1
00:00:01,436 --> 00:00:04,643
یک صبح گرم ماه اکتبر،

2
00:00:04,667 --> 00:00:07,377
از قطار شب

3
00:00:07,401 --> 00:00:08,559
در ماندلای،

4
00:00:08,583 --> 00:00:11,701
پایتخت پادشاهی قدیم برمه،

5
00:00:11,725 --> 00:00:13,142
میانمار کنونی پیاده شدم.

6
00:00:13,254 --> 00:00:17,882
در خیابان به گروهی مرد درشت هیکل برخوردم

7
00:00:18,482 --> 00:00:21,775
که کنار تاکسی های سه چرخشان ایستاده بودند.

8
00:00:21,799 --> 00:00:23,169
یکی از آنها سمت من آمد

9
00:00:23,193 --> 00:00:25,375
و پیشنهاد داد اطراف را نشانم دهد.

10
00:00:26,025 --> 00:00:29,279
قیمتی که پیشنهاد کرد خیلی منصفانه بود.

11
00:00:29,832 --> 00:00:33,820
از پولی که در کشور خودم برای 
شکلات باید میپرداختم هم کمتر بود.

12
00:00:33,844 --> 00:00:36,985
پس سوار تاکسی اش شدم،

13
00:00:37,009 --> 00:00:42,880
و او به آرامی در میان 
کاخ ها و معابد رکاب میزد.

14
00:00:43,972 --> 00:00:49,271
و در همین حین، به من گفت که
چطور از روستایش به شهر آمده.

15
00:00:49,295 --> 00:00:51,674
در رشته ریاضی فارغ التحصیل شده

16
00:00:51,698 --> 00:00:54,325
و رویایش معلم شدن بوده.

17
00:00:54,445 --> 00:00:59,257
اما خب زندگی در
دیکتاتوری نظامی دشوار است،

18
00:00:59,411 --> 00:01:03,401
و فعلا این تنها راه امرار معاش او بود.

19
00:01:04,820 --> 00:01:08,761
به من گفت که شب های زیادی را
در سه چرخه اش خوابیده

20
00:01:08,761 --> 00:01:13,147
تا اولین کسی باشد که مسافران 
قطار شب را سوار میکند.

21
00:01:15,543 --> 00:01:19,386
و خیلی زود، متوجه شدیم که

22
00:01:19,386 --> 00:01:20,386
نقاط اشتراک زیادی با هم داریم --

23
00:01:20,386 --> 00:01:22,991
هر دو در بیست سالگیمان بودیم،

24
00:01:22,991 --> 00:01:26,203
هردو شیفته فرهنگهای خارجی بودیم --

25
00:01:26,734 --> 00:01:28,658
که مرا به خانهاش دعوت کرد.

26
00:01:30,056 --> 00:01:33,863
پس از خیابانهای پهن و شلوغ خارج شدیم،

27
00:01:33,887 --> 00:01:38,097
و شروع به رد شدن از خیابون های
متفاوت و عجیبی کردیم.

28
00:01:38,121 --> 00:01:40,469
اطرافمون پر از کلبه های خرابه بود.

29
00:01:40,493 --> 00:01:43,335
واقعا نمیدوستم کجام،

30
00:01:44,136 --> 00:01:47,818
و متوجه شدم
که هر اتفاقی ممکنه برام بیفته.

31
00:01:47,842 --> 00:01:50,284
ممکن بود بهم حمله کنن یا
چیزی به خوردم بدن

32
00:01:50,308 --> 00:01:51,624
یا اتفاقی بدتر

33
00:01:51,648 --> 00:01:53,032
هیچکی نمیدونه.

34
00:01:54,049 --> 00:01:58,006
بالاخره ایستاد
و منو به داخل آلونکی هدایت کرد

35
00:01:58,030 --> 00:02:01,354
که فقط یک اتاق کوچک داشت.

