1
00:00:00,812 --> 00:00:02,449
Άρχισα να δουλεύω

2
00:00:02,449 --> 00:00:04,333
με πρόσφυγες, επειδή ήθελα

3
00:00:04,333 --> 00:00:06,673
να αλλάξω τα πράγματα γι' αυτούς

4
00:00:06,673 --> 00:00:08,430
και για να γίνει αυτό, ξεκινά κανείς

5
00:00:08,430 --> 00:00:10,436
με το να αφηγηθεί τις ιστορίες τους.

6
00:00:10,436 --> 00:00:12,166
Γι' αυτό, όταν συναντώ πρόσφυγες,

7
00:00:12,166 --> 00:00:14,726
τους κάνω πάντα ερωτήσεις.

8
00:00:14,726 --> 00:00:17,044
Ποιος βομβάρδισε το σπίτι σας;

9
00:00:17,044 --> 00:00:19,697
Ποιος σκότωσε το γιο σας;

10
00:00:19,697 --> 00:00:23,741
Η υπόλοιπη οικογένειά σας επέζησε;

11
00:00:23,741 --> 00:00:25,727
Πώς τα βγάζετε πέρα

12
00:00:25,727 --> 00:00:28,258
στη ζωή σας στην ξενιτιά;

13
00:00:28,258 --> 00:00:31,261
Υπάρχει όμως μία ερώτηση
που για μένα είναι πάντα

14
00:00:31,261 --> 00:00:33,725
η πιο αποκαλυπτική και είναι η εξής:

15
00:00:33,725 --> 00:00:35,907
Τι πήρατε μαζί σας;

16
00:00:35,907 --> 00:00:38,157
Ποιο ήταν εκείνο το πιο σημαντικό πράγμα

17
00:00:38,157 --> 00:00:40,229
που θελήσατε οπωσδήποτε 
να πάρετε μαζί σας,

18
00:00:40,229 --> 00:00:43,635
όταν έπεφταν οι βόμβες στην πόλη σας

19
00:00:43,635 --> 00:00:46,960
και οι ένοπλες συμμορίες 
πλησίαζαν το σπίτι σας;

20
00:00:48,060 --> 00:00:50,665
Ένα αγόρι πρόσφυγας από τη Συρία 
που γνωρίζω

21
00:00:50,665 --> 00:00:53,355
μου είπε πως δε δίστασε,

22
00:00:53,355 --> 00:00:57,145
όταν η ζωή του ήταν σε άμεσο κίνδυνο.

23
00:00:57,145 --> 00:01:00,126
Πήρε το απολυτήριο του λυκείου

24
00:01:00,126 --> 00:01:02,055
και αργότερα μου είπε το λόγο.

25
00:01:02,055 --> 00:01:05,263
Είπε, «Πήρα το απολυτήριό μου,

26
00:01:05,263 --> 00:01:08,469
επειδή η ζωή μου εξαρτάτο απ' αυτό».

27
00:01:08,469 --> 00:01:11,698
Και ήταν πρόθυμος να ρισκάρει τη ζωή του
για να πάρει το απολυτήριο.

28
00:01:11,698 --> 00:01:15,380
Καθ' οδόν προς το σχολείο, προσπαθούσε
να αποφύγει τους ελεύθερους σκοπευτές.

29
00:01:15,380 --> 00:01:17,895
Η αίθουσα του σχολείου του συχνά έτρεμε

30
00:01:17,895 --> 00:01:21,129
από τον ήχο των βομβαρδισμών

31
00:01:21,129 --> 00:01:23,936
και η μητέρα του μου είπε,

32
00:01:23,936 --> 00:01:27,005
«Κάθε μέρα, του έλεγα κάθε πρωί,

33
00:01:27,005 --> 00:01:29,931
Αγάπη μου, σε παρακαλώ, 
μην πας στο σχολείο».

34
00:01:29,931 --> 00:01:33,390
Και όταν εκείνος επέμενε, εκείνη είπε,

35
00:01:33,390 --> 00:01:37,362
«Τον αγκάλιαζα 
λες και ήταν η τελευταία φορά».

36
00:01:37,362 --> 00:01:39,392
Αλλά εκείνος έλεγε στη μητέρα του,

37
00:01:39,392 --> 00:01:41,237
«Όλοι μας φοβόμαστε,

38
00:01:41,237 --> 00:01:44,128
αλλά η αποφασιστικότητά μας 
να αποφοιτήσουμε

39
00:01:44,128 --> 00:01:46,682
είναι μεγαλύτερη από το φόβο μας».

