Θα μιλήσω για μια κρυμμένη γωνιά στην αγορά εργασίας.

Αφορά στους ανθρώπους που μπορούν να εργαστούν μόνο σε ένα εξαιρετικά ευέλικτο περιβάλλον εργασίας,

εάν εν τέλει πρόκειται να εργαστούν.

Οπότε, σκεφτείτε για παράδειγμα

κάποιον που πάσχει απο μια απρόβλεπτη ασθένεια,

ή που φροντίζει κάποιον ενήλικα χωρίς ικανότητα αυτοσυντήρησης,

ή έναν γονιό με ένα παιδί με ιδιαίτερες ανάγκες.

Η διαθεσιμότητά τους για εργασία μπορει να ειναι της μορφής:

«Μερικές ώρες για σήμερα.

Ίσως μπορέσω να δουλέψω αύριο, αλλά δεν ξέρω ακόμα αν θα μπορώ».

Είναι εξαιρετικά δύσκολο γι' αυτούς τους ανθρώπους

να βρουν τη δουλειά, που αρκετά συχνά, χρειάζονται τόσο πολύ.

Το οποίο είναι μια τραγωδία, καθώς υπάρχουν εργοδότες

που μπορούν να χρησιμοποιήσουν δεξαμενές πολύ ευέλικτων ντόπιων

τους οποίους καπαρώνουν επι τούτου όταν αυτοί επιθυμούν να δουλέψουν.

Φανταστείτε πως έχετε μια καφετέρια.

Είναι μεσημέρι, το μαγαζί γεμίζει.

Πρόκειται να έχετε πολλή δουλειά κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού.

Εάν μπορούσατε να πάρετε δύο επιπλέον εργαζόμενους για 90 λεπτά

να ξεκινήσουν τη δουλεία σε καμιά ώρα,

θα το κάνατε, αλλά αυτοί θα έπρεπε να είναι αξιόπιστοι και κατατοπισμένοι στη δουλειά της καφετέριας.

Θα έπρεπε να είναι διαθέσιμοι σε πολύ ανταγωνιστικές τιμές.

Θα έπρεπε να μπορείτε να τους κλείσετε στο επόμενο λεπτό.

Στην πραγματικότητα, κανένα γραφείο ευρέσεως εργασίας δεν θέλει να χειριστεί αυτού του είδους τη δουλειά,

έτσι θα μπερδευτείτε και δεν θα έχετε επαρκές προσωπικό.

Και δεν είναι μόνο οι επισιτιστές, είναι οι ξενοδόχοι, οι λιανοπωλητές,

είναι οποιοσδήποτε προσφέρει υπηρεσίες στο κοινό ή σε επιχειρήσεις.

Είναι όλων των ειδών οι οργανισμοί που μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις δεξαμενές ευέλικτων ανθρώπων,

ενδεχομένως ήδη αφότου καταρτίστηκαν μια φορά.

Σε αυτό το επίπεδο της αγοράς εργασίας,

αυτό που χρειάζεστε είναι ένας χώρος αγοράς για διαθέσιμες ώρες.

Υπάρχουν. Να πώς λειτουργούν.

Λοιπόν, σε αυτό το παράδειγμα, μια εταιρεία διανομής είπε:

«έχουμε μια βιαστική παραγγελία που πρέπει να φύγει από την αποθήκη αύριο το πρωί.

Δείξτε μας ποιος είναι διαθέσιμος».

Βρέθηκαν 31 εργαζόμενοι.

Όλοι σε αυτή την οθόνη είναι διαθέσιμοι τις συγκεκριμένες ώρες για την επόμενη μέρα.

Μπορούμε να έρθουμε με όλους σε επαφή για να τους κλείσουμε.

Όλοι αυτοί έχουν ορίσει τις προϋποθέσεις με τις οποίες δέχονται τις κρατήσεις.

Και αυτή η κράτηση πληροί όλες τις προϋποθέσεις για τον κάθε ένα ξεχωριστά.

Και θα ήταν όλοι νόμιμοι αν δέχονταν αυτή την κράτηση.

Φυσικά είναι όλοι εκπαιδευμένοι να εργάζονται σε αποθήκες.

Μπορείτε να επιλέξετε όσους από αυτούς επιθυμείτε.

Προέρχονται από πολλά διαφορετικά πρακτορεία.

Η χρέωση για το κάθε άτομο για τη συγκεκριμένη κράτηση είναι υπολογισμένη.