36
00:02:01,888 --> 00:02:04,405
بعد خم شد

37
00:02:04,429 --> 00:02:06,371
و سعی کرد چیزی را از زیر تختش بیرون بکشه

38
00:02:07,608 --> 00:02:09,786
و من خشکم زده بود

39
00:02:12,046 --> 00:02:14,746
منتظر موندم تا ببینم چه چیزی بیرون میکشه

40
00:02:15,361 --> 00:02:18,371
و بالاخره جعبه ای رو بیرون آورد.

41
00:02:19,295 --> 00:02:24,226
داخل جعبه تک تک نامه هایی بود که

42
00:02:24,250 --> 00:02:26,291
از گردشگران خارجی به دستش رسیده بود،

43
00:02:27,001 --> 00:02:29,103
و روی بعضی از آنها

44
00:02:29,127 --> 00:02:32,518
عکس های سیاه و سفید پوسیده


45
00:02:32,542 --> 00:02:34,746
از دوستان جدید خارجی اش چسبانده بود.

46
00:02:36,387 --> 00:02:40,014
آن شب وقتی خداحافظی کردیم،

47
00:02:40,038 --> 00:02:42,625
متوجه شدم که او

48
00:02:42,649 --> 00:02:44,959
معنای پنهانِ سفر را به من نشان داد؛

49
00:02:44,983 --> 00:02:47,039
و اون ... خطر پذیریه.

50
00:02:47,063 --> 00:02:49,755
همون طور که ظاهر همه چیزو میبینیم
باطنشم ببینیم.

51
00:02:49,779 --> 00:02:52,294
به جاهایی بریم که هیچوقت
نخواهیم رفت.

52
00:02:52,990 --> 00:02:55,498
خطر انجام کارهای نامعلوم رو به جون بخریم،

53
00:02:55,928 --> 00:02:57,101
کارهای مبهم

54
00:02:57,498 --> 00:02:58,780
و حتی کارهای ترسناک

55
00:03:00,298 --> 00:03:02,737
تو شهر خودت، فکر میکنی کاملا راحته

56
00:03:02,761 --> 00:03:05,771
که فرض کنی روی مسائل مسلطی.

57
00:03:05,810 --> 00:03:09,822
اما اون بیرون، هر لحظه میفهمی که
اینطور نیست.

58
00:03:09,869 --> 00:03:12,855
و دلیلش رو هم نمیتونی بفهمی.

59
00:03:13,765 --> 00:03:17,137
همه جا،
"مردم ارزو دارن که آرامش داشته باشند"

60
00:03:17,161 --> 00:03:19,440
رالف والدو امرسون بهمون یادآوری میکنه که

61
00:03:19,464 --> 00:03:22,140
"فقط وقتی که آرامش و سکون نداریم،

62
00:03:22,164 --> 00:03:23,850
امیدی برای ما وجود داره"

63
00:03:24,811 --> 00:03:27,318
در این کنفرانس ما شانسِ اینو داشتیم،

64
00:03:27,342 --> 00:03:30,795
که درباره ی کشف ها و ایده های جدید
و هیجان انگیز چیزهایی بشنویم.

65
00:03:30,819 --> 00:03:32,575
و حقیقتا، درباره تمامِ راههایی که

66
00:03:32,599 --> 00:03:35,922
از طریق اونها علم داره به 
طرز زیبایی جلو میره.

67
00:03:36,797 --> 00:03:40,026
اما بالاخره یک نقطه هست که،
در اون علم هم باز می مونه.

68
00:03:40,412 --> 00:03:41,946
و اون دقیقا زمانی هست که

69
00:03:42,050 --> 00:03:44,685
جهتِ زندگیِ شما مشخص میشه:

70
00:03:45,825 --> 00:03:47,507
شما عاشق می شید،

71
00:03:48,093 --> 00:03:49,928
یا دوستی رو از دست می دید،

72
00:03:50,383 --> 00:03:52,465
روشنایی های زندگی تون از بین می روند.

73
00:03:53,000 --> 00:03:58,014
و درست همون موقع که،شما احساسِ
گم شدن وبی قراری و ناامنی دارید،

74
00:03:58,038 --> 00:04:00,200
همون جاست که خودتون رو پیدا می کنید.

75
00:04:01,904 --> 00:04:05,552
من اعتقاد ندارم که جهل سعادت میاره.

