WEBVTT

00:00:00.900 --> 00:00:02.570
Gdy w 2001 r. opublikowano

00:00:02.570 --> 00:00:04.293
moją pierwszą książkę dla dzieci,

00:00:04.293 --> 00:00:06.506
wróciłem do mojej starej podstawówki

00:00:06.506 --> 00:00:08.446
by porozmawiać z uczniami
o byciu autorem

00:00:08.446 --> 00:00:10.162
i ilustratorem,

00:00:10.162 --> 00:00:12.895
i gdy przygotowywałem projektor slajdów

00:00:12.895 --> 00:00:16.100
w auli wykładowej jednocześnie
będącej kafeterią,

00:00:16.100 --> 00:00:18.148
rozejrzałem się po pomieszczeniu

00:00:18.148 --> 00:00:20.759
i zobaczyłem ją:

00:00:20.759 --> 00:00:22.603
moją starą panią kucharkę.

00:00:22.603 --> 00:00:24.570
Ciągle była w szkole i była zajęta

00:00:24.570 --> 00:00:27.456
przygotowywaniem obiadów na cały dzień.

00:00:27.456 --> 00:00:29.100
Podszedłem do niej by się przywitać,

00:00:29.100 --> 00:00:30.987
powiedziałem: "Cześć, Jeannie!
Jak się miewasz?"

00:00:30.987 --> 00:00:32.557
Spojrzała na mnie, a ja byłem pewny,

00:00:32.557 --> 00:00:34.284
że mnie rozpoznała,

00:00:34.284 --> 00:00:37.369
jednak nie mogła mnie skojarzyć.
Popatrzyła na mnie i powiedziała:

00:00:37.369 --> 00:00:40.130
"Stephen Krosoczka?"

00:00:40.130 --> 00:00:42.272
Zdumiło mnie, że wiedziała,
że jestem Krosoczka,

00:00:42.272 --> 00:00:45.703
ale Stephen to mój wujek,
który jest ode mnie 20 lat starszy,

00:00:45.703 --> 00:00:48.840
zaś ona była jego kucharką,
gdy był dzieckiem.

00:00:48.840 --> 00:00:51.345
Zaczęła mi opowiadać o swoich wnukach,

00:00:51.345 --> 00:00:54.050
co mnie całkowicie zadziwiło.

00:00:54.050 --> 00:00:55.844
Moja kucharka miała wnuki,

00:00:55.844 --> 00:00:56.808
a więc również dzieci,

00:00:56.808 --> 00:01:00.063
a więc opuszczała szkołę pod koniec dnia?

00:01:00.063 --> 00:01:01.806
Myślałem, że mieszkała w kafeterii

00:01:01.806 --> 00:01:02.679
z łyżkami stołowymi.

00:01:02.679 --> 00:01:04.622
Nigdy wcześniej o tym nie myślałem.

NOTE Paragraph

00:01:04.622 --> 00:01:08.354
To przypadkowe spotkanie
zainspirowało moją wyobraźnię

00:01:08.354 --> 00:01:11.905
i stworzyłem serię graficznych opowiadań
o Pani Kucharce,

00:01:11.905 --> 00:01:14.082
serię komiksów o kucharce,

00:01:14.082 --> 00:01:16.680
która używa swoich pałeczek rybnych

00:01:16.680 --> 00:01:19.582
do walki ze złymi
cyborgowymi zamiennikami,

00:01:19.582 --> 00:01:22.889
potworem szkolnego autobusu
i zmutowanymi matematykami.

00:01:22.889 --> 00:01:24.356
Na końcu każdej książki łapała

00:01:24.356 --> 00:01:25.862
czarny charakter w siatkę do włosów

00:01:25.862 --> 00:01:29.616
i ogłaszała "Sprawiedliwości
stała się zadość!"

NOTE Paragraph

00:01:29.616 --> 00:01:33.869
(Śmiech) (Oklaski)

NOTE Paragraph

00:01:33.869 --> 00:01:36.476
To było niesamowite, bo seria ta

00:01:36.476 --> 00:01:39.369
została dobrze przyjęta wśród
dziecięcej świty czytelników,

00:01:39.369 --> 00:01:41.608
którzy przysyłali mi niesamowite listy,

00:01:41.608 --> 00:01:43.765
kartki i rysunki.