Και καταγράφεται η αξιοπιστία τους.

Οι άνθρωποι στην πάνω σειρά είναι αποδεδειγμένα αξιόπιστοι εργαζόμενοι.

Είναι πιθανόν να είναι πιο ακριβοί.

Σε μια εναλλακτική οπτική αυτής της δεξαμενής των ευέλικτων, ντόπιων ανθρώπων

βλέπουμε μια εταιρεία έρευνας αγοράς,

που έχει καταρτήσει περίπου 25 ντόπιους εργαζόμενους για να παίρνουν υπαίθριες συνεντεύξεις.

Και έχουν καινούργια καμπάνια. Θέλουν να την ξεκινήσουν την επόμενη εβδομάδα.

Και ψάχνουν να βρούν πόσοι από τους εργαζόμενους που έχουν καταρτήσει

είναι διαθέσιμοι κάθε ώρα την επόμενη εβδομάδα.

Στη συνέχεια θα αποφασίσουν πότε να κάνουν τις υπαίθριες συνεντεύξεις.

Αλλά, θα μπορούσαν να γίνουν περισσότερα

για αυτή τη γωνιά της αγοράς εργασίας;

Επειδή αυτή τη στιγμή υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι

που χρειάζονται οποιαδήποτε οικονομική ευκαιρία μπορούν να βρουν.

Ας το κάνουμε προσωπικό.

Φανταστείτε ότι μια νεαρή γυναίκα - βάση της οικονομικής πυραμίδας,

με πολύ λίγες προοπτικές να βρει δουλειά -

σε τι οικονομική δραστηριότητα θα μπορούσε αυτή θεωρητικά να συμμετάσχει;

Καλά, θα μπορούσε να είναι πρόθυμη να εργασθεί σε περίεργες ώρες

σε ένα τηλεφωνικό κέντρο, σε ένα χώρο υποδοχής, σε ένα δωμάτιο του ταχυδρομείου.

Θα μπορούσε να ενδιαφέρεται να προσφέρει ντόπιες υπηρεσίες στην κοινότητά της:

φύλαξη παιδιών, τοπικές παραδόσεις, φροντίδα κατοικιδίων.

Θα μπορούσε να έχει υπάρχοντα που θα ήθελε να ανταλλάξει

όποτε δεν τα χρειάζεται.

Λοιπόν, θα μπορούσε να έχει έναν καναπέ-κρεβάτι που θα ήθελε να ενοικιάσει.

Θα μπορούσε να έχει ένα ποδήλατο, μια κονσόλα παιχνιδιών που χρησιμοποιεί περιστασιακά.

Και σκέφτεστε πιθανώς - επειδή είστε όλοι πολύ καλοί γνώστες του διαδικτύου -

ναι, και είμαστε στην εποχή της συλλογικής κατανάλωσης,

έτσι μπορεί να μπεί απευθείας στο διαδίκτυο και να τα κάνει όλα αυτά.

Μπορεί να μπεί στο Airbnb να καταχωρήσει τον καναπέ-κρεβάτι,

μπορεί να μπεί στο TaskRabbit.com και να πεί: «Θέλω να κάνω τοπικές παραδόσεις» κτλ.

Αυτοί είναι καλοί ιστοχώροι, αλλά πιστεύω πως μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα πιο μπροστά.

Το κλειδί σε αυτό είναι μια φιλοσοφία την οποία ονομάζουμε σύγχρονες αγορές για όλους.

Οι αγορές έχουν αλλάξει άρδην τα τελευταία 20 χρόνια,

αλλά μόνο για τις οργανώσεις στην κορυφή της οικονομίας.

Αν είσαι χρηματιστής, το θεωρείς δεδομένο

ότι πουλάς τα χρηματοπιστωτικά περιουσιακά στοιχεία σου σε ένα σύστημα των αγορών

που προσδιορίζει τις πιο κερδοφόρες ευκαιρίες για σένα σε πραγματικό χρόνο,

και τις εκτελεί σε μικροδευτερόλεπτα εντός των ορίων που εσύ έχεις ορίσει.

Αναλύει την προσφορά και ζήτηση και την τιμολόγηση

και σας λέει από πού έρχεται το επόμενο κύμα των ευκαιριών σας.

Διαχειρίζεται τον κίνδυνο αντισυμβαλλομένων με απίστευτα εξελιγμένους τρόπους.

Είναι όλα εξαιρετικά χαμηλή γενική δαπάνη.

