0:00:00.000,0:00:03.000
ฉันจะพูดเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิงจาก 3 ยุคสมัยได้อย่างไร

0:00:03.000,0:00:06.000
ภายในเวลาเพียงแค่ 10 นาที

0:00:06.000,0:00:09.000
และความลึกซึ้งของสายสัมพันธ์ระหว่างกัน

0:00:09.000,0:00:11.000
ที่เกิดขึ้นในชีวิตของเด็กผู้หญิง

0:00:11.000,0:00:13.000
อายุ 4 ขวบคนหนึ่ง

0:00:13.000,0:00:15.000
ซุกกอด เบียดกันกับน้องสาวตัวน้อย

0:00:15.000,0:00:17.000
แม่ของเธอ และยายของเธอ

0:00:17.000,0:00:19.000
เป็นเวลาห้าวันห้าคืน

0:00:19.000,0:00:21.000
ในเรือลำเล็กๆ ในทะเลจีน

0:00:21.000,0:00:24.000
เมื่อสามสิบกว่าปีก่อน

0:00:24.000,0:00:26.000
สายสัมพันธ์ที่ผูกชีวิตเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆไว้

0:00:26.000,0:00:29.000
และมีอยู่ตลอดไป

0:00:29.000,0:00:31.000
เด็กผู้หญิงคนนั้นตอนนี้อาศัยอยู่ที่ ซาน ฟรานซิสโก

0:00:31.000,0:00:34.000
และกำลังยืนพูดกับทุกคนอยู่ในวันนี้

0:00:34.000,0:00:37.000
นี่ไม่ใช่เรื่องเล่าที่มีตอนจบ

0:00:37.000,0:00:40.000
มันเป็นเหมือนชิ้นจิกซอว์ที่ค่อยๆประกอบเข้าด้วยกัน

0:00:40.000,0:00:44.000
ดิฉันจะเล่าเรื่องชิ้นส่วนพวกนั้นให้ฟัง

0:00:44.000,0:00:46.000
ลองจินตนาการชิ้นส่วนชิ้นแรก

0:00:46.000,0:00:49.000
ผู้ชายคนหนึ่งมีชีวิตเพื่องาน

0:00:49.000,0:00:52.000
เขาเป็นนักกวีและนักเขียนบทละคร

0:00:52.000,0:00:54.000
ผู้ชายที่ชีวิตอยู่เพื่อความหวัง

0:00:54.000,0:00:56.000
หวังเดียวที่จะทำให้ประเทศของเขา

0:00:56.000,0:00:59.000
มีเสรีภาพและความเป็นหนึ่งเดียวกัน

0:00:59.000,0:01:02.000
ลองจินตนาการผู้ชายท่านนั้นเดินทางไปไซ่ง่อนในฐานะนักคอมมิวนิสต์

