WEBVTT

00:00:00.737 --> 00:00:03.166
มนุษย์เราแบ่งผู้คนรอบตัวใส่กล่องต่างๆ

00:00:03.166 --> 00:00:04.983
ตั้งแต่วินาทีแรกที่เราพบกัน

00:00:04.983 --> 00:00:08.053
คนคนนี้อันตรายหรือเปล่า? น่าสนใจไหม?

00:00:08.053 --> 00:00:11.319
เหมาะสมที่จะเป็นคู่ของเราหรือเปล่า? 
หรือจะเป็นโอกาสในการติดต่องานไหม?

00:00:11.319 --> 00:00:13.853
เราทำการสอบสวนเล็กๆ เมื่อเราพบกัน

00:00:13.853 --> 00:00:16.020
เพื่อทำประวัติของพวกเขาในหัวเรา

00:00:16.020 --> 00:00:17.537
คุณชื่ออะไร? มาจากที่ไหน?

00:00:17.537 --> 00:00:20.898
อายุเท่าใหร่? ทำอาชีพอะไร?

00:00:20.898 --> 00:00:23.699
แล้วเราก็ถามลึกลงไปถึงเรื่องส่วนตัว

00:00:23.699 --> 00:00:26.847
คุณเคยป่วย เป็นโรคอะไรมารึเปล่า?

00:00:26.847 --> 00:00:28.834
เคยหย่ามั้ย?

00:00:28.834 --> 00:00:32.280
คุณมีกลิ่นปากรึเปล่า ในระหว่างที่ตอบคำถามอยู่นี่

00:00:32.280 --> 00:00:33.997
คุณสนใจเรื่องอะไร? คุณสนใจใคร?

00:00:33.997 --> 00:00:35.863
คุณชอบมีสัมพันธ์กับคนเพศไหน?

NOTE Paragraph

00:00:35.863 --> 00:00:38.293
ฉันเข้าใจ

00:00:38.293 --> 00:00:40.045
เราถูกโปรแกรมทางพันธุกรรมกำหนดไว้

00:00:40.045 --> 00:00:42.429
ให้ตามหาผู้คนที่มีลักษณะเหมือนกับเรา

00:00:42.429 --> 00:00:44.614
เราเริ่มสร้างกลุ่มของตัวเองทันทีที่เราโตพอ

00:00:44.614 --> 00:00:46.547
ที่จะรู้ว่าความรู้สึกของการได้รับการยอมรับเป็นอย่างไร

00:00:46.547 --> 00:00:48.897
เราผูกพันกันด้วยทุกสิ่งที่เราจะสัมพันธ์กันได้

00:00:48.897 --> 00:00:54.349
ความชอบด้านดนตรี เชื้อชาติ เพศ หรือแม้แต่ละแวกบ้านที่เราโตมา

00:00:54.349 --> 00:01:01.237
เรามองหาสภาพแวดล้อมที่ขับเน้นความชอบของเรา

00:01:01.237 --> 00:01:03.698
แต่ว่าก็ว่าเหอะ บางครั้งคำถามธรรมดาว่า คุณทำงานอะไร?

00:01:03.698 --> 00:01:05.658
อาจทำให้เรารู้สึกว่า เค้ากำลังเปิดกล่องใบเล็กจิ๋ว

00:01:05.658 --> 00:01:07.187
แล้วขอให้คุณยัดตัวของคุณลงในนั้น

00:01:07.187 --> 00:01:10.754
เพราะการแบ่งประเภทแบบนั้น ฉันพบว่า เป็นขอบเขตที่แคบเกินไป

00:01:10.754 --> 00:01:12.638
กล่องเหล่านั้นแคบเกินไป

00:01:12.638 --> 00:01:14.755
และสิ่งนั้นก็อาจเป็นเรื่องอันตรายได้

NOTE Paragraph

00:01:14.755 --> 00:01:16.536
ดังนั้น เพื่อทำความรู้จัก และปฏิเสธข้อจำกัดต่างๆเกี่ยวกับฉัน

00:01:16.536 --> 00:01:18.138
ก่อนที่เราจะลงลึกกันต่อไป

00:01:18.138 --> 00:01:21.123
ฉันเติบโตขึ้นมาในสิ่งแวดล้อมที่ได้รับการปกป้องจากขนบ

00:01:21.123 --> 00:01:25.069
ฉันถูกเลี้ยงดูมา ในแมนฮัตตัน ในช่วงต้นทศวรรษ 1980

00:01:25.069 --> 00:01:28.964
ห่างจากศูนย์กลางของดนตรีแนวพังค์ ไปสองช่วงตึก

00:01:28.964 --> 00:01:31.054
ฉันได้รับการปกป้องจากความเชื่อที่ไม่มีเหตุผลทั้งหลาย

00:01:31.054 --> 00:01:35.154
และจากข้อจำกัดทางสังคมต่างๆ ที่มีอยู่ในการเลี้ยงดูเด็กในสังคมเคร่งศาสนา

00:01:35.154 --> 00:01:38.575
ในแถบที่ฉันโตมา ถ้าคุณไม่ใช่นางโชว์ หรือ นักคิดหัวสมัยใหม่

00:01:38.575 --> 00:01:40.703
หรือนักแสดง อะไรซักอย่างแล้วล่ะก็

00:01:40.703 --> 00:01:42.687
คุณเป็นตัวประหลาด

00:01:42.687 --> 00:01:43.970
(หัวเราะ)

00:01:43.970 --> 00:01:46.055
มันเป็นการเลี้ยงดูที่ผิดไปจากขนบ

00:01:46.055 --> 00:01:48.566
แต่ในฐานะที่เป็นเด็กนิวยอรค์

00:01:48.566 --> 00:01:50.537
คุณจะเรียนรู้ที่จะเชื่อสัญชาติญาณของตัวเอง

00:01:50.537 --> 00:01:53.470
คุณเรียนรู้ที่จะทำตามความคิดของคุณ

NOTE Paragraph

00:01:53.470 --> 00:01:56.709
เพราะงั้น ตอนหกขวบ ฉันจึงตัดสินใจที่จะเป็นเด็กผู้ชาย

