1
00:00:00,772 --> 00:00:02,312
ผมเป็นพ่อครัวครับ

2
00:00:02,336 --> 00:00:03,677
และเป็นคนวางนโยบายด้านอาหาร

3
00:00:04,779 --> 00:00:08,072
แต่ผมมาจากครอบครัวที่ทุกคนเป็นครู

4
00:00:08,096 --> 00:00:11,391
พี่สาวผมเป็นครูการศึกษาพิเศษ ในเมืองชิคาโก

5
00:00:11,415 --> 00:00:15,662
พ่อผมเพิ่งจะเกษียณออกมา
หลังจากสอนชั้นประถมห้ามานาน 25 ปี

6
00:00:16,177 --> 00:00:18,322
ป้าและลุงในอดีตก็เป็นศาสตราจารย์

7
00:00:18,346 --> 00:00:19,998
ลูกพี่ลูกน้องทุกคนก็สอนหนังสือ

8
00:00:20,022 --> 00:00:23,604
ทุกคนในครอบครัวผม โดยพื้นฐานแล้ว
ก็เป็นครูกัน ยกเว้นผม

9
00:00:24,778 --> 00:00:29,622
พวกเขาสอนผมว่า 
วิธีเดียวที่จะได้คำตอบที่ถูกต้อง

10
00:00:29,646 --> 00:00:32,191
ก็คือ ต้องถามคำถามให้ถูก

11
00:00:33,051 --> 00:00:34,634
ดังนั้น อะไรคือคำถามที่ถูก

12
00:00:34,658 --> 00:00:38,817
เมื่อมาถึงเรื่อง การปรับปรุงผลการศึกษา
สำหรับเด็กๆของเรา

13
00:00:40,806 --> 00:00:43,628
เห็นได้ชัดเจนว่า คำถามสำคัญๆมีอยู่มากมาย

14
00:00:43,652 --> 00:00:46,124
แต่ผมคิดว่า คำถามต่อไปนี้
เป็นการเริ่มต้นที่ดี

15
00:00:47,046 --> 00:00:49,090
เราคิดว่าอะไรเป็น ความเกี่ยวข้องกัน

16
00:00:49,114 --> 00:00:52,533
ระหว่างสติปัญญาที่กำลังเติบโตของเด็ก

17
00:00:52,557 --> 00:00:54,129
กับร่างกายที่กำลังเติบโตของพวกเขา

18
00:00:54,870 --> 00:00:57,608
เราจะสามารถคาดหวังให้เด็กของเรา
เรียนรู้อะไรได้

19
00:00:57,632 --> 00:01:01,641
หากอาหารที่พวกเขารับประทานนั้น
เต็มไปด้วยนํ้าตาล และไม่มีสารอาหารเลย

20
00:01:02,617 --> 00:01:04,798
พวกเขาจะสามารถเรียนรู้อะไรได้

21
00:01:04,822 --> 00:01:09,284
หากร่างกายของเขานั้น โดยแท้จริงแล้ว
กำลังหิวโหย

22
00:01:10,157 --> 00:01:13,964
พร้อมด้วยทรัพยากรทั้งหมด
ที่เราทุ่มเทเข้าไปในโรงเรียน

23
00:01:13,988 --> 00:01:16,140
เราควรที่จะหยุดและถามตัวเราเองว่า

24
00:01:16,164 --> 00:01:19,117
จริงๆแล้ว กำลังสร้างเด็กของเรา
เพื่อให้ประสบความสำเร็จหรือเปล่า

25
00:01:20,119 --> 00:01:21,824
ครับ เมื่อสองสามปีก่อน

26
00:01:21,848 --> 00:01:26,002
ผมเคยเป็นกรรมการตัดสินการแข่งขันทำอาหาร 
ที่เรียกกันว่า "ชอปป์"

27
00:01:26,598 --> 00:01:29,578
หัวหน้าครัวสี่คนแข่งกันทำอาหาร 
ด้วยส่วนผสมที่ปิดเป็นความลับ

28
00:01:29,602 --> 00:01:32,246
เพื่อดูว่า ใครจะสามารถประกอบอาหาร
ที่ดีที่สุดออกมาได้

29
00:01:33,008 --> 00:01:36,648
ยกเว้นรายการตอนที่ว่านี้ --
เพราะเป็นตอนที่พิเศษอย่างมาก

30
00:01:37,357 --> 00:01:40,834
แทนที่จะเป็นหัวหน้าครัวที่กระตือรือร้น
จนออกนอกหน้า พยายามเป็นเป้าสายตา --

31
00:01:40,858 --> 00:01:42,925
กลับเป็นบางสิ่งบางอย่างที่ผมไม่รู้เลย --

32
00:01:42,949 --> 00:01:43,990
(เสียงหัวเราะ)

33
00:01:44,014 --> 00:01:46,673
เพราะพวกเขาเป็นหัวหน้าครัวของโรงเรียน

34
00:01:46,697 --> 00:01:49,846
ครับ พวกผู้หญิงที่คุณเคยเรียกกันว่า
"แม่ครัวอาหารกลางวัน"

35
00:01:49,870 --> 00:01:52,834
แต่เป็นคนที่ผมยืนกรานให้เราเรียกเขา
"หัวหน้าครัวโรงเรียน"

36
00:01:53,303 --> 00:01:56,283
ครับ ผู้หญิงเหล่านั้น -- พระเจ้า
ผู้หญิงเหล่านี้

37
00:01:56,307 --> 00:02:00,240
ใช้เวลาในแต่ละวันของเธอ ประกอบอาหาร
สำหรับเด็กๆหลายพันคน

38
00:02:00,264 --> 00:02:04,032
อาหารเช้าและอาหารกลางวัน 
ด้วยเงินเพียง 2.68 ดอลลาร์ ต่อมื้อ

39
00:02:04,056 --> 00:02:07,194
ด้วยเงินเพียงประมาณหนึ่งดอลลาร์ในนั้น
ไปจ่ายซื้ออาหาร

40
00:02:08,226 --> 00:02:10,083
ครับในการแข่งขันคราวนี้

41
00:02:10,130 --> 00:02:12,733
ส่วนประกอบลึกลับสำหรับจานหลัก คือ 
ข้าวควินัว

42
00:02:13,400 --> 00:02:15,061
ครับ ผมรู้ดีว่า มันเนิ่นนานมาแล้ว

43
00:02:15,085 --> 00:02:17,281
ที่ท่านทั้งหลายส่วนใหญ่
ทานอาหารกลางวันโรงเรียน

44
00:02:17,305 --> 00:02:19,917
เราได้มีความก้าวหน้าในเรื่อง
คุณค่าทางโภชนาการ

45
00:02:19,941 --> 00:02:23,227
แต่ข้าวควินัวนั้น ยังคงไม่ได้เป็นอาหารหลัก
ในห้องอาหารโรงเรียนส่วนใหญ่

46
00:02:23,251 --> 00:02:24,942
(เสียงหัวเราะ)

47
00:02:24,966 --> 00:02:26,332
สิ่งนี้จึงเป็นความท้าทาย

48
00:02:26,957 --> 00:02:30,174
แต่อาหารจานที่ผมจะไม่ลืมเลยนั้น
ประกอบขึ้นโดยผู้หญิงคนหนึ่ง

49
00:02:30,198 --> 00:02:31,855
ชื่อว่า เชอริล บาร์บาร่า

50
00:02:31,879 --> 00:02:33,613
เชอริล เป็นผู้อำนวยการด้านโภชนาการ

51
00:02:33,637 --> 00:02:36,001
ที่โรงเรียนมัธยม ในชุมชน ในรัฐคอนเนตทิคัต

52
00:02:36,025 --> 00:02:38,182
เธอทำพาสตาจานอร่อยนี้ขึ้นมา

53
00:02:38,206 --> 00:02:39,432
มันแปลกน่าทึ่ง

54
00:02:39,456 --> 00:02:42,099
มันเป็นเส้นพาสต้าเส้นแบน กับซอสอิตาเลียน

55
00:02:42,123 --> 00:02:43,895
มีผักคะน้า พามิซานชีส

56
00:02:43,919 --> 00:02:47,178
มันอร่อยเหมือนกับอาหารคุณภาพภัตตาคารชั้นดี
เว้นเสียแต่ --

