Mitch Resnick: Çocuklara kodlamayı öğretelim

Kodlamak sadece bilgisayar dehaları için değil, diyor MIT Medya Laboratuarı'ndan Mitch Resnick - kodlamak herkes için. Eğlenceli, örneklerle dolu konuşmasında Resnick, gençlere kodlamayı öğretmenin, böylece sadece yeni teknolojileri "okuyabilmek" yerine yeni teknoloji "yaratabilme"lerinin yararlarına değiniyor, (TEDxBeaconStreet'te çekilmiştir.)

Mayıs'ta bir cumartesi öğleniydi,

ve birden ertesi günün

Anneler Günü olduğunu fark ettim,

ve annem için bir şey almamıştım,

bu yüzden Anneler Günü için,

anneme ne almalıyım diye düşünmeye başladım.

Düşündüm ki, neden ona

benim MIT Medya Labaratuarı'ndaki araştırma grubumla

geliştirdiğim Scratch programını kullanarak

etkileyici bir Anneler Günü kartı yapmayayım?

Biz bunu insanlar kendi etkileyici hikayelerini,

oyunlarını ve animasyonlarını kolaylıkla oluşturmaları ve

sonra projelerini başkalarıyla paylaşmaları için geliştirdik.

Ve düşündüm ki, bu, annem için etkileyici bir kart

yapmam için Scratch'ı kullanmak bir fırsat olabilirdi.

Kendi Anneler Günü kartımı yapmadan önce,

Scratch'ın websitesine bir göz atmayı

düşündüm.

Ve son birkaç yıldır, tüm dünyadaki 8 ve üzeri yaşlardaki

çocuklar projelerini paylaşmıştı,

ve ben de bu 3 milyon projeden herhangi birinin

Anneler Günü kartlarını yapmış olup olmayacağını merak ettim.

Arama kutucuğuna ''Anneler Günü''

diye yazdım ve çoğu

sadece son 24 saat içinde benim gibi erteleyenler tarafından

Scratch sitesinde gösterilen

düzinelerce Anneler Günü kartlarının bir listesini

gördüğüme çok şaşırdım

ve çok memnun oldum.

Ve onlara bakmaya başladım. (Müzik)

Gördüğüm bir tanesinde bir kedi yavrusu ve annesi vardı

ve yavru annesine mutlu bir Anneler Günü diliyordu.

Paylaşımı yapan çok düşünceli bir şekilde annesine

bir tekrar izleme seçeneği öneriyordu.

Diğer bir tanesi interaktif bir projeydi;

fareyi "Mutlu Anne Günü"'nün harflerinin üzerine getirince

özel bir Anneler Günü slogan'ı ortaya çıkıyordu.

(Müzik) Bunda ise proje sahibi, nasıl Google'layıp

Anneler Günü'nün ne zaman olduğunu

öğrendiğini anlatıyordu.

Ve Anneler Günü'nün ne zaman olduğunu öğrenince

annesini ne kadar sevdiğini gösteren özel bir Anneler Günü

mesajı gönderiyordu.

Bu projelere bakmaktan

gerçekten çok zevk aldım.

O kadar sevdim ki, kendi projemi yapmak yerine,

anneme onlarca projenin linkini gönderdim. (Kahkahalar)

Ve gerçekten, annem bunu tam tahmin ettiğim gibi karşıladı.

Bana cevap yazdı ve dedi ki,

"Bu çocukların annelerine, Anneler Günü kartı göndermelerini sağlayan

bir yazılımı oğlum oluşturduğu için gurur duyuyorum."

Annem mutluydu, ve bu beni mutlu etti,

ama aslında başka bir nedenden dolayı daha mutluydum.

Mutluydum, çünkü bu çocuklar Scratch'i tam da

bizim istediğimiz şekilde kullanıyorlardı.

Çocuklar bu interaktif Anneler günü kartlarını oluştururken

onların gerçekten yeni teknolojileri

akıcı bir şekilde öğrendikleri görülüyor.

Akıcı bir şekilde derken ne mi kastediyorum?

Kastettiğim kendi ve fikirlerini

ifade etmeye başlamaları.

Bir dili akıcı şekilde öğrendiğinizde bu

günlüğünüze bu dilde yazabilir veya birine

fıkra anlatabilir veya arkadaşınıza mektup yazabilirsiniz demektir.

Yeni teknolojilerde de bu benzerdir.

Bu interaktif Anneler Günü kartlarını yazarak ve oluşturarak

bu çocuklar bu yeni teknolojileri akıcı şekilde öğrendiklerini

gösteriyorlar.

Belki bu sizi şaşırtmayacak

çünkü çoğu zaman insanlar günümüz gençlerinin

teknolojiyle her türlü şeyi yapabildiğini hissediyor.

