Θα ήθελα να ξεκινήσω κάνοντάς σας μερικές ερωτήσεις. Παρακαλώ σηκώστε το χέρι σας εαν έχετε έξυπνο κινητό. Εντάξει. Είναι κάποιος εδώ που δεν έχει έξυπνο κινητό; Ω, λυπάμαι. (Γέλια) Σηκώστε το χέρι σας εάν έχετε λογαριασμό στο Facebook. Εντάξει. Είναι κάποιος εδώ χωρίς λογαριασμό στο Facebook; Θα μιλάω πιο αργά. (Γέλια) Είναι κάποιος εδώ που έχει παραπάνω από έναν λογαριασμό στο Facebook; Εντάξει. Ενδιαφέρον. Λογαριασμό στο Twitter; Στο Instagram; Έχετε ποτέ αγοράσει κάτι από το Ebay; Από το Amazon; Το Deal Extreme; Με αυτά, είστε πολύ καλοί. Υπάρχει κάποιος εδώ που έχει bitcoins; Εντάξει. Ενδιαφέρον. Κάτι τελευταίο. Ακούστε προσεκτικά. Εάν έπρεπε να διαλέξετε ανάμεσα στο να περάσετε τρεις μέρες χωρις το έξυπνο κινητό σας ή χωρίς την οδοντόβουρτσά σας ποιο από τα δύο θα επιλέγατε; (Γέλια) Μην απαντήσετε. Υπάρχουν κάμερες εδώ. Από τότε που ήμουν παιδί, με συνάρπαζαν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Λάτρευα να τους αποσυναρμολογώ και να τους ξανασυναρμολογώ. Δεν είχα πάντα επιτυχία στην επανασυναρμολόγησή τους. Παρ' όλα αυτά, έμαθα πολλά. Αλλά υπήρχε κι ένα μειονέκτημα σε όλα αυτά, όπως καταλαβαίνετε. Φίλοι και φίλοι φίλων, ακόμα και οι γονείς τους συνήθιζαν να με ρωτούν, «Έχεις ένα λεπτάκι; Σε χρειάζομαι να μου φτιάξεις τον υπολογιστή μου». Ποτέ δεν έφτανε ένα λεπτό. Μισούσα το γεγονός ότι οι υπολογιστές είχαν τόσα πολλά προβλήματα. Μια μέρα αποφάσισα, «Αρκετά. Από δω και πέρα, θα χρεώνω όποιον θέλει να του φτιάξω τον υπολογιστή του». Παραδόξως, η ιδέα αυτή λειτούργησε. Οι άνθρωποι άρχισαν να με πληρώνουν για να φτιάξω τον υπολογιστή τους. Από εκείνη τη στιγμή, λάτρευα το γεγονός ότι οι υπολογιστές είχαν τόσα πρόβλήματα. (Γέλια) Έτσι, στην ηλικία των 15, άνοιξα την πρώτη μου επιχείρηση μαζί με έναν φίλο μου από το σχολείο. Και ήταν μεγάλη επιτυχία για εμάς. Δεν χρειαζόταν να παίρνουμε πια λεφτά από τους γονείς μας. Ξεκινήσαμε φτιάχνοντας υπολογιστές και κάποια στιγμή αρχίσαμε να πουλάμε υπολογιστές. Αλλά το πιο εντυπωσιακό στοιχείο σε αυτή την ιστορία είναι ότι τόσο λίγοι άνθρωποι το ξέρουν. Βασικά είναι η πρώτη φορά που δείχνω την επαγγελματική μου κάρτα. Έβγαλα αυτή τη φωτογραφία πριν από τέσσερις μέρες γι' αυτή την παρουσίαση. Είμαι από την τελευταία γενιά που ξέρει πώς ήταν ο κόσμος πριν το Διαδίκτυο. Τώρα, κρατήστε το στο μυαλό σας, και σκεφτείτε τα παιδιά των εγγονών μας. Θα μας γνωρίζουν τόσο καλά. Δεν έχω ιδέα ποιος ήταν ο προπαππούς μου. Μπορεί να ήταν οποιοσδήποτε. Υπάρχουν