0:00:08.413,0:00:11.747
Czytamy powieści z wielu powodów.

0:00:11.747,0:00:12.747
Dla rozrywki,

0:00:12.747,0:00:15.000
aby się dowiedzieć, kto zabił,

0:00:15.000,0:00:18.049
aby polecieć na obce planety,

0:00:18.049,0:00:19.169
by się przestraszyć,

0:00:19.169,0:00:19.911
śmiać,

0:00:19.911,0:00:21.290
płakać,

0:00:21.290,0:00:22.028
pomyśleć,

0:00:22.028,0:00:23.153
poczuć.

0:00:23.153,0:00:28.294
Wciągnąć się tak, żeby na chwilę[br]zapomnieć, gdzie jesteśmy.

0:00:28.294,0:00:30.954
A co z tworzeniem powieści?

0:00:30.954,0:00:33.559
Jak wciągnąć czytelników w historie?

0:00:33.559,0:00:35.983
Ekscytującą fabułą? Może.

0:00:35.983,0:00:38.715
Fascynującymi postaciami? Prawdopodobnie.

0:00:38.715,0:00:43.401
Pięknym językiem? Możliwe.

0:00:43.401,0:00:48.344
"Billie ma nogi jak makaron,[br]jej włosy są jak zatrute igły,

0:00:48.344,0:00:53.414
język to szorstka gąbka,[br]a oczy są pełne wybielacza".

0:00:53.414,0:00:57.590
Czy ten opis sprawił,[br]że poczułeś się tak słabo jak Billie?

0:00:57.590,0:01:00.803
Wiemy, że tak naprawdę [br]nie ma nóg miękkich jak makaron.

0:01:00.803,0:01:04.268
Tylko Billie czuje, że są [br]jak rozgotowane kluski.

0:01:04.268,0:01:07.223
To ukryte porównanie, metafora.

0:01:07.223,0:01:10.239
Dlaczego nie napisać po prostu:

0:01:10.239,0:01:12.961
"Było jej niedobrze i czuła się słabo"?

0:01:12.961,0:01:18.000
Po prostu, drugi opis [br]nie jest tak chwytliwy, jak ten pierwszy.

0:01:18.000,0:01:21.118
Fikcja literacka ma nas zauroczyć,

0:01:21.118,0:01:25.769
dać wrażenie, [br]że żyjemy w świecie powieści.

0:01:25.769,0:01:28.077
Literatura angażuje wszystkie zmysły,

0:01:28.077,0:01:30.723
pomaga wykreować[br]prawdziwe psychiczne doznania,

0:01:30.723,0:01:33.571
których doświadczyli bohaterowie.

0:01:33.571,0:01:37.329
Teatr i kino angażują niektóre[br]z naszych zmysłów bezpośrednio.

0:01:37.329,0:01:41.727
Widzimy i słyszymy interakcje[br]między bohaterami i ich otoczeniem.

0:01:41.727,0:01:43.297
Ale przy czytaniu powieści

0:01:43.297,0:01:47.531
widzimy tylko nieruchome symbole[br]na kontrastującym tle.

0:01:47.531,0:01:51.803
Jeśli historia jest opisana[br]mało porywającym językiem,

0:01:51.803,0:01:54.211
będziemy słabo zauroczeni.

0:01:54.211,0:01:57.959
Czytelniczka nie posuną się [br]poza rozszyfrowanie zawijasów.

0:01:57.959,0:02:00.171
Dowie się, jak się czuła Billie,

0:02:00.171,0:02:03.762
ale nie poczuje tego samego.

0:02:03.762,0:02:07.454
Będzie czytać bez zanurzenia [br]w świecie tej opowieści,

0:02:07.454,0:02:12.753
nie będzie odkrywać prawdy o życiu Billie,[br]równocześnie z bohaterką.