Ποιο είναι το κέρδος στο κάτω μέρος της οικονομίας

όσον αφορά τις αγορές κατά τα τελευταία 20 χρόνια;

Βασικά, μικρές αγγελίες με μια δυνατότητα αναζήτησης.

Τότε, γιατί έχουμε αυτή η διαφορά

ανάμεσα σε αυτές τις απίστευτα εξελιγμένες αγορές στην κορυφή της οικονομίας

που συνεχώς απορροφούν όλο και περισσότερη δραστηριότητα και πόρους

από την κύρια οικονομία σε αυτό το σπάνιο επίπεδο του εμπορίου,

και σε αυτό που έχουμε εμείς οι υπόλοιποι;

Μια σύγχρονη αγορά είναι κάτι περισσότερο από μια ιστοσελίδα,

είναι ένας ιστός διαλειτουργικών αγορών,

μηχανισμών γραμματείας, ρυθμιστικών καθεστώτων,

μηχανισμών διακανονισμού, πηγών ρευστότητας και ούτω καθεξής.

Και όταν ένας έμπορος της Wall Street έρχεται στη δουλειά το πρωί,

δεν καταχωρεί κάθε χρηματοπιστωτικό παράγωγο που θέλει να πουλήσει σήμερα

και στη συνέχεια αναρτεί αυτή την καταχώριση σε πολλαπλές ιστοσελίδες

και περιμένει πιθανούς αγοραστές να έρθουν σε επαφή

και να ξεκινήσει τη διαπραγμάτευση των όρων πιθανής εμπορικής συναλλαγής.

Κατά τις πρώτες ημέρες αυτής της τεχνολογίας σύγχρονης αγοράς,

τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα επεξεργάζονταν

πώς θα μπορούσαν να μοχλεύσουν την αγοραστική τους δύναμη, τις γραμματειακές τους διαδικασίες,

τις σχέσεις τους, τα δίκτυά τους

για να διαμορφώσουν αυτές τις νέες αγορές, που θα δημιουργούσαν αυτή τη νέα δραστηριότητα.

Ζήτησαν την υποστήριξη των ρυθμιστικών καθεστώτων των κυβερνήσεων,

και σε πολλές περιπτώσεις την απέκτησαν.

Αλλά σε ολόκληρη την οικονομία,

υπάρχουν διευκολύνσεις που θα μπορούσαν επιπλέον να μοχλεύσουν

μια νέα γενιά αγορών

προς όφελος όλων μας.

Και αυτές οι παροχές -

μιλάω για πράγματα όπως οι μηχανισμοί που αποδεικνύουν την ταυτότητά μας,

οι Αρχές Αδειοδότησης

που γνωρίζουν τι επιτρέπεται στον καθένα μας να κάνει νόμιμα σε κάθε δεδομένη στιγμή,

τις διαδικασίες με τις οποίες επιλύουμε διαφορές δια της επίσημης οδού.

Αυτοί οι μηχανισμοί, οι παροχές αυτές

δεν είναι το δώρο της Craigslist ή της Gumtree ή του Yahoo,

ελέγχονται από την πολιτεία.

Και οι φορείς χάραξης πολιτικής που βρίσκονται πάνω από αυτούς τους μηχανισμούς

όπως υπονοώ, απλά δεν σκεπτόνται πώς θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν οι διευκολύνσεις αυτές

για την υποστήριξη μιας ολόκληρης νέας εποχής αγορών.

Όπως όλοι οι άλλοι, αυτοί οι φορείς χάραξης πολιτικής το θεωρούν δεδομένο

ότι οι σύγχρονες αγορές είναι το καταφύγιο

οργανισμών που είναι αρκετά ισχυροί για να τις δημιουργήσουν για τους εαυτούς τους.

Ας υποθέσουμε ότι σταματάμε να το θεωρούμε δεδομένο.

Ας υποθέσουμε ότι αύριο το πρωί ο πρωθυπουργός της Βρετανίας ή ο Πρόεδρος των ΗΠΑ,

ή ο ηγέτης της κάθε άλλης ανεπτυγμένης χώρας,

ξυπνούσε κι έλεγε: «Ποτέ δεν θα μπορέσω να δημιουργήσω

όλες τις εργασίες που χρειάζομαι μέσα στο σημερινό κλίμα.

Πρέπει να επικεντρωθώ σε οιαδήποτε οικονομική ευκαιρία μπορώ να βρω για τους πολίτες μου.

