1
00:00:06,457 --> 00:00:10,186
Albert Einstein ผู้มีบทบาท
ในการริเริ่มกลศาสตร์ควอนตัม

2
00:00:10,186 --> 00:00:12,585
ผ่านทฤษฏีปรากฏการโฟโตอิเล็กทริกของเขา

3
00:00:12,585 --> 00:00:16,987
แต่ยังคงขัดแย้งกันอยู่อย่างลึกๆ 
กับหลักปรัชญา

4
00:00:16,987 --> 00:00:21,325
และกระทั่งสิ่งที่พวกเราจำกันได้มากที่สุด
โดยที่เขาเป็นผู้ให้กำเนิด E=MC^2

5
00:00:21,325 --> 00:00:26,681
สิ่งสุดท้ายที่ยิ่งใหญ่ที่เขาอุทิศ
ให้วงการฟิสิกส์คือบทความในปี 1935

6
00:00:26,681 --> 00:00:31,635
ร่วมด้วยผู้ร่วมงานอายุน้อยของเขา
Boris Podolsky และ Nathan Rosen

7
00:00:31,635 --> 00:00:35,925
เป็นบทความที่แปลกประหลาดในเชิงปรัชญา
จนย่างเข้าสู่ในช่วงทศวรรษ 80

8
00:00:35,925 --> 00:00:41,871
กระดาษ EPR แผ่นนี้ ได้กลายมาเป็นศูนย์กลาง
สำหรับการเข้าใจสิ่งใหม่ๆในควอนตัมฟิสิกส์

9
00:00:41,871 --> 00:00:44,160
ด้วยการอธิบายถึงปรากฏการณ์แปลกประหลาด

10
00:00:44,160 --> 00:00:47,842
ซึ่ง ณ ตอนนี้รู้จักกันในนาม 
สถานะเกี่ยวพัน (Entangled states)

11
00:00:47,842 --> 00:00:52,023
เริ่มด้วยการพิจารณาถึงจุดกำเนิด
ที่แยกอนุภาคออกเป็น 2 ส่วน

12
00:00:52,023 --> 00:00:54,922
โดยทั้ง 2 สามารถวัดคุณสมบัติได้

13
00:00:54,922 --> 00:00:57,537
ซึ่งแต่ละส่วน วัดได้ค่าที่เป็นไปได้

14
00:00:57,537 --> 00:00:59,108
ในความน่าจะเป็นที่เท่ากัน

15
00:00:59,108 --> 00:01:01,748
สมมติ 1 กับ 0
สำหรับคุณสมบัติแรก

16
00:01:01,748 --> 00:01:03,950
และ A กับ B สำหรับอันที่สอง

17
00:01:03,950 --> 00:01:05,492
เมื่อเริ่มต้นการวัด

18
00:01:05,492 --> 00:01:09,040
ภายหลังจากการวัดของคุณสมบัติ
ที่เหมือนกัน ของอนุภาคเดียวกัน

19
00:01:09,040 --> 00:01:11,557
จะต้องให้ผลลัพธ์ที่เหมือนกัน

20
00:01:11,557 --> 00:01:13,512
ความแปลกในการเกี่ยวพันในแบบแผนนี้

21
00:01:13,512 --> 00:01:15,765
ไม่ใช่แค่สถานะของอนุภาคเพียงอย่างเดียว

22
00:01:15,765 --> 00:01:18,381
ที่ไม่สามารถรู้ได้จนกว่าจะได้รับการวัด

23
00:01:18,381 --> 00:01:21,194
แต่รวมถึงสถานะภายหลังการวัด

24
00:01:21,194 --> 00:01:24,114
ที่จะส่งผลต่ออีกอนุภาค

25
00:01:24,114 --> 00:01:26,624
ถ้าสถานะของอนุภาคแรก
คือ 1

26
00:01:26,624 --> 00:01:29,118
และวัดเหมือนเดิมด้วยวิธีแบบที่ 2

27
00:01:29,118 --> 00:01:32,472
คุณก็จะมีโอกาศ 50/50
ที่จะได้ผล A หรือ B

28
00:01:32,472 --> 00:01:34,668
แต่ถ้าวัดย้อนกลับไปยังการวัดแบบที่ 1

29
00:01:34,668 --> 00:01:37,673
คุณก็จะมีโอกาศ 50/50 ที่จะได้ 0

30
00:01:37,673 --> 00:01:41,207
แม้ว่าอนุภาคนั้นจะได้รับ
การวัดแบบที่ 1 ไปแล้วก็ตาม