0:01:02.000,0:01:04.000
เพื่อไปเผชิญความจริงที่ว่า

0:01:04.000,0:01:06.000
ชีวิตเขาที่้ผ่านมาช่างสูญเปล่า

0:01:06.000,0:01:09.000
โดนคำพูดถากถาง ดูถูกมากมาย

0:01:09.000,0:01:12.000
เค้าหลีกหนีจากทุกสิ่งอย่างเงียบๆ

0:01:12.000,0:01:16.000
และสุดท้ายจากโลกนี้ไปโดยไม่มีบันทึกใดๆ ในประวัติศาสตร์

0:01:16.000,0:01:18.000
ผู้ชายคนนั้นคือคุณตาของดิฉัน

0:01:18.000,0:01:22.000
ดิฉันไม่เคยได้มีโอกาสรู้จักเขา

0:01:22.000,0:01:26.000
แต่ชีวิตคนเราไม่ได้มีแค่ความทรงจำเท่านั้น

0:01:26.000,0:01:29.000
คุณยายเล่าเรื่องชีวิตของคุณตาให้ดิฉันฟังเสมอ

0:01:29.000,0:01:32.000
หน้าที่ของดิฉันคือระลึกถึงมันอยู่ตลอด

0:01:32.000,0:01:34.000
และบทเรียนของดิฉันคือ

0:01:34.000,0:01:37.000
แน่นอน ประวัติศ่าสตร์จะตามมาหลอกหลอนเรา

0:01:37.000,0:01:39.000
แต่เรายังยืนหยัดอยู่ได้

0:01:39.000,0:01:41.000
จิ๊กซอว์ชิ้นต่อไป

0:01:41.000,0:01:43.000
คือเรือลำหนึ่งในเวลารุ่งสาง

0:01:43.000,0:01:46.000
กำลังออกสู่ทะเลอย่างเงียบๆ

0:01:46.000,0:01:48.000
เมื่อตอนคุณตาเสีย

0:01:48.000,0:01:50.000
แม่ของดิฉัน คุณไหมมีอายุ 18 ปี

0:01:50.000,0:01:52.000
มีชีวิตแต่งงานที่มาจากการคลุมถุงชน

0:01:52.000,0:01:55.000
และลูกสาวตัวน้อยๆ สองคน

0:01:55.000,0:01:58.000
สำหรับเธอแล้ว ชีวิตลิขิตมาให้ทำเพียงอย่างเดียว

0:01:58.000,0:02:00.000
คือหนีจากครอบครัวที่เธอมี

0:02:00.000,0:02:03.000
และไปเริ่มต้นใหม่ที่ประเทศออสเตรเีลีย

0:02:03.000,0:02:05.000
เธอไม่มีทางเลือกอื่น

0:02:05.000,0:02:07.000
นอกจากจะทำสิ่งที่ตั้งใจไว้ให้สำเร็จ

0:02:07.000,0:02:10.000
หลังจากหนังชีวิตดำเนินไปสี่ปี

0:02:10.000,0:02:12.000
เรือลำน้อยซึ่งปลอมเป็นเรือหาปลา

0:02:12.000,0:02:15.000
จึงลอยออกสู่ทะเล

0:02:15.000,0:02:18.000
ผู้ใหญ่ทุกคนรู้ว่าเป็นเรื่องเสี่ยง

0:02:18.000,0:02:20.000
เสี่ยงมากที่จะเจอโจรสลัด

0:02:20.000,0:02:22.000
ถูกข่มขืนหรือถึงแก่ชีวิต

0:02:22.000,0:02:24.000
เช่นเดียวกับผู้ใหญ่ส่วนมากในเรือ

0:02:24.000,0:02:28.000
แม่ของดิฉันมีขวดยาพิษเล็กๆ อยู่ขวดหนึ่ง

0:02:28.000,0:02:31.000
หากว่าเราถูกจับ แม่จะกรอกยาพิษให้ดิฉันแล้วน้องสาวก่อน

