1
00:00:14,820 --> 00:00:20,030
Πότε ήταν η τελευταία φορά
που αισθανθήκατε ελεύθεροι;

2
00:00:21,540 --> 00:00:23,407
Αληθινά ελεύθεροι.

3
00:00:23,407 --> 00:00:26,767
Αυτή η ιδέα ότι τα όρια της ζωής μας

4
00:00:26,767 --> 00:00:31,194
είναι αναμφίβολα ευρύτερα
απ' όσο μπορούμε να φανταστούμε.

5
00:00:32,044 --> 00:00:36,313
Η ιδέα για παράδειγμα ότι έχουμε
χρόνο μπροστά μας για όλα

6
00:00:37,143 --> 00:00:38,758
Αυτό είναι σπάνιο.

7
00:00:39,003 --> 00:00:41,868
Ή ότι το σώμα μας κινείται ελεύθερα.

8
00:00:41,868 --> 00:00:44,977
Η ιδέα της Ελευθερίας,
όταν τα πάντα είναι δυνατά.

9
00:00:46,647 --> 00:00:50,548
Λοιπόν, αυτό είναι ένα θέμα
που πάντα με συνάρπαζε

10
00:00:50,548 --> 00:00:54,878
και γι' αυτό έζησα για 15 χρόνια
σ' ένα μοναστήρι Ζεν.

11
00:00:57,018 --> 00:01:01,778
Έμαθα πολλά εκεί, κυρίως
χάρη στον δάσκαλο Ζεν Ολιβιέ Βανγκ-Γκεν.

12
00:01:02,368 --> 00:01:06,063
Θα χρειαζόμουν μια ολόκληρη
ομιλία TEDx για να σας αφηγηθώ

13
00:01:06,063 --> 00:01:08,469
πώς βρέθηκα εκεί, τι συνέβη.

14
00:01:08,469 --> 00:01:11,479
Η ζωή σ' ένα μοναστήρι
είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο.

15
00:01:11,479 --> 00:01:15,858
Όμως σήμερα, θέλω κυρίως
να μοιραστώ μαζί σας

16
00:01:15,858 --> 00:01:18,010
τρία πολύ σημαντικά διδάγματα.

17
00:01:18,010 --> 00:01:21,134
Τρεις πολύ σημαντικές εμπειρίες

18
00:01:21,404 --> 00:01:26,154
που μου επέτρεψαν να βρω
σήμερα μια εσωτερική γαλήνη.

19
00:01:26,154 --> 00:01:30,484
Το πρώτο δίδαγμα το ονόμασα:

20
00:01:30,484 --> 00:01:32,764
«Το μικρό πτηνό του Ανατέλλοντος Ηλίου».

21
00:01:32,764 --> 00:01:35,594
Αυτή είναι η ποιητική μου πλευρά!

22
00:01:35,594 --> 00:01:38,161
Η ιστορία διαδραματίζεται στην Ιαπωνία

23
00:01:38,161 --> 00:01:40,461
όπου ρίχτηκα με ενθουσιασμό

24
00:01:40,461 --> 00:01:44,611
στην περιπέτεια ενός Ζεν ησυχαστηρίου.

25
00:01:45,001 --> 00:01:49,022
Το 2008 προσγειώθηκα στη Ναγκόγια,

26
00:01:49,022 --> 00:01:53,302
σ' ένα γυναικείο μοναστήρι
όπου, σύμφωνα με τον θρύλο,

27
00:01:53,302 --> 00:01:58,784
οι περισσότερες μοναχές από τη Δύση
φεύγουν σχεδόν μόλις φθάσουν.

28
00:01:59,754 --> 00:02:03,794
Πράγματι, ο τρόπος ζωής είναι ασκητικός.

29
00:02:03,794 --> 00:02:06,304
Δεν υπάρχουν μοντέρνες ανέσεις.

30
00:02:07,014 --> 00:02:09,797
Δεν υπάρχει ζεστό νερό,
χρησιμοποιούμε μόνο κρύο,

31
00:02:09,797 --> 00:02:14,100
τα χέρια μου θα έχουν σύντομα 
σκασίματα και χιονίστρες.

32
00:02:14,470 --> 00:02:16,812
Βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα

33
00:02:16,812 --> 00:02:18,579
και δεν υπάρχει θέρμανση.

