1
00:00:00,000 --> 00:00:02,983
ฉันเคยฝันร้าย

2
00:00:03,007 --> 00:00:06,908
ว่ายืนอยู่กลางทุ่งร้าง
ที่เต็มไปด้วยทุ่นระเบิด

3
00:00:07,571 --> 00:00:10,036
ในชีวิตจริง ฉันชอบการเดินเขา

4
00:00:10,060 --> 00:00:13,729
แต่ทุกครั้งที่ฉันอยากออกไปไต่เขา
ฉันจะรู้สึกหวั่นใจ

5
00:00:14,327 --> 00:00:16,851
ฉันมักจะมีความคิดอยู่ในใจลึกๆ

6
00:00:16,875 --> 00:00:18,389
ว่าฉันอาจต้องเสียแขนขา

7
00:00:19,402 --> 00:00:22,101
ความกลัวฝังลึกนี้
เริ่มต้นขึ้นเมื่อ 10 ปีก่อน

8
00:00:22,125 --> 00:00:25,423
หลังจากที่ฉันได้พบกับ โมฮัมเมด
ผู้รอดชีวิตจากระเบิดลูกปราย

9
00:00:25,447 --> 00:00:29,383
ในฤดูร้อนปี ค.ศ. 2006 จาก
สงครามอิสราเอล-ฮิซบอลเลาะห์ในเลบานอน

10
00:00:30,303 --> 00:00:33,557
โมฮัมเมดก็เหมือนกับ
ผู้รอดชีวิตคนอื่นๆ ทั่วโลก


11
00:00:33,581 --> 00:00:38,568
ที่ต้องใช้ชีวิตอยู่กับผลกระทบอันโหดร้าย
ของระเบิดลูกปราย

12
00:00:38,592 --> 00:00:40,184
อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

13
00:00:41,122 --> 00:00:43,761
เมื่อความขัดแย้งที่กินเวลาหนึ่งเดือน
เริ่มขึ้นในเลบานอน

14
00:00:43,785 --> 00:00:47,098
ฉันยังคงทำงานให้กับ
สำนักข่าว AFP ในปารีส

15
00:00:47,837 --> 00:00:50,439
ฉันจำได้ว่าฉันไม่สามารถ
ละสายตาจากจอภาพได้เลย

16
00:00:50,463 --> 00:00:52,648
เพราะมัวแต่คอยติดตามข่าวสารด้วยความกังวล

17
00:00:53,155 --> 00:00:54,838
ฉันอยากให้ตัวเองแน่ใจ

18
00:00:54,862 --> 00:00:57,741
ว่าระเบิดที่ตกลงมานั้น
ไม่โดนบ้านของพ่อแม่

19
00:00:58,773 --> 00:01:02,311
เมื่อฉันได้รับมอบหมายให้มา
กรุงเบรุตเพื่อทำข่าวสงครามนี้

20
00:01:02,335 --> 00:01:04,803
ฉันก็รู้สึกโล่งอกที่ได้พบ
กับครอบครัวของฉันอีกครั้ง

21
00:01:04,827 --> 00:01:07,950
หลังจากที่พวกเขาหาทางหลบหนี
จากทางตอนใต้ของเลบานอนได้สำเร็จ

22
00:01:08,744 --> 00:01:10,543
ในวันที่สงครามสิ้นสุดลง

23
00:01:10,567 --> 00:01:12,718
ฉันจำได้ว่าฉันเห็นภาพนี้

24
00:01:12,742 --> 00:01:14,185
ภาพของถนนสายต่าง ๆ ที่ถูกปิด

25
00:01:14,209 --> 00:01:18,338
และภาพของผู้พลัดถิ่นที่ต่างรีบพากัน
มุ่งลงใต้ กลับสู่ถิ่นที่อยู่ของพวกเขา

26
00:01:18,362 --> 00:01:20,457
โดยไม่สนว่าจะต้องพบกับอะไรบ้าง

27
00:01:21,374 --> 00:01:24,444
มีการประเมินว่ามีลูกระเบิดขนาดเล็ก
ประมาณสี่ล้านลูก

