WEBVTT

00:00:00.700 --> 00:00:03.188
Pomówmy o pętlach.
Mam tu pętlę warunkową.

00:00:03.288 --> 00:00:07.408
Parę wierszy programu wystarczy,
żeby tekst pokrył cały monitor.

00:00:07.508 --> 00:00:10.727
Jeśli zmodyfikuję tekst,
np. go poprawię,

00:00:10.827 --> 00:00:12.051
zmieni się wszędzie.

00:00:12.151 --> 00:00:13.792
Jak to działa?

00:00:13.892 --> 00:00:16.230
Zaraz przejrzymy program,

00:00:16.329 --> 00:00:19.624
ale najpierw zastanówmy się,
jak byśmy go napisali,

00:00:19.724 --> 00:00:22.623
nie wiedząc jeszcze nic o pętlach.

00:00:22.723 --> 00:00:26.617
Musielibyśmy przepisywać tekst
raz po raz.

00:00:26.717 --> 00:00:30.255
Napiszemy: „text”, „message”...
Wpiszę pierwszy raz.

00:00:30.355 --> 00:00:33.104
I trzeba to już tylko powtórzyć

00:00:33.204 --> 00:00:36.733
tyle razy, żeby dojść
do samego dołu.

00:00:36.833 --> 00:00:40.568
Będzie dużo pracy!
Bo dół jest daleko.

00:00:41.586 --> 00:00:43.885
A potem jeszcze mi powiecie:

00:00:43.985 --> 00:00:47.813
„Za duża czcionka,
70 to przesada. Ma być 60”.

00:00:47.913 --> 00:00:50.991
A przecież ten fragment
też musi być mniejszy.

00:00:51.091 --> 00:00:55.100
I pozostałe też. Wszystkie.

00:00:55.200 --> 00:00:57.957
Dojście do dołu
potrwa jeszcze dłużej.

00:00:58.676 --> 00:01:02.411
Jest z tym kłopot.
Na szczęście mamy pętle!

00:01:02.511 --> 00:01:05.178
Od tej pory, widząc
powtarzający się tekst,

00:01:05.278 --> 00:01:07.689
myślcie: „Czy możliwa jest pętla?”.

00:01:07.789 --> 00:01:10.983
Pętla pozwala
powtarzać program raz po raz,

00:01:11.083 --> 00:01:12.864
z drobnymi zmianami.

00:01:13.769 --> 00:01:16.072
Napiszmy program
z użyciem pętli.

00:01:16.172 --> 00:01:18.158
Zaczynamy od „while” (gdy),

00:01:18.258 --> 00:01:20.596
potem nawiasy i klamry...

00:01:20.696 --> 00:01:23.423
Ostrzeżenie jest dlatego,
że nie skończyliśmy.

00:01:23.523 --> 00:01:25.588
Nie martwcie się, zniknie.

00:01:26.336 --> 00:01:30.163
Pisząc pętlę,
musicie odpowiedzieć na 3 pytania.

00:01:30.882 --> 00:01:32.206
Oto one.

00:01:33.042 --> 00:01:36.595
Pierwsze brzmi:
„Co chcę powtórzyć?”.

00:01:37.285 --> 00:01:41.355
Ten tekst wpisujemy w klamry.

00:01:41.455 --> 00:01:46.138
Żeby powtórzyć polecenie „text”.
Wpisujemy to tutaj.

00:01:46.238 --> 00:01:51.461
Ale głupio jest ciągle powtarzać
jedno polecenie.

00:01:51.561 --> 00:01:54.544
Niedobrze. Coś trzeba zmienić.

00:01:54.644 --> 00:01:57.858
Stąd pytanie 2.:
„Co chcę zmieniać za każdym razem?”.

00:01:57.958 --> 00:01:59.745
Zmieniamy pozycję „y”.

00:01:59.845 --> 00:02:02.763
Ma być 60, a potem 80.

00:02:02.863 --> 00:02:05.476
Zrobimy z tego zmienną.

00:02:05.576 --> 00:02:07.640
O nazwie „y”, bo o to chodzi.

00:02:07.740 --> 00:02:10.287
Zróbmy tu zmienną.

00:02:10.387 --> 00:02:11.819
Zaczynamy od 40.

00:02:11.919 --> 00:02:14.397
Teraz musimy tylko zmieniać „y”.

00:02:14.497 --> 00:02:17.996
Tutaj napiszemy: „y = y + 20”.

00:02:18.205 --> 00:02:20.085
I „y” będzie coraz większy.