40
00:01:47,462 --> 00:01:50,798
Αλλά μια μέρα, 
η οικογένεια έλαβε τραγικά νέα.

41
00:01:50,798 --> 00:01:53,532
Η θεία του Χάνι, 
ο θείος και ο ξάδερφός του

42
00:01:53,532 --> 00:01:56,221
δολοφονήθηκαν στα σπίτια τους,
επειδή αρνήθηκαν

43
00:01:56,221 --> 00:01:57,455
να τα εγκαταλείψουν.

44
00:01:57,455 --> 00:02:00,080
Τους έκοψαν το λαιμό.

45
00:02:00,080 --> 00:02:02,711
Είχε έρθει η ώρα να φύγουν μακρυά.

46
00:02:02,711 --> 00:02:05,725
Έφυγαν αμέσως εκείνη την ημέρα
με το αυτοκίνητό τους,

47
00:02:05,725 --> 00:02:07,586
με τον Χάνι να κρύβεται στο πίσω μέρος,


48
00:02:07,586 --> 00:02:11,496
επειδή έπεφταν σε ελέγχους
από απειλητικούς στρατιώτες.

49
00:02:11,496 --> 00:02:15,208
Και διέσχισαν τα σύνορα προς το Λίβανο,

50
00:02:15,208 --> 00:02:17,194
όπου θα έβρισκαν ηρεμία.

51
00:02:17,904 --> 00:02:21,586
Εκεί όμως ξεκίνησε μία ζωή 
σκληρής κακουχίας

52
00:02:21,586 --> 00:02:23,010
και μονοτονίας.

53
00:02:24,590 --> 00:02:27,289
Αναγκάστηκαν να χτίσουν μία παράγκα,

54
00:02:27,289 --> 00:02:28,622
δίπλα σε λασπότοπο,

55
00:02:28,622 --> 00:02:30,940
και αυτός είναι 
ο αδερφός του Χάνι, ο Άσραφ,

56
00:02:30,940 --> 00:02:32,678
που παίζει έξω.

57
00:02:32,678 --> 00:02:35,100
Και από εκείνη την ημέρα ανήκουν

58
00:02:35,100 --> 00:02:40,304
στο μεγαλύτερο πληθυσμό 
προσφύγων στον κόσμο,

59
00:02:40,304 --> 00:02:43,330
σε μία χώρα, στο Λίβανο, 
η οποία είναι μικροσκοπική.

60
00:02:43,330 --> 00:02:45,981
Έχει μόνο 4 εκατομμύρια πολίτες

61
00:02:45,981 --> 00:02:49,551
κι ένα εκατομμύριο πρόσφυγες 
από τη Συρία που ζουν εκεί.

62
00:02:49,551 --> 00:02:53,645
Δεν υπάρχει πόλη, κωμόπολη ή χωριό

63
00:02:53,645 --> 00:02:58,352
που να μη φιλοξενεί 
πρόσφυγες από τη Συρία.

64
00:02:58,352 --> 00:03:01,587
Πρόκειται για γενναιοδωρία και ανθρωπισμό

65
00:03:01,587 --> 00:03:04,041
που είναι αξιοσημείωτα.

66
00:03:05,961 --> 00:03:08,955
Σκεφτείτε το ως εξής, αναλογικά.

67
00:03:08,955 --> 00:03:10,711
Θα ήταν σαν

68
00:03:10,711 --> 00:03:13,702
ολόκληρος ο πληθυσμός της Γερμανίας,

69
00:03:13,702 --> 00:03:15,567
80 εκατομμύρια άνθρωποι,

70
00:03:15,567 --> 00:03:20,957
να κατέφευγαν στις Η.Π.Α. 
μέσα σε μόλις τρία χρόνια.

71
00:03:20,957 --> 00:03:24,118
Ο μισός πληθυσμός της Συρίας

72
00:03:24,118 --> 00:03:26,548
έχει πλέον εκριζωθεί,

73
00:03:26,548 --> 00:03:28,303
οι περισσότεροι εντός της χώρας.

74
00:03:28,303 --> 00:03:30,598
6,5 εκατομμύρια άνθρωποι

75
00:03:30,598 --> 00:03:33,320
τράπηκαν σε φυγή για να σωθούν.

76
00:03:33,320 --> 00:03:36,210
Πολύ περισσότεροι 
από 3 εκατομμύρια άνθρωποι

77
00:03:36,210 --> 00:03:37,932
διέσχισαν τα σύνορα

78
00:03:37,932 --> 00:03:41,475
και βρήκαν καταφύγιο
στις όμορες χώρες,

79
00:03:41,475 --> 00:03:44,400
και μόνο ένα μικρό ποσοστό, όπως βλέπετε,

80
00:03:44,400 --> 00:03:47,444
πήγε στην Ευρώπη.

