1
00:00:05,000 --> 00:00:07,000
اگر زندگیتان یک کتاب بود

2
00:00:07,000 --> 00:00:11,000
و شما نویسنده آن بودید،

3
00:00:11,000 --> 00:00:14,000
چگونه داستان زندگی خود را ترسیم می کردید؟

4
00:00:14,573 --> 00:00:17,662
این همان سوالی است که
زندگیم را برای همیشه تغییر داد.

5
00:00:19,000 --> 00:00:22,000
در حالی که در صحرای سوزان لاس وگاس
بزرگ میشدم،

6
00:00:22,000 --> 00:00:24,322
تمام آنچه میخواستم
این بود که آزاد باشم.

7
00:00:25,000 --> 00:00:29,000
درباره سفر به نقاط مختلف دنیا
خیال پردازی میکردم،

8
00:00:29,000 --> 00:00:32,000
زندگی در جایی که برف آمده باشد

9
00:00:32,000 --> 00:00:35,000
و من، تصویر تمام داستانهایی را که برای

10
00:00:35,000 --> 00:00:38,000
همیشه می توانم تعریف کنم، ثبت میکردم.

11
00:00:38,000 --> 00:00:40,000
در سن نوزده سالگی،

12
00:00:40,000 --> 00:00:43,000
روز بعد از فارغ التحصیلیام از دبیرستان،

13
00:00:43,000 --> 00:00:46,000
برای زندگی به جایی رفتم که برف آمده بود

14
00:00:46,000 --> 00:00:48,000
و در آنجا، یک ماساژ تراپیست شدم.

15
00:00:48,000 --> 00:00:51,000
برای این کار، دستها و میز ماساژ کنارم

16
00:00:51,000 --> 00:00:54,000
تنها چیزهایی بودند که لازم داشتم.

17
00:00:54,000 --> 00:00:57,000
و میتوانستم هر جایی این کار را انجام دهم.

18
00:00:57,245 --> 00:01:00,000
برای اولین بار در زندگی،

19
00:01:00,000 --> 00:01:03,000
احساس کردم که آزاد و مستقلم

20
00:01:03,525 --> 00:01:07,664
و احاطه کامل به زندگیام دارم.

21
00:01:08,570 --> 00:01:12,000
تا زمانی که زندگی مسیر دیگری را برایم
انتخاب کرد.

22
00:01:14,000 --> 00:01:16,000
یک روز بعد از کار، زودتر به خانه برگشتم

23
00:01:16,000 --> 00:01:18,000
چون فکر میکردم سرما خوردهام

24
00:01:18,813 --> 00:01:21,248
و کمتر از ۲۴ساعت پس از آن

25
00:01:22,000 --> 00:01:24,000
روی تخت بیمارستان

26
00:01:24,000 --> 00:01:26,000
زیرنظر دستگاه مراقبت تنفسی، با

27
00:01:26,000 --> 00:01:28,000
شانسی کمتر از ۲٪ درصد برای زنده ماندن
بودم.

28
00:01:29,000 --> 00:01:31,000
چند روزی طول نکشید

29
00:01:31,000 --> 00:01:34,000
تا زمانی که من در کما بودم

30
00:01:34,000 --> 00:01:36,000
دکترها تشخیص دادند که مبتلا

31
00:01:36,000 --> 00:01:39,000
به مننژیت باکتریایی شدهام،

32
00:01:39,000 --> 00:01:42,000
یک عفونت خونی که واکسن قابل پیشگیری برایش
وجود دارد.

33
00:01:43,563 --> 00:01:45,948
در حدود دو ماه و نیم،

34
00:01:45,969 --> 00:01:49,000
طحال، هر دو کلیه،

35
00:01:49,665 --> 00:01:52,000
شنوایی گوش چپ،

36
00:01:52,000 --> 00:01:55,000
و هر دو پای خود تا زیر زانو را 
از دست دادم.

37
00:01:57,000 --> 00:01:59,824
زمانی که پدر و مادرم، مرا با ویلچر به
بیرون بیمارستان بردند

38
00:01:59,824 --> 00:02:02,682
احساس می کردم، که وجودم همچون

39
00:02:02,682 --> 00:02:04,578
عروسکی چهل تکه به هم وصل شده است.