00:01:56.709 --> 00:02:00.176
ฉันไปโรงเรียนวันหนึ่ง แล้วคนอื่นๆ 
ไม่ยอมให้ฉันเล่นบาสเก็ตบอลกับพวกเขา

00:02:00.176 --> 00:02:01.609
พวกเขาบอกว่า ไม่ให้ผู้หญิงเล่นหรอก

00:02:01.609 --> 00:02:03.019
เพราะงั้น ฉันจึงกลับบ้าน โกนหัว

00:02:03.019 --> 00:02:05.641
แล้วก็กลับมาในวันรุ่งขึ้น แล้วบอกว่า "ฉันเป็นผู้ชาย"

00:02:05.641 --> 00:02:06.655
ใครจะไปรู้ ใช่ไหม

00:02:06.655 --> 00:02:10.468
ตอนคุณอายุหกขวบ คุณอาจจะสามารถทำแบบนั้นได้

00:02:10.468 --> 00:02:14.101
ฉันไม่อยากให้ใครรู้ว่าฉันเป็นเด็กผู้หญิง แล้วพวกเขาก็ไม่รู้

00:02:14.101 --> 00:02:16.743
ฉันเก็บความลับไว้ได้ เป็นเวลาแปดปี

NOTE Paragraph

00:02:16.743 --> 00:02:20.910
นี่คือภาพของฉันตอนฉันอายุสิบเอ็ด

00:02:20.910 --> 00:02:22.421
ฉันเล้นเป็นเด็กผู้ชายชื่อ วอลเตอร์

00:02:22.421 --> 00:02:24.610
ในหนังเรื่อง "จูเลียน โป"

00:02:24.610 --> 00:02:28.044
เป็นเด็กข้างถนนที่เดินตาม คอยกวนใจ คริสเตียน สเลเตอร์

00:02:28.044 --> 00:02:30.094
เห็นมั้ย ฉันเป็นนักแสดงเด็กด้วย

00:02:30.094 --> 00:02:32.776
ซึ่งทำให้มีชั้นของการแสดงมาปกคลุม ตัวตนของฉันเพิ่มขึ้นไปอีก

00:02:32.776 --> 00:02:38.864
เพราะไม่มีใครรู้ว่า ที่จริงแล้วฉันเป็นเด็กผู้หญิงที่เล่นเป็นเด็กผู้ชาย

00:02:38.864 --> 00:02:41.980
อันที่จริง ไม่มีใครในชีวิตฉันตอนนั้น รู้เลยว่าฉันเป็นผู้หญิง

00:02:41.980 --> 00:02:44.296
คุณครู หรือเพื่อนที่โรงเรียนก็ไม่รู้

00:02:44.296 --> 00:02:46.148
ผู้กำกับที่ฉันทำงานด้วยก็ไม่รู้

00:02:46.148 --> 00:02:48.413
เด็กคนอื่นๆ มักจะเดินเข้ามาหาฉันในห้องเรียน

00:02:48.413 --> 00:02:50.647
แล้วก็จับคอฉันเพื่อหาลูกกระเดือก

00:02:50.647 --> 00:02:53.996
หรือจับเป้ากางเกงเพื่อเช็คดู

00:02:53.996 --> 00:02:56.357
เวลาเข้าห้องน้ำ ฉันจะหันรองเท้ากลับในห้องน้ำ

00:02:56.357 --> 00:02:58.912
เพื่อให้ดูเหมือนว่าฉันกำลังยืนฉี่อยู่

00:02:58.912 --> 00:03:00.980
เวลาไปนอนบ้านเพื่อน ฉันจะหวาดผวา

00:03:00.980 --> 00:03:03.364
พยายามบอกพวกเด็กผู้หญิงว่า พวกเธอไม่ควรจะจูบฉันหรอก

00:03:03.364 --> 00:03:05.096
โดยไม่เปิดเผยว่าฉันเป็นผู้หญิง

NOTE Paragraph

00:03:05.096 --> 00:03:07.148
ทั้งนี้ทั้งนั้น เป็นเรื่องจำเป็นที่ฉันจะต้องบอกว่า

00:03:07.148 --> 00:03:10.997
ฉันไม่ได้รังเกียจร่างกาย หรืออวัยวะเพศของฉัน

00:03:10.997 --> 00:03:12.764
ฉันไม่ได้รู้สึกว่าฉันอยู่ในร่างที่ไม่ใช่

00:03:12.764 --> 00:03:14.796
ฉันรู้สึกว่าฉันกำลังแสดงบทบาทหนึ่งอยู่

00:03:14.796 --> 00:03:18.623
ฉันคงไม่ผ่านคุณสมบัติการเป็นคนข้ามเพศหรอก

00:03:18.623 --> 00:03:20.869
ถ้าครอบครัวของฉันเป็นพวกที่เชื่อในการบำบัดเรื่องเหล่านี้

00:03:20.869 --> 00:03:22.592
พวกเขาก็คงวินิจฉัยฉันไปแล้ว

00:03:22.592 --> 00:03:24.378
ว่าเป็นอะไรประมาณ ภาวะสับสนทางเพศ

00:03:24.378 --> 00:03:26.781
แล้วก็ให้ฮอร์โมนฉัน เพื่อเลื่อนวัยเจริญพันธุ์ออกไป

00:03:26.781 --> 00:03:27.665
แต่ในกรณีของฉัน

00:03:27.665 --> 00:03:29.380
ฉันก็แค่ตื่นขึ้นมาวันนึง ตอนฉันอายุสิบสี่

00:03:29.380 --> 00:03:31.963
แล้วตัดสินใจว่า ฉันอยากจะเป็นผู้หญิงละ

00:03:31.963 --> 00:03:34.963
ฉันเข้าสู่วัยสาว แต่ฉันไม่รู้เลยว่า การเป็นผู้หญิงคืออะไร

00:03:34.963 --> 00:03:38.588
ฉันพร้อมที่จะค้นหาคำตอบว่า ฉันเป็นใครกันแน่

NOTE Paragraph

00:03:38.588 --> 00:03:40.993
เมื่อเด็กคนหนึ่งทำแบบที่ฉันทำ

00:03:40.993 --> 00:03:42.829
พวกเขาไม่ได้จำเป็นจะต้องพูดมันออกมา ใช่ไหม

00:03:42.829 --> 00:03:45.090
ก็ไม่มีใครถึงกับประหลาดใจหรอกนะ

00:03:45.090 --> 00:03:48.834
(หัวเราะ)

