1
00:00:00,000 --> 00:00:03,000
چطور می تونم در عرض 10 دقیقه از رشتۀ الفت زنان در طول سه نسل سخن بگویم،

2
00:00:03,000 --> 00:00:06,000
چطور می تونم در عرض 10 دقیقه از رشتۀ الفت زنان در طول سه نسل سخن بگویم،

3
00:00:06,000 --> 00:00:09,000
از چگونگی قدرت شگفت آور این الفت و نزدیکی در زندگی یک دختر 4 ساله

4
00:00:09,000 --> 00:00:11,000
از چگونگی قدرت شگفت آور این الفت و نزدیکی در زندگی یک دختر 4 ساله

5
00:00:11,000 --> 00:00:13,000
از چگونگی قدرت شگفت آور این الفت و نزدیکی در زندگی یک دختر 4 ساله

6
00:00:13,000 --> 00:00:15,000
که با خواهر کوچکش، مادر و مادر بزرگش

7
00:00:15,000 --> 00:00:17,000
که با خواهر کوچکش، مادر و مادر بزرگش

8
00:00:17,000 --> 00:00:19,000
بیش از 30 سال پیش به مدت پنج شبانه روز در قایقی کوچک در دریای چین چمباتمه زده بودند،

9
00:00:19,000 --> 00:00:21,000
بیش از 30 سال پیش به مدت پنج شبانه روز در قایقی کوچک در دریای چین چمباتمه زده بودند،

10
00:00:21,000 --> 00:00:24,000
بیش از 30 سال پیش به مدت پنج شبانه روز در قایقی کوچک در دریای چین چمباتمه زده بودند،

11
00:00:24,000 --> 00:00:26,000
رشتۀ محبتی که در زندگی آن دختر کوچک باقی ماند و هیچگاه از بین نرفت

12
00:00:26,000 --> 00:00:29,000
رشتۀ محبتی که در زندگی آن دختر کوچک باقی ماند و هیچگاه از بین نرفت

13
00:00:29,000 --> 00:00:31,000
آن دختر کوچک در حال حاضر در سان فرانسیسکو زندگی کرده

14
00:00:31,000 --> 00:00:34,000
و امروز با شما سخن می گوید.

15
00:00:34,000 --> 00:00:37,000
این یک داستان تمام شده نیست.

16
00:00:37,000 --> 00:00:40,000
این پازلی است که هنوز قطعات آن کنار هم گذاشته می شوند.

17
00:00:40,000 --> 00:00:44,000
اجازه بدهید در مورد بعضی از قطعات با شما سخن بگویم.

18
00:00:44,000 --> 00:00:46,000
قطعه اول را تصور کنید :

19
00:00:46,000 --> 00:00:49,000
یک مرد آثار زندگیش را می سوزاند.

20
00:00:49,000 --> 00:00:52,000
او یک شاعر، نمایشنامه نویس است،

21
00:00:52,000 --> 00:00:54,000
مردی که تنها امید همۀ زندگیش

22
00:00:54,000 --> 00:00:56,000
مردی که تنها امید همۀ زندگیش

23
00:00:56,000 --> 00:00:59,000
روی وحدت و آزادی کشورش استوار شده بود.

24
00:00:59,000 --> 00:01:02,000
اونو در زمانیکه کمونیست ها وارد سایگون شدند تصور کنید،

25
00:01:02,000 --> 00:01:04,000
در مواجهه با این واقعیت که زندگیش همه بیهوده بوده.

26
00:01:04,000 --> 00:01:06,000
در مواجهه با این واقعیت که زندگیش همه بیهوده بوده.

27
00:01:06,000 --> 00:01:09,000
واژه ها، که زمانی طولانی دوستان او بودند، حال او را مسخره می کردند.

28
00:01:09,000 --> 00:01:12,000
او به سکوت پناه برد.

29
00:01:12,000 --> 00:01:16,000
تاریخ او را درهم شکست و جان داد.

30
00:01:16,000 --> 00:01:18,000
او پدربزرگ من است.

31
00:01:18,000 --> 00:01:22,000
من هیچگاه در زندگی واقعی او را نشناختم.

32
00:01:22,000 --> 00:01:26,000
اما زندگی ما خیلی بیشتر از خاطرات ما است.

33
00:01:26,000 --> 00:01:29,000
مادر بزرگم هرگز اجازه نداد زندگی او را فراموش کنم.

34
00:01:29,000 --> 00:01:32,000
وظیفه من این بود که اجازه ندم زندگی پدر بزرگم بیهوده باشه.

35
00:01:32,000 --> 00:01:34,000
و درس من این بود یاد بگیرم ،

36
00:01:34,000 --> 00:01:37,000
که، بله، تاریخ سعی درنابودی ما کرد ولی ما تحمل کردیم.

37
00:01:37,000 --> 00:01:39,000
که، بله، تاریخ سعی درنابودی ما کرد ولی ما تحمل کردیم.

38
00:01:39,000 --> 00:01:41,000
قطعه بعدی پازل قایقی است که در سحرگاه به آهستگی و در سکوت به سمت دریا روانه شد.

39
00:01:41,000 --> 00:01:43,000
قطعه بعدی پازل قایقی است که در سحرگاه به آهستگی و در سکوت به سمت دریا روانه شد.

40
00:01:43,000 --> 00:01:46,000
قطعه بعدی پازل قایقی است که در سحرگاه به آهستگی و در سکوت به سمت دریا روانه شد.

41
00:01:46,000 --> 00:01:48,000
مادر من، مای، 18 ساله بود

42
00:01:48,000 --> 00:01:50,000
زمانی که پدرش فوت کرد -

43
00:01:50,000 --> 00:01:52,000
اونموقع ازدواج هم کرده بود، بصورت اجباری ، و دو دختر کوچک داشت.

44
00:01:52,000 --> 00:01:55,000
اونموقع ازدواج هم کرده بود، بصورت اجباری ، و دو دختر کوچک داشت.

45
00:01:55,000 --> 00:01:58,000
برای او، زندگی در یک موضوع خلاصه شده بود:

46
00:01:58,000 --> 00:02:00,000
فرار از خانواده اش و یه زندگی تازه در استرالیا.

47
00:02:00,000 --> 00:02:03,000
فرار از خانواده اش و یه زندگی تازه در استرالیا.

48
00:02:03,000 --> 00:02:05,000
عدم موفقیت برای او غیر قابل تصور بود.

49
00:02:05,000 --> 00:02:07,000
عدم موفقیت برای او غیر قابل تصور بود.

50
00:02:07,000 --> 00:02:10,000
بنابراین بعد از یک حماسه چهار ساله که فراتر از داستانهای تخیلی است ،

51
00:02:10,000 --> 00:02:12,000
یک قایق که بشکل قایقهای ماهیگیری مبدل شده بود، روانۀ دریا شد.

52
00:02:12,000 --> 00:02:15,000
یک قایق که بشکل قایقهای ماهیگیری مبدل شده بود، روانۀ دریا شد.

53
00:02:15,000 --> 00:02:18,000
همه بزرگسالان خطرات آنرا می دانستند.

54
00:02:18,000 --> 00:02:20,000
بزرگترین ترس از دزدان دریایی، تجاوز و مرگ بود.

55
00:02:20,000 --> 00:02:22,000
بزرگترین ترس از دزدان دریایی، تجاوز و مرگ بود.

56
00:02:22,000 --> 00:02:24,000
مانند بسیاری از بزرگسالان در قایق،

57
00:02:24,000 --> 00:02:28,000
مادرم یک بطری کوچک زهر به همراه داشت.

58
00:02:28,000 --> 00:02:31,000
اگر ما اسیر می شدیم، اول خواهرم و من،

59
00:02:31,000 --> 00:02:35,000
سپس او و مادر بزرگم آنرا می نوشیدیم.

60
00:02:35,000 --> 00:02:37,000
اولین خاطرات من از قایقه -

61
00:02:37,000 --> 00:02:39,000
حرکت پیوستۀ موتور،

62
00:02:39,000 --> 00:02:42,000
جلوی قایق که درهر موجی فرو می رفت،

63
00:02:42,000 --> 00:02:45,000
افق وسیع و خالی .

64
00:02:45,000 --> 00:02:48,000
من دزدان دریایی که به دفعات اومدند را بخاطر نمی آورم،

65
00:02:48,000 --> 00:02:50,000
اما با شجاعت مردان قایق ، از معرکه بدر شدند،

66
00:02:50,000 --> 00:02:52,000
اما با شجاعت مردان قایق ، از معرکه بدر شدند،

67
00:02:52,000 --> 00:02:54,000
و یا موتوری که از کار می افتاد و تا 6 ساعت روشن نمی شد.