40
00:02:06,000 --> 00:02:08,000
فکر میکردم، بدترین شرایط به پایان
رسیده

41
00:02:08,607 --> 00:02:11,000
تا وقتی چند هفته بعد پاهای جدید خودم را

42
00:02:11,000 --> 00:02:13,000
برای اولین بار دیدم.

43
00:02:13,000 --> 00:02:17,000
پشت ساقها، قالبهای فلزی بزرگ بودند

44
00:02:17,792 --> 00:02:20,720
با لولههایی بههم وصل شده که مچ پا
را تشکیل میدادند

45
00:02:21,505 --> 00:02:23,521
و یک پای پلاستیکی زرد

46
00:02:24,000 --> 00:02:27,411
با یک خط پلاستیکی برجسته که از انگشت شست 
تا مچ پا ادامه پیدا کرده بود

47
00:02:27,411 --> 00:02:30,000
تا شبیه به رگ باشد.

48
00:02:30,000 --> 00:02:33,000
نمیدانستم چه چیزی در انتظارم است

49
00:02:33,000 --> 00:02:36,000
اما انتظار چنین چیزی را نیز نداشتم.

50
00:02:36,000 --> 00:02:39,000
درحالی که مادرم کنارم ایستاده بود

51
00:02:39,000 --> 00:02:43,306
و اشک از صورت هردومان سرازیر بود،

52
00:02:44,712 --> 00:02:48,000
این پاهای ضخیم را بستم

53
00:02:48,000 --> 00:02:50,507
و ایستادم.

54
00:02:51,000 --> 00:02:55,000
خیلی اذیت کننده بودند و آنقدر محدود کننده

55
00:02:55,000 --> 00:02:57,580
که تنها چیزی که به آن فکر میکردم این بود:

56
00:02:58,000 --> 00:03:00,000
چطور میتوانم دیگر به نقاط مختلف دنیا

57
00:03:00,000 --> 00:03:02,000
با این وضعیت سفر کنم؟

58
00:03:02,000 --> 00:03:04,000
دیگر چطور میتوانم یک زندگیِ

59
00:03:04,000 --> 00:03:06,728
پرماجرا و پر از داستان را،

60
00:03:06,728 --> 00:03:09,000
آنچه که رویایش را داشتم، تجربه کنم؟

61
00:03:09,000 --> 00:03:12,904
چطور میتوانستم دیگر اسنوبرد را ادامه دهم؟

62
00:03:13,825 --> 00:03:17,000
همان روز، به خانه رفتم و به آرامی روی تخت
خوابم خزیدم

63
00:03:17,000 --> 00:03:19,000
و این عکس، زندگی من در چند ماه

64
00:03:19,000 --> 00:03:21,000
پس از آن را روایت می کند.

65
00:03:21,441 --> 00:03:25,000
زمانی که بیهوش روی تخت بودم و از
واقعیت فرار می کردم

66
00:03:25,621 --> 00:03:29,443
و پاهایم کنار تخت من بودند.

67
00:03:30,000 --> 00:03:35,520
من کاملا از لحاظ روحی و فیزیکی
نا امید بودم.

68
00:03:38,284 --> 00:03:42,000
اما میدانستم که برای ادامه زندگی،

69
00:03:42,000 --> 00:03:46,000
بایستی "ایمی" قدیمی را فراموش میکردم

70
00:03:47,228 --> 00:03:51,000
و ایمی جدید را با آغوشی باز بپذیرم.

71
00:03:53,016 --> 00:03:55,630
و این زمانی بود که این واقعبت برایم آشکار
شد

72
00:03:56,346 --> 00:03:59,000
که دیگر نیاز نیست که قد من
حتماً ۱۶۷سانتیمتر باشد.

73
00:04:00,698 --> 00:04:03,000
هر چقدر که بخواهم می توانم بلند قد باشم!