0:02:31.000,0:02:35.000
ตามมาด้วยตัวท่านเองและคุณยาย

0:02:35.000,0:02:37.000
ความทรงจำแรกๆ ของดิฉันมาจากชีวิตบนเรือนั้น

0:02:37.000,0:02:39.000
เสียงเครื่องยนต์ดังเป็นจังหวะต่อเนื่อง

0:02:39.000,0:02:42.000
คลื่นกระทบหัวเรือ

0:02:42.000,0:02:45.000
เส้นขอบฟ้าที่กว้างใหญ่และไม่มีจุดจบ

0:02:45.000,0:02:48.000
ดิฉันจำโจรสลัดที่มาบุกเรือเราอยู่หลายต่อหลายครั้งไม่ได้

0:02:48.000,0:02:50.000
แต่ทุกคนโอ้อวดถึงความกล้าหาญ

0:02:50.000,0:02:52.000
ของผู้ชายบนเรือลำนั้น

0:02:52.000,0:02:54.000
หรือเรื่องเครื่องยนต์พัง

0:02:54.000,0:02:57.000
แล้วไม่สามารถติดเครื่องใหม่ได้นานเกือบ 6 ชั่วโมง

0:02:57.000,0:02:59.000
แต่ดิฉันจำแสงของแท่นขุดเจาะน้ำมัน

0:02:59.000,0:03:01.000
ทางชายฝั่งมาเลเซียได้

0:03:01.000,0:03:04.000
และผู้ชายหนุ่มท่านหนึ่งที่ล้มลงและเสียชีวิต

0:03:04.000,0:03:07.000
การเดินทางของเขาได้สิ้นสุดลง

0:03:07.000,0:03:09.000
มีู้ผู้ชายจากฐานขุดเจาะน้ำมัน

0:03:09.000,0:03:12.000
ยื่นแอปเปิ้ลลูกหนึ่งให้ดิฉันชิมเป็นครั้งแรกในชีวิต

0:03:12.000,0:03:15.000
ไม่มีแอปเปิ้ลลูกไหนรสชาติเหมือนแอปเปิ้ลลูกนั้นอีกเลย

0:03:17.000,0:03:19.000
หลังจากสามเดือนในค่ายอพยพ

0:03:19.000,0:03:21.000
เราเดินทางมาถึงเมลเบิร์น

0:03:21.000,0:03:23.000
จิ๊กซอว์ชิ้นต่อไป

0:03:23.000,0:03:26.000
คือผู้หญิงสี่ท่านจากสามยุคสามสมัย

0:03:26.000,0:03:29.000
พยายามสร้างชีวิตใหม่ร่วมกัน

0:03:29.000,0:03:31.000
เราตั้งรกรากในเมือง ฟุ๊ตสเครย์

0:03:31.000,0:03:33.000
ชานเมืองสำหรับชนชั้นแรงงาน

0:03:33.000,0:03:36.000
ซึ่งเต็มไปด้วยผู้อพยพหลายเชื้อชาติ

0:03:36.000,0:03:38.000
ต่างกับชานเมืองของคนชั้นชนกลางทั่วไป

0:03:38.000,0:03:40.000
ซึ่งให้สิทธิแก่ดิฉัน

0:03:40.000,0:03:43.000
ที่ฟุ๊ตสเครย์ ไม่มีสิทธิเหล่านั้น

0:03:43.000,0:03:46.000
กลิ่นจากประตูร้านเป็นกลิ่นจากทั่วทุกมุมโลก

0:03:46.000,0:03:48.000
ทุกคนพยายามสื่อสารกัน

0:03:48.000,0:03:50.000
ผ่านภาษาอังกฤษกระท่อนกระแท่น

0:03:50.000,0:03:52.000
แต่ทุกคนต่างมีสิ่งๆ หนึ่งที่เหมือนกัน

0:03:52.000,0:03:55.000
คือการเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