31
00:01:41,207 --> 00:01:44,887
ดังนั้นการเปลี่ยนการวัด
คุณสมบัติกลับไปกลับมา

32
00:01:44,887 --> 00:01:47,426
ทำให้เกิดการสุ่มค่าใหม่

33
00:01:47,426 --> 00:01:51,077
สิ่งที่แปลกไปยิ่งกว่านั้นคือ
เมื่อสังเกตอนุภาคทั้งสอง

34
00:01:51,077 --> 00:01:53,934
มันจะให้ผลลัพธ์สุ่มออกมา

35
00:01:53,934 --> 00:01:55,266
แต่ถ้าเอาทั้งสองอนุภาคมาเทียบกัน

36
00:01:55,266 --> 00:01:59,386
คุณจะพบว่ามันสัมพันธ์กันอย่างสมบูรณ์

37
00:01:59,386 --> 00:02:02,293
ยกตัวอย่างเช่น ถ้าคุณสมบัติ
ของอนุภาคทั้งคู่เป็น 0

38
00:02:02,293 --> 00:02:04,428
ความสัมพันธ์นั้นจะยังคงอยู่

39
00:02:04,428 --> 00:02:06,946
โดยสถานะของทั้งคู่
นั้นเกี่ยวพันกัน(entangled)

40
00:02:06,946 --> 00:02:11,143
ถ้ารู้ค่าของอีกตัว
ก็จะสามารถรู้ค่าของอีกตัวได้ทันที

41
00:02:11,143 --> 00:02:15,984
แต่การเกี่ยวพันกันนี้ดูเหมือนจะขัดกับ
ทฤษฏีสัมพันธภาพที่มีชื่อเสียงของ Einstein

42
00:02:15,984 --> 00:02:19,027
เพราะไม่มีอะไรกำหนดขีดจำกัด
ของระยะทางระหว่างอนุภาค

43
00:02:19,027 --> 00:02:21,219
ถ้าคุณวัดคุณสมบัติของอนุภาคหนึ่ง
ที่นิวยอร์กตอนบ่ายโมง

44
00:02:21,219 --> 00:02:24,448
และอีกอนุภาคหนึ่งที่ซานฟรานซิสโก
ในอีกนาโนวินาทีต่อมา

45
00:02:24,448 --> 00:02:27,593
มันก็ยังคงให้ผลที่เหมือนกัน

46
00:02:27,593 --> 00:02:29,932
ยิ่งถ้าคุณสมบัติของอนุภาค
ถูกวัดเป็นค่า

47
00:02:29,932 --> 00:02:34,544
โดยที่อนุภาคตัวหนึ่งจะส่งสัญญาณ
ไปยังอีกอนุภาค

48
00:02:34,544 --> 00:02:37,390
มันจะเร็วถึง 13ล้านเท่าของความเร็วแสง

49
00:02:37,390 --> 00:02:40,741
ซึ่งตามทฤษฏีสัมพันธภาพแล้ว
มันเป็นไปไปไม่ได้

50
00:02:40,741 --> 00:02:45,812
ด้วยเหตุนี้ Einstein จึงไม่ยอมรับการเกี่ยวพัน
ราวกับเป็น "spuckafte ferwirklung,"

51
00:02:45,812 --> 00:02:48,508
หรือ ระยะทางผี

52
00:02:48,508 --> 00:02:51,176
เขาตัดสินใจว่ากลศาสตร์ควอนตัม
นั้นไม่สมบูรณ์

53
00:02:51,176 --> 00:02:55,703
เพียงใกล้เคียงกับความเป็นจริง
ในอนุภาคทั้งสอง

54
00:02:55,703 --> 00:02:59,527
มีคุณสมบัตืในตัวมันเองอยู่แล้ว
เพียงแต่เรามองไม่เห็น

55
00:02:59,527 --> 00:03:03,109
ผู้สนับสนุนดั้งเดิมของกลศาสตร์ควอนตัม
นำโดย Niels Bohr

56
00:03:03,109 --> 00:03:07,359
ยึดมั่นว่ากลศาสตร์ควอนตัมนั้น
ตั้งอยู่บนพื้นฐานความไม่แน่นอนอยู่แล้ว

57
00:03:07,359 --> 00:03:09,960
และการเกี่ยวพันนี้กำหนดให้
คุณสมบัติของอนุภาคตัวหนึ่ง

