1
00:00:00,000 --> 00:00:03,000
Ինչպե՞ս կարող եմ 10 րոպպեում խոսել

2
00:00:03,000 --> 00:00:06,000
սերունդների կանանց սերտ կապերի մասին:

3
00:00:06,000 --> 00:00:09,000
Թե ինչպես այդ զարմանալի ուժը

4
00:00:09,000 --> 00:00:11,000
ազդեց

5
00:00:11,000 --> 00:00:13,000
4 ամյա աղջնակի կյանքի վրա,

6
00:00:13,000 --> 00:00:15,000
ով 5օր ու գիշեր կուչ էր եկել իր քրոջ,

7
00:00:15,000 --> 00:00:17,000
տատիկի ու մոր

8
00:00:17,000 --> 00:00:19,000
կողքին`

9
00:00:19,000 --> 00:00:21,000
մի փոքրիկ նավակի մեջ`Չինական ծովում

10
00:00:21,000 --> 00:00:24,000
ավելի քան 30 տարի առաջ:

11
00:00:24,000 --> 00:00:26,000
Այդ կապը հայտնվեց աղջնակի կյանքում

12
00:00:26,000 --> 00:00:29,000
ու էլ երբեք չլքեց նրան:

13
00:00:29,000 --> 00:00:31,000
Այդ փոքրիկ աղջիկը հիմա Սան Ֆրանցիսկոյում է ապրում

14
00:00:31,000 --> 00:00:34,000
և հիմա ձեզ հետ է խոսում:

15
00:00:34,000 --> 00:00:37,000
Սա ավարտված պատմություն չէ,

16
00:00:37,000 --> 00:00:40,000
սա գլուխկոտրուկ է, որի մասնիկները դեռ պետք է իրար գլուխ հավաքել:

17
00:00:40,000 --> 00:00:44,000
Թույլ տվեք պատմեմ այդ մասնիկներից մի քանիսի մասին:

18
00:00:44,000 --> 00:00:46,000
Ահա առաջին մասը:

19
00:00:46,000 --> 00:00:49,000
Պատկերացրեք մի մարդ, ով կորցրել է իր կյանքի աշխատանքը:

20
00:00:49,000 --> 00:00:52,000
Նա պոետ է` դրամատուրգ,

21
00:00:52,000 --> 00:00:54,000
մի մարդ, ում ամբողջ կյանքի

22
00:00:54,000 --> 00:00:56,000
միակ հույսը

23
00:00:56,000 --> 00:00:59,000
իր երկիրը միացյալ և անկախ տեսնելն է եղել:

24
00:00:59,000 --> 00:01:02,000
Հանկարծ կոմունիստները գրավում են Սայգոնը:

25
00:01:02,000 --> 00:01:04,000
Մարդը բախվում է իրականության հետ:

26
00:01:04,000 --> 00:01:06,000
Նա հասկանում է, որ իր ողջ կյանքը ապարդյուն է անցել:

27
00:01:06,000 --> 00:01:09,000
Հիմա իր ընկերները ծաղրում են իրեն:

28
00:01:09,000 --> 00:01:12,000
Նա փակվեց լռության մեջ:

29
00:01:12,000 --> 00:01:16,000
Պատմությունը կործանեց նրան:

30
00:01:16,000 --> 00:01:18,000
Նա իմ պապիկն էր:

31
00:01:18,000 --> 00:01:22,000
Իրական կյանքում ես նրան երբեք չեմ տեսել:

32
00:01:22,000 --> 00:01:26,000
Բայց մեր կյանքն ավելի ուժեղ է, քան մեր հիշողությունները:

33
00:01:26,000 --> 00:01:29,000
Տատիկս երբեք չթողեց, որ մոռանանք նրան:

34
00:01:29,000 --> 00:01:32,000
Պարտքս է` թույլ չտալ, որ իր կյանքը անիմաստ անցնի:

35
00:01:32,000 --> 00:01:34,000
Նրա կյանքը ինձ դաս է եղել: Այո, պատմությունը փորձել է մեզ ջախջախել, բայց մենք կարողացանք դիմակայել:

36
00:01:34,000 --> 00:01:37,000
Այո, պատմությունը փորձել է մեզ ջախջախել,

37
00:01:37,000 --> 00:01:39,000
բայց մենք կարողացանք դիմակայել:

38
00:01:39,000 --> 00:01:41,000
Գլուխկոտրուկի հաջորդ հատվածը

39
00:01:41,000 --> 00:01:43,000
նավի մասին է, երբ վաղ լուսաբացին

40
00:01:43,000 --> 00:01:46,000
ճողոպրեցինք դեպի ծով:

41
00:01:46,000 --> 00:01:48,000
Մայրս` Մայը, 18 տարեկան էր,

42
00:01:48,000 --> 00:01:50,000
երբ իր հայրը մահացավ:

43
00:01:50,000 --> 00:01:52,000
Նրան արդեն ամուսնացրել էին պայմանագրով:

44
00:01:52,000 --> 00:01:55,000
Նա ուներ երկու փոքր աղջիկներ:

45
00:01:55,000 --> 00:01:58,000
Նա իր կյանքում արդեն միայն մի նպատակ ուներ`

46
00:01:58,000 --> 00:02:00,000
փախուստ իր ընտանիքի հետ միասին

47
00:02:00,000 --> 00:02:03,000
և նոր կյանք Ավստրալիայում:

48
00:02:03,000 --> 00:02:05,000
Նա նույնիսկ չէր էլ մտածում այն մասին,

49
00:02:05,000 --> 00:02:07,000
որ դա նրան կարող էր չհաջողվել:

50
00:02:07,000 --> 00:02:10,000
Այսպիսով, վեպերին բնորոշ չորս տարվա սագայից հետո,

51
00:02:10,000 --> 00:02:12,000
նավակը, ծպտված որպես ձկնորսական առագաստանավ,

52
00:02:12,000 --> 00:02:15,000
դուրս եկավ ծով:

53
00:02:15,000 --> 00:02:18,000
Մեծերը գիտեին սպասվող վտանգի մասին:

54
00:02:18,000 --> 00:02:20,000
Ամենաշատը վախենում էինք ծովահեններից,

55
00:02:20,000 --> 00:02:22,000
բռնաբարությունից և մահից:

56
00:02:22,000 --> 00:02:24,000
Նավում մեծերից շատերրի նման

57
00:02:24,000 --> 00:02:28,000
մայրս նույնպես մի փոքր բաժակ թույն էր իր մոտ պահում:

58
00:02:28,000 --> 00:02:31,000
Եթե հանկարծ գերի ընկնեինք, սկզբում կխմեր քույրս և ես,

59
00:02:31,000 --> 00:02:35,000
ապա` մայրս և տատիկս:

60
00:02:35,000 --> 00:02:37,000
Նավի հետ կապված Իմ առաջին հիշողությունները

61
00:02:37,000 --> 00:02:39,000
շարժիչի կայուն թափքն էր,

62
00:02:39,000 --> 00:02:42,000
յուրաքանչյուր ալիքի մեջ ընկղմվելը,

63
00:02:42,000 --> 00:02:45,000
անսահման և դատարկ հորիզոնը:

64
00:02:45,000 --> 00:02:48,000
Ես չեմ հիշում ծովահեններին, որոնք բազմիցս հարձակվում էին մեզ վրա,

65
00:02:48,000 --> 00:02:50,000
բայց հիշում եմ` մեզ պաշտպանում էին

66
00:02:50,000 --> 00:02:52,000
մեր նավակի խիզախ տղամարդիկ,

67
00:02:52,000 --> 00:02:54,000
հիշում եմ, թէ ինչպես էր փչանում նավի շարժիչը,

68
00:02:54,000 --> 00:02:57,000
որը վեց ժամ չէին կարողանում շարժի գցել:

69
00:02:57,000 --> 00:02:59,000
Բայց շատ լավ եմ հիշում Մալազիայի ափերի

70
00:02:59,000 --> 00:03:01,000
նավթի հորատման աշտարակի լույսերը,

71
00:03:01,000 --> 00:03:04,000
երիտասարդ մարդուն, ով ուժասպառությունից մահացավ:

72
00:03:04,000 --> 00:03:07,000
Նա չդիմացավ ճամփորդության փորձություններին:

73
00:03:07,000 --> 00:03:09,000
Հիշում են առաջին իմ ճաշակած խնձորը,

74
00:03:09,000 --> 00:03:12,000
որն ինձ հորատման աշտարակի վրայի մարդն էր տվել:

75
00:03:12,000 --> 00:03:15,000
Այլևս ոչ մի խնձոր նույն համը չի ունեցել ինձ համար:

76
00:03:17,000 --> 00:03:19,000
Երեք ամիս փախստականների ճամբարում մնալուց հետո,

77
00:03:19,000 --> 00:03:21,000
մենք հայտնվեցինք Մելբուրնում:

78
00:03:21,000 --> 00:03:23,000
Գլուխկոտրուկի հաջորդ մասը

79
00:03:23,000 --> 00:03:26,000
չորս` տարբեր սերունդների կանանց մասին է,

80
00:03:26,000 --> 00:03:29,000
ովքեր միասին նոր կյանք են ստեղծում:

81
00:03:29,000 --> 00:03:31,000
Մենք բնակություն հաստատեցինք Ֆուտսքրեյում,

82
00:03:31,000 --> 00:03:33,000
որը բանվոր դասակարգին պատկանող մի արվարձան է,

83
00:03:33,000 --> 00:03:36,000
որտեղ բնակիչների մեծ մասը ներգաղթյալներ էին:

84
00:03:36,000 --> 00:03:38,000
Ի տարբերություն միջին դասի արվարձանների,

85
00:03:38,000 --> 00:03:40,000
որի գոյության մասին ես մոռացել էի,

86
00:03:40,000 --> 00:03:43,000
այստեղ ոչ մի իրավունք չկար:

87
00:03:43,000 --> 00:03:46,000
Խանութներից եկող հոտը ինձ համար ամբողջ աշխարհի հոտն էր:

88
00:03:46,000 --> 00:03:48,000
Մարդիկ միմյանց հետ շփվում էին

89
00:03:48,000 --> 00:03:50,000
կմկմացող անգլերենով,

90
00:03:50,000 --> 00:03:52,000
որը ցույց էր տալիս որ նրանք միայն մի ընդհանուր բան ունեն.

91
00:03:52,000 --> 00:03:55,000
նրանք նորից են սկսում ապրել:

92
00:03:55,000 --> 00:03:57,000
Մայրս աշխատում էր ֆերմաներում,

93
00:03:57,000 --> 00:03:59,000
հետո տեղափոխվեց ավտոմեքենաների մասերի հավաքման տեղը,

94
00:03:59,000 --> 00:04:01,000
որտեղ աշխատում էր վեց օր` երկու հերթափոխովով:

95
00:04:01,000 --> 00:04:04,000
Ինչ-որ ձևով նա ժամանակ էր գտնում անգլերեն սովորելու համար

96
00:04:04,000 --> 00:04:06,000
և ստացավ IT որակավորում:

97
00:04:06,000 --> 00:04:08,000
Մենք աղքատ էինք:

98
00:04:08,000 --> 00:04:10,000
Յուրաքանչյուր դոլար հաշված էր:

99
00:04:10,000 --> 00:04:12,000
Անկախ նրանից, թէ ինչի կարիք ունեինք,

100
00:04:12,000 --> 00:04:14,000
լրացուցիչ գումարը նախատեսված էր

101
00:04:14,000 --> 00:04:17,000
անգլերենի և մաթեմատիկայի դասերի համար:

102
00:04:17,000 --> 00:04:19,000
Հագուստի կարիք ուենինք,

103
00:04:19,000 --> 00:04:21,000
և այն միշտ օգտործված էր:

104
00:04:21,000 --> 00:04:24,000
Ունեի երկու զույգ գուլպա դպրոցի համար,

105
00:04:24,000 --> 00:04:26,000
որոնցից յուրաքանչյուրը փակում էր մյուսի անցքերը:

106
00:04:26,000 --> 00:04:28,000
Դպրոցական համազգեստը մինչև ծնկներս էր,

107
00:04:28,000 --> 00:04:32,000
քանի որ այն պետք է մեզ վեց տարի յոլա տաներ:

108
00:04:32,000 --> 00:04:34,000
Ինձ երբեմն ձեռք էին առնում`

109
00:04:34,000 --> 00:04:36,000
անվանելով «նեղ աչքանի»:

110
00:04:36,000 --> 00:04:38,000
Երբեմն պատի վրա տեսնում էի պատահական գրաֆիտիներ`

111
00:04:38,000 --> 00:04:40,000
“Ասիացինե ՛ր, փախեք տուն”:

112
00:04:40,000 --> 00:04:42,000
Իսկ որտե՞ղ է իմ տունը:

113
00:04:42,000 --> 00:04:45,000
Հարց, որը ներսից ինձ տանջել է:

114
00:04:45,000 --> 00:04:47,000
Հավաքույթներից մեկում

115
00:04:47,000 --> 00:04:51,000
ես ցածրաձայն ասեցի. - Ես կշրջանցեմ այն:

116
00:04:51,000 --> 00:04:53,000
Քույրս , մայրս և ես

117
00:04:53,000 --> 00:04:56,000
նույն մահճակալին էինք քնում:

118
00:04:56,000 --> 00:04:58,000
Չնայած նրան, որ մայրս սպառված գալիս էր տուն,

119
00:04:58,000 --> 00:05:00,000
մենք պատմում էինք, թե ինչպես ենք անցկացրել մեր օրը

120
00:05:00,000 --> 00:05:02,000
և լսում էինք

121
00:05:02,000 --> 00:05:04,000
տատիկի ոտնաձայները տնով մեկ:

122
00:05:04,000 --> 00:05:06,000
Մայրս ողջ գիշեր նավի մասին

123
00:05:06,000 --> 00:05:09,000
մղձավանջներ էր տեսնում:

124
00:05:09,000 --> 00:05:12,000
Իսկ իմ գործն էր` արթուն մնալ մինչ այն պահը, երբ նրա մղձավանջները կսկսվեին,

125
00:05:12,000 --> 00:05:15,000
որպեսզի արթնացնեի նրան:

126
00:05:15,000 --> 00:05:17,000
Նա բացեց համակարգիչների խանութ,

127
00:05:17,000 --> 00:05:19,000
հետո կոսմետոլոգիա սովորեց,

128
00:05:19,000 --> 00:05:21,000
և մեկ այլ բիզնես սկսեց:

129
00:05:21,000 --> 00:05:23,000
Մեզ մոտ գալիս էին զայրացած և համառ կանայք

130
00:05:23,000 --> 00:05:25,000
տղամարդկանց մասին իրենց պատմություններով,

131
00:05:25,000 --> 00:05:27,000
ովքեր չէին կարողանում ադապտացվել, ինչպես նաև խոսում էին

132
00:05:27,000 --> 00:05:30,000
խնդիրներ ունեցող երեխաների մասին, որոնք երկու տարբեր աշխարհների մեջ էին հայտնվել:

133
00:05:30,000 --> 00:05:33,000
Մենք դրամաշնորհներշ և հովանավորներ էինք փնտրում:

134
00:05:33,000 --> 00:05:35,000
Տարբեր կենտրոններ էին ստեղծվում:

135
00:05:35,000 --> 00:05:37,000
Ես ապրում էի զուգահեռ աշխարհներում:

136
00:05:37,000 --> 00:05:41,000
Նրանցից մեկում ես դասական ասիացի ուսանող էի,

137
00:05:41,000 --> 00:05:44,000
ով անընդհատ իրենցից ավելին էր պահանջում:

138
00:05:44,000 --> 00:05:47,000
Մյուս կողմից կյանքի դժվարություններ էին.