28
00:01:24,468 --> 00:01:28,104
กระจัดกระจายอยู่ในเลบานอน
ตลอดช่วงความขัดแย้ง 34 วัน

29
00:01:30,462 --> 00:01:34,001
โมฮัมเมดเสียขาทั้งสองข้าง
ในสัปดาห์สุดท้ายของความขัดแย้งนั้น

30
00:01:34,826 --> 00:01:37,877
และการที่เขาอาศัยอยู่ห่างไปห้านาที
หากขับรถจากบ้านพ่อแม่ฉัน

31
00:01:37,901 --> 00:01:40,656
ทำให้การตามเก็บข้อมูลเขา
ตลอดเวลาหลายปีทำได้โดยง่าย

32
00:01:40,680 --> 00:01:43,660
จนถึงตอนนี้ก็นับเป็นเวลา 10 ปีแล้ว
ตั้งแต่ที่เราได้พบกัน

33
00:01:44,309 --> 00:01:45,860
ฉันมองเห็นเด็กผู้ชาย

34
00:01:45,884 --> 00:01:49,764
ที่ต้องทนรับความบอบช้ำ
ทั้งทางร่างกายและจิตใจ

35
00:01:50,277 --> 00:01:53,609
ฉันมองเห็นเด็กวัยรุ่นที่พยายาม
ชวนให้เพื่อน ๆ สักลาย

36
00:01:53,633 --> 00:01:56,186
เพื่อแลกกับเงินเพียงห้าดอลล่าร์ต่อครั้ง

37
00:01:57,170 --> 00:02:01,313
และฉันก็รู้จักชายตกงาน
ผู้ใช้เวลาเล่นอินเทอร์เน็ตเป็นชั่วโมง

38
00:02:01,337 --> 00:02:04,430
เพราะพยายามทำความรู้จักผู้หญิงสักคน
ที่อาจเป็นแฟนเขาได้

39
00:02:05,408 --> 00:02:08,922
ชะตากรรมและผลกระทบ
จากการเสียขาของเขา

40
00:02:08,946 --> 00:02:10,943
คือความจริงที่เขาต้องประสบ
อยู่ทุกวันในตอนนี้

41
00:02:11,578 --> 00:02:13,967
ผู้รอดชีวิตที่บอบช้ำจากระเบิดอย่างโมฮัมเมด

42
00:02:13,991 --> 00:02:17,444
ต้องรับมือกับรายละเอียดมากมาย
ที่พวกเราไม่เคยรับรู้

43
00:02:17,817 --> 00:02:18,993
ใครจะคิดบ้างล่ะ

44
00:02:19,017 --> 00:02:21,752
ว่ากิจวัตรประจำวันทั้งหลายที่เราทำ
หรือกระทำโดยไม่คิดอะไร

45
00:02:21,776 --> 00:02:26,029
อย่างเช่นการไปเที่ยวทะเลหรือ
แม้กระทั่งการหยิบของจากพื้น

46
00:02:26,053 --> 00:02:29,077
จะสามารถกลายเป็นต้นกำเนิดของ
ความเครียดและความวิตกกังวลได้

47
00:02:29,886 --> 00:02:32,197
และนั่นก็คือสิ่งที่เกิดขึ้นกับ
โมฮัมเมดในท้ายที่สุด

48
00:02:32,221 --> 00:02:34,963
เนื่องจากขาเทียมของเขาที่ใช้การได้จำกัด

49
00:02:36,465 --> 00:02:40,135
เมื่อสิบปีก่อน ฉันไม่รู้เลย
ว่าระเบิดลูกปรายคืออะไร

50
00:02:40,159 --> 00:02:42,447
รวมถึงไม่รู้ถึงผลกระทบอันน่ากลัวของมัน

51
00:02:42,835 --> 00:02:45,272
ฉันรู้แค่ว่าอาวุธที่จู่โจมโดย
ไม่เลือกเป้าหมายนี้ถูกใช้

52
00:02:45,296 --> 00:02:46,811
ในหลายพื้นที่ทั่วโลก

53
00:02:46,835 --> 00:02:49,107
และคอยปลิดชีวิตของผู้คนอยู่ทุกวี่วัน

54
00:02:49,131 --> 00:02:52,170
โดยไม่มีการแบ่งแยก
ว่านี่คือเป้าหมายทางทหาร

55
00:02:52,194 --> 00:02:53,366
หรือเป็นเพียงเด็กคนหนึ่ง

56
00:02:54,141 --> 00:02:55,982
ฉันถามตัวเองอย่างไร้เดียงสาว่า

57
00:02:56,006 --> 00:02:59,385
"ว่าแต่ว่าจริงๆ แล้วใครกันล่ะ 
ที่เป็นคนสร้างอาวุธพวกนี้?

