Dit is de bop.
De bop is een soort sociale dans.
Dans is een taal,
en sociale dans is een expressie
die voortkomt uit een gemeenschap.
Een sociale dans wordt niet
gechoreografeerd door één persoon.
Het kan niet teruggevoerd
worden tot één enkel moment.
Iedere dans heeft pasjes
waar iedereen het over eens kan zijn,
maar het gaat om individuen
en hun creatieve identiteit.
Daarom borrelen sociale dansen op,
veranderen ze
en verspreiden ze zich
als een lopend vuur.
Ze zijn zo oud als de geschiedenis
die wij ons herinneren.
In Afrikaans-Amerikaanse sociale dansen
zien we meer dan 200 jaar
van Afrikaanse en Afrikaans-Amerikaanse
invloed op onze geschiedenis.
Het heden bevat altijd het verleden.
En het verleden vormt wie wij zijn
en wie we zullen worden.
De juba-dans is ontstaan uit de ervaring
van Afrikaanse slaven op de plantages.
Naar de Amerika's gebracht,
beroofd van een gedeelde gesproken taal,
gebruikten de Afrikaanse slaven deze dans
om zich aan hun herkomst te herinneren.
Het kan er ongeveer zo uit hebben gezien.
Kletsen op de dijen,
schuiven met de voeten
en klappen met de handen:
zo omzeilden zij het trommelverbod
van de slaveneigenaren.
Ze improviseerden complexe ritmes,
net zoals hun voorouders deden
met hun trommels in Haïti,
of de Yoruba-gemeenschappen
van West-Afrika.
Het ging erom culturele tradities
in leven te houden
en een gevoel
van innerlijke vrijheid te scheppen
in gevangenschap.
Diezelfde ontwrichtende geest
creëerde deze dans:
de cakewalk,
een dans die de gekunsteldheid parodieerde
van de hogere stand uit het Zuiden --
een manier voor de slaven
om hun meesters belachelijk te maken.
Het gekke aan deze dans
is dat de cakewalk werd
opgevoerd voor de meesters,
die nooit doorhadden
dat ze voor gek gezet werden.
Deze herken je misschien wel.
De jaren 1920 --
de charleston.
De charleston ging helemaal
over improvisatie en musicaliteit
en ontwikkelde zich tot lindy hop,
swingdansen
en zelfs de kid'n'play,
die aanvankelijk funky charleston heette.
Gestart door een hechte zwarte gemeenschap
bij Charleston, South Carolina,
drong de charleston door tot in danszalen,
waar jonge vrouwen opeens
met de voetjes van de vloer konden
en hun benen mochten bewegen.
Sociale dans gaat
over gemeenschap en verbinding.
Als je de passen kende,
hoorde je bij een groep.
Maar wat als het
een wereldwijde rage wordt?
De twist!
Het zal niemand verrassen dat de twist
kan worden getraceerd tot de 19de eeuw,
toen het tijdens de slavernij
vanuit Congo naar Amerika werd gebracht.
Maar in de late jaren 50,
vlak voor de burgerrechtenbeweging,
werd de twist gepopulariseerd
door Chubby Checker en Dick Clark.
Opeens doet iedereen de twist:
witte tieners,
kinderen in Latijns-Amerika.
De Twist duikt op in liedjes en films.
Sociale dans
vervaagt de grenzen tussen groepen.
Dit verhaal gaat door
in de jaren 80 en 90.
Met de opkomst van hiphop
wordt Afrikaans-Amerikaanse
sociale dans nog zichtbaarder.
Het maakt gebruik van een lang verleden,
vormt cultuur en
wordt door cultuur gevormd.
Deze dansen blijven evolueren,
groeien en zich verspreiden.
Waarom dansen we?
Om te bewegen,
om ons te laten gaan
en om ons te uiten.
Waarom dansen we samen?
Om te helen,
om te herinneren,
om te zeggen:
"Wij spreken een gedeelde taal.
Wij bestaan
en wij zijn vrij."