68
00:02:54,000 --> 00:02:57,000
و یا موتوری که از کار می افتاد و تا 6 ساعت روشن نمی شد.

69
00:02:57,000 --> 00:02:59,000
اما من چراغهای دکل نفت در سواحل مالزی را بخاطرمی آورم

70
00:02:59,000 --> 00:03:01,000
اما من چراغهای دکل نفت در سواحل مالزی را بخاطرمی آورم

71
00:03:01,000 --> 00:03:04,000
و مرد جوانی که سکته کرد ومُرد،

72
00:03:04,000 --> 00:03:07,000
پایان سفر برایش خیلی زیاد بود،

73
00:03:07,000 --> 00:03:09,000
و مزۀ اولین سیبی که خوردم

74
00:03:09,000 --> 00:03:12,000
اونو مردان روی سکوی حفاری به من داده بودند.

75
00:03:12,000 --> 00:03:15,000
هیچ سیبی دیگری چنان مزه ای نداد.

76
00:03:17,000 --> 00:03:19,000
پس از سه ماه در یک اردوگاه پناهندگان،

77
00:03:19,000 --> 00:03:21,000
ما وارد ملبورن شدیم.

78
00:03:21,000 --> 00:03:23,000
و قطعه بعدی پازل

79
00:03:23,000 --> 00:03:26,000
دربارۀ چهار زن درطول سه نسل است که زندگی جدیدی را با یکدیگر شکل می دادند.

80
00:03:26,000 --> 00:03:29,000
دربارۀ چهار زن درطول سه نسل است که زندگی جدیدی را با یکدیگر شکل می دادند.

81
00:03:29,000 --> 00:03:31,000
ما در "فوت اسکری"( Footscray ) ، مستقر شدیم،

82
00:03:31,000 --> 00:03:33,000
در حومه طبقه کارگر

83
00:03:33,000 --> 00:03:36,000
که جمعیت آن متشکل از طبقه های مهاجر است.

84
00:03:36,000 --> 00:03:38,000
بر خلاف حومه های متشکل از طبقۀ متوسط ،

85
00:03:38,000 --> 00:03:40,000
که من از وجودشان غافل بودم،

86
00:03:40,000 --> 00:03:43,000
هیچ نشانی از حق و حقوق در Footscray وجود نداشت.

87
00:03:43,000 --> 00:03:46,000
بوها ی درب مغازه ها با بقیه دنیا فرق داشت.

88
00:03:46,000 --> 00:03:48,000
و تکه های مقطع و شکسته زبان انگلیسی

89
00:03:48,000 --> 00:03:50,000
که بین مردم رد و بدل می شد،

90
00:03:50,000 --> 00:03:52,000
مردمی که در یک چیز مشترک بودند،

91
00:03:52,000 --> 00:03:55,000
آنها شروعی دوباره داشتند.

92
00:03:55,000 --> 00:03:57,000
مادرم در مزارع کار می کرد،

93
00:03:57,000 --> 00:03:59,000
سپس بر روی یک خط مونتاژ خودرو،

94
00:03:59,000 --> 00:04:01,000
شش روز در هفته در دو شیفت.

95
00:04:01,000 --> 00:04:04,000
یه جورایی وقت پیدا کرد و با مطالعه انگلیسی، مدرک فن آوری را کسب کرد.

96
00:04:04,000 --> 00:04:06,000
یه جورایی وقت پیدا کرد و با مطالعه انگلیسی، مدرک فن آوری را کسب کرد.

97
00:04:06,000 --> 00:04:08,000
ما فقیر بودیم.

98
00:04:08,000 --> 00:04:10,000
تمام دلارها تقسیم می شد

99
00:04:10,000 --> 00:04:12,000
و بودجۀ شهریه اضافی برای زبان انگلیسی و ریاضیات کنار گذاشته می شد

100
00:04:12,000 --> 00:04:14,000
و بودجۀ شهریه اضافی برای زبان انگلیسی و ریاضیات کنار گذاشته می شد

101
00:04:14,000 --> 00:04:17,000
علیرغم آنچه از قلم می افتاد،

102
00:04:17,000 --> 00:04:19,000
که معمولا لباس های جدید بود؛

103
00:04:19,000 --> 00:04:21,000
آنها همیشه دست دوم بودند.

