WEBVTT

00:00:00.882 --> 00:00:03.482
Net na Kerstmis vorig jaar [2014]

00:00:03.482 --> 00:00:07.320
kregen 132 kinderen 
in Californië de mazelen

00:00:07.320 --> 00:00:09.333
door een bezoek aan Disneyland

00:00:09.333 --> 00:00:12.282
of door blootstelling aan iemand 
die daar was geweest.

00:00:12.282 --> 00:00:15.486
Het virus sprong vervolgens 
de Canadese grens over

00:00:15.486 --> 00:00:18.922
en infecteerde 
meer dan 100 kinderen in Québec.

00:00:18.922 --> 00:00:21.871
Een van de tragische dingen
van deze uitbraak

00:00:21.871 --> 00:00:27.490
is dat mazelen, fataal voor een kind 
met een verzwakt immuunsysteem,

00:00:27.490 --> 00:00:31.275
een van de gemakkelijkst 
te voorkomen ziekten in de wereld is.

00:00:31.282 --> 00:00:36.638
Er is al voor meer dan een halve eeuw 
een effectief vaccin beschikbaar,

00:00:36.638 --> 00:00:39.912
maar veel kinderen 
bij de Disneyland-uitbraak

00:00:39.912 --> 00:00:41.886
waren niet gevaccineerd

00:00:41.886 --> 00:00:44.138
omdat hun ouders bang waren

00:00:44.138 --> 00:00:47.157
voor iets dat naar verluidt nog erger was:

00:00:47.157 --> 00:00:48.875
autisme.

00:00:48.875 --> 00:00:52.658
Maar wacht even. 
Was het artikel dat de controverse

00:00:52.658 --> 00:00:54.981
over autisme en vaccins had aangewakkerd

00:00:54.981 --> 00:00:56.978
niet ontmaskerd, ingetrokken

00:00:56.978 --> 00:00:59.450
en als opzettelijke fraude gebrandmerkt

00:00:59.450 --> 00:01:01.158
door het British Medical Journal?

00:01:01.158 --> 00:01:03.911
Weten de meeste 
wetenschappelijk onderlegde mensen

00:01:03.911 --> 00:01:07.520
niet dat de theorie dat vaccins autisme 
veroorzaken je reinste onzin is?

00:01:07.520 --> 00:01:09.377
Ik denk dat jullie dat weten,

00:01:09.377 --> 00:01:11.955
maar miljoenen ouders over de hele wereld

00:01:11.955 --> 00:01:16.573
blijven vrezen dat vaccins hun kinderen 
aan het risico op autisme blootstellen.

00:01:16.923 --> 00:01:18.047
Waarom?

00:01:18.827 --> 00:01:19.980
Hierom.

00:01:19.980 --> 00:01:22.375
Dit is een grafiek die toont 
hoe schattingen

00:01:22.375 --> 00:01:25.375
over autisme-prevalentie 
toenemen in de tijd.

00:01:25.375 --> 00:01:27.488
Voor het grootste deel van de 20e eeuw

00:01:27.488 --> 00:01:30.920
werd autisme als een ongelooflijk 
zeldzame aandoening beschouwd.

00:01:30.920 --> 00:01:34.860
De weinige psychologen en kinderartsen 
die er zelfs maar van hadden gehoord,

00:01:34.860 --> 00:01:37.217
dachten dat ze in hun gehele carrière

00:01:37.217 --> 00:01:39.724
nooit één enkel geval zouden tegenkomen.

00:01:40.364 --> 00:01:43.602
Tientallen jaren lang bleven 
de prevalentieschattingen stabiel

00:01:43.602 --> 00:01:46.853
op slechts 3 à 4 kinderen op de 10.000.

00:01:46.853 --> 00:01:48.919
Maar in de jaren 1990

00:01:48.919 --> 00:01:51.380
gingen de aantallen de hoogte in.