0:03:55.000,0:03:57.000
แม่ของดิฉันเริ่มงานในฟาร์ม

0:03:57.000,0:03:59.000
และโรงงานประกอบรถยนต์

0:03:59.000,0:04:01.000
ทำงานวันละสองกะ หกวัน

0:04:01.000,0:04:04.000
ท่านหาเวลาเรียนภาษาอังกฤษจากเวลาอันน้อยนิดที่เหลือ

0:04:04.000,0:04:06.000
และได้รับวุฒิทางด้านไอที

0:04:06.000,0:04:08.000
พวกเรายากจน

0:04:08.000,0:04:10.000
เงินที่หามาได้ถูกแบ่งจัดสรร

0:04:10.000,0:04:12.000
ส่วนสำหรับการติวพิเศษภาษาอังกฤษและคณิตศาสตร์

0:04:12.000,0:04:14.000
ถูกแบ่งมาจาก

0:04:14.000,0:04:17.000
อะไรก็ตามที่พวกเราสละได้

0:04:17.000,0:04:19.000
ซึ่งมักจะเป็นเสื้อผ้าใหม่ๆ

0:04:19.000,0:04:21.000
เสื้อผ้าพวกเราเป็นของมือสองเสมอ

0:04:21.000,0:04:24.000
เรามีถุงเท้าสองคู่สำหรับไปโรงเรียน

0:04:24.000,0:04:26.000
ใส่ทับกันเพื่อปิดรู ของแต่ละข้าง

0:04:26.000,0:04:28.000
ชุดนักเรียนนั้นยาวถึงตาตุ่ม

0:04:28.000,0:04:32.000
เพื่อจะเก็บไว้ใช้ได้ตลอด 6 ปี

0:04:32.000,0:04:34.000
บางครั้งจะมีเสียงสาปแช่ง

0:04:34.000,0:04:36.000
จากผู้ไม่ประสงค์ดี

0:04:36.000,0:04:38.000
บางทีก็มีการพ่นเพ้นท์กำแพง

0:04:38.000,0:04:40.000
เขียนว่า "พวกผิวเหลือง กลับบ้านไปซะ"

0:04:40.000,0:04:42.000
ดิฉันรู้สึกจุกข้างใน

0:04:42.000,0:04:45.000
จะให้พวกเรากลับไปไหนล่ะ

0:04:45.000,0:04:47.000
บางครั้งมีการรวมตัวกันย่อมๆ

0:04:47.000,0:04:51.000
มีเสียงพึมพำว่า "เดี๋ยวแกเจอดีแน่"

0:04:51.000,0:04:53.000
แม่ดิฉัน น้องสาว และตัวดิฉัน

0:04:53.000,0:04:56.000
นอนบนเตียงเดียวกัน

0:04:56.000,0:04:58.000
แม่มักจะเหนื่อยล้าในตอนกลางคืน

0:04:58.000,0:05:00.000
แต่เราไม่เคยลืมจะเล่าเรื่องวันของพวกเราให้กันและกันฟัง

0:05:00.000,0:05:02.000
พร้อมฟังเสียงคุณยายเดินไปเดินมา

0:05:02.000,0:05:04.000
รอบๆ บ้าน

0:05:04.000,0:05:06.000
แม่ของดิฉันทุกข์ทรมานกับฝันร้าย

0:05:06.000,0:05:09.000
ฝันเกียวกับชีวิตบนเรือ

0:05:09.000,0:05:12.000
และหน้าที่ของดิฉันคืออยู่เฝ้าแม่จนกว่าแม่จะฝัน

0:05:12.000,0:05:15.000
ดิฉันจะได้ปลุกเธอจากฝันร้ายขึ้นมา

0:05:15.000,0:05:17.000
ท่านเปิดร้านขายคอมพิวเตอร์

0:05:17.000,0:05:19.000
เรียนเป็นช่างเสริมสวย

0:05:19.000,0:05:21.000
และเปิดธุรกิจเสริมสวยควบคู่กันไป

0:05:21.000,0:05:23.000
พวกผู้หญิงชอบมาเล่าเรื่องต่างๆ ให้ฟัง

0:05:23.000,0:05:25.000
เรื่องหนุ่มๆ ขี้โมโห เอาแต่ใจ

0:05:25.000,0:05:27.000
ไม่สามารถผ่านช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อได้