τόσες λίγες πληροφορίες για τις προηγούμενες γενιές. Μόνο κάποιοι προνομιούχοι είχαν την τιμή να έχουν τη ζωή τους καταγεγραμμένη. Σωστά, βασιλιάδες και φιλόσοφοι. Αλλά εμείς καταγράφουμε τις ζωές μας καθώς προχωράμε. Κάθε 60 δευτερόλεπτα, 100 ώρες ταινιών ανεβαίνουν στο YouTube. Σε αυτά τα 60 δευτερόλεπτα, περίπου 40.000 εικόνες δημοσιοποιούνται στο Instagram. Και γράφονται 35.000 tweets. Έτσι, οι μελλοντικές γενιές θα έχουν τόσες πολλές πληροφορίες για μας, που δεν θα ξέρουν τι να τις κάνουν. Θα μας ξέρουν τόσο καλά, αλλά το ίδιο θα μας ξέρουν και οι άλλοι. Συμπεριλαμβανομένου και του μελλοντικού μας αφεντικού που μπορεί να προσεγγίσει έναν νέου τύπου ψυχολόγο, που θα κληθεί να προσδιορίσει εάν ταιριάζουμε για τη θέση αυτή. Και θα το κάνει αυτό χωρίς καν να μας συναντήσει. Απλά ψάχνοντας ανάμεσα στις πληροφορίες που έχουμε μοιραστει, και, ναι, μερικές φορές τις πληροφορίες που ξεχάσαμε ότι μοιραστήκαμε. (Γέλια) Δεν έχω καμία δικαιολογία. Συγγνώμη. Κανείς δεν χρειάζεται να μας συναντήσει για να μας μάθει. Έτσι μερικές φορές θα ανακαλύψουμε αν πήραμε τη δουλειά ακόμα και πριν κάνουμε τη συνέντευξη. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, σήμερα, το 75% των εργοδοτών ήδη ψάχνει τα προσωπικά προφίλ των υποψηφίων πριν τους προσλάβουν. Ένας στους τρεις παραδέχτηκε ότι απέρριψε καποιον υποψήφιο εξαιτίας των πληροφοριών που βρήκε στο Διαδίκτυο. Και γινόμαστε ακόμα καλύτεροι στο να μοιραζόμαστε πληροφορίες, έτσι; Έτσι, απίθανες εταιρίες δημιουργούν υπέροχα εργαλεία που θα μας βοηθήσουν να μοιραζόμαστε όλο και περισσότερες πληροφορίες. Το κάνουν αυτό επειδή κατανοούν τη μεγάλη αξία του να κρατούν τεράστιες ποσότητες των προσωπικών μας δεδομένων. Θα πρέπει να τους φανταστούμε ως μια μεγάλη μηχανή που ξέρει πώς να μεταμορφώνει τα προσωπικά δεδομένα σε κέρδος. Και βγάζουν δισεκατομμύρια. Αλλά θέλω να μιλήσω για ένα διαφορετικό είδος μηχανών. Και αυτές οι μηχανές παίρνουν τα ίδια προσωπικά δεδομένα, αλλά τα μεταμορφώνουν σε Εθνική Ασφάλεια. Αυτές είναι οι κυβερνήσεις και οι υπηρεσίες πληροφοριών. Έτσι, με το Facebook ξέρουμε με ποιον τρόπο παίρνουν τις πληροφορίες. Τους δίνουμε τις πληροφορίες αυτές δωρεάν. Αλλά πώς παίρνουν τις πληροφορίες αυτές οι υπηρεσίες; Δεν είναι εύκολο να τις συλλέξουν σωστά; Αλλά για μισό λεπτό. Εάν κάποιος τις έχει ήδη συλλέξει, ίσως να μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε. Έτσι, πολλές χώρες καταλαβαίνουν τώρα ότι έχουν ένα μεγάλο κίνητρο