34
00:02:18,579 --> 00:02:22,199
Υπάρχει πολύ μεγάλος συνωστισμός

35
00:02:22,199 --> 00:02:24,297
κι ένα δωμάτιο δέκα τετραγωνικών μέτρων

36
00:02:24,297 --> 00:02:27,315
το μοιραζόμαστε έξι ή επτά άτομα.

37
00:02:27,315 --> 00:02:30,806
Υπάρχουν δραστηριότητες
από το πρωί μέχρι το βράδυ.

38
00:02:30,806 --> 00:02:33,386
Δεν θυμίζει αυτόν τον τύπο Zεν,
[κίνηση διαλογισμού]

39
00:02:33,406 --> 00:02:35,296
αλλά συμβαίνει απίστευτα γρήγορα!

40
00:02:35,296 --> 00:02:37,271
Κι όλα αυτά στα ιαπωνικά,

41
00:02:38,061 --> 00:02:42,205
μια γλώσσα που γνωρίζω μόνο από τη σειρά
«Ιππότες του Ζωδιακού κύκλου».

42
00:02:42,385 --> 00:02:43,716
(Γέλια)

43
00:02:44,276 --> 00:02:46,476
Νιώθω λίγο χαμένη εκεί μέσα.

44
00:02:46,476 --> 00:02:50,969
Να λοιπόν ο στόχος
του πολύτιμου αυτού διδάγματος:

45
00:02:50,969 --> 00:02:55,323
να φτάσουμε στα όριά μας
μέχρι να απελευθερωθούμε.

46
00:02:55,323 --> 00:03:00,236
Μετά από τρεις εβδομάδες
αυτή η απελευθέρωσή μου

47
00:03:00,236 --> 00:03:05,233
μ' έκανε να αγανακτήσω, αρκετά πια!

48
00:03:05,383 --> 00:03:09,303
Ένα πρωί, στο μοναστήρι,

49
00:03:09,303 --> 00:03:12,371
ολομόναχη, χωρίς επαφή με την Ευρώπη:

50
00:03:12,371 --> 00:03:13,891
αποφασίζω να φύγω.

51
00:03:15,251 --> 00:03:21,101
Εκείνη τη μέρα, ένιωσα
τεράστια απογοήτευση.

52
00:03:21,711 --> 00:03:25,612
Είχα στηρίξει τις ελπίδες μου
σ' αυτό το ταξίδι.

53
00:03:26,952 --> 00:03:31,775
Να 'μαι λοιπόν μ' έναν κόμπο στο στομάχι.

54
00:03:32,855 --> 00:03:36,225
Μαζεύω τα πράγματά μου
στο δωμάτιο, είμαι ολομόναχη.

55
00:03:37,575 --> 00:03:40,039
Κάποια στιγμή κοιτάζω ψηλά, κάπως έτσι.

56
00:03:41,599 --> 00:03:48,255
Από το παράθυρο βλέπω
ένα κλαδί καλυμμένο με χιόνι

57
00:03:49,105 --> 00:03:51,960
και κάτω από αυτό, ένα πουλάκι.

58
00:03:54,800 --> 00:03:58,300
Είναι τόσο... εύθραυστο!

59
00:03:58,830 --> 00:04:00,710
Είναι τόσο όμορφο!

60
00:04:00,710 --> 00:04:05,370
Αναδεύεται για να ισιώσει τα φτερά του.

61
00:04:05,370 --> 00:04:08,121
Για μένα, εκείνη τη στιγμή,

62
00:04:08,121 --> 00:04:12,048
το συναίσθημα της δυσφορίας
και της απογοήτευσης αντικαταστάθηκε

63
00:04:12,048 --> 00:04:15,938
από θαυμασμό μπροστά στο μεγαλείο!

64
00:04:17,108 --> 00:04:21,148
Μια τρυφερότητα που αναβλύζει από βαθιά.

65
00:04:21,658 --> 00:04:23,718
Αν αυτό ήταν το δίδαγμα,

66
00:04:23,718 --> 00:04:26,628
τότε γιατί ταξίδεψα 10.000 χιλιόμετρα;

67
00:04:28,038 --> 00:04:33,388
Τα αισθήματα, και γενικά
οι σκέψεις, δεν είναι μόνιμα.

68
00:04:34,687 --> 00:04:38,397
Εμφανίζονται και μπορουν να εξαφανιστούν.

