Onlangs wisselden enkele blanke mannen
en zwarte vrouwen
hun Twitter-avatars en online foto's.
Hun inhoud bleef gelijk,
ze twitterden hetzelfde als anders,
maar plots merkten de blanken dat ze
voortdurend 'neger' werden genoemd
en dat ze verregaande beledigingen kregen,
terwijl de zwarte vrouwen plots merkten
dat dingen een stuk aangenamer werden.
Voor mijn 5-jarig kind
bestaat het internet vooral uit
puppy's en elfjes
en soms uit elfjes
die op puppy's rijden.
Echt waar, google het.
Maar de rest van ons weet dat het internet
echt een lelijke plaats kan zijn.
Ik heb het niet over
de kleurrijke debatten,
die volgens mij goed zijn
voor onze democratie.
Ik heb het over
vervelende persoonlijke aanvallen.
Misschien overkwam het jou al,
maar je hebt
tweemaal zoveel of zelfs meer kans
als je vrouw, kleurling, homoseksueel,
of meer tegelijk bent.
Terwijl ik deze speech schreef,
vond ik een Twitteraccount:
@SallyKohnSucks.
De biografie zegt dat ik een
"mannenhater
en een mannelijke lesbienne ben
en het enige wat ik bereikte
in mijn carrière
is het verspreiden
van mijn perverse geaardheid"
Wat overigens maar voor een derde klopt.
Allemaal gelogen! (gelach)
Serieus nu. We zeggen
dat we dit haten als de pest.
De vraag is of je hiervoor een
persoonlijke opoffering wil doen
om dit te veranderen.
Ik wil niet dat je stopt met internetten.
Je moet de manier waarop je klikt
veranderen,
omdat klikken een openbare kunst is.
Het is niet langer het geval
dat een machtige elite
alle media controleert
en dat de rest van ons
alles passief slikt.
Meer en meer worden we allemaal de media.
Ik was gewend om te denken:
okay, ik smuk me op,
doe veel make-up op,
ik kom op televisie,
ik praat over het nieuws.
Dat is een openbare manier
van media maken.
Thuis surf ik het op het web
en lees ik Twitter
en dat is privé
media consumeren.
Logisch, ik heb mijn pyjama aan.
Fout.
Alles wat we bloggen, alles wat we tweeten
en alles waarop we klikken,
is een openbare manier van media maken.
Wij zijn de nieuwe journalisten.
Wij beslissen wat aandacht krijgt
gebaseerd op waar
wij aandacht aan geven.
Dat is hoe media tegenwoordig werkt.
Verborgen algoritmes bepalen
wat jij en wij allemaal meer zien,
op basis van
waar jij op klikt
en dat vormt onze hele cultuur.
Meer dan 3 op 5 Amerikanen
denkt dat we nu
een groot onbeleefdheidsprobleem
hebben in ons land,
maar ik gok dat op z'n minst 3 tot 5
Amerikanen beledigingsgericht klikken
op onzin, gebaseerd op geruchten,
die de slechtste
impulsen uit onze samenleving voeden.
In een steeds luider medialandschap,
moet men nog meer geluid maken
om gehoord te worden.
Die tirannie van de luidste
moedigt de tirannie van de grofste aan.
Het hoeft niet zo te gaan.
Echt niet.
We kunnen dit veranderen.
Voor beginners
zijn er twee acties.
Ten eerste: blijf niet passief
als iemand beledigd wordt.
Als iemand online wordt vernederd:
doe iets.
Wees een held! Dit is je kans.
Spreek, laat van je horen.
Wees een goed persoon.
Vervang negatief door positief.
En ten tweede: stop met klikken
op de flauwste en domste links.
Als je de 24/7 nieuwsfeed
over Kardashian
niet leuk vindt,
stop dan met te klikken op verhalen
over de zijkant van
Kim Kardashians borst.
Ik weet dat je het doet. (Applaus)
Jij dus ook, blijkbaar.
Zelfde voorbeeld:
als je niet houdt van pestende politici,
stop met op verhalen te klikken
over wat de ene man
op een feestje zei over de andere.
Op een ramp klikken,
gooit olie op het vuur.
Het verergert
en het vuur verspreidt zich.
Onze hele samenleving vliegt in brand.
Als de meeste kliks winnen,
dan moeten we met onze kliks,
de wereld creëren die wij willen
want klikken is een openbare daad.
Dus klik bewust.
Bedankt!
(Applaus)