58
00:02:59,847 --> 00:03:01,200
แล้วสร้างไปเพื่ออะไร"

59
00:03:01,687 --> 00:03:04,155
ดิฉันขออธิบายก่อนว่า
ระเบิดลูกปรายคืออะไร

60
00:03:04,179 --> 00:03:07,353
มันคือกระบอกขนาดใหญ่
ที่บรรจุระเบิดลูกเล็ก ๆ

61
00:03:07,377 --> 00:03:09,040
เมื่อมันถูกทิ้งลงมาจากด้านบน

62
00:03:09,064 --> 00:03:13,164
มันก็จะเปิดออกเมื่ออยู่กลางอากาศ
เพื่อปล่อยระเบิดเล็ก ๆ นับร้อยลูก

63
00:03:13,632 --> 00:03:15,750
พวกมันกระจายตัวออกเป็นพื้นที่กว้าง

64
00:03:15,774 --> 00:03:16,927
และเมื่อตกถึงพื้น

65
00:03:16,951 --> 00:03:18,634
หลายลูกกลับไม่ยอมระเบิด

66
00:03:19,348 --> 00:03:22,569
เจ้าพวกนี้เองในท้ายที่สุด
กลับกลายเป็นเหมือนทุ่นระเบิด

67
00:03:22,593 --> 00:03:23,826
ที่นอนรอนิ่ง ๆ บนพื้นดิน

68
00:03:23,850 --> 00:03:25,821
รอเป้าหมายต่อไปของมัน

69
00:03:26,560 --> 00:03:29,014
หากมีใครมาเหยียบเข้าโดยบังเอิญ

70
00:03:29,038 --> 00:03:30,196
หรือหยิบพวกมันขึ้นมา

71
00:03:30,220 --> 00:03:31,678
พวกมันก็ยังสามารถระเบิดได้

72
00:03:32,283 --> 00:03:35,166
อาวุธเหล่านี้แทบจะคาดการณ์ไม่ได้เลย

73
00:03:35,190 --> 00:03:37,219
ซึ่งทำให้อันตรายนั้นมีมากขึ้นไปอีก

74
00:03:37,243 --> 00:03:40,342
วันหนึ่ง ชาวนาคนหนึ่งอาจทำงาน
บนที่ดินของเขาไปตามปกติ

75
00:03:40,366 --> 00:03:44,321
พอมาอีกวันหนึ่ง เขาอาจก่อไฟ
หรือเผากิ่งไม้

76
00:03:44,345 --> 00:03:48,135
แล้วระเบิดลูกเล็กที่อยู่ใกล้ ๆ เขา
ก็อาจระเบิดขึ้นได้เพราะความร้อน

77
00:03:48,762 --> 00:03:52,311
ปัญหาก็คือ เด็ก ๆ มักเข้าใจผิด
ว่าลูกระเบิดเหล่านั้นเป็นของเล่น

78
00:03:52,335 --> 00:03:55,686
เพราะพวกมันอาจดูเหมือน
ลูกเด้งหรือกระป๋องน้ำอัดลม

79
00:03:56,943 --> 00:03:58,809
ด้วยความที่เป็นช่างภาพสารคดี

80
00:03:58,833 --> 00:04:02,972
ฉันตัดสินใจกลับไปเลบานอนในไม่กี่เดือนถัดมา
หลังจากที่ความขัดแยังสิ้นสุดลง