0:05:27.000,0:05:30.000
ลูกๆ ที่มีปัญหาจากการใช้ชีวิตในโลกสองแบบ

0:05:30.000,0:05:33.000
มีการก่อตั้งศูนย์ช่วยเหลือ

0:05:33.000,0:05:35.000
เพื่อเรี่ยไรเงินบริจาคและสปอนเซอร์

0:05:35.000,0:05:37.000
ดิฉันอาศัยอยู่ในโลกสองโลกที่คู่ขนานกัน

0:05:37.000,0:05:41.000
โลกใบหนึ่ง ดิฉันเป็นนักเรียนชาวเอเชียทั่วๆ ไป

0:05:41.000,0:05:44.000
ต่อสู้กับความต้องการต่างๆ ในชีวิต

0:05:44.000,0:05:47.000
ในอีกโลกหนึี่่ง ดิฉันติดอยู่ในโลกที่โหดร้าย

0:05:47.000,0:05:49.000
เต็มไปด้วยความรุนแรง

0:05:49.000,0:05:52.000
การใช้ยาเสพติดและการทอดทิ้ง

0:05:52.000,0:05:54.000
แต่เวลาก็พอที่จะช่วยบรรเทาจิตใจได้บ้าง

0:05:54.000,0:05:57.000
ดังนั้นขณะเป็นนักศึกษาคณะนิติศาสตร์ปีสุดท้าย

0:05:57.000,0:06:00.000
ดิฉันได้รับเลือกให้เป็น the young Australian แห่งปี

0:06:00.000,0:06:02.000
ดิฉันเหมือนถูกดีด

0:06:02.000,0:06:04.000
จากจิ๊กซอว์ชิ้นหนึ่งไปอีกชิ้นหนึ่ง

0:06:04.000,0:06:06.000
แต่ว่ามุมของแต่ละชิ้นไม่พอดีกัน

0:06:06.000,0:06:08.000
ทาน ลี ผู้อยู่อาศัยในฟุ๊ตสเครย์นิรนามคนหนึ่ง

0:06:08.000,0:06:12.000
กลายมาเป็น ทาน ลี ผู้ิอพยพและนักกิจกรรมทางสังคม

0:06:12.000,0:06:15.000
ได้รับเชิญให้ไปพูดในที่ต่างๆ มากมาย

0:06:15.000,0:06:17.000
ได้รับเชิญให้ไปที่บ้าน

0:06:17.000,0:06:19.000
ของบุคคลสำคัญอย่างที่ไม่เคยจะจินตนาการได้

0:06:19.000,0:06:21.000
ดิฉันไม่เคยรู้พิธีการทางการฑูต

0:06:21.000,0:06:24.000
ไม่รู้วิธีการใช้ช้อน ส้อมอย่างถูกวิธี

0:06:24.000,0:06:27.000
ดิฉันไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับไวน์ไว้คุยกับใครได้

0:06:27.000,0:06:31.000
ไม่รู้ว่าจะพูดเรื่องอะไรเลย

0:06:31.000,0:06:34.000
ดิฉันอยากกลับย้อนกลับไปมีชีวิตแบบเดิม

0:06:34.000,0:06:37.000
อยู่ในชานเมืองเงียบๆ สบายๆ

0:06:37.000,0:06:40.000
มียาย แม่ และเด็กผู้หญิงสองคน

0:06:40.000,0:06:43.000
จบวันแต่ละวันด้วยการเล่าเรื่องให้กันและกันฟัง

0:06:43.000,0:06:45.000
ทำสิ่งที่ทำมานานเป็นเวลาเกือบ 20 ปี

0:06:45.000,0:06:47.000
และหลับไป

0:06:47.000,0:06:51.000
บนเตียงๆ เดียวกัน

0:06:51.000,0:06:55.000
ดิฉันบอกว่าแม่ว่า ดิฉันคงทำเรื่องยิ่งใหญ่แบบนี้ไม่ได้

0:06:55.000,0:06:58.000
ท่านบอกกับดิฉันว่า

0:06:58.000,0:07:01.000
ดิฉันอายุเท่าท่านตอนลงเรือ

0:07:01.000,0:07:04.000
ไม่มีคำว่า "ไม่ได้"

0:07:04.000,0:07:06.000
"แค่ลงมือทำ" ท่านบอกกับดิฉัน

0:07:06.000,0:07:09.000
"และเป็นตัวของตัวเอง"

0:07:09.000,0:07:12.000
ดังนั้นดิฉันจึงได้มาพูดเกี่ยวกับการศึกษาและการว่างงานของเยาวชน