Και για αυτό πρέπει εκείνοι να είναι σε θέση να έχουν πρόσβαση σε αγορές τελευταίας αιχμής.

Πώς μπορώ να το κάνω αυτό να συμβεί;»

Και νομίζω ότι μπορώ να δω μερικά μάτια να γυρίζουν απηυδισμένα.

Πολιτικοί σε ένα μεγάλο, σύνθετο, εξελιγμένο έργο Πληροφορικής;

Ω, αυτό θα είναι μια αναμενόμενη καταστροφή.

Όχι απαραίτητα.

Υπάρχει ένα δεδικασμένο για την υπηρεσία που συνδυάζεται με τεχνολογία

που έχει εισαχθεί από πολιτικούς σε πολλές χώρες

και έχει ήδη τεράστια επιτυχία:

εθνικές λαχειοφόρες αγορές.

Ας πάρουμε τη Bρετανία ως παράδειγμα.

Η κυβέρνησή μας δεν σχεδίασε την εθνική λαχειοφόρο αγορά,

δεν την χρηματοδότησε, δεν την χειρίζεται την εθνική λαχειοφόρο αγορά.

Απλά ψηφίσε το Νόμο περί Εθνικής Λαχειοφόρου Αγοράς και αυτό είναι όλο.

Αυτή η Πράξη ορίζει πώς θα είναι μια εθνική Αρχή Στοιχημάτων.

Καθορίζει κάποια προνόμια

που το κράτος μπορεί να προσδώσει επί των διαχειριστών κατ' αποκλειστικότητα.

Και θέτει ορισμένες υποχρεώσεις σε αυτούς τους διαχειριστές.

Όσον αφορά τη διάδοση δραστηριοτήτων τζόγου για τις μάζες,

αυτό ήταν μια απόλυτη επιτυχία.

Αλλά ας υποθέσουμε ότι στόχος μας

είναι να φέρουμε νέα οικονομική δραστηριότητα στη βάση της πυραμίδας.

Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το ίδιο μοντέλο;

Πιστεύω ότι θα μπορούσαμε.

Έτσι, φανταστείτε ότι οι φορείς χάραξης πολιτικής περιέγραφαν μια παροχή.

Ας την ονομάσουμε εθνικές ηλεκτρονικές αγορές, ΕΗΑs για συντομία.

Δείτε το σαν μια ρυθμιζόμενη παροχή κοινής ωφελείας.

Έτσι είναι στο ίδιο επίπεδο με την παροχή νερού ή του οδικού δικτύου.

Και είναι μια σειρά από αγορές για χαμηλού επιπέδου εμπόριο

που μπορεί να εκπληρωθεί από ένα άτομο ή μια μικρή επιχείρηση.

Η κυβέρνηση έχει ορισμένες παροχές

που ιδανικά μπορεί να προσδώσει στις αγορές αυτές.

Πρόκειται για δημόσιες δαπάνες που περνάνε από αυτές τις αγορές

για την αγορά δημοσίων υπηρεσιών σε τοπικό επίπεδο.

Πρόκειται για διασύνδεση αυτών των αγορών

απευθείας στα υψηλότερα επίσημα κανάλια στη γη.

Πρόκειται για την υπόληψη του ρόλου της κυβέρνησης ως δημοσιολόγος για αυτές τις αγορές.

Πρόκειται για την απορρύθμιση ορισμένων τομέων

ώστε οι ντόπιοι να μπορούν να εισαχθούν.

Έτσι, τα ταξίδια με ταξί μπορεί να είναι ένα παράδειγμα.

Υπάρχουν ορισμένες υποχρεώσεις που πρέπει να συνοδεύουν αυτά τα προνόμια

που συσχετίζονται με τους διαχειριστές,

και το βασικό είναι, φυσικά,

ότι οι διαχειριστές πληρώνουν για τα πάντα,

συμπεριλαμβανομένης ολόκληρης της διασύνδεσης με το δημόσιο τομέα.

Έτσι, φανταστείτε οι διαχειριστές σαν αντάλλαγμα

να χτίζουν ένα ποσοστό προσαύξησης (markup) σε κάθε συναλλαγή.

Φανταστείτε ότι υπάρχει μια περίοδος παραχώρησης

που ορίζεται ίσως στα 15 χρόνια

στο οποίο μπορούν να λάβουν όλα αυτά τα οφέλη και να προχωρήσουν.