139
00:05:47,000 --> 00:05:49,000
կյանքի անկայունությունը, բռնությունը,

140
00:05:49,000 --> 00:05:52,000
թմրանյութերի չարաշահումը և մեկուսացումը, որոնք հոգումս ողբերգական հետքեր են թողել:

141
00:05:52,000 --> 00:05:54,000
Տարիների ընթացքում դրանց մեծ մասը հաղթահարել եմ:

142
00:05:54,000 --> 00:05:57,000
Երբ ես իրավաբանական ֆակուլտետի շրջանավարտ էի,

143
00:05:57,000 --> 00:06:00,000
“տարվա երիտասարդ ավստրալիացի” մրցույթում առաջին տեղը զբաղեցրեցի :

144
00:06:00,000 --> 00:06:02,000
ինձ ասես

145
00:06:02,000 --> 00:06:04,000
մեկը մյուսից ավելի խրթին գլուխկոտրուկներ էին տալիս,

146
00:06:04,000 --> 00:06:06,000
իսկ ես չէի կարողանում դրանք լուծել:

147
00:06:06,000 --> 00:06:08,000
Տան Լեն , ով անանուն Ֆուտսքրեյի բնակիչ էր

148
00:06:08,000 --> 00:06:12,000
հիմա հայտնի է որպես մեկ այլ Տան Լե, ով փախստական և սոցիալական ակտիվիստ է:

149
00:06:12,000 --> 00:06:15,000
Ինձ հրավիրել են ելույթ ունենալ ինձ անհայտ վայրերում,

150
00:06:15,000 --> 00:06:17,000
խոսելու այնպիսի օջախների մասին,

151
00:06:17,000 --> 00:06:19,000
որոնց մասին ես նունիսկ չէի կարող ենթադրել:

152
00:06:19,000 --> 00:06:21,000
Ես էթիկետի մասին տեղյակ էլ չէի:

153
00:06:21,000 --> 00:06:24,000
Ես չգիտեի, թէ ինչպես են օգտագործում դանակ-պատառաքաղը:

154
00:06:24,000 --> 00:06:27,000
Ես չգիտեի, թէ ինչ խոսել գինու մասին:

155
00:06:27,000 --> 00:06:31,000
Ես ոչ մի բանի մասին խոսել չգիտեի:

156
00:06:31,000 --> 00:06:34,000
Ինչպե՞ս կարող է առօրիայի և կյանքի հարմարավետության մասին

157
00:06:34,000 --> 00:06:37,000
խոսել մի մարդ, ում

158
00:06:37,000 --> 00:06:40,000
տատիկի, մոր և երկու աղջինկերի օրը

159
00:06:40,000 --> 00:06:43,000
քսան տարի շարունակ անցել է իրենց օրվա մասին

160
00:06:43,000 --> 00:06:45,000
մեկը մյուսին պատմելով

161
00:06:45,000 --> 00:06:47,000
և քնելով,

162
00:06:47,000 --> 00:06:51,000
մի մարդ, ով դեռ շարունակում է երեք հոգու հետ նույն անկողնում քնել:

163
00:06:51,000 --> 00:06:55,000
Մայրիկիս ասացի, որ էլ չեմ կարող դիմանալ:

164
00:06:55,000 --> 00:06:58,000
Նա ինձ հիշեցրեց, որ, երբ նստեցինք այն նավը,

165
00:06:58,000 --> 00:07:01,000
նա իմ տարիքին էր:

166
00:07:01,000 --> 00:07:04,000
Վերադարձի ճանապարհ չկար:

167
00:07:04,000 --> 00:07:06,000
-Հանդուրժիր.- ասաց նա,

168
00:07:06,000 --> 00:07:09,000
-և պարզապես եղի ՛ր այնպիսին , ինչպիսին, որ կաս:

169
00:07:09,000 --> 00:07:12,000
Այսպիսով, ես բարձրաձայնեցի երիտասարդների գործազրկության և կրթության,

170
00:07:12,000 --> 00:07:15,000
ինչպես նաև թույլերի ու տկարների անտեսման մասին:

171
00:07:15,000 --> 00:07:17,000
Եվ, որքան անկեղծ էի խոսում,

172
00:07:17,000 --> 00:07:20,000
այնքան ավելի շատ էին խնդրում ինձ խոսել:

173
00:07:20,000 --> 00:07:23,000
Ես շատ տարբեր մարդկանց եմ հանդիպել,

174
00:07:23,000 --> 00:07:25,000
նրանցից շատերը զբաղվում էին իրենց սիրած աշխատանքով,

175
00:07:25,000 --> 00:07:28,000
շատերն էլ հազիվ ծերը ծերին էին հասցնում:

176
00:07:28,000 --> 00:07:31,000
Եվ, չնայած նրան, որ ավարտել էի համալսարանը`

177
00:07:31,000 --> 00:07:34,000
գիտակցում էի, որ իմ կարիերան իրավաբանության ոլորտում չէր լինի:

178
00:07:34,000 --> 00:07:37,000
գլուխկոտրուկի մեկ այլ մասնիկ պետք լինի:

179
00:07:37,000 --> 00:07:40,000
Հենց այդ ժամանակ հասկացա,

180
00:07:40,000 --> 00:07:42,000
որ օտար լինելը այդքան էլ վատ բան չէ:

181
00:07:42,000 --> 00:07:44,000
Նորից

182
00:07:44,000 --> 00:07:46,000
նոր բեմի վրա կանգնելը

183
00:07:46,000 --> 00:07:48,000
ոչ միայն լավ է ,

184
00:07:48,000 --> 00:07:50,000
այլ դրա համար պետք է շնորհակալ լինել:

185
00:07:50,000 --> 00:07:53,000
Դա յուրահատուկ նվեր է նավից:

186
00:07:53,000 --> 00:07:55,000
Հասարակության մեջ քո “ես”- ի պահպանւմը

187
00:07:55,000 --> 00:07:57,000
նշանակում է քանդել հորիզոնները,

188
00:07:57,000 --> 00:07:59,000
նշանակում է

189
00:07:59,000 --> 00:08:02,000
ընդունել գյուղական ծագումդ:

190
00:08:02,000 --> 00:08:05,000
Ես բավականաչափ դուրս եմ եկել հարմատավետության սահմաններից,

191
00:08:05,000 --> 00:08:07,000
որպեսզի հասկանամ, որ, այո՛, աշխարհը կործանվում է,

192
00:08:07,000 --> 00:08:10,000
սակայն ոչ այնպես, ինչպես դուք եք պատկերացնում:

193
00:08:10,000 --> 00:08:12,000
Մոլեգին ձևով խրախուսվում էր այն,

194
00:08:12,000 --> 00:08:14,000
ինչ անթույլատրելի էր:

195
00:08:14,000 --> 00:08:16,000
Ես ունեի էներգիա,

196
00:08:16,000 --> 00:08:18,000
հակասական լավատեսություն,

197
00:08:18,000 --> 00:08:21,000
միարժամանակ համեստ էի և քաջ:

198
00:08:21,000 --> 00:08:23,000
Ես վստահեցի իմ ինտուիցիային:

199
00:08:23,000 --> 00:08:26,000
Իմ շուրջ հավաքեցի մարդկանց մի փոքր խումբ,

200
00:08:26,000 --> 00:08:28,000
որոնց համար “դա հնարավոր չէ անել” պիտակը

201
00:08:28,000 --> 00:08:31,000
անհաղթահարելի մարտահրավեր է, որի դեմը պետք է առնել:

202
00:08:31,000 --> 00:08:33,000
Մի տարի շարունակ մենք ոչ մի միջոց չունեինք:

203
00:08:33,000 --> 00:08:35,000
Յուրաքանչյուր օրվա վերջում ես մի մեծ աման ապուր էի պատրաստում,

204
00:08:35,000 --> 00:08:37,000
որը մենք բոլորս կիսում էինք:

205
00:08:37,000 --> 00:08:40,000
Մենք երեկոններն էինք աշխատում:

