,

musiałam więc złożyć ubranie
w całość jak puzzle.

Chciałam rozwiązać też inny problem

i drukować tkaniny,

których mogłabym używać
jak zwykłych materiałów.

Znalazłam plik open source

z zachwycającym wzorem 
zaprojektowanym przez architekta.

Korzystając z niego, 
wydrukowałam piękną tkaninę,

której mogłam używać
jak zwykłego materiału.

Nawet wygląda trochę jak koronka.

Zmieniając plik, bawiąc się nim,

stworzyłam wiele różnych wersji.

Musiałam jeszcze drukować
przez 1500 godzin,

by dokończyć kolekcję.

Kupiłam więc sześć drukarek,
które pracowały 24 godziny na dobę.

Choć proces ten jest bardzo powolny,

musimy pamiętać, że 20 lat temu
internet też działał dużo wolniej,

Drukowanie 3D przyspieszy

i wkrótce będzie można
wydrukować w domu koszulkę

w kilka godzin, a nawet minut.

Chcecie zobaczyć jak to wygląda?

Publiczność: Tak!

(Brawa)

Rebecca ma na sobie 
jedną z moich pięciu kreacji.

Prawie wszystko wydrukowałam w domu.

Nawet buty.

Publiczność: Wow!

Publiczność: Super!

(Brawa)

Dziękuję, Rebecco.

Dziękuję wam.

W przyszłości drukowane materiały

będą przypominać wyglądem 
i dotykiem te, które znamy dzisiaj,

jak bawełna czy jedwab.

Wyobraźcie sobie spersonalizowane 
ubrania, idealnie na miarę

Muzyka miała kiedyś bardzo fizyczną formę.

Trzeba było pójść do sklepu i kupić CD,

a dziś można ją pobrać

w formie cyfrowej

bezpośrednio na telefon.

Moda też ma bardzo fizyczną formę.

Zastanawiam się, 
jak będzie wyglądał świat,

gdy ubrania będą cyfrowe, jak ta spódnica.

Dziękuję bardzo.

(Brawa)