0:07:12.000,0:07:15.000
การเพิกเฉยต่อคนชายขอบและการตัดสิทธิพลเมือง

0:07:15.000,0:07:17.000
และยิ่งดิฉันเปิดเผยมากเท่าไหร่

0:07:17.000,0:07:20.000
ก็ยิ่งมีคนชักชวนดิฉันให้ไปพูดมากยิ่งขึ้น

0:07:20.000,0:07:23.000
ดิฉันมีโอกาสพบคนมากมายทุกรูปแบบ

0:07:23.000,0:07:25.000
หลายๆ คนมีโอกาสได้ทำสิ่งที่รัก

0:07:25.000,0:07:28.000
ใช้ชีวิตอยู่กับความเป็นไปได้ที่เหมือนจะเป็นไปไม่ได้

0:07:28.000,0:07:31.000
และถึงแม้ว่าดิฉันจะเรียนจบด้านกฏหมายมา

0:07:31.000,0:07:34.000
ดิฉันได้ค้นพบตัวเองว่ามันไม่ใช่ศาสตร์สำหรับดิฉัน

0:07:34.000,0:07:37.000
มันจะต้องมีจิ๊กซอว์ชิ้นอื่นที่ลงตัวกว่า

0:07:37.000,0:07:40.000
ดิฉันยังค้นพบอีกว่า

0:07:40.000,0:07:42.000
มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะเป็นคนนอก

0:07:42.000,0:07:44.000
เป็นคนมาใหม่

0:07:44.000,0:07:46.000
เป็นคนใหม่ในเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่ง

0:07:46.000,0:07:48.000
และไม่ใช่แค่โอเค

0:07:48.000,0:07:50.000
แต่ต้องขอบคุณมันด้วยซ้ำ

0:07:50.000,0:07:53.000
บางทีมันอาจจะเป็นของขวัญจากเรือลำนั้น

0:07:53.000,0:07:55.000
เพราะการเป็นคนนอก

0:07:55.000,0:07:57.000
หมายถึงการอยู่นอกขอบเขตที่ถูกกำหนด

0:07:57.000,0:07:59.000
หมายถึง

0:07:59.000,0:08:02.000
การยอมรับคำครหาต่างๆ

0:08:02.000,0:08:05.000
ดิฉันได้ก้าวพ้นจากขอบเขตของสิ่งที่คุ้นเคยมาไกล

0:08:05.000,0:08:07.000
เพียงพอที่จะรู้ว่า ถึงแม้โลกของเราจะพังทลาย

0:08:07.000,0:08:10.000
แต่มันอาจจะไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เราคิด

0:08:10.000,0:08:12.000
เราพร้อมที่จะทำ

0:08:12.000,0:08:14.000
ทำในสิ่งที่เราอาจจะไม่สามารถทำได้มาก่อน

0:08:14.000,0:08:16.000
มันจะเกิดพลังบางอย่าง

0:08:16.000,0:08:18.000
เกิดการมองโลกในแง่บวก

0:08:18.000,0:08:21.000
เกิดการผสมอย่างแปลกประหลาดระหว่างความกล้าและความถ่อมตน

0:08:21.000,0:08:23.000
ดังนั้น ดิฉันจึงตัดสินใจตามสัญชาตญาณ

0:08:23.000,0:08:26.000
ดิฉันรวบรวมทีมเล็กๆ ทีมหนึ่งขึ้นมา

0:08:26.000,0:08:28.000
จากกลุ่มคนพร้อมจะเอาชนะ

0:08:28.000,0:08:31.000
คำว่า "ทำไม่ได้"