Και φανταστείτε ότι λένε στις κοινοπραξίες που κάνουν προσφορά διαχείρισης,

όποιος έρχεται στο χαμηλότερο ποσοστό σήμανσης (markup) για κάθε συναλλαγή

να χρηματοδοτήσει το όλο θέμα

θα κερδίσει τη συμφωνία.

Έτσι η κυβέρνηση στη συνέχεια εξέρχεται από το πλαίσιο.

Αυτό είναι τώρα στα χέρια της κοινοπραξίας.

Είτε θα ξεκλειδώσουν τρομερές οικονομικές ευκαιρίες

και θα βγάλουν ποσοστά απ' όλο αυτό

ή όλα θα συντριβούν και θα καούν,

που είναι δύσκολο για τους μετόχους τους.

Δεν ενοχλείται απαραίτητα ο φορολογούμενος.

Και δεν θα υπήρχαν περιορισμοί στις εναλλακτικές αγορές.

Έτσι αυτό θα ήταν μόνο μία ακόμη επιλογή

ανάμεσα σε εκατομμύρια φόρουμ στο Διαδίκτυο.

Αλλά θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετικά,

επειδή η πρόσβαση στις εν λόγω παροχές που στηρίζονται από την πολιτεία

θα μπορούσε να παρακινήσει αυτή την κοινοπραξία

να επενδύσει σοβαρά στην υπηρεσία.

Γιατί θα πρέπει να πάρουν μπρος πολλές τέτοιες μικρές συναλλαγές

για να αρχίσουν να αποδίδουν.

Έτσι μιλάμε για τομείς όπως φροντίδα μαλλιών στο σπίτι,

τη μίσθωση των παιχνιδιών, γεωργικές εργασίες,

ενοικίαση των ρούχων ακόμη, διανομή γεύματων κατ' οίκον,

υπηρεσίες για τους τουρίστες, οικιακή φροντίδα.

Αυτός θα ήταν ένας κόσμος πολύ μικρών συναλλαγών, αλλά πολύ καλά ενημερωμένος,

επειδή οι εθνικές ηλεκτρονικές αγορές θα διανέμουν δεδομένα.

Κι έτσι είναι ένας ντόπιος

που ενδεχομένως αποφασίζει εάν θα εισέλθει στην αγορά της φύλαξης μωρών.

Και ίσως αντιλαμβάνεται ότι θα πρέπει να χρηματοδοτήσει την αξιολόγηση και εκπαίδευση

αν ήθελε να μπει σε αυτή την αγορά.

Θα πρέπει να κάνει συνεντεύξεις αξιολόγησης με ντόπιους γονείς

που θα ήθελαν μια δεξαμενή ειδικών για φύλαξη μωρών.

Αξίζει τον κόπο;

Θα πρέπει να ψάχνει σε άλλους τομείς;

Πρέπει να κινηθεί προς ένα άλλο μέρος της χώρας

όπου υπάρχει έλλειψη σε μπέιμπι-σίτερς;

Αυτό το είδος των δεδομένων μπορεί να γίνει ρουτίνα.

Και αυτά τα δεδομένα μπορεί να χρησιμοποιηθούν από επενδυτές.

Έτσι, αν υπάρχει ένα πρόβλημα έλλειψης ειδικών φύλαξης βρεφών σε ορισμένα μέρη της χώρας

και αν το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά την αξιολόγηση και την κατάρτιση,

ένας επενδυτής να μπορεί να πληρώσει για αυτό

και το σύστημα να εισπράξει το ένα δέκατο απο τα βελτιωμένα κέρδη των ατόμων

ίσως για τα επόμενα δύο χρόνια.

Πρόκειται για έναν κόσμο εξατομικευμένου καπιταλισμού.

Δηλαδή πρόκειται για μικτές αγορές από μικρά άτομα,

αλλά είναι πολύ ενημερωμένο, ασφαλές, βολικό, χαμηλής γενική δαπάνης και άμεσο.

Κάποια πρόχειρη έρευνα προτείνει ότι αυτό θα μπορούσε να ξεκλειδώσει

περίπου 100 εκατομμύρια λίρες σε μια ημέρα νέας οικονομικής δραστηριότητας

σε μια χώρα στο μέγεθος του Ηνωμένου Βασιλείου

Μήπως αυτό σας ακούγεται απίθανο;

Αυτό είπαν πολλοί άνθρωποι για τις turbo συναλλαγές

σε οικονομικές συναλλαγές πριν από 20 χρόνια.

Μην υποτιμήσετε τη μετασχηματιστική δύναμη

των πραγματικά σύγχρονων αγορών.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)