Hepimiz gençlere "dijital yerli" dendiğini duymuşuzdur.

Ama benim bu terim hakkımda kuşkularım var.

Gençleri dijital yerliler olarak düşünmeli miyiz emin değilim.

Gerçekten baktığınızda, gençler nasıl

zamanlarının çoğunu yeni teknolojileri kullanarak geçiriyor?

Onları sık sık bu gibi durumlarda görürsünüz,

ya da böyle,

ve şüphesiz gençler

chat'te, mesajlaşmada, oyunlarda

çok rahatlar ve bunlara aşinalar.

Ama bu onları akılı yapmaz.

Gençlerin günümüzde yeni teknolojilere aşinalar ve

bu teknolojilerle deneyimleri var,

ama bu yeni teknoloji yaratmada ve kendilerini

yeni teknolojilerle kendilerini ifade etmede daha az.

Neredeyse yeni teknolojilerle okuyabiliryorlar,

ama yazamıyorlar.

Ve benim ilgilendiğim konu, bu gençlere yeni teknolojilerle

yazabilmeleri için nasıl yardım edebileceğimiz.

Ve bu demektir ki onlar kendi bilgisayar programlarını

yazabilmeliler, ya da kodlayabilmeliler.

Gittikçe insanlar kodlamayı öğrenmenin

önemini anlıyor.

Biliyor musunuz, son yıllarda

yüzlerce yeni organizasyon ve websitesi

genç insanların kodlamayı öğrenmesine yardım ediyor.

Internette baktığınızda Codeacademy gibi yerler ve

CoderDojo gibi etkinlikler ve

Kodlayan Kızlar gibi websiteleri göreceksiniz.

Veya Kodlayan Zenci Kızlar.

Öyle görünüyor ki herkes bir harekete geçme peşinde.

Biliyor musunuz, sadece bu senenin başında,

yeni yılın başında,

New York Belediye Başkanı Michael Bloomberg

Yeni yıl kararı olarak 2012'de

kodlamayı öğreneceğini söyledi.

Birkaç ay sonra, Estonya bütün

birinci sınıf öğrencilerinin kodlamayı öğrenmesi gerektiğine karar verdi.

Ve bu Birleşik Krallık'ta çocuklar kodlamayı öğrenmeli mi

tartışmasını tetikledi.

Şimdi, bazılarınız bunu duyduğunda herkesin

kodlamayı öğrenmesini biraz tuhaf bulabilir.

Çoğu insan kodlama diye düşündüğünde,

çok dar bir topluluktaki insanların yaptığı

birşey olarak düşünüyor ve kodlamayı

böyle bir şey olarak görüyor.

Ve eğer kodlama böyle bir şey ise,

kodlayabilen insanlar gerçekten sınırlı bir topluluğa ait,

özel matematik yetenekleri ve teknolojik geçmişi olan

insanlar olur.

Ama kodlama böyle olmak zorunda değil.

Size Scratch'de kodlamanın nasıl bir şey olduğunu göstereyim.

Scratchde kodlamak için blokları birbirine ekliyorsunuz.

Örneğin, bir bloğu alıyorsunuz ve

bir yığına ekliyorsunuz ve

bu blok yığınları oyununuzdaki veya hikayenizdeki

farklı karakterlerin hareketlerini kontrol ediyor,

bu örnekte büyük balığı kontrol ettiği gibi.

Programınızı oluşturduktan sonra, "paylaş"a basabilir,

ve projenizi başkalarıyla paylaşabilirsiniz,

böylece onlar da projenizi kullanabilir ve

başka projelere başlayabilirler.

Tabii ki balık oyunu yapmak Scratch ile yapabileceğiniz

tek şey değil.

Scratch websitesindeki milyonlarca proje arasında,

animasyonlu hikayelerden

okul için eğitim projelerine,

animasyon pembe dizilerden,

sanal inşaat takımlarına,

klasik video oyunlarının yapımından

politik fikir anketlerine,

trigonometri derslerinden

interaktif sanat eserlerine ve evet,

interaktif Anneler Günü kartlarına kadar her şey mümkün.

Insanların Scratch'i kullanarak kendilerini ifade etmek için

fikirlerini alıp dünya ile paylaşabilmeleri için

bir sürü farklı yol var diye düşünüyorum,

Ve bunlar sadece ekranda kalmıyor.

Etrafınızdaki fiziksel dünya ile etkileşmek için de kodlayabilirsiniz.

Hong Kong'dan bir örnek:

bir kaç çocuk bir oyun yapıyorlar ve

oyunları için bir fiziksel arayüz aygıtı oluşturuyorlar.