74
00:04:03,000 --> 00:04:07,000
(خنده) (تشویق حضار)

75
00:04:08,676 --> 00:04:11,911
یا هر قد کوتاهی که دوست داشتم، بسته به
مردی که با او آشنا می شوم.

76
00:04:12,000 --> 00:04:14,000
(خنده)

77
00:04:14,000 --> 00:04:16,570
و اگر قرار بود دوباره اسنوبرد تمرین کنم،

78
00:04:16,570 --> 00:04:18,430
پاهایم دیگر سردشان نمیشود.

79
00:04:18,430 --> 00:04:20,214
(خنده)

80
00:04:20,214 --> 00:04:22,000
و بهترین چیزی که به ذهنم آمد این بود

81
00:04:22,449 --> 00:04:25,696
میتوانم اندازه پایم را بسته به هر کفشی

82
00:04:25,696 --> 00:04:28,615
که در بازار موجود باشد، تنظیم کنم
(خنده)

83
00:04:28,676 --> 00:04:30,000
و این کار را انجام دادم!

84
00:04:30,590 --> 00:04:33,000
پس این شرایط منفعتهایی هم داشته است.

85
00:04:33,000 --> 00:04:35,665
در این لحظه بود که همان سوالی که زندگی
را تعریف می کند

86
00:04:35,665 --> 00:04:38,000
از خودم پرسیدم:

87
00:04:38,592 --> 00:04:40,932
اگر زندگیام یک کتاب بود

88
00:04:40,932 --> 00:04:43,510
و من نویسنده آن،

89
00:04:44,141 --> 00:04:46,500
چطور میخواهم داستان زندگی ام را ترسیم
کنم؟

90
00:04:46,942 --> 00:04:49,000
و شروع به خیال پردازی کردم.

91
00:04:49,000 --> 00:04:52,000
به همان شکلی که وقتی یک دختر کوچک بودم

92
00:04:52,211 --> 00:04:55,000
و در تخیلم خودم را تصور کردم

93
00:04:55,000 --> 00:04:58,000
که به زیبایی راه می روم،

94
00:04:58,000 --> 00:05:00,441
و در مسیر زندگیام، به بقیه نیز کمک
میکردم

95
00:05:00,441 --> 00:05:03,000
و دوباره اسنوبرد تمرین کردم.

96
00:05:03,000 --> 00:05:05,000
و این تجربه چیزی فراتر از دیدن خودم بود

97
00:05:05,000 --> 00:05:07,000
زمانی که در تخیلم از کوه برفی
پایین میآمدم

98
00:05:07,000 --> 00:05:10,000
واقعا میتوانستم را حس کنم.

99
00:05:10,000 --> 00:05:13,000
میتوانستم بادی که به صورتم میخورد

100
00:05:13,000 --> 00:05:16,000
و شدت گرفتن ضربان قلبم را احساس کنم

101
00:05:16,000 --> 00:05:20,000
گویی این اتفاق در همان لحظه در واقعیت
افتاده باشد.

102
00:05:21,000 --> 00:05:24,500
این همان زمانی بود که
فصل جدیدی از زندگیام آغاز شد.

103
00:05:27,400 --> 00:05:31,000
چهار ماه بعد، من به تمرین اسنوبرد بازگشتم،

104
00:05:31,000 --> 00:05:33,420
اگرچه همه چیز طوریکه انتظارش
را داشتم، پیش نرفت.

105
00:05:33,420 --> 00:05:36,000
زانو و مچ پاهایم خم نمی شدند

106
00:05:36,000 --> 00:05:39,550
و یکبار من باعث شوکه شدن تمام اسکی بازان
در تل اسکی شدم --

107
00:05:41,000 --> 00:05:44,520
(خنده)
زمانی که افتادم و پاهایم،

108
00:05:44,700 --> 00:05:47,000
همچنان که به اسنوبرد چسبیده بودند --

109
00:05:47,000 --> 00:05:51,000
(خنده)

110
00:05:51,000 --> 00:05:54,000
با سرعت به سمت پایین کوه پرتاب شدند --

111
00:05:54,000 --> 00:05:57,000
و من همچنان بالای کوه بودم.