206
00:08:40,000 --> 00:08:42,000
Մեր գաղափարներից շատերը գժոտ էին,

207
00:08:42,000 --> 00:08:44,000
սակայն կային նաև այնպիսի փայլուն մտքեր,

208
00:08:44,000 --> 00:08:47,000
որոնք մենք կյանքի կոչեցինք:

209
00:08:47,000 --> 00:08:49,000
Առագին անգամ Ա.Մ.Ն գնալուց հետո,

210
00:08:49,000 --> 00:08:51,000
ես որոշեցի այնտեղ տեղափոխվել:

211
00:08:51,000 --> 00:08:53,000
Միայն մի ուղևորություն, և կրկին ես տեղի տվեցի իմ ինտուիցիային:

212
00:08:53,000 --> 00:08:55,000
Երեք ամիս հետո մտքերս հավաքեցի

213
00:08:55,000 --> 00:08:58,000
և շարունակեցի արկածը:

214
00:08:58,000 --> 00:09:00,000
Վերջաբանում

215
00:09:00,000 --> 00:09:03,000
թույլ տվե ՛ք ձեզ իմ տատիկի մասին պատմել:

216
00:09:03,000 --> 00:09:05,000
Նա մեծացել է այն ժամանակաշրջանում,

217
00:09:05,000 --> 00:09:07,000
երբ կոնֆուցիոնիզմը հասարակական նորմ էր,

218
00:09:07,000 --> 00:09:10,000
և միայն նշանակություն ունեին տեղական չինական պաշտոնյաները:

219
00:09:10,000 --> 00:09:13,000
Դարերի ընթացքում կյանքը չի փոխվել:

220
00:09:13,000 --> 00:09:17,000
Նրա ծնվելուց շատ չանցած մահացավ նրա հայրը:

221
00:09:17,000 --> 00:09:20,000
Նրա մայրը նրան մենակ է մեծացրել:

222
00:09:20,000 --> 00:09:23,000
17 տարեկանում տատիկս դարձավ չինական պաշտոնիայի երկրորդ կինը,

223
00:09:23,000 --> 00:09:26,000
ում մայրը ծեծում էր նրան:

224
00:09:26,000 --> 00:09:28,000
Քանի որ ամուսինը չէր պաշտպանում նրան,

225
00:09:28,000 --> 00:09:31,000
նա սենսացիա դարձավ, երբ ամուսնուն դատարան տարավ

226
00:09:31,000 --> 00:09:33,000
և իր մեղադրանքը ներկայացրեց:

227
00:09:33,000 --> 00:09:36,000
Պակերացրե՛ք նրա զարմանքը, երբ տատիկս շահեց դատը:

228
00:09:36,000 --> 00:09:38,000
(ծիծաղ)

229
00:09:38,000 --> 00:09:42,000
(ծափահարություններ)

230
00:09:42,000 --> 00:09:46,000
“Դա հնարավոր չէ անել” արտահայտությունը սխալ դուրս եկավ:

231
00:09:48,000 --> 00:09:51,000
Ես Սիդնեյի հյուրանոցային համարում լոգանք էի ընդունում,

232
00:09:51,000 --> 00:09:53,000
երբ տատիկս մահացավ

233
00:09:53,000 --> 00:09:56,000
600 մղոն հեռավորության վրա` Մելբոռնում:

234
00:09:56,000 --> 00:09:58,000
Ես լոգարանի ապակու միջից տեսա

235
00:09:58,000 --> 00:10:01,000
իմ տատիկին` մյուս կողմում կանգնած:

236
00:10:01,000 --> 00:10:03,000
Ես հասկացա, որ նա եկել է ինձ հրաժեշտ տալու:

237
00:10:03,000 --> 00:10:06,000
Մայրս րոպպեներ անց զանգեց:

238
00:10:06,000 --> 00:10:08,000
Մի քանի օր անց

239
00:10:08,000 --> 00:10:10,000
մենք գնացինք Ֆութսքրեյում գտնվող մի բուդդայական տաճար

240
00:10:10,000 --> 00:10:12,000
և նստեցինք նրա դագաղի շուրջ:

241
00:10:12,000 --> 00:10:14,000
Մենք նրան պատմություններ պատմեցինք

242
00:10:14,000 --> 00:10:17,000
և վստահեցրինք նրան, որ դեռ նրա կողքին ենք:

243
00:10:17,000 --> 00:10:20,000
Կեսգիշերին վանականը եկավ

244
00:10:20,000 --> 00:10:23,000
և մեզ ասաց, որ ստիպված է փակել դագաղը:

245
00:10:23,000 --> 00:10:26,000
Մայրս ասաց մեզ, որ բռնենք նրա ձեռքը:

246
00:10:26,000 --> 00:10:28,000
Եվ հարցրեց վանականին,

247
00:10:28,000 --> 00:10:30,000
թէ ինչու են տատիկի ձեռքերը տաք,

248
00:10:30,000 --> 00:10:33,000
բայց մարմնի մնացած մասերը` սառը:

249
00:10:33,000 --> 00:10:37,000
Պատասխանը հետևյալն էր. -Քանի որ դուք դա առավոտից բռնել եք.

250
00:10:37,000 --> 00:10:40,000
Դուք այն բաց չեք թողել: Թույլ չեք տվել, որ նա գնա:

251
00:10:42,000 --> 00:10:44,000
Մեր ընտանիքում մի ուժ կա,

252
00:10:44,000 --> 00:10:46,000
որ կանանց է փոխանցվում:

253
00:10:46,000 --> 00:10:49,000
Հաշվի առնելով, թէ ով ենք մենք եղել և ով ենք մենք հիմա,

254
00:10:49,000 --> 00:10:51,000
գիտակցում ենք,

255
00:10:51,000 --> 00:10:53,000
որ այն տղամարդիկ,, ովքեր հնարավոր է, որ ներխուժեն մեր կյանք

256
00:10:53,000 --> 00:10:55,000
կխափանեն մեր կյանքը:

257
00:10:55,000 --> 00:10:58,000
Նրանք կստիպեին մեզ նահանջել:

258
00:10:58,000 --> 00:11:00,000
Հիմա ես երազում եմ իմ սեփական երեխաները ունենալ

259
00:11:00,000 --> 00:11:03,000
և ինձ հետաքրքիր է, թէ ինչ պատահեց նավի հետ:

260
00:11:03,000 --> 00:11:06,000
Ո՞վ կցանկանա որ իր հետ նման բան պատահի:

261
00:11:06,000 --> 00:11:08,000
Սակայն ես հիմա վախենում եմ արտոնությունից,

262
00:11:08,000 --> 00:11:10,000
հեշտությունից,

263
00:11:10,000 --> 00:11:12,000
իրավունքից:

264
00:11:12,000 --> 00:11:14,000
Կվստահեմ արդյոք երեխաներիս կյանքը մի նավակի,

265
00:11:14,000 --> 00:11:17,000
որը համարձակորեն ճեղքում անցնում է ալիքների միջով,

266
00:11:17,000 --> 00:11:20,000
սակայն որից լսվում է միաձայն ու անվերջանալի շարժիչի ձայնը

267
00:11:20,000 --> 00:11:22,000
և որը սլանում է դեպի անհայտ հորիզոններ,

268
00:11:22,000 --> 00:11:24,000
որը ոչ մի բան չի երաշխավորում:

269
00:11:24,000 --> 00:11:26,000
Նույնիսկ չգիտեմ էլ,

270
00:11:26,000 --> 00:11:28,000
սակայն եթե համոզված լինեմ,

271
00:11:28,000 --> 00:11:30,000
որ նրանք կհաղթահարեն այդ ամենը,

272
00:11:30,000 --> 00:11:33,000
կվստահեի:

273
00:11:33,000 --> 00:11:45,000
(ծափահարություններ)

274
00:11:45,000 --> 00:11:48,000
Թրևոր Նեյլսոնը , նաև Թենի մայրը այսօր,

275
00:11:48,000 --> 00:11:51,000
հիմա չորորդ կամ հինգերորդ շարքերում է:

276
00:11:51,000 --> 00:11:55,000
(ծափահարություններ)