Aygıtın bir ışık sensörü var ve bu sensör

paneldeki deliği farkediyor,

böylece testereyi oynattıklarında,

bu ışık sensörü deliği farkedip

ekrandaki sanal testereyi kontrol ediyor

ve ağacı kesiyor.

Fiziksel ve sanal dünyayı bir araya getirmek için

ve etrafımızdaki dünyaya bağlanmak için yeni yollar

aramaya devam ediyoruz.

Bu Scratch'in yeni versiyonundan bir örnek,

bir kaç ay sonra çıkacak bu versiyon,

ve sizi yeni ufuklara doğru

yönlendirmeyi umud ediyoruz.

Mesela bir örnek:

Bu bir webcam kullanıyor.

Elimi oynattığımda, balonları patlatabiliyorum

ya da böceği oynatabiliyorum.

Biraz Microsoft Kinect gibi,

fiziksel hareketlerle etkileşerek oynanıyor.

Ama başkasının oyununu oynamak yerine,

kendi oyununuzu oluşturabiliyorsunuz,

ve başkasının oyununu gördüğünüzde,

"içine bak" diyebiliyorsunuz

ve oyunu kontrol eden kod bloklarına bakabiliyorsunuz.

Örneğin yeni bir blok var artık ne kadar video hareketi olduğunu gösteren

ve eğer bu kadar video hareketi varsa

balon patlayacak.

Kameranın Scratch'e bilgi göndermesi yöntemiyle

aynı şekilde

mikrofonu da kullanabilirsiniz.

Bu, mikrofonu kullanan bir örnek.

Bu oyunu sizin sesinizi kullanarak kontrol

etmenize izin vereceğim.

(Cırcır böceği sesleri) (Bağırmalar) (Isırma sesleri)

(Kahkaha)

(Alkış)

Çocuklar bu tür projeleri yazarken

kodlamayı öğreniyor,

daha da önemlisi kodlayarak öğreniyor.

Çünkü kodlamayı öğrenirken,

bir yandan da bir sürü başka şey öğreniyorlar,

kodlama bir sürü yeni öğrenme imkanı yaratıyor.

Okuma ve yazma ile karşılaştırmakta fayda var.

Okuma ve yazma öğrendiğinizde bu başka

bir sürü şeyi öğrenmenize imkan tanır.

Okumayı öğrendiğinizde, öğrenmek için okuyabilirsiniz.

Kodlamada da aynı durum söz konusu.

Kodlamayı öğrendiğinizde, öğrenmek için kodlayabilirsiniz.

Öğrenebileceğiniz bazı şeyler gerçekten çok açık.

Bilgisayarların nasıl çalıştığını öğrenebilirsiniz.

Ama bu sadece başlangıç.

Kodlamayı öğrendiğinizde, daha çok şey

öğrenmeniz mümkün.

Size bir örnek vereyim.

Bu ziyaret ettiğim

bilgisayar kulüplerinden birinde gördüğüm

başka bir proje.

Bu kulüpler okul sonrası eğitimi desteklemek için başlattığımız merkezler

ve düşük gelirli mahallelerden gelen gençlerin kendilerini

yeni teknolojilerle yaratıcı bir şekilde ifade etmelerine yardım ediyorlar.

Bir kaç sene önce bu kulüplerden birine gittiğimde,

Scratch programımızı kullanan 13 yaşında bir çocuk gördüm,

buna benzer bir oyun yapıyordu ve

oyunundan memnundu ve onunla gurur duyuyordu,

ama aynı zamanda daha çok şey yapmak istiyordu.

Mesela puanları kaydetmek istiyordu.

Bu büyük balıkların küçük balıkları yediği bir oyundu ama

puanları kaydedebilmek istiyordu böylece

büyük balık küçük balığı her yiyişinde

puan yükselecekti,

ama bunu nasıl yapacağını bilmiyordu.

Ben de gösterdim.

Scratch'de, bir değişken oluşturabilirsiniz,

Bunu "puan" diye adlandıralım.

Bu yeni bloklar oluşturmanızı sağlar,

ve böylece küçük bir puan kutusu puanı takip eder,

ve her "puanı değiştir"'e basışımda, puanı yükseltir.

Bunu bu kulüp üyesine gösterdim -

adı Victor'du - ve Victor

bu puan ekleyen bloğu gördüğünde

ne yapması gerektiğini bliiyordu.

Bloğu aldı

ve programa yerleştirdi

tam da büyük balığın küçük balığı yediği yere.

Böylece büyük balık küçük balığı her yediğinde

puan işliyor ve puan yükseliyordu.

Ve gerçekten de çalıştı.

Bunu gördüğünde çok heyecanlandı,

elini bana uzattı ve

"teşekkür ederim, teşekkür ederim, teşekkür ederim!" dedi.

