Colin Stokes: Hoe films lessen in mannelijkheid geven

Toen het 3 jaar oude zoontje van Colin Stokes een glimp van Star Wars zag, was hij meteen gefascineerd. Maar welke boodschap bracht de sciencefictionfilm hem? Stokes vraagt om meer films die positieve boodschappen brengen voor jongens: dat samenwerking heldhaftig is en dat vrouwen respecteren even mannelijk is als de slechterik verslaan. (Gefilmd op TEDxBeaconStreet.)

Het leukste aan papa zijn,

zijn de films die ik mag bekijken.

Ik deel mijn favoriete films graag
met mijn kinderen.

Toen mijn dochter vier was,

keken we samen naar 'De tovenaar van Oz".

Vier maanden lang was ze in de ban.

Haar lievelingspersonage was Glinda,

een geweldig excuus
om een glitterjurk te dragen

en een toverstaf.

Als je de film vaak genoeg bekijkt,

besef je hoe ongewoon hij is.

We voeden onze kinderen vandaag op

in een soort kinder-fantasie-spektakel-
industrieel-complex.

Maar 'De tovenaar van Oz'
stond op zichzelf.

Het was niet het begin van die trend.

Die sloeg pas 40 jaar later echt aan,

met een ander verhaal

met een metalen kerel

en een pluizige kerel

die een meisje redden
door zich te verkleden als de wachters van de vijand.

Weet je wat ik bedoel?
(Gelach)

Ja.

Er is een groot verschil
tussen deze twee films,

en tussen 'De tovenaar van Oz'

en de films die we vandaag bekijken.

Eén: in 'De tovenaar van Oz'
zit heel weinig geweld.

De apen zijn nogal agressief,
net als de appelbomen.

Maar als 'De tovenaar van Oz"
vandaag was gemaakt,

zou de tovenaar zeggen:
"Dorothy, jij bent de redder van Oz

die ons is voorspeld.

Gebruik je magische schoentjes

om de door de computer gemaakte legers
van de Slechte Heks te verslaan."

Maar zo gaat het niet.

Wat 'De tovenaar van Oz' verder uniek maakt

voor mij, is dat alle heroïsche

en wijze en zelfs slechte personages

vrouwen zijn.

Dit ging me opvallen

toen ik 'Star Wars' aan mijn dochter toonde,

jaren later, en de situatie anders was.

Ik had toen ook een zoon.

Hij was toen maar drie.

Hij was niet uitgenodigd.
Hij was te jong.

Maar hij was het tweede kind,

en het toezichtsniveau was drastisch gedaald.
(Gelach)

Hij kwam dus binnen

en het maakte indruk op hem

zoals een moedereend
indruk maakt op haar kleintje.

Hij snapt niet wat er gebeurt,

maar hij zuigt het op als een spons.

Ik vraag me af wat hij opzuigt.

Gaat het om de thema's 'moed',

'volharding', 'loyaliteit'?

Pikt hij op dat Luke

bij een leger gaat
om het gezag omver te werpen?

Pikt hij op

dat er in het universum alleen jongens zijn,

behalve Tante Beru,
een prinses

die heel cool is, maar meestal
maar wat zit te wachten

tot ze de held een medaille en een knipoog kan geven

om hem te bedanken voor het redden van het universum

dankzij zijn aangeboren magische krachten?

Vergelijk dit met 'De tovenaar van Oz' uit 1939.

Hoe wint Dorothy in haar film?

Door vrienden te worden met iedereen

en de leiding te nemen.

Dat is het soort wereld
waar ik mijn kinderen liever in opvoed --

Oz -- in plaats van die vechtende kerels,

waar we noodgedwongen in zitten.

Waarom is er zoveel Kracht
-- met hoofdletter, Force --

in de films voor onze kinderen,

en zo weinig geel geplaveide wegen?

Er is veel moois geschreven over de impact

van films met jongensgeweld op meisjes.

Moet je lezen. Heel goed.

Ik heb niet zoveel gelezen
over hoe jongens daarop inpikken.

