Return to Video

Քեն Ռոբինսոնն ասում է, որ դպրոցները սպանում են ստեղծագործական միտքը:

  • 0:00 - 0:07
    Բարի օր: Ինչպե՞ս եք: Հիանալի ներկայացումներ էին, այնպես չէ՞:
  • 0:07 - 0:11
    Այս ամենից մտքերս հեռուն գնացին...
  • 0:11 - 0:15
    Իսկապես, ես հեռանում եմ /ծիծաղ/
  • 0:15 - 0:19
    Երեք թեմա կար, այնպես չէ՞,
  • 0:19 - 0:23
    որ ամբողջ կոնֆերանսի ընթացքում հնչեցվեցին եւ անմիջականորեն կապ ունեն
  • 0:23 - 0:25
    այն թեմայի հետ, որի մասին ուզում եմ խոսել:
  • 0:25 - 0:29
    Մեկը այն է, որ մենք՝ մարդիկ, տարօրինակ ստեղծագործական միտք ունենք:
  • 0:29 - 0:32
    սա նկատելի էր մեր դիտած բոլոր ներկայացումների մեջ
  • 0:32 - 0:35
    եւ բոլոր այստեղ գտնվող մարդկան մեջ: Եվ մեր բազմազանության
  • 0:35 - 0:38
    եւ մեր ուղղվածությունների առումով: Երկրորդն այն էր, որ
  • 0:38 - 0:41
    որ այս ամենի արդյունքում մենք հասկացանք, որ գաղափար անգամ չունենք,
  • 0:41 - 0:43
    թե ինչ է մեզ սպասվում ապագայում. Ոչ մի գաղափար
  • 0:43 - 0:45
    չունենք, թե ինչ է լինելու այս ամենի վերջը:
  • 0:45 - 0:48
    Ես շատ հետաքրքրված եմ կրթությամբ
  • 0:48 - 0:51
    իրականում, ես հասկացա, որ բոլորն են հետաքրքրված կրթությամբ:
  • 0:51 - 0:53
    համակարծիք չե՞ք: Դա շատ հետաքրքիր է:
  • 0:53 - 0:56
    Եթե երեկույթի եք հրավիրված եւ ասում եք,
  • 0:56 - 0:59
    որ աշխատում եք կրթության համակարգում
  • 0:59 - 1:06
    չնայած որ, այնքան էլ երեկույթների չես մասնակցում, ազնվորեն ասած, եթե աշխատում ես կրթության բնագավառում:
  • 1:06 - 1:09
    /Ծիծաղ/ Ձեզ չեն հրավրում :
  • 1:09 - 1:14
    Եվ հետաքրքիրն այն է, որ երբեք չեն հրավիրում: Դա փոքր ինչ տարоրինակ է ինձ թվում:
  • 1:14 - 1:16
    Բայց, եթե ձեզ հանկարծ հրավիրում են եւ դուք ինչ որ մեկին ասում եք,
  • 1:16 - 1:18
    կամ ձեզ հարցնում են <<Ինչով ես զբաղվու՞մ>>
  • 1:18 - 1:20
    եւ դուք ասում ես, որ աշխատում ես կրթության համակարգում,
  • 1:20 - 1:24
    անմիջապես նկատում ես, որ արյունը խփում է խոսակցիդ երեսին:Անմիջապես մտածում են
  • 1:24 - 1:30
    <<Աստված իմ, ինչու հենց ես, ամբողջ շաբաթվա ընթացքում միակ ազատ օրս է, ու հենց սրան պիտի հանդիպեի՞ >>,
  • 1:30 - 1:32
    Բայց եթե հանկարծ դուք հարցնեք նրանց ինչ կրթություն ունեն,
  • 1:32 - 1:34
    ձեզ կմեխեն պատին: Որովհետեւ սա այն բաներից է, որ
  • 1:34 - 1:37
    լուրջ արժեք է հանդիսանում մարդկանց համար, այնպես չէ՞
  • 1:37 - 1:40
    Հավատի նման մի բան է, կամ փողի կամ նմանատիպ մի բան:
  • 1:40 - 1:44
    Ես ինքս շատ անհանգստացած եմ կրթական համակարգով, եւ կարծում եմ, որ բոլորն էլ անհանգստացած են:
  • 1:44 - 1:46
    Մենք բոլորս էլ շատ անհանգստացած ենք կրթական համակարգով,
  • 1:46 - 1:49
    մասամբ այն պատճառով, որ դա կրթությունն է, որ մեզ օգնելու է հասնել
  • 1:49 - 1:52
    այն ապագային, որը այնքան էլ հայտնի չէ
  • 1:52 - 1:55
    Եթե այդ մասին մի փոքր մտածենք, այս տարի դպրոց ընդունված երեխաները
  • 1:55 - 2:01
    թոշակի են անցնելու 2065թ.- ին: Ոչ մեկ գաղափար չունի
  • 2:01 - 2:04
    չնայած, վերջին չորս օրվա ընթացքում ցուցադրված էքսպերտայնությանը,
  • 2:04 - 2:06
    աշխարհն ինչպիսին է լինելու
  • 2:06 - 2:08
    մի հինգ տարի հետո: Եվ չնայած այս ամենին, մենք
  • 2:08 - 2:11
    պետք է կրթենք նրանց, որ պատրաստ լինեն ապագային:Այսպիսով կարծում եմ անհայտությունը
  • 2:11 - 2:13
    իսկապես բացառիկ բան է:
  • 2:13 - 2:15
    Եվ այս ամենի երրորդ կողմն այն է, որ
  • 2:15 - 2:20
    մենք բոլորս էլ, այնուամենայնիվ համոզվեցինք, որ
  • 2:20 - 2:23
    երեխաները, իսկապես, բացառիկ կարողություններ ունեն
  • 2:23 - 2:25
    ի նկատի ունեմ իրենց նորարարական հմտությունները: Օրինակ, երեկ երեկոյան Սիրենայի ներկայացումը
  • 2:25 - 2:28
    հիանալի էր այնպես չէ՞
  • 2:28 - 2:33
    Եվ նա առանձնահատուկ է, բայց չեմ կարծում, որ նա, այսպես ասած, այդպիսի
  • 2:33 - 2:36
    առանձնահատուկ էր մանկության շրջանում:
  • 2:36 - 2:39
    Նա իսկապես չափազանց նվիրված անձնավորություն է
  • 2:39 - 2:41
    ով կարողացավ բացահայտել իր տաղանդը: Ես հաստատապես համոզված եմ
  • 2:41 - 2:43
    որ բոլոր երեխաներն էլ օժտված են մեծ տաղանդով
  • 2:43 - 2:45
    Եվ մենք անխնայորեն վատնում ենք նրանց տաղանդը
  • 2:45 - 2:48
    իսկ մենք անխնայողաբար վատնում ենք նրանց տաղանդը
  • 2:48 - 2:51
    Ես ուղում եմ խոսել ստեղծագործական մտքի մասին: Իմ համոզմունքը նրանում է,
  • 2:51 - 2:54
    որ ստեղծագործելու կարողությունը այսօր այնքան կարեւոր է կրթության մեջ, որքան որ գրագիտությունը,
  • 2:54 - 2:58
    եւ մենք նման կերպ պետք է վերաբերվենք դրանց
  • 2:58 - 3:06
    /Ծափահարություններ/, Շնորհակալություն: Իմիջիայլոց, ասածս հենց դա է:
  • 3:06 - 3:10
    Շատ շնորհակալություն: /Ծիծաղ/, Այսպիսով ես ընդամենը 15 րոպե ունեմ:
  • 3:10 - 3:17
    Այսպիսով, ես ծնվել եմ ... չէ /ծիծաղ/
  • 3:17 - 3:21
    Վերջերս մի հիանալի պատմություն լսեցի...Շատ եմ սիրում այն պատմել ուրիշներին...