Bu sırada benim aklımdan geçen

acaba öğretmenler ne kadar sıklıkta değişkenleri

öğrettikleri için öğrencilerinden böyle teşekkür duyarlar? (Kahkaha)

Birçok sınıfta bu olmuyor ama bu birçok sınıfta

çocuklar değişkenleri öğrenirken,

bunu neden öğrendiklerini bilmedikleri için.

Bunu kullanabilecekleri bir yer aslında yok.

Bu tür fikirleri Scratch'te öğrendiğinizde

bunu gerçekten anlamlı ve motive edici bir şekilde öğreniyorsunuz

ve değişkenleri öğrenmenizin nedenini anlıyorsunuz

ve biz çocukların böylece daha derin ve

daha iyi öğrendiğini görebiliyoruz.

Victor eminim ki okulda değişkenleri öğrenmişti,

ama öğrenmemişti, dikkat etmemişti.

Şimdi ise değişkenleri öğrenmesi için bir neden vardı.

Böylece kodlama sayesinde öğreniyorsunuz ve öğrenmek için kodluyorsunuz

ve anlamlı bir bağlamda öğreniyorsunuz - öğrenmenin en iyi şekli.

Victor gibi çocuklar bu tarz projeler yapıyor

ve değişkenler gibi önemli kavramları öğreniyorlar,

ki bu daha sadece başlangıç

Victor projesi üzerinde çalışırken ve kodlar yazarken

aynı zamanda tasarım sürecini de öğreniyordu:

nasıl bir fikir ile başlanıp

onu gelişmiş çalışan bir projeye dönüştüreceğini

burada gördüğünüz gibi.

Tasarımın bir kaç ana prensibini öğreniyordu:

yeni fikirler nasıl denenir,

karmaşık fikirler nasıl daha basit parçalara ayırılır,

projenizde nasıl başkalarıyla işbirliği yapılır,

kod hataları nasıl bulunur ve düzeltilir,

ve nasıl engeller karşısında, bir şeyler çalışmadığında

azimle devam edilir.

Bunlar çok önemli yetenekler

ve sadece kodlama ile alakalı değiller.

Bir sürü başka aktivitede de geçerliler.

Kim bilir, Victor büyüyünce programcı veya

profesyonel bir bilgisayar bilimcisi olacak mı?

Çok muhtemel değil,

ama ne yaparsa yapsın,

bu öğrendiği tasarım becerilerini kullanabilecek.

Büyüyünce pazarlama müdürü de olsa,

mekanik de olsa,

bu fikirler herkes için faydalı.

Yine dil ile olan benzerliği düşünmek faydalı.

Okula ve yazmada akıcı olduğunuzda

bu profesyonel bir yazar olmak için

yaptığınız bir şey değil.

Çok az insan yazar olabiliyor.

Ama okuma ve yazmayı öğrenmek herkes için faydalı.

Bu kodlama için de geçerli.

Çoğumuz ileride profesyonel

bilgisayar bilimcisi veya programcı olmayacağız,

ama bu yaratıcı düşünme becerisi,

sistematik analitik düşünme ve işbirliği -

Scratch'te kodlarken geliştirdiğiniz beceriler -

İşinizde ne yaparsanız yapın faydalı olan beceriler.

Ve sadece profesyonel hayatınız da değil.

Kodlamak kişisel yaşamınızda fikirlerinizi ve

duygularınız ifade etmenize de yardımcı olabilir.

Son bir örnekle bitireyim.

Bu örnek anneme Anneler Günü kartını

gönderdikten sonra annem Scratch

öğrenmeye karar verdiğinde ortaya çıktı.

Annem doğum günüm için bu projeyi yaptı

ve bana bir Scratch mutlu yıllar kartı gönderdi.

Bu proje herhangi bir tasarım ödülü kazanmayacak,

ve 83 yaşındaki annem kesinlikle profesyonel programcı

veya bilgisayar bilimcisi olmaya niyetli değil.

Ama bu proje üzerinde çalışmak annemin önem verdiği

biriyle bağlantı kurmasını sağladı,

yeni bir şeyler öğrenmeye devam etmesini sağladı,

yaratıcılığını kullanmaya devam etmesini ve

kendini yeni yollarla ifade edebilmesini sağladı.

Buna baktığımızda görüyoruz ki

Michael Bloomberg kodlamayı öğreniyor,

Estonya'lı çocuklar kodlamayı öğreniyor,

benim annem bile kodlamayı öğrendi,

sizin de kodlamayı öğrenme

zamanınız gelmedi mi?

Eğer denemek isterseniz,

Scratch websitesini incelemenizi kesinlikle öneriyorum.

scratch.mit.edu adresine gidip

kodlamayı deneyin.

Çok teşekkürler. (Alkış)