81
00:03:48,534 --> 00:03:51,205
Αυτό που θεωρώ ιδιαίτερα ανησυχητικό

82
00:03:51,205 --> 00:03:55,131
είναι πως οι μισοί πρόσφυγες 
από τη Συρία είναι παιδιά.

83
00:03:55,131 --> 00:03:57,369
Φωτογράφησα το κοριτσάκι αυτό.

84
00:03:57,369 --> 00:04:00,294
Ήταν μόλις δύο ώρες αφού είχε φτάσει

85
00:04:00,294 --> 00:04:04,636
μετά από μακρύ οδοιπορικό 
από τη Συρία στην Ιορδανία.

86
00:04:04,636 --> 00:04:08,061
Και το πιο ανησυχητικό είναι

87
00:04:08,061 --> 00:04:11,802
πως μόλις το 20% 
των παιδιών προσφύγων από τη Συρία

88
00:04:11,802 --> 00:04:15,277
πηγαίνουν στο σχολείο στο Λίβανο.

89
00:04:15,277 --> 00:04:18,210
Ωστόσο, τα παιδιά πρόσφυγες από τη Συρία,

90
00:04:18,210 --> 00:04:20,508
όλα τα παιδιά πρόσφυγες μας λένε

91
00:04:20,508 --> 00:04:25,574
πως η εκπαίδευση είναι 
το πιο σημαντικό στη ζωή τους.

92
00:04:25,574 --> 00:04:29,755
Γιατί; Επειδή τους επιτρέπει
να σκεφτούν το μέλλον τους,

93
00:04:29,755 --> 00:04:33,150
αντί για τον εφιάλτη του παρελθόντος τους.

94
00:04:33,150 --> 00:04:37,324
Τους επιτρέπει να σκέφτονται την ελπίδα
και όχι το μίσος.

95
00:04:38,784 --> 00:04:40,813
Θυμάμαι μια πρόσφατη επίσκεψή μου

96
00:04:40,813 --> 00:04:44,390
σε καταυλισμό προσφύγων από τη Συρία 
στο βόρειο Ιράκ,

97
00:04:44,390 --> 00:04:46,202
όπου γνώρισα αυτό το κορίτσι

98
00:04:46,202 --> 00:04:47,979
και σκέφτηκα, «Τι όμορφη που είναι»,

99
00:04:47,979 --> 00:04:49,686
την πλησίασα και τη ρώτησα,

100
00:04:49,686 --> 00:04:51,634
«Μπορώ να σε φωτογραφίσω;»

101
00:04:51,634 --> 00:04:53,333
Και είπε ναι,

102
00:04:53,333 --> 00:04:56,370
αλλά δε δεχόταν να χαμογελάσει.

103
00:04:56,370 --> 00:04:59,419
Νομίζω πως δεν μπορούσε,

104
00:04:59,419 --> 00:05:01,285
επειδή νομίζω ότι καταλαβαίνει


105
00:05:01,285 --> 00:05:07,329
πως εκπροσωπεί μία χαμένη γενιά 
παιδιών πρόσφυγες από τη Συρία,

106
00:05:07,329 --> 00:05:11,950
μια γενιά απομονωμένη κι απογοητευμένη.

107
00:05:11,950 --> 00:05:15,496
Ωστόσο, δείτε από τι διέφυγαν:

108
00:05:15,496 --> 00:05:17,335
από την ολοκληρωτική καταστροφή,

109
00:05:17,335 --> 00:05:22,914
κτίρια, βιομηχανίες, 
σχολεία, δρόμοι, σπίτια.

110
00:05:22,914 --> 00:05:25,593
Το σπίτι του Χάνι επίσης καταστράφηκε.

111
00:05:25,593 --> 00:05:28,806
Θα πρέπει να ξαναχτιστούν

112
00:05:28,806 --> 00:05:33,637
από αρχιτέκτονες, μηχανικούς, 
ηλεκτρολόγους.

113
00:05:33,637 --> 00:05:37,284
Οι κοινότητες θα χρειαστούν 
δασκάλους και δικηγόρους

114
00:05:37,284 --> 00:05:41,525
και πολιτικούς που να ενδιαφέρονται
για συμφιλίωση

115
00:05:41,525 --> 00:05:44,169
και όχι για εκδίκηση.