81
00:04:02,996 --> 00:04:04,969
เพื่อไปพบกับผู้รอดชีวิตจากระเบิดลูกปราย

82
00:04:04,993 --> 00:04:06,144
และฉันก็ได้พบอยู่สองสามคน

83
00:04:06,168 --> 00:04:07,741
ฮัสเซน และราชชา

84
00:04:07,765 --> 00:04:09,766
ผู้ที่สูญเสียขาเพราะระเบิดเล็กๆ เหล่านั้น

85
00:04:10,143 --> 00:04:14,359
เรื่องราวของพวกเขาคล้ายคลึงกับเรื่องราว
ของเด็กคนอื่น ๆ มากมายทั่วโลก

86
00:04:14,383 --> 00:04:17,432
และเป็นหลักฐานที่ชี้ให้เห็นถึง
นัยยะซ่อนเร้นอันน่ากลัว

87
00:04:17,456 --> 00:04:20,286
ของการใช้อาวุธประเภทนี้อย่างต่อเนื่อง

88
00:04:21,332 --> 00:04:24,917
นั่นคือตอนที่ฉันพบโมฮัมเมด
ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2007

89
00:04:25,427 --> 00:04:26,707
ตอนนั้นเขาอายุ 11 ปี

90
00:04:26,731 --> 00:04:30,245
และเป็นเวลา 4 เดือนพอดีหลังจากที่
เขาประสบอุบัติเหตุ

91
00:04:30,777 --> 00:04:31,928
เมื่อฉันเห็นเขาครั้งแรก

92
00:04:31,952 --> 00:04:34,071
เขากำลังทำกายภาพบำบัดอยู่อย่างเจ็บปวด

93
00:04:34,095 --> 00:04:36,071
เพื่อให้ฟื้นตัวจากบาดแผล

94
00:04:36,547 --> 00:04:38,819
ด้วยสภาพจิตใจที่ยังช็อคอยู่ในวัยนั้น

95
00:04:38,843 --> 00:04:42,337
โมฮัมเมดต้องพยายามอย่างหนัก
ในการทำความคุ้นเคยกับร่างกายใหม่ของเขา

96
00:04:42,650 --> 00:04:46,960
บางครั้งเขาตื่นขึ้นกลางดึกเพราะอยาก
เกาเท้าของเขาที่สูญเสียไป

97
00:04:48,187 --> 00:04:51,876
สิ่งที่ทำให้ฉันสนใจเรื่องของเขามากยิ่งขึ้น
ก็คือความเข้าใจของฉันที่เกิดขึ้นในตอนนั้น

98
00:04:51,900 --> 00:04:55,466
ถึงความยากลำบากที่โมฮัมเมด
มีแนวโน้มที่จะต้องเจอต่อไปในอนาคต

99
00:04:55,997 --> 00:04:59,322
ความเข้าใจที่ว่าความเจ็บปวดที่เขาได้รับ
ขณะกำลังปรับตัวเข้ากับอาการบาดเจ็บ

100
00:04:59,346 --> 00:05:01,016
ในวัย 11 ปีนั้น

101
00:05:01,040 --> 00:05:02,656
จะทวีคูณขึ้นอีกหลายเท่าตัว

102
00:05:03,771 --> 00:05:05,361
แม้แต่ตอนที่เขายังไม่พิการ

103
00:05:05,385 --> 00:05:07,602
ชีวิตของโมฮัมเมดก็ยากลำบากอยู่แล้ว

104
00:05:07,626 --> 00:05:10,906
เขาเกิดในค่ายราชิดีฮ์ที่มีไว้
สำหรับผู้ลี้ภัยชาวปาเลสไตน์

105
00:05:10,930 --> 00:05:13,079
และที่นี่ก็ยังเป็นที่ที่
เขาอยู่จนถึงทุกวันนี้

106
00:05:13,103 --> 00:05:16,825
เลบานอนมีผู้ลี้ภัยชาวปาเลสไตน์
ประมาณ 400,000 คน

107
00:05:16,849 --> 00:05:19,147
และพวกเขาต้องทนทุกข์
จากกฎหมายที่เลือกปฏิบัติ

108
00:05:19,662 --> 00:05:22,235
พวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้ทำงาน
ในหน่วยงานภาครัฐ