104
00:04:21,000 --> 00:04:24,000
دو جفت جوراب ساق بلند برای مدرسه،

105
00:04:24,000 --> 00:04:26,000
که هر یک سوراخهای دیگری را می پوشاند.

106
00:04:26,000 --> 00:04:28,000
مانتوی مدرسه تا پایین مچ پا بود،

107
00:04:28,000 --> 00:04:32,000
چون باید تا 6 سال دوام می آورد.

108
00:04:32,000 --> 00:04:34,000
شعارهای نیشدار " چشم تنگ" هر چند بندرت ولی وجود داشت

109
00:04:34,000 --> 00:04:36,000
شعارهای نیشدار " چشم تنگ" هر چند بندرت ولی وجود داشت

110
00:04:36,000 --> 00:04:38,000
و گهگاه نوشته های روی دیوار:

111
00:04:38,000 --> 00:04:40,000
" آسیایی، برگرد برو خونه."

112
00:04:40,000 --> 00:04:42,000
کجا برم خونه؟

113
00:04:42,000 --> 00:04:45,000
چیزی در وجودم سفت می شد.

114
00:04:45,000 --> 00:04:47,000
تجمعی از راه حلها و صدای آهسته ای که می گفت،" از پس شما بر می یام."

115
00:04:47,000 --> 00:04:51,000
تجمعی از راه حلها و صدای آهسته ای که می گفت،" از پس شما بر می یام."

116
00:04:51,000 --> 00:04:53,000
من و مادرم و خواهرم در یک تخت می خوابیدیم.

117
00:04:53,000 --> 00:04:56,000
من و مادرم و خواهرم در یک تخت می خوابیدیم.

118
00:04:56,000 --> 00:04:58,000
مادرم هر شب خسته و کوفته بود،

119
00:04:58,000 --> 00:05:00,000
با اینحال دربارۀ روزمان با یکدیگر گفتگو می کردیم

120
00:05:00,000 --> 00:05:02,000
و به کارهای مادربزرگ اینور اونور خانه گوش می دادیم.

121
00:05:02,000 --> 00:05:04,000
و به کارهای مادربزرگ اینور اونور خانه گوش می دادیم.

122
00:05:04,000 --> 00:05:06,000
مادر من از کابوس که همش دربارۀ قایق بود، رنج می برد.

123
00:05:06,000 --> 00:05:09,000
مادر من از کابوس که همش دربارۀ قایق بود، رنج می برد.

124
00:05:09,000 --> 00:05:12,000
و کار من این بود که بیدار بمونم تا وقتی کابوس به سراغش اومد، بیدارش کنم.

125
00:05:12,000 --> 00:05:15,000
و کار من این بود که بیدار بمونم تا وقتی کابوس به سراغش اومد، بیدارش کنم.

126
00:05:15,000 --> 00:05:17,000
او یک فروشگاه کامپیوتر باز کرد

127
00:05:17,000 --> 00:05:19,000
سپس در زمینۀ زیبایی درس خواند

128
00:05:19,000 --> 00:05:21,000
و کسب و کار دیگری را باز کرد.

129
00:05:21,000 --> 00:05:23,000
و زنانی آمده و داستان مردانی را می گفتند که قادر به این انطباق نبوده، خشمگین و انعطاف ناپذیرند،

130
00:05:23,000 --> 00:05:25,000
و زنانی آمده و داستان مردانی را می گفتند که قادر به این انطباق نبوده، خشمگین و انعطاف ناپذیرند،

131
00:05:25,000 --> 00:05:27,000
و زنانی آمده و داستان مردانی را می گفتند که قادر به این انطباق نبوده، خشمگین و انعطاف ناپذیرند،

132
00:05:27,000 --> 00:05:30,000
و کودکان مضطربی که بین دو جهان ( مادر و پدر) گرفتار شدند.

133
00:05:30,000 --> 00:05:33,000
کمک های مالی و حامیان مالی مورد نیاز بودند.

134
00:05:33,000 --> 00:05:35,000
مراکزی تأسیس شد.

135
00:05:35,000 --> 00:05:37,000
من در دو دنیای موازی زندگی می کردم.

136
00:05:37,000 --> 00:05:41,000
در یکی، من دانش آموز نمونۀ آسیا یی بودم،

137
00:05:41,000 --> 00:05:44,000
که از توقعاتی که از خودم داشتم، بیقرار بودم.