76
00:04:06,193 --> 00:04:09,324
علم بدونِ شک زندگی ما رو

77
00:04:09,348 --> 00:04:11,816
طولانی تر و سالم تر و روشن تر کرده.

78
00:04:12,825 --> 00:04:17,652
و من برای همیشه قدردانِ معلم هایی هستم 
که به من قوانینِ فیزیک رو یاد دادند

79
00:04:17,676 --> 00:04:21,189
و به من یاد دادند که سه ضرب در سه 
نُه میشه.

80
00:04:21,678 --> 00:04:24,503
من میتونم اون رو با انگشتهامم حساب کنم

81
00:04:24,527 --> 00:04:26,869
در هر زمانی از روز یا شب.

82
00:04:28,802 --> 00:04:30,414
اما وقتی که یک ریاضی دان به من میگه

83
00:04:30,438 --> 00:04:33,961
که منفیِ سه ضرب در منفیِ سه
مساوی نُه میشه،

84
00:04:33,985 --> 00:04:38,854
این دیگه یه نوع منطق ه که شبیه به
اعتماد کردن ه.

85
00:04:40,674 --> 00:04:44,435
بهتر بگم، متضادِ علم همیشه جهل نیست.

86
00:04:44,948 --> 00:04:46,098
می تونه حیرت باشه.

87
00:04:46,482 --> 00:04:47,632
یا راز.

88
00:04:47,964 --> 00:04:49,147
یا احتمال.

89
00:04:49,894 --> 00:04:53,731
در زندگی م، یاد گرفتم که
چیزهایی که من "نمی دونم شون"،

90
00:04:53,755 --> 00:04:56,434
در زندگی م
بیشتر از چیزهایی که" می دونمشون"

91
00:04:56,458 --> 00:04:59,026
من رو به جلو بردند .

92
00:05:00,222 --> 00:05:02,021
همین چیزهایی که من" نمی دونم شون"

93
00:05:02,045 --> 00:05:05,439
من رو به تمام آدم های اطرافم 
نزدیک تر کردند.

94
00:05:06,549 --> 00:05:08,549
مثلن من در هشت نوامبرِ گذشته

95
00:05:08,573 --> 00:05:13,001
هر سال با دالای لاما در ژاپن 
به جاهای مختلف سفر کردم

96
00:05:14,001 --> 00:05:17,101
و چیزی که او هرروز می گفت،

97
00:05:17,125 --> 00:05:20,672
که باعث آرامش و اطمینانِ قلبیِ آدمها میشد،

98
00:05:20,696 --> 00:05:22,754
این بود که " نمی دونم".

99
00:05:24,325 --> 00:05:26,202
"چه اتفاقی قراره برای تبت بیفته؟"

100
00:05:27,226 --> 00:05:30,206
"کِی قراره به صلح جهانی برسیم؟"

101
00:05:30,765 --> 00:05:32,826
"بهترین راهِ تربیتِ فرزندان چیست؟"

102
00:05:34,134 --> 00:05:37,205
اون مردِ عاقل ، صریحا می گفت که:

103
00:05:37,229 --> 00:05:38,466
"نمی دونم".

104
00:05:40,117 --> 00:05:43,818
برنده جایزه ی نوبل، اقتصاد دان
دانیل کهمن

105
00:05:43,842 --> 00:05:48,345
بیش از ۶۰ سال رو صرفِ تحقیق درباره ی
رفتارِ انسان ها کرده،

106
00:05:48,369 --> 00:05:50,401
و نتیجه ای که بهش رسیده اینه که:

107
00:05:50,425 --> 00:05:55,039
ما بیشتر از حدِ معقول،
به چیزهایی که فکر میکنیم" می دونیم شون"،

108
00:05:55,063 --> 00:05:56,788
مطمئن هستیم.

109
00:05:56,812 --> 00:05:59,471
او بیان کرده که:

110
00:05:59,495 --> 00:06:03,699
"ما انسان ها یک تواناییِ نامحدود در
نادیده گرفتنِ جهلِ خودمون داریم."

