Hier is een belangrijke vraag: [Is het ethisch om het menselijk lichaam te verbeteren?] We komen op een punt waar we alle middelen hebben om onszelf te verbeteren. We kunnen bacteriën en planten verbeteren, we kunnen dieren verbeteren. Nu komen we op een punt waar we de vraag moeten stellen: is het ethisch om de mens te verbeteren en willen we dat? En terwijl jullie daar over nadenken, zal ik dit plaatsen in de context van protheses. Protheses in het verleden, heden en toekomst. Dit is een ijzeren hand die toebehoorde aan een Duitse graaf. Hij hield van vechten en verloor een arm in de strijd. Geen probleem, hij maakte een harnas, trok het aan, een perfecte prothese. Dit is waar het concept 'met ijzeren vuist regeren' vandaan komt. Natuurlijk zijn protheses steeds nuttiger geworden, steeds moderner. Je kan zachtgekookte eieren vasthouden. Je hebt allerlei soorten van bediening en nu je er over denkt, er zijn geweldige mensen zoals Hugh Herr, die ongelooflijk prachtige protheses maken. De geweldige Aimee Mullins gaat vanavond uit en kan zeggen: "Hoe groot wil ik vanavond zijn?" Of hij zal zeggen: "Wat voor klif wil ik beklimmen?" Of: "Wil iemand een marathon lopen, wil iemand stijldansen?" En terwijl ze worden aangepast is het interessant dat de protheses ook het lichaam inkomen. De externe protheses zijn nu kunstknieën geworden. Het zijn kunstheupen geworden. En ze evolueren steeds verder, zodat ze iets worden dat niet enkel handig, maar essentieel is. Als je over een pacemaker praat als een prothese, dan spreek je over iets anders dan 'Ik heb mijn been verloren', het is 'ik sterf als ik dit niet heb'. En op dat moment ontstaat een symbiotische band tussen prothese en lichaam. De vier slimste mensen die ik ook heb ontmoet -- Ed Boyden, Hugh Herr, Joe Jacobson, Bob Lander -- werken aan een centrum voor extreme bionica. Interessant aan wat je hier ziet is dat deze protheses in het bot geïntegreerd worden. Ze worden in de huid geïntegreerd. Ze worden in de spieren geïntegreerd. En wat Ed ook doet, is nadenken over hoe je een verbinding kunt leggen, met behulp van licht of andere mechanismen, tussen het brein en deze protheses. Als je dat kan doen, kan je fundamentele aspecten van de mensheid beginnen te veranderen. Je reactiesnelheid hangt af van de diameter van een zenuw. Als je externe of prothetische zenuwen hebt, bijvoorbeeld met licht of vloeibaar metaal, dan kan je de diameter vergroten en zou je die theoretisch gezien kunnen vergroten tot het punt dat als je de mondingsvlam kan zien, je een kogel kan ontwijken. Dat is de grootteorde van veranderingen waarover we spreken. Dit is een vierde niveau van protheses. Dit zijn de Phonak gehoorapparaten, Ze zijn zo interessant omdat ze de drempel overschrijden tussen protheses gemaakt voor een 'invalide' en iets dat een 'normaal' iemand eigenlijk ook wel zou willen hebben, want wat deze prothese doet is heel interessant. Het helpt je niet enkel te horen, je kan het gehoor richten zodat je het gesprek ginds kan horen. Je kan supergehoor hebben. Je kan 360-gradengehoor hebben. Je kan witte ruis hebben. Je kan dingen opnemen en, oh ja, er zit ook een telefoon in. Dus het werkt als gehoorapparaat en als telefoon. En op dat moment zou iemand vrijwillig een prothese willen dragen. Deze duizenden losjes gekoppelde stukjes vallen allemaal samen. Het wordt tijd dat we ons afvragen hoe we de mens willen ontwikkelen in de komende eeuwen? Voor dat antwoord gaan we te rade bij een grote filosoof die erg slim was voor een Yankee fan. (Gelach) Yogi Berra zei vaak dat het moeilijk is om voorspellingen doen, zeker over de toekomst. (Gelach) In plaats van een voorspelling over de toekomst te doen, moeten we kijken wat er nu gebeurt met mensen zoals Tony Atala, die een dertigtal organen herontwerpt. Misschien is de ultieme prothese niet iets externs van titanium, maar is de ultieme prothese je eigen gencode gebruiken om lichaamsdelen te maken. Want dat is doeltreffender dan eender welke prothese. Laten we het werk van Craig Venter en Ham Smith bekijken. Een van de dingen waar we aan werken, is uitzoeken hoe we cellen kunnen herprogrammeren. Als herprogrammeren mogelijk is, dan kan je de cellen in die organen veranderen. Als je de cellen in die organen kan veranderen, dan kan je die organen meer stralingsbestendig maken; of zorg je dat ze meer zuurstof opnemen; of kan je ze efficiënter maken in het wegfilteren van stoffen uit je lichaam. De laatste weken