  • 3:21 - 3:25
    դա մի աղջնակի մասին է, ով նկարչության դասերի էր հաճախում: Նա վեց տարեկան էր
  • 3:25 - 3:27
    եվ նկարելիս միշտ նստում էր վերջի սեղանին,
  • 3:27 - 3:29
    ուսուցիչն ասում էր, որ այդ փոքրիկ աղջիկը երբեք
  • 3:29 - 3:33
    ուշադիր չէր, բայց մի անգամ նա շատ ուշադիր էր դասի ընթացքում եւ
  • 3:33 - 3:35
    Դա ուսուցչին շատ զարմացրել էր եւ նա մոտեցել էր աղջկան:
  • 3:35 - 3:38
    ու հարցրել. <<Ի՞նչ ես անում>>:
  • 3:38 - 3:41
    Աղջիկը պատասխանել է- << Ես նկարում եմ Աստծուն>>
  • 3:41 - 3:44
    Զարմացած ուսուցիչն ասել է. <<Բայց չէ որ ոչ մեկ չգիտի, թե Աստված ինչ տեսք ունի>>
  • 3:44 - 3:51
    աղջիկը պատասխանել է. <<մի րոպեից կտեսնեն, թե ինչ տեսք ունի>>
  • 3:51 - 3:52
    /ծիծաղ/
  • 3:52 - 3:57
    Երբ մենք դեռ Անգլիայում էինք եւ տղաս չորս տարեկան էր
  • 3:57 - 4:00
    չնայած ամեն տեղ էլ նա չորս տարեկան էր լինելու, ճիշտն ասած. /ծիծաղ/
  • 4:00 - 4:06
    Եթե հստակ ասեմ, ուր էլ նա գնար, այդ տարի նա չորս տարեկան էր լինելու:
  • 4:06 - 4:08
    Նա այդ ժամանակ խաղում էր Սուրբ Ծննդի ներկայացման մեջ:
  • 4:08 - 4:11
    Դուք հիշում ե՞ք այդ պատմությունը: Ո՞չ,
  • 4:11 - 4:14
    Դա մի հիանալի պատմություն էր: Մել Գիբսոնը ֆիլմ է թողարկել այս պատմության շարունակության վերաբերյալ
  • 4:14 - 4:19
    Դուք երեւի տեսել եք այդ ֆիլմը: <<Սուրբ Ծնունդ 2-րդ>> է անվանումը: Ջեյմսը՝ որդիս, Հովսեփի դերն էր կատարում:
  • 4:19 - 4:22
    որի կապակցությամբ մենք շատ ոգեւորվել էինք :
  • 4:22 - 4:24
    Մեր կարծիքով դա ամենակարեւորագույն մասերից մեկն էր:
  • 4:24 - 4:26
    Մեք ֆանատների մի ամբողջ բանակ ունեինք, որոնք հատուկ վերնաշապիկներ էին կրում:
  • 4:26 - 4:29
    Վերնաշապիկներր վրա գրված էր. <<Ջոսեֆը Ջեյմս Ռոբինզոնն >> է:
  • 4:29 - 4:31
    Նա դերի մեջ շատ չէր խոսում , բայց երեւի գիտեք այն մասը,
  • 4:31 - 4:34
    երբ երեք թագավորները ներս են գալիս՝ բերելով ընծաները,
  • 4:34 - 4:36
    ոսկի, զանազան անուշեղեն եւ այլ նվերներ
  • 4:36 - 4:38
    Սա իսկապես մեր աչքի առաջ էր կատարվում
  • 4:38 - 4:40
    եւ ես կարծում եմ նրանք մի պահ խառնեցին հաջորդականությունը
  • 4:40 - 4:42
    որովհետեւ մենք հետո խոսեցինք փոքրիկ տղայի հետ եւ հարցրեցինք
  • 4:42 - 4:44
    <<Ամեն ինչ կարգին է՞ր>>, նա պատասխանեց. <<Այո, ինչու՞ եք հարցնում: Ինչ որ բան սխալ արեցի՞նք>>
  • 4:44 - 4:46
    Նրանք պարզապես փոխել էին հերթականությունը:
  • 4:46 - 4:47
    Այնուամենայնիվ, երեք տղաները ներս եկան
  • 4:47 - 4:49
    նրանք չորս տարեկան էին եւ գլխներին փաթաթած սրբիչներով ներս մտան
  • 4:49 - 4:52
    դրեցին հատակին նվերներով արկղերը:
  • 4:52 - 4:54
    Եվ առաջին տղան ասաց. <<Ես ձեզ ոսկի եմ բերել>>
  • 4:54 - 4:57
    Երկրորդ տղան ասաց. <<Ես ձեզ անուշեղեն եմ բերել>>
  • 4:57 - 5:11
    Եվ երրորդ տղան ասաց. <<Ֆրենկն է սրանք ուղարկել >>: /Ծիծաղ/
  • 5:11 - 5:13
    Ինչ կապ ունի այս պատմությունը մեզ հետ, ասածս այն է, երեխաները իրենց չեն կորցնում
  • 5:13 - 5:16
    եթե նույնիսկ չգիտեն ինչ ասեն, միեւնույն է առանց խառնվելու առաջ կգնան
  • 5:16 - 5:19
    Ճիշտ է՞: Նրանք չեն վախենում սխալվելուց:
  • 5:19 - 5:24
    Այս պատմությունը պատմելով, ես չեմ ուզում ասել, որ սխալվելը, նույնն է ինչ որ ստեղծագործելը:
  • 5:24 - 5:25
    Այն ինչ բոլորս էլ գիտենք, այն է, որ
  • 5:25 - 5:28
    եթե պատրաստ չես սխալվել
  • 5:28 - 5:31
    դժվար թե երբեւէ որեւէ օրիգինալ բան ստեղծես
  • 5:31 - 5:34
    Եվ, ցավոք, մենք պատրաստ չենք սխալվելու: Եվ մինչեւ մեր երեխաները չափահաս են դառնում,
  • 5:34 - 5:36
    նրանցից շատերը կորցնում են իրենց այս կարողությունը
  • 5:36 - 5:39
