Kjo është mbesa ime Stella.

ajo sapo ka mbushur një vit,

dhe ka filluar të ecë.

Ajo ecën si çdo një vjeçar tjetër

duke u lëkundur, 
e lëviz trupin më shpejt se këmbët

Është absolutisht e mahnitshme

Gjëja që më së shumti i pëlqen të bëjë
është të sodisë veten në pasqyrë.

Asaj i pëlqen shumë reflektimi i vetes 
në pasqyrë,

ajo fillon të qeshë e të lëshojë klithma.

Mundohet t'i japë vetes puthje 
të mëdha të lëngshme.

Është shumë bukur.

Siç duket të gjithë shoket e saj
bëjnë të njejtën gjë.

Nëna ime më tregon që dhe unë 
kam bërë të njejtën gjë.

Dhe më bëri të mendoj, 
kur ndalova së bëri këtë?

Kur përfundoi së qenuri në rregull,
të duam mënyrën se si dukemi?!

Sepse me sa duket nuk e duam 
pamjen tonë.

10 mijë persona çdo muaj, pyesin në Google,
"A jam i shëmtuar?"

Kjo është Faye, ajo është një 13 vjeçare
nga Denver .

Dhe si çdo adoleshent tjetër, ajo 
dëshiron të pëlqehet dhe të përshatet

Është e Diele mbrëma ,dhe ajo po
përgatitet për javën vijuese në shkollë.

Ajo po ngurron, dhe është pak e hutuar,
sepse, pavarësisht se nëna e saj

i thotë gjatë gjithë kohës, se ajo është
e bukur,

çdo ditë në shkollë, dikush i thotë asaj 
se është e shëmtuar .

Për shkak të dallimit mes asaj se 
çfare i thotë e ëma dhe çfarë shokët

në shkollë i thonë asaj ,ajo nuk di se 
kujt t'i besojë .

Ajo bën një video të vetvetes, e ngarkon
në YouTube, dhe kerkon nga njerëzit

që të lënë një koment, a jam e bukur apo 
e shëmtuar?

Deri tani Faye ka marrë 13,000 komente,
disa prej tyre jane aq të poshter

saqë nuk mundohen të mendojnë për këtë.

Kjo është një adoleshente e shëndetshme 
dhe e bukur, duke marrë këto përgjigje

në momentet më të ndjeshme të jetës së saj

Me mijra njerëz po postojnë video të tilla,
më së shumti vajza adoleshente

Por, ku po i dërgon kjo?

Adoleshentët në ditët e sotme janë rrallë
të vetëm.

Ata janë nën presion për të qenë online
dhe në dispozicion në çdo kohë

Duke biseduar, shkëmbyer mesazhe, 
"pëlqyer", duke komentuar,

duke shpërndarë, duke postuar...
Kjo nuk ka të ndalur.

Kurre me pare nuk kemi qene kaq te lidhur
pa ndërprerje, të menjëhershëm, kaq të rinj.

Dhe një herë nëna ime më tha: "Duket sikur
ka festë në dhomën e gjumit çdo natë"

Thjesht nuk ka privatësi.
Dhe presioni shoqëror që shkon bashkë me

të është i pamëshirshem.

Ky trend i të qenit online po i trajnon
fëmijet tanë që të vlerësojnë veten, duke

u bazuar në numrin e "pëlqimeve",
dhe tipin e komenteve që ata i marrin.

S'ka ndarje mes jetës online dhe offline.
Çka është reale apo çfarë nuk është,

është shumë e vështirë të bësh
këtë dallim.

Dhe është shumë e vështirë për të dalluar
çfarë është autentike, çfarë e manipuluar.

Çfarë është e rëndësishme për dikë,
e çfarë është e normale çdo ditë.

Ku po e kërkojnë ata inspirimin?
Epo, mund të shihni fotografitë që hasni

në newsfeed të vajzave në ditët e sotme.
Modelet me përmasa zero po dominojnë

në pasarela. Airbrushing tani është rutinë,
dhe trende si #thinspiration

#thighgap, #bikinibridge dhe #proana,
Për ata që nuk e dinë,

#proana do të thotë pro-
anorexia.

Keto trende shkojnë së bashku me 
krijimin e stereotipeve dhe shndërrimit

të gruas në objekt në kulturën e sotme
kaq popullore.

Është lehtësisht e dallueshme që vajzat po 
bëjnë krahasim kundrejtë njëra tjetrës,

por as meshkujt nuk janë imun ndaj këtij
trendi.

Dëshira e tyre të krijojnë six-pack të
mprehtë, duke imituar

superheronjtë, yjet e sporteve 
apo playboy, artistë e muzikantë.