komt George Church vaak voor in het nieuws, omdat hij een van deze herprogrammeerbare cellen wil nemen en een volledig menselijk genoom in die cel wil steken. Wanneer je een volledig menselijk genoom in een cel kan steken, moet je de vraag stellen of je iets wil verbeteren aan het genoom? Wil je het menselijk lichaam verbeteren? Hoe wil je het verbeteren? Waar loopt de ethische grens bij het verbeteren van een menselijk lichaam? Plots hebben we een multidimensionaal schaakbord waar we virussen gebruiken om de menselijke genetica te veranderen door ze AIDS aan te laten vallen. Of we kunnen met gentherapie de gencode veranderen om zo erfelijke aandoeningen uit te roeien of we kunnen de omgeving aanpassen en de genexpressie van die genen in het epigenoom veranderen en dat doorgeven aan volgende generaties. Plots is het niet meer dat ene stukje, maar zijn het de opgestapelde kleine stukjes waar je kleine porties van kan nemen tot alle porties samenkomen en je naar iets totaal anders brengen. Veel mensen hebben schrik voor dit soort dingen. Het klinkt eng en er zijn risico's aan verbonden. Dus waarom zou je deze dingen willen? Waarom zouden we het lichaam echt willen veranderen op fundamentele wijze? Het antwoord hierop kunnen we deels vinden bij Lord Rees, een Britse Astronomer Royal. Hij zei graag: "Het universum is 100 procent kwaadaardig." Maar wat betekent dat? Het betekent dat als je een willekeurig lichaam neemt en het eender waar in het universum dropt, het in de ruimte dropt, je sterft. Drop het op de zon en je sterft. Drop het op Mercurius, je sterft. Drop het bij een supernova, je sterft. Gelukkig maar in 80 procent van de gevallen. Een groot fysicus zei ooit: er zijn kleine stroomopwaartse biologische wervelstormen die orde creëren in deze stortvloed van entropie. Terwijl het universum energie afvoert, zijn er stroomopwaartse draaikolken die biologische orde creëren. Het probleem met wervelstormen is dat ze soms verdwijnen. Ze verschuiven, verplaatsen zich in stromen. Daarom is het dat als een stroom zich verplaatst, als de aarde een sneeuwbal wordt, als de aarde heel heet wordt, als een asteroïde de aarde raakt, als er supervulkanen zijn, als er zonnevlammen zijn, als er gebeurtenissen op uitstervingsniveau plaatsvinden, zoals de volgende verkiezingen (Gelach) dan heb je plots periodieke uitsterving. Trouwens, dat is al vijf keer gebeurd op aarde en daarom is het heel waarschijnlijk dat de menselijke soort op aarde op een dag uitsterft. Niet volgende week, noch volgende maand, misschien in november, of misschien 10.000 jaar daarna. Denk eens over de gevolgen hiervan. Als je gelooft dat extincties veelvoorkomend en natuurlijk zijn en normaal en zich periodiek voordoen, dan wordt het een morele plicht onze soort te diversifiëren. Het wordt een morele plicht, omdat het heel moeilijk wordt om op Mars te leven als we het menselijk lichaam niet fundamenteel wijzigen. Juist? Jij komt van één cel, mama en papa komen samen en maken één cel die resulteert in 10 biljoen cellen. We weten niet of, als de zwaartekracht substantieel verandert, hetzelfde zal gebeuren om je lichaam te creëren. We weten dat als we onze lichamen zoals ze nu zijn, blootstellen aan veel radiatie, dan sterven we. Als je erover nadenkt, moeten er dus veel dingen herontworpen worden om naar Mars te kunnen. Vergeet de manen van Neptunus of Jupiter. Om de woorden van Nikolai Kardashev te lenen, denk over het leven in termen van schalen. De Type I-beschaving is een beschaving die begint zijn of haar uiterlijk aan te passen. En dit doen we al duizenden jaren lang. Je hebt buikcorrecties, je hebt dit en je hebt dat. Men verandert z'n uiterlijk en ze vertellen mij dat deze veranderingen niet allemaal om medische redenen zijn. (Gelach) Lijkt me gek. Een Type II-beschaving is een andere beschaving. Een Type II-beschaving verandert fundamentele aspecten van het lichaam. Voeg menselijk groeihormoon toe en de persoon wordt langer, of voeg X toe en de persoon wordt dikker of verliest metabolisme of doet een reeks dingen, maar je verandert de functies op een fundamentele manier. Om een intrasolaire beschaving te worden, moeten we een Type III-beschaving creëren en die ziet er anders uit dan wat we hier hebben. Misschien splits je in Deinococcus radiodurans, zodat de cellen opnieuw kunnen splitsen na een grote blootstelling aan straling. Misschien adem je doordat er zuurstof door je bloed vloeit in plaats van door je