0:08:31.000,0:08:33.000
เป็นเวลาเกือบปีที่พวกเราไม่มีรายได้

0:08:33.000,0:08:35.000
ในแต่ละวันดิฉันจะต้มซุปหม้อใหญ่

0:08:35.000,0:08:37.000
ไว้ให้ทานร่วมกัน

0:08:37.000,0:08:40.000
พวกเรามักจะทำงานแม้กระทั่งเวลากลางคืน

0:08:40.000,0:08:42.000
ไอเดียส่วนใหญ่หลุดโลก

0:08:42.000,0:08:44.000
แต่มีอยู่สองสามอัน ที่พิเศษ

0:08:44.000,0:08:47.000
และพวกเราก็ตัดสินใจลงมือทำ

0:08:47.000,0:08:49.000
ดิฉันตัดสินใจว่าจะย้ายมาอยู่ิอเมริกา

0:08:49.000,0:08:51.000
หลังจากมีโอกาสมาเยือนเพียงแค่ครั้งเดียว

0:08:51.000,0:08:53.000
ทำตามสัญชาตญาญอีกนั่นแหละ

0:08:53.000,0:08:55.000
สามเดือนหลังจากนั้นดิฉันได้ย้ายไปที่อื่นอีก

0:08:55.000,0:08:58.000
การเดินทางของดิฉันยังคงมีต่อไป

0:08:58.000,0:09:00.000
ก่อนจะจบวันนี้

0:09:00.000,0:09:03.000
ดิฉันขอเล่าเรื่องคุณยายให้ทุกท่านฟัง

0:09:03.000,0:09:05.000
ท่านเติบโตในช่วงเวลาที่

0:09:05.000,0:09:07.000
ลัทธิขงจื๊อเป็นบรรทัดฐานทางสังคม

0:09:07.000,0:09:10.000
เป็นยุคที่ขุนนางจีนเป็นใหญ่เป็นโต

0:09:10.000,0:09:13.000
ทุกอย่างดำเนินไปแบบเดิมเป็นร้อยๆ ปี

0:09:13.000,0:09:17.000
คุณพ่อของท่านเสียหลังจากที่ท่านเกิดไม่นาน

0:09:17.000,0:09:20.000
คุณทวดเลี้ยงท่านมาตามลำพัง

0:09:20.000,0:09:23.000
เมื่ออายุได้ 17 ปี ท่านกลายมาเป็นภรรยาคนที่สอง

0:09:23.000,0:09:26.000
ของขุนนางจีนคนหนึ่ง และแม่เขยได้ทุบตีท่าน

0:09:26.000,0:09:28.000
สามีท่านไม่ให้ความช่วยเหลือใดๆ

0:09:28.000,0:09:31.000
ท่านเรียกความสนใจได้อย่างมากเมื่อนำสามีขึ้นศาล

0:09:31.000,0:09:33.000
และฟ้องร้องดำเนินคดี

0:09:33.000,0:09:36.000
และเรื่องยิ่งอื้อฉาวเมื่อท่านชนะคดี

0:09:36.000,0:09:38.000
(เสียงหัวเราะ)

0:09:38.000,0:09:42.000
(เสียงปรบมือ)

