Πως προέκυψε η ιδέα του μη-Μοναστηριού . Η ιδέα του μη-Μοναστηριού εκτυλίσσεται εδώ και 16 μήνες. Προέκυψε σε μια συνεδρίαση του πρώτου μη-συνεδρίου στο Στρασβούργο. Ήταν μια συνεδρία περίπου 30 ανθρώπων που κατέληξαν στην κοινή διαπίστωση ότι, για να συνεχίσουν να κάνουν τη δουλειά που έκαναν και να μην "καούν" και να μην αποξενωθούν/υποχωρήσουν ήταν ανάγκη να δημιουργήσουν ένα ισχυρό ίδρυμα ή αυτό που λέω υποδομή μέσω της οποίας να κάνουν την ίδια εργασία. Επειδή, παρά το ότι οι άνθρωποι αναφέρονται σε ζητήματα όπως η "οικονομία του διαμοιρασμού" σαν μια μεγάλη εξέλιξη ή παράδειγμα μεταβολής ή οτιδήποτε τέτοιο παρά το πόσο μεγάλο μπορεί να νομίζουμε είναι αυτό η εμπειρία μας με αυτό στην πραγματικότητα δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας όταν το θέμα έρχεται στο να καλύψουμε τις διατροφικές μας ανάγκες ή να πληρώσουμε το ενοίκιο και τέτοιου είδους θέματα Έτσι, το μη-Μοναστήρι συμπέρανε απ αυτή τη συζήτηση ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένας φυσικός χώρος επειδή κανείς από εμάς δεν χρησιμοποιεί τόσο πολύ το χρήμα η χρηματοδότηση δεν είναι απαραίτητα αναγκαία για πολλά από τα πράγματα που κάνουμε επειδή αυτά βασίζονται στις ικανότητες, είναι κωδικοποιημένα, τα εργαλεία είναι συνήθως ελεύθερα-δωρεάν και αν δεν είναι δωρεάν μπορούμε πιθανώς να τα φτιάξουμε. Αυτό για το οποίο παλεύουμε είναι να έχουμε ιδιοκτησία και χώρο μέσα στον οποίο να κάνουμε αυτά τα πράγματα. Αυτή ήταν λοιπόν η φύση της συζήτησης που εκτυλίχθηκε και μας οδήγησε στο να πούμε "Ας ξεκινήσουμε να δούμε μια σειρά από χώρους". ΓΙΑΤΙ "μη-Μοναστήρι"; Ο λόγος για τον οποίο υιοθετήσαμε το όνομα "μη-Μοναστήρι" είναι επειδή θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα χώρο που δεν έχει απαραίτητα ένα συγκεκριμένο σκοπό αλλά έναν χώρο που να έχει κατά κάποιον τρόπο πολλές χρήσεις έτσι λοιπόν, όταν σκεφτήκαμε τα διάφορα είδη χώρων που υπήρξαν ιστορικά σκεφτήκαμε το μοναστήρι γιατί τα μοναστήρια δεν είχαν ποτέ στην πραγματικότητα ένα δεδομένο σκοπό: έτσι, κατασκεύαζαν μπύρα υπήρχαν ιερά κείμενα υπήρχε προσευχή και εκκλησιασμός υπήρχε μια σειρά από διαφορετικές δραστηριότητες που διεξάγονταν μέσα σε αυτούς τους χώρους γεγονός που έμοιαζε με τον τρόπο που εμείς θέλαμε να κατασκευάσουμε έναν νέο χώρο. Κοιτάξαμε και άλλες υπάρχουσες δομές όπως τα "hackerspaces" (χώροι συνάντησης hackers) και σκεφτήκαμε ότι υπάρχει κάτι το πολύ χρήσιμο και δυνατό σε αυτού του είδους τις δομές ιδιαίτερα η εξάπλωσή τους. Αλλά ένα από τα θέματα που μας προβλημάτισαν ήταν ότι τα hackerspaces δεν έχουν απαραίτητα κάποιο αστικό ή κοινωνικό συμβόλαιο με τις κοινωνίες στις οποίες βρίσκονται και γενικά εξυπηρετούν τα άτομα, τα χόμπι τους ή τα προσωπικά τους σχέδια και τέτοιου είδους πράγματα. Έτσι, το μοναστήρι φάνηκε ένα ενδιαφέρον μοντέλο επειδή είχε την ίδια κάθετη προσέγγιση που έχουν τα hackerspaces αλλά επίσης διαθέτει αυτό το είδος του κοινωνικού συμβολαίου και την αλληλεπίδραση με την κοινωνία στην οποία βρίσκεται. Αφού επινοήσαμε ως ομάδα αυτό τον όρο αν αρχίσει κανείς να βλέπει ποιες ήταν οι δραστηριότητες στα μοναστήρια στις αρχές του 7ου η 8ου αιώνα αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι ο όρος ίσως θα έπρεπε να είναι Ξανά-μοναστήρι, επειδή η συνδρομή των μοναχών και της μοναστικής ζωής στις κοινωνίες στο επίπεδο του χτισίματος υποδομών και σε τέτοιου είδους θέματα αποτελούν στην πραγματικότητα ένα μεγάλο κομμάτι αυτών που επιχειρούμε και εμείς να κάνουμε ΠΩΣ Η ΙΔΕΑ ΕΓΙΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ; Έτσι λοιπόν, μετά την πρώτη συνεδρίαση η ιδέα αδυνατούσε να προχωρήσει και δεν καταφέραμε να την προχωρήσουμε αρκετά και συνεχίσαμε να συζητάμε να γράφουμε κείμενα, να προσπαθούμε και να σκεφτόμαστε: πως υλοποιούμε κάτι τέτοιο; και πριν την 2η συνεδρίαση το Δεκέμβριο του προηγούμενου χρόνου καθίσαμε όλοι μαζί και είπαμε "Απ όλα τα πράγματα για τα οποία έχουμε συζητήσει αυτό είναι το σχέδιο στο οποίο είμαστε όλοι περισσότερο αφοσιωμένοι". Και μέσα σε 3 μέρες δουλέψαμε όλοι μαζί για να τυποποιήσουμε κάποιες από τις δομές σχετικά με το πως θα μπορούσε να μοιάζει ο χώρος. Αξιοποιήσαμε τη μεταφορά του μοναστηριού, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε για πως θα διαμορφώνονταν οι μοναστικές αρχές στο δικό μας πλαίσιο φτιάξαμε την ιστοσελίδα, δημιουργήσαμε το σήμα απευθύναμε ένα αρχικό κάλεσμα για αιτήσεις που ρωτούσαν αρκετές δύσκολες και πολύπλοκες ερωτήσεις σε όποιον ήθελε να κάνει αίτηση και αυτό γιατί αντιληφθήκαμε ότι το να συμμετέχει κανείς σε κάτι τέτοιο ήταν μια ισχυρή δέσμευση για τον ίδιο. 5-6 edgeryders(καβαλάρηδες των ορίων) δέχτηκαν την πρόκληση και είπαν "ναι δεσμεύομαι απόλυτα σε αυτό το σχέδιο το οποίο θα εγκαθιδρύσουμε κάπου" Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι έχουμε τον Alberto Cottica, που είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη των Edgeryders ο οποίος εργαζόταν στο σχέδιο Μαδέρα 2019 στην προσπάθεια να γινει η Μαδέρα Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2019, μόνο μέσα σε αυτό το πλαίσιο είχαμε την ευκαιρία να προσφέρουμε την ιδέα μας σαν ένα πιθανό μοντέλο και η Μαδέρα ενδιαφέρθηκε και είπε το ναι και κάπως έτσι, για λόγους αναγκαιότητας υλοποίησης του σχεδίου καταλήξαμε στη Μαδέρα Όμως νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να βλέπεις, ειδικά όταν ήρθα εδώ την πρώτη φορά ότι είναι ένα απίστευτο μέρος τόσο που δεν μπορείς να το περιγράψεις με λόγια στους άλλους και η γεναιοδωρία και ο τρόπος με τον οποίο η κοινωνία εδω αλληλεπέδρασε μαζί μας το κάνει να φαίνεται σα να μήν μπορούσε να ξεκινήσει σε κανένα άλλο μέρος εκτός από εδώ ΠΟΥ ΕΣΤΙΑΖΕΙ το μη-Μοναστήρι; Εξ αρχής οι Edgeryders αναπτύχθηκαν μέσα σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο έτσι το μη-Μοναστήρι έχει κάποια πολιτική κλίση. Αλλά εστιάζει πολύ περισσότερο στο να δημιουργήσει ένα πρότυπο που μπορεί να δημιουργήσει εκφραστικότητα και μπορεί να δημιουργήσει έναν ασφαλή χώρο μέσα στον οποίο να αρθρωθεί αυτή η εκφραστικότητα. Αλλά αυτή τη στιγμή υπάρχουν μια σειρά από προβλήματα που το μη-Μοναστήρι, κατά κάποιο τρόπο, έχει δημιουργηθεί