69
00:04:38,737 --> 00:04:40,407
Τη μια στιγμή κυριαρχεί ο θυμός,

70
00:04:40,407 --> 00:04:45,917
την επόμενη ο θαυμασμός
μπροστά στο μεγαλείο του κόσμου.

71
00:04:46,637 --> 00:04:50,648
Πιστεύω ότι όλοι το έχουμε βιώσει
αυτό στην καθημερινή μας ζωή.

72
00:04:50,648 --> 00:04:52,138
Στη δουλειά για παράδειγμα,

73
00:04:52,138 --> 00:04:57,958
κάποιος μας νευριάζει, μαλώνουμε,
το σκεφτόμαστε συνέχεια,

74
00:04:57,958 --> 00:05:02,198
και μετά μας τηλεφωνεί ένας φίλος
που μας λέει ένα αστείο,

75
00:05:02,198 --> 00:05:04,378
και ξαφνικά βάζουμε τα γέλια.

76
00:05:04,378 --> 00:05:08,154
Η ικανότητα αυτή είναι το πρώτο δίδαγμα:

77
00:05:08,154 --> 00:05:10,774
τα αισθήματα δεν είναι μόνιμα

78
00:05:10,774 --> 00:05:12,999
κι αυτό μου το είπε ένα πουλάκι.

79
00:05:14,879 --> 00:05:19,789
Το δεύτερο δίδαγμα είναι λίγο διαφορετικό,

80
00:05:20,716 --> 00:05:23,217
το ονόμασα: «Τι έχω στο μυαλό μου;»

81
00:05:24,647 --> 00:05:26,067
Δεν θα σας τα πω όλα!

82
00:05:26,067 --> 00:05:27,037
(Γέλια)

83
00:05:27,037 --> 00:05:34,847
Είναι η ιδέα ότι για να εμφανίζονται
και για να εξαφανίζονται τα αισθήματα

84
00:05:35,147 --> 00:05:37,897
δεν πρέπει να τα αφήνουμε
να τριβελίζουν το μυαλό μας.

85
00:05:37,897 --> 00:05:41,042
Γενικά, έχουμε την τάση
να τα ξαναζούμε νοερά.

86
00:05:41,042 --> 00:05:44,592
Συμβαίνει κάτι, δεν μας αρέσει 
και μετά κολλάμε.

87
00:05:44,592 --> 00:05:48,432
Όλοι, μέσα μας, λειτουργούμε
κάπως έτσι κι είναι φυσιολογικό.

88
00:05:48,432 --> 00:05:53,232
Αλλά για να το σταματήσουμε αυτό,
πρέπει να καταλάβουμε,

89
00:05:53,232 --> 00:05:55,850
να συνειδητοποιήσουμε 
τι πρόκειται να κάνουμε!

90
00:05:55,850 --> 00:06:02,550
Άρα, να μάθουμε τι έχουμε στο μυαλό μας!
Τι υπάρχει στο μυαλό μου;

91
00:06:03,330 --> 00:06:09,699
Αυτό το ένιωσα μια φορά
που καθόμουν κάνοντας διαλογισμό,

92
00:06:09,699 --> 00:06:14,786
σε στάση ηρεμίας, όπως ο Βούδας
- δεν κατάφερα να την κάνω -

93
00:06:14,896 --> 00:06:17,963
κι εκείνη τη στιγμή ο δάσκαλος είπε:

94
00:06:17,963 --> 00:06:24,065
«Αφήστε τις σκέψεις και τα αισθήματά σας
να περάσουν σαν σύννεφα στον ουρανό».

95
00:06:25,285 --> 00:06:26,675
Ήταν όμορφο...

96
00:06:26,675 --> 00:06:29,765
και με εξαγρίωσε!

97
00:06:29,765 --> 00:06:33,005
Γιατί τα συναισθήματά μου
εκείνη τη στιγμή δεν ήταν:

98
00:06:33,005 --> 00:06:37,455
«μικρά ήρεμα κι ανάλαφρα σύννεφα
στον βαθυγάλανο ουρανό»,

99
00:06:37,455 --> 00:06:42,745
αλλά κυρίως μεγάλα, πυκνά μαύρα σύννεφα,

100
00:06:42,745 --> 00:06:44,983
που έμεναν ακίνητα.