116
00:05:44,169 --> 00:05:45,924
Δε θα 'πρεπε να ξαναχτιστούν

117
00:05:45,924 --> 00:05:49,015
από τους ανθρώπους με το μεγαλύτερο όφελος

118
00:05:49,015 --> 00:05:53,750
δηλαδή τις εξόριστες κοινωνίες, 
τους πρόσφυγες;

119
00:05:54,880 --> 00:05:57,634
Οι πρόσφυγες διαθέτουν πολύ χρόνο

120
00:05:57,634 --> 00:05:59,880
για να προετοιμαστούν 
για την επιστροφή τους.

121
00:05:59,880 --> 00:06:02,595
Μπορεί να σκέφτεστε πως 
το να είναι κανείς πρόσφυγας

122
00:06:02,595 --> 00:06:05,103
είναι μία προσωρινή κατάσταση.

123
00:06:05,103 --> 00:06:07,284
Κάθε άλλο.

124
00:06:08,044 --> 00:06:11,560
Με τους πολέμους να συνεχίζονται αδιάκοπα,

125
00:06:11,560 --> 00:06:15,362
ο μέσος χρόνος που ένας πρόσφυγας
περνά στην ξενιτιά

126
00:06:15,362 --> 00:06:17,537
είναι 17 χρόνια.

127
00:06:18,837 --> 00:06:22,415
Ο Χάνι ήταν ήδη άπατρις για δεύτερη χρονιά

128
00:06:22,415 --> 00:06:24,789
όταν τον επισκέφθηκα πρόσφατα

129
00:06:24,789 --> 00:06:28,546
και μιλήσαμε εξ ολοκλήρου στ'Αγγλικά,

130
00:06:28,546 --> 00:06:30,435
τα οποία μου εξομολογήθηκε πως έμαθε

131
00:06:30,435 --> 00:06:34,089
διαβάζοντας όλα τα μυθιστορήματα
του Νταν Μπράουν

132
00:06:34,089 --> 00:06:37,074
και ακούγοντας αμερικανική ραπ μουσική.

133
00:06:38,444 --> 00:06:41,189
Γελάσαμε επίσης μαζί

134
00:06:41,189 --> 00:06:45,823
και κάναμε πλάκες 
με τον αγαπημένο του αδερφό, τον Άσραφ.

135
00:06:45,823 --> 00:06:47,444
Δε θα ξεχάσω όμως ποτέ τι μου είπε

136
00:06:47,444 --> 00:06:50,868
όταν τελειώσαμε την κουβέντα μας
εκείνη την ημέρα.

137
00:06:50,868 --> 00:06:53,281
Μου είπε,

138
00:06:53,281 --> 00:06:56,770
«Αν δεν είμαι μαθητής, δεν είμαι τίποτα».

139
00:06:58,810 --> 00:07:02,527
Ο Χάνι είναι ένας 
από τα 50 εκατομμύρια ανθρώπων

140
00:07:02,527 --> 00:07:06,105
στον κόσμο σήμερα 
που έχουν ξεριζωθεί.

141
00:07:06,105 --> 00:07:08,884
Ποτέ από εποχής 2ου Παγκοσμίου Πολέμου

142
00:07:08,884 --> 00:07:12,631
δεν είχαμε τόσους ανθρώπους
βίαια εκτοπισμένους.

143
00:07:14,151 --> 00:07:16,780
Ενώ λοιπόν σημειώνουμε σαρωτική πρόοδο

144
00:07:16,780 --> 00:07:18,881
στον τομέα της ανθρώπινης υγείας,

145
00:07:18,881 --> 00:07:23,875
στην τεχνολογία, 
στην εκπαίδευση και στο ντιζάιν,

146
00:07:23,875 --> 00:07:27,238
κάνουμε επικίνδυνα ελάχιστα πράγματα

147
00:07:27,238 --> 00:07:30,546
για να βοηθήσουμε τα θύματα

148
00:07:30,546 --> 00:07:33,245
και κάνουμε πάρα πολύ λίγα

149
00:07:33,245 --> 00:07:35,281
για να σταματήσουμε και να προλάβουμε

150
00:07:35,281 --> 00:07:38,690
τους πολέμους 
που τους διώχνουν από τα σπίτια τους.

151
00:07:38,690 --> 00:07:43,133
Και έχουμε όλο και περισσότερα θύματα.

152
00:07:43,133 --> 00:07:46,267
Κάθε μέρα, κατά μέσο όρο,

153
00:07:46,267 --> 00:07:48,449
μέχρι το τέλος αυτής της ημέρας,

154
00:07:48,449 --> 00:07:52,297
32.000 άνθρωποι θα έχουν εκτοπιστεί βίαια

155
00:07:52,297 --> 00:07:54,332
από τα σπίτια τους.

156
00:07:54,332 --> 00:07:56,684
32.000 άνθρωποι.

157
00:07:59,271 --> 00:08:03,020
Τρέπονται σε φυγή 
διασχίζοντας σύνορα όπως αυτά εδώ.

158
00:08:03,020 --> 00:08:06,715
Τραβήξαμε το στιγμιότυπο αυτό 
στα σύνορα της Συρίας με την Ιορδανία.

159
00:08:06,715 --> 00:08:09,675
Και αυτή είναι μία συνηθισμένη μέρα.

160
00:08:13,588 --> 00:08:18,492
Ή δραπετεύουν με σκάφη 
υπερπλήρη και ακατάλληλα για πλεύση

161
00:08:18,492 --> 00:08:20,292
θέτοντας τη ζωή τους σε κίνδυνο

162
00:08:20,292 --> 00:08:22,923
προκειμένου να φτάσουν σε ασφαλές μέρος
στην Ευρώπη.

163
00:08:22,923 --> 00:08:24,638
Αυτός ο νέος από τη Συρία

164
00:08:24,638 --> 00:08:27,424
επέζησε όταν αναποδογύρισε 
μία από αυτές τις βάρκες

165
00:08:27,424 --> 00:08:29,047
-οι περισσότεροι άνθρωποι πνίγηκαν-

166
00:08:29,047 --> 00:08:31,262
και μας είπε,

167
00:08:31,262 --> 00:08:35,421
«Οι Σύριοι ψάχνουν απλώς ένα ήσυχο μέρος

168
00:08:35,421 --> 00:08:38,290
όπου κανείς δε σε βλάπτει,

169
00:08:38,290 --> 00:08:40,832
όπου κανείς δε σε μειώνει

170
00:08:40,832 --> 00:08:43,543
και όπου κανείς δε σε σκοτώνει».

171
00:08:43,543 --> 00:08:46,761
Αυτό θεωρώ πως θα έπρεπε 
να είναι το λιγότερο.

172
00:08:46,761 --> 00:08:49,888
Θα έπρεπε όμως να έχουν κι ένα μέρος
για να επουλώσουν πληγές,

173
00:08:49,888 --> 00:08:51,766
για να μάθουν

174
00:08:51,766 --> 00:08:54,700
και για να έχουν ίσες ευκαιρίες.

175
00:08:56,832 --> 00:08:58,856
Αμερικανοί και Ευρωπαίοι

176
00:08:58,856 --> 00:09:02,107
έχουν την εντύπωση πως αναλογικά

177
00:09:02,107 --> 00:09:04,480
τεράστιος αριθμός προσφύγων

178
00:09:04,480 --> 00:09:06,500
έρχεται στη χώρα τους,

179
00:09:06,500 --> 00:09:08,642
αλλά η πραγματικότητα είναι

180
00:09:08,642 --> 00:09:12,287
πως το 86%, 
η συντριπτική πλειοψηφία των προσφύγων,

181
00:09:12,287 --> 00:09:14,967
ζουν στον αναπτυσσόμενο κόσμο,

182
00:09:14,967 --> 00:09:19,520
σε χώρες που παλεύουν 
με τη δική τους ανασφάλεια,

183
00:09:19,520 --> 00:09:23,539
με τα δικά τους θέματα 
βοήθειας προς τους πληθυσμούς τους

184
00:09:23,539 --> 00:09:25,662
και με τη φτώχεια.

185
00:09:25,662 --> 00:09:28,935
Επομένως οι πλούσιες χώρες του κόσμου
πρέπει να αναγνωρίσουν

186
00:09:28,935 --> 00:09:32,636
τον ανθρωπισμό και τη γενναιοδωρία
των χωρών

187
00:09:32,636 --> 00:09:35,454
που φιλοξενούν τόσους πρόσφυγες.

188
00:09:36,754 --> 00:09:40,386
Και όλες οι χώρες πρέπει να διασφαλίσουν
πως κανένας άνθρωπος

189
00:09:40,386 --> 00:09:42,939
που φεύγει από τον πόλεμο και το διωγμό

190
00:09:42,939 --> 00:09:46,652
δε θα βρεθεί μπροστά σε κλειστά σύνορα.

191
00:09:46,652 --> 00:09:49,282
(Χειροκρότημα)

192
00:09:49,282 --> 00:09:51,549
Σας ευχαριστώ.

193
00:09:54,200 --> 00:09:56,505
Υπάρχει όμως κάτι ακόμη 
που μπορούμε να κάνουμε

194
00:09:56,505 --> 00:10:00,915
πέραν του να βοηθούμε τους πρόσφυγες
απλώς να επιβιώνουν.

195
00:10:00,915 --> 00:10:04,446
Μπορούμε να τους βοηθήσουμε να επιτύχουν.

196
00:10:04,446 --> 00:10:07,506
Να μη θεωρούμε τους καταυλισμούς
και τις κοινότητες των προσφύγων

197
00:10:07,506 --> 00:10:11,713
μόνο ως προσωρινά πληθυσμιακά κέντρα

198
00:10:11,713 --> 00:10:13,873
όπου άνθρωποι μαραζώνουν

199
00:10:13,873 --> 00:10:16,782
περιμένοντας να τελειώσει ο πόλεμος.

200
00:10:16,782 --> 00:10:20,511
Τουναντίον, πρέπει να τα βλέπουμε
ως κέντρα αριστείας,

201
00:10:20,511 --> 00:10:24,459
όπου οι πρόσφυγες δύνανται
να καταπολεμήσουν τα δεινά τους

202
00:10:24,459 --> 00:10:27,643
και να ετοιμαστούν για τη μέρα
που θα μπορούν να επιστρέψουν

203
00:10:27,643 --> 00:10:30,724
ως φορείς θετικής αλλαγής

204
00:10:30,724 --> 00:10:33,702
και κοινωνικής αναμόρφωσης.

205
00:10:35,122 --> 00:10:37,508
Είναι τόσο λογικό,

206
00:10:37,508 --> 00:10:41,817
αλλά θυμάμαι το φρικτό πόλεμο στη Σομαλία

207
00:10:41,817 --> 00:10:45,741
που μαίνεται εδώ και 22 χρόνια.

208
00:10:45,741 --> 00:10:48,250
Φανταστείτε πώς είναι η ζωή 
σ' αυτόν τον καταυλισμό.

209
00:10:48,250 --> 00:10:49,823
Επισκέφτηκα τον καταυλισμό.

210
00:10:49,823 --> 00:10:51,700
Στο Ντζιμπούτι, δίπλα στη Σομαλία,

211
00:10:51,700 --> 00:10:54,244
και ήταν τόσο απομακρυσμένος

212
00:10:54,244 --> 00:10:56,685
που χρειαστήκαμε ελικόπτερο
για να φτάσουμε.

213
00:10:56,685 --> 00:11:00,131
Είχε πολλή σκόνη 
και έκανε απίστευτη ζέστη.

214
00:11:00,131 --> 00:11:02,425
Επισκεφθήκαμε ένα σχολείο

215
00:11:02,425 --> 00:11:04,342
και πιάσαμε κουβέντα με τα παιδιά

216
00:11:04,342 --> 00:11:06,936
και τότε είδα ένα κορίτσι
στην άλλη πλευρά της αίθουσας

217
00:11:06,936 --> 00:11:08,785
που έμοιαζε να έχει την ίδια ηλικία

218
00:11:08,785 --> 00:11:12,066
με την κόρη μου,
οπότε την πλησίασα και της μίλησα.

219
00:11:12,066 --> 00:11:13,610
Και της έκανα τις ερωτήσεις

220
00:11:13,610 --> 00:11:15,639
που οι μεγάλοι κάνουν στα παιδιά,

221
00:11:15,639 --> 00:11:17,712
όπως: «Ποιο είναι 
το αγαπημένο σου μάθημα;»

222
00:11:17,712 --> 00:11:20,367
και, «Τι θέλεις να γίνεις 
όταν μεγαλώσεις;»

223
00:11:20,367 --> 00:11:23,664
Και τότε το πρόσωπό της έγινε ανέκφραστο,

224
00:11:23,664 --> 00:11:25,714
και μου είπε,

225
00:11:25,714 --> 00:11:28,185
«Δεν έχω μέλλον.

226
00:11:28,185 --> 00:11:31,002
Δε θα ξαναπάω στο σχολείο».

227
00:11:31,002 --> 00:11:33,070
Νόμισα ότι κάτι δεν κατάλαβα καλά

228
00:11:33,070 --> 00:11:35,119
και στράφηκα στη συνάδελφό μου,

229
00:11:35,119 --> 00:11:37,217
η οποία μου επιβεβαίωσε

230
00:11:37,217 --> 00:11:39,910
πως δεν υπήρχε χρηματοδότηση
για δευτεροβάθμια εκπαίδευση

231
00:11:39,910 --> 00:11:41,730
στον καταυλισμό.

232
00:11:42,180 --> 00:11:43,649
Πόσο ήθελα εκείνη τη στιγμή

233
00:11:43,649 --> 00:11:45,967
να μπορώ να της πω,

234
00:11:45,967 --> 00:11:48,372
«Θα σου χτίσουμε σχολείο».

235
00:11:48,372 --> 00:11:52,546
Σκέφτηκα επίσης, τι κρίμα.

236
00:11:52,546 --> 00:11:54,124
Θα 'πρεπε να είναι

237
00:11:54,124 --> 00:11:57,915
και είναι το μέλλον της Σομαλίας.

238
00:11:59,925 --> 00:12:03,131
Ένα αγόρι ονόματι Τζέικομπ Ατέμ

239
00:12:03,131 --> 00:12:06,326
είχε διαφορετική τύχη,
αλλά όχι προτού βιώσει

240
00:12:06,326 --> 00:12:08,418
μία απίστευτη τραγωδία.

241
00:12:08,418 --> 00:12:10,882
Έβλεπε 
-στο Σουδάν αυτό-

242
00:12:10,882 --> 00:12:13,176
καθώς το χωριό του 
-ήταν μόλις 7 ετών-

243
00:12:13,176 --> 00:12:14,758
καιγόταν ολοσχερώς

244
00:12:14,758 --> 00:12:17,397
και έμαθε πως 
η μητέρα του και ο πατέρας του

245
00:12:17,397 --> 00:12:19,386
κι ολόκληρη η οικογένειά του

246
00:12:19,386 --> 00:12:21,250
σκοτώθηκαν εκείνη την ημέρα.

247
00:12:21,250 --> 00:12:22,670
Μόνο ο ξάδελφός του επέζησε

248
00:12:22,670 --> 00:12:25,320
και μαζί περπατούσαν 7 μήνες,

249
00:12:25,320 --> 00:12:27,170
-εδώ βλέπετε αγόρια σαν κι εκείνον-

250
00:12:27,170 --> 00:12:30,378
κυνηγημένοι από άγρια ζώα
κι ένοπλες συμμορίες,

251
00:12:30,378 --> 00:12:32,738
αλλά κατάφεραν να φτάσουν
σε καταυλισμούς προσφύγων

252
00:12:32,738 --> 00:12:34,271
όπου ένιωσαν ασφαλείς,

253
00:12:34,271 --> 00:12:36,394
και πέρασε τα επόμενα εφτά χρόνια

254
00:12:36,394 --> 00:12:39,581
στην Κένυα, σε καταυλισμό προσφύγων.

255
00:12:39,581 --> 00:12:42,109
Αλλά η ζωή του άλλαξε

256
00:12:42,109 --> 00:12:43,362
όταν είχε την ευκαιρία

257
00:12:43,362 --> 00:12:46,417
να μετεγκατασταθεί στις Η.Π.Α.

258
00:12:46,417 --> 00:12:49,113
και βρήκε αγάπη σε μία θετή οικογένεια

259
00:12:49,113 --> 00:12:51,701
και μπόρεσε να πάει σχολείο

260
00:12:51,701 --> 00:12:53,995
και θέλησε να μοιραστώ μαζί σας

261
00:12:53,995 --> 00:12:55,563
την περήφανη αυτή στιγμή,

262
00:12:55,563 --> 00:12:57,868
όταν αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο.

263
00:12:57,868 --> 00:12:59,510
(Χειροκρότημα)

264
00:13:03,829 --> 00:13:06,243
Μιλήσαμε στο Skype τις προάλλες,

265
00:13:06,243 --> 00:13:11,237
και ήταν στο νέο του πανεπιστήμιο
στη Φλόριντα,

266
00:13:11,237 --> 00:13:14,236
όπου προχωράει το διδακτορικό του
στη δημόσια υγεία

267
00:13:14,236 --> 00:13:17,306
και με περηφάνια μου είπε 
πώς κατάφερε να μαζέψει

268
00:13:17,306 --> 00:13:19,990
αρκετά κονδύλια από το αμερικανικό κοινό

269
00:13:19,990 --> 00:13:24,575
για τη δημιουργία κλινικής στο χωριό του

270
00:13:24,575 --> 00:13:26,125
στην πατρίδα του.

271
00:13:27,655 --> 00:13:30,939
Θέλω λοιπόν να επιστρέψουμε στον Χάνι.