για να επιλύει συνδυάζοντάς τα. Τα 3 πρωταρχικά ζητήματα στα οποία επικεντρώνεται το μη-Μοναστήρι είναι -η υψηλή ανεργία, ειδικά για το κομμάτι των ειδικευμένων ανθρώπων που είναι απόφοιτοι Πανεπιστημίων -ένα αρκετά μεγάλο αχρησιμοποίητο απόθεμα κατοικιών και εμπορευμάτων σε όλη την Ευρώπη -και με την επίθεση λιτότητας που παρατηρούμε την μείωση των κρατικών υπηρεσιών πρόνοιας και την ανάγκη να καλύψουμε το κενό αν θέλουμε να συνεχίσουμε. Έπειτα, υπάρχουν ακόμη 2 ζητήματα που είναι λιγότερο πρωταρχικά και αυτά είναι -η φυγή των "μυαλών" από τις μικρές και μεγάλες πόλεις για τις πρωτεύουσες. Υπάρχει η λαχτάρα να αναστρέψουμε αυτό το γεγονός με κάποιο τρόπο και το μη-Μοναστήρι είναι ένα ιδανικό μοντέλο γι αυτή τη δουλειά που μπορεί να δημιουργηθεί μόνο στο πλαίσιο των μικρών πόλεων και ποτέ στις πρωτεύουσες επειδή απλά αυτές δεν είναι κατάλληλες. -Το τελευταίο πράγμα εστιάζει ιδιαίτερα στο να δημιουργήσει ελαστικές διαδικασίες, υποδομές, και τρόπους εργασίας που μπορούν να είναι βιώσιμοι στην πραγματικότητα της σημερινής και των μελλοντικών κρίσεων. Νομίζω ότι αυτά τα πράγματα είναι θεμελειώδη για το τι πραγματικά είναι το μη-Μοναστήρι. ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΔΩ ΣΤΗ ΜΑΔΕΡΑ; ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ μη-Μοναστήρι; Το σχέδιο για το μη-Μοναστήρι είναι μια αρκετά βαριά υπόθεση γιατί σε αυτό δεν έχουν χρησιμοποιηθεί χρήματα. Οι Edgeryders είναι ήδη ένα επισφαλώς κατανεμημένο δίκτυο ανθρώπων. Στο δεύτερο συνέδριο, όταν ήδη ξέραμε ότι πρόκειται να το κάνουμε βγήκα μπροστά και είπα ότι θα διευκόλυνα και θα διοικούσα το σχέδιο αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι θα ήμουν με οποιονδήποτε τρόπο ο μοναδικός του ιδιοκτήτης ή οτι έπρεπε να πάρω συγκεκριμένες αποφάσεις και προσπάθησα να διαχωρίσω τον εαυτό μου το δυνατόν περισσότερο από αυτή τη διαδικασία Λοιπόν, αυτή είναι ίσως η πρώτη πραγματική ευκαιρία από εκείνη τη στιγμή να βρεθούμε όλοι μαζί ξανά σαν κοινότητα και να αλληλοτροφοδοτηθούμε με όλα αυτά τα πράγματα που σκεφτόματε, τα οποία δύσκολα περιγράφονται μέσω του διαδικτύου, από εκείνο το συνέδριο του περασμένου Δεκεμβρίου ώστε να σταθεροποιήσουμε το ποιες είναι οι προκλήσεις, να ανοίξουμε τρύπες στο υπάρχον μοντέλο και να βρούμε τον τρόπο πώς θα κάνουμε κάτι σαν αυτό αποτελεσματικό μέσα σε 4 μήνες γιατί στην πραγματικότητα είναι απλά ένα πρότυπο και άρα υπάρχουν πολλά να οικοδομήσουμε και να κατασκευάσουμε και να συμφωνήσουμε πριν εμφανιστούμε εδώ τον Φεβρουάριο. Τα θέματα που που πρέπει να προχωρήσουμε είναι να θεσπίσουμε πιο καθαρούς ρόλους για τους ανθρώπους που έκαναν το βήμα να εμπλακούν στο σχέδιο να αποδεχτούμε μια σειρά αιτήσεων που κατατέθηκαν και πληρούν τα κριτήρια που θέσαμε σχετικά με τις προκλήσεις που υπάρχουν στη Μαδέρα και επίσης νομίζω οτι αυτό που προέκυψε το τελευταίο 24ωρο είναι η ανάγκη να κρατήσουμε αυτό το κτήριο ζωντανό από τώρα ως τον Φεβρουάριο. Υπάρχουν μια σειρά από άλλα πράγματα που πρέπει να γίνουν αλλά θα έλεγα ότι ίσως αυτή είναι η λίστα των πρωτεραιοτήτων. .