138
00:05:44,000 --> 00:05:47,000
در سوی دیگر، من در زندگی های پر مخاطره گیر افتاده بودم،

139
00:05:47,000 --> 00:05:49,000
زندگی هایی که با خشونت، مواد مخدر و انزوا ، زخم جانکاهی خورده بودند.

140
00:05:49,000 --> 00:05:52,000
زندگی هایی که با خشونت، مواد مخدر و انزوا ، زخم جانکاهی خورده بودند.

141
00:05:52,000 --> 00:05:54,000
اما خیلی از اونها در طول سالها التیام پیدا کرد.

142
00:05:54,000 --> 00:05:57,000
و به همین خاطر ، زمانی که من دانشجوی سال آخر در رشتۀ حقوق بودم،

143
00:05:57,000 --> 00:06:00,000
به عنوان جوان سال استرالیا انتخاب شدم.

144
00:06:00,000 --> 00:06:02,000
و من از یک تیکه پازل به تیکه دیگه مثل قلاب سنگ پرتاب می شدم،

145
00:06:02,000 --> 00:06:04,000
و من از یک تیکه پازل به تیکه دیگه مثل قلاب سنگ پرتاب می شدم،

146
00:06:04,000 --> 00:06:06,000
و تیکه ها با هم جور نمی شدند.

147
00:06:06,000 --> 00:06:08,000
تان لی، ساکن ناشناس Footscray،

148
00:06:08,000 --> 00:06:12,000
حالا، تان لی، فعال اجتماعی و پناهندگان بود،

149
00:06:12,000 --> 00:06:15,000
و به محلهایی که تا اونموقع هیچ چیز ازشون نشنیده بود

150
00:06:15,000 --> 00:06:17,000
و به خانه هایی که تصورشان را هم نمی کرد، برای سخنرانی دعوت می شد.

151
00:06:17,000 --> 00:06:19,000
و به خانه هایی که تصورشان را هم نمی کرد، برای سخنرانی دعوت می شد.

152
00:06:19,000 --> 00:06:21,000
من اصول تشریفات را نمی دانستم.

153
00:06:21,000 --> 00:06:24,000
من نمی دونستم چطوری از کارد و چنگال استفاده کنم.

154
00:06:24,000 --> 00:06:27,000
من نمی دونستم چطور در مورد شراب صحبت کنم.

155
00:06:27,000 --> 00:06:31,000
من در مورد هیچ چیزی نمی تونستم صحبت کنم.

156
00:06:31,000 --> 00:06:34,000
می خواستم به زندگی روزمره و راحتی زندگی در حومه شهری گمنام پناه ببرم -

157
00:06:34,000 --> 00:06:37,000
می خواستم به زندگی روزمره و راحتی زندگی در حومه شهری گمنام پناه ببرم -

158
00:06:37,000 --> 00:06:40,000
یه مادربزرگ، یه مادر و دو دختر

159
00:06:40,000 --> 00:06:43,000
که 20 سال بود روز خود را به یه شکل پایان می دادند

160
00:06:43,000 --> 00:06:45,000
وقایع روز خود را برای یکدیگر تعریف کرده و به خواب می رفتند،

161
00:06:45,000 --> 00:06:47,000
وقایع روز خود را برای یکدیگر تعریف کرده و به خواب می رفتند،

162
00:06:47,000 --> 00:06:51,000
سه تای ما هنوز در یک تخت می خوابیدیم.

163
00:06:51,000 --> 00:06:55,000
به مادرم گفتم من از پسش بر نمی یام.

164
00:06:55,000 --> 00:06:58,000
او به من یادآوری کرد که همون سنی هستم که او داشت زمانیکه سوار قایق شدیم.

165
00:06:58,000 --> 00:07:01,000
او به من یادآوری کرد که همون سنی هستم که او داشت زمانیکه سوار قایق شدیم.

166
00:07:01,000 --> 00:07:04,000
کلمه "نه" ، هیچگاه یک گزینه نبوده.

167
00:07:04,000 --> 00:07:06,000
او گفت: "فقط اونو انجام بده".

168
00:07:06,000 --> 00:07:09,000
" و چیزی که نداری، کسب کن."

169
00:07:09,000 --> 00:07:12,000
بدین ترتیب من دربارۀ بیکاری جوانان و آموزش و پرورش

170
00:07:12,000 --> 00:07:15,000
و نادیده گرفتن افرادی که به حاشیه رانده شده و محروم هستند، سخنرانی کردم.