να βάλουν έναν κατάσκοπο μέσα στο Facebook. Και όχι μόνο στο Facebook. Πολλές ιδιωτικές επιχειρήσεις γίνονται άθελά τους πιόνια στα διεθνή παιχνίδια ασφαλείας, στις τοπικές εκστρατείες ασφαλείας. Πιθανώς αναγνωρίζετε αυτόν τον τύπο, σωστά; Είναι ο Έντουαρντ Σνόουντεν, που εργαζόταν για την NSA. Η NSA είναι η Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας. Τι κάνουν εκεί, μέσα στην NSA; Στον χώρο των πληροφοριών, λέγονται μονάδα συλλογής πληροφοριών SIGINT. Το SIGINT σημαίνει Υπηρεσία Σημάτων. Αυτό σημαίνει ότι η δουλειά της NSA, όπως και το Facebook, η Google και οι άλλοι, είναι να συλλέγουν ηλεκτρονικά δεδομένα και να τα επεξεργάζονται. Έτσι, κάθε χώρα στον κόσμο έχει μια υπηρεσία που είναι υπεύθυνη για τη συλλογή SIGINT. Στις ΗΠΑ, είναι η NSA. Ο Έντουαρντ Σνόουντεν δούλευε εκεί και μια μέρα αποφάσισε να κάνει κάτι που άλλαξε τελείως το πώς μιλάμε για την ιδιωτικότητα. Πήρε πολλά έγγραφα και τα δημοσιοποίησε· πολλά εμπιστευτικά έγγραφα μέσα από την NSA και τα δημοσιοποίησε. Θα πρέπει να καταλάβετε, μέχρι εκείνη τη στιγμή, άτομα στον χώρο μου αποκαλούσαν την NSA ως Ανύπαρκτη Υπηρεσία. Έτσι την αποκαλούσαμε. Αλλά τώρα, έχουμε πολλές πληροφορίες για το τι συμβαίνει εκεί μέσα. Ένα από τα πρώτα πράγματα που δημοσίευσε ο Έντουαρντ Σνόουντεν, αποκάλυψε στον κόσμο αυτό το άκρως μυστικό πρόγραμμα PRISM. Αυτό δημοσίευσε ο Έντουαρντ Σνόουντεν. Αυτή ήταν μια άκρως μυστική παρουσίαση. Ήταν τόσο μυστική που μόνο λίγοι εκλεκτοί μέσα στην NSA είχαν έγκριση να την δουν. Βλέποντας αυτή την παρουσίαση, καταλαβαίνουμε δύο απίθανα πράγματα. Το πρώτο είναι, ότι κάνουν απαίσιες παρουσιάσεις στην NSA. (Γέλια) Αυτός ο σχεδιασμός είναι ασυγχώρητος. Σοβαρά. Το δεύτερο είναι ότι μάθαμε τι είναι το PRISM. Το PRISM είναι ένα πρόγραμμα συλλογής πληροφοριών, μέσω του οποίου η NSA είχε πρόσβαση σε ιδιωτικές εταιρίες, σε πληροφορίες που αποθηκευόταν μέσα σε ιδιωτικές εταιρίες, όπως οι Microsoft, Yahoo, Google, Facebook, Skype, YouTube και Apple. Η NSA μπορούσε να έχει πρόσβαση σε αυτές τις εταιρίες για να αποκτήσει πρόσβαση στις πληροφορίες τους. Προφανώς αυτά που αποκάλυψε ο Έντουαρντ Σνόουντεν δημιούργησαν δημόσια επίκριση απέναντι στην NSA, σωστά; Το κοινό δεν ήταν χαρούμενο με αυτό. Κάποιος έπρεπε να δώσει την άλλη όψη. Ο κλήρος έπεσε σε αυτόν τον άντρα, τον Στρατηγό Κηθ Αλεξάντερ, ο οποίος μέχρι πρόσφατα ήταν επικεφαλής στην NSA. Η δουλειά του λοιπόν ήταν να επιδείξει τον συμβιβασμό. Έτσι εάν έχουμε την