00:03:48.834 --> 00:03:53.297
แต่พ่อแม่ไม่ได้ถามฉัน ให้ระบุว่าฉันเป็นอะไร

00:03:53.297 --> 00:03:55.163
ตอนฉันอายุสิบห้า ฉันโทรหาพ่อ

00:03:55.163 --> 00:03:56.863
เพื่อบอกว่า ฉันตกหลุมรัก

00:03:56.863 --> 00:03:59.163
มันเป็นสิ่งสุดท้ายในความคิดของพวกเราทั้งสองฝ่าย

00:03:59.163 --> 00:04:00.779
ที่จะคุยกันถึงผลลัพธ์

00:04:00.779 --> 00:04:03.197
ของความจริงที่ว่า รักครั้งแรกของฉันเป็นผู้หญิง

00:04:03.197 --> 00:04:05.479
สามปีต่อมา ตอนที่ฉันตกหลุมรักผู้ชาย

00:04:05.479 --> 00:04:08.063
พ่อกับแม่ของฉันก็ไม่ได้เห็นว่ามันแปลกหรืออะไร

00:04:08.063 --> 00:04:11.446
เห็นไหมคะว่า นี่เป็นข้อดีอย่างนึงของการโตมานอกขนบ

00:04:11.446 --> 00:04:13.480
ที่ฉันไม่ได้ถูกขอให้ ให้คำจำกัดความเกี่ยวกับตัวเอง

00:04:13.480 --> 00:04:15.827
ไม่ว่าจะเป็นอะไร ตอนไหน

00:04:15.827 --> 00:04:19.646
ฉันได้รับอนุญาตให้เป็นฉัน เติบโต และเปลี่ยนแปลงไปในทุกขณะ

NOTE Paragraph

00:04:19.646 --> 00:04:22.691
เมื่อสี่ หรือเกือบห้าปีก่อน

00:04:22.691 --> 00:04:26.006
ข้อเสนอที่ 8 ซึ่งเป็นการถกเถึยงครั้งใหญ่
เกี่ยวกับความเท่าเทียมกันด้านการแต่งงาน

00:04:26.006 --> 00:04:27.981
ได้ทำให้เกิดความสับสนมากมายในประเทศนี้

00:04:27.981 --> 00:04:30.592
ตอนนั้น การแต่งงานไม่ใช่เรื่องอะไรที่

00:04:30.592 --> 00:04:31.725
ฉันจะใช้เวลาคิดถึงมันเท่าไหร่นัก

00:04:31.725 --> 00:04:34.531
แต่ฉันกลับประหลาดใจกับการที่ อเมริกา

00:04:34.531 --> 00:04:36.596
ประเทศซึ่งมีสถิติอันมัวหมองเรื่องสิทธิพลเมือง

00:04:36.596 --> 00:04:39.212
จะย้อนรอยความผิดตัวเองได้อย่างโจ่งแจ้งขนาดนี้

00:04:39.212 --> 00:04:41.180
และฉันจำได้ว่า ฉันดูการถกกันเรื่องนี้ในโทรทัศน์

00:04:41.180 --> 00:04:42.981
แล้วก็คิดว่ามันช่างน่าสนใจอะไรเช่นนี้

00:04:42.981 --> 00:04:46.012
ที่การแบ่งเขตการปกครอง และ เขตสังฆมณฑล

00:04:46.012 --> 00:04:49.631
เป็นสิ่งที่แบ่งแยก และสร้างขอบเขตต่างๆขึ้นในประเทศนี้

00:04:49.631 --> 00:04:51.213
ระหว่างพื้นที่ที่ผู้คนเชื่อ

00:04:51.213 --> 00:04:52.998
และพื้นที่ๆผู้คนไม่เชื่อ

00:04:52.998 --> 00:04:59.246
แล้วการถกกันนั้นก็ได้สร้างขอบเขตรอบๆตัวฉันด้วย

NOTE Paragraph

00:04:59.246 --> 00:05:02.364
เพราะถ้านี่เป็นการทำสงครามระหว่างสองฝ่าย

00:05:02.364 --> 00:05:05.145
ฉันก็กลายเป็นฝ่ายรักร่วมเพศ โดยอัตโนมัติ

00:05:05.145 --> 00:05:08.331
เพราะฉันไม่ได้เป็นผู้หญิงแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์

00:05:08.331 --> 00:05:11.580
ในตอนนั้น ฉันพึ่งจะโผล่ขึ้นมา

00:05:11.580 --> 00:05:15.497
จากช่วงเวลาแปดปี ที่ฉันสับสนเกี่ยวกับตัวตนของตัวเอง

00:05:15.497 --> 00:05:17.330
เส้นทางที่เริ่มจากการเป็นเด็กผู้ชาย

00:05:17.330 --> 00:05:20.552
กลายเป็นเด็กผู้หญิงประหลาด 
ที่ดูเหมือนเด็กผู้ชายในเสื้อผ้าเด็กผู้หญิง

00:05:20.552 --> 00:05:23.342
กลายเป็นขั้วตรงข้าม คือสาวผอมเพรียว

00:05:23.342 --> 00:05:26.008
ที่แสดงความเป็นผู้หญิ๊ง ผู้หญิง 
ตามจีบผู้ชาย เพื่อกลบเกลื่อน

00:05:26.008 --> 00:05:29.976
จนท้ายที่สุด นี่เป้นแค่การค้นหาตนเองอย่างคร่าวๆว่าฉันเป็นอะไรแน่เท่านั้นนะ

00:05:29.976 --> 00:05:32.383
กลายเป็นสาวห้าว

00:05:32.383 --> 00:05:35.592
ที่ชอบทั้งผู้ชายและผู้หญิง แล้วแต่ว่าคนๆนั้นนิสัยเป็นไง

NOTE Paragraph

00:05:35.592 --> 00:05:40.743
ฉันใช้เวลาหนึ่งปีในการเก็บภาพเด็กผู้หญิงในยุคใหม่นี้
ซึ่งมีลักษณะคล้ายๆกับฉัน