171
00:07:15,000 --> 00:07:17,000
و هرچه صادقانه تر صحبت می کردم،

172
00:07:17,000 --> 00:07:20,000
تقاضای بیشتری برای سخنرانی می گرفتم.

173
00:07:20,000 --> 00:07:23,000
من مردمی از تمام طبقات جامعه را ملاقات کردم،

174
00:07:23,000 --> 00:07:25,000
خیلی هاشون کاری را که دوست داشتند، انجام می دادند،

175
00:07:25,000 --> 00:07:28,000
در سرحد امکانات زندگی می کردند.

176
00:07:28,000 --> 00:07:31,000
و با وجود اینکه من مدرکم را گرفته بودم،

177
00:07:31,000 --> 00:07:34,000
دیدم نمی تونم شغل ثابتی در وکالت داشته باشم.

178
00:07:34,000 --> 00:07:37,000
باید قطعۀ دیگه ای از پازل پیدا می شد.

179
00:07:37,000 --> 00:07:40,000
و من در همان زمان متوجه شدم

180
00:07:40,000 --> 00:07:42,000
که اشکالی نداره یه غریبه، یا یه تازه وارد که به تازگی وارد صحنه شده، باشی،

181
00:07:42,000 --> 00:07:44,000
که اشکالی نداره یه غریبه، یا یه تازه وارد که به تازگی وارد صحنه شده، باشی،

182
00:07:44,000 --> 00:07:46,000
که اشکالی نداره یه غریبه، یا یه تازه وارد که به تازگی وارد صحنه شده، باشی،

183
00:07:46,000 --> 00:07:48,000
نه اینکه خیلی خوبه، اما جای شکرش باقیه،

184
00:07:48,000 --> 00:07:50,000
نه اینکه خیلی خوبه، اما جای شکرش باقیه،

185
00:07:50,000 --> 00:07:53,000
شاید اون هدیه ای است از قایق.

186
00:07:53,000 --> 00:07:55,000
چون وقتی از خودی ها باشی،

187
00:07:55,000 --> 00:07:57,000
یعنی به راحتی خیلی از افقها را میشکنی،

188
00:07:57,000 --> 00:07:59,000
یعنی خیلی براحتی پذیرای گستاخی های حوزۀ مسئولیتت هستی.

189
00:07:59,000 --> 00:08:02,000
یعنی خیلی براحتی پذیرای گستاخی های حوزۀ مسئولیتت هستی.

190
00:08:02,000 --> 00:08:05,000
اکنون من به اندازه کافی از مرز آرامش خود بیرون رفتم

191
00:08:05,000 --> 00:08:07,000
که بدونم، بله، دنیا داره از هم می پاشه،

192
00:08:07,000 --> 00:08:10,000
اما نه به شکلی که ازش بترسیم.

193
00:08:10,000 --> 00:08:12,000
احتمالاتی که روزی ممنوع بود،

194
00:08:12,000 --> 00:08:14,000
بطرز بی شرمانه ای ترغیب می شد.

195
00:08:14,000 --> 00:08:16,000
یک انرژی در اونجا وجود داشت،

196
00:08:16,000 --> 00:08:18,000
یک خوشبینی ریشه دار،

197
00:08:18,000 --> 00:08:21,000
ترکیب عجیبی از فروتنی و جسارت .

198
00:08:21,000 --> 00:08:23,000
بنابراین من بدنبال حس هایم رفتم.

199
00:08:23,000 --> 00:08:26,000
من گروه کوچکی از مردم را دور خود جمع کردم

200
00:08:26,000 --> 00:08:28,000
کسانیکه برچسب" امکان نداره" ،

201
00:08:28,000 --> 00:08:31,000
برایشان چالشی غیر قابل گذشت بود.

202
00:08:31,000 --> 00:08:33,000
سالهای زیادی ما یک پنی(سکه) هم نداشتیم.

203
00:08:33,000 --> 00:08:35,000
در پایان هر روز، یک قابلمه بزرگ سوپ درست می کردم و همگی با هم می خوردیم.

204
00:08:35,000 --> 00:08:37,000
در پایان هر روز، یک قابلمه بزرگ سوپ درست می کردم و همگی با هم می خوردیم.

205
00:08:37,000 --> 00:08:40,000
ما هر روز را تا شب بخوبی کار می کردیم.

