0:00:07.366,0:00:11.939
ท่อนคอรัสเล่นซ้ำกันกี่ครั้ง [br]ในเพลงโปรดของคุณ

0:00:11.939,0:00:16.572
และ ลองคิดสักนิดสิ ว่าคุณฟังไปแล้วกี่ครั้ง

0:00:16.572,0:00:21.519
เป็นไปได้ว่าคุณได้ยินมันเล่นซ้ำๆ เป็นโหล [br]ไม่ก็คงเป็นร้อยหน

0:00:21.519,0:00:25.239
และไม่ใช่แค่เพลงดังๆ ของฝรั่งเท่านั้น[br]ที่เล่นซ้ำไปซ้ำมา

0:00:25.239,0:00:30.792
การทำซ้ำเป็นส่วนหนึ่ง [br]ที่ดนตรีหลากวัฒนธรรมมีอยู่ร่วมกัน

0:00:30.792,0:00:34.455
แล้วทำไมดนตรีจึงมีการทำซ้ำๆ มากเหลือเกิน

0:00:34.455,0:00:39.937
ส่วนหนึ่งของคำตอบมาจากสิ่งที่นักจิตวิทยาเรียกว่า[br]ผลกระทบการสัมผัสแท้ๆ (mere-exposure effect)

0:00:39.937,0:00:44.084
ง่ายๆ ก็คือ คนมักจะชอบ[br]สิ่งที่พวกเขาเคยสัมผัสมาก่อน

0:00:44.084,0:00:48.135
ยกตัวอย่างเช่น เพลงที่ได้ยินทางวิทยุ[br]ที่เราไม่ได้ชอบสักเท่าไร

0:00:48.135,0:00:51.421
แต่เมื่อเราได้ยินเพลงนั้นที่ร้านขายของ[br]ในโรงหนัง

0:00:51.421,0:00:53.606
และได้ยินอีกบนท้องถนน

0:00:53.606,0:00:56.311
ไม่นาน เราก็ติดอยู่ในจังหวะ[br]ร้องเนื้อร้อง

0:00:56.311,0:00:58.555
หรือแม้แต่ดาวโหลดเพลงนั้นมา

0:00:58.555,0:01:02.135
ผลกระทบการสัมผัสแท้นี้ ไม่ได้เกิดกับเพลงเท่านั้น

0:01:02.135,0:01:06.164
มันยังคงใช้ได้กับทุกอย่าง[br]ตั้งแต่รูปร่าง ไปจนถึงโฆษณาซุปเปอร์โบว์

0:01:06.164,0:01:10.016
แล้วอะไรที่ทำให้การทำซ้ำ[br]มีอย่างแพร่หลายเป็นเอกลักษณ์ในดนตรี

0:01:10.016,0:01:14.505
เพื่อที่จะทำการสอบสวน [br]นักจิตวิทยาถามคนที่ฟังองค์ประกอบทางดนตรี[br]

0:01:14.505,0:01:16.960
ที่หลีกเลี่ยงการทำซ้ำ

0:01:16.960,0:01:20.281
พวกเขาได้ยินส่วนตัดทอนจากเพลงเหล่านี้[br]ในแบบต้นฉบับ

0:01:20.281,0:01:24.623
หรือในแบบที่ถูกดัดแปลงโดยดิจิตัล[br]เพื่อเพิ่มท่อนซ้ำ

0:01:24.623,0:01:26.675
แม้ว่าแบบต้นฉบับจะถูกแต่งโดย

0:01:26.675,0:01:29.726
นักแต่งเพลงที่ได้รับความนับถือมากที่สุด[br]ในศตวรรษที่ 20

0:01:29.726,0:01:33.984
และแบบที่มีการซ้ำได้ถูกรวมขึ้นมา[br]โดยการแก้ไขเสียงแบบปู้ยี่ปู้ยำ

0:01:33.984,0:01:38.647
คนให้คะแนนแบบที่มีท่อนซ้ำ[br]ว่าเพราะกว่า น่าสนใจกว่า

0:01:38.647,0:01:43.250
และน่าจะถูกแต่งโดยศิลปินที่เป็นคนมากกว่า

0:01:43.250,0:01:45.718
การทำซ้ำทางดนตรีเป็นที่น่าสนใจมาก

0:01:45.718,0:01:48.894
ลองคิดถึงเพลงสุดคลาสสิกของมัพเพทส์[br]"มาห์นา มาห์นา"

0:01:48.894,0:01:49.979
ถ้าคุณได้ยินมันมาก่อน

0:01:49.979,0:01:53.181
คงแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่หลังจากผมร้องว่า[br]"มาห์นา มาห์นา"

0:01:53.181,0:01:56.547
คุณจะไม่ร้องตอบว่า[br]"ดุ ดู ดุ๊ ดู ดุ"

0:01:56.547,0:01:58.451
การทำซ้ำเชื่อมต่อแต่ละส่วนของดนตรี

0:01:58.451,0:02:02.092
เข้ากับส่วนถัดไปของดนตรีที่ตามมา[br]อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

0:02:02.092,0:02:06.122
ดังนั้นเมื่อคุณได้ยินโน้ตบางตัว[br]คุณก็คิดแล้วว่าตัวถัดไปเป็นอะไร

