(Muziek)
Deze bijen staan in mijn achtertuin
in Berkeley in Californië.
Tot vorig jaar hield ik nooit bijen,
maar National Geographic vroeg me
om een verhaal over hen te fotograferen.
Ik besloot dat, om overtuigende
foto's te maken,
het nodig was om zelf
bijen te gaan houden.
Zoals je misschien weet,
bestuiven bijen een derde
van ons voedselgewas
en hebben ze het erg zwaar
de laatste tijd.
Ik wilde als fotograaf gaan onderzoeken
hoe dit probleem er precies uitziet.
Dus ik ga jullie mijn bevindingen
van het afgelopen jaar tonen.
Dit harige wezentje
is een nieuwe jonge bij die half
uit haar broedcel te voorschijn komt.
Bijen hebben tegenwoordig
met diverse problemen te maken,
waaronder bestrijdingsmiddelen,
ziekten en verlies aan leefgebied.
Maar de grootste bedreiging vormt
de parasiterende mijt uit Azië,
de varroamijt.
Deze speldenknopgrote mijt
kruipt op jonge bijen
en drinkt hun bloed.
Uiteindelijk vernietigt dit het volk
omdat het het immuunsysteem
van de bijen verzwakt
en ze kwetsbaarder maakt
voor stress en ziekte.
Nu zijn bijen het gevoeligst
wanneer ze zich aan het ontwikkelen
zijn in hun broedcel.
Ik wilde weten hoe dat proces
er precies uitziet.
Daarom werkte ik samen met
een bijenlab van UC Davis
en zocht uit hoe bijen te telen
voor de camera.
Ik laat julle de eerste 21 dagen
van een bijenleven zien -
in zestig seconden samengevat.
Dit is een bijenei
dat verandert in een larve.
Die net ontstane larves
zwemmen rond in hun cel.
Ze eten van dit witte spul dat
verzorgsterbijen voor hen afscheiden.
Dan ontstaan langzaam
hun hoofd en poten
wanneer ze in een pop veranderen.
Hier is datzelfde verpoppingsproces,
waar je echt de mijten in de cellen
rond ziet rennen.
Dan herverdeelt het weefsel
zich in het lichaam
en onstaat langzaam
het pigment in de ogen.
De laatste stap van het proces is
dat de huid verschrompelt
en haar verschijnt.
(Muziek)
Dus - (Applaus)
zoals je halverwege dat filmpje kunt zien,
renden de mijten over de babybijen rond.
Hoe imkers normaal gesproken
met deze mijten omgaan,
is door hun volken met
bestrijdingsmiddelen te behandelen.
Op de lange termijn
is dat een slechte zaak.
Daarom zoeken onderzoekers
naar alternatieven
om deze mijten te bedwingen.
Dit is één van deze alternatieven.
Het is een experimenteel teeltprogramma
aan het USDA Bijenlab in Baton Rouge.
Deze koningin en haar werksterbijen
zijn onderdeel van dat programma.
De onderzoekers bevonden
dat sommige bijen een natuurlijk
afweersysteem tegen mijten hebben.
Dus begonnen ze met het telen
van mijtenresistente bijen.
Dit is nodig om bijen in een lab te telen.
De onbevruchte koningin wordt verdoofd
en dan kunstmatig geïnsemineerd
met dit precisie-instrument.
Deze procedure zorgt ervoor
dat onderzoekers
exact kunnen controleren
welke bijen worden gekruist.
Zoveel controle heeft een keerzijde.
Ze slaagden in de teelt
van mijtenresistente bijen,
maar daarbij begonnen bijen
eigenschappen te verliezen,
zoals hun vriendelijkheid en
hun vaardigheid om honing op te slaan.
Om dat probleem te boven te komen,
werken deze onderzoekers nu
met commerciële imkers samen.
Dit is Bret Adee die één
van zijn 72.000 bijenkasten opent.
Hij beheert met zijn broer
de grootste imkerij ter wereld.
De USDA integreert haar mijtenresistente
bijen in deze imkerij,
in de hoop dat ze op termijn
de bijen kunnen selecteren
die niet alleen mijtenresistent zijn,
maar ook de voor ons nuttige
eigenschappen hebben behouden.
Door het zo te zeggen,
klinkt het of we bijen
manipuleren en uitbuiten.
Feitelijk doen we dat al duizenden jaren.
We hebben dit wilde beest
in een kast gestopt
en zo goed als gedomesticeerd.
Dit was oorspronkelijk om hun honing
te kunnen oogsten.
Maar we raakten langzaam
onze inheemse bestuivers kwijt,
onze wilde bestuivers
en nu zijn er veel plekken
waar onze wilde bestuivers
niet meer aan de bestuivingsvraag
van onze landbouw kunnen voldoen.
Zo zijn deze gehouden bijen een integraal
deel van onze voedselvoorziening geworden.
Als men het over
het redden van de bijen heeft,
dan is mijn interpretatie
dat we onze relatie tot
de bijen moeten redden.
Om nieuwe oplossingen
te kunnen ontwikkelen,
moeten we de basisbiologie
van de bijen begrijpen,
evenals de effecten van stressoren
die we soms niet kunnen zien.
Met andere woorden, we moeten de bij
van dichtbij begrijpen.
Dank jullie wel.
[Applaus]