00:05:40.743 --> 00:05:42.409
ซึ่งรู้สึกก้ำกึ่งระหว่างสองเพศ

00:05:42.409 --> 00:05:45.946
เด็กผู้หญิงที่เล่นสเก็ตบอร์ด แต่สวมชั้นในลูกไม้

00:05:45.946 --> 00:05:49.904
เด็กผู้หญิงที่ตัดผมทรงเด็กผู้ชาย แต่ทาเล็บแบบเด็กผู้หญิง

00:05:49.904 --> 00:05:52.899
เด็กผู้หญิงที่ทาอายแชโดว์ ให้เข้ากับรอยหัวเข่าถลอก

00:05:52.899 --> 00:05:55.997
เด็กผู้หญิงที่ชอบผู้หญิง และเด็กผู้ชาย ที่ชอบทั้งผู้ชายและผู้หญิง

00:05:55.997 --> 00:05:57.846
คนซึ่งรังเกียจการถูกจับใส่กล่องแยกประเภท ให้ เป็น อะไร

00:05:57.846 --> 00:06:01.597
ฉันรักผู้คนเหล่านี้ และชื่นชมในเสรีภาพของพวกเขา

00:06:01.597 --> 00:06:04.530
แต่ฉันก็เฝ้ามองดู ในขณะที่โลก
นอกฟองสบู่แห่งยูโทเปียของพวกเรา

00:06:04.530 --> 00:06:06.380
ได้ระเบิดขึ้น กลายเป็นการโต้แย้งที่รุนแรงเหล่านี้

00:06:06.380 --> 00:06:11.946
โลกที่ซึ่งผู้รู้เริ่มพยายามสร้างภาพให้ความรักของพวกเรากลายเป็นการสมสู่ ผ่านทางรายการโทรทัศน์ทั่วประเทศ

00:06:11.946 --> 00:06:14.279
ฉันเกิดความรู้สึกขึ้นมาอย่างรุนแรงว่า

00:06:14.279 --> 00:06:19.646
ฉันกลายเป็นชนกลุ่มน้อย ในประเทศของตัวเอง

00:06:19.646 --> 00:06:22.297
เพียงเพราะลักษณะบางอย่างของตัวฉัน

00:06:22.297 --> 00:06:27.912
ฉันกลายเป็นพลเมืองชั้นสองตามกฏหมายอย่างโต้แย้งไม่ได้

NOTE Paragraph

00:06:27.912 --> 00:06:29.446
ฉันไม่ใช่นักเรียกร้องสิทธิ

00:06:29.446 --> 00:06:31.946
ฉันไม่ค่อยโบกธงแสดงความเป็นอะไรเท่าใหร่ ในชีวิตของฉัน

00:06:31.946 --> 00:06:34.085
แต่ฉันได้รับผลกระทบ จากคำถามนี้

00:06:34.085 --> 00:06:37.031
เป็นไปได้อย่างไร ที่จะมีใครสักคนสามารถเลือก
ที่จะถอดถอนสิทธิ

00:06:37.031 --> 00:06:39.196
ของผู้คนหลากหลายจำนวนมากที่ชั้นรู้จัก

00:06:39.196 --> 00:06:42.630
เพียงเพราะเสี้ยวหนึ่งของบุคลิกลักษณะของพวกเขา

00:06:42.630 --> 00:06:44.146
พวกเขาพูดได้อย่างไรว่า พวกเรา ในกลุ่มนี้

00:06:44.146 --> 00:06:47.079
ไม่มีสิทธิที่จะได้รับการปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกันกับคนอื่นๆ

00:06:47.079 --> 00:06:49.446
พวกเราเป็นกลุ่มด้วยหรือ? กลุ่มอะไรล่ะ?

00:06:49.446 --> 00:06:53.313
แล้วผู้คนเหล่านี้ เขาเคยพบเหยื่อ
จากการแบ่งแยกของพวกเขาอย่างจริงจังหรือไม่

00:06:53.313 --> 00:06:57.356
พวกเขารู้หรือไม่ว่ากำลังต่อต้านใคร หรือ 
ผลของการโหวตนี้คืออะไร?

NOTE Paragraph

00:06:57.356 --> 00:06:59.247
แล้วฉันก็คิดขึ้นมาว่า

00:06:59.247 --> 00:07:01.530
บางทีถ้าพวกเขาได้มองตา

00:07:01.530 --> 00:07:05.311
มองหน้าคนที่พวกเขากำลังตัดสินให้เป็นพลเมืองชั้นสอง

00:07:05.311 --> 00:07:07.213
มันอาจจะทำให้พวกเขาตัดสินใจลำบากขึ้น

00:07:07.213 --> 00:07:09.197
อาจจะทำให้พวกเขาหยุดคิด

00:07:09.197 --> 00:07:15.037
แน่นอนว่า เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะพาคนยี่สิบล้านคน
มาทานข้าวเย็นด้วยกัน

00:07:15.037 --> 00:07:19.368
ฉันก็เลยหาทางที่จะทำให้พวกเขาได้รู้จักกันผ่านภาพถ่าย

00:07:19.368 --> 00:07:22.334
โดยไม่มีการตกแต่ง จัดแสง

00:07:22.334 --> 00:07:25.568
หรือการจัดการใดๆ เลย

00:07:25.568 --> 00:07:28.318
เพราะจากภาพถ่าย คุณสามารถจ้องดูหนวดของสิงโตได้

00:07:28.318 --> 00:07:31.034
โดยไม่ต้องกลัวว่ามันจะขย้ำคุณ

NOTE Paragraph

00:07:31.034 --> 00:07:34.431
สำหรับฉัน การถ่ายภาพ ไม่ใช่แค่การนำรูปมาแสดง

00:07:34.431 --> 00:07:36.384
มันเป็นการเปิดโลก ให้กับผู้ชม

00:07:36.384 --> 00:07:38.485
พาเขาไปเจอสิ่งใหม่ๆ ไปที่ๆพวกเขาไม่เคยไป

00:07:38.485 --> 00:07:41.800
และที่สำคัญ ไปพบผู้คนที่พวกเขาหวาดกลัว

00:07:41.800 --> 00:07:43.644
นิตยสาร Life ได้แนะนำคนหลายรุ่น

00:07:43.644 --> 00:07:47.718
ให้รู้จักกับวัฒนธรรมที่ห่างไกล 
ที่พวกเขาไม่เคยนึกว่าจะมีอยู่ ผ่านภาพถ่าย