Ik weet uit ervaring

dat Prinses Leia niet de juiste context bood

die ik nodig had om mijn weg te vinden
in de volwassen wereld

van de gemengde opvoeding.
(Gelach)

Er was een eerste-kus-moment

toen ik de aftiteling verwachtte,

want dat is het einde van de film.

Zoektocht afgelopen,
meisje veroverd.

Wat sta je daar nog?

Ik weet niet wat ik moet doen.

Films zijn heel erg gericht
op de slechteriken verslaan

en je beloning krijgen.
Er is niet veel ruimte

voor andere relaties en andere tochten.

Het is bijna alsof je als jongen

een ingedommeld dier bent,

alsof je als meisje
je krijgskostuum moet meebrengen.

Er zijn veel uitzonderingen.

Ik wil de Disneyprinsessen
bij elk van jullie verdedigen.

Maar ze sturen wel een signaal naar de jongens,

dat de jongens niet het doelpubliek zijn.

Ze zijn heel goed om meisjes te leren

hoe ze zich tegen de mannelijke dominantie
moeten verdedigen,

maar ze tonen jongens niet altijd

hoe ze zich tegen de mannelijke
dominantie moeten verdedigen.

Er zijn geen rolmodellen voor jongens.

Er zijn een paar fantastische dames

die nieuwe verhalen schrijven voor onze kinderen.

Hermelien en Katniss zijn heerlijk driedimensionaal,

maar het zijn nog steeds oorlogsfilms.

De succesvolste studio aller tijden

brengt nog steeds klassieker na klassieker uit,

telkens weer over

de reis van een jongen of een man,

of twee mannen die vrienden zijn,
of een man en zijn zoon,

of twee mannen die een meisje opvoeden.

Tot - zoals velen van jullie denken - dit jaar,

toen ze eindelijk 'Brave' uitbrachten.

Ik beveel het elk van jullie aan.
Je kan de film huren.

Weet je nog wat critici zeiden
toen 'Brave' uitkwam?

"Bah, niet te geloven
dat Pixar een prinsessenfilm uitbracht."

De film is heel goed.
Laat dat je niet tegenhouden.

Bijna geen enkele van deze films
doorstaat de Bechdel-toets.

Ik weet niet of je dit kent.
Het is nog niet zo populair,

Ik weet niet of je dit kent.
Het is nog niet zo populair,

maar misschien beginnen we vandaag een beweging.

Alison Bechdel is striptekenaar.

Midden jaren 80 nam ze dit gesprek op

met een vriend,
over hoe ze de films waardeerden die zagen.

Het is heel simpel. Je moet je drie vragen stellen:

"Is er meer dan één personage in de film

dat vrouwelijk is en iets te zeggen heeft?"

Probeer die drempel te halen.

"Praten die vrouwen ooit met elkaar in de film?"

"Gaat hun gesprek over iets anders

dan de kerel waar ze allebei dol op zijn?" (Gelach)

Dankuwel. (Applaus)

Hartelijk dank.

Twee vrouwen die bestaan
en met elkaar praten over iets anders.

Het gebeurt.
Ik heb het al gezien,

maar het gebeurt zelden in de films

waar we allemaal dol op zijn.

Deze week ging ik kijken

naar een uitstekende film, "Argo".

Oscargeruchten,
doet het geweldig aan de kassa,

een schoolvoorbeeld van
wat een kwaliteitsfilm uit Hollywood is.

Hij faalt op de Bechdel-test.

Dat zou niet mogen,
want een groot deel van de film

Dat zou niet mogen,
want een groot deel van de film

heeft plaats in een ambassade
waar mannen en vrouwen

zich verbergen tijdens de gijzelingscrisis.

Er zijn heel wat scènes van mannen

die diepe gesprekken hebben in de schuilplaats,
van angst doortrokken.

Het grote moment van één van de actrices

is dat ze komt kijken aan de deur en zegt:
"Kom je naar bed, schat?"

Dat is Hollywood voor jou.

Laten we de cijfers bekijken.

2011. Hoeveel van de 100 populairste films

hebben volgens jou vrouwelijke hoofdrollen?