longen. Maar we spreken over radicale herontwerpen. Een van de interessante dingen die in de laatste 10 jaar gebeurden, is dat we een hele hoop planeten hebben ontdekt en sommige zijn aarde-achtig. Het probleem is, dat als we ooit naar deze planeten willen gaan, dat de snelste menselijke objecten -- Juno en Voyager en die dingen -- er tienduizenden jaren over doen om naar het dichtstbijzijnde zonnestelsel te gaan. Dus als je ergens anders stranden wil verkennen of een zonsondergang met twee zonnen wil zien, dan hebben we het over iets dat helemaal anders is, want dan moet je de tijdschaal en het lichaam van mensen veranderen op een manier die helemaal onherkenbaar is. En dat is Type IV-beschaving. We kunnen ons niet voorstellen hoe dit eruit zou kunnen zien, maar we krijgen af en toe een glimp van de instrumenten die ons zelfs zo ver kunnen brengen. Laat me twee voorbeelden te geven. Dit is de geweldige Floyd Romesberg, en een van de dingen waar Floyd mee bezig is, is spelen met de basischemie van het leven. Al het leven op deze planeet is gemaakt in ACTGs, de vier letters van DNA. Alle bacteriën, planten, dieren, mensen, koeien, alles. Floyd heeft twee van de basenparen gewisseld, dus het is ATXY. Daarmee heb je dan een parallel systeem om leven te creëren, om baby's te maken, te reproduceren, te ontwikkelen, dat niet rijmt met de meeste dingen op aarde of misschien zelfs met niets op aarde. Misschien maak je planten immuun tegen alle bacteriën. Misschien maak je planten immuun tegen alle virussen. Maar waarom is dit interessant? Het betekent dat we geen unieke oplossing zijn. Het betekent dat je alternerende verbindingen kan maken voor ons die aanpasbaar kunnen zijn aan een sterk verschillende planeet, wat leven en erfelijkheid kan creëren. Het tweede experiment, of de andere implicatie van dit experiment, is dat ieder van jullie, al het leven, gebaseerd is op 20 aminozuren. Als je geen twee aminozuren vervangt, als je niet ATXY zegt, als je ATCG + XY zegt, dan ga je van 20 naar 172 bouwstenen en plots heb je 172 aminozuren-bouwstenen om levensvormen in verschillende vormen te bouwen. Het tweede experiment is echt gek. Het wordt uitgevoerd in China. Er is een man die honderden muizenhoofden transplanteert. OK? Waarom is dit een interessant experiment? Denk aan de eerste harttransplantaties. Een van de dingen die ze deden, was dat ze de vrouw of dochter van de donor lieten binnenkomen, zodat de getransplanteerde de dokters kon vertellen: "Herken je deze persoon? Hou je van deze persoon? Voel je iets voor deze persoon?" We lachen er vandaag mee. We lachen, want wij weten dat het hart een spier is, maar gedurende honderdduizenden jaren, of tienduizenden jaren: "Ik gaf haar mijn hart. Ze stal mijn hart. Ze brak mijn hart." We dachten dat het een emotie was en we dachten dat emoties met het hart werden getransplanteerd. Nee. Dus hoe zit het met het brein? Er zijn twee mogelijke uitkomsten. Als je een muis bekomt die functioneel is, dan kan je kijken of het nieuwe brein een propere lei is. En ja, dat heeft gevolgen. Tweede optie: de nieuwe muis herkent Minnie Mouse. De nieuwe muis herinnert zich zijn angsten en hoe het door het doolhof te navigeren en als dat waar is, dan kan je het geheugen en bewustzijn transplanteren. De echt interessante vraag is: als je dit kan transplanteren, is het enige input-output mechanisme dan dit hier onderaan? Of zou je bewustzijn in iets anders kunnen transplanteren dat helemaal anders is, dat in de ruimte kan overleven, dat tienduizenden jaren kan overleven, dat een compleet herontworpen lichaam is dat gedurende heel lange tijd bij bewustzijn kan zijn? Laten we terugkomen op de eerste vraag: waarom zou je dat willen doen? Wel, ik zeg je waarom. Omdat het de ultieme selfie is. (Gelach) Dit is zes miljard mijlen hiervandaan genomen en dat is de aarde. En dat zijn wij allemaal. Als dat kleine ding verdwijnt, verdwijnen we allemaal. De reden om het menselijk lichaam te veranderen, is omdat je uiteindelijk een foto wilt die zegt: dat zij wij, en dat zijn wij, en dat zijn wij, want zo overleeft de mensheid uitsterven op lange termijn. Daarom is het onethisch het menselijk lichaam niet te verbeteren, ook al kan het eng zijn, ook al kan het uitdagend zijn, maar het stelt ons in staat te onderzoeken, te leven en naar plaatsen te gaan waar we vandaag niet eens van kunnen dromen, maar misschien onze achter-achter-achter-kleinkinderen wel. Hartelijk dank. (Applause)