58
00:03:09,960 --> 00:03:12,827
ขึ้นกับอนุภาคอีกตัวหนึ่งที่อยู่ไกลออกไป

59
00:03:12,827 --> 00:03:15,648
กว่า 30 ปีที่วงการฟิสิกส์ยังคงอยู่
แต่หยุดชะงัก

60
00:03:15,648 --> 00:03:20,194
จนกระทั่ง John Bell ค้นพบกุญแจ
ที่จะใช้ทดสอบข้อเท็จจริงของ EPR

61
00:03:20,194 --> 00:03:24,368
จะต้องดูการเกี่ยวพันคุณสมบัติ
ความแตกต่างของทั้ง 2 อนุภาค

62
00:03:24,368 --> 00:03:29,050
ทฤษฏีค่าที่ถูกซ่อน
โดย Einstein Podolsky และ Rosen

63
00:03:29,050 --> 00:03:33,439
จำกัดอยู่แค่ว่าบ่อยแค่ไหนที่ได้ค่า
1 A หรือ B 0

64
00:03:33,439 --> 00:03:37,245
ซึ่งผลของมันก็ได้ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว

65
00:03:37,245 --> 00:03:39,613
Bell แสดงให้เห็นการเข้าใกล้
ควอนตัมอย่างแท้จริง

66
00:03:39,613 --> 00:03:42,765
ณ ตำแหน่งที่คุณสมบัติไม่ได้ถูก
กำหนดออกมาจนกว่าจะได้วัด

67
00:03:42,765 --> 00:03:45,853
ในข้อจำกัดที่ต่าง และ การทำนาย
ผสมกันกับผลการวัด

68
00:03:45,853 --> 00:03:49,040
ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้
กับการกำหนดผลเอาไว้ก่อน

69
00:03:49,040 --> 00:03:52,709
เมื่อ Bell ค้นพบวิธีทดสอบ
ข้อเท็จจริงของ EPR

70
00:03:52,709 --> 00:03:55,259
นักฟิสิกส์ก็ต่างเริ่มต้นทดลอง

71
00:03:55,259 --> 00:03:59,483
เริ่มด้วย John Clauster ในทศวรรษ 70
และ Alain Aspect ในก่อน 80

72
00:03:59,483 --> 00:04:03,106
มีผลการทดลองมากมาย
เกี่ยวกับการทำนาย EPR

73
00:04:03,106 --> 00:04:05,214
และทั้งหมดต่างมีสิ่งที่เหมือนกันคือ

74
00:04:05,214 --> 00:04:07,603
กลศาสตร์ควอนตัมนั้นถูกต้อง

75
00:04:07,603 --> 00:04:12,220
ความสัมพันธ์ระหว่างคุณสมบัติที่ไม่ได้
ถูกกำหนดเอาไว้ กับการเกี่ยวพันนั้นเป็นจริง

76
00:04:12,220 --> 00:04:15,365
และไม่สามารถอธิบาย
หรือแตกแขนงลงลึกไปกว่านี้ได้อีก

77
00:04:15,365 --> 00:04:19,991
บทความ EPR นั้นไม่ถูกต้อง
แต่กลับยอดเยี่ยม

78
00:04:19,991 --> 00:04:23,976
สามารถนำทางให้นักฟิสิกส์คิดลึกลงไป
เกี่ยวกับรากฐานของกลศาสตร์ควอนตัม

79
00:04:23,976 --> 00:04:26,702
มันนำไปสู่ทฤษฏีที่ซับซ้อนมากขึ้น

80
00:04:26,702 --> 00:04:30,798
และช่วยทำให้เกิดงานวิจัย 
เช่น quantum information

81
00:04:30,798 --> 00:04:36,774
ซึ่งตอนนี้เข้าข่ายประสบความสำเร็จ
พัฒนาคอมพิวเตอร์ที่มีพลังเกินจินตนาการ

82
00:04:36,774 --> 00:04:39,602
โชคร้ายที่การสุ่มของคุณสมบัตินี้

83
00:04:39,602 --> 00:04:41,716
ได้เข้าขัดขวางนิยายวิทยาศาสตร์

84
00:04:41,716 --> 00:04:46,127
อย่างใช้การเกี่ยวพันของอนุภาค
ส่งข้อความด้วยความเร็วมากกว่าแสง

85
00:04:46,127 --> 00:04:49,025
ทฤษฏีสัมพันธภาพจึงยังคงปลอดภัยในตอนนี้

86
00:04:49,025 --> 00:04:53,534
แต่ในจักรวาลของควอนตัมยังคงแปลกประหลาด
เกินกว่าที่ Einstein จะเข้าใจ