    Նրանք սարսափում են սխալվելուց:
  • 5:39 - 5:41
    Իմիջիայլոց, մենք հենց այսպես էլ կառավարում ենք մեր ընկերությունները
  • 5:41 - 5:44
    Մենք պախարակում ենք սխալները եւ սխալներ գործողներին: Եվ այսօր մի
  • 5:44 - 5:47
    ազգային կրթական համակարգ ունենք, որտեղ
  • 5:47 - 5:50
    սխալները ամենասարսափելի բաներն են, որ կարող են պատահել:
  • 5:50 - 5:53
    Եվ հետեւանքն էլ այն է, որ մենք կրթում ենք մեր մարդկանց
  • 5:53 - 5:56
    նրանց ստեղծագործելու հատկությունից դուրս: Պիկասսոն մի անգամ ասել է
  • 5:56 - 5:59
    Նա ասել է, որ բոլոր երեխաները նկարիչներ են ծնվում
  • 5:59 - 6:03
    խնդիրը նրանում է, որ նրանք պահպանեն իրենց նկարելու կարողությունը մինչ մեծանում են: Եվ ես համոզված եմ
  • 6:03 - 6:05
    որ մենք մեծանում ենք ստեղծագործելու կարողության սահմաններից դուրս:
  • 6:05 - 6:08
    Մենք մեծանում ենք դրանից դուրս: Կամ ավելի շուտ, կրթվում ենք դրանից դուրս:
  • 6:08 - 6:10
    Ի՞նչ եք կարծում, ինչու է այսպես ստացվում:
  • 6:10 - 6:14
    Ես ապրում էի Սթրեյդֆորդ-օն-Ավոնում մի հինգ տարի առաջ:
  • 6:14 - 6:16
    Ներկայումս մենք Սթրեյդֆորդից տեղաթոխվել ենք Լոս Անջելոս:
  • 6:16 - 6:20
    Երեւի կարող եք պատկերացնել, թե ինչ կտրուկ փոփոխություն էր դա:
  • 6:20 - 6:22
    /Ծիծաղ/ իրականում
  • 6:22 - 6:24
    ես ապրում էի Սնիտերֆորդում
  • 6:24 - 6:26
    որը գտնվում է Ստրեյդֆորդից դուրս, այնտեղ է
  • 6:26 - 6:31
    ծնվել Շեքսպիրի հայրը: Ինչ է զարմացա՞ք,
  • 6:31 - 6:33
    Ինչ է մտածում էիք Շեքսպիրը հայր չի՞ ունեցել
  • 6:33 - 6:35
    Երեւի հենց այդպես Էլ մտածում էիք: Որովհետեւ մտքներովդ էլ չի անցնում, որ
  • 6:35 - 6:37
    Շեքսպիրը ժամանակին երեխա է եղել: Այնպես չէ՞:
  • 6:37 - 6:40
    Շեքսպիրը յոթ տարեկան է եղե՞լ: Մտքովս չէր էլ անցնում,
  • 6:40 - 6:42
    որ նա մի ժամանակ յոթ տարեկան է եղել:
  • 6:42 - 6:51
    Նա ինչ որ մեկի անգլերենի դասերին է հաճախել, այնպես չէ՞: Պատկերացնում եմ ինչ նյարդայնացնող նա կարող էր լինել:
  • 6:51 - 7:05
    /Ծիծաղ/ Շատ պետք է փորցես, որ պատկերացնես, ոնց է Շեքսպիրի հայրը նրան քնելու ուղարկել,
  • 7:05 - 7:08
    երեւի ասել է Շեքսպիրին. <<Արագ գնա քնելու>>
  • 7:08 - 7:10
    Պատկերացնում ե՞ք, Վիլյամ Շեքսպիրին ասել է. << շուտ արա, գրիչը ցած դիր>>:
  • 7:10 - 7:18
    Եվ մյուս անգամ այդպես չխոսես: Դու շփոթեցնում ես բոլորին>>
  • 7:18 - 7:23
    /ծիծաղ/
  • 7:23 - 7:26
    Այնուամենայնիվ, մենք Սթրեյդֆորդից տեղափոխվեցինք Լոս Անջելոս
  • 7:26 - 7:30
    Եվ ես մի քիչ ուզում եմ պատմել տեղափոխման մասին:
  • 7:30 - 7:33
    Իմ որդին չէր ցանկանում տեղափոխվել ;
  • 7:33 - 7:36
    Ես երկու երեխա ունեմ: Նա հիմա 21 տարեկան է, իսկ աղջիկս 16 է:
  • 7:36 - 7:38
    Նա չէր ցանկանում գալ Լոս Անջելոս: Նա շատ հավանում էր Լոս Անջելոսը,
  • 7:38 - 7:43
    բայց սիրած աղջիկ ուներ Անգլիայում: Դա նրա կյանքի սերն էր. Սառան:
  • 7:43 - 7:45
    Նա նրան ընդամենը մի ամիս էր ճանաչում:
  • 7:45 - 7:48
    Ի նկատի ունեցեք, որ նրանք արդեն նշել էին իրենց 4 ամյակը
  • 7:48 - 7:52
    Երեւի շատ երկար կյանք ես ապրում մինչեւ 16 տարեկանը:
  • 7:52 - 7:54
    Այնուամանյնիվ, նա շատ զայրացած էր մեր որոշմամաբ եւ
  • 7:54 - 7:56
    ասաց. <<Ես էլ երբեք Սառայի նման աղջիկ չեմ գտնի>>
  • 7:56 - 7:58
    Ճիշտն ասած, մենք շատ ուրախ էինք դրա համար,
  • 7:58 - 8:10
    որովհետեւ մենք այս աղջկա պատճառով էինք հեռանում երկրից:
  • 8:10 - 8:13
    /Ծիծաղ/
  • 8:13 - 8:16
    Բայց մի բան կա, որ աչքիդ է զարնում, երբ տեղափոխվում ես Ամերիկա կամ
  • 8:16 - 8:18
    ճանապարհորդում ես աշխարհով:
  • 8:18 - 8:22