57
00:02:47,202 --> 00:02:50,962
โดยแท้จริงแล้ว เธอแค่เพียงโยนควินัว
ที่ยังไม่สุกมากนัก

58
00:02:50,986 --> 00:02:52,164
ใส่ลงไปในอาหารจานนั้น

59
00:02:52,553 --> 00:02:54,273
เป็นทางเลือกในการทำอาหารที่แปลก

60
00:02:54,297 --> 00:02:56,770
และมันก็เลยกรอบยอดกรอบ

61
00:02:56,794 --> 00:02:59,436
(เสียงหัวเราะ)

62
00:02:59,460 --> 00:03:04,378
ผมจึงสวมบทบาทต่อว่า
ตามแบบที่กรรมการในรายการทีวีเขาทำกัน

63
00:03:04,402 --> 00:03:06,240
และถามเธอว่า ทำไมจึงทำอย่างนั้นครับ

64
00:03:06,794 --> 00:03:10,113
เชอริลตอบว่า "ค่ะ ลำดับแรก
ฉันไม่รู้ว่าควินัวคืออะไร

65
00:03:10,137 --> 00:03:11,197
(เสียงหัวเราะ)

66
00:03:11,221 --> 00:03:15,237
"แต่ฉันรู้ว่ามันเป็นวันจันทร์

67
00:03:15,261 --> 00:03:18,618
และในโรงเรียนของฉัน โรงเรียนมัธยมในชุมชน

68
00:03:18,642 --> 00:03:20,534
ฉันจะทำพาสต้าตลอดเวลา"

69
00:03:21,116 --> 00:03:23,758
เชอริลอธิบายว่า 
สำหรับเด็กนักเรียนของเธอหลายคน

70
00:03:24,574 --> 00:03:26,812
ไม่มีอาหารรับประทาน
ในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์

71
00:03:28,728 --> 00:03:30,438
ไม่มีอาหารทานในวันเสาร์

72
00:03:32,343 --> 00:03:33,993
และก็ไม่มีอาหารทานในวันอาทิตย์ด้วย

73
00:03:35,047 --> 00:03:38,513
เธอจึงทำพาสต้า เพราะเธอค้องการให้แน่ใจว่า

74
00:03:38,537 --> 00:03:43,275
ทำอะไรบางอย่างที่เธอรู้ว่า 
เด็กๆของเธอจะกิน

75
00:03:44,760 --> 00:03:47,454
บางอย่างที่จะทำให้เด็กๆอิ่มอยู่ท้อง

76
00:03:48,882 --> 00:03:51,138
บางอย่างที่จะทำให้พวกเขาเต็มอิ่ม

77
00:03:52,972 --> 00:03:56,797
เมื่อวันจันทร์มาถึง

78
00:03:57,967 --> 00:04:00,568
ความเจ็บแปลบจากความหิวโหยของเด็กๆของเธอ
มันรุนแรงมาก

79
00:04:00,592 --> 00:04:03,345
จนพวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะ
เริ่มต้นคิดเกี่ยวกับการเรียน

80
00:04:04,356 --> 00:04:07,977
อาหารเป็นเพียงสิ่งเดียว
ที่อยู่ในจิตใจของพวกเขา

81
00:04:10,714 --> 00:04:11,884
เป็นสิ่งเดียวเท่านั้น

82
00:04:12,296 --> 00:04:15,463
และโชคร้าย ทางสถิติ --
ก็บอกไว้อย่างเดียวกันนี้

83
00:04:16,071 --> 00:04:18,752
ครับ เรามานำเรื่องนี้เข้าไปใน
สภาพแวดล้อมของเด็ก

84
00:04:20,633 --> 00:04:21,939
และเราจะมุ่งเน้นไปที่

85
00:04:21,963 --> 00:04:24,207
อาหารมื้อที่สำคัญที่สุดของวัน คือ 
อาหารมื้อเช้า

86
00:04:24,231 --> 00:04:25,542
ไปพบกับอัลลิสัน

87
00:04:25,566 --> 00:04:27,070
เธออายุ 12 ปี

88
00:04:27,094 --> 00:04:28,750
เธอฉลาดราวกับแส้ (ฉลาดมาก)