0:09:42.000,0:09:46.000
"มันทำไม่ได้หรอก" ไม่มีอยู่จริง

0:09:48.000,0:09:51.000
ดิฉันกำลังอาบน้ำในโรงแรมแห่งหนึ่งในซิดนีย์

0:09:51.000,0:09:53.000
เมื่อตอนท่านจากไป

0:09:53.000,0:09:56.000
ห่างไป 600 ไมล์ในเมลเบิร์น

0:09:56.000,0:09:58.000
ดิฉันมองผ่านม่านอาบน้ำ

0:09:58.000,0:10:01.000
เห็นท่านยืนอยู่อีกด้านนึง

0:10:01.000,0:10:03.000
ดิฉันรู้ว่าท่านมาบอกลา

0:10:03.000,0:10:06.000
แม่ของดิฉันโทรมาไม่กี่นาทีหลังจากนั้นเพื่อบอกข่าวร้าย

0:10:06.000,0:10:08.000
สองสามวันต่อมา

0:10:08.000,0:10:10.000
พวกเราไปวัดแห่งหนึ่งใน ฟุ๊ตสเครย์

0:10:10.000,0:10:12.000
และนั่งรอบๆ โรงศพของท่าน

0:10:12.000,0:10:14.000
เราต่างผลัดกันเล่าเรื่อง

0:10:14.000,0:10:17.000
และให้กำลังใจท่านว่า ไม่ว่ายังไงพวกเราจะยังอยู่กับท่าน

0:10:17.000,0:10:20.000
พอเที่ยงคืน พระรูปหนึ่งเดินมา

0:10:20.000,0:10:23.000
และบอกกับพวกเราว่า ได้เวลาปิดโลง

0:10:23.000,0:10:26.000
คุณแม่ให้พวกเราจับมือท่าน

0:10:26.000,0:10:28.000
แม่ถามพระว่า

0:10:28.000,0:10:30.000
"ทำไมมือของคุณยายถึงยังอุ่น

0:10:30.000,0:10:33.000
ในขณะที่ส่วนอื่นๆ เย็นไปหมด"

0:10:33.000,0:10:37.000
พระตอบว่า "เพราะท่านทั้งหลายจับมือคุณยายมาตั้งแต่เช้า"

0:10:37.000,0:10:40.000
"โยมไม่ปล่อยวาง"

0:10:42.000,0:10:44.000
ผู้หญิงในตระกูลเรา

0:10:44.000,0:10:46.000
มีพลังความแข็งแกร่งอยู่เต็มเปี่ยม

0:10:46.000,0:10:49.000
ในความเป็นเรา และชีวิตที่ผ่านมาของพวกเรา

0:10:49.000,0:10:51.000
พวกเราจึงได้รู้ว่า

0:10:51.000,0:10:53.000
ผู้ชายที่อาจจะหลงเข้ามาในชีวิต

0:10:53.000,0:10:55.000
จะขัดขวางทางเดินของเรา

0:10:55.000,0:10:58.000
และพวกเราอาจจะต้องยอมแพ้อย่างง่ายๆ

0:10:58.000,0:11:00.000
เวลานี้ ดิฉันอยากจะมีลูกเป็นของตัวเอง

0:11:00.000,0:11:03.000
และดิฉันก็นึกถึงเรือ

0:11:03.000,0:11:06.000
ดิฉันอยากจะส่งพวกเขาไปลงเรือบ้างไหม

0:11:06.000,0:11:08.000
แต่ถึงกระนั้น ดิฉันกลัวการมีอภิสิทธิ์

0:11:08.000,0:11:10.000
กลัวการไม่ชินกับความสะดวกสบาย

0:11:10.000,0:11:12.000
หรือยศถาบรรดาศักดิ์

0:11:12.000,0:11:14.000
ดิฉันจะมอบไม้พายให้พวกเขา

0:11:14.000,0:11:17.000
ให้พายต่อสู้กับคลื่นลม

0:11:17.000,0:11:20.000
มีเสียงคลื่นยนต์ดังต่อเนื่อง

0:11:20.000,0:11:22.000
และขอบฟ้าที่ไม่มีที่สิ้นสุด

0:11:22.000,0:11:24.000
แต่ไม่สามารถการันตีอะไรกับพวกเขาได้

0:11:24.000,0:11:26.000
ดิฉันไม่ทราบคำตอบเหมือนกัน

0:11:26.000,0:11:28.000
แต่ถ้าสามารถมอบโอกาสนั้นให้พวกเขาได้เรียนรู้

0:11:28.000,0:11:30.000
และดิฉันได้เห็นว่าพวกเขาปลอดภัย

0:11:30.000,0:11:33.000
ถ้าเป็นเช่นนั้น ดิฉันจะทำ

0:11:33.000,0:11:45.000
(เสียงปรบมือ)

0:11:45.000,0:11:48.000
เทรเวอร์ เนียลสัน: คุณแม่ของแทนนั่งอยู่ที่นี่ด้วยครับ

0:11:48.000,0:11:51.000
ในแถวที่สี่หรือห้าด้านหน้า

0:11:51.000,0:11:55.000
(เสียงปรบมือ)