    Աշխարհի բոլոր ծայրերում կրթական համակարգը առարկաների նույն հիերարխիան ունի:
  • 8:22 - 8:24
    Ամեն տեղ նույն է: Անկախ այն ամենից, թե աշխարհի որ ծայրում ես գտնվում:
  • 8:24 - 8:26
    Մտածում ես, որ ուրիշ երկրներում այլ կերպ կլինի, բայց այդպես չի:
  • 8:26 - 8:29
    Առարկաների հիերարխիայի վերեւում մաթեմատիկան ու լեզուներն են,
  • 8:29 - 8:31
    հետո հումանիտար առարկաները, եւ ամենավերջում արվեստի ուղղությունները:
  • 8:31 - 8:33
    Աշխարհում ամեն տեղ նույն է:
  • 8:33 - 8:36
    Նմանապես ամեն համակարգում նույն մոտեցումն է գործում:
  • 8:36 - 8:38
    արվեստների մեջ էլ նույն հիերարխիան է գործում:
  • 8:38 - 8:40
    Արվեստները եւ երաժշտությունը սովորաբար ավելի բարձր ստատուս ունեն դպրոցներում,
  • 8:40 - 8:43
    հետո գալիս է դրաման եւ պարը: Աշխարհում ոչ մի կրթական համակարգ չկա, որտեղ
  • 8:43 - 8:45
    ամեն օր երեխաներին պարել սովորեցնեն
  • 8:45 - 8:48
    ինչպես մաթեմատիկան, օրինակի համար: Ինչ եք կարծում ինչու՞
  • 8:48 - 8:50
    Իսկ ինչու՞ ոչ: Կարծում եմ սա շատ կարեւոր է:
  • 8:50 - 8:53
    Կարծում եմ մաթեմատիկան շատ կարեւոր է, ինչպես նաեւ պարը:
  • 8:53 - 8:56
    Երեխաներին եթե թույլ տաս ամբողջ օրը կպարեն, նույնիսկ մենք ինքներս կպարենք, եթե մեզ թույլ տան:
  • 8:56 - 8:59
    Մենք բոլորս էլ մարմիներ ունենք, այնպես չէ՞: Ես ինչ որ բան բաց թողեցի՞:
  • 8:59 - 9:03
    /Ծիծաղ / իրականում, հետեւյալն է տեղի ունենում,
  • 9:03 - 9:05
    մինչ մեր երեխաները մեծանում են, մենք սկսում ենք կրթել նրանց
  • 9:05 - 9:08
    պրոգրեսիվորեն, ..... Հետո մենք կենտրոնանում ենք նրանց ուղեղի վրա
  • 9:08 - 9:10
    եվ հատկապես մի կողմի վրա
  • 9:10 - 9:14
    Ու եթե հանկարծ մի օր, որպես անտեղյակ մեկը, փորձես հարցնել
  • 9:14 - 9:17
    <<Ինչի՞ համար է հանրային կրթությունը >>
  • 9:17 - 9:19
    Նման դեպքերում պետք է ենթադրել, եթե իհարկե մենք նայում ենք արդյունքներին,
  • 9:19 - 9:21
    ով է, որ կրթության շնորհիվ հաջողության է հասել,
  • 9:21 - 9:23
    ովքեր են այն դեմքերը, որոնք անում են այն ինչ պետք է անեն
  • 9:23 - 9:26
    ովքե՞ր են տաս բալ ստացողները, հաղթողները,
  • 9:26 - 9:29
    այս ամենից միակ բանը, որ միտքդ է գալիս, այն է, որ հանրային կրթության ամբողջ նպատակը
  • 9:29 - 9:30
    ամբողջ աշխարհում
  • 9:30 - 9:34
    համալսարանական դասախոսներ արտադրելն է : Այնպես չէ՞
  • 9:34 - 9:36
    Դրանք այն մարդիկ են, որ ամեն ինչում առաջատարներ են
  • 9:37 - 9:40
    Ես էլ ժամանակին դրանցից մեկն էի: /Ծիծաղ/
  • 9:40 - 9:44
    Եվ ինձ շատ դուր են գալիս համալսարանական դասախոսները
  • 9:44 - 9:48
    մենք նրանց մարդկային բոլոր ձեռքբերումների չափանիշ ենք դարձնում:
  • 9:48 - 9:50
    Նրանք մի ամբողջ ուրիշ աշխարհ են իրականում
  • 9:50 - 9:52
    այլ ապրելակերպով: Բայց նրանք շատ հետաքրքիր են
  • 9:52 - 9:54
    եւ ես սա ասում եմ նրանց նկատմամբ համակրանք տածելուց
  • 9:54 - 9:57
    Դասախոսների վերաբերյալ ես շատ հետաքրքիր փորձառություն ունեմ,
  • 9:57 - 10:00
    իհարկե բացառություններ կան, բայց այն ինչ ասելու եմ շատ տիպիկ է նրանց, նրանք ապրում են իրենց ուղեղների մեջ:
  • 10:00 - 10:02
    Նրանք այնտեղ են ապրում, ու հատկապես մի կիսագնդում:
  • 10:02 - 10:06
    Նրանք մի տեսակ իրենց մարմնից անկախ են ապրում
  • 10:06 - 10:08
    նրանք իրենց մարմնին նայում են,
  • 10:08 - 10:17
    որպես տրանսպորտի միջոց իրենց ուղեղների համար, այդպես չե՞ք կարծում
  • 10:17 - 10:24
    /ծիծաղ/ Դա պարզապես միջոց է իրենց ուղեղը հանդիպումների տանելու համար:
  • 10:24 - 10:27
    Եթե ասածիս մասին ձեզ ապացույցներ են պետք
  • 10:27 - 10:30
    պարզապես այցելեք տեղական որեւէ կոնֆերանսի
  • 10:30 - 10:32