00:07:47.718 --> 00:07:53.951
ฉันเลยตัดสินใจจะเก็บภาพบุคคลจำนวนหนึ่ง

00:07:53.951 --> 00:07:55.701
ภาพถ่ายหน้าตรงแบบที่ตำรวจใช้

00:07:55.701 --> 00:07:59.469
แล้วก็ตัดสินใจถ่ายรูปใครก็แล้วแต่ในประเทศนี้

00:07:59.469 --> 00:08:01.870
ที่ไม่แมน หรือ หญิงร้อยเปอร์เซ็นต์

00:08:01.870 --> 00:08:05.053
ซึ่งก็ ถ้าคุณไม่รู้ เป็นจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนทีเดียว

NOTE Paragraph

00:08:05.053 --> 00:08:07.103
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:08:07.103 --> 00:08:09.769
นี่เป็นงานใหญ่มากทีเดียว

00:08:09.769 --> 00:08:11.653
และเราก็ต้องการความช่วยเหลือ

00:08:11.653 --> 00:08:14.186
ฉันวิ่งออกไปในช่วงที่หนาวมาก

00:08:14.186 --> 00:08:17.594
ไปถ่ายรูปทุกๆคน เท่าที่ฉันจะหาได้

00:08:17.594 --> 00:08:21.564
ในเดือนกุมภาพันธ์ ประมาณสองปีที่แล้ว

00:08:21.564 --> 00:08:25.687
ฉันถ่ายรูป แล้วก็ไปที่องค์กรสิทธิมนุษยชน เพื่อขอให้พวกเขาช่วย

00:08:25.687 --> 00:08:28.053
พวกเขาให้ทุนสนับสนุนการถ่ายภาพในนิวยอร์ก สองอาทิตย์

00:08:28.053 --> 00:08:31.064
ทำให้เราได้สิ่งนี้มาค่ะ

NOTE Paragraph

00:08:31.064 --> 00:08:43.341
(ดนตรี)

NOTE Paragraph

00:08:43.341 --> 00:08:47.524
วีดีโอ: ฉัน ไอโอ ทิลลเลท ไรท์ เป็นศิลปินที่เกิดและโตในนิวยอร์ก

00:08:47.524 --> 00:09:00.832
(ดนตรี)

NOTE Paragraph

00:09:00.832 --> 00:09:05.494
โครงการความจริงเกี่ยวกับตัวเรา 
เป็นการบันทึกภาพชาวเกย์ในอเมริกา

00:09:05.494 --> 00:09:07.117
เป้าหมายของฉันคือการถ่ายภาพหน้าตรง

00:09:07.117 --> 00:09:09.767
ของใครก็ตามที่เป็นอะไรก็แล้วแต่
ที่ไม่แมน หรือ หญิงร้อยเปอร์เซ็นต์

00:09:09.767 --> 00:09:14.987
หรือรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในกลุ่ม เกย์ เลสเปี้ยน ในทางใดก็ตาม

00:09:14.987 --> 00:09:17.985
เป้าหมายของฉันคือการแสดงถึง 
ความเป็นมนุษย์ที่มีอยู่ในตัวเราทุกคน

00:09:17.985 --> 00:09:20.103
ผ่านรูปลักษณ์ธรรมดาๆ ของใบหน้า

00:09:20.103 --> 00:09:22.791
(ดนตรี)

NOTE Paragraph

00:09:22.791 --> 00:09:25.881
เรายึดถือความจริงนี้ที่ปรากฏอยู่แก่เราว่า ทุกคนเกิดมาเท่าเทียมกัน

00:09:25.881 --> 00:09:28.298
ควาามจริงนี้เขียนอยู๋ใน คำประกาศอิสรภาพ [แห่งอเมริกา]

00:09:28.298 --> 00:09:29.565
เรากำลังล้มเหลว ในฐานะรัฐชาติ

00:09:29.565 --> 00:09:31.674
ในการรักษาแนวทางแห่งสิทธิ ที่เป็นที่มาของการก่อตั้งประเทศนี้

00:09:31.674 --> 00:09:33.881
ไม่มีความเท่าเทียมกันในสหรัฐฯ

NOTE Paragraph

00:09:33.896 --> 00:09:36.279
[ความเท่าเทียมกันหมายถึงอะไรสำหรับคุณ?]

00:09:36.279 --> 00:09:37.917
[การแต่งงาน] [อิสรภาพ] [สิทธิของพลเมือง]

00:09:37.917 --> 00:09:40.043
[จงปฏิบัติกับคนอื่น เช่นเดียวกับที่ปฏิบัติต่อตนเอง]

NOTE Paragraph

00:09:40.043 --> 00:09:43.663
เป็นเรื่องง่าย ไม่ต้องใช้ความคิด

00:09:43.663 --> 00:09:46.453
การต่อสู้เพื่อสิทธิที่เท่าเทียม 
ไม่ใช่แค่เรื่องการแต่งงานของคนรักร่วมเพศ

00:09:46.453 --> 00:09:50.549
ทุกวันนี้ ใน 29 รัฐ หรือกว่าครึ่งของประเทศเรา

00:09:50.549 --> 00:09:54.920
คุณสามารถถูกไล่ออกได้อย่างถูกต้องตามกฎหมาย 
เพียงเพราะเพศของคุณ

NOTE Paragraph

00:09:54.920 --> 00:09:58.071
[ใครจะเป็นคนรับผิดชอบ เรื่อง ความเท่าเทียมกัน?]