109
00:05:22,259 --> 00:05:24,242
หรือทำงานในบางสายอาชีพ

110
00:05:24,266 --> 00:05:27,254
และไม่มีสิทธิ์ในการครอบครอง
ทรัพย์สินของตนเอง

111
00:05:27,278 --> 00:05:28,533
นี่เป็นหนึ่งในหลายๆ เหตุผล

112
00:05:28,557 --> 00:05:31,300
ที่ทำไมโมฮัมเมดถึงไม่เสียใจเลย
ที่ลาออกจากโรงเรียน

113
00:05:31,324 --> 00:05:32,996
ทันทีหลังจากที่ประสบอุบัติเหตุ

114
00:05:33,397 --> 00:05:36,936
เขาบอกว่า "จะมีวุฒิ
จากมหาวิทยาลัยไปทำไมล่ะ

115
00:05:36,960 --> 00:05:39,123
ถ้าผมไม่สามารถหางานอะไรได้เลย"

116
00:05:41,046 --> 00:05:45,260
การใช้ระเบิดลูกปรายนั้นก่อให้เกิด
วงจรอันเลวร้ายที่ส่งผลต่อชุมชนต่าง ๆ

117
00:05:45,284 --> 00:05:47,969
และไม่ใช่แค่กระทบชีวิตของเหยื่อ
เพียงอย่างเดียว

118
00:05:47,993 --> 00:05:51,808
หลายคนที่ได้รับบาดเจ็บจากอาวุธชนิดนี้
ต้องลาออกจากโรงเรียน

119
00:05:51,832 --> 00:05:54,269
หางานทำไม่ได้หรือตกงาน

120
00:05:54,293 --> 00:05:57,490
ซึ่งส่งผลให้สูญเสียความสามารถ
ในการหาเลี้ยงครอบครัว

121
00:05:57,887 --> 00:06:01,214
นี่ยังไม่รวมถึงความเจ็บปวด
ทางกายภาพที่เกิดขึ้นต่อเนื่อง

122
00:06:01,238 --> 00:06:04,343
และการประสบกับความรู้สึกแปลกแยก

123
00:06:05,512 --> 00:06:08,600
อาวุธเหล่านี้ส่งผลกระทบต่อ
คนยากไร้ที่สุดในหมู่คนยากจน

124
00:06:08,624 --> 00:06:11,503
ค่ารักษาพยาบาลที่สูงนั้น
เป็นภาระหนักของครอบครัว

125
00:06:11,884 --> 00:06:14,931
พวกเขาลงเอยด้วยการพึ่งพา
หน่วยงานเพื่อมนุษยชน

126
00:06:14,955 --> 00:06:17,484
ซึ่งไม่เพียงพอและไม่ยั่งยืน

127
00:06:17,508 --> 00:06:21,150
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการบาดเจ็บ
ที่ต้องการการสนับสนุนตลอดชีวิต

128
00:06:21,704 --> 00:06:23,542
สิบปีต่อมาหลังจากอาการบาดเจ็บของโมฮัมเมด

129
00:06:23,566 --> 00:06:27,285
เขาก็ยังคงไม่มีเงินเพื่อ
ซื้อขาเทียมที่ดีพอ

130
00:06:27,856 --> 00:06:29,661
เขาเดินแต่ละก้าวด้วยความระมัดระวังมาก

131
00:06:29,685 --> 00:06:31,703
เนื่องจากการล้มอยู่สองสามครั้ง
ในช่วงหลายปีนั้น

132
00:06:31,727 --> 00:06:34,147
ทำให้เขาอับอายต่อหน้าเพื่อนฝูง

133
00:06:35,218 --> 00:06:37,297
เขาเล่นมุกว่าไหน ๆ เขาก็ไม่มีขาแล้ว

134
00:06:37,321 --> 00:06:39,977
บางวันเขาก็เลยพยายามเดินด้วยมือแทน

135
00:06:41,054 --> 00:06:44,412
หนึ่งในผลกระทบที่เลวร้ายที่สุด
ของอาวุธชนิดนี้ที่ไม่อาจมองเห็น