    ավագ գիտաշխատողների
  • 10:32 - 10:35
    եւ հետո, վերջին երեկոյից հետո, նրանց հետ գնացեք դիսկոտեկ
  • 10:35 - 10:39
    /ծիծաղ/ Այնտեղ կտեսնեք ասածներիս ակնհայտ օրինակները. հասուն կանայք եւ տղամարդիկ
  • 10:39 - 10:43
    անկառավարելի տեմպերով, հապճեպորեն գրառումներ են կատարում
  • 10:43 - 10:47
    եւ անհամբեր սպասում են, թե երբ են տուն հասնելու, որ տեսածների մասին գիտական աշխատություն գրեն;
  • 10:47 - 10:53
    Ներկայումս մեր ողջ կրթական համակարգը հիմնված է ակադեմիական կարողությունների վրա
  • 10:53 - 10:56
    Եվ դա իր պատճառներն ունի
  • 10:56 - 10:58
    Ամբողջ աշխարհում կրթական համակարգը ներդրվել է այն ժամանակ
  • 10:58 - 11:00
    երբ հանրային կրթության համակարգը գոյություն չուներ, դա մինչեւ 19-րդ դարն էր:
  • 11:00 - 11:03
    Առաջին հանրային կրթական համակարգերը հիմնադրվեցին
  • 11:03 - 11:04
    արդյունաբերության պահանջները բավարարելու համար:
  • 11:04 - 11:07
    Այս ամբողջ հիերարխիան հիմնված է երկու գաղափարախոսության վրա:
  • 11:07 - 11:11
    Առաջինը՝ աշխատանքի համար անհրաժեշտ առարկաները
  • 11:11 - 11:13
    պետք է դասվեն ամենավերեւում: Այսպիսով, դուք, երեւի թե, մանուկ հասակում միամտաբար մտածել եք,
  • 11:13 - 11:15
    որ, դպրոցում բոլոր առարկաներց ձեր սիրած առարկաներով
  • 11:15 - 11:17
    որոնք այդքան էլ առաջնային չէին
  • 11:17 - 11:20
    ձեզ երբեք օգտակար չեն լինի գործ գտնելու համար: Այնպես չԷ՞
  • 11:20 - 11:22
    Երաժշտությամբ ապարդյուն մի զբաղվիր, միեւնույն է երաժիշտ չես դառնալու,
  • 11:22 - 11:24
    կամ, մի նկարիր, մեկ է նկարիչ չես դառնա:
  • 11:25 - 11:29
    Անմեղ խորհուրդներ, չէ մի, ամբողջ աշխարհը սխալվում է
  • 11:29 - 11:30
    եւ արդյունքում ներքաշվել է հեղափոխության մեջ
  • 11:30 - 11:33
    Եվ երկրորդը. ակադեմիական կարողություններն են, որ հատկապես գերակշռում են
  • 11:33 - 11:34
    մեր ինտելեկտի վերաբերյալ կարծիք կազմելիս
  • 11:34 - 11:37
    որովհետեւ համալսարանները իրենք են հենց այսպիսի իմիջ ստեղծել:
  • 11:37 - 11:39
    Եթե մի պահ մտածենք, հանրային կրթության
  • 11:39 - 11:41
    ամբողջ համակարգը, ամբողջ աշխարհում համալսարան ընդունվելու
  • 11:41 - 11:43
    սահմանափակումներով հագեցած գործընթաց է;
  • 11:43 - 11:46
    Եվ դրա հետեւանքն այն է, որ շատ տաղանդավոր մարդիկ
  • 11:46 - 11:48
    ովքեր իսկապես ստեղծագործական միտք ունեն, մտածում են, որ նրանք այդպիսին չեն,
  • 11:48 - 11:50
    քանի որ այն ուժեղ կողմերը, որոնք նրանք ունեին դպրոցում
  • 11:50 - 11:54
    իրականում գնահատված չէին եւ ավելին թերագնահատված էին
  • 11:54 - 11:56
    Բայց իրականում, մենք չենք կարող մեզ ճոխություն թույլ տալ եւ նման կերպ շարունակել
  • 11:56 - 11:58
    Ըստ UNESCO-ի հաջորդ 30 տարիների ընթացքում
  • 11:58 - 12:01
    ամբողջ աշխարհում ավելի շատ մարդիկ կավարտեն
  • 12:01 - 12:03
    իրենց կրթությունը, քան պատմության սկզբից սկսած
  • 12:03 - 12:05
    Շատ ավելի մարդիկ, եւ նրանք մեր արդեն քննարկածի բոլոր առարկաների
  • 12:05 - 12:07
    ամբողջությունն են հանդիսանալու
  • 12:07 - 12:10
    տեխնոլոգիաների եվ նրանց վերափոխման ազդեցությունն աշխատանքի վրա, եւ դեմոգրաֆիկական փոփոխությունները
  • 12:10 - 12:12
    եւ բնակչության կտրուկ աճը:
  • 12:12 - 12:15
    Բայց հանկարծ, մեր կրթական կոչումները սկսեցին արժեք չունենալ, այնպես չէ՞
  • 12:15 - 12:19
    Երբ ես ուսանող էի, երբ դու կրթական կոչում ունեիր, դու նաեւ աշխատանք ունեիր
  • 12:19 - 12:22
    Եթե դու աշխատանք չունեիր, դա նշանակում էր, որ չէիր ուզում աշխատել:
  • 12:22 - 12:25
    Ես էլ ժամանակին չէի ուզում աշխատել, ազնվորեն: /Ծիծաղ/
  • 12:25 - 12:30