00:01:43.765 --> 00:01:46.239
Zauważyłem podczas szkolnych wizyt,

00:01:46.239 --> 00:01:48.793
że pracownicy kuchni zostali w znaczny sposób

00:01:48.793 --> 00:01:50.939
zaangażowani w planowanie.

00:01:50.939 --> 00:01:52.685
Od wybrzeża do wybrzeża

00:01:52.685 --> 00:01:54.780
wszystkie panie kucharki mówiły mi to samo:

00:01:54.780 --> 00:01:58.675
"Dziękuję za zrobienie superbohatera
z naszego wizerunku."

00:01:58.675 --> 00:02:01.444
Działo się tak, gdyż panie kucharki nie były

00:02:01.444 --> 00:02:04.966
od długiego czasu mile traktowane
w obrębie cywilizacji.

00:02:04.966 --> 00:02:07.138
Najwięcej znaczyło to dla Jeannie.

00:02:07.138 --> 00:02:08.828
Gdy wydano moją pierwszą książkę

00:02:08.828 --> 00:02:10.932
zaprosiłem ją na spotkanie autorskie

00:02:10.932 --> 00:02:12.743
i przed wszystkimi zgromadzonymi,

00:02:12.743 --> 00:02:14.040
wszystkimi, których przez lata karmiła,

00:02:14.040 --> 00:02:16.980
podarowałem jej fragment dzieła
i kilka książek.

00:02:16.980 --> 00:02:19.549
Dwa lata po zrobieniu tego zdjęcia

00:02:19.549 --> 00:02:21.360
odeszła z tego świata,

00:02:21.360 --> 00:02:22.447
a ja uczestniczyłem w jej stypie.

00:02:22.447 --> 00:02:25.286
Nic nie mogło mnie przygotować na to,
co tam ujrzałem,

00:02:25.286 --> 00:02:28.774
gdyż obok jej trumny było to zdjęcie,

00:02:28.774 --> 00:02:32.340
a jej mąż powiedział mi,
że wiele dla niej znaczyło to,

00:02:32.340 --> 00:02:34.758
że doceniłem jej ciężką pracę,

00:02:34.758 --> 00:02:37.624
że nadałem ważność temu, co robiła.

NOTE Paragraph

00:02:37.624 --> 00:02:39.516
Zainspirowało mnie to do stworzenia dnia,

00:02:39.516 --> 00:02:41.766
w którym możemy odtworzyć to uczucie

00:02:41.766 --> 00:02:44.781
w kafeteriach całego kraju:

00:02:44.781 --> 00:02:46.434
"Dzień Szkolnego Kuchennego Bohatera",

00:02:46.434 --> 00:02:49.292
w którym dzieci tworzą projekty
dla pracowników kuchennych.

00:02:49.292 --> 00:02:51.496
Współpracowałem ze Szkolnym
Związkiem Żywieniowym,

00:02:51.496 --> 00:02:54.624
i dowiedziałem się, że trochę ponad
30 milionów dzieci

00:02:54.624 --> 00:02:56.446
uczestniczy w szkolnych obiadach
każdego dnia.

00:02:56.446 --> 00:02:59.798
Równa się to ponad 5 miliardom obiadów

00:02:59.798 --> 00:03:01.305
każdego roku szkolnego.

NOTE Paragraph

00:03:01.305 --> 00:03:03.691
Opowieść o heroizmie wykracza

00:03:03.691 --> 00:03:05.678
poza dzieciaka dostającego
kilka dodatkowych

00:03:05.678 --> 00:03:06.843
nóżek kurczaka na tackę.

00:03:06.843 --> 00:03:08.552
To Pani Brenda z Kalifornii,

00:03:08.552 --> 00:03:11.341
która obserwuje każdego ucznia
w kolejce do niej

00:03:11.341 --> 00:03:13.826
i zgłasza wychowawcy,

00:03:13.826 --> 00:03:15.176
jeżeli coś jest nie tak.

00:03:15.176 --> 00:03:16.600
To kucharki z Kentucky,

00:03:16.600 --> 00:03:19.235
które zrozumiały, że 67%
ich uczniów

00:03:19.235 --> 00:03:21.208
polega na posiłkach każdego dnia,

00:03:21.208 --> 00:03:23.324
zaś przez lato chodzą głodne,

00:03:23.324 --> 00:03:25.348
więc wyposażyły szkolny autobus

00:03:25.348 --> 00:03:27.100
tworząc mobilną jednostkę żywieniową

00:03:27.100 --> 00:03:28.335
jeżdżącą po osiedlach,

00:03:28.335 --> 00:03:31.134
dożywiającą 500 dzieci dziennie
w ciągu lata.