0:02:06.122,0:02:08.366
สมองของคุณร้องตามไปโดยไม่ได้คิด

0:02:08.366,0:02:11.609
และคุณอาจเริ่มฮัมเพลงออกเสียงโดยไม่ได้สังเกต

0:02:11.609,0:02:15.383
การศึกษเร็วๆ นี้ได้แสดงให้เห็นว่า[br]เมื่อคนได้ยินส่วนของดนตรีที่ซ้ำๆ

0:02:15.383,0:02:18.287
พวกเขามักจะเคลื่อนไหวหรือเคาะตามจังหวะ

0:02:18.287,0:02:22.630
การทำซ้ำๆ เชื้อเชิญเราเข้าไปในดนตรี[br]ราวกับผู้เข้าร่วมตามแผน

0:02:22.630,0:02:25.081
แทนที่จะเป็นผู้รับฟัง

0:02:25.081,0:02:26.622
การวิจัยแสดงให้เห็นว่า

0:02:26.622,0:02:30.410
ผู้ฟังเคลื่อนความสนใจของพวกเขา[br]ไปตามการทำช้ำทางดนตรี

0:02:30.410,0:02:34.136
ให้ความสนใจในมุมมองที่ต่างไป[br]ของเสียงในแต่ละครั้งที่ฟัง

0:02:34.136,0:02:36.970
คุณอาจสังเกตว่าทำนองของท่อนนั้น[br]ในหนแรก

0:02:36.970,0:02:41.971
แต่เมื่อฟังซ้ำ ความสนใจของคุณย้ายไปยัง[br]นักกีตาร์ที่โหนเสียง

0:02:41.971,0:02:46.183
มันยังเกิดขึ้นในภาษาด้วยสิ่งที่เรียกว่า[br]ความอิ่มใจในความหมาย

0:02:46.183,0:02:48.984
การพูดคำซ้ำๆ อย่าง แอทลาส แอด นอว์เซียม

0:02:48.984,0:02:52.002
อาจทำให้คุณหยุดคิดว่ามันหมายถึงอะไร

0:02:52.002,0:02:57.073
แล้วมาให้ความสนใจกับเสียง:[br]ที่แปลกดีเมื่อ L ตาม T

0:02:57.073,0:03:00.086
ด้วยวิธีนี้ การทำซ้ำสามารถเปิดโลกแห่งเสียง

0:03:00.086,0:03:02.853
ที่เข้าถึงไม่ได้เมื่อฟังในครั้งแรก

0:03:02.853,0:03:07.203
L ตาม T อาจ ไม่ได้เกี่ยวข้องกันอย่างสวยงาม[br]กับ แอทลาส

0:03:07.203,0:03:11.492
แต่เสียงที่นักกีต้าโหนอาจมีความสำคัญ[br]ในการแสดงออก

0:03:11.492,0:03:13.960
คำพูดที่กลายมาเป็นมายาเพลง[br]แสดงให้เห็นว่า มันง่ายดายแค่ไหน

0:03:13.960,0:03:17.639
ที่การกล่าวประโยคซ้ำๆ กันหลายครั้ง[br]จะเบนความสนใจผู้ฟัง

0:03:17.639,0:03:20.690
ไปยังระดับเสียงและจังหวะของเสียง[br]

0:03:20.690,0:03:22.371
ดังนั้นภาษาพูดที่ย้ำซ้ำๆ

0:03:22.371,0:03:26.144
จึงเริ่มที่จะฟังคล้ายกับว่ามันถูกร้องออกมา

0:03:26.144,0:03:29.185
ปรากฏการณ์คล้ายๆ กันเกิดขึ้น[br]กับลำดับเสียงแบบสุ่ม

0:03:29.185,0:03:33.430
ผู้คนจะให้คะแนนกับลำดับเสียงแบบสุ่ม[br]ที่พวกเขาเคยได้ยินมาก่อน

0:03:33.430,0:03:37.624
มากกว่าลำดับเสียงแบบสุ่ม[br]ที่พวกเขาได้ยินเป็นหนแรก

0:03:37.624,0:03:41.181
การทำซ้ำให้รูปแบบการจัดเรียงกับเสียง

0:03:41.181,0:03:46.063
ที่เราคิดในรูปแบบของทำนองดนตรีที่ชัดเจน[br]ที่เราฟังคลอไปพร้อมกับเสียง

0:03:46.063,0:03:49.632
ที่เข้ามาเชื่อมอย่างมีจินตนาการกับโน้ตดนตรี[br]ที่กำลังจะตามมา

0:03:49.632,0:03:54.150
วิธีการฟังสัมพันธ์กับความไวของหูเรา[br]ต่อเสียงดนตรี

0:03:54.150,0:03:56.660
ในบริเวณที่เสียงดนตรีผ่านเข้าไปในสมอง

0:03:56.660,0:04:00.089
และเล่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า[br]ราวกับว่ามันติดอยู่ซ้ำๆ

0:04:00.089,0:04:03.109
นักวิจารณ์มักจะอายกับการซ้ำ ของดนตรี

0:04:03.109,0:04:05.382
และบอกว่ามันเด็กๆ หรือไม่มีอะไรพัฒนา

0:04:05.382,0:04:09.752
แต่การทำซ้ำนั้น ไม่ได้ใกล้เคียงกับความอับอายเลย[br]ที่จริงแล้วมันเป็นปัจจัยสำคัญ

0:04:09.752,0:04:14.109
ที่ทำให้เกิดรูปแบบของประสบการณ์[br]ที่เกี่ยวกับดนตรี