89
00:04:28,774 --> 00:04:31,537
และเธอต้องการจะเป็นนักฟิสิกส์ เมื่อโตขึ้น

90
00:04:31,561 --> 00:04:35,570
หากอัลลิสันไปโรงเรียนที่ให้บริการอาหารเช้า

91
00:04:35,594 --> 00:04:36,840
กับเด็กนักเรียนทุกคน

92
00:04:36,864 --> 00:04:38,414
นี่คือสิ่งที่จะตามมา

93
00:04:38,946 --> 00:04:42,211
โอกาสของเธอที่จะได้อาหารมื้อที่มีคุณค่า

94
00:04:42,235 --> 00:04:45,401
คือมื้อที่มีผลไม้และนม 
มื้อที่มีปริมาณนํ้าตาลและเกลือตํ่า

95
00:04:45,425 --> 00:04:47,011
โอกาสนั้น จะเพิ่มสูงขึ้นอย่างมาก

96
00:04:47,637 --> 00:04:51,320
และอัลลิสันก็จะมีอัตราที่จะเป็นโรคอ้วน
ตํ่ากว่าเด็กทั่วไปโดยเฉลี่ย

97
00:04:51,344 --> 00:04:53,129
เธอก็จะต้องไปพบแพทย์พยาบาล น้อยลง

98
00:04:53,153 --> 00:04:56,172
เธอก็จะมีระดับของความวิตกกังวล
และความซึมเศร้าตํ่าลง

99
00:04:56,196 --> 00:04:57,712
เธอก็จะมีความประพฤติดีขึ้น

100
00:04:57,736 --> 00:05:00,991
เธอก็จะมีการเข้าเรียนดีขึ้น และเธอก็จะ
มาปรากฎตัวตรงเวลาบ่อยขึ้น

101
00:05:01,015 --> 00:05:02,387
ทำไมหรือครับ

102
00:05:02,411 --> 00:05:05,411
ครับ เพราะว่ามีอาหารที่ดี
คอยเธออยู่ที่โรงเรียน

103
00:05:06,007 --> 00:05:08,834
โดยรวม อัลลิสันจะมีสุขภาพดีขึ้น

104
00:05:09,461 --> 00:05:10,942
กว่าเด็กทั่วไปโดยเฉลี่ย

105
00:05:11,887 --> 00:05:13,520
แล้วเด็กคนนั้นเล่าครับ

106
00:05:13,544 --> 00:05:16,531
ที่ไม่มีอาหารเช้า 
ที่มีคุณค่า คอยเขาอยู่เล่าครับ

107
00:05:16,555 --> 00:05:17,963
ครับ มาพบกับทอมมี่

108
00:05:18,546 --> 00:05:20,974
เขาก็อายุ 12 ปีเหมือนกัน เป็นเด็กยอดเยี่ยม

109
00:05:20,998 --> 00:05:22,478
เขาต้องการเป็นแพทย์

110
00:05:22,785 --> 00:05:24,549
เมื่อเขาเรียนในชั้นอนุบาล

111
00:05:24,573 --> 00:05:27,402
เขาก็เรียนไม่ดีไปแล้ว ในวิชาคณิตศาสตร์

112
00:05:28,174 --> 00:05:30,354
เมื่อถึงตอนอยู่ชั้นประถมสาม

113
00:05:30,378 --> 00:05:32,975
เขาก็ได้คะแนนตํ่าลงไปอีก ในวิชาคณิตศาสตร์
และการอ่าน

114
00:05:34,158 --> 00:05:35,951
เมื่อถึงตอนที่เขาอายุ 11 ปี

115
00:05:35,975 --> 00:05:39,806
ก็น่าจะเป็นไปได้มากขึ้น
ว่าทอมมี่ก็จะต้องเรียนซํ้าชั้น

116
00:05:41,092 --> 00:05:44,189
งานวิจัยแสดงว่า เด็กที่ไม่ได้
อาหารบำรุงเลี้ยงอย่างคงเส้นคงวา