101
00:06:44,983 --> 00:06:48,779
Έμοιαζα με «ήρεμο Βούδα»,
αλλά μέσα μου έβραζα.

102
00:06:48,779 --> 00:06:53,049
Ήθελα πολύ να τα καταφέρω

103
00:06:53,899 --> 00:06:56,151
και γι' αυτό μελέτησα πολύ και σήμερα,

104
00:06:56,691 --> 00:07:00,391
θέλω να σας κάνω να κερδίσετε χρόνο.

105
00:07:00,391 --> 00:07:01,611
(Γέλια)

106
00:07:01,611 --> 00:07:06,398
Θα ήθελα τώρα να σας προτείνω
μια μικρή άσκηση.

107
00:07:06,628 --> 00:07:10,204
Συμφωνείτε;
Κοινό: Ναι!

108
00:07:10,204 --> 00:07:13,759
Καθίστε αναπαυτικά στις πολυθρόνες σας.

109
00:07:14,859 --> 00:07:18,119
Είναι μια μικρή στιγμή χαλάρωσης.

110
00:07:19,994 --> 00:07:24,337
Θα μπορέσετε να μελετήσετε, 
να ανακαλύψετε με πάθος

111
00:07:24,337 --> 00:07:27,102
αυτό που υπάρχει στο μυαλό
και στο σώμα σας.

112
00:07:27,622 --> 00:07:29,322
Κλείστε τώρα τα μάτια.

113
00:07:31,292 --> 00:07:37,487
Εστιάστε την προσοχή σας στην επαφή
ανάμεσα στο σώμα σας και στο κάθισμα.

114
00:07:37,487 --> 00:07:41,516
Συνειδοποιήστε ότι είστε καθισμένοι
σε αυτήν την αίθουσα, αυτή τη στιγμή:

115
00:07:41,516 --> 00:07:43,489
αυτή είναι η παρούσα στιγμή.

116
00:07:43,489 --> 00:07:45,538
Πού είμαστε αυτή τη στιγμή;

117
00:07:47,268 --> 00:07:50,762
Μετά μπορείτε να εξερευνήσετε,

118
00:07:50,762 --> 00:07:54,562
να γίνετε Ιντιάνα Τζόουνς στο μυαλό σας.

119
00:07:57,182 --> 00:08:03,572
Θα σας βοηθήσω να μάθετε ποιες μορφές
μπορούν να πάρουν οι σκέψεις σας.

120
00:08:04,522 --> 00:08:10,318
Μπορεί τώρα να έχετε ίσως
σκέψεις με τη μορφή εικόνων,

121
00:08:12,581 --> 00:08:15,679
σαν μια ταινία που προβάλλεται εντός σας

122
00:08:16,182 --> 00:08:19,022
ή ένα φως που αστράφτει

123
00:08:19,212 --> 00:08:23,152
ή μια ανάμνηση του μέρους όπου βρίσκεστε,

124
00:08:23,152 --> 00:08:25,962
ή του ατόμου που μιλά αυτή τη στιγμή.

125
00:08:26,732 --> 00:08:30,192
Αυτό ονομάζεται νοερή απεικόνιση.

126
00:08:33,675 --> 00:08:37,327
Γι' άλλα άτομα, μπορεί να υπάρχουν ήχοι.

127
00:08:37,327 --> 00:08:41,387
Κυρίως αυτό που ονομάζουμε 
«φωνούλα στο μυαλό».

128
00:08:42,027 --> 00:08:45,937
Μερικές φορές είναι φλύαρη,
είναι μια φωνούλα

129
00:08:45,937 --> 00:08:51,638
που σχολιάζει, αφηγείται,
αναλύει, λέει μικρές φράσεις,

130
00:08:51,638 --> 00:08:54,222
και μερικές φορές τραγουδά μέσα μας.

131
00:08:56,022 --> 00:08:59,421
Αυτή η φωνούλα στο μυαλό μας
είναι ο εσωτερικός διάλογος.

132
00:09:02,646 --> 00:09:04,796
Τι υπάρχει στο μυαλό σας;

133
00:09:05,716 --> 00:09:07,006
Εικόνες;

134
00:09:08,506 --> 00:09:10,806
Μια εσωτερική φωνή;

135
00:09:12,986 --> 00:09:18,004
Η τρίτη μορφή σκέψης
ονομάζεται «κιναισθητική»:

136
00:09:18,004 --> 00:09:22,414
είναι δηλαδή όλες οι αισθήσεις
που έχουμε στο σώμα μας.