    Բայց ներկայումս, երեխաները, ովքեր կրթական կոչումներ ունեն, հաճախ
  • 12:30 - 12:31
    վազում են տուն վիդեո խաղեր խաղալու համար,
  • 12:31 - 12:34
    քեզ հիմա էլ մագիստրոսի կոչում է պետք, մինչ նախորդ գործը ընդամենը բակալավրի կոչում էր պահանջում
  • 12:34 - 12:37
    Հիմա էլ PhD է անհրաժեշտ մեկ այլ գործի համար
  • 12:37 - 12:39
    հենց սա է ակադեմիկ պրոցեսի ազդեցությունը
  • 12:39 - 12:41
    Եվ սա ցույց է տալիս, որ կրթության ամբողջ կառուցվածքը
  • 12:41 - 12:43
    տեղաշարժվում է մեր ոտքերի տակ: Մենք կտրուկ պետք է փոխենք մեր
  • 12:43 - 12:44
    մոտեցումը ինտելեկտուալ լինելու չափանիշների վերաբերյալ:
  • 12:44 - 12:46
    Մենք ինտելեկտի մասին երեք բան գիտենք
  • 12:46 - 12:49
    Առաջին այն տարբեր է լինում: Մենք աշխարհի մասին կարծիք ենք կազմում
  • 12:49 - 12:51
    մեր փորձից ելնելով: Մենք տեսնելով ենք մտածում
  • 12:51 - 12:54
    մենք լսելով ենք մտածում, մենք մտածում ենք կինեստետիկորեն :
  • 12:54 - 12:57
    մենք աբստրակտ եղանակով ենք մտածում, մենք շարժումով ենք մտածում:
  • 12:57 - 12:59
    Երկրորդը՝ ինտելեկտը դինամիկ երեւույթ է:
  • 12:59 - 13:02
    Եթե նայենք մարդկային մտքին, ինչպես լսեցիք
  • 13:02 - 13:05
    երեկվա նախորդ մի շարք ներկայացումներից
  • 13:05 - 13:07
    մարդկային միտքը/ ուղեղը շատ ինտերակտիվ է:
  • 13:07 - 13:10
    Ուղեղը մասերի չի բաժանվում:
  • 13:10 - 13:13
    Իրականում ստեղծագործելը, որը սահմանվում է որպես
  • 13:13 - 13:15
    արժեք ունեցող յուրահատուկ գաղափարների ստեղծման գործընթաց եւ
  • 13:15 - 13:18
    որը ավելի հաճախ հանդիպում է, երբ
  • 13:18 - 13:21
    նույն բանը տարբեր ձեւերով տեսնելու մոտեցումները խաչաձեւում են:
  • 13:21 - 13:23
    Ուղեղը հակված է ... իմիջիայլոց,
  • 13:23 - 13:26
    նյարդերի մի հանգույց կա, որ միանոմ ուղեղի երկու կիսագնդերին
  • 13:26 - 13:28
    Այն կանանց մոտ ավելի հաստ է:
  • 13:28 - 13:30
    Երեկ Հելենի ասածներից ելնելով, մտածում եմ
  • 13:30 - 13:34
    երեւի այդ պատճառով է, որ կանայք ավելի լավ են մի քանի բան միաժամանակ անելուց:
  • 13:34 - 13:36
    Որովհետեւ դուք այդպիսին եք, այդպես չէ՞:
  • 13:36 - 13:39
    Դա հաստատող շատ հետազոտություններ կան, բայց ես դա գիտեմ իմ սեփական փորձից:
  • 13:39 - 13:41
    Երբ իմ կինը տանը ուտելիք է պատրաստում
  • 13:41 - 13:45
    որը, փառք Աստծո, այնքան էլ հաճախ չի պատահում.../Ծիծաղ/
  • 13:45 - 13:48
    Բայց դա երբեմն պատահում է, նա ճաշ է պատրաստում, չէ իրականում նա որոշ բաներ լավ է պատրաստում...
  • 13:48 - 13:50
    ու երբ նա ճաշ է պատրաստում, նա գիտեք
  • 13:50 - 13:52
    միաժամանակ հեռախոսով է խոսում
  • 13:52 - 13:55
    երեխաների հետ է խոսում, ներկում է առաստաղը
  • 13:55 - 13:58
    եւ մնում է որ սրտի վիրահատություն էլ կատարի:
  • 13:58 - 14:01
    Երբ ես եմ ուտելիք պատրաստում, խոհանոցի դուռը փակում եմ, երեխաներին հանում եմ սենյակից,
  • 14:01 - 14:04
    հեռախոսն անջատում եմ, ու երբ կինս ներս է գալիս ես զայրանում եմ:
  • 14:04 - 14:17
    Ասում եմ <<Թերրի, խնդրում եմ, ինձ հանգիս թող, ես փորձում եմ ձու տապակել>> : /Ծիծաղ/
  • 14:17 - 14:19
    Երեւի գիտեք այս հին ասացվածքը
  • 14:19 - 14:22
    եթե ծառն ընկնում է անտառում ու ոչ մեկ չի լսում
  • 14:22 - 14:25
    արդյոք այն ընկել է՞: Հիշեցի՞ք այն հին շագանակի ծառը:
  • 14:25 - 14:28
    Վերջերս մի հիանալի վերնաշապիկ տեսա, որի վրա գրված է <<Եթե տղամարդը անտառում խոսում է իր մտքի մեջ
  • 14:28 - 14:31
    եւ ոչ մի կին չի լսում նրան,
  • 14:31 - 14:40
    միթե նա միեւնույն է սխալ է>>
  • 14:40 - 14:42
    Եվ ինտելեկտի հետ կապված երրորդ դիտարկումը.