206
00:08:40,000 --> 00:08:42,000
بیشتر ایده های ما احمقانه بود،

207
00:08:42,000 --> 00:08:44,000
اما چند تایی هم درخشان داشت،

208
00:08:44,000 --> 00:08:47,000
و ما موانع را شکست دادیم.

209
00:08:47,000 --> 00:08:49,000
پس از تنها یک سفر، من تصمیم به نقل مکان به ایالات متحده را گرفتم.

210
00:08:49,000 --> 00:08:51,000
پس از تنها یک سفر، من تصمیم به نقل مکان به ایالات متحده را گرفتم.

211
00:08:51,000 --> 00:08:53,000
حس های من دوباره کار کردند .

212
00:08:53,000 --> 00:08:55,000
سه ماه بعد من نقل مکان کرده بودم،

213
00:08:55,000 --> 00:08:58,000
و این ماجرا همچنان ادامه داشت.

214
00:08:58,000 --> 00:09:00,000
قبل از خاتمه،

215
00:09:00,000 --> 00:09:03,000
اجازه دهید در مورد مادر بزرگم بهتون بگم.

216
00:09:03,000 --> 00:09:05,000
او در زمانی بزرگ شد

217
00:09:05,000 --> 00:09:07,000
که آیین کنفوسیوس معیار اجتماعی بود

218
00:09:07,000 --> 00:09:10,000
و تنها مندرین های محلی دارای اهمیت بودند.

219
00:09:10,000 --> 00:09:13,000
قرن ها بود که زندگی تغییر نکرده بود.

220
00:09:13,000 --> 00:09:17,000
پدرش پس از تولد او فوت کرد.

221
00:09:17,000 --> 00:09:20,000
مادرش او را به تنهایی بزرگ کرد.

222
00:09:20,000 --> 00:09:23,000
در سن 17 سالگی، اوهمسر دوم مرد مندرینی شد

223
00:09:23,000 --> 00:09:26,000
و مورد ضرب و شتم مادر شوهرش بود.

224
00:09:26,000 --> 00:09:28,000
بدون هیچ حمایتی از شوهرش،

225
00:09:28,000 --> 00:09:31,000
او با بردن شوهرش به دادگاه و پیگیری قانونی پروندۀ خود، جنجالی بپا کرد،

226
00:09:31,000 --> 00:09:33,000
او با بردن شوهرش به دادگاه و پیگیری قانونی پروندۀ خود، جنجالی بپا کرد،

227
00:09:33,000 --> 00:09:36,000
وبا برنده شدنش، جنجال بزرگتری بر پا شد.

228
00:09:36,000 --> 00:09:38,000
(خندۀ حاضرین)

229
00:09:38,000 --> 00:09:42,000
(تشویق حاضرین)

230
00:09:42,000 --> 00:09:46,000
ثابت شد که جملۀ " امکان پذیر و عملی نیست" ، اشتباه است.

231
00:09:48,000 --> 00:09:51,000
وقتی داشتم تو اتاقم در هتلی در سیدنی دوش می گرفتم،

232
00:09:51,000 --> 00:09:53,000
او در ملبورن که 600 مایل با من فاصله داشت، بدرود حیات گفت.

233
00:09:53,000 --> 00:09:56,000
او در ملبورن که 600 مایل با من فاصله داشت، بدرود حیات گفت.

234
00:09:56,000 --> 00:09:58,000
من از پشت پردۀ حمام به بیرون نگاه کرده و او را دیدم که آنطرف ایستاده بود.

235
00:09:58,000 --> 00:10:01,000
من از پشت پردۀ حمام به بیرون نگاه کرده و او را دیدم که آنطرف ایستاده بود.

236
00:10:01,000 --> 00:10:03,000
می دونستم که برای خداحافظی آمده بود.

237
00:10:03,000 --> 00:10:06,000
مادرم چند دقیقه بعد زنگ زد.

238
00:10:06,000 --> 00:10:08,000
چند روز بعد،

239
00:10:08,000 --> 00:10:10,000
ما به یک معبد بودایی در Footscray رفتیم

240
00:10:10,000 --> 00:10:12,000
و دور تابوت او نشستیم.

241
00:10:12,000 --> 00:10:14,000
براش داستان گفتیم و بهش اطمینان دادیم که هنوز با او هستیم.

242
00:10:14,000 --> 00:10:17,000
براش داستان گفتیم و بهش اطمینان دادیم که هنوز با او هستیم.