NOTE Paragraph

00:09:58.071 --> 00:10:01.082
ฉันได้ยินผู้คนนับร้อย ให้คำตอบเดียวกัน

00:10:01.082 --> 00:10:04.558
"พวกเราทุกคนควรรับผืดชอบ"

00:10:04.558 --> 00:10:07.411
จนถึงตอนนี้เราได้ถ่ายภาพ ของคน 300 คนในนิวยอร์ก

00:10:07.411 --> 00:10:08.827
และเราจะทำไม่ได้เลย

00:10:08.827 --> 00:10:11.712
หากไม่ได้รับการสนับสนุนจาก องค์กรรณรงค์เพื่อสิทธิมนุษยชน

00:10:11.712 --> 00:10:13.661
ฉันอยากจะทำแบบนี้ทั่วประเทศ

00:10:13.661 --> 00:10:17.744
อยากจะไปถ่ายรูปคน 4 พันหรือ 5 พันคน ใน 25 เมือง

00:10:17.744 --> 00:10:21.727
นี่คือสิ่งที่ฉันทำได้ เพื่อเรียกร้องสิทธิให้กับคนในยุคเดียวกับฉัน

00:10:21.727 --> 00:10:23.904
ฉันขอท้าให้พวกคุณมองใบหน้าของผู้คนเหล่านี้

00:10:23.904 --> 00:10:26.766
แล้วบอกกับพวกเขาว่า พวกเขาสมควรได้รับสิทธิ
น้อยกว่ามนุษย์คนอื่นๆ

00:10:26.766 --> 00:10:28.806
(ดนตรี)

NOTE Paragraph

00:10:28.806 --> 00:10:31.073
["ความจริงจากตัวเรา"]

00:10:31.088 --> 00:10:32.752
[4000 ใบหน้าจากทั่วอเมริกา]

NOTE Paragraph

00:10:32.753 --> 00:10:37.309
(ดนตรี)

00:10:37.309 --> 00:10:45.557
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:10:45.557 --> 00:10:49.840
เราไม่ได้เตรียมใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นเลย

00:10:49.840 --> 00:10:53.090
มีคนประมาณแปดหมื่นห้าพันคนดูวีดีโอนั้น

00:10:53.090 --> 00:10:55.590
แล้วก็เริ่มส่งเมลมาหาพวกเรา จากทั่วทั้งประเทศ

00:10:55.590 --> 00:11:00.257
ขอให้พวกเราไปยังเมืองของเขา ไปถ่ายรูปพวกเขา

00:11:00.257 --> 00:11:04.607
มีคนที่ยินยอมให้พวกเราถ่ายภาพ มากกว่าที่เราคาดเอาไว้

00:11:04.607 --> 00:11:08.108
ฉันจึงเปลี่ยนเป้าหมายของเราเป็น หนึ่งหมื่น

00:11:08.108 --> 00:11:12.173
วีดีโอนั้น ทำขึ้นในฤดูใบไม้ผลิ ปี 2011

00:11:12.173 --> 00:11:15.630
จนถึงวันนี้ ฉันได้เดินทางไป 20 เมือง

00:11:15.630 --> 00:11:18.536
และถ่ายรูปคนกว่า 2000 คน

NOTE Paragraph

00:11:18.536 --> 00:11:21.546
ฉันรู้ว่านี่เป็นการพูด

00:11:21.546 --> 00:11:24.812
แต่ฉันอยากจะขอเวลาเงียบๆสักนาทีหนึ่ง

00:11:24.812 --> 00:11:26.061
ให้ทุกคนมองดูใบหน้าเหล่านี้

00:11:26.061 --> 00:11:29.931
เพราะว่าสิ่งที่ฉันพูดคงไม่สามารถอธิบายภาพเหล่านี้ได้

00:11:29.931 --> 00:11:32.464
เพราะถ้าภาพหนึ่งแทนคำพูดร้อยพัน

00:11:32.464 --> 00:11:35.803
ภาพใบหน้าคนหนึ่งคนนั้นคงต้องใช้คำศัพท์ใหม่ทั้งหมดมาอธิบาย

NOTE Paragraph

00:11:57.069 --> 00:12:00.748
หลังจากที่ฉันได้เดินทาง และ พูดคุยกับผู้คนมากมาย

00:12:00.748 --> 00:12:04.596
ในเมืองอย่าง โอคลาโฮมา หรือ เมืองเล็กๆ ในเทกซัส

00:12:04.596 --> 00:12:08.131
เราได้พบว่า การตั้งสมมติฐานเบื้องต้นนั้น ผิดเสมอ

00:12:08.131 --> 00:12:10.017
การมอง การดู เป็นกุญแจสำคัญ

00:12:10.017 --> 00:12:13.280
ความคุ้นเคย เป็นประตู ที่นำไปสู่การเห็นอกเห็นใจกัน

00:12:13.280 --> 00:12:16.730
และเมื่อเรื่องราวหนึ่งเกิดขึ้นในบ้าน หรือในครอบครัวของคุณเอง

00:12:16.730 --> 00:12:19.647
คุณมักจะมีความเห็นอกเห็นใจกันมากกว่า

00:12:19.647 --> 00:12:21.213
หรือมีมุมมองใหม่ๆ เกี่ยวกับเรื่องนั้นมากขึ้น

00:12:21.213 --> 00:12:23.864
แน่นอน ในระหว่างที่เดินทาง ฉันได้พบผู้คน

00:12:23.864 --> 00:12:28.063
คนที่ไม่ยอมรับลูกๆ ของพวกเขา ถ้าพวกเขาไม่รักเพศตรงข้าม

00:12:28.063 --> 00:12:30.431
แต่ฉันก็ได้พบผู้คนเคร่งศาสนาทางตอนใต้

00:12:30.431 --> 00:12:33.447
ที่เปลี่ยนโบสถ์ที่พวกเขาไป 
เนื่องจากว่าลูกของเขาเป็นเลสเบี้ยน

00:12:33.447 --> 00:12:37.597
ความเห็นอกเห็นใจ กลายเป็นประเด็นสำคัญ ของโครงการนี้

NOTE Paragraph

00:12:37.597 --> 00:12:41.013
แต่นี่เป็นสิ่งที่ฉันได้เริ่มเรียนรู้ว่าเป็นสิ่งที่น่าสนใจจริงๆ:

00:12:41.013 --> 00:12:45.363
ความจริงเกี่ยวกับตัวเราไม่ได้ลบความแตกต่างระหว่างเรา