137
00:09:23,564 --> 00:09:28,970
Για παράδειγμα, το ζεστό, το κρύο,
η επαφή με την πολυθρόνα,

138
00:09:28,970 --> 00:09:30,960
το βαρύ, το ελαφρύ.

139
00:09:32,413 --> 00:09:39,221
Επίσης, όλα τα αισθήματα
που νιώθουμε στο σώμα.

140
00:09:39,371 --> 00:09:42,570
Η χαρά, ο θυμός, η λύπη, όλα αυτά.

141
00:09:44,910 --> 00:09:46,570
Τρεις πιθανές μορφές σκέψεων.

142
00:09:46,570 --> 00:09:49,200
Μέσα σε μια στιγμή μπορείτε
να ανοίξετε τα μάτια

143
00:09:49,200 --> 00:09:52,590
και θα ξέρετε περισσότερα
για το πώς λειτουργείτε μέσα σας.

144
00:09:52,590 --> 00:09:54,866
Βλέπετε κυρίως εικόνες,

145
00:09:55,246 --> 00:10:01,386
ακούτε τη φωνούλα ή νιώθετε
αισθήματα ή μια φυσική αίσθηση κτλ.;

146
00:10:03,228 --> 00:10:08,048
Ορίστε! Είναι ευχάριστο, αλλά μπορείτε
να ανοίξετε τα μάτια σας τώρα!

147
00:10:08,055 --> 00:10:10,505
Έχετε ήδη μια νέα γνώση για τον εαυτό σας.

148
00:10:10,505 --> 00:10:12,075
Είναι το πρώτο στάδιο.

149
00:10:13,555 --> 00:10:18,605
Έτσι μπορείτε να παρατηρείτε καλύτερα
τον τρόπο που λειτουργείτε.

150
00:10:20,668 --> 00:10:25,488
Καθένας από σας μπορεί να το κάνει
οποιαδήποτε στιγμή της μέρας.

151
00:10:26,308 --> 00:10:31,758
Ύστερα, υπήρχε το τρίτο δίδαγμα.

152
00:10:32,315 --> 00:10:34,596
Εκείνο το ανακάλυψα τυχαία.

153
00:10:35,276 --> 00:10:38,766
Το ονόμασα το «περισκόπιο»,
θα μάθετε σε λίγο γιατί.

154
00:10:39,216 --> 00:10:42,756
Το είχα ανακαλύψει λίγο νωρίτερα, το 2003.

155
00:10:43,096 --> 00:10:48,856
Το 2003 έδινα ακόμη συναυλίες
γαλλικού τραγουδιού,

156
00:10:48,856 --> 00:10:50,945
για Αμερικανούς,

157
00:10:51,945 --> 00:10:56,375
μπροστά σε κοινό 150 ή 200 ατόμων.

158
00:10:56,815 --> 00:11:01,006
Στην πρώτη συναυλία, ανέβηκα στη σκηνή,

159
00:11:01,636 --> 00:11:04,524
ακριβώς όπως και σήμερα,

160
00:11:04,844 --> 00:11:08,474
αλλά δεν είχα ούτε τα ίδια ρούχα,
ούτε το ίδιο κούρεμα.

161
00:11:08,474 --> 00:11:09,474
(Γέλια)

162
00:11:09,474 --> 00:11:14,814
Αρχίζω το ρεπερτόριό μου
και τότε εμφανίζεται... το τρακ!

163
00:11:15,794 --> 00:11:19,354
Τα πόδια μου τρέμουν,
η καρδιά μου χτυπά σαν τρελή,

164
00:11:19,364 --> 00:11:23,517
εμφανίζονται όλα τα συμπτώματα του τρακ.


165
00:11:24,407 --> 00:11:28,107
Ευτυχώς, τότε έκανα ήδη πολύ διαλογισμό.

166
00:11:29,087 --> 00:11:32,229
Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά,

167
00:11:32,589 --> 00:11:35,799
εμφανίζεται μια μορφή
συνειδητής παρατήρησης,

168
00:11:35,799 --> 00:11:40,369
εντελώς αυθόρμητα και αυτόματα.

