Er is een quote door activist en punk rock-muzikant Jello Biafra waar ik dol op ben. Hij zegt: "Haat de media niet. Wees de media." Ik ben een kunstenaar. Ik hou ervan om met media en technologie te werken omdat a) ik er mee vertrouwd ben en ik hou van de kracht die ze bezitten. En b) ik haat ze en ik ben bang voor de kracht die ze bezitten. (Gelach) Ik herinner dat ik in 2003 keek naar een interview tussen Fox News host Tony Snow en de toenmalige minister van Defensie van de VS, Donald Rumsfeld. Ze praatten over de recente invasie in Irak, en Rumsfeld wordt gevraagd: "We horen over onze dodentallen, maar we horen nooit over hún slachtoffers, hoe komt dat?" En het antwoord van Rumsfeld is, "We houden de slachtoffers van anderen niet bij." Juist? Schattingen lopen uiteen dat tussen de 150.000 tot 1 miljoen Irakezen, burgers, zijn overleden als gevolg van de door de VS geleide invasie in 2003. Dat aantal staat in schril contrast met de 4.486 Amerikaanse soldaten die stierven in hetzelfde tijdsbestek. Ik wilde meer doen dan alleen aandacht vragen voor dit angstaanjagende aantal. Ik wilde een monument creëren voor de individuele burgers, die zijn overleden als gevolg van de invasie. Oorlogsmonumenten, zoals het Vietnam- gedenkteken van Maya Lin, zijn vaak enorm in omvang. Erg krachtig en erg eenzijdig. Ik wilde dat mijn monument in de wereld zou leven en circuleren. Ik herinner me dat toen ik een kleine jongen was op school, we de klassieke maatschappijleer-opdracht kregen van de leraar om een stuk papier te pakken en een brief aan een regeringslid te schrijven. Hij zei dat als de brief heel goed zou zijn, als we er echt goed over zouden denken, we meer zouden terugkrijgen dan een standaard antwoordbrief. Dit is mijn "Notitieblok". Wat eruit ziet als alledaags, geel briefpapier is eigenlijk een monument voor alle individuele Iraakse burgers die zijn omgekomen door de invasie van de VS. 'Notitieblok' is een daad van protest en een daad van herdenking, vermomd als een alledaags kladblok. Als de lijnen op het papier vergroot worden, blijken ze micro-geprinte tekst te zijn die de details, de namen, de datums en locaties bevatten van individuele Iraakse burgers die zijn overleden. De afgelopen 5 jaar heb ik deze kladblokken, echt tonnen van dit spul, mee naar binnen gesmokkeld in de kantoorvoorraden van de Verenigde Staten en de coalitieregeringen. (Gelach) (Applaus) Ik hoef jullie niet uit te leggen dat ik hier niet vertel hoe ik dat gedaan heb. (Gelach) Daarnaast heb ik persoonlijke ontmoetingen gehad met leden en voormalige leden van de 'Coalitie van welwilligen', die geholpen hebben bij de invasie. Dus, bij iedere kans, ontmoet ik één van hen, en deel ik het project met hen. Afgelopen zomer kreeg ik de kans om de voormalig minister van Justitie en Torture Memo- auteur, Alberto Gonzales, te ontmoeten. (Video) MK: Mag ik u dit geven? Dit is een speciaal notitieblok. Het is onderdeel van een doorlopend kunstproject. AG: Is dit een speciaal notitieblok? MK: Ja, geloof het of niet, dit zit in de collectie van het Museum of Modern Art; ik ben kunstenaar. MK: En alle lijnen van dit papier zijn eigenlijk -- AG: Zullen de lijnen verdwijnen? MK: Nee, ze zijn micro-geprinte tekst die de namen van individuele Iraakse burgers bevatten, die zijn overleden sinds de invasie in Irak. AG: Ja. Oké. AG: Bedankt. MK: Dank u. (Gelach) Hoe hij 'bedankt' zegt, geeft me koude rillingen. (Gelach) Oké, ik zou graag willen dat jullie onder jullie stoelen kijken. Daar zit een envelop. Maak deze open, alsjeblieft. Het papier dat je nu vasthoudt, bevat de details van Iraakse burgers, die zijn overleden door de invasie. Ik vraag jullie om dit papier gebruiken om een regeringslid te schrijven. Jullie kunnen helpen om deze civiele slachtoffers te smokkelen naar de archieven van de overheid. Want iedere brief die naar de overheid wordt gestuurd, en dit gebeurt wereldwijd, natuurlijk -- iedere brief die binnenkomt, wordt gearchiveerd, vastgelegd en opgenomen. Samen kunnen we dit in de postvakken en onder de neus van machtige mensen leggen. Alles wat ingestuurd wordt, wordt uiteindelijk deel van het permanente archief van onze overheid, onze gedeelde geschiedenis. Bedankt. (Applaus) Tom Rielly: Vertel me, Matt, hoe kwam je op het idee van "Notitieblok"? MK: Ik was net klaar met een project dat ging over de kant van de VS-coalitie gedurende de oorlog. Het was een zwarte armband, genaamd 'Improvised Empathetic Device'. Deze verzamelde op ieder moment de namen, de rangen, doodsoorzaak en locatie van Amerikaanse troepen die in het buitenland stierven. Iedere keer als het ministerie van Defensie of CENTCOM data publiceerde, stak de armband me in de arm. Op die manier kwam ik erachter dat er ophef werd gemaakt over onze troepen die in het buitenland stierven, maar dat er onevenredig veel slachtoffers waren onder de burgers. TR: Ontzettend bedankt. MK: Bedankt. (Applaus)