Po ku qëndron problemi në tërë këtë?
Ne të gjithë duam që fëmijët tanë

të rriten të shëndetshëm, dhe të jenë 
individë të balancuar.

Por në mes të këtij "foto-obsesioni",
ne po i trajnojmë fëmijët tanë

të shpenzojnë më shumë kohë dhe mund
mendor në dukjen e tyre

më shumë se në çdo aspekt tjetër
në identitetin e tyre.

Kështu që gjëra të tilla si marrdhëniet
e tyre, zhvillimi fizik, dhe studimet

fillojnë të dobësohen.
Gjashtë nga dhjetë vajza, zgjedhin të mos

bëjnë diçka sepse mendojnë se nuk 
duken bukur mjaftueshëm.

Këto nuk janë aktivitete të parëndësishme,
këto janë aktivitete thelbësore

që ndikojnë në zhvillimin e tyre si qenie
njerëzore, si kontribues në shoqëri

dhe në fuqinë punëtore.
31%, pothuajse një në tre adoleshentë,

tërhiqen nga debatet në klasë,
Ata po dështojnë së bëri debate në klasë

sepse nuk duan të marrin vëmendje
ndaj mënyres se si duken.

Një në pesë nxënës nuk shfaqen ndonjë 
ditë në shkollë me arsyen se nuk

ndihen mirë, dhe kur vjen puna tek 
provimet, nëse ata mendojnë

se nuk duken bukur, specifikisht 
nëse mendojnë se nuk janë të

dobët, ata do të shënojnë një mesatare të 
ulët, më të ulët se bashkëmoshatarët e

tyre, që nuk e kanë këtë shqetësim.

Kjo është e pranishme në Finlandë, SHBA 
dhe Kinë,

dhe ndodh pavarsisht se 
sa peshojnë ata në të vertetë.

Më lejoni të sqarohem,

nuk po flas për mënyrën se si ata duken
por se si ata mendojnë se duken.

Vetëbesimi i ulët në mënyren se si duken ,
po rezulton në minimizimin e arritjeve

akademike .

Por kjo gjithashtu dëmton shëndetin,
adoleshentët me vetëbesim të ulët

bëjnë më pak aktivitete fizike,
hanë më pak fruta dhe perime,

kanë prirjen të praktikojnë mënyra të 
pashëndetshme për të kontrolluar peshën,

që çojnë në çrregullime në ushqim.
Ata nuk kane vetëbesim, dhe ndikohen

shumë lehtë nga njerëzit përreth tyre,
dhe janë më të rrezikuar ndaj depresionit

Dhe në mendojmë që këto janë arsyet

që i bëjnë ata të marrin përsipër
e më shumë rreziqe, si të provojnë

alkoolin, drogën, dietat, ndërhyrjet
kozmetike, seksin e hershëm të pambrojtur,

dhe deri në lëndimin e vetes.
Dëshira për të pasur një trup perfekt

po vë nën presion sistemin tonë të 
shëndetit, dhe kjo po i kushton qeverisë

sonë me miliona dollarë çdo vit.
Dhe nuk mbaron me kaq,

gratë që mendojnë se janë mbipeshë,
edhe ndonëse mund të mos jenë,

kanë një përqindje të lartë të abstenimit.
17% e grave nuk shkojnë në intervistën

e punës, në diten e caktuar,
sepse nuk ndihen të sigurta me

menyrën se di ato duken.

Mendoni se çfarë po i shkakton kjo
ekonomisë sonë...

Nëse do të tejkalonim këtë, si do të ishin
mundësitë...

Të nxjerrim në dritë këtë potencial,
është në interesin e secilit prej nesh.

Por, si ta bëjmë këtë?
Epo, bisedat nuk të çojnë shumë larg.

Nuk është e mjaftueshme vetëm të flasësh,
nëse ti vërtetë dëshiron të bësh

një ndryshim, ti duhet të bësh diçka.
Kështu, mësuam se janë tre rrugë që shpien

deri aty: 
E para është se duhet të edukojmë

per sigurinë apo vetëbesimin ne paraqitje.
Duhet të ndihmojmë adoleshentët tanë

të zhvillojnë strategji që ta mposhtin
presionin ndaj paraqitjes së jashtme

e të rifitojnë vetëbesimin.

Lajmi i mirë është se ka shumë programe 
në dispozicion që mund ta bëjnë këtë.

Lajmi i keq është se shumica prej tyre
nuk funksionojnë.