136
00:06:44,436 --> 00:06:46,988
ก็คือแผลเป็นทางจิตใจที่เกิดขึ้น

137
00:06:47,348 --> 00:06:49,664
จากรายงานทางการแพทย์
ของโมฮัมเมดในช่วงแรกนั้น

138
00:06:49,688 --> 00:06:52,731
เขาถูกวินิจฉัยว่ามีสัญญาณของ
โรคเครียดที่เกิดหลังเหตุการณ์ร้ายแรง

139
00:06:52,755 --> 00:06:57,987
เขาต้องเผชิญกับความวิตกกังวล
ความเบื่ออาหาร อาการนอนไม่หลับ

140
00:06:58,011 --> 00:07:00,422
และแสดงออกถึงสัญญาณของความเกรี้ยวกราด

141
00:07:01,197 --> 00:07:05,811
ความจริงก็คือโมฮัมเมดนั้นไม่เคยได้รับ
ความช่วยเหลือที่เหมาะสมที่จะช่วยให้หายดี

142
00:07:06,271 --> 00:07:10,487
ความหมกมุ่นของเขาในตอนนี้ก็คือการออกไปจาก
เลบานอนไม่ว่าจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตาม

143
00:07:10,511 --> 00:07:13,376
แม้ว่ามันจะหมายถึงการเดินทางที่อันตราย

144
00:07:13,400 --> 00:07:17,979
ร่วมไปกับผู้อพยพคนอื่น ๆ ที่ล่องลอย
ไปสู่ยุโรปทางทะเลเมดิเตอร์เรเนียน

145
00:07:19,034 --> 00:07:21,295
ถึงแม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าเสี่ยงแค่ไหน

146
00:07:21,319 --> 00:07:24,439
เขาก็ยังพูดว่า "หากผมต้องตายระหว่างทาง

147
00:07:24,463 --> 00:07:25,723
นั่นก็ไม่เป็นไร"

148
00:07:25,747 --> 00:07:28,863
สำหรับโมฮัมเมด การอยู่ที่นี่ก็
เหมือนเขาตายไปแล้วอยู่ดี

149
00:07:30,294 --> 00:07:33,302
ระเบิดลูกปรายนั้นเป็นปัญหาระดับโลก

150
00:07:33,326 --> 00:07:37,987
เพราะมันจะยังคอยทำลาย
และทำร้ายชุมชนและสังคมทั้งหมด

151
00:07:38,011 --> 00:07:39,714
ต่อไปอีกหลายชั่วอายุคน

152
00:07:40,618 --> 00:07:44,132
ในการสัมภาษณ์ออนไลน์กับผู้อำนวยการ
ไมนส์แอดไวซอรี่กรุ๊ป (Mine Advisory Group)

153
00:07:44,156 --> 00:07:45,307
เจมี่ แฟรงคลิน

154
00:07:45,331 --> 00:07:46,487
เขากล่าวว่า

155
00:07:46,511 --> 00:07:51,063
"กองกำลังสหรัฐฯ ทิ้งระเบิดเล็ก ๆ พวกนี้
กว่าสองล้านลูกลงในลาว

156
00:07:51,570 --> 00:07:54,255
หากพวกเขาไม่สามารถหาเป้าหมายในเวียดนามได้

157
00:07:54,279 --> 00:07:58,576
ก็จะมีพื้นที่จุดต่าง ๆ ในลาว
ที่เครื่องบินจะปลดระเบิดทิ้ง

158
00:07:58,600 --> 00:08:00,595
ก่อนที่จะบินกลับฐาน

159
00:08:00,619 --> 00:08:03,656
เนื่องจากเป็นเรื่องอันตรายมาก
หากลงจอดโดยที่ยังขนระเบิดอยู่

160
00:08:04,653 --> 00:08:07,415
จากข้อมูลของ
คณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ

161
00:08:07,439 --> 00:08:10,795
เฉพาะแค่ลาว ซึ่งเป็นหนึ่งในประเทศ
ที่ยากจนที่สุดในโลก

162
00:08:10,819 --> 00:08:15,632
ยังคงเหลือระเบิดเล็ก ๆ ที่ยังไม่ระเบิด
อยู่ประมาณ 9 ถึง 27 ล้านลูก