00:02:20.185 --> 00:02:23.568
Przypomnijmy sobie
wykład o skrótach.

00:02:23.668 --> 00:02:25.914
Użyjmy skrótu.

00:02:26.929 --> 00:02:28.584
Fantastycznie!

00:02:28.684 --> 00:02:32.903
Pozostaje pytanie trzecie:
„Jak długo będziemy to powtarzać?”.

00:02:33.003 --> 00:02:36.804
Chcemy to powtarzać długo,
ale nie w nieskończoność.

00:02:36.904 --> 00:02:39.312
Bo trzeba by bardzo długo czekać

00:02:39.412 --> 00:02:42.098
i padłaby przeglądarka. A lepiej nie!

00:02:42.795 --> 00:02:47.253
Chcemy to powtarzać
tylko do końca strony, zgadza się?

00:02:47.353 --> 00:02:50.597
Czyli dopóki „y” nie przekroczy 400.

00:02:50.697 --> 00:02:53.203
Wpisujemy to tutaj i już!

00:02:53.303 --> 00:02:56.471
Tekst pojawia się na całym ekranie.

00:02:56.571 --> 00:02:59.166
Ten sposób jest prostszy
niż poprzedni:

00:02:59.266 --> 00:03:03.971
wtedy pisaliśmy długo, a nie doszliśmy
do jednej czwartej drogi!

00:03:04.575 --> 00:03:07.036
Pozbądźmy się tego
- i mamy program.

00:03:07.872 --> 00:03:10.891
Spróbujmy lepiej zrozumieć,
co się dzieje.

00:03:10.991 --> 00:03:13.259
Za każdym razem
wskażę wartość „y”.

00:03:13.359 --> 00:03:15.070
Napiszę „y to teraz”

00:03:15.170 --> 00:03:18.995
i dokleję wartości,
żeby było je widać.

00:03:19.575 --> 00:03:22.779
Na razie wartości rosną o 20.

00:03:22.879 --> 00:03:25.844
Można to zmodyfikować
w tej zmiennej.

00:03:25.944 --> 00:03:28.143
Można wpisać np. 50.

00:03:29.049 --> 00:03:31.139
I zmieniają się o 50.

00:03:31.239 --> 00:03:35.248
Pobawcie się innymi wartościami,
zmieniajcie je.

00:03:35.348 --> 00:03:39.266
Zobaczcie, jak to wpływa
na zakończenie programu.

00:03:40.728 --> 00:03:45.465
Łatwiej będzie to zrozumieć
jako instrukcję warunkową.

00:03:45.565 --> 00:03:48.670
Mamy tu wyrażenie logiczne,
uczyliśmy się o takich.

00:03:48.770 --> 00:03:54.126
Tu wpiszemy treść instrukcji:
„tylko jeśli wyrażenie jest prawdziwe”.

00:03:54.226 --> 00:03:56.472
Inaczej - przeskakujemy na koniec.

00:03:56.572 --> 00:03:58.120
Ciekawe jest to,

00:03:58.220 --> 00:04:01.417
że u dołu pętli warunkowej
dzieje się coś tajemniczego.

00:04:01.517 --> 00:04:04.273
Coś mówi: „wróć na początek pętli”.

00:04:05.736 --> 00:04:07.942
Tajemna instrukcja oznacza,

00:04:08.042 --> 00:04:12.139
że zamiast iść dalej,
jak w instrukcji warunkowej,

00:04:12.239 --> 00:04:13.910
wykonując polecenie w pętli,

00:04:14.010 --> 00:04:17.253
cofamy się i patrzymy,
czy warunek wciąż jest prawdziwy.

00:04:17.353 --> 00:04:20.341
Jeśli tak, to powtarzamy jeszcze raz.

00:04:20.442 --> 00:04:22.896
Domyślacie się, że przy drugim razie

00:04:22.996 --> 00:04:25.891
znów cofniemy się i sprawdzimy.

00:04:25.991 --> 00:04:28.608
Czy „y” nadal jest mniejszy od 279?

00:04:28.708 --> 00:04:31.464
Jeśli tak, znowu powtórzymy
i sprawdzimy.

00:04:31.564 --> 00:04:34.111
Jeśli nie, wrócimy tutaj.

00:04:34.211 --> 00:04:37.733
Wreszcie pętla się skończy
i program pójdzie dalej.

00:04:38.569 --> 00:04:42.470
Nauczymy się jeszcze wielu
ciekawych zastosowań pętli.

00:04:42.570 --> 00:04:44.560
Na razie świetnie zaczęliście!