117
00:05:44,213 --> 00:05:45,468
โดยเฉพาะอย่างยิ่งอาหารเช้า

118
00:05:45,492 --> 00:05:48,773
การปฏิบัติงานด้านความรู้ความเข้าใจ
จะไม่ดี

119
00:05:50,750 --> 00:05:52,884
ครับ แล้วปัญหานี้มันแผ่กระจายไป
ขนาดไหนแล้ว

120
00:05:53,676 --> 00:05:55,871
โชคร้ายครับ มันแพร่กระจายไปทั่ว

121
00:05:57,228 --> 00:05:58,453
ขอให้คุณดู 2 สถิติ

122
00:05:58,477 --> 00:06:01,441
ซึ่งดูเหมือนว่า ทั้งสองอยู่ที่ 
ขั้วปลายสุดตรงข้ามกัน ของปัญหา

123
00:06:01,465 --> 00:06:03,613
แต่จริงๆแล้ว
เป็นเหมือนสองด้านของเหรียญ

124
00:06:04,140 --> 00:06:06,154
ในอีกแง่หนึ่ง

125
00:06:06,178 --> 00:06:09,386
หนึ่งในหกของคนอเมริกันนั้น 
ไม่มีความมั่นคงด้านอาหารการกิน

126
00:06:09,410 --> 00:06:12,651
รวมไปถึง เด็ก 16 ล้านคน -- 
ซึ่งเกือบจะถึง 20 เปอร์เซ็นต์ --

127
00:06:13,394 --> 00:06:14,784
ไม่มั่นคงด้านอาหารการกิน

128
00:06:14,808 --> 00:06:16,895
ในเมืองนี้เมืองเดียว คือ ในนิวยอร์ค

129
00:06:18,173 --> 00:06:23,477
เด็ก 474,000 คน ที่อายุตํ่ากว่า 18 ปี
เผชิญกับความหิวโหย ในทุกๆปี

130
00:06:24,884 --> 00:06:26,059
เป็นเรื่องประหลาดงี่เง่า

131
00:06:26,480 --> 00:06:27,630
ในอีกแง่หนึ่ง

132
00:06:28,503 --> 00:06:32,612
อาหารการกินและโภชนาการ เป็นสาเหตุ 
หมายเลขหนึ่ง ของการตายและโรค ที่ป้องกันได้

133
00:06:32,636 --> 00:06:34,339
ในประเทศนี้ มากที่สุด

134
00:06:35,271 --> 00:06:38,492
และเต็มๆ หนึ่งในสามของเด็กๆ
ที่เราได้กำลังพูดถึงกันอยู่ ในคํ่าคืนนี้

135
00:06:38,516 --> 00:06:41,290
กำลังอยู่ในช่องทางไปสู่โรคเบาหวาน
ในช่วงชีวิตเขาเหล่านั้น

136
00:06:42,807 --> 00:06:45,189
ครับ สิ่งที่ยากจะรวบรวบได้ 
แต่มันเป็นเรื่องจริง

137
00:06:45,213 --> 00:06:47,756
ก็คือ หลายต่อหลายครั้ง 
เหล่านี้เป็นเด็กๆพวกเดียวกัน

138
00:06:48,855 --> 00:06:51,754
พวกเขาอิ่มแปล้ ด้วยพลังงานแคลอรี
ที่ราคาถูก และไม่ดีต่อสุขภาพ

139
00:06:51,778 --> 00:06:55,968
ที่ล้อมรอบตัวเขาอยู่ ในชุมชนของเขา
ที่ครอบครัวของเขาสามารถซื้อหามาได้

140
00:06:56,752 --> 00:06:58,709
แต่แล้วตอนสิ้นเดือน

141
00:06:59,757 --> 00:07:03,322
แสตมป์อาหารหมดไปแล้ว หรือไม่ก็
ขั่วโมงทำงานถูกตัดลงไป

142
00:07:03,346 --> 00:07:06,423
และพวกเขาก็ไม่มีเงินใช้ 
เพื่อซื้ออาหารที่สำคัญที่สุด