  • 14:43 - 14:45
    այն առանձնահատուկ է ամեն մեկի մոտ: Ես ներկայումս նոր գիրք եմ գրում
  • 14:45 - 14:47
    որի անվանումն է <<Էպիֆանիա>>, որը հիմնված է մի շարք
  • 14:47 - 14:49
    հարցազրույցների վրա հայտնի մարդկանց հետ, այն մասին թե ինչպես են նրանք
  • 14:49 - 14:51
    հայտնաբերել իրենց տաղանդը: Եվ շատ զարմացած եմ, թե մարդիկ ինչպես են հայտնաբերել այն:
  • 14:51 - 14:54
    Դա բացահայտվեց մի հարցազրույցի ժամանակ,
  • 14:54 - 14:56
    մի հիանալի կնոջ հետ, որի մասին երեւի շատերդ
  • 14:56 - 14:58
    երբեք չեք էլ լսել, նրա անունը Գիլլիան Լյուննի է:
  • 14:58 - 15:00
    Լսել ե՞ք նրա մասին: Ոմանք լսել են: Նա խորեոգրաֆ է
  • 15:00 - 15:02
    եվ բոլորը գիտեն նրա գործերը;
  • 15:02 - 15:04
    Նա է բեմադրել հայտնի <<Կատուները>> եւ <<Օպերայի Ուրվականը>>
  • 15:04 - 15:08
    Նա իսկապես տաղանդավոր է: Ես ժամանակին Անգլիայի արքունական բալետի խորհրդի անդամ էի :
  • 15:08 - 15:10
    ինչպես տեսնում եք:
  • 15:10 - 15:12
    Այնուամենայնիվ, ես մի անգամ ճաշում էի Գլիլիաննայի հետ եւ ես հարցրեցի.
  • 15:12 - 15:14
    <<Գիլլիանա, ինչպե՞ս պարուհի դարձաք>>: Եվ նա պատմեց,
  • 15:14 - 15:16
    դա շատ հետաքրքիր է , երբ դպրոցում է եղել,
  • 15:16 - 15:19
    նա միանգամայն անհույս երեխա է եղել: Եվ 30-ականներին հատուկ դպրոցից
  • 15:19 - 15:21
    գրել են նրա ծնողների եւ ասել. <<Մենք կարծում ենք
  • 15:21 - 15:23
    որ Գիլլիաննան սովորելու լուրջ դժվարություններ ունի >> Նա չէր կարողանում կենտրոնանալ
  • 15:23 - 15:25
    նա շատ շարժուն էր: Կարծեմ հիմա ասում են
  • 15:25 - 15:29
    որ ADHD ունես: Չէ մի չէ; Բայց դա 1930-ականներն էր
  • 15:29 - 15:32
    ու այն ժամանակ ADHD-ի մասին չգիտեին:
  • 15:32 - 15:35
    Եվ դա շատ լավ էր /Ծիծաղ/
  • 15:35 - 15:39
    Մարդիկ չգիտեին, որ նման բան կարող են ունենալ
  • 15:39 - 15:43
    Այնուամենայնիվ, նրա ծնողները նրան տանում են բժշկի: Եվ այդ կաղնե նստարաններով սենյակում
  • 15:43 - 15:46
    որտեղ նա իր մայրիկի հետ էր
  • 15:46 - 15:49
    նրան առաջնորդում են ներս ու նա նստում է մի աթոռի վրա վերջում,
  • 15:49 - 15:51
    եւ նա այդպես նստում է իր ձեռքերի վրա 20 րոպե
  • 15:51 - 15:53
    եւ այդ ընթացքում բժիշկը խոսում էր նրա մայրիկի հետ
  • 15:53 - 15:57
    այն բոլոր խնդիրների մասին, որ Գիլլիան ուներ դպրոցում: Լսում է թե ինչպես էր
  • 15:57 - 15:59
    նա անհանգստացնում բոլորին,
  • 15:59 - 16:01
    նրա տնային հանձնարարականները միշտ ուշ էին կատարվում եւ այլն,
  • 16:01 - 16:04
    այս խեղճ ութ տարեկան փոքրիկ աղջնակը, եւ վերջապես բժիշկն այս ամենը լսելուց հետո գնաց եւ նստեց
  • 16:04 - 16:06
    Գիլլիանայի կողքին եւ ասաց. <<Գիլլիանա
  • 16:06 - 16:08
    Ես լսեցի այն ամենը, ինչ քո մայրիկը պատմում էր
  • 16:08 - 16:10
    եւ ես նրա հետ առանձին պիտի խոսեմ>>
  • 16:10 - 16:13
    Նա ասաց. <<Նստիր այստեղ, մենք շուտով կգանք, չենք ուշանա>>
  • 16:13 - 16:15
    Եվ նրանք գնացին աղջկան մենակ թողնելով:
  • 16:15 - 16:17
    Երբ նրանք դուրս էին գալիս սենյակից, բժիշկը միացրեց ռադիոն
  • 16:17 - 16:19
    որը դրված էր նրա սեղանին: Եվ երբ նրանք
  • 16:19 - 16:21
    դուրս էին գալիս սենյակից, նա ասաց Գիլլիանայի մայրիկին,
  • 16:21 - 16:24
    <<Մի պահ կանգնեք եւ նայեք նրան>>: Երբ նրանք դուրս եկան սենյակից
  • 16:24 - 16:28
    պատմում էր աղջիկը, որ նա անմիջապես ոտքի ցատկեց ու սկսեց պտտվել երաժշտության հնչյունների տակ:
  • 16:28 - 16:30
    Նրանք մի քանի րոպե նայեցին
  • 16:30 - 16:33
    հետո բժիշկը շրջվեց դեպի Գիլլիանայի մայրը եւ ասաց.