ιδιωτικότητα από τη μία και την εθνική ασφάλεια από την άλλη, και θέλουμε περισσότερη εθνική ασφάλεια, πρέπει να συμβιβάσουμε την ιδιωτικότητα. Προσπαθεί να μας πείσει ότι η NSA είναι ένας αποδοτικός μηχανισμός για τη μετατροπή προσωπικών δεδομένων σε εθνική ασφάλεια. Πώς το έκανε αυτό; Ένα από τα πράγματα που έκανε ήταν να πάρει τον λόγο σε ένα συνέδριο στο Λας Βέγκας. Το συνέδριο αφορούσε χάκερς και ειδικούς στην ασφάλεια. Καθόμουν στο κοινό και τον άκουγα, και μίλησε για το PRISM και τα άλλα προγράμματα ότι ήταν ζωτικά εργαλεία στην αποτροπή τρομοκρατικών ενεργειών. Ω Θεέ μου! Τι μπορούμε να καταλάβουμε από αυτό; Από το γεγονός ότι η NSA χρησιμοποιεί αυτές τις πληροφορίες για να αποτρέψει τρομοκρατικές ενέργειες; Είναι πλέον αναμφισβήτητο, ότι οι πληροφορίες που υπάρχουν μέσα σε ιδιωτικές εταιρίες όπως το Facebook, είναι πολύτιμες πληροφορίες. Είναι το είδος των πληροφοριών που οι ΗΠΑ μπορούν να χρησιμοποιούν ώστε να προωθήσουν την ημερήσια διάταξη της εθνικής ασφάλειας. Η NSA είχε εύκολο έργο καθώς όλες αυτές οι εταιρίες είναι Αμερικάνικες και έχουν έδρα τις ΗΠΑ. Έτσι θα μπορούσαν να πάνε σε έναν δικαστή και να βγάλουν ένταλμα. Είναι ένα μαγικό κλειδί. Αναγκάζει τους πάντες να δώσουν αυτές τις πληροφορίες. Αλλά τι μπορεί να κάνει η Ρωσία; Τι μπορεί να κάνει η Κίνα; Τι μπορούν να κάνουν οι άλλες χώρες στον κόσμο; Κάθε υπηρεσία πληροφοριών στον κόσμο θέλει τις πληροφορίες που υπάρχουν στο Facebook και αλλού. Αν οι ΗΠΑ μπορούν να σταματήσουν τρομοκρατικές ενέργειες με αυτές τις πληροφορίες, όλοι μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν Μην μπερδεύεστε. Η ερώτηση δεν είναι εάν θα τις πάρουν. Η ερώτηση είναι πώς και πότε. Μπορούν να προσπαθήσουν να προσεγγίσουν τον ομοσπονδιακό δικαστή, τον Αμερικάνο ομοσπονδιακό δικαστή. Δεν θα τους βοηθήσει, αν και θα το διασκεδάσει. Οπότε υπάρχουν δύο λύσεις. Ο ένας είναι να προσπαθήσουν να χακάρουν το Facebook, που δεν είναι καθόλου εύκολο. Πιστέψτε με. (Γέλια) Το δεύτερο που μπορούν να κάνουν είναι να βάλουν έναν κατάσκοπο στο Facebook ώστε να τους παρέχει τις πληροφορίες που θέλουν. Όταν σκεφτόμαστε έναν κατάσκοπο στο Facebook, πιθανώς δεν έχουμε αυτόν στο μυαλό μας. Είναι πιο πολύ κάπως έτσι. (Γέλια) Δυσκολευόμαστε να σκεφτούμε κατάσκοπους του δημοσίου μέσα σε ιδιωτικές και εμπορικές εταιρίες. Αλλά υπάρχουν λόγοι που το κάνουν πιο εύκολο. Πρώτον, είναι πιο εύκολο να βρεις δουλειά στο Facebook απ' ό,τι στην NSA, όσον αφορά τον έλεγχο ασφαλείας. Το