143
00:07:08,089 --> 00:07:11,415
แต่เราควรจะสามารถแก้ปัญหานี้ได้
ใช่หรือไม่ครับ

144
00:07:11,439 --> 00:07:13,107
เรารู้ว่า คำตอบนั้นคืออะไร

145
00:07:13,917 --> 00:07:18,048
ในฐานะเป็นส่วนหนึ่งของงานของผม 
ที่ทำเนียบขาว เราจัดตั้งโปรแกรมหนึ่งขึ้นมา

146
00:07:18,072 --> 00:07:21,566
ให้โรงเรียนทุกโรงที่มีเด็กเกินกว่า 
40 เปอร์เซ็นต์ มาจากครอบครัวรายได้ตํ่า

147
00:07:21,590 --> 00:07:25,514
เราสามารถให้บริการอาหารเช้าและกลางวัน
กับเด็กทุกคนในโรงเรียนเหล่านั้นได้

148
00:07:26,272 --> 00:07:27,431
ฟรี

149
00:07:28,305 --> 00:07:30,356
โปรแกรมนี้ประสบผลสำเร็จอย่างไม่น่าเชื่อ

150
00:07:30,380 --> 00:07:34,432
เพราะมันได้ช่วยเราให้เอาชนะอุปสรรค
ที่ยากมากๆไปแล้ว

151
00:07:34,456 --> 00:07:37,601
ในเรื่องของการให้เด็กได้อาหารเช้า
ที่มีคุณค่าทางอาหาร

152
00:07:37,625 --> 00:07:40,342
และนั่นคือ อุปสรรคของความอัปยศ

153
00:07:41,769 --> 00:07:46,026
ครับ โรงเรียนบริการอาหารเช้าก่อนเข้าเรียน

154
00:07:47,778 --> 00:07:51,826
และมันมีให้แต่เฉพาะเด็กที่ยากจนเท่านั้น

155
00:07:53,371 --> 00:07:56,700
ทุกคนจึงรู้กันว่า ใครยากจน
และใครต้องการความข่วยเหลือจากรัฐบาล

156
00:07:57,597 --> 00:08:02,397
ทีนี้ เด็กทุกคน ไม่ว่าพ่อแม่จะหาเงินได้
มากหรือน้อยแค่ไหน

157
00:08:02,421 --> 00:08:03,781
มีความภาคภูมิใจมากขึ้นทุกคน

158
00:08:05,107 --> 00:08:06,384
แล้วอะไรเกิดขึ้นหรือครับ

159
00:08:06,977 --> 00:08:09,445
ครับ โรงเรียนที่นำโครงการนี้ไปปฏิบัติ

160
00:08:09,469 --> 00:08:14,168
ได้เห็นคะแนนคณิตศาสตร์และการอ่านเพิ่มขึ้น

161
00:08:14,657 --> 00:08:16,572
ถึง 17.5 เปอร์เซ็นต์

162
00:08:17,490 --> 00:08:21,929
และการวิจัยแสดงให้เห็นว่า เมื่อเด็กๆได้รับ
อาหารเช้าที่มีคุณค่าอย่างคงเส้นคงวา

163
00:08:23,882 --> 00:08:27,544
โอกาสของพวกเขาที่จะสำเร็จการศึกษา
เพิ่มขึ้นถึง 20 เปอร์เซ็นต์

164
00:08:28,313 --> 00:08:29,904
20 เปอร์เซ็นต์ครับ

165
00:08:31,012 --> 00:08:34,771
เมื่อเราให้การหล่อเลี้ยงบำรุงกับเด็กของเรา
ตามที่พวกเขาต้องการ

166
00:08:34,795 --> 00:08:36,881
เราได้ให้โอกาสเขาที่จะเจริญเติบโต
ได้อย่างดี

167
00:08:37,955 --> 00:08:40,036
ทั้งในห้องเรียนและไกลออกไปจากนั้น

168
00:08:40,900 --> 00:08:43,866
ครับ คุณไม่ต้องเชื่อใจผมก็ได้ ในเรื่องนี้

169
00:08:44,644 --> 00:08:46,599
แต่คุณควรจะคุยกับคุณ ดอนน่า มาร์ติน

170
00:08:47,249 --> 00:08:48,996
ผมรักคุณ ดอนน่า มาร์ติน

171
00:08:49,020 --> 00:08:52,697
ดอนน่า มาร์ติน เป็นผู้อำนวยการด้านโภชนาการ
โรงเรียนที่เทศมณฑลเบิร์ค