163
00:08:16,238 --> 00:08:21,171
มีคนประมาณ 11,000 คนเสียชีวิต
หรือได้รับบาดเจ็บนับตั้งแต่ปี ค.ศ. 1973

164
00:08:22,691 --> 00:08:27,579
อาวุธสังหารชนิดนี้ถูกใช้โดยรัฐมากกว่า 
20 รัฐ ในช่วงที่มีการขัดกันด้วยอาวุธ

165
00:08:27,603 --> 00:08:29,761
ในประเทศมากกว่า 35 ประเทศ

166
00:08:29,785 --> 00:08:33,213
เช่น ยูเครน อิรัก และซูดาน

167
00:08:34,403 --> 00:08:38,689
จนถึงตอนนี้ ประเทศกว่า 119 ประเทศ
ได้เข้าร่วมทำสนธิสัญญาระหว่างประเทศ

168
00:08:38,713 --> 00:08:40,424
ที่สั่งห้ามการใช้ระเบิดลูกปราย

169
00:08:40,448 --> 00:08:43,487
ซึ่งมีชื่อเรียกอย่างเป็นทางการว่า
อนุสัญญาว่าด้วยระเบิดลูกปราย

170
00:08:44,417 --> 00:08:47,867
แต่ว่าผู้ผลิตระเบิดลูกปราย
รายใหญ่ที่สุดบางราย

171
00:08:47,891 --> 00:08:51,230
อย่างเช่น สหรัฐอเมริกา 
รัสเซีย และจีน

172
00:08:51,254 --> 00:08:53,724
ยังคงไม่เข้าร่วมสนธิสัญญาช่วยชีวิตนี้

173
00:08:53,748 --> 00:08:55,685
และดำเนินการผลิตพวกมันต่อไป

174
00:08:55,709 --> 00:08:58,528
รักษาสิทธิ์ในการผลิต
พวกมันต่อไปในอนาคต

175
00:08:58,552 --> 00:09:01,278
เก็บอาวุธอันตรายพวกนั้น
ไว้ในคลังแสงของพวกเขา

176
00:09:01,302 --> 00:09:04,490
และเป็นไปได้ว่าอาจจะ
นำมันมาใช้ในอนาคตอีกด้วย

177
00:09:05,520 --> 00:09:09,712
มีรายงานว่าระเบิดลูกปรายนั้น
ถูกใช้ล่าสุด

178
00:09:09,736 --> 00:09:13,123
ในความขัดแย้งที่ยังเกิดขึ้นอยู่
ในเยเมนและซีเรีย

179
00:09:14,122 --> 00:09:16,885
จากข้อมูลวิจัยด้าน
การลงทุนทั่วโลก

180
00:09:16,909 --> 00:09:18,535
ในกลุ่มผู้ผลิตระเบิดลูกปราย

181
00:09:18,559 --> 00:09:20,642
ที่จัดทำโดย Pax องค์กรนอกภาครัฐ
ของเนเธอร์แลนด์

182
00:09:21,380 --> 00:09:25,256
สถาบันการเงินเหล่านี้ลงทุน
เป็นพันล้านดอลล่าร์สหรัฐ

183
00:09:25,280 --> 00:09:28,063
ไปกับบริษัทที่ผลิตระเบิดลูกปราย

184
00:09:28,660 --> 00:09:32,508
สถาบันส่วนใหญ่เหล่านี้
ตั้งอยู่ในประเทศ

185
00:09:32,532 --> 00:09:36,053
ที่ยังไม่ได้ลงนามใน
อนุสัญญาว่าด้วยระเบิดลูกปราย

186
00:09:37,114 --> 00:09:39,141
กลับมาเรื่องของโมฮัมเมด

187
00:09:39,165 --> 00:09:42,815
หนึ่งในงานไม่กี่อย่างที่เขาทำได้
ก็คือการเก็บมะนาว

188
00:09:43,505 --> 00:09:47,067
เมื่อฉันถามเขาว่าทำงานในทุ่งนั้น
ปลอดภัยไหม เขาตอบว่า

189
00:09:47,091 --> 00:09:48,300
"ผมไม่แน่ใจ"