243
00:10:17,000 --> 00:10:20,000
نیمه شب راهب آمد و به ما گفت که باید درِ تابوت را ببندد.

244
00:10:20,000 --> 00:10:23,000
نیمه شب راهب آمد و به ما گفت که باید درِ تابوت را ببندد.

245
00:10:23,000 --> 00:10:26,000
مادرم از ما خواست تا دست او لمس کنیم.

246
00:10:26,000 --> 00:10:28,000
از راهب پرسید:

247
00:10:28,000 --> 00:10:30,000
"چرا دستش خیلی گرم و بقیۀ بدنش خیلی سرده؟"

248
00:10:30,000 --> 00:10:33,000
"چرا دستش خیلی گرم و بقیۀ بدنش خیلی سرده؟"

249
00:10:33,000 --> 00:10:37,000
او گفت: "چون شما از صبح دستشو تو دستتون نگه داشتید و اونو رها نکردید."

250
00:10:37,000 --> 00:10:40,000
او گفت: "چون شما از صبح دستشو تو دستتون نگه داشتید و اونو رها نکردید."

251
00:10:42,000 --> 00:10:44,000
اگر نیرو و قدرتی در خانواده ما وجود داره،

252
00:10:44,000 --> 00:10:46,000
از طریق زنان به ارث می رسه و منتقل می شه.

253
00:10:46,000 --> 00:10:49,000
با توجه به اینکه ما که بودیم و زندگی چطور ما را شکل داد،

254
00:10:49,000 --> 00:10:51,000
هم اکنون می تونیم ببینیم

255
00:10:51,000 --> 00:10:53,000
مردانی که بطریقی وارد زندگی ما شدند، چوب لای چرخ ما گذاشتند.

256
00:10:53,000 --> 00:10:55,000
مردانی که بطریقی وارد زندگی ما شدند، چوب لای چرخ ما گذاشتند.

257
00:10:55,000 --> 00:10:58,000
شکست خیلی براحتی بسراغ آدم می یاد.

258
00:10:58,000 --> 00:11:00,000
حالا من می خوام بچه های خودم را داشته باشم،

259
00:11:00,000 --> 00:11:03,000
و در مورد قایق از خود می پرسم.

260
00:11:03,000 --> 00:11:06,000
چه کسی می تونه آرزوی اونو داشته باشه؟

261
00:11:06,000 --> 00:11:08,000
هنوز هم از امتیاز، راحتی و حق می ترسم.

262
00:11:08,000 --> 00:11:10,000
هنوز هم از امتیاز، راحتی و حق می ترسم.

263
00:11:10,000 --> 00:11:12,000
هنوز هم از امتیاز، راحتی و حق می ترسم.

264
00:11:12,000 --> 00:11:14,000
آیا می تونم بهشون در زندگی قایقی بدم

265
00:11:14,000 --> 00:11:17,000
که با شجاعت در هر موجی فرو بره،

266
00:11:17,000 --> 00:11:20,000
با حرکت ثابت و بی احساس موتور و افق گسترده ای که هیچ چیز را تضمین نمی کنه؟

267
00:11:20,000 --> 00:11:22,000
و افق گسترده ای که هیچ چیز را تضمین نمی کنه؟

268
00:11:22,000 --> 00:11:24,000
و افق گسترده ای که هیچ چیز را تضمین نمی کنه؟

269
00:11:24,000 --> 00:11:26,000
نمی دانم.

270
00:11:26,000 --> 00:11:28,000
اما اگه می تونستم اونو بهشون بدم و ببینم که جان سالم بدر می برند، اینکار را می کردم.

271
00:11:28,000 --> 00:11:30,000
اما اگه می تونستم اونو بهشون بدم و ببینم که جان سالم بدر می برند، اینکار را می کردم.

272
00:11:30,000 --> 00:11:33,000
اما اگه می تونستم اونو بهشون بدم و ببینم که جان سالم بدر می برند، اینکار را می کردم.

273
00:11:33,000 --> 00:11:45,000
(تشویق حاضرین)

274
00:11:45,000 --> 00:11:48,000
تروار نیلسون: و مادر تَن امروز در اینجاست

275
00:11:48,000 --> 00:11:51,000
در ردیف چهارم یا پنجم .

276
00:11:51,000 --> 00:11:55,000
(تشویق حاضرین)