00:01:51.380 --> 00:01:54.608
Fondsenwervende organisaties 
zoals 'Autism Speaks'

00:01:54.608 --> 00:01:57.696
verwijzen routinematig 
naar autisme als een epidemie,

00:01:57.696 --> 00:02:01.365
alsof je het in Disneyland zou 
kunnen krijgen van een ander kind.

00:02:01.365 --> 00:02:02.967
Wat is hier aan de hand?

00:02:02.967 --> 00:02:06.194
Als het de vaccins niet zijn, wat dan?

00:02:06.194 --> 00:02:12.014
Volgens de mensen van het Centrum 
voor Ziektecontrole in Atlanta verklaren

00:02:12.014 --> 00:02:15.360
‘verbrede diagnostische criteria’

00:02:15.360 --> 00:02:18.134
en ‘verbeterde gevalsopsporing’

00:02:18.134 --> 00:02:20.711
deze stijgende cijfers.

00:02:20.711 --> 00:02:22.531
Maar dat soort uitdrukkingen

00:02:22.531 --> 00:02:26.290
nemen de angsten 
van een jonge mama niet weg

00:02:26.290 --> 00:02:30.324
als ze probeert oogcontact te maken
met haar twee jaar oude kindje.

00:02:30.324 --> 00:02:33.319
Als de diagnostische criteria 
verbreed moesten worden,

00:02:33.319 --> 00:02:36.152
waarom waren ze dan eerder zo eng?

00:02:36.152 --> 00:02:39.147
Waarom waren gevallen van autisme

00:02:39.147 --> 00:02:41.437
vóór de jaren 1990 zo moeilijk te vinden?

00:02:41.437 --> 00:02:47.172
Vijf jaar geleden besloot ik 
op zoek te gaan naar antwoorden.

00:02:47.172 --> 00:02:49.216
Ik heb geleerd dat wat er gebeurde

00:02:49.216 --> 00:02:53.116
minder te maken had met de langzame en 
behoedzame vooruitgang van de wetenschap

00:02:53.116 --> 00:02:56.354
dan met de verleidelijke kracht 
van verhalen vertellen.

00:02:56.544 --> 00:02:58.750
Voor het grootste deel van de 20e eeuw

00:02:58.750 --> 00:03:01.211
vertelden clinici een verhaal

00:03:01.211 --> 00:03:04.763
over wat autisme is 
en hoe het werd ontdekt.

00:03:04.763 --> 00:03:07.573
Maar dat verhaal bleek niet te kloppen

00:03:07.573 --> 00:03:09.384
en de gevolgen ervan

00:03:09.384 --> 00:03:13.285
hebben een nefaste invloed 
op de wereldwijde volksgezondheid.

00:03:13.285 --> 00:03:16.814
Er was een tweede, 
nauwkeuriger verhaal over autisme

00:03:16.814 --> 00:03:19.430
dat verloren en vergeten was

00:03:19.430 --> 00:03:22.410
in de duistere uithoeken 
van de klinische literatuur.

00:03:22.410 --> 00:03:26.427
Dat tweede verhaal vertelt ons 
hoe we tot hier zijn gekomen

00:03:26.427 --> 00:03:29.032
en hoe het nu verder moet.

00:03:29.352 --> 00:03:33.996
Het begint met een kinderpsychiater 
aan het Johns Hopkins Hospital,

00:03:33.996 --> 00:03:35.946
Leo Kanner.

00:03:35.946 --> 00:03:39.499
In 1943 publiceerde Kanner een artikel

00:03:39.499 --> 00:03:44.212
dat 11 jonge patiënten beschreef die 
een eigen privé wereldje leken te bewonen.

00:03:44.212 --> 00:03:46.302
Ze negeerden mensen om hen heen,

00:03:46.302 --> 00:03:48.462
zelfs hun eigen ouders.