δεύτερο είναι ότι ο κίνδυνος είναι μικρότερος. Όντας κατάσκοπος στο Facebook δεν είναι τόσο επικίνδυνο όσο το να είσαι κατάσκοπος στην NSA. Τρίτον, αν παλιά ήθελες να είσαι καλός κατάσκοπος, αν ήθελες να προσλάβεις έναν καλό κατάσκοπο, ήθελες αυτόν. Αυτός ήξερε τα πάντα, σωστά; Θέλατε τον παλαιότερο στην οργάνωση. Αλλά σήμερα, στην εποχή της πληροφορίας, αυτοί που έχουν την δύναμη είναι αυτοί, οι μηχανικοί, η τεχνική υποστήριξη. Αυτοί έχουν απεριόριστη πρόσβαση στις πληροφορίες. Αυτό θέλετε. Αυτό κάνει τη ζωή σας ευκολότερη, αν θέλετε να βάλετε έναν κατάσκοπο μέσα σε μια εμπορική εταιρία. Μετά τα πράγματα δυσκολεύουν, αφού πολλές άλλες εταιρίες έχουν πολύτιμες πληροφορίες. Για παράδειγμα, βάλτε έναν κατάσκοπο σε μια εταιρία κινητής τηλεφωνίας. Θα μπορούσε να ακούσει τις συνομιλίες σας και να ξέρει πού είστε οποιαδήποτε στιγμή. Βάλτε έναν κατάσκοπο σε μια εταιρία πιστωτικών καρτών. Θα ξέρει τα πάντα για όλους όντας μέσα στην εταιρία ακόμα και τα πιο κρυφά μυστικά σας. Υπάρχουν πολλές άλλες εταιρίες που κρατούν πολύτιμες πληροφορίες. Οπότε τι γίνεται από δω και πέρα; Κάποιος χάκαρε την παρουσίασή μου. (Γέλια) Μπράβο σας. Τι γίνεται από δω και πέρα; Πρέπει να καταλάβουμε ότι σήμερα οι εμπορικές εταιρίες συλλέγουν καλύτερα πληροφορίες από τις ίδιες τις υπηρεσίες πληροφοριών. Αυτό κάνουν εταιρίες όπως το Facebook και η Google καλύτερα από τις υπηρεσίες πληροφοριών. Είναι απίστευτο. Σκεφτείτε τον μηχανισμό αναγνώρισης προσώπου στο Facebook. Είναι ένα απίθανο όπλο για τους κατασκόπους. Τον γνωρίζετε αυτόν τον μηχανισμό; Σημαίνει ότι βγάζετε φωτογραφίες τον φίλο σας και το Facebook τον αναγνωρίζει αυτόματα. Θα αναγνωρίζει αυτόματα τους φίλους σας. Οπότε ο κατάσκοπος μπορεί να φτιάξει μια απίθανη φωτογραφική μηχανή, να στέκεται έξω από μια μυστική υπηρεσία, να βγάζει φωτογραφίες όσων βγαίνουν έξω και αυτόματα να λαμβάνει το όνομά τους, τα ονόματα των φίλων τους, ποια είναι τα κρυφά μυστικά τους, που θα βρίσκονται. Το Facebook είναι παράδεισος για τους κατασκόπους. Βλέπετε πόσο χαρούμενος είναι ο κατάσκοπος. Οπότε, τι γίνεται από δω και πέρα; Θα πρέπει να μάθουμε τα παιδιά μας να χρησιμοποιούν εφαρμογές φτιαγμένες από χώρες που θεωρούμε φιλικές; Ή πρέπει απλά να δεχτούμε ότι ζούμε σε ένα κόσμο που δεν έχει μυστικά; Το σίγουρο είναι ότι τίποτα δεν είναι δωρεάν. Στο Διαδίκτυο τίποτα δεν είναι δωρεάν. Πληρώνουμε με χρήματα ή με την ιδιωτικότητά μας. Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)