Położony wzdłuż starożytnego
koryta rzeki Monongahela
Braddock w Pensylwanii mieści się
we wschodniej części Allegheny County,
około piętnaście kilometrów
za Pittsburghiem.
Na przemysłowym przedmieściu Braddock
stoi pierwsza huta Andrewa Carnegiesa,
the Edgar Thomson Works.
Działa od 1875 roku,
jest ostatnią działającą hutą w regionie.
Przez dwanaście lat
tworzyłam wspólne portrety
martwej natury, krajobrazów
i widoków z lotu ptaka
w celu zbudowania archiwum
zawierającego historię połączenia
przemysłu stalowego,
środowiska
oraz wpływu opieki zdrowotnej
na moją rodzinę i społeczeństwo.
Tradycja i historia Braddock
jest głównie zbiorem opowiadań
o przemysłowcach i związkach zawodowych.
Obecna narracja Braddock,
dziecko z plakatu
o rewitalizacji Rust Belt,
jest historią o miejskich wynalazcach
odkrywających nowe granice.
Masowe media pominęły fakt,
że Braddock jest głównie czarny.
Nasza egzystencja została
wchłonięta, uciszona i wymazana.
Jako czwarte pokolenie w linii żeńskiej
zostałam wychowana
pod opieką i troską Babci Ruby
obok Ósmej Ulicy,
na 805 Washington Avenue.
Babcia pracowała jako menedżer w Goodwill.
Mama była pomocnicą pielęgniarki.
Patrzyła na zamknięcie huty
i przeprowadzkę białych na przedmieścia.
Kiedy moje pokolenie zasiedliło miasto,
brak inwestycji na lokalnym,
stanowym oraz federalnym szczeblu
podmył infrastrukturę,
a wojna z narkotykami
rozdzieliła moją rodzinę i społeczeństwo.
Gramps, ojczym Babci Ruby
był jednym z kilku czarnych mężczyzn,
którzy odeszli z huty z emeryturą.
Pracował w wysokich temperaturach,
wyburzając i odbudowując piece,
sprzątając rozlany metal i żużel.
Historię tego miejsca
opisuje ciało i krajobraz.
Korki pełne ciężarówek,
narażenie na benzen i rozpylony metal,
ryzyko raka i tocznia.
123 miejsca noclegowe na 652 pracowników,
zdziesiątkowany program rehabilitacyjny.
Pozew o dyskryminację mieszkaniową
przeciwko Allegheny County
oddalono w miejscu, gdzie kiedyś
projektowano Talbot Towers.
W tamtym czasie rozpoczęło się
przejście do lżejszego przemysłu.
Google Maps i Google Earth
pikselacją ukryły łatwopalne odpadki
użyte do wyrzucenia
rodziny Bunn z ich domu i ziemi.
W 2013 roku wynajęłam helikopter,
aby dokumentować
to agresywne wywłaszczanie.
W czasie lotu moje obserwacje ujawniły
tysiące plastikowych, białych worków -
własność przemysłu ochrony zabytków
twierdzącego, że jest eko-przyjazny
i powtórnie przetwarza miliony opon,
aby chronić ludzkie życie
i polepszyć jego jakość.
Moja praca przeszła
z poziomu mikro do makro,
odkopując ukryte historie.
Niedawno w Muzeum Sztuki w Seattle
wraz z Isaackem Bunnem
stworzyliśmy wystawę,
która została wykorzystana
jako wyrażenie jego głosu.
Poprzez regenerację naszej narracji
będziemy walczyli z zacieraniem historii
i nierównością społecznoekonomiczną.
Dziękuję.
(Brawa)