00:03:48.462 --> 00:03:50.737
Ze konden zichzelf urenlang vermaken

00:03:50.737 --> 00:03:53.384
door hun handen 
voor hun gezichten te wuiven,

00:03:53.384 --> 00:03:55.978
maar geraakten in paniek 
door kleine dingen

00:03:55.978 --> 00:03:58.970
zoals wanneer hun favoriete speeltje

00:03:58.970 --> 00:04:00.977
zonder hun medeweten werd verplaatst.

00:04:00.977 --> 00:04:03.693
Op basis van de patiënten in zijn kliniek

00:04:03.693 --> 00:04:06.719
speculeerde Kanner 
dat autisme zeer zeldzaam was.

00:04:06.719 --> 00:04:09.587
In de jaren 1950 verklaarde hij

00:04:09.587 --> 00:04:11.727
als 's werelds toonaangevende autoriteit

00:04:11.727 --> 00:04:17.300
dat hij minder dan 150 echte gevallen 
van zijn syndroom had gezien

00:04:17.300 --> 00:04:21.363
met referenties tot zelfs in Zuid-Afrika.

00:04:21.363 --> 00:04:23.754
Dat is eigenlijk niet verwonderlijk

00:04:23.754 --> 00:04:27.130
omdat de criteria van Kanners diagnose 
voor autisme

00:04:27.130 --> 00:04:29.443
ongelooflijk selectief waren.

00:04:29.443 --> 00:04:34.621
Zo wees hij de diagnose af 
voor kinderen met epileptische aanvallen.

00:04:34.621 --> 00:04:38.382
Nu weten we dat epilepsie heel 
gewoon is bij autisme.

00:04:38.382 --> 00:04:41.424
Ooit schepte hij op dat 
hij 9 van de 10 kinderen

00:04:41.424 --> 00:04:45.255
die andere artsen als autistisch 
naar zijn kantoor hadden verwezen

00:04:45.255 --> 00:04:47.883
geen autisme-diagnose had gegeven.

00:04:48.503 --> 00:04:50.564
Kanner was best een slimme jongen,

00:04:50.564 --> 00:04:53.113
maar een aantal van zijn theorieën 
klopten niet.

00:04:53.113 --> 00:04:56.888
Hij classificeerde autisme 
als een vorm van infantiele psychose

00:04:56.888 --> 00:05:00.858
veroorzaakt door koude 
en gevoelloze ouders.

00:05:00.858 --> 00:05:02.995
Deze kinderen, zei hij,

00:05:02.995 --> 00:05:07.313
werden keurig bewaard 
in een koelkast die nooit ontdooide.

00:05:07.313 --> 00:05:09.264
Tegelijkertijd echter merkte Kanner

00:05:09.264 --> 00:05:12.189
dat sommige van zijn jonge patiënten

00:05:12.189 --> 00:05:15.602
speciale vaardigheden hadden 
op bepaalde gebieden

00:05:15.602 --> 00:05:18.853
zoals muziek, wiskunde en geheugen.

00:05:18.853 --> 00:05:20.734
Eén jongen in zijn kliniek

00:05:20.734 --> 00:05:25.328
kon 18 symfonieën onderscheiden 
voordat hij twee was.

00:05:25.796 --> 00:05:28.443
Als zijn moeder 
een van zijn favoriete platen opzette,

00:05:28.443 --> 00:05:31.809
antwoordde hij correct: "Beethoven!"

00:05:31.809 --> 00:05:34.665
Maar Kanner schatte deze vaardigheden 
niet erg hoog in

00:05:34.665 --> 00:05:38.242
en beweerde dat de kinderen 
alleen maar zaken nabauwden

00:05:38.242 --> 00:05:40.865
die ze hun pompeuze ouders 
hadden horen zeggen,

00:05:40.865 --> 00:05:43.465
wanhopig als ze waren
om hun goedkeuring te verdienen.

00:05:43.465 --> 00:05:45.829
Hierdoor werd autisme 
een bron van schaamte

00:05:45.829 --> 00:05:48.829
en een stigma voor gezinnen.