111
00:06:04,849 --> 00:06:09,936
ما می دونیم که تیم مون قراره 
این آخرِ هفته برنده بشه،

112
00:06:09,960 --> 00:06:12,129
و بعدش ما دیگه فقط همینو یادمون میاد.

113
00:06:12,153 --> 00:06:14,502
موقعیت های بسیار کمی هست که
درست فهمیده بودیم شون.

114
00:06:15,582 --> 00:06:18,425
اکثرِ مواقع، ما توی تاریکی هستیم.

115
00:06:19,319 --> 00:06:22,794
و همون جاست که صمیمیتِ واقعی هست.

116
00:06:24,580 --> 00:06:27,513
شما از قبلش می دونید که
عاشقتون فردا چیکار براتون میکنه؟

117
00:06:28,673 --> 00:06:29,946
اصلا میخواید که بدونید؟

118
00:06:31,621 --> 00:06:34,434
پدر و مادرِ همه ی ماها،
(به قولِ بعضی ها)

119
00:06:34,458 --> 00:06:35,617
--آدم و حوا--

120
00:06:35,641 --> 00:06:39,799
می تونستند جاودانه زندگی کنند،تا وقتی که
از اون درختِ زندگی چیزی نمی خوردند.

121
00:06:40,631 --> 00:06:42,829
اما درست همون موقع که شروع به ناخنک زدن 


122
00:06:42,853 --> 00:06:45,435
از اون درختِ علم،
ازدرختِ آگاهی به خوب و بد، کردند،


123
00:06:45,459 --> 00:06:47,263
معصومیت شون از بین رفت.

124
00:06:47,808 --> 00:06:50,833
اونها خجالت زده و ناراحت،

125
00:06:50,857 --> 00:06:52,054
و خودآگاه شدند.

126
00:06:52,865 --> 00:06:55,233
و احتمالا کمی دیر، یاد گرفتند که،

127
00:06:55,257 --> 00:06:57,997
در زندگی چیزهایی هست که ما 
نیاز به دونستن شون داریم.

128
00:06:58,021 --> 00:07:01,968
ولی، چیزهای بسیار بسیار بیشتری هست،
که بهتره نامعلوم باقی بمونن.


129
00:07:03,999 --> 00:07:05,924
وقتی من بچه بودم،

130
00:07:05,948 --> 00:07:09,266
همه ی اینا رو میدونستم(خنده)

131
00:07:09,290 --> 00:07:13,502
من ۲۰ سال در کلاس های درس،
به یادگیریِ حقیقت های علمی پرداختم.

132
00:07:13,526 --> 00:07:16,245
و در کسب و کارِ اطلاعات بودم و

133
00:07:16,269 --> 00:07:18,419
برای مجله ی تایم، مقاله می نوشتم.

134
00:07:19,129 --> 00:07:24,305
تا اینکه برای اولین بار 
به مدتِ دو هفته و نیم به ژاپن سفر کردم،


135
00:07:24,329 --> 00:07:27,609
و با یک مقاله ي ۴۰ صفحه ای برگشتم،

136
00:07:27,633 --> 00:07:31,197
که در اون جزییاتِ تمامِ 
معابد،

137
00:07:31,221 --> 00:07:33,903
سنت ها، بازی بیسبال،

138
00:07:34,490 --> 00:07:35,649
و روحِ ژاپن 
رو ثبت کرده بودم.

139
00:07:37,276 --> 00:07:39,606
اما در زیرِ پوستِ همه ی اینها،

140
00:07:39,630 --> 00:07:42,807
چیزی بود که من نمی تونستم بفهممش

141
00:07:42,831 --> 00:07:47,325
--چیزی که اینقدر من رو تحت ِ تاثیر قرار 
داد، به دلایلی که هنوز نمی تونم توضیح بدم شون--

142
00:07:48,087 --> 00:07:51,296
که باعث شد من تصمیم بگیرم برم و 
در ژاپن زندگی کنم.

143
00:07:52,450 --> 00:07:55,201
و حالا که ۲۸ ساله که اونجا
زندگی میکنم،

144
00:07:55,225 --> 00:07:57,625
واقعا نمی تونم واضح براتون

145
00:07:57,649 --> 00:07:59,313
از وطنِ جدیدم تعریف کنم.