172
00:08:52,721 --> 00:08:54,403
ในเมือง เวย์เนสโบโร รัฐจอร์เจีย

173
00:08:55,053 --> 00:08:57,766
ย่านเบิร์ค เป็นย่านที่ยากจนที่สุด
ย่านหนึ่ง

174
00:08:57,790 --> 00:09:00,493
ในรัฐที่ห้าที่ยากจนที่สุด ในประเทศ

175
00:09:00,517 --> 00:09:06,646
ราว 100 % ของนักเรียนของเธอ ดำรงชีพอยู่ 
ที่เส้นแบ่งระดับความยากจนหรือตํ่ากว่านั้น

176
00:09:07,672 --> 00:09:08,883
เมื่อสองสามปีก่อน

177
00:09:08,907 --> 00:09:12,861
ดอนน่าตัดสินใจที่จะนำมาตรฐานใหม่มาใช้

178
00:09:12,885 --> 00:09:15,171
และยกระดับมาตรฐานโภชนาการใหม่

179
00:09:16,200 --> 00:09:20,851
เธอปรับปรุงและเพิ่มเข้ามา ผลไม้และผัก 
และธัญพืชที่ไม่ได้ผ่านการขัดสี

180
00:09:20,875 --> 00:09:23,820
เธอบริการอาหารเช้าในชั้นเรียน 
ให้กับเด็กทุกคนของเธอ

181
00:09:24,374 --> 00:09:26,198
และเธอก็นำโครงการอาหารเย็นมาปฏิบัติ

182
00:09:26,222 --> 00:09:27,379
ทำไมหรือครับ

183
00:09:28,336 --> 00:09:31,430
เด็กๆของเธอจำนวนมาก ไม่ได้กินอาหารเย็น 
ตอนพวกเขากลับไปบ้าน

184
00:09:31,975 --> 00:09:34,184
แล้ว พวกเขาตอบรับอย่างไรหรือครับ

185
00:09:34,208 --> 00:09:36,829
เด็กๆชื่นชอบอาหารนั้นมาก

186
00:09:37,577 --> 00:09:39,265
พวกเขารักชื่นชอบโภชนาการที่ดีกว่า

187
00:09:39,289 --> 00:09:41,262
และพวกเขาก็รักที่ไม่ต้องหิวโหย

188
00:09:42,759 --> 00:09:46,416
แต่ผู้สนับสนุนรายใหญ่ที่สุดของดอนน่านั้น
มาจากที่เราคาดไม่ถึง

189
00:09:47,055 --> 00:09:49,139
เขาชื่อ อีริก พาร์เกอร์

190
00:09:49,163 --> 00:09:52,797
เขาเป็นหัวหน้าโค้ชฟุตบอล 
ให้กับทีม เบร์ก เคาท์ตี้ แบร์ส

191
00:09:53,668 --> 00:09:56,733
ครับ โค้ชพาร์เกอร์เคยเป็นโค้ช
ให้กับทีมกลางตารางหลายปี

192
00:09:56,757 --> 00:09:59,680
ทีมเดอะแบร์สมักจะไปจบลง ตรงกลางของกลุ่ม--

193
00:09:59,704 --> 00:10:02,866
เป็นความผิดหวังครั้งใหญ่ ในรัฐ 
ที่รักในกีฬาฟุตบอลที่สุดรัฐหนึ่ง

194
00:10:02,890 --> 00:10:04,058
ในประเทศ

195
00:10:04,542 --> 00:10:09,150
แต่ในปีที่ดอนน่า ได้เปลี่ยนรายการอาหาร

196
00:10:09,174 --> 00:10:12,681
ทีมเดอะแบร์ส ไม่ได้ชนะในดิวิชั่นเท่านั้น

197
00:10:12,705 --> 00:10:15,144
แต่พวกเขาได้ไปแข่งต่อ
จนชนะได้เป็นแชมป์ของรัฐ

198
00:10:15,168 --> 00:10:17,534
เอาชนะทีมพีช เคาน์ตี้ โทรจานส์

199
00:10:17,558 --> 00:10:18,880
28-14

200
00:10:18,904 --> 00:10:21,259
(เสียงหัวเราะ)

