(Muziek) Deze bijen staan in mijn achtertuin in Berkeley in Californië. Tot vorig jaar hield ik nooit bijen, maar National Geographic vroeg me om een verhaal over hen te fotograferen. Ik besloot dat, om overtuigende foto's te maken, het nodig was om zelf bijen te gaan houden. Zoals je misschien weet, bestuiven bijen een derde van ons voedselgewas en hebben ze het erg zwaar de laatste tijd. Ik wilde als fotograaf gaan onderzoeken hoe dit probleem er precies uitziet. Dus ik ga jullie mijn bevindingen van het afgelopen jaar tonen. Dit harige wezentje is een nieuwe jonge bij die half uit haar broedcel te voorschijn komt. Bijen hebben tegenwoordig met diverse problemen te maken, waaronder bestrijdingsmiddelen, ziekten en verlies aan leefgebied. Maar de grootste bedreiging vormt de parasiterende mijt uit Azië, de varroamijt. Deze speldenknopgrote mijt kruipt op jonge bijen en drinkt hun bloed. Uiteindelijk vernietigt dit het volk omdat het het immuunsysteem van de bijen verzwakt en ze kwetsbaarder maakt voor stress en ziekte. Nu zijn bijen het gevoeligst wanneer ze zich aan het ontwikkelen zijn in hun broedcel. Ik wilde weten hoe dat proces er precies uitziet. Daarom werkte ik samen met een bijenlab van UC Davis en zocht uit hoe bijen te telen voor de camera. Ik laat julle de eerste 21 dagen van een bijenleven zien - in zestig seconden samengevat. Dit is een bijenei dat verandert in een larve. Die net ontstane larves zwemmen rond in hun cel. Ze eten van dit witte spul dat verzorgsterbijen voor hen afscheiden. Dan ontstaan langzaam hun hoofd en poten wanneer ze in een pop veranderen. Hier is datzelfde verpoppingsproces, waar je echt de mijten in de cellen rond ziet rennen. Dan herverdeelt het weefsel zich in het lichaam en onstaat langzaam het pigment in de ogen. De laatste stap van het proces is dat de huid verschrompelt en haar verschijnt. (Muziek) Dus - (Applaus) zoals je halverwege dat filmpje kunt zien, renden de mijten over de babybijen rond. Hoe imkers normaal gesproken met deze mijten omgaan, is door hun volken met bestrijdingsmiddelen te behandelen. Op de lange termijn is dat een slechte zaak. Daarom zoeken onderzoekers naar alternatieven om deze mijten te bedwingen. Dit is één van deze alternatieven. Het is een experimenteel teeltprogramma aan het USDA Bijenlab in Baton Rouge. Deze koningin en haar werksterbijen zijn onderdeel van dat programma. De onderzoekers bevonden dat sommige bijen een natuurlijk afweersysteem tegen mijten hebben. Dus begonnen ze met het telen van mijtenresistente bijen. Dit is nodig om bijen in een lab te telen. De onbevruchte koningin wordt verdoofd en dan kunstmatig geïnsemineerd met dit precisie-instrument. Deze procedure zorgt ervoor dat onderzoekers exact kunnen controleren welke bijen worden gekruist. Zoveel controle heeft een keerzijde. Ze slaagden in de teelt van mijtenresistente bijen, maar daarbij begonnen bijen eigenschappen te verliezen, zoals hun vriendelijkheid en hun vaardigheid om honing op te slaan. Om dat probleem te boven te komen, werken deze onderzoekers nu met commerciële imkers samen. Dit is Bret Adee die één van zijn 72.000 bijenkasten opent. Hij beheert met zijn broer de grootste imkerij ter wereld. De USDA integreert haar mijtenresistente bijen in deze imkerij, in de hoop dat ze op termijn de bijen kunnen selecteren die niet alleen mijtenresistent zijn, maar ook de voor ons nuttige eigenschappen hebben behouden. Door het zo te zeggen, klinkt het of we bijen manipuleren en uitbuiten. Feitelijk doen we dat al duizenden jaren. We hebben dit wilde beest in een kast gestopt en zo goed als gedomesticeerd. Dit was oorspronkelijk om hun honing te kunnen oogsten. Maar we raakten langzaam onze inheemse bestuivers kwijt, onze wilde bestuivers en nu zijn er veel plekken waar onze wilde bestuivers niet meer aan de bestuivingsvraag van onze landbouw kunnen voldoen. Zo zijn deze gehouden bijen een integraal deel van onze voedselvoorziening geworden. Als men het over het redden van de bijen heeft, dan is mijn interpretatie dat we onze relatie tot de bijen moeten redden. Om nieuwe oplossingen te kunnen ontwikkelen, moeten we de basisbiologie van de bijen begrijpen, evenals de effecten van stressoren die we soms niet kunnen zien. Met andere woorden, we moeten de bij van dichtbij begrijpen. Dank jullie wel. [Applaus]