00:12:45.363 --> 00:12:48.747
ที่จริง มันยิ่งทำให้ความแตกต่างนั้น ชัดเจนขึ้น

00:12:48.747 --> 00:12:50.846
มันไม่เพียงนำเสนอความซับซ้อน

00:12:50.846 --> 00:12:53.013
ที่อยู่ในตัวตนของมนุษย์คนอื่นๆเท่านั้น

00:12:53.013 --> 00:12:56.613
แต่ยังแสดงความซับซ้อนที่อยู่ในตัวของแต่ละบุคคลด้วย

00:12:56.613 --> 00:13:01.498
มันไม่ใช่ว่าเรามีกล่องมากเกินไป เรายังมีน้อยเกินไปต่างหาก

NOTE Paragraph

00:13:07.518 --> 00:13:14.303
ผ่านไประยะหนึ่ง ฉันเริ่มรู้สึกว่า 
ความตั้งใจที่จะถ่ายรูปชาวเกย์ เป็นความตั้งใจที่ผิด

00:13:14.303 --> 00:13:17.491
เพราะเรามีชาวเกย์มากมายหลายแบบ

00:13:17.491 --> 00:13:20.237
ฉันกำลังพยายามจะช่วย

00:13:20.237 --> 00:13:23.430
แต่กลายเป็นว่าฉันได้ทำสิ่งที่ฉันพยายามหลีกเลี่ยงมาตลอดชีวิต

00:13:23.430 --> 00:13:25.936
การแบ่งกลุ่ม จับคนใส่กล่อง

00:13:25.936 --> 00:13:29.156
ผ่านไประยะนึง ฉันเพิ่มคำถาม ลงในแบบยินยอมให้ใช้ภาพ

00:13:29.156 --> 00:13:31.085
ขอให้พวกเขา ระบุเปอร์เซ็นต์ความเป็นเกย์

00:13:31.085 --> 00:13:33.885
จากหนึ่ง ถึงร้อยเปอร์เซ็นต์

00:13:33.885 --> 00:13:37.801
แล้วฉันก็ได้เห็น วิกฤติการณ์ด้านตัวตน เกิดขึ้นต่อหน้า มากมาย

00:13:37.801 --> 00:13:40.602
(หัวเราะ)

00:13:40.602 --> 00:13:41.802
หลายคนไม่รู้ว่าจะทำยังไง

00:13:41.802 --> 00:13:44.205
เพราะพวกเขาไม่เคยได้รับทางเลือกแบบนี้มาก่อน

00:13:44.205 --> 00:13:46.392
คุณสามารถระบุ ปริมาณความเปิดเผยของคุณได้หรือไม่

NOTE Paragraph

00:13:46.392 --> 00:13:48.302
หลังจากที่หายชีอก แล้ว

00:13:48.302 --> 00:13:52.385
คนส่วนมากจะเลือกอยู่ที่ 75 ถึง 95 เปอร์เซ็นต์

00:13:52.385 --> 00:13:54.902
หรือ 3 ถึง 20 เปอร์เซ็นต์

00:13:54.902 --> 00:13:57.603
แน่นอนว่า มีคนจำนวนมากเหมือนกันที่เลือก 100 หรือ 1

00:13:57.603 --> 00:14:00.071
แต่ฉันพบว่าคนจำนวนมากกว่ามาก

00:14:00.071 --> 00:14:02.920
ที่ระบุตัวเองว่าอยู่ระหว่างกลาง

00:14:02.920 --> 00:14:09.129
ฉันพบว่าคนส่วนใหญ่จะตกอยู่ในกลุ่มที่เป็น สีเทา

NOTE Paragraph

00:14:09.129 --> 00:14:13.113
เพื่อให้ชัดเจนยิ่งขึ้น เพราะเรื่องนี้สำคัญมาก

00:14:13.113 --> 00:14:17.829
ฉันไม่ได้บอกว่า ความนิยมทางเพศไม่มีอยู่จริง

00:14:17.829 --> 00:14:22.629
และฉันจะไม่พาดพิงถึงลักษณะการเลือกชอบเพศ 
หรือผลของลักษณะทางชีวะภาพของบุคคล

00:14:22.629 --> 00:14:25.496
เพราะถ้าจะมีใครเชื่อว่า

00:14:25.496 --> 00:14:27.363
ความนิยมทางเพศ เป็นทางเลือก

00:14:27.363 --> 00:14:28.896
ฉันจะขอให้คุณพยายาม ลองเป็นชาวสีเทาดู

00:14:28.896 --> 00:14:31.162
ฉันจะถ่ายรูปคุณ แค่ขอให้คุณลองดู

00:14:31.162 --> 00:14:32.545
(หัวเราะ)

00:14:32.545 --> 00:14:36.962
สิ่งที่ฉันจะบอกก็คือ มนุษย์เราไม่ได้มีเพียงด้านเดียว

00:14:36.962 --> 00:14:42.730
และสิ่งทำคัญ ที่เราได้จากการให้เปอร์เซ็นต์ความเกย์ ก็คือ

00:14:42.730 --> 00:14:44.947
ถ้าคุณบอกว่าคนฝั่งนี้เป็นเกย์

00:14:44.947 --> 00:14:48.595
แล้วฝั่งนี้เป็นคนธรรมดา

00:14:48.595 --> 00:14:51.563
และเราทราบว่า คนส่วนใหญ่บอกว่า

00:14:51.563 --> 00:14:54.266
พวกเขาอยู่ค่อนไปทางใดทางหนึ่ง

00:14:54.266 --> 00:14:59.212
ระหว่างตรงกลางนี้ ยังมีผู้คนอยู่อีกมากมาย

NOTE Paragraph

00:14:59.212 --> 00:15:02.246
ความจริงที่เราพบซับซ้อนกว่านั้นมาก

00:15:02.246 --> 00:15:04.530
ตัวอย่างเช่น ถ้าเราผ่านกฏหมาย

00:15:04.530 --> 00:15:08.033
อนุญาตให้เจ้านายไล่ลูกน้องออก หากเขาเป็นพวกรักร่วมเพศ

00:15:08.033 --> 00:15:10.800
คุณจะขีดเส้น ที่ตรงไหน

00:15:10.800 --> 00:15:16.666
ตรงนี้กับคนที่มีประสบการณ์กับเพศตรงข้ามเพียงหนึ่งหรือสองครั้ง