169
00:11:41,149 --> 00:11:44,069
Δηλαδή τραγουδώ,

170
00:11:44,309 --> 00:11:48,369
νιώθω τρακ στο σώμα μου,

171
00:11:48,369 --> 00:11:50,297
κάποια συμπτώματα.

172
00:11:50,297 --> 00:11:52,437
Την ίδια στιγμή, υπάρχει μια συνείδηση

173
00:11:52,437 --> 00:11:56,307
που μου επιτρέπει να κρατήσω
το κεφάλι έξω από το νερό.

174
00:11:56,767 --> 00:11:58,930
Το κεφάλι μου είναι ελεύθερο.

175
00:11:59,440 --> 00:12:02,030
Μπορώ να συνεχίσω τη συναυλία.

176
00:12:02,030 --> 00:12:05,840
Φανταστείτε, ξεκινώ
να τραγουδώ κι έχω τρακ.

177
00:12:05,840 --> 00:12:11,440
(Τραγουδά το « La vie en rose»)

178
00:12:17,598 --> 00:12:20,564
Την ίδια στιγμή, εκείνη παρατηρεί.

179
00:12:21,064 --> 00:12:25,045
Εννοώ τη συνείδηση-μάρτυρα,
τη συνειδητή παρατήρηση.

180
00:12:25,215 --> 00:12:29,275
Παρατηρεί το συναίσθημα, ενώ είναι
ταυτόχρονα αντικείμενο παρατήρησης,

181
00:12:29,275 --> 00:12:30,895
κι αυτό είναι κάτι μαγικό!

182
00:12:30,895 --> 00:12:33,525
Το συναίσθημα μειώνεται!

183
00:12:33,735 --> 00:12:40,007
Αρκεί μόνο να το παρατηρήσουμε, 
ώστε σιγά-σιγά τα δυσάρεστα συναισθήματα

184
00:12:40,147 --> 00:12:45,067
να εμφανιστούν και να εξαφανιστούν
με φυσικό τρόπο, όπως είπα στην αρχή.

185
00:12:46,216 --> 00:12:48,846
Αυτό το ονόμασα «περισκόπιο».

186
00:12:48,846 --> 00:12:54,856
Ξέρετε όλοι εκείνον τον σωλήνα
που υπάρχει πάνω στα υποβρύχια,

187
00:12:54,856 --> 00:13:00,656
που αναδύεται μέσα από το νερό,
σαν πάπια που παρατηρεί το τοπίο.

188
00:13:00,835 --> 00:13:06,385
Μ' αυτή τη μορφή συνείδησης,
είμαστε και μέσα και έξω από το νερό.

189
00:13:06,385 --> 00:13:10,405
είμαστε ταυτόχρονα συνδεδεμένοι
κι αποσυνδεδεμένοι από την εμπειρία,

190
00:13:10,405 --> 00:13:13,084
ταυτόχρονα μέσα και έξω,

191
00:13:13,084 --> 00:13:16,568
Αυτό σημαίνει ότι είμαστε ολοζώντανοι,

192
00:13:16,568 --> 00:13:18,988
νιώθουμε ολοκληρωτικά τα πράγματα,

193
00:13:18,988 --> 00:13:21,562
γιατί δεν θέλουμε να γίνουμε ρομπότ!

194
00:13:21,562 --> 00:13:27,422
Το μυαλό μας είναι όμως ελεύθερο
και νιώθουμε ανακούφιση μέσα μας.

195
00:13:27,422 --> 00:13:32,007
Αυτό ήταν το τρίτο σημαντικό
γεγονός των τελευταίων ετών.

196
00:13:32,227 --> 00:13:37,257
Το πρώτο: τα αισθήματα εμφανίζονται
και εξαφανίζονται με φυσικό τρόπο.

197
00:13:37,587 --> 00:13:42,827
Το δεύτερο: μπορούμε να μάθουμε

198
00:13:42,827 --> 00:13:46,187
τη μορφή που έχουν
οι σκέψεις και τα αισθήματά μας:

199
00:13:46,187 --> 00:13:50,135
οπτική, ακουστική
- η φωνούλα στο κεφάλι μας -

200
00:13:50,135 --> 00:13:53,180
ή κιναισθητική - οι αισθήσεις του σώματος.

201
00:13:53,180 --> 00:13:56,530
Το τρίτο: είναι δυνατό να ανακαλύψουμε

202
00:13:56,530 --> 00:14:00,680
την υπέροχη συνειδητή παρατήρηση,
μια συνείδηση-μάρτυρα,

203
00:14:00,860 --> 00:14:06,693
που μας επιτρέπει να είμαστε παρόντες
στα πράγματα και εντελώς ελεύθεροι.