190
00:09:49,021 --> 00:09:53,691
งานวิจัยชี้ว่าระเบิดลูกปราย
มักปะปนในพื้นที่

191
00:09:53,715 --> 00:09:56,957
ที่การทำการเกษตรเป็นแหล่งรายได้หลัก

192
00:09:58,014 --> 00:10:00,890
จากงานวิจัยของ แฮนดิแคปส์อินเตอร์เนชันแนล

193
00:10:00,914 --> 00:10:06,892
98 เปอร์เซ็นต์ของผู้ที่เสียชีวิตหรือ
ได้รับบาดเจ็บจากระเบิดลูกปราย คือ พลเรือน

194
00:10:07,479 --> 00:10:10,689
ผู้เสียชีวิต 84 เปอร์เซ็นต์เป็นเพศชาย

195
00:10:11,074 --> 00:10:13,807
ในประเทศที่ผู้คนเหล่านี้
ไม่มีทางเลือกอื่น

196
00:10:13,831 --> 00:10:15,887
นอกเสียจากต้องทำงานในทุ่ง

197
00:10:15,911 --> 00:10:17,567
พวกเขาทำได้แค่ลงมือทำ

198
00:10:17,591 --> 00:10:18,823
และรับความเสี่ยงเอา

199
00:10:19,914 --> 00:10:22,982
โมฮัมเมดเป็นผู้ชายเพียงคนเดียว
ในบรรดาพี่น้องผู้หญิงสามคน

200
00:10:23,006 --> 00:10:26,332
ตามธรรมเนียมแล้วเขาต้องเป็น
คนหาเลี้ยงครอบครัว

201
00:10:26,356 --> 00:10:27,765
แต่เขากลับทำไม่ได้

202
00:10:28,117 --> 00:10:30,201
เขาเคยลองหางานอื่นๆ ทำแล้ว

203
00:10:30,225 --> 00:10:33,791
แต่เขาไม่สามารถรักษางานไว้ได้
เนื่องจากความพิการทางร่างกายของเขา

204
00:10:33,815 --> 00:10:37,280
และสภาพแวดล้อมที่ไม่เป็นมิตรนัก
กับคนที่มีความพิการ

205
00:10:37,304 --> 00:10:38,525
ซึ่งนั่นเป็นเพียงแค่ส่วนเดียว

206
00:10:39,583 --> 00:10:42,911
มันทำให้เขาเจ็บปวดมาก
เวลาที่เขาออกไปหางานทำ

207
00:10:42,935 --> 00:10:44,128
แล้วสุดท้ายก็ต้องเดินกลับมา

208
00:10:44,152 --> 00:10:46,817
พร้อมกับเศษเงินที่เขาได้รับ
เพราะความเวทนา

209
00:10:47,650 --> 00:10:50,381
เขาพูดว่า "ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อขอทาน

210
00:10:50,405 --> 00:10:52,113
ผมแค่อยากทำงานแลกกับเงิน"

211
00:10:53,764 --> 00:10:56,182
ในวันนี้ โมฮัมเมดอายุ 21 ปีแล้ว

212
00:10:56,206 --> 00:10:57,404
เขาอ่านเขียนไม่ได้

213
00:10:57,428 --> 00:11:00,497
และเขาสื่อสารด้วยข้อความเสียง

214
00:11:00,521 --> 00:11:02,274
นี่ก็คือหนึ่งในข้อความจากเขา

215
00:11:03,234 --> 00:11:08,209
(เสียง) โมฮัมเมด: (พูดภาษาอาหรับ)

216
00:11:11,325 --> 00:11:13,900
ลอร่า บุชนัค: เขาพูดว่า 
"ความฝันของผมคือการได้วิ่ง

217
00:11:13,924 --> 00:11:16,101
และผมค่อนข้างมั่นใจเลยว่า 
เมื่อผมเริ่มวิ่งแล้วนั้น

218
00:11:16,125 --> 00:11:17,635
ผมจะไม่มีวันหยุดเด็ดขาด"

219
00:11:17,659 --> 00:11:18,842
ขอบคุณค่ะ

220
00:11:18,866 --> 00:11:23,690
(เสียงปรบมือ)