00:15:16.666 --> 00:15:17.967
หรือตรงนี้

00:15:17.967 --> 00:15:22.066
กับคนที่มีประสบการณ์รักร่วมเพศเพียงหนึ่งหรือสองครั้ง

00:15:22.066 --> 00:15:26.716
ตรงไหนที่แบ่งให้เราเป็นพลเมืองชั้นสอง

NOTE Paragraph

00:15:26.716 --> 00:15:31.532
สิ่งที่ฉันได้เรียนรู้อีกอย่างหนึ่งจากการเดินทาง และโปรเจ๊กต์นี้

00:15:31.532 --> 00:15:35.834
คือ การจัดกลุ่มด้วยความนิยมทางเพศ นั้น ไม่ครอบคลุมเอาซะเลย

00:15:35.834 --> 00:15:38.445
หลังจากที่ฉันเดินทาง และพบผู้คนมากมาย

00:15:38.445 --> 00:15:41.950
ฉันจะบอกว่า มีพวกงี่เง่า มากพอๆกับคนน่ารัก

00:15:41.950 --> 00:15:44.899
มีพวกพรรคนี้ พรรคโน้น พวกนักกีฬา พวกแต๋ว

00:15:44.899 --> 00:15:47.849
แล้วก็กลุ่มอื่นๆ อีกมากมาย เท่าที่เราจะนึกออก

00:15:47.849 --> 00:15:49.983
ภายในกลุ่มชาวเกย์ และรักร่วมเพศนี่แหละ

00:15:49.983 --> 00:15:53.499
เช่นเดียวกับในมนุษยชาติ

00:15:53.499 --> 00:15:58.117
นอกเหนือจากความเป็นจริงที่ว่า 
เราต่างถูกมัดมือข้างนึงด้วยกฏหมาย

00:15:58.117 --> 00:16:01.782
เมื่อคุณสามารถดิ้นรน ต่อสู้ มองข้ามอคติมาได้ คุณจะเห็นว่า

00:16:01.782 --> 00:16:03.183
การเป็นคน ที่ไม่ได้รักเพศตรงข้าม

00:16:03.183 --> 00:16:08.199
ไม่ได้หมายความว่า เราไม่มีอย่างอื่นเหมือนกันเลย

NOTE Paragraph

00:16:08.199 --> 00:16:16.600
ใบหน้าหลากหลายที่เป็นส่วนหนึ่งของ 
โครงการ ความจริงเกี่ยวกับตัวเรานี้ ได้กลายเป็น

00:16:16.600 --> 00:16:19.799
สิ่งที่เราหวังว่าจะได้เผยแพร่ออกไปในสื่อ อีกหลายๆแขนง

00:16:19.799 --> 00:16:25.258
ทั้งป้ายรถเมล์ ป้ายโฆษณา หน้า facebook หรือหน้าจอคอมพิวเตอร์

00:16:25.258 --> 00:16:28.333
บางทีการมองดูใบหน้าของมนุษยชาติ

00:16:28.333 --> 00:16:31.250
อาจนำไปสู่ปรากฏการณ์ที่น่าสนใจ และเป็นประโยชน์

00:16:31.250 --> 00:16:34.967
และหวังว่าการแบ่งกลุ่ม แบ่งขั้ว

00:16:34.967 --> 00:16:36.716
และ กล่องที่ง่าย และธรรมดาเกินไปเหล่านี้

00:16:36.716 --> 00:16:41.782
จะเริ่มกลายเป็นสิ่งไร้ประโยชน์ และหมดไปจากสังคมเรา

00:16:41.782 --> 00:16:45.200
เพราะแท้จริงแล้ว มันไม่สามารถอธิบายสิ่งที่เรามองเห็นได้

00:16:45.200 --> 00:16:48.549
และไม่ไดอธิบายใครที่เรารู้จัก หรืออะไรที่เราเป็น

00:16:48.549 --> 00:16:54.150
ที่เราเห็น คือ ความหลากหลายของมนุษย์

00:16:54.150 --> 00:16:57.733
และยิ่งได้เห็น ยิ่งยากที่จะปฏิเสธ ความเป็นมนุษย์ของพวกเขา

00:16:57.733 --> 00:17:02.074
อย่างน้อย ฉันหวังว่า มันจะยากขึ้น
ที่จะปฏิเสธสิทธิมนุษยชนของพวกเขา

NOTE Paragraph

00:17:02.074 --> 00:17:05.633
เฉพาะฉันรึเปล่านะ

00:17:05.633 --> 00:17:09.135
ที่คุณปฏิเสธที่จะให้สิทธิในการเป็นเจ้าของที่พักอาศัย

00:17:09.135 --> 00:17:12.116
สิทธิในการรับเลี้ยงดูบุตร สิทธิในการแต่งงาน

00:17:12.116 --> 00:17:15.749
เสรีภาพในการจับจ่าย หรืออยู่อาศัย

00:17:15.749 --> 00:17:17.828
ฉันรึเปล่า ที่คุณเลือกจะตัดขาด ห้ามไม่ให้เป็น

00:17:17.828 --> 00:17:22.250
ในฐานะที่เป็น ลูก เป็น พี่น้อง หรือ เป็นแม่ เป็นพ่อ

00:17:22.250 --> 00:17:24.598
เป็นเพื่อนบ้าน เป็นญาติ เป็นลุง เป็นประธานาธิปดี

00:17:24.598 --> 00:17:28.048
เป็นตำรวจหญิง หรือ เป็นพนักงานดับเพลิง

00:17:28.048 --> 00:17:31.066
มันสายไปแล้ว

00:17:31.066 --> 00:17:34.367
เพราะฉันเป็นในสิ่งเหล่านั้นแล้ว

00:17:34.367 --> 00:17:38.732
เราเป็นไปแล้ว และเราก็เป็นมาตลอด

00:17:38.732 --> 00:17:41.538
เพราะฉะนั้น อย่ามองว่าเราเป็นคนแปลกหน้า

00:17:41.538 --> 00:17:45.091
ปฏิบัติต่อเรา อย่างเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

NOTE Paragraph

00:17:45.091 --> 00:17:46.407
ขอบคุณค่ะ

NOTE Paragraph

00:17:46.407 --> 00:17:57.334
(เสียงปรบมือ)