146
00:08:00,222 --> 00:08:01,569
که همین برای من فوق العاده است.

147
00:08:01,593 --> 00:08:04,473
چون معنی ش اینه که هرروز 
در حالِ کشفِ چیزهای جدیدی هستم.

148
00:08:04,497 --> 00:08:05,988
و در همین فرایند،

149
00:08:06,012 --> 00:08:09,906
من به گوشه و کنار نگاه میکنم
و صدها چیزِ جدید می بینم،

150
00:08:09,930 --> 00:08:11,231
که از قبل "نمی دونم شون".

151
00:08:12,964 --> 00:08:15,430
علم، یک هدیه ی بی قیمت ه.

152
00:08:16,452 --> 00:08:21,007
اما توهمِ علم، می تونه از جهل هم
خطرناک تر باشه.

153
00:08:21,895 --> 00:08:24,528
این که شما فکر کنید که 
عاشقتون رو میشناسید،

154
00:08:24,815 --> 00:08:26,272
یا دشمن تون رو می شناسید،

155
00:08:26,621 --> 00:08:28,076
می تونه خیانت آمیزتر باشه

156
00:08:28,100 --> 00:08:30,548
از اینکه اعتراف کنید که
هرگز نمی تونید بشناسیدشون.

157
00:08:31,347 --> 00:08:36,409
هر صبح در ژاپن،
وقتی آفتاب توی آپارتمانِ کوچکِ ما پهن میشه

158
00:08:36,433 --> 00:08:40,791
من سعی میکنم که
پیش بینی های آب و هوا رو اصلا نبینم،

159
00:08:40,815 --> 00:08:42,453
چون اگه این کارو بکنم،

160
00:08:42,477 --> 00:08:45,740
حواسم پرت میشه و 
ذهنم پر از ابر میشه،

161
00:08:45,764 --> 00:08:48,278
حتی اگه اون روز،
روزِ صاف و آفتابی ای باشه.

162
00:08:49,740 --> 00:08:54,353
من الان ۳۴ ساله که یک 
نویسنده ی تمام وقتم.

163
00:08:54,816 --> 00:08:57,696
و چیزی که تو این مدت
یاد گرفتم اینه که:

164
00:08:57,720 --> 00:09:01,256
تغییر و عوض شدن وقتی رخ میده که
من "مسئول " نیستم،

165
00:09:01,280 --> 00:09:03,457
وقتی که نمی دونم چی در انتظارمه.

166
00:09:03,481 --> 00:09:08,008
وقتی که فرض نمی کنم از تمامِ چیزهای اطرافم
بزرگتر و قوی ترم.

167
00:09:09,191 --> 00:09:11,097
و همین مساله در موردِ عشق هم صدق میکنه.

168
00:09:11,643 --> 00:09:13,919
یا در مواقعِ بحران در زندگی.

169
00:09:14,929 --> 00:09:18,371
ناگهان، مثِ اینه که توی همون سه چرخه ایم،

170
00:09:18,395 --> 00:09:22,430
و داریم از خیابون های کم نور و
پُر چاله رد میشیم.

171
00:09:22,454 --> 00:09:26,118
و بهمون اولین قانونِ سفرکردن یادآوری میشه

172
00:09:26,142 --> 00:09:27,868
یا در واقع، اولین قانونِ زندگی:

173
00:09:29,090 --> 00:09:33,829
"به اندازه ی آمادگیمون برای تسلیم شدن ه
که قوی هستیم".

174
00:09:35,512 --> 00:09:37,521
و در آخر،

175
00:09:37,545 --> 00:09:38,739
انسان بودن

176
00:09:39,262 --> 00:09:41,015
بسیار مهم تر از

177
00:09:41,039 --> 00:09:43,694
به طورِ کامل دونستن ِ همه چیزه.

178
00:09:45,031 --> 00:09:48,521
ممنون م.

179
00:09:48,595 --> 00:09:52,595
(تشویق)