Ile razy powtarza się refren 
w waszej ulubionej piosence?

Zastanówcie się, ile razy go słuchaliście.

Prawdopodobnie dziesiątki, 
jeśli nie setki razy,

a nie tylko popularne piosenki z Zachodu
zawierają powtórzenia.

Powtórzenia są cechą muzyki 
wspólną dla kultur z całego świata.

Dlaczego muzyka tak mocno 
polega na powtórzeniach?

Częściowo znajdziemy odpowiedź 
w tak zwanym efekcie czystej ekspozycji.

Najprościej mówiąc, ludzie preferują to,
na co już byli wystawieni, co słyszeli.

Na przykład, słyszymy w radiu piosenkę,
która niespecjalnie nam się podoba,

ale później słyszymy ją też w sklepie,
w kinie i na rogu ulicy.

Wkrótce zaczynamy przytupywać w rytm,
podśpiewując pod nosem,

albo nawet pobierając ścieżkę dźwiękową.

Efekt czystej ekspozycji 
nie dotyczy tylko piosenek.

Dotyczy wszystkiego - od kształtów,
po reklamy mistrzostw sportowych.

Co sprawia, ze powtórzenia
są tak rozpowszechnione w muzyce?

Żeby to sprawdzić, psycholodzy poprosili
kilka osób o słuchanie muzyki,

unikającej bezpośrednich repetycji.

Słuchali fragmentów utworów
w oryginalnej formie

albo w wersji zmodyfikowanej tak, 
że zawierała powtórzenia.

Choć oryginalne wersje skomponowali

najlepsi muzycy XX wieku,

a wersje z powtórkami poddano
brutalnej obróbce cyfrowej,

badani uznali, że wersje z repetycjami

są przyjemniejsze, bardziej interesujące

i że to one brzmią jak 
skomponowane przez człowieka.

Powtórzenia w muzyce 
są bardzo przekonujące.

Pomyślcie o klasycznym 
"Mana Mana" z "Mapetów".

Jeśli to znacie, to właściwie nie da się

na "Mana mana", nie odpowiedzieć:
"Tu tuu du du du"

Powtórzenia nieodmiennie łączą

jeden fragment muzyki z kolejnym.

Kiedy słyszysz kilka dźwięków, 
już wyobrażasz sobie, co będzie dalej.

Umysł bezwiednie śpiewa, 
a ty możesz zacząć nucić.

Ostatnie badania wykazały, 
że na dźwięk powracającego fragmentu

ludzie częściej podrygują 
albo przytupują do rytmu.

Powtórzenia zachęcają nas do aktywnego
udziału w muzyce, nie tylko słuchania.

Badania wykazały też, 
że słuchacze analizują powtórzenia

za każdym razem skupiając się 
na innych aspektach dźwięku.

Za pierwszym razem może zwrócisz uwagę
na melodię danego fragmentu,

ale przy powtórce myślisz o tym, 
jak gitarzysta dobiera akordy.

Podobnie jest z językiem,
nazywa się to satiacją semantyczną.

Powtarzanie do znudzenia 
słowa "atlas" sprawia,

że przestajemy myśleć o jego znaczeniu, 
a skupiamy się na brzmieniu głosek.

Na tym jak "L" pojawia się przed "T".

Powtarzając, poznajemy nowe dźwięki,
niedostępne przy pierwszym słuchaniu.

Głoska "l" po "t" nie jest związana
tylko ze słowem "atlas",

ale dobór tonacji w muzyce może mieć
kluczowe znaczenie dla wydźwięku utworu.

Podobieństwo mowy i muzyki pokazuje,
jak łatwo kilkakrotne powtórzenie zdania

przenosi uwagę słuchacza na tonację
i przejściowe aspekty dźwięku,

więc język mówiony podczas powtarzania,
zaczyna brzmieć jak śpiew.

Podobnie dzieje się w przypadku
losowych sekwencji dźwiękowych.

Ludzie uznają za bardziej muzykalne
te przypadkowe sekwencje,

które usłyszą kilkakrotnie.

Powtórzenia dają początek 
dźwiękowej orientacji,

która jest wyraźnie muzyczna,
wtedy aktywnie słuchamy

oczekując na kolejny dźwięk.

Ten model słuchania wiąże się
z podatnością na podłapywanie melodii,

kiedy fragmenty utworów wpadają nam w ucho
i ciągle je sobie powtarzamy.

Krytycy są często zażenowani
powtórzeniami w muzyce,

uważając je za uwsteczniające i dziecinne,
ale powtórzenia wcale nie są żenujące,

są kluczową cechą, która umożliwia nam 
przeżywanie tego, co uważamy za muzykę.