Już wiecie, jak zmienić
kolor czcionki i tła na stronie.
Dzięki CSS, z tekstem
można zrobić znacznie więcej.
Najpierw zmieńmy czcionkę.
Czym jest czcionka? Wiecie to,
tylko może nie kojarzycie
samego określenia.
To styl tworzących słowa liter:
czy mają ozdoby, jak są grube,
czy wyglądają jak napisane piórem.
Najprościej będzie, gdy dla przykładu
zmienię rodzinę czcionek.
Przejdę do reguły „p”, by wybrać
wszystkie akapity. Dodam właściwość
„font-family” (rodzina czcionek).
Widzicie, jak zmieniły się litery?
Stały się prostsze.
Zmienię rodzinę czcionek,
określając „serif” (szeryfowa).
Widzicie, że litery
są bardziej skomplikowane?
W czcionce szeryfowej litery
mają ogonki, tzw. zaciosy.
Gdy każemy przeglądarce użyć
czcionki szeryfowej, weźmie domyślną
taką czcionkę dla danego
komputera. Zwykle Times New Roman.
Zmienię na „sans-serif”
- bezszeryfową.
„Sans”, z łaciny, oznacza „bez”.
Litery czcionki bezszeryfowej
nie mają zaciosów.
Dlatego są prostsze.
Gdy każemy przeglądarce
użyć czcionki bezszeryfowej,
wybierze tę domyślną dla komputera.
Zwykle Arial lub Helvetikę.
Ważne: wybierze czcionkę domyślną
dla komputera odbiorcy,
nie autora strony.
Może teraz widzicie inną
czcionkę bezszeryfową,
bo mamy różne czcionki domyślne.
Czasami to nic, ale niekiedy chcę,
by odbiorca widział stronę
z taką samą czcionką jak u mnie.
W tym celu podaję konkretną
nazwę czcionki. Np. Helvetica.
To się uda, jeśli wy i ja mamy
tę czcionkę w komputerach.
Ale nie musi koniecznie tak być.
Wtedy komputer
zignoruje tę właściwość.
CSS pozwala określić
rodzinę czcionek, na wypadek,
gdyby tej głównej
nie było w komputerze.
Po „Helvetice” piszecie przecinek
i „sans serif”.
Komputer poszuka Helvetiki.
Jeśli nie znajdzie, użyje domyślnej
czcionki bezszeryfowej.
Wybierając konkretną czcionkę,
np. Helvetikę,
zawsze na wszelki wypadek
dopisujcie rodzinę czcionek.
Prócz „serif” i „sans-serif”
są jeszcze inne rodziny czcionek,
których można użyć.
Tekst piosenki będzie jak pismo
odręczne, gdy określimy „cursive”.
Jeśli wolimy bardziej wymyślne litery,
wybierzmy rodzinę czcionek „fantasy”.
A gdybyśmy chcieli czcionkę
jak z maszyny do pisania?
Wybierzmy rodzinę „monospace”.
Te czcionki mają stałą szerokość.
Czyli szerokość każdej litery
jest taka sama.
W Khan Academy często widzicie
czcionki „monospace”,
bo zawsze używamy ich
w edytorach kodów.
Chcemy, by kody były wyrównane,
niezależnie od liter
w słowach.
Umiecie zmieniać rodzinę czcionek.
Róbcie to rozsądnie.
Żeby strona wyglądała dobrze,
stosujcie czcionki z kilku rodzin
i pary czcionek pasujących do siebie.
Jeśli nie chcecie, by strona
wyglądała dobrze - wasza sprawa!
Bawcie się czcionkami!