00:05:48.829 --> 00:05:51.406
Twee generaties van autistische kinderen

00:05:51.406 --> 00:05:54.889
werden voor hun eigen bestwil 
afgevoerd naar instellingen

00:05:54.889 --> 00:05:58.163
en werden onzichtbaar 
voor de wereld als geheel.

00:05:58.163 --> 00:06:02.400
Verbazingwekkend genoeg begonnen 
pas in de jaren 1970

00:06:02.400 --> 00:06:07.567
onderzoekers Kanners theorie 
dat autisme zeldzaam was, te testen.

00:06:07.567 --> 00:06:11.305
Lorna Wing 
was cognitief psycholoog in Londen.

00:06:11.305 --> 00:06:14.509
Ze vond Kanners theorie 
van koelkast-ouderschap

00:06:14.509 --> 00:06:17.528
“baarlijke nonsens”, 
zoals ze me zelf vertelde.

00:06:17.528 --> 00:06:21.707
Zij en haar man John 
waren warme en hartelijke mensen,

00:06:21.707 --> 00:06:24.520
en ze hadden 
een diep autistische dochter, Susie.

00:06:25.110 --> 00:06:29.822
Lorna en John wisten hoe moeilijk het was 
om een kind als Susie op te voeden

00:06:29.822 --> 00:06:31.784
zonder ondersteunende diensten,

00:06:31.784 --> 00:06:33.386
speciaal onderwijs

00:06:33.386 --> 00:06:37.635
en andere middelen die zonder diagnose 
buiten de mogelijkheden lagen.

00:06:37.635 --> 00:06:40.259
Om de National Health Service 
duidelijk te maken

00:06:40.259 --> 00:06:45.507
dat er meer middelen nodig waren 
voor autistische kinderen en hun families,

00:06:45.507 --> 00:06:47.643
besloten Lorna 
en haar collega Judith Gould

00:06:47.643 --> 00:06:52.193
iets te doen dat al 30 jaar eerder 
had moeten gebeuren.

00:06:52.193 --> 00:06:55.069
Ze ondernamen 
een studie van autisme-prevalentie

00:06:55.069 --> 00:06:57.139
bij de doorsnee bevolking.

00:06:57.139 --> 00:07:01.435
Ze deden een huis-aan-huisonderzoek 
in Camberwell, een voorstad van Londen,

00:07:01.435 --> 00:07:05.100
om autistische kinderen 
in de gemeenschap op te sporen.

00:07:05.100 --> 00:07:09.767
Hun onderzoek maakte duidelijk 
dat Kanners model veel te eng was.

00:07:09.767 --> 00:07:14.293
De realiteit van autisme was
veel kleurrijker en diverser.

00:07:14.663 --> 00:07:16.806
Sommige kinderen 
konden helemaal niet praten,

00:07:16.806 --> 00:07:21.542
terwijl anderen maar doorgingen 
over hun fascinatie voor astrofysica,

00:07:21.542 --> 00:07:25.486
dinosaurussen 
of de genealogie van koningen.

00:07:25.486 --> 00:07:30.176
Met andere woorden, deze kinderen 
pasten niet in mooie, nette dozen,

00:07:30.176 --> 00:07:31.871
zoals Judith het uitdrukte.

00:07:31.871 --> 00:07:33.752
Ze kwamen er hopen tegen,

00:07:33.752 --> 00:07:37.537
veel meer dan Kanners 
monolithische model voorspelde.

00:07:37.537 --> 00:07:41.252
In eerste instantie konden ze 
hun data niet plaatsen.

00:07:41.252 --> 00:07:44.380
Waarom zag nooit iemand eerder
deze kinderen?

00:07:44.380 --> 00:07:47.899
Maar toen vond Lorna een verwijzing 
naar een document

00:07:47.899 --> 00:07:50.554
dat in 1944 in het Duits 
werd gepubliceerd.