201
00:10:21,283 --> 00:10:22,797
โค้ชพาร์เกอร์จึง

202
00:10:23,507 --> 00:10:26,788
ให้เครดิตในความเป็นแชมป์นี้กับ
ดอนน่า มาร์ติน

203
00:10:29,274 --> 00:10:32,035
เมื่อเราให้อาหารหล่อเลี้ยงบำรุงที่สำคัญ
กับเด็กๆของเรา

204
00:10:32,059 --> 00:10:33,464
พวกเขาก็จะเติบโตได้อย่างดี

205
00:10:34,310 --> 00:10:37,350
และมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับ เชอริล บาร์บารัส

206
00:10:37,374 --> 00:10:39,229
และกับ ดอนน่า มาร์ติน เพียงเท่านั้น

207
00:10:40,039 --> 00:10:41,395
มันขึ้นอยู่กับพวกเราทุกคน

208
00:10:42,218 --> 00:10:46,704
การให้อาหารเลี้ยงดูเด็กของเรา
ด้วยโภชนาการที่สำคัญ เป็นเพียงจุดเริ่มต้น

209
00:10:47,517 --> 00:10:49,482
สิ่งที่ได้วางไว้แล้ว แท้จริงเป็นแบบอย่าง

210
00:10:49,506 --> 00:10:52,581
สำหรับปัญหาเร่งด่วนมากที่สุด 
ที่เราเผชิญอยู่

211
00:10:54,183 --> 00:10:59,403
ถ้าเราเน้นไปที่เป้าหมายธรรมดาๆในเรื่อง
การบำรุงเลี้ยงร่างกายของเราเองอย่างเหมาะสม

212
00:11:00,514 --> 00:11:03,675
เราก็จะได้เห็นโลก ที่มั่นคงและปลอดภัย 
ยิ่งขึ้น

213
00:11:04,929 --> 00:11:08,097
เราก็จะปรับปรุงความสามารถในการผลิต
เชิงเศรษฐกิจได้ดียิ่งขึ้น

214
00:11:09,023 --> 00:11:11,574
เราก็จะสามารถแปรเปลี่ยน
การให้การรักษาพยาบาลของเราได้

215
00:11:12,736 --> 00:11:14,412
เราก็จะไปได้อีกไกล

216
00:11:14,436 --> 00:11:17,482
ในการให้แน่ใจได้ว่า
โลกนี้จะมีใว้ให้กับคนรุ่นต่อไปได้

217
00:11:17,506 --> 00:11:22,174
อาหาร เป็นที่ซึ่ง
ความพยายามที่เราเก็บรวบรวมมานั้น

218
00:11:22,198 --> 00:11:24,071
สามารถทำให้เกิดผลกระทบที่ใหญ่ที่สุดได้

219
00:11:25,825 --> 00:11:28,910
เราจึงควรจะถามตัวเราเองดังต่อไปนี้
อะไรเป็นคำถามที่ถูกต้อง

220
00:11:28,934 --> 00:11:30,462
อะไรน่าจะเกิดขึ้น

221
00:11:30,486 --> 00:11:36,011
หากเราให้อาหารที่มีคุณค่ายิ่งขึ้น และ
ที่ปลูกอย่างยั่งยืนยิ่งขึ้น แก่ตัวเราเอง

222
00:11:36,702 --> 00:11:38,066
อะไรน่าจะเป็นผลกระทบนั้น

223
00:11:39,184 --> 00:11:40,599
เชอริล บาร์บารา

224
00:11:41,909 --> 00:11:43,531
ดอนน่า มาร์ติน

225
00:11:43,555 --> 00:11:45,714
โค้ช พาร์เกอรื และ
ทีมเบิร์ก เคาน์ตี้ แบร์ส

226
00:11:46,539 --> 00:11:48,183
ผมคิดว่า เขาเหล่านั้นรู้คำตอบ

227
00:11:48,207 --> 00:11:49,818
ขอบคุณทุกท่านอย่างมาก

228
00:11:49,842 --> 00:11:54,314
(เสียงปรบมือ)