NOTE Paragraph

00:03:31.134 --> 00:03:33.729
Dzieci zrobiły najbardziej
niesamowite projekty,

00:03:33.729 --> 00:03:34.779
wiedziałem, że je zrobią.

00:03:34.779 --> 00:03:36.391
Zrobiły karty hamburgerowe,

00:03:36.391 --> 00:03:38.385
wykonały konstrukcję z papieru,

00:03:38.385 --> 00:03:40.286
zrobiły zdjęcia głów kucharek,

00:03:40.286 --> 00:03:42.094
przykleiły je do moich komiksów,

00:03:42.094 --> 00:03:43.887
a całość przykleiły do kartonu po mleku

00:03:43.887 --> 00:03:46.373
i wręczyły im z kwiatami.

00:03:46.373 --> 00:03:48.376
Zrobiły własne komiksy,

00:03:48.376 --> 00:03:49.737
w których ich własne kucharki

00:03:49.737 --> 00:03:51.960
występowały z tą komiksową.

00:03:51.960 --> 00:03:53.896
Zrobiły też pizzę w formie podziękowania,

00:03:53.896 --> 00:03:55.811
na której dzieci podpisały się

00:03:55.811 --> 00:03:58.770
na różnych składnikach papierowej pizzy.

NOTE Paragraph

00:03:58.770 --> 00:04:02.370
Wzruszyłem się odpowiedziami,

00:04:02.370 --> 00:04:04.349
które przychodziły od kucharek,

00:04:04.349 --> 00:04:06.228
gdyż jedna kobieta powiedziała mi:

00:04:06.228 --> 00:04:08.763
"Przed tym dniem czułam się,

00:04:08.763 --> 00:04:11.200
jakbym była na końcu planety w tej szkole.

00:04:11.200 --> 00:04:13.575
Nie sądziłam, że ktoś na dole mnie zauważy".

00:04:13.575 --> 00:04:15.442
Inna kobieta powiedziała mi:

00:04:15.442 --> 00:04:17.990
"Wiesz, dowiedziałam się dzięki temu,

00:04:17.990 --> 00:04:20.944
że to, co robię, jest ważne".

NOTE Paragraph

00:04:20.944 --> 00:04:23.284
Oczywiście, że to co robi jest ważne.

00:04:23.284 --> 00:04:25.388
To co robią oni wszyscy jest ważne.

00:04:25.388 --> 00:04:28.777
Żywią nasze dzieci każdego dnia,

00:04:28.777 --> 00:04:31.236
gdyż zanim dziecko się czegoś nauczy

00:04:31.236 --> 00:04:33.766
musi mieć pełny brzuszek,

00:04:33.766 --> 00:04:35.544
i te kobiety i mężczyźni

00:04:35.544 --> 00:04:37.467
dzielnie walczą w pierwszej linii,

00:04:37.467 --> 00:04:39.670
by zapewnić wykształcone społeczeństwo.

NOTE Paragraph

00:04:39.670 --> 00:04:42.440
Mam nadzieję,

00:04:42.440 --> 00:04:44.341
że nie będziecie czekać
na Dzień Szkolnego

00:04:44.341 --> 00:04:46.376
Kuchennego Bohatera,
by podziękować kucharzom.

00:04:46.376 --> 00:04:48.424
Mam nadzieję, że zapamiętacie,

00:04:48.424 --> 00:04:51.270
jak olbrzymia jest siła wdzięczności.

00:04:51.270 --> 00:04:53.265
Podziękowanie może zmienić czyjeś życie.

00:04:53.265 --> 00:04:56.467
Zmienia życie tej osoby, która je otrzymuje,

00:04:56.467 --> 00:04:58.751
ale również życie tej osoby,

00:04:58.751 --> 00:05:00.377
która je wyraża.

NOTE Paragraph

00:05:00.377 --> 00:05:02.733
Dziękuję.

NOTE Paragraph

00:05:02.733 --> 00:05:06.733
(Oklaski)