-
Apolono, dio de la suno.
-
Plejalta idealo de la juneco kaj la beleco.
-
Fonto de la vera scio
-
kaj simbolo de la racio.
-
Dum jarcentoj li vivis en la universo de la mitoj,
-
persekutante Dafna-n, la nimfo kiu iĝis arbo,
-
konkurante kontraŭ Marsiaso, satiruso kiu defiis lian liron,
-
kaj kundividante sian orakolon kun la vina kaj seksavida dio...
-
Dionizo,
-
simbolo de la instinkto kaj la pasio kiuj fluas subhaŭte.
-
Apolono...
-
... kaj Dionizo.
-
Du vizaĵoj de sama realaĵo.
-
Du fortoj kiuj difinas nian naturon
-
kaj ĉiutage impulsas nin atingi kion ni deziras,
-
trenante nin en ilian propran mondon.
-
Imaga mondo kiu neniam sin montris...
-
... ĝis nun.
-
KIAM APOLONO RENKONTIS DIONIZO-N
-
AKTO 1-A
-
Saluton pupulino.
-
Ĉu iu neniam diris al vi, ke vi havas rideton taŭga...
-
... por reklamo?
-
Permeson...
-
Sufiĉe!
-
Ĉiutage same!
-
Vi ellacigas min!
-
Ĉu vi ne rekonas min?
-
Vi... ĉu vi estas mi?
-
Kaj se mi dirus al vi ke mi estas...
-
... solvo al ĉiuj viaj problemoj?
-
Kion vi volas diri?
-
Mi volas diri...
-
... Dafna-n.
-
Ĉu Dafna-n?
-
Vi volas allogi ŝin, ĉu ne?
-
Mi povas helpi vin.
-
Ĉu vi povas...?
-
Haaa!
-
Vi povas helpi min allogi ŝin!
-
Kia ulo!
-
Tre amuza!
-
Haltu konduti vin kiel stultulo!
-
Kaj diru al ŝi kion vi sentas.
-
Tio ne estas tiel facila.
-
Dafna ne estas iu ajn knabino.
-
Hooo... kiom romantika.
-
Ŝi laboras por...!
-
... “tiu, kiun vi scias”.
-
Kaj ĉu tio kaŭzas problemon al vi?
-
Neniu povas aliĝi al ŝi!
-
La lastan tempon, kiam mi provis...
-
Kaj ĉu vi volas ke via amatino pensu ke ŝia heroo,
-
... tiu kiu estas savonta ŝin el...
-
... “tiu, kiun vi scias”...
-
... estas...
-
... perdanto?
-
Prave. Kion vi planas?
-
Trankviliĝu, kuraĝulo...
-
Antaŭe mi volas vidi kiel vi sindefendas...
-
... kontraŭ ŝi.
-
Ek!
-
Ataku!
-
Saluton pupulino.
-
Ĉu iu neniam diris al vi, ke vi havas rideton taŭga...
-
... por reklamo?
-
Kio okazas?
-
Ke kio okazas?
-
Tio estas la plej ridinda aĵo kiun mi iam aŭdis!
-
Ha, kaj kion sugestas la spertulo?
-
Ne ludu.
-
Estu natura...
-
... sincera.
-
Konsentite.
-
Dafna...
-
... mi amas vin.
-
Kio nun?
-
Ne necesas ke vi estu tiom sincera!
-
Ĉi tio estas perdo da tempo!
-
Enfokusiĝu!
-
Ne ĵetu la bantukon tiel baldaŭ!
-
Ja, kiom facila ŝajnas ĉio el tie!
-
Sed estas mi, kiu denove hazardos!
-
Vi pravas.
-
Hej!
-
Hej!
-
Hej!
-
Dankon pro via helpo!
-
“Mi estas la solvo por ĉiuj viaj problemoj"...
-
Vi estas ne pli ol reflektaĵo de mi.
-
Tiel malkuraĝa kiel mi.
-
Atentu.
-
Donu al mi paron da horoj...
-
... kaj mi certigas al vi ke Dafna...
-
... estos via.
-
Konsentite?
-
Konsentite.
-
AKTO 2-A
-
"NARCISO ARESTITAS PRO AGRESO"
-
Ĉu iu neniam diris al vi, ke vi havas rideton taŭga...
-
... por reklamo?
-
Ĉu vi estas reklamisto?
-
Ni diru...
-
... ke mi scias pri bildoj.
-
Kiom interesa...
-
Ne tiom rapide!
-
Ni ankoraŭ ne finis...
-
AKTO 3-A
-
Misio plenumigite.
-
Kie ŝi estas?
-
Enlitiĝite.
-
Ĉu vi pensas, ke ŝi rimarkos ĝin?
-
Nu, mi estis tre konvinka.
-
Nun ĝi dependas je vi.
-
Ek!
-
Karulo!
-
Ĝi elĉerpiĝis...
-
Estas pli en la kuirejo.
-
Kion vi faris?
-
Mi devis...!
-
... vi scias.
-
Kial vi ne reenlitiĝas?
-
Ĉar mi ne dormemas!
-
Ek, ek, ek, mi tuj iros!
-
Kaj kial ni ne baniĝas?
-
Nun ne estas taŭga momento!
-
Kaj kial?
-
Ĉar...
-
ne estas varma akvo!
-
Ĉu?
-
Ne, ek, reenlitiĝu,
-
mi tuj estos kun vi.
-
Ĝi feliĉigas min, ke mi eraris pri vi...
-
... ĉar kiam mi vin vidis unuafoje, mi pensis ke vi estis malsaĝulo.
-
Ankaŭ mi.
-
Ĉu?
-
Mi pensis ke vi estis...
-
... alimaniere.
-
Ĉu mi ne estas, kiel vi esperis?
-
Ne, ne, ne, ne!
-
Mi volas diri ke vi estas...
-
... estas...
-
… perfekta.
-
Pardonon.
-
Vi ne estas superstiĉulo, ĉu?
-
Trankviliĝu.
-
Mi tuj revenos.
-
“Trankviliĝu”.
-
Kian nokton mi pasis.
-
Sed ĉio finis.
-
Misio plenumigite.
-
Finfine! Mi pensis ke mi neniam elirus el ĉi tie!
-
Kaj vi neniam eliros.
-
Kion? Ni faris akordon!
-
Ĉu vi diris ion?
-
Nenion.
-
Knabinaj aferoj.
-
KIAM APOLONO RENKONTIS DIONIZO-N
-
Esperante subtekstigite de M. J. Aranda & Jordi Lietor
