Ինչու՞ են կատուներն այդպես անում:

Նրանք դուրեկան են, գրավիչ

և դատելով Յութուբյան 26 միլիարդ դիտում
ունեցող շուրջ 2 միլիոն տեսանյութերից,

որտեղ նրանք թռչկոտում են,

ոստոստում,

մագլցում,

խցկվում,

գաղտագողի մոտենում

ճանկռտում,

մլավում

ու մռռում,

մի բան ակնհայտ է դառնում.

կատուները շատ զվարճալի են:

Կատուների այս որոշ չափով տարօրինակ 
վարքագիծը,

որը և զվարճալի է, և շփոթեցնող,

շատերիս մոտ մի հարց է առաջացնում. «Ինչու՞
են կատուներն այդպես անում»:

Կատուները մշտապես միայնակ են որսացել 
չափսերով ավելի փոքր կենդանիների,

և միաժամանակ իրենք են որպես որս
ծառայել խոշոր գիշատիչների համար:

Թե իբրև գիշատիչ և թե իբրև որս,

նրանց տեսակի գոյությունը պայմանավորված է 
եղել բնազդային այնպիսի վճռական վարքով,

որոնք մեր օրերում էլ հանդիպում են ընտանի 
և վայրի կատուների մոտ:

Թեև ձեր ընտանի Փիսոյի` կատվազգիներին
բնորոշ պահվածքը կարող է ձեզ մոլորեցնել,

վայրի բնության մեջ այդ նուն պահվածքը,

որն անշուշտ նրանց մոտ ձևավորվել է 
միլիոնավոր տարիների ընթացքում,

Փիսոյին կդարձներ մի հզոր կատու:

Ունենալով մկանային յուրահատուկ կառուցվածք

և օժտված լինելով հավասարակշռությունը
չկորցնելու կարողությամբ՝

կատուները մագլցում էին բարձրադիր 
տարածքներ,որպեսզի ուսումնասիրեն տեղանքն

ու վայրի բնության մեջ նշմարեն
իրենց զոհին:

Փիսոյին պետք չեն այս հատուկ հմտությունները
կերակուր հայթայթելու և որսալու համար

իր իսկ ափսեից այսօր:

սակայն, բնազդաբար գրապահարանի վերևից
հյուրասենյակն ուսումնասիրելով`

նա կարծես ճիշտ նույն բանն է անում:

Լինելով գիշատիչներ` կատուները զգոն են և
որսում են, երբ որ զոհը հասանելի է լինում:

Քանի որ նրանց զոհերից շատերը
փոքրիկ են,

վայրի բնության մեջ կուշտ մնալու համար 
պետք է ուտեն օրական մի քանի անգամ`

գործի դնելով հետևյալ ռազմավարական քայլերը`
թաքուն մոտենալ,վրա թռչել, սպանել և ուտել:

Ահա ինչու է Փիսոն գերադասում որսալ 
փոքրիկ խաղալիքներ ու հարձակվել դրանց վրա,

ինչպես նաև ողջ օրվա ընթացքում սնվել փոքր
չափաբաժիններով:

Բացի դրանից, չափսերով աչքի չընկնող զոհը
բնության մեջ թաքնվում է փոքր տարածքում,

ուստի Փիսոյի` տարաների և ճեղքերի հանդեպ
սերը կարելի է բացատրել նրանով,

որ նա լցված է նույն այն
հետաքրքրասիրությամբ,

որը միլիոնավոր տարիներ շարունակ օգնել է իր
տեսակի պահպանմանը:

Վայրի բնության մեջ սուր ճանկերը
կատուներին հարկավոր

էին մագլցելու, որսալու և 
ինքնապաշտպանության համար:

Մոտակա մակերևույթին ճանկերը սրելն օգնում
էր պահել լավ վիճակն ու պատրաստ լինել,

ձգել մեջքի և ոտքի մկանները,

ինչպես նաև ազատվել սթրեսից:

Ուստի, Փիսոն չի ատում ձեր բազմոցը,

աթոռը,

փափուկ աթոռակները,

բարձերը,

վարագույրերն

ու այն ամենը ինչ կա նրա շուրջ:

Նա պատառ-պատառ է անում այս ամենն ու
իր ճանկերը պահում փայլուն վիճակում,

քանի որ ճիշտ այսպես էին անում իր 
նախնիները գոյատևելու համար:

Քանի որ իրենց նույպես որսում էին,

կատուները չբռնվելու հմտություններ
էին ձեռք բերել,

և հաջողության էին հասնում վայրի բնության 
մեջ գիշատիչներից լավագույնս խուսափողները:

Այսպիսով, այսօր ձեր տանը

Փիսոն փորձառու կերպով կարողանում է
խցկվել փոքր

և թաքնվել անսովոր վայրերում:

Սրանով է բացատրվում նաև, թե ինչու է նա 
նախընտրում մաքուր և անհոտ կեղտամանը:

Քանի որ այն հավանաբար չի մատնի 
իր գտնվելու վայրն այն գիշատիչներին,

որոնք մոտակայքում ինչ-որ բանի հոտ են առել:

Հաշվի առնելով ամենն, ինչ
գիտենք կատուների մասին`

նրանց ամենագերիշխող վարքագծերից
մեկը կարծես

դեռևս մնում է ամենաառեղծվածայինը:

Կատուները կարող են մռռալ մի շարք
պատճառներով,

այդ թվում երջանկությունը

սթրեսն

ու քաղցը:

Հետաքրքրական է, որ նրանց 
մռռոցների հաճախականությունը,

որը 25-ից 150 հերց է,

այնպիսի տիրույթում է, որ կարող է նպաստել
հյուսվածքների վերականգնմանը:

Ուստի Փիսոյի մռռոցը, բացի այն, որ լավ
քնի հիանալի նախապայման է,

միևնույն ժամանակ կարող է բուժել իր 
մկաններն ու ոսկրերը,

և, ինչու ոչ, նաև ձերը:

Ժամանակի ընթացքում նրանք ձևավորվել են

թե որպես միայնակ գիշատիչներ, որոնք 
որսում են և սպանում,

և թե որպես գաղտնի որս, որը
գոյատևելու համար փախչում է և թաքնվում:

Այսպիսով, այսօր էլ կատուները պահպանում
են նույն այն բնազդները,

որոնք միլիոնավոր տարիներ շարունակ օգնել
են հաջողության հասնել վայրի բնության մեջ:

Սրանով են բացատրվում նրանց թվացյալ 
տարօրինակ արարքներից մի քանիսը:

Նրանց համար մեր տներն
իրենց ջունգլիներն են:

Բայց եթե այդպես է, ապա նրանց աչքերում

ո՞վ ենք մենք :

Խոշոր, համր, անմազ կատունե՞ր, որոնք մրցում
են նրանց հետ պաշարի համար:

Սարսափելի հիմար գիշատիչնե՞ր, որոնց նրանք
օր օրի գերազանցում են խորամանկությամբ:

Կամ գուցե կարծում են` որսը հենց մենք ենք: