Już wiecie, jak zmienić
kolor czcionki i tła na stronie.

Dzięki CSS, z tekstem
można zrobić znacznie więcej.

Najpierw zmieńmy czcionkę.

Czym jest czcionka? Wiecie to,
tylko może nie kojarzycie

samego określenia.

To styl tworzących słowa liter:

czy mają ozdoby, jak są grube,

czy wyglądają jak napisane piórem.

Najprościej będzie, gdy dla przykładu
zmienię rodzinę czcionek.

Przejdę do reguły „p”, by wybrać
wszystkie akapity. Dodam właściwość

„font-family” (rodzina czcionek).

Widzicie, jak zmieniły się litery?

Stały się prostsze.

Zmienię rodzinę czcionek,
określając „serif” (szeryfowa).

Widzicie, że litery
są bardziej skomplikowane?

W czcionce szeryfowej litery
mają ogonki, tzw. zaciosy.

Gdy każemy przeglądarce użyć
czcionki szeryfowej, weźmie domyślną

taką czcionkę dla danego
komputera. Zwykle Times New Roman.

Zmienię na „sans-serif”
- bezszeryfową.

„Sans”, z łaciny, oznacza „bez”.

Litery czcionki bezszeryfowej
nie mają zaciosów.

Dlatego są prostsze.

Gdy każemy przeglądarce
użyć czcionki bezszeryfowej,

wybierze tę domyślną dla komputera.
Zwykle Arial lub Helvetikę.

Ważne: wybierze czcionkę domyślną

dla komputera odbiorcy,
nie autora strony.

Może teraz widzicie inną
czcionkę bezszeryfową,

bo mamy różne czcionki domyślne.

Czasami to nic, ale niekiedy chcę,
by odbiorca widział stronę

z taką samą czcionką jak u mnie.

W tym celu podaję konkretną
nazwę czcionki. Np. Helvetica.

To się uda, jeśli wy i ja mamy
tę czcionkę w komputerach.

Ale nie musi koniecznie tak być.
Wtedy komputer

zignoruje tę właściwość.

CSS pozwala określić
rodzinę czcionek, na wypadek,

gdyby tej głównej
nie było w komputerze.

Po „Helvetice” piszecie przecinek
i „sans serif”.

Komputer poszuka Helvetiki.
Jeśli nie znajdzie, użyje domyślnej

czcionki bezszeryfowej.

Wybierając konkretną czcionkę,
np. Helvetikę,

zawsze na wszelki wypadek
dopisujcie rodzinę czcionek.

Prócz „serif” i „sans-serif”
są jeszcze inne rodziny czcionek,

których można użyć.

Tekst piosenki będzie jak pismo
odręczne, gdy określimy „cursive”.

Jeśli wolimy bardziej wymyślne litery,
wybierzmy rodzinę czcionek „fantasy”.

A gdybyśmy chcieli czcionkę
jak z maszyny do pisania?

Wybierzmy rodzinę „monospace”.

Te czcionki mają stałą szerokość.
Czyli szerokość każdej litery

jest taka sama.

W Khan Academy często widzicie
czcionki „monospace”,

bo zawsze używamy ich
w edytorach kodów.

Chcemy, by kody były wyrównane,
niezależnie od liter

w słowach.

Umiecie zmieniać rodzinę czcionek.
Róbcie to rozsądnie.

Żeby strona wyglądała dobrze,
stosujcie czcionki z kilku rodzin

i pary czcionek pasujących do siebie.

Jeśli nie chcecie, by strona
wyglądała dobrze - wasza sprawa!

Bawcie się czcionkami!