272
00:13:30,939 --> 00:13:33,160
Όταν του είπα πως θα είχα την ευκαιρία

273
00:13:33,160 --> 00:13:35,877
να σας μιλήσω εδώ, στη σκηνή του TED,

274
00:13:35,877 --> 00:13:38,172
μου επέτρεψε να σας διαβάσω ένα ποίημα

275
00:13:38,172 --> 00:13:41,532
που μου έστειλε 
με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.

276
00:13:41,532 --> 00:13:43,299
Έγραψε:

277
00:13:45,270 --> 00:13:47,830
«Μου λείπει ο εαυτός μου,

278
00:13:47,830 --> 00:13:50,335
οι φίλοι μου,

279
00:13:50,335 --> 00:13:54,590
οι εποχές που διάβαζα μυθιστορήματα
ή έγραφα ποιήματα,

280
00:13:54,590 --> 00:13:59,515
τα πουλιά και το τσάι το πρωί.

281
00:13:59,515 --> 00:14:04,464
Το δωμάτιό μου, τα βιβλία μου, 
ο εαυτός μου,

282
00:14:04,464 --> 00:14:10,122
και όλα όσα με έκαναν να χαμογελώ.

283
00:14:10,122 --> 00:14:14,250
Αχ, είχα τόσα όνειρα

284
00:14:14,250 --> 00:14:17,796
που επρόκειτο να γίνουν πραγματικότητα».

285
00:14:19,323 --> 00:14:21,551
Να τι θέλω να πω:

286
00:14:21,551 --> 00:14:23,597
Το να μην επενδύουμε στους πρόσφυγες

287
00:14:23,597 --> 00:14:26,961
είναι μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία.

288
00:14:29,241 --> 00:14:31,092
Αν τους εγκαταλείψουμε,

289
00:14:31,092 --> 00:14:36,439
κινδυνεύουν να γίνουν αντικείμενο 
εκμετάλλευσης και κακοποίησης

290
00:14:36,439 --> 00:14:39,712
κι αν τους αφήσουμε χωρίς προσόντα
και χωρίς εκπαίδευση,

291
00:14:39,712 --> 00:14:42,265
τότε θα αργήσει χρόνια να έρθει

292
00:14:42,265 --> 00:14:46,425
η ειρήνη και η ευημερία στις χώρες τους.

293
00:14:48,115 --> 00:14:51,399
Θεωρώ πως ο τρόπος 
που αντιμετωπίζουμε τους ξεριζωμένους

294
00:14:51,399 --> 00:14:54,722
θα διαμορφώσει το μέλλον του κόσμου μας.

295
00:14:55,972 --> 00:14:58,926
Τα θύματα του πολέμου 
κρατούν ίσως το κλειδί

296
00:14:58,926 --> 00:15:01,447
για τη διαρκή ειρήνη

297
00:15:01,447 --> 00:15:03,256
και οι πρόσφυγες είναι εκείνοι

298
00:15:03,256 --> 00:15:06,123
που μπορούν να σταματήσουν
τον κύκλο της βίας.

299
00:15:06,923 --> 00:15:09,944
Ο Χάνι βρίσκεται σε σημείο καμπής.

300
00:15:09,944 --> 00:15:12,209
Θέλουμε να τον βοηθήσουμε να σπουδάσει

301
00:15:12,209 --> 00:15:15,269
και να γίνει μηχανικός,

302
00:15:15,269 --> 00:15:19,116
αλλά τα κονδύλια πάνε κατά προτεραιότητα
σε είδη πρώτης ανάγκης:

303
00:15:19,116 --> 00:15:23,163
σκηνές και κουβέρτες 
και στρώματα και κουζινικά,

304
00:15:23,163 --> 00:15:27,519
τρόφιμα και μερικά φάρμακα.

305
00:15:27,519 --> 00:15:30,916
Το πανεπιστήμιο είναι πολυτέλεια.

306
00:15:30,916 --> 00:15:35,253
Αλλά αν τον αφήσουμε να μαραζώσει
σ' αυτό το τέλμα,

307
00:15:35,253 --> 00:15:37,214
θα αποτελέσει μέρος

308
00:15:37,214 --> 00:15:39,286
μιας χαμένης γενιάς.

309
00:15:40,636 --> 00:15:45,340
Η ιστορία του Χάνι είναι μία τραγωδία,

310
00:15:45,340 --> 00:15:49,073
αλλά δεν είναι απαραίτητο 
να είναι τέτοιο και το τέλος της.

311
00:15:49,073 --> 00:15:50,580
Σας ευχαριστώ.

312
00:15:51,450 --> 00:15:52,965
(Χειροκρότημα)