0:02:12.753,0:02:15.667
Fikcja literacka działa na nasze zmysły:

0:02:15.667,0:02:16.528
smak,

0:02:16.528,0:02:17.658
zapach,

0:02:17.658,0:02:18.709
dotyk,

0:02:18.709,0:02:19.900
słuch,

0:02:19.900,0:02:21.240
wzrok,

0:02:21.240,0:02:23.135
oraz poczucie ruchu.

0:02:23.135,0:02:28.786
Wpływa także na myślenie abstrakcyjne[br]i tworzenie złożonych powiązań.

0:02:28.786,0:02:30.816
Spójrzcie na to zdanie:

0:02:30.816,0:02:32.965
"Świat spowijała upiorna cisza,

0:02:32.965,0:02:38.106
nie licząc łopotu żagli[br]i plusku fal uderzających o kadłub".

0:02:38.106,0:02:40.769
Słowa "cisza", "łopot" i "plusk"

0:02:40.769,0:02:43.465
angażują zmysł słuchu.

0:02:43.465,0:02:47.288
Buckell nie używa ogólnych opisów dźwięku.

0:02:47.288,0:02:52.752
Każde wybrane słowo dotyczy [br]konkretnych właściwości dźwięku.

0:02:52.752,0:02:56.280
Jak artysta z paletą farb,

0:02:56.280,0:02:59.142
chcący nadać wyraz swojemu obrazowi,

0:02:59.142,0:03:03.723
dodaje kolejną warstwę, [br]ruch: "łopot żagli",

0:03:03.723,0:03:08.186
oraz dotyk: "plusk fal [br]uderzających o kadłub".

0:03:08.186,0:03:11.174
Wreszcie, używa abstrakcyjnego połączenia,

0:03:11.174,0:03:14.574
wiążąc słowo cisza ze słowem upiór.

0:03:14.574,0:03:16.843
Nie "cichy jak upiór",

0:03:16.843,0:03:18.944
dystansujące porównanie

0:03:18.944,0:03:21.324
pomiędzy czytelnikiem a doświadczeniem.

0:03:21.324,0:03:25.626
Zamiast tego tworzy [br]zwrot: "upiorna cisza",

0:03:25.626,0:03:29.132
jako pośrednie a nie jawne porównanie.

0:03:29.132,0:03:31.790
Pisarzom każe się unikać szablonów,

0:03:31.790,0:03:36.232
bo czytelnik słabo się angażuje[br]przy wytartych frazesach,

0:03:36.232,0:03:38.482
takich jak: "czerwony jak róża".

0:03:38.482,0:03:39.251
Zamiast tego:

0:03:39.251,0:03:42.083
"Miłość... zaczęła się na plaży.

0:03:42.083,0:03:47.083
Tego dnia, gdy Jacob zobaczył Anette[br]w sukience w kolorze duszonych wiśni",

0:03:47.083,0:03:49.783
umysł czytelnika podejmuje[br]absorbujące wyzwanie,

0:03:49.783,0:03:53.186
wyobrażając sobie, jak wygląda sukienka[br]w kolorze duszonych wiśni.

0:03:53.186,0:03:56.809
Nagle sami są na plaży, [br]żeby zaraz się zakochać.

0:03:56.809,0:04:01.498
Przeżywają historię zarówno wewnętrznie,[br]jak i na poziomie konceptualnym,

0:04:01.498,0:04:04.188
Spotykając autora [br]w połowie drogi tej gry wyobraźni,

0:04:04.188,0:04:07.986
tworząc dynamiczny świat zmysłów.

0:04:07.986,0:04:11.135
Pisząc, waż swoje słowa,

0:04:11.135,0:04:16.341
angażuj dźwięk, wzrok, smak,[br]dotyk, zapach oraz ruch.

0:04:16.341,0:04:20.758
Twórz niespodziewane powiązania [br]między elementami historii,

0:04:20.758,0:04:24.666
i pomóż rozpalić wyobraźnię czytelników.