  • 16:33 - 16:37
    <<Տիկին Լյուննի, Գիլլիանան հիվանդ չէ, նա պարզապես պարուհի է:
  • 16:37 - 16:39
    Տեղափոխեք նրան պարարվեստի դպրոց>>:
  • 16:39 - 16:41
    Ես հարցրի. <<Ի՞նչ եղավ հետո>>:
  • 16:41 - 16:44
    Նա ասաց, <<Մայրիկս տեղափոխեց ինձ, եւ չեմ կարող նկարագրել, թե ինչ հիանալի էր դա>>:
  • 16:44 - 16:46
    Մենք մտանք այդ սենյակը եւ այն
  • 16:46 - 16:49
    լիքն էր ինձ նման մարդկանցով: Մարդիկ, որ չէին կարող հանգիստ նստել:
  • 16:49 - 16:52
    Մարդիկ, որ պետք է շարժվին, որ կարողանային մտածել>>: Իսկ ով է շարժվում որ մտածի:
  • 16:52 - 16:54
    Նրանք ովքեր բալետ են պարում, թեյպ կամ ջազ
  • 16:54 - 16:56
    ժամանակակից կամ ազգային պարեր
  • 16:56 - 16:59
    Մի օր էլ, նա հանդես եկավ Թագավորական բալետի դպրոցում,
  • 16:59 - 17:01
    նա մենապարուհի դարձավ, հիանալի կարիերա արեց
  • 17:01 - 17:03
    Թագավորական բալետում: Նա վերջապես ավարտեց
  • 17:03 - 17:05
    Թագավորական բալետի դպրոցը եւ
  • 17:05 - 17:08
    հիմնադրեց իր իսկ պարարվեստի դպրոցը <<Գիլլիանա Լյուննիի Պարարվեստի Դպրոց>>
  • 17:08 - 17:11
    Հանդիպեց Անդրյու Լոյդ Վեբերին: Նա է պատասխանատվություն կրել
  • 17:11 - 17:13
    որոշ ամենհայտնի երաժշտական թատրոնների
  • 17:13 - 17:18
    բեմադրությունների համար, նա միլիոնավոր մարդկանց հաճույք է պատճառել,
  • 17:18 - 17:21
    եւ այսօր նա մուլտիմիլիոներ է: Ուրիշ ինչ որ մեկը երեւի
  • 17:21 - 17:25
    նրան դեղերի վրա նստեցներ եւ երեւի ասեր նրան
  • 17:25 - 17:27
    հանգստացի:
  • 17:27 - 17:30
    Այսպիսով, ես կարծում եմ /ծափահարություններ / Ասածս այն է
  • 17:30 - 17:32
    Ալ Գորը անցած օրը խոսեց
  • 17:32 - 17:35
    էկոլոգիայի կապակցությամբ, եւ այն հեղափոխմամբ, որ սկսվել է Ռեյչլ Կարսոնի կողմից:
  • 17:35 - 17:39
    Կարծում եմ ապագայի հանդեպ մեր միակ հույսը
  • 17:39 - 17:42
    այն է, որ մարդկային էկոլոգիայի մասին նոր ընկալում ստեղծվի
  • 17:42 - 17:46
    այնպիսին, որում մենք սկսենք վերանայել մեր ընկալումները
  • 17:46 - 17:48
    մարդկային կարողությունների վերաբերյալ:
  • 17:48 - 17:52
    Մեր կրթական համակարգը մեր թերություններն այնպես է թերագնահատում, որ
  • 17:52 - 17:54
    մենք էլ մեր հերթին անտեսում ենք ամբողջ երկրագունդը. որոշակի շահագործման համար:
  • 17:54 - 17:57
    Եվ սա ապագայում չի աշխատի
  • 17:57 - 18:00
    մենք պետք է վերանայենք հիմնական սկզբունքները
  • 18:00 - 18:02
    որով կրթում ենք մեր երեխաներին:
  • 18:02 - 18:06
    Ջոնա Սալկն մի հիանալի ասույթ ունի. <<Եթե բոլոր միջատները
  • 18:06 - 18:09
    վերանան աշխարհի երեսից, ապա
  • 18:09 - 18:12
    մի հիսու տարոց աշխարհում կյանքը կվերանա>>:
  • 18:12 - 18:15
    Եթե ողջ մարդկությունը վերանա աշխարհի երեսից, ապա
  • 18:15 - 18:19
    հիսուն տարուց այլ տեսակի կյանքերը պարզապես կծաղկեն երկրագնդի վրա>>:
  • 18:19 - 18:21
    Եվ նա միանգամայն ճիշտ է:
  • 18:21 - 18:24
    TED-ի նշանավորում է մարդկային երևակայության շնորհքը:
  • 18:24 - 18:28
    Մենք պետք է զգույշ լինենք հիմա և կիրառենք այս շնորհքը
  • 18:28 - 18:31
    իմաստությամբ, որ կարողանանք իրականացնել առաջարկված սցենարները
  • 18:31 - 18:34
    որոնք առաջ քաշվեցին այստեղ: Եվ այդ կատարելու միակ եղանակը մեր
  • 18:35 - 18:38
    մեր ստեղծագործական կարողությունները գնահատելն է
  • 18:38 - 18:40
    իրենց ողջ բազմազանությամբ, ինչպես նաև մեր
  • 18:40 - 18:43
    երեխաներին գնահատել, քանի որ նրանք են մեր հույսը: Եվ մեր հիմնական պարտքն է
  • 18:43 - 18:46
    նրանց ըստ իրենց կարողությունների կրթելը, որպեսզի դիմակայեն ապագային:
  • 18:46 - 18:49
    Հնարավոր է, որ մենք այդ ապագան չտեսնենք
  • 18:49 - 18:52
    բայց նրանք կտեսնեն: Եվ մեր պարտք է օգնել նրանց
  • 18:52 - 18:54
    իրենց նպատակներին հասնել: Շնորհակալ եմ:
Title:
Քեն Ռոբինսոնն ասում է, որ դպրոցները սպանում են ստեղծագործական միտքը:
Speaker:
Sir Ken Robinson
Description:

Պարոն Քեն Ռոբինսոնը հետաքրքիր և խորիմաստ ճառով ապացուցում է, որ անհրաժեշտ է ստեղծել կրթական համակարգ, որը կնպաստի ստեղծագործական մտքի զարգացմանը /եւ ոչ թե անտեսելուն/ :
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
19:00
Kristine Sargsyan added a translation

Armenian subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.