00:07:50.554 --> 00:07:52.899
Het jaar na Kanners paper,

00:07:52.899 --> 00:07:54.617
en dan vergeten,

00:07:54.617 --> 00:07:57.194
begraven met de as
van een verschrikkelijke tijd

00:07:57.194 --> 00:08:00.445
die niemand zich wilde herinneren 
of aan denken.

00:08:00.445 --> 00:08:03.115
Kanner kende deze concurrerende paper,

00:08:03.115 --> 00:08:07.860
maar vermeed angstvallig 
hem in zijn eigen werk te vermelden.

00:08:07.860 --> 00:08:10.322
Hij was zelfs 
nog nooit in het Engels vertaald,

00:08:10.322 --> 00:08:13.285
maar gelukkig 
sprak Lorna's echtgenoot Duits

00:08:13.285 --> 00:08:15.932
en vertaalde hem voor haar.

00:08:15.932 --> 00:08:19.624
Die paper gaf een alternatief verhaal 
over autisme.

00:08:19.624 --> 00:08:22.317
De auteur was Hans Asperger.

00:08:22.317 --> 00:08:25.591
Hij runde een combinatie kliniek 
en residentiële school

00:08:25.591 --> 00:08:28.331
in het Wenen van de jaren 1930.

00:08:28.331 --> 00:08:32.302
Aspergers ideeën over onderwijs 
aan kinderen met leerverschillen

00:08:32.302 --> 00:08:35.436
waren zelfs 
naar hedendaagse normen progressief.

00:08:35.436 --> 00:08:39.847
De ochtenden in zijn kliniek begonnen 
met fitnesslessen op muziek

00:08:39.847 --> 00:08:42.424
en op zondagnamiddagen 
speelden de kinderen toneel.

00:08:42.424 --> 00:08:44.664
In plaats van de schuld 
voor het veroorzaken

00:08:44.664 --> 00:08:46.619
van autisme bij de ouders te leggen,

00:08:46.619 --> 00:08:48.202
beschrijft Asperger het

00:08:48.202 --> 00:08:51.202
als een levenslange, 
polygenetische handicap

00:08:51.202 --> 00:08:55.103
die meedogende vormen van ondersteuning 
en accommodaties vereist

00:08:55.103 --> 00:08:57.950
gedurende iemands hele levensloop.

00:08:57.950 --> 00:09:01.395
Eerder dan de kinderen in zijn kliniek 
als patiënten te behandelen,

00:09:01.395 --> 00:09:04.460
noemde Asperger ze 
zijn kleine professoren,

00:09:04.460 --> 00:09:08.245
en liet hen helpen 
bij het ontwikkelen van onderwijsmethoden

00:09:08.245 --> 00:09:10.729
die voor hen bijzonder geschikt waren.

00:09:10.729 --> 00:09:16.460
Cruciaal was dat Asperger autisme zag 
als een verbazingwekkend divers continuüm

00:09:16.460 --> 00:09:21.114
van hoogbegaafdheid en invaliditeit.

00:09:21.584 --> 00:09:25.116
Hij geloofde dat autisme 
en autistische kenmerken veel voorkomen

00:09:25.116 --> 00:09:26.982
en dat altijd hebben gedaan.

00:09:26.982 --> 00:09:29.276
Hij zag aspecten van dit continuüm

00:09:29.276 --> 00:09:32.276
in de vertrouwde archetypes 
uit de popcultuur

00:09:32.276 --> 00:09:34.612
zoals de sociaal onhandige wetenschapper

00:09:34.612 --> 00:09:37.306
en de verstrooide professor.

00:09:37.306 --> 00:09:39.419
Hij ging zelfs zo ver om te zeggen

00:09:39.419 --> 00:09:42.646
dat het lijkt dat voor succes 
in wetenschap en kunst

00:09:42.646 --> 00:09:45.592
een vleugje autisme essentieel is.