Elf. Niet slecht.

Het is niet zoveel als het percentage vrouwen

dat we net voor het Congres hebben verkozen,
dus dat is goed.

Maar er is een getal dat groter is dan dit,

en waar de zaal verstomd van zal staan.

Vorig jaar publiceerde de New York Times
een overheidsstudie.

Vorig jaar publiceerde de New York Times
een overheidsstudie.

Dit stond erin:

één op vijf vrouwen in Amerika

zegt dat ze op een bepaald moment in haar leven
slachtoffer was van seksueel geweld.

Dat is niet de schuld van populair amusement.

De films van de kinderen hebben daar
niets mee te maken.

Ik denk zelfs niet

dat muziekvideo's of pornografie
er rechtstreeks mee te maken hebben.

Maar er gaat iets fout.

Als ik die statistiek hoor,

is één van mijn gedachten:

dat is een grote hoop seksuele geweldenaars.

Wie zijn die kerels?
Wat leren ze?

Wat leren ze niet?

Absorberen zij het verhaal

dat het de taak is van een mannelijke held
om de slechterik met geweld te verslaan

en dan de prijs te krijgen,
een vrouw

zonder vrienden,
die niet praat?

Nemen we dat verhaal in ons op?

Weet je,

als ouder met het voorrecht

om een dochter op te voeden,

net als jullie allen,
die hetzelfde doen,

vinden we deze wereld en dit getal
erg onrustwekkend.

We willen hen voorbereiden.

We hebben middelen ter beschikking,
'girl power' bijvoorbeeld,

en we hopen dat dat helpt.

Maar ik vraag me af:
zal girl power hen beschermen

als we tegelijk, al dan niet bewust,

onze jongens trainen om hun boy power
op peil te houden?

De Netflix-wachtrij

is volgens mij één manier om iets belangrijks te doen.

Ik heb het nu tegen de vaders hier.

Ik denk dat we onze zonen

een nieuwe definitie van mannelijkheid moeten tonen.

Die veroorzaakt al een revolutie.

Je leest hoe de nieuwe economie

de rol van zorgverstrekker en kostwinner wijzigt.

Ze halen het overhoop.

Onze zonen zullen een manier moeten vinden

om zich hieraan aan te passen,
een nieuwe relatie met elkaar.

Ik denk dat we een toonbeeld voor hen moeten zijn

van hoe een echte man

iemand is die zijn zussen vertrouwt

en respecteert,
en in hun team wil zitten,

en wil opkomen tegen de echte slechteriken:

de mannen die de vrouwen willen misbruiken.

Onze taak in de Netflix-wachtrij

is om te zoeken naar films
die de Bechdel-toets doorstaan,

als we die vinden,
en om de heldinnen te zoeken

die er zijn,

die echte moed tonen,
die mensen samenbrengen,

en om onze zonen aan te porren
om zich met die heldinnen te identificeren

en te zeggen: "Ik wil in hun team zitten,"

want ze zullen inderdaad in hun team zitten.

Toen ik mijn dochter vroeg naar
haar favoriete personage in Star Wars,

weet je wat ze toen zei?

Obi-Wan.

Obi-Wan Kenobi en Glinda.

Wat hebben die twee gemeen?

Misschien is het niet alleen de glitterjurk.

Ik denk dat het experten zijn.

Het zijn de twee mensen in de film

die meer weten dan de anderen

en die kennis graag delen met anderen

om hen te helpen hun potentieel te bereiken.

Het zijn leiders.

Ik hou van dat soort zoektocht voor mijn dochter,

en ik hou van dat soort zoektocht voor mijn zoon.

Ik wil meer van dat soort zoektochten.

Ik wil minder zoektochten
waar mijn zoon te horen krijgt:

"Ga erop uit en vecht het zelf uit,"

en meer zoektochten waar hij ziet
dat hij deel moet worden van een team,

dat misschien door vrouwen wordt geleid,

om mensen te helpen om beter te worden

en betere mensen te worden,

zoals de Tovenaar van Oz.

Dankuwel.