112
00:05:57,000 --> 00:05:59,000
(خنده)
خیلی شوکه شده بودم،

113
00:05:59,000 --> 00:06:02,958
من هم مثل بقیه در شوک بودم و
خیلی دلسرد شدم،

114
00:06:03,294 --> 00:06:07,000
اما میدانستم که اگر یک جفت پای خوب پیدا
کنم،

115
00:06:07,000 --> 00:06:09,000
دوباره قادر خواهم بود این کار را انجام
دهم.

116
00:06:09,000 --> 00:06:12,000
و در این زمان یاد گرفتم که مرزها و

117
00:06:12,000 --> 00:06:14,798
موانع ما، دو راه را پیش روی ما میگذارند:

118
00:06:16,000 --> 00:06:19,000
اول، ما را در مسیر متوقف کنند

119
00:06:19,000 --> 00:06:22,000
یا دوم، ما را مجبور کنند تا خلاق شویم.

120
00:06:23,186 --> 00:06:25,600
حدود یک سال تحقیق کردم،
اما نتوانستم پایی که کاملاً

121
00:06:25,600 --> 00:06:27,000
مناسب باشد را پیدا کنم،

122
00:06:27,000 --> 00:06:29,647
یا منابعی را که در این زمینه کمکم کنند،
نیز نیافتم.

123
00:06:29,647 --> 00:06:32,000
به همین خاطر تصمیم گرفتم تا خودم یک
جفت پا بسازم.

124
00:06:32,566 --> 00:06:35,637
همراه با سازنده پاهایم، قطعات
مختلف را امتحان میکردیم

125
00:06:35,637 --> 00:06:38,542
و ما یک جفت پا ساختیم که میتوانستم
برای اسنوبرد استفاده کنم.

126
00:06:39,000 --> 00:06:41,000
و همانطور که میبینید،

127
00:06:41,000 --> 00:06:45,000
میله زنگ زده، پلاستیک، چوب و چسب
نواری ضدآب نئون.

128
00:06:48,000 --> 00:06:51,000
و بله، میتوانم رنگ لاک انگشت شستم را
تغییر دهم.

129
00:06:51,000 --> 00:06:53,000
همین پاها

130
00:06:53,000 --> 00:06:56,695
به همراه بهنرین هدیهای که برای تولد ۲۱
سالگی ام میتوانستم دریافت کنم -

131
00:06:56,695 --> 00:06:59,452
یک کلیه جدید از طرف پدرم -

132
00:06:59,452 --> 00:07:02,000
که فرصتی دوباره برای تحقق رویاهایم
به من بخشیدند.

133
00:07:02,000 --> 00:07:04,000
من اسنوبرد را شروع کردم،

134
00:07:04,000 --> 00:07:06,436
سپس سر کارم و
به مدرسه بازگشتم.

135
00:07:06,436 --> 00:07:09,875
سپس در سال ۲۰۰۵، یک موسسه غیرانتفاعی برای

136
00:07:09,875 --> 00:07:12,852
جوانان و افراد میانسال
با معلولیتهای جسمی

137
00:07:12,852 --> 00:07:16,000
تاسیس کردم، تا آنها نیز بتوانند ورزشهای
حرکتی را انجام دهند.

138
00:07:16,459 --> 00:07:19,690
از طریق آن، فرصتی برایم پیش آمد تا به
آفریقای جنوبی بروم

139
00:07:20,000 --> 00:07:23,255
جایی که به هزاران کودک با دادن کفش کمک
کردم

140
00:07:23,255 --> 00:07:25,461
تا بتوانند به مدرسه بروند.

141
00:07:25,461 --> 00:07:27,640
و در ماه فوریه گذشته،

142
00:07:27,661 --> 00:07:31,900
دوبار پشت سرهم، دو مدال طلای مسابقات
جهانی را کسب کردم -

143
00:07:32,000 --> 00:07:36,822
(تشویق حضار)

144
00:07:41,366 --> 00:07:42,750
- که باعث شد به عنوان

145
00:07:42,750 --> 00:07:45,673
بهترین پارا اسنوبرد سوار زن جهان

146
00:07:45,673 --> 00:07:47,540
محسوب شوم.