00:09:45.612 --> 00:09:48.914
Lorna en Judith beseften 
dat Kanner zo verkeerd was geweest

00:09:48.914 --> 00:09:50.674
over de zeldzaamheid van autisme

00:09:50.674 --> 00:09:54.247
zoals hij ook fout was geweest 
over de ouders als oorzaak ervan.

00:09:54.247 --> 00:09:55.951
In de loop van de volgende jaren

00:09:55.951 --> 00:09:59.364
werkten ze rustig samen met 
de Amerikaanse Psychiatrische Vereniging

00:09:59.364 --> 00:10:01.854
om de criteria 
voor de diagnose te verbreden

00:10:01.854 --> 00:10:03.931
en de diversiteit te weerspiegelen

00:10:03.931 --> 00:10:06.271
van wat ze 
‘het autismespectrum’ noemden.

00:10:06.271 --> 00:10:08.559
Omstreeks 1990

00:10:08.559 --> 00:10:10.857
traden hun wijzigingen in werking.

00:10:10.857 --> 00:10:13.226
Kanners enge model maakte plaats

00:10:13.226 --> 00:10:16.801
voor het brede 
en inclusieve model van Asperger.

00:10:16.801 --> 00:10:19.472
Die veranderingen gebeurden 
niet in het luchtledige.

00:10:19.472 --> 00:10:23.326
Terwijl Lorna en Judith 
achter de schermen werkten

00:10:23.326 --> 00:10:24.980
om de criteria te hervormen,

00:10:24.980 --> 00:10:27.886
kreeg het brede publiek 
per toeval voor de eerste keer

00:10:27.886 --> 00:10:30.176
een autistische volwassene te zien.

00:10:30.176 --> 00:10:33.550
Voordat 'Rain Man' uitkwam in 1988,

00:10:33.550 --> 00:10:38.209
wist slechts een kleine, besloten kring 
van deskundigen hoe autisme eruitzag,

00:10:38.209 --> 00:10:42.969
maar doordat de onvergetelijke prestatie 
van Dustin Hoffman als Raymond Babbitt

00:10:42.969 --> 00:10:46.104
in ‘Rain Man’ vier Oscars opbracht,

00:10:46.104 --> 00:10:48.844
wisten kinderartsen, psychologen,

00:10:48.844 --> 00:10:53.534
leerkrachten en ouders 
over de hele wereld het ook.

00:10:53.534 --> 00:10:56.459
Toevallig werden tegelijkertijd de eerste,

00:10:56.459 --> 00:11:01.589
makkelijk te gebruiken klinische testen 
voor de diagnose van autisme ingevoerd.

00:11:01.939 --> 00:11:06.629
Je had niet langer 
die kleine kring van deskundigen nodig

00:11:06.629 --> 00:11:09.207
om je kind te evalueren.

00:11:09.207 --> 00:11:11.320
De combinatie van ‘Rain Man’,

00:11:11.320 --> 00:11:15.499
de wijziging van de criteria 
en de invoering van deze tests

00:11:15.499 --> 00:11:17.774
veroorzaakten een netwerkeffect,

00:11:17.774 --> 00:11:21.304
een perfecte storm van autisme-bewustzijn.

00:11:21.304 --> 00:11:24.322
Het aantal diagnoses begon te stijgen,

00:11:24.322 --> 00:11:29.390
net zoals Lorna en Judith voorspelden 
en inderdaad hoopten dat het zou gebeuren,

00:11:29.390 --> 00:11:32.386
waardoor mensen met autisme 
en hun families

00:11:32.386 --> 00:11:35.798
eindelijk de steun en de diensten kregen 
die zij verdienden.

00:11:35.798 --> 00:11:37.864
Maar toen dook Andrew Wakefield op.

00:11:37.864 --> 00:11:41.719
Hij gaf vaccins de schuld 
voor de piek in de diagnoses.