204
00:14:06,693 --> 00:14:08,608
Απίθανο, έτσι;

205
00:14:08,608 --> 00:14:09,608
(Γέλια)

206
00:14:09,608 --> 00:14:11,148
Δεν τελείωσε ακόμα!

207
00:14:11,148 --> 00:14:16,220
Ολοκληρώνοντας, θα σας προτείνω
ένα μικρό τελετουργικό.

208
00:14:16,480 --> 00:14:21,660
Ή μάλλον ένα τελετουργικό για το πρωί,
αφού το πρωί είναι η στιγμή-κλειδί,

209
00:14:21,660 --> 00:14:24,370
που θα μας επιτρέψει να εντάξουμε

210
00:14:24,370 --> 00:14:28,685
ή μάλλον να ενσωματώσουμε
αυτά τα τρία πράγματα σε μια άσκηση.

211
00:14:28,685 --> 00:14:30,801
Θέλετε;
Κοινο: Ναι!


212
00:14:30,821 --> 00:14:33,191
Φανταστείτε τον εαυτό σας το πρωί.

213
00:14:35,121 --> 00:14:37,549
Χτυπά το ξυπνητήρι.

214
00:14:38,169 --> 00:14:41,840
Συνήθως πατάτε το κουμπί της αναβολής,

215
00:14:41,840 --> 00:14:44,000
μία, δύο φορές...

216
00:14:44,000 --> 00:14:46,180
και κάποια στιγμή πρέπει να σηκωθείτε.

217
00:14:46,180 --> 00:14:49,675
Εκείνη τη στιγμή, αυτό που σας προτείνω,

218
00:14:49,925 --> 00:14:53,491
είτε ενώ είστε ξαπλωμένοι
είτε ενώ είστε στην άκρη του κρεβατιού,

219
00:14:53,491 --> 00:14:55,998
αυτό που προτείνω
και που θα αλλάξει τη ζωή σας

220
00:14:55,998 --> 00:15:01,230
είναι να συνειδητοποιήσετε
την πρώτη σκέψη που κάνετε το πρωί!

221
00:15:02,260 --> 00:15:04,108
Μόνο αυτό.

222
00:15:04,108 --> 00:15:09,355
Είναι μια εικόνα, μια φωνούλα στο μυαλό;

223
00:15:09,355 --> 00:15:13,645
ένα συναίσθημα ή μια αίσθηση στο σώμα;

224
00:15:14,055 --> 00:15:17,872
Συνεχίστε με τη δεύτερη
και την τρίτη σκέψη.

225
00:15:18,492 --> 00:15:24,687
Εκείνη τη στιγμή, εντελώς φυσικά,
θα αλλάξετε τις συνήθειές σας.

226
00:15:24,687 --> 00:15:30,962
Θα έχετε συνείδηση του συνεχόμενου ήχου,
αυτού του μύλου που έχετε στο κεφάλι σας.

227
00:15:31,232 --> 00:15:35,393
Αυτό που είναι εκπληκτικό είναι
ότι εκείνη τη στιγμή, σηκώνεστε

228
00:15:35,393 --> 00:15:38,768
όχι πια σαν ρομπότ, προς την καφετιέρα,

229
00:15:38,768 --> 00:15:41,488
χωρίς καλά-καλά να έχετε ξυπνήσει.

230
00:15:41,488 --> 00:15:44,516
Σηκώνεστε σε μια κατάσταση επίγνωσης!

231
00:15:44,516 --> 00:15:47,426
Βρίσκετε μια ελευθερία μέσα σας.

232
00:15:47,426 --> 00:15:51,566
Όχι πια σαν ρομπότ, αλλά ως πρωταγωνιστές
της καθημερινότητάς σας.

233
00:15:51,566 --> 00:15:56,796
Αυτό, πιστέψτε με, είναι πηγή
μεγάλης εσωτερικής ανακούφισης.

234
00:15:56,796 --> 00:16:02,126
Έτσι, ξέρουμε ότι μέσα στη μέρα
που έρχεται, όλα είναι δυνατά!

235
00:16:03,947 --> 00:16:07,839
(Χειροκρότημα)