U shokova kur kuptova që disa programe
me qëllim të mirë, pa dashur e kanë

përkeqësuar situatën.
Pra, ne duhet të sigurohemi që këto

programe që fëmijët tanë po ndjekin,
të kenë ndikim jo vetëm pozitiv,

por edhe afatgjatë.

Kërkimet kanë treguar se programet më të 
mira adresojnë gjashtë faktorë kryesorë.

Së pari, ndikimi nga familja, shokët dhe 
partneri.

Së dyti, kultura e medias dhe famës.
Pastaj si t'i menaxhojmë situatat me

ngacmime dhe përqeshje.
Mënyra se si ne garojmë dhe krahasojmë

paraqitjen e jashtme me njëri tjetrin. Meqë
po flasim për dukjen, disa njerëz e quajnë

ketë "body talk" ose "fat talk".
Dhe në fund, krijimi i respektit dhe

përkujdesjes per vetveten.
Këto 6 gjëra janë vendimtare, për të

gjithë ata që duan të shpërndajnë edukim
për vetëbesimin mbi trupin.

Edukimi është kritik, ndjekja e këtij 
problemi kërkon prej secilit prej nesh që

të hedhim një hap para e të jemi modele më
të mira për gratë që janë pjesë e jetës sonë,

duke e sfiduar mënyrën sesi gratë shihen
dhe trajtohen në rrethet tona.

Nuk është në rregull që ne të

gjykojmë kontributin e politikaneve tona,
nga stili i tyre i flokëve apo madhësia

e gjoksit, apo të përcaktojmë suksesin e 
një olimpistje nga dukja e saj.

Ne duhet të fillojmë të gjykojmë njerëzit
nga ajo se çfarë bëjnë, e jo nga mënyra
se si duken.

Ne të gjithë mund të fillojmë, duke marrë

përgjigjësi për atë se çfarë postojmë apo
komentojmë në rrjetet sociale.

Ne mund t'i përshëndesim njerëzit për
përpjekjet, apo veprimet e tyre,

dhe jo për paraqitjen e jashtme.

Dhe, më lejoni t'ju pyes, kur për herë të
fundit keni puthur pasqyrën?

Përfundimisht, ne duhet të punojmë bashkë,
si komunitete, qeveri apo biznese

që ta ndryshojmë këtë kulturë,
në mënyrë që fëmijët tanë të rriten

duke i dhënë vlerë vetëvetes,
duke vlerësuar

personalitetin, diversitetitin, 
përfshirjen.

Ne duhet t'i nxisim njerëzit që të bëjnë
ndryshime në piedestalin tonë,

të bëjnë ndryshime në botën e vërtetë,
duke i dhënë kohën per tu shfaqur,

sepse vetëm duke e bërë këtë ,ne krijojmë
një botë ndryshe, një botë ku femijet tanë

janë të lirë të jenë versioni më i mirë i
vetvetes, një botë ku mendimi se si ata

duken nuk do ti ndalojë të ecin përpara,
e të bëhen çfarë dëshirojnë,

apo të arrijnë atë se çfarë dëshirojnë.
Mendoni se çdo të thotë kjo

për dikë ne jeten tuaj. Për kë po
mendoni? Gruan tuaj?

Motrën tuaj? Bijën tuaj? Mbesën tuaj?
Shoqen tuaj?

Ajo mund te jetë një grua që është e ulur
disa ulëse pranë jush.

Çka do të thoshte për të, nëse ajo
do të lirohej nga ai zë kritik i brendshëm

që po e ngacmon atë, të ketë këmbë më të
gjata, kofshë të dobëta, stomak më të

vogël, shputë më të vogël...
Çfarë nëse ne po i ndryejmë potencialin

e saj në këtë mënyrë?

Në këto momente, kultura jonë e
obsesionimit ndaj paraqitjes, po na ndal,

por le t'u tregojmë fëmijëve tanë
të vërtetën.

Le t'u tregojmë se mënyra se si duken,
është vetëm një pjesë e identitetit.

Dhe e vërteta është se ne i duam ata,
për atë se çfarë janë, çfarë bëjnë

dhe si na bëjnë të ndihemi.

Le ta ngrejmë çështjen e vetëbesimit 
në kurrikulumet e shkollave.

Le të mundohemi që secili prej nesh
të ndryshojmë mënyrën se si flasim

apo e krahasojmë veten me njerëz
të tjerë.

Dhe të punojmë së bashku si komunitet,
që nga rrënjet deri tek qeveria,

në mënyrë që një vjeçarët e sotëm të lumtur, 
të bëhen njerëz me vetëbesim

që do ta ndryshojnë të nesërmen.
Le ta bëjmë këtë.

(Duartrokitje)