147
00:07:47,759 --> 00:07:51,000
یازده سال پیش، زمانی که پاهایم
را از دست دادم،

148
00:07:51,000 --> 00:07:54,000
اصلاٌ نمیدانستم چه انتظاری خواهم داشت.

149
00:07:54,449 --> 00:07:56,000
اما اگر امروز از من سوال کنید،

150
00:07:56,000 --> 00:07:58,000
که آیا میخواهم شرایطم تغییر کند،

151
00:07:58,000 --> 00:08:01,000
باید بگویم خیر.

152
00:08:01,000 --> 00:08:03,000
چون پاهایم مرا ناتوان نکردهاند،

153
00:08:03,000 --> 00:08:05,540
بلکه آنها توانمندم کردهاند.

154
00:08:05,540 --> 00:08:09,000
آنها مجبورم کردند تا بر قدرت تخیل خود
تکیه کنم

155
00:08:09,000 --> 00:08:12,000
و موقعیتهای پیشرویم را باور داشته باشم،

156
00:08:12,000 --> 00:08:13,860
و به همین خاطر باور دارم که

157
00:08:13,880 --> 00:08:16,000
قدرت تخیل ما، میتواند به عنوان ابزاری

158
00:08:16,000 --> 00:08:18,000
برای شکستن مرزها استفاده شود، چرا که

159
00:08:18,000 --> 00:08:21,000
در ذهنمان، میتوانیم هر کاری را انجام
دهیم

160
00:08:21,000 --> 00:08:24,000
و هر چیزی که بخواهیم باشیم.

161
00:08:24,000 --> 00:08:26,000
مسئله باور کردن آن رویاهاست.

162
00:08:26,000 --> 00:08:29,000
و رو در رو شدن با ترسهایمان

163
00:08:29,000 --> 00:08:31,000
که به ما اجازه میدهد تا زندگیمان را

164
00:08:31,000 --> 00:08:34,000
فرای محدودیتهایمان زندگی کنیم.

165
00:08:34,464 --> 00:08:37,860
اگرچه امروز در مورد شکوفایی بدون مرز است،

166
00:08:37,860 --> 00:08:41,000
باید بگویم که شکوفایی در زندگی من،

167
00:08:41,000 --> 00:08:43,428
تنها بهخاطر مرزهای من

168
00:08:43,428 --> 00:08:46,000
ممکن شده است.

169
00:08:46,585 --> 00:08:50,115
من یاد گرفته ام که مرزها جایی میباشند
که واقعیت به پایان میرسد

170
00:08:51,000 --> 00:08:54,000
و البته جایی که تخیل و داستان با آن


171
00:08:54,000 --> 00:08:56,000
شروع میشوند.

172
00:08:56,927 --> 00:08:59,496
فکری که با آن میخواهم شما را
امروز به چالش دعوت کنم،

173
00:09:00,000 --> 00:09:03,824
این است که شاید بتوان به جای دیدن محدودیت
و چالشهایمان

174
00:09:04,000 --> 00:09:07,000
به عنوان نقاط منفی یا بد،

175
00:09:07,000 --> 00:09:10,000
شروع کنیم تا آها را به عنوان نعمتهای
زندگیمان ببینیم،

176
00:09:10,000 --> 00:09:14,325
هدیههای عالی که میتوانند قدرت تخیل
ما را روشن سازند،

177
00:09:15,516 --> 00:09:19,265
و به ما کمک کنند تا بهسمت جلو برویم،
طوریکه قبل از آن نمی دانستیم.

178
00:09:21,027 --> 00:09:25,000
مسئله شکستن مرزها نیست،

179
00:09:25,000 --> 00:09:27,520
بلکه گسترش مرزهای زندگیمان است

180
00:09:28,340 --> 00:09:31,000
و میبینیم که چه تجربههای شگفتانگیزی را
برایمان

181
00:09:31,000 --> 00:09:33,000
به ارمغان خواهد آورد.

182
00:09:33,000 --> 00:09:34,210
ممنونم.
(تشویق حضار)