00:11:41.719 --> 00:11:43.832
Het was een eenvoudig, krachtig,

00:11:43.832 --> 00:11:46.618
en verleidelijk geloofwaardig verhaal

00:11:46.618 --> 00:11:48.986
maar net zo verkeerd als Kanners theorie

00:11:48.986 --> 00:11:51.239
dat autisme zeldzaam was.

00:11:51.239 --> 00:11:54.710
Als de huidige schatting 
van het Centrum voor Ziektecontrole

00:11:54.710 --> 00:11:59.133
dat in Amerika 1 kind op 68 
op het spectrum zit, correct is,

00:11:59.133 --> 00:12:03.340
dan zijn autisten een van de grootste 
minderheden in de wereld.

00:12:03.340 --> 00:12:07.167
De laatste jaren vonden autisten 
elkaar op het internet

00:12:07.167 --> 00:12:09.042
om het idee tegen te gaan dat zij

00:12:09.042 --> 00:12:12.932
door een volgende medische doorbraak
op te lossen puzzels zouden zijn.

00:12:12.995 --> 00:12:15.456
Ze bedachten de term ‘neurodiversiteit’

00:12:15.456 --> 00:12:19.064
om de soorten 
menselijke cognitie te vieren.

00:12:19.264 --> 00:12:21.655
Eén manier 
om neurodiversiteit te begrijpen,

00:12:21.655 --> 00:12:25.324
is te denken in termen 
van menselijke besturingssystemen.

00:12:25.324 --> 00:12:30.240
Als op een pc geen Windows loopt, 
wil dat niet zeggen dat hij stuk is.

00:12:30.240 --> 00:12:33.869
Naar autistische normen 
zijn normale menselijke hersenen

00:12:33.869 --> 00:12:35.889
gemakkelijk te verstrooien,

00:12:35.889 --> 00:12:37.677
obsessief sociaal,

00:12:37.677 --> 00:12:40.997
en lijden ze aan een tekort 
van aandacht voor het detail.

00:12:40.997 --> 00:12:43.992
Wees er zeker van dat autistische mensen 
het moeilijk hebben

00:12:43.992 --> 00:12:47.058
te leven in een wereld 
die niet voor hen is gebouwd.

00:12:47.058 --> 00:12:50.520
Tachtig jaar later zijn we 
nog steeds bezig Asperger bij te benen.

00:12:50.520 --> 00:12:52.283
Hij geloofde dat de ‘genezing’

00:12:52.283 --> 00:12:54.603
voor de meest invaliderende 
aspecten van autisme

00:12:54.603 --> 00:12:57.529
lag in begrijpende leerkrachten,

00:12:57.529 --> 00:12:59.665
begrijpende werkgevers,

00:12:59.665 --> 00:13:01.522
ondersteunende gemeenschappen

00:13:01.522 --> 00:13:04.866
en ouders die geloofden 
in het potentieel van hun kinderen.

00:13:04.866 --> 00:13:07.908
Zosia Zaks, een autistische [man], 
zei eens:

00:13:07.908 --> 00:13:10.211
"We hebben alle hens aan dek nodig

00:13:10.211 --> 00:13:13.211
om het schip van de mensheid 
goed te besturen."

00:13:13.211 --> 00:13:15.764
Op onze reis naar een onzekere toekomst

00:13:15.764 --> 00:13:19.502
hebben we elke vorm van menselijke 
intelligentie op de planeet nodig

00:13:19.502 --> 00:13:22.469
om samen te werken aan de uitdagingen

00:13:22.469 --> 00:13:24.879
waarmee we als samenleving 
worden geconfronteerd.

00:13:24.879 --> 00:13:28.881
We kunnen het ons niet veroorloven 
om ook maar één brein te verspillen.

00:13:28.881 --> 00:13:30.